ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα αυγά είναι τόσο θρεπτικά που μερικές φορές αναφέρονται ως “πολυβιταμίνες της φύσης”. Έχουν μοναδικά θρεπτικά συστατικά του εγκεφάλου και αντιοξειδωτικά στα οποία πολλοί άνθρωποι έχουν έλλειψη.
Πάντα τα αυγά θεωρούνταν η τέλεια τροφή, αλλά για κάποιους είχαν ένα απαγορευτικό μειονέκτημα: πολλή χοληστερόλη (χοληστερίνη). Τα αυγά έχουν 180-220 mg χοληστερόλης και αυτό τα έκανε πριν λίγα χρόνια να αποτελούν το σύμβολο της καρδιακής προσβολής.
Σήμερα όμως ξέρουμε ότι η άνοδος της χοληστερόλης στο αίμα που προκαλείται από τη διατροφική χοληστερόλη είναι μικρή. Έτσι το 2015 οι «Διαιτητικές Οδηγίες προς Αμερικανούς» έκαναν μια αλλαγή διαγράφοντας τη σύσταση για πρόσληψη της διατροφικής χοληστερόλης κάτω από 300 mg την ημέρα. Όπως σημειώνει η έκθεση, “Η χοληστερόλη δεν αποτελεί μια θρεπτική ουσία της οποίας η υπερκατανάλωση προκαλεί ανησυχία”.


Η βιταμίνη D υπάρχει στις τροφές, συνήθως με τη μορφή D2 (εργοκαλσιφερόλη) αλλά σε λίγα τρόφιμα. Παράγεται επίσης στο δέρμα από την έκθεση στις υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου (μορφή D3 ή χοληκαλσιφερόλη).
Η βιταµίνη D2 είναι ο τύπος που προστίθεται συχνότερα στις τροφές και τα διατροφικά συµπληρώµατα. Oι κρόκοι αυγών και τα λιπαρά ψάρια περιέχουν μικρές ποσότητες D3 (αλλά και D2). Τα μανιτάρια είναι πλούσια στη βιταμίνη αλλά περιέχουν τη μορφή D2.
Οι δύο μορφές της βιταμίνης D, θεωρούνταν μέχρι σήμερα ισοδύναμες διότι μετατρέπονται τελικά στους νεφρούς στο μόριο που ονομάζεται 25(OH)D και κυκλοφορεί στο αίμα δρώντας ως ορµόνη. Αλλά μια βρετανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό American Journal of Clinical Nutrition από ερευνητές του Πανεπιστήμιο του Σάρεΐ βρήκε ότι η μορφή D3 έχει αρκετά μεγαλύτερη επίδραση από τη μορφή D2. 
Η βιταμίνη D είναι κυρίως γνωστή για τη σπουδαιότητά στο µεταβολισµό του ασβεστίου και του φωσφόρου. Βοηθάει σημαντικά στην απορρόφηση του ασβεστίου, εξασφαλίζοντας έτσι την υγεία του σκελετού. Νέες έρευνες δείχνουν ότι τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D στον οργανισμό συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο παθήσεων όπως η καρδιοπάθεια και ο καρκίνος.

Πιο σημαντική η χοληκαλσιφερόλη

Oι ερευνητές παρακολούθησαν 335 γυναίκες, ηλικίας 20-64 ετών, τις οποίες χώρισαν σε πέντε ομάδες:
  • η πρώτη ομάδα έλαβε βιταμίνη D2 σε μπισκότο,
  • η δεύτερη λάμβανε βιταμίνη D2 σε χυμό,
  • η τρίτη λάμβανε βιταμίνη D3 σε μπισκότο,
  • η τέταρτη έλαβε βιταμίνη D3 σε χυμό,
  • η πέμπτη έλαβε απλώς ένα εικονικό σκεύασμα (placebo).
Η δοσολογία ήταν 15 μg βιταμίνης για 12 εβδομάδες. Οι ερευνητές στη συνέχεια μέτρησαν τα επίπεδα του μορίου 25(OH)D στο αίμα των γυναικών. Οι μετρήσεις έγιναν δύο φορές κατά τη διάρκεια της μελέτης, στο τέλος της 6ης εβδομάδας και στο τέλος της 12ης εβδομάδας. Η μελέτη έγινε στη διάρκεια του χειμώνα, ώστε η έκθεση στον ήλιο να μην επηρεάσει σημαντικά τα αποτελέσματα.
Οι αναλύσεις των ερευνητών έδειξαν ότι η πρόσληψη βιταμίνης D3 αύξησε σε διπλάσιο βαθμό τα επίπεδα της τελικής μορφής της βιταμίνης D στο αίμα των γυναικών σε σύγκριση με τη μορφή D2.
Συγκεκριμένα, οι γυναίκες που έλαβαν την D3 σε μπισκότο παρουσίασαν 74% αύξηση, ενώ όσες έλαβαν τη βιταμίνη σε χυμό η αύξηση ήταν ίδια, 75%.
Οι γυναίκες που έλαβαν βιταμίνη D2 σε μπισκότο και σε χυμό πορτοκαλιού παρουσίασαν αύξηση μόνο 33% και 34% αντίστοιχα.
Το εικονικό φάρμακο οδήγησε σε πτώση 25% των επιπέδων της βιταμίνης.
“Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η βιταμίνη D3 είναι δύο φορές πιο αποτελεσματική από την D2 στην αύξηση των επιπέδων βιταμίνης D στο σώμα, γεγονός που αλλάζει τις τρέχουσες σκέψεις για τους δύο τύπους βιταμίνης D”, ανέφερε η Laura Tripkovic, επικεφαλής της μελέτης. “Όσοι καταναλώνουν D3 μέσω ψαριών, αυγών ή συμπληρωμάτων που περιέχουν βιταμίνη D3 έχουν διπλάσια πιθανότητα να αυξήσουν την ποσότητα της βιταμίνης D από ό, τι όταν καταναλώνουν πλούσια σε βιταμίνη D2 τρόφιμα όπως μανιτάρια, ή συμπληρώματα που περιέχουν βιταμίνη D2”.
Τα νέα ευρήματα αναμένεται να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού τόσο στον τομέα των συμπληρωμάτων διατροφής όσο και σε αυτόν των ενισχυμένων προϊόντων, καθώς η D2 είναι αυτή που προστίθεται συχνότερα στις τροφές (π.χ. στα δημητριακά, στο χυμό πορτοκάλι κλπ).
Επίσης η μελέτη αυτή θα βοηθήσει, λογικά, στο πρόβλημα που υπάρχει με την ανεπάρκεια της βιταμίνης D σε πολλούς πληθυσμούς.



Σύμφωνα με νέες μελέτες, το πολύ αλάτι στη διατροφή μπορεί να στρέψει το ανοσοποιητικό σύστημα εναντίον του σώματος, προκαλώντας αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο διαβήτης τύπου 1 και η  ρευματοειδή αρθρίτιδα.


Οι περισσότεροι άνθρωποι εκπλήσσονται όταν μαθαίνουν ότι οι πατάτες μπορεί να προκαλέσουν δηλητηρίαση.
Στο παρελθόν έχουν αναφερθεί περιστατικά τροφικής δηλητηρίασης από κατανάλωση πατάτας. Για παράδειγμα, το 1979 στο Λονδίνο 78 μαθητές και δάσκαλοι αρρώστησαν μέσα σε μια μέρα παρουσιάζοντας συμπτώματα όπως πυρετό, εμετό, διάρροια και πόνο στην κοιλιά. Κάποιοι έπεσαν σε κώμα ή παρουσίασαν επιληπτικά επεισόδια. Μετά από προσεκτική εξέταση προέκυψε ότι τα συμπτώματα ξεκίνησαν 14 ώρες αφού οι μαθητές είχαν φάει βραστές πατάτες που είχαν υψηλή συγκέντρωση σολανίνης.
Η α-σολανίνη είναι ένα πικρό γλυκο-αλκαλοειδές που μπορεί να προκαλέσει ναυτία, πονοκέφαλο και νευρολογικά προβλήματα.
Μικρές ποσότητες σολανίνης έχουν ανιχνευτεί σε πλήθος φρούτων και λαχανικών όπως π.χ. στις ντομάτες και στις μελιτζάνες. Η ουσία αποτελεί μια μορφή φυσικού εντομοκτόνου αλλά οι πατάτες που εκτίθενται παρατεταμένα στο φως και σε υψηλές θερμοκρασίες μπορούν να παράγουν μεγάλες ποσότητες. Αυτό μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση στον άνθρωπο. Η σολανίνη καταστρέφει τις κυτταρικές μεμβράνες και μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη διαπερατότητα του εντέρου.
Οι βολβοί της πατάτας, αναπτύσσονται και μεγαλώνουν στο χώμα χωρίς να εκτίθενται στο ήλιο. Εάν εκτεθούν στον ήλιο κατά τη διάρκεια της αποθήκευσή τους, προκαλείται σύνθεση σολανίνης. Συγχρόνως δημιουργείται και χλωροφύλλη που δίνει πράσινο χρώμα στην πατάτα. Έτσι, όταν οι πατάτες πρασινίζουν είναι ένα σημάδι ότι περιέχουν αρκετή σολανίνη, αν και το πράσινο χρώμα οφείλεται στη χλωροφύλλη. Η σολανίνη και η χλωροφύλλη δεν έχουν άλλο κοινό μεταξύ τους.
Πρέπει να τονιστεί ότι η χλωροφύλλη είναι απλώς ένας δείκτης της παρουσίας υψηλών επιπέδων σολανίνης σε μια πατάτα, αλλά δεν είναι το τέλειο μέτρο. Στην πραγματικότητα, ανάλογα με την ποικιλία, μια πατάτα μπορεί να γίνει πράσινη πολύ γρήγορα, και να περιέχει μέτρια επίπεδα σολανίνης ενώ μια άλλη ποικιλία μπορεί να γίνει πράσινη πιο αργά, αλλά να περιέχει υψηλά επίπεδα αυτής της τοξίνης.
Η έκθεση μιας πατάτας στον ήλιο για λίγες ώρες αυξάνει την σολανίνη αρκετά, ωστόσο η σολανίνη δεν οφείλεται αποκλειστικά στον ήλιο. Παράγεται και στο σκοτάδι, όταν κατά την αποθήκευσή της η θερμοκρασία ξεπερνά τους 10 βαθμούς Κελσίου. Η παραγωγή της όμως στο σκοτάδι αποτελεί περίπου το 20% αυτής που παράγεται με την έκθεση στον ήλιο.
Ανεξάρτητα από τον ήλιο, η θερμοκρασία επίσης παίζει ρόλο. Ο ρυθμός σύνθεσης της σολανίνης στους 24 βαθμούς Κελσίου είναι περίπου διπλάσιος από το ρυθμό σύνθεσης στους 7 βαθμούς, στο σκοτάδι. Η ιδανική θερμοκρασία αποθήκευσης της πατάτας είναι από 4 μέχρι 10 βαθμούς Κελσίου – οι ειδικοί προτείνουν τους 7 βαθμούς Κελσίου.
Το περιεχόμενο σολανίνης στη φλούδα της πατάτας είναι από 3 mg μέχρι 100 mg ανά 100 γραμμάρια φλούδας. Για τις αποφλοιωμένες πατάτες, το περιεχόμενο ποικίλλει από 0,1 έως 4,5 mg ανά 100 γραμμάρια. Επειδή οι συγκεντρώσεις των γλυκο-αλκαλοειδών είναι 3 έως 10 φορές μεγαλύτερες στη φλούδα από ό, τι στη σάρκα, καθαρίζοντας τη φλούδα επιτυγχάνεται μια σημαντική αφαίρεσή τους, κατά περίπου 60% (Czopek et al., 2008; Czopek et al., 2012). Αυτό σημαίνει πως αν οι πατάτες έχουν πολύ υψηλές συγκεντρώσεις σολανίνης, η αποφλοίωση δεν είναι ένα απόλυτο μέτρο προστασίας. Επειδή η σολανίνη παράγεται σε υψηλότερες συγκεντρώσεις στα φύτρα μιας πατάτας, αυτά πρέπει να αφαιρούνται επίσης. Μια μελέτη του 1974 βρήκε πως το φύτρο της πατάτας περιέχει 2.000–4.000 mg σολανίνη ανά κιλό. Αν η πατάτα είναι πολύ πράσινη είναι καλύτερα να πετιέται στα σκουπίδια.
Πάντως κατά το μαγείρεμα η ποσότητα της σολανίνης μπορεί να μειωθεί, κάτι που εξαρτάται από τον τρόπο μαγειρέματος. Αρχικά είχε φανεί ότι το μαγείρεμα δεν καταστρέφει τα γλυκο-αλκαλοειδή αλλά στη συνέχεια βρέθηκε ότι το βράσιμο της πατάτας μειώνει τη ποσότητα κατά μέσο όρο 22% (Czopek et al., 2008) ενώ το τηγάνισμα μπορεί να προκαλέσει μείωση ακόμα και κατά 94% (Peksa et al., 2006; Czopek et al., 2012; Rytel et al., 2011). Το ψήσιμο στο φούρνο όμως δεν έχει επίδραση.
Η έκθεση της πατάτας στον ήλιο παράγει και ένα άλλο δηλητηριώδες γλυκο-αλκαλοειδές, την α-χακονίνη  (chaconine). Μελέτες στα ζώα έχουν δείξει ότι η χακονίνη είναι πιο τοξική από τη σολανίνη και μπορεί να προκαλέσει τερατογενέσεις διότι αναστέλλει την δράση ορισμένων ενζύμων όπως είναι η ακετυλοχολινεστεράση.

Η βλαβερή δοσολογία

Η ποσότητα των γλυκο-αλκαλοειδών δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 20 mg ανά 100 γραμμάρια πατάτας – αυτό το όριο έχει θεσπιστεί σε ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι περισσότερες από τις εργαστηριακές μελέτες για τα γλυκο-αλκαλοειδή έχουν γίνει σε ζώα. Ένα διεξοδικό εργαστηριακό πείραμα σε ανθρώπους έδειξε ότι 2 mg γλυκο-αλκαλοειδή ανά κιλό σωματικού βάρους παράγει τα κλασικά συμπτώματα δηλητηρίασης.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2005, η λήψη 2 mg  σολανίνης ανά κιλό σωματικού βάρους είναι αρκετή για να προκαλέσει συμπτώματα, ενώ η λήψη 1,25 mg ανά κιλό σωματικού βάρους μπορεί να επηρεάσει κάποια άτομα. Αυτό σημαίνει ότι η κατανάλωση πατάτας 450 γραμμαρίων που έχει ξεπεράσει το αποδεκτό επίπεδο των 20 mg ανά 100 γραμμάρια θα  μπορούσε για να επηρεάσει ένα άτομο 50 κιλών.
Σε γενικές γραμμές, θεωρείται ότι μια δοσολογία 200-400 mg στους ενήλικες μπορεί να προκαλέσει τοξικά συμπτώματα (20-40 mg για τα μικρά παιδιά).
Να να διατηρήσετε χαμηλή την περιεκτικότητα των γλυκο-αλκαλοειδών, αποθηκεύστε τις πατάτες σε χαμηλές θερμοκρασίες, όπως 7 βαθμούς Κελσίου και μακρυά από το φως του ήλιου. Καθαρίστε επίσης καλά τη φλούδα, ειδικά όταν η πατάτα έχει πρασινίσει και αφαιρείτε πάντα τα φύτρα, αν υπάρχουν.
Πηγές: 1. A Review of Important Facts about Potato Glycoalkaloids. 2. Glycoalkaloids in Potatoes, a Review.


Διαστάσεις επιδημίας έχει πάρει η πάθηση που ονομάζεται μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (ΜΑΛΝΗ) ή πιο απλά “λιπαρό συκώτι”. Η διαταραχή αυτή συνδέεται με την παχυσαρκία αλλά παρατηρείται συχνά και σε ανθρώπους με κανονικό βάρος – η παχυσαρκία τριπλασιάζει την πιθανότητα εμφάνισης.


Το ασβέστιο είναι ένα από τα βασικά θρεπτικά συστατικά που πρέπει να λαμβάνουμε από τη διατροφή. Είναι ζωτικής σημασίας για πολλές σωματικές λειτουργίες και για την διατήρηση ισχυρών οστών και δοντιών.



Είναι γνωστό ότι το κάπνισμα τροποποιεί την γονιδιακή έκφραση των επιθηλιακών κυττάρων της αναπνευστικής οδού και αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι καπνιστές είναι πιο ευαίσθητοι σε προβλήματα του ανώτερου αναπνευστικού.





Η απάντηση στην διαδεδομένη ερώτηση, “Πόσο νερό πρέπει να πίνω γιατρέ;” προϋποθέτει την προσεκτική αξιολόγηση όλων πολλών παραμέτρων και δεν είναι ενιαία για όλους.




Οι γιατροί που θεραπεύουν υπερτασικά άτομα έχουν πρωταρχική υποχρέωση να επιμορφώνουν τον ασθενή και να διαλύουν τις προκαταλήψεις του, κάτι που θέλει τέχνη και χρόνο.
Με στόχο να λύσουν τις κυριότερες απορίες γύρω από την υπέρταση, o Αν. Καθηγητής Καρδιολογίας Δημήτρης Παπαδογιάννης και ο ειδικός παθολόγος Περικλής Γιόβας επιμελήθηκαν ένα βιβλίο με τίτλο «Τα 100 μυστικά της Υπέρτασης», το οποίο αποτελεί ένα χρήσιμο οδηγό για κάθε


Ο εγκέφαλος των υπέρβαρων και παχύσαρκων ανθρώπων μπορεί να γερνάει ακόμα και 10 χρόνια πριν την ώρα του, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neurobiology of Aging, από ερευνητές μεταξύ των οποίων ήταν και ο καθηγητής Paul Fletcher του Τμήματος Ψυχιατρικής του University of Cambridge.
Η διαφορά εντοπίζεται στη λευκή ουσία του εγκεφάλου που είναι σημαντικά συρρικνωμένη στους υπέρβαρους και παχύσαρκους μεσήλικες, χωρίς ωστόσο να επηρεάζει τις νοητικές δεξιότητες σε αυτές τις ηλικίες.
Η λευκή ουσία είναι ένας ιστός που αποτελείται από νευρικές ίνες και συμβάλλει στην επικοινωνία των διαφόρων τμημάτων του εγκεφάλου μεταξύ τους.
Ο όγκος της λευκής ουσίας αυξάνεται στους νέους αλλά από κάποια στιγμή και μετά αρχίζει να μειώνεται. Στην τρίτη ηλικία, η μειωμένη λευκή ουσία σχετίζεται με την ανάπτυξη διαφόρων παθήσεων, όπως είναι τα εγκεφαλικά επεισόδια, η νόσος Αλτσχάιμερ και οι άλλες μορφές άνοιας.

Λιγότερη λευκή ουσία λόγω περιττών κιλών

brain1
Η σάρωση του εγκεφάλου στα δεξιά δείχνει μειωμένη λευκή ουσία σε ένα



Φάρμακα και θεραπείες

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια αναπηρική και δυστυχώς μη αναστρέψιμη ασθένεια. επομένως δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε για πραγματική φαρμακολογική περίθαλψη. Σε κάθε περίπτωση, η χορήγηση φαρμάκων και η εφαρμογή παράλληλων θεραπευτικών στρατηγικών (φυσικοθεραπεία, λογοθεραπεία, επαγγελματική θεραπεία) μπορεί να αποτρέψει τις επιπλοκές, να καθυστερήσει την αναπηρία και να βελτιώσει όσο το δυνατόν περισσότερο την ποιότητα ζωή του ασθενούς. Μερικοί ασθενείς ενθαρρύνονται να ακολουθούν ομάδες υποστήριξης και ψυχοθεραπευτικές θεραπείες, με στόχο την αποδοχή της νόσου.




1. Τι σημαίνει σκλήρυνση κατά πλάκας;
Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια νευρολογική παθολογία που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα, ιδιαίτερα τη μυελίνη : το περίβλημα που καλύπτει και προστατεύει τις νευρικές ίνες και τους ίδιους τους νευρώνες και βοηθά (επιταχύνει) τη μετάδοση ηλεκτρικών παλμών . Η απώλεια της μυελίνης ( απομυελίνωση ) υπονομεύει τη μεταφορά του νευρικού σήματος μέσα στον εγκέφαλο και από τον εγκέφαλο στο υπόλοιπο σώμα (και αντίστροφα), με την εμφάνιση μιας μάλλον μεταβλητής σειράς συμπτωμάτων, το αποτέλεσμα αυτής της ελαττωματικής επικοινωνίας των νεύρων.

Οι περιοχές που επηρεάζονται από την απομυελίνωση προκαλούν φλεγμονώδεις βλάβες ( πλάκες ) που μπορούν να πάρουν την εμφάνιση σκληρυνόμενων περιοχών, ουλές: εξ ου και η σκλήρυνση . Αυτές οι πλάκες σε ένα άτομο με σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί να εμφανιστούν σε διαφορετικές θέσεις στον εγκέφαλο και στον νωτιαίο μυελό, γι 'αυτό και αναφέρουμε τη νόσο ως σκλήρυνση κατά πλάκας .
2. Μια (ακόμη) άγνωστη παθολογία
Όταν λέμε ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια άγνωστη παθολογία, δεν αναφέρουμε τους μηχανισμούς της δράσης της, αλλά την αιτιολογία της νόσου, την οποία γνωρίζουμε πολύ, αλλά όχι αρκετά για να εντοπίσουμε μια αιτία . Η βλάβη της μυελίνης , στη βάση της νόσου, οφείλεται σε μια ανωμαλία του ανοσοποιητικού συστήματος , η οποία προκαλεί την επίθεσή της σε ένα αυτοδύναμο συστατικό (μυελίνη ακριβώς), γι 'αυτό συχνά μιλάμε για Πολλαπλή σκλήρυνση ως αυτοάνοση ή πιο σωστή ανοσο-μεσολαβούμενη ασθένεια . Αυτό που προκαλεί αυτήν την ανώμαλη αντίδραση στη μυελίνη και ποιες είναι οι βασικές αιτίες της νόσου δεν είναι απολύτως σαφές. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι το Sm οφείλεται τόσο στη συμβολή γενετικών όσο και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Γνωρίζουμε ότι σε ομοφυλους διδύμων , εάν κάποιος έχει σκλήρυνση κατά πλάκας, ο άλλος έχει περίπου μία στις τέσσερις πιθανότητες εμφάνισης της νόσου, ενώ στους ετερόλογους αδελφούς η πιθανότητα μειώνεται στο 1 στα 30 , έτσι ώστε να μιλάμε για γενετική προδιάθεση και όχι για γενετική προδιάθεση γενετική ασθένεια . Μεταξύ των περιβαλλοντικών παραγόντων που σχετίζονται με τον μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου είναι: η συνήθεια του καπνίσματος (η υπόθεση είναι ότι ορισμένες ουσίες που περιέχονται μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος), χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D , υψόμετρο και ως εκ τούτου έκθεση στον ήλιο και πάλι βιταμίνη D). και έκθεση σε λοιμώξεις όπως αυτές που προέρχονται από τον ιό Epstein Barr .
3. Μια ασθένεια των νέων
Η σκλήρυνση κατά πλάκας επηρεάζει οπουδήποτε, όπου υπάρχουν διαθέσιμα επιδημιολογικά δεδομένα (με εκτιμήσεις που κυμαίνονται μεταξύ 2,5 και 3 εκατομμυρίων ασθενών παγκοσμίως, περίπου 700 χιλιάδες στην Ευρώπη ) και συγκαταλέγεται στις πιο συχνές νευρολογικές παθήσεις του νεανικού πληθυσμού. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι είναι πιο συνηθισμένο στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη - στην τελευταία έκδοση του Atlas για τη Σκλήρυνση κατά πλάκας (2013) οι υψηλότερες επικρατούσες επικρατούν στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη - και ότι στη χώρα μας η επίπτωση είναι περίπου κάθε χιλιάδες άτομα. Όχι χωρίς περιφερειακές παραλλαγές - είναι η περίπτωση της Σαρδηνίας όπου η επίπτωση είναι σχεδόν διπλή - και το φύλο: οι γυναίκες έχουν διπλό κίνδυνο να διαγνωσθούν με Sm. Η πλειοψηφία των ασθενών που πάσχουν από Sm διαγιγνώσκεται μεταξύ 20 και 40 ετών , και σε ορισμένες περιπτώσεις ήδη πριν, ως παιδιά (εκτιμάται ότι μεταξύ 5 και 10% των διαγνώσεων εμφανίζονται ήδη σε παιδιατρική ηλικία).
4. Πολλά συμπτώματα για μια ασθένεια
Ένα από τα χαρακτηριστικά με τα οποία συμβαίνει η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η ακραία μεταβλητότητα και η μη προβλεψιμότητα, ξεκινώντας από τα συμπτώματα με τα οποία μπορεί να εμφανιστεί, τόσο πολύ ώστε, όπως διευκρινίζεται από τον Aism , καμία περίπτωση του Sm δεν είναι η ίδια με μια άλλη και ούτε καν για τον ίδιο , καθώς η κλινική πορεία μπορεί να αλλάξει ακόμη και σε μία μόνο περίπτωση.
Μεταξύ των συνηθέστερων εκδηλώσεων της νόσου, λόγω της έλλειψης επικοινωνίας των νεύρων λόγω της απώλειας μυελίνης, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, υπάρχουν: οπτικές διαταραχές (μείωση ή διάσπαση του ματιού ή ανεξέλεγκτες κινήσεις του οφθαλμού). δυσκολίες στον συντονισμό των κινήσεων , οι οποίες μπορεί μερικές φορές να φαίνονται ανεξέλεγκτες και να διατηρούν την ισορροπία. κόπωση με απώλεια μυϊκής δύναμης . απώλεια ευαισθησίας στη θερμότητα , το κρύο ή την αφή, μούδιασμα και μυρμήγκιασμα. πόνος ; γνωστικές διαταραχές (στο επίπεδο της προσοχής, της συλλογιστικής, της μάθησης και της μνήμης). γλωσσικές δυσκολίες .
5. Ένα όνομα τόσα πολλά πρόσωπα
Ο ιταλικός Σύνδεσμος για την Σκλήρυνση κατά Πλάκας αναγνωρίζει τέσσερις τύπους σκλήρυνσης κατά πλάκας , με βάση τους διάφορους τύπους κλινικής πορείας (απρόβλεπτη κατά τη στιγμή της διάγνωσης), εκτός από ένα πέμπτο, καθορισμένο καλοήθη, διαφορετικό από τους άλλους διότι δεν επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου, εμφανίζεται γενικά με δύο οξεία επεισόδια από τα οποία παρατηρείται πλήρης ανάκαμψη και αυτό δεν αφήνει αναπηρία.
Από τις τέσσερις βασικές μορφές - μια πορεία υποτροπής-εκτροπής (Sm-Rr). δευτερευόντως προοδευτική . Η πρωταρχική προοδευτική και προοδευτική εξέλιξη με υποτροπές - υποτροπιάζουσα-παρορμητική (χαρακτηριζόμενη από οξεία επεισόδια ασθένειας διαστρεβλωμένη με περιόδους ύφεσης) είναι η συνηθέστερη, αρχικά εμπλέκοντας περίπου το 85% των ανθρώπων με Sm .
Αρχικά επειδή με την πάροδο του χρόνου ένα καλό ποσοστό αυτών των ανθρώπων αντιμετωπίζει μια σταδιακή επιδείνωση των φυσικών συνθηκών (στην δευτερευόντως προοδευτική μορφή). Στην πρωτεύουσα προοδευτική μορφή (περίπου το 15% των ανθρώπων με Sm), τα συμπτώματα βαθμιαία επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου χωρίς πραγματικές επιπτώσεις, όπως συμβαίνει στην προοδευτική-προοδευτική μορφή με υποτροπές.
6. Θεραπείες κατά Sm
Δεν υπάρχει καμία θεραπεία κατά της σκλήρυνσης κατά πλάκας , δηλαδή δεν υπάρχει σχέδιο επίθεσης με στόχο την εξάλειψη των υποκείμενων αιτίων χρόνιων ασθενειών . Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα φάρμακα που μπορούν να καταπολεμήσουν τα συμπτώματα , να ανακουφίσουν τη διάρκεια και τη σοβαρότητα των επιθέσεων , να επιταχύνουν την αποκατάσταση, να προλάβουν και να μειώσουν την επίδραση των υποτροπών και να καθυστερήσουν την πρόοδο της νόσου.
Όσον αφορά τη χρήση, διακρίνονται κλασικά δύο είδη φαρμάκων: εκείνα της "επίθεσης", που χρησιμοποιούνται για περιορισμένο αριθμό ημερών, κατά τη διάρκεια υποτροπών (βλέπε στεροειδή φάρμακα με αντιφλεγμονώδη δράση) και "μακροπρόθεσμα" σκέφτηκε, όπως υποδηλώνει το όνομα, να δράσει στη μακρά πορεία , τροποποιώντας και καθυστερώντας την πρόοδο της νόσου. Ανοσοκατασταλτικά , ανοσορρυθμιστικά και μονοκλωνικά αντισώματα που έχουν τον ρόλο του ελέγχου, τροποποίησης και μείωσης της απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος (σύμφωνα με την εμπλοκή ενός ανοσοποιητικού μηχανισμού στη βάση της νόσου) αποτελούν μέρος αυτής της δεύτερης τάξης.
Σε αυτές προστίθενται μια σειρά από λεγόμενες συμπτωματικές θεραπείες για τη θεραπεία των συμπτωμάτων που συνοδεύουν το Sm, όπως άγχος, πόνο, δυσκοιλιότητα, διαταραχές του ουροποιητικού συστήματος και κατάθλιψη.
7. Και τα βλαστικά κύτταρα;
Στην αρχή του έτους μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Γένοβας, συντονισμένη από τον Gianluigi Mancardi, παρουσίασε μια μελέτη για τη νευρολογία που πρότεινε ότι ένα αυτόματο μεταμόσχευμα αιματοποιητικών βλαστικών κυττάρων - που ήδη εκτελείται σε ορισμένες περιπτώσεις στην εθνική επικράτεια - θα μπορούσε να είναι περισσότερο (σημαντική μείωση του αριθμού των νέων εγκεφαλικών τραυμάτων) σε σύγκριση με την τυπική θεραπεία σε σοβαρές μορφές σκλήρυνσης κατά πλάκας .
« Η διαδικασία με βλαστοκύτταρα », σχολίασε ο Mancardi , « φαίνεται να επαναφέρει το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς ». Ταυτόχρονα, διεξάγεται έρευνα και σε μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα με το διεθνές πρόγραμμα Mesems που συντονίζεται από τον Antonio Uccelli του Πανεπιστημίου της Γένοβας , μια μελέτη φάσης ΙΙ που μέχρι στιγμής κατέδειξε την ασφάλεια της μεσεγχυματικής θεραπείας σε άτομα με Sm .
8. Όχι μόνο τα κύτταρα και τα ναρκωτικά
Ζώντας μια πλήρη ζωή, εξασφαλίζοντας μια επαρκή ποιότητα ζωής για το άτομο με S m , σημαίνει όχι μόνο την καταμέτρηση των ναρκωτικών , των οποίων η πρόσβαση, η καταγγελία του Aism , δεν είναι καθόλου ομοιόμορφη στην ιταλική επικράτεια, ειδικά για τα καινοτόμα, ένα πρόβλημα που συνοδεύουν καθυστερήσεις στην παροχή νέων θεραπειών και επιβάρυνση του κόστους για τα συμπτώματα για πολλούς ανθρώπους με Sm . Απαραίτητη είναι επίσης η κατάλληλη (εξατομικευμένη) πορεία αποκατάστασης , η οποία βασίζεται στη φυσιοθεραπεία , την αποκατάσταση νευροκινητικών μηχανισμών , την λογοθεραπεία , την αποκατάσταση του σφιγκτήρα και τις γνωστικές διαταραχές , την κοινωνική επανένταξη και την ψυχολογική στήριξη , διότι η σκλήρυνση κατά πλάκας επηρεάζει όχι μόνο τη σωματική και " μόνο στα ορατά συμπτώματα, αλλά και στα αόρατα, τα οποία είναι πολύ άκυρα ", όπως υπενθύμισε η Roberta Amadeo, πρόεδρος Aism , την παρουσίαση στη Γερουσία της ημερήσιας διάταξης για την πολλαπλή σκλήρυνση .
9. Ένα πρόγραμμα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας
Έχουν μετονομαστεί σε πρόσκληση για δράση , την Ατζέντα Σκλήρυνσης κατά Πολλά : κατάλογο προτεραιοτήτων για άτομα με ΣΜ, δεσμεύσεις για συγκεκριμένες απαντήσεις που βοηθούν στην αντιμετώπιση των σημερινών εμποδίων που τους εμποδίζουν να ζήσουν μια πλήρη ζωή και έχοντας (όπως υπενθυμίζεται από το σύνθημα της Παγκόσμιας Ημέρας της Παγκόσμιας Ημέρας) σε κατάλληλους δρόμους έγκαιρης διάγνωσης, θεραπείας, εργασίας και εκπαίδευσης.
Η πρόσκληση για δράση αναφέρεται στην ανάγκη μετασχηματισμού των δεσμεύσεων που έγιναν στο Χάρτη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με τον Sm πέρυσι, με αιτήματα για διαγνωστική θεραπευτική βοήθεια σε όλες τις περιοχές, εγγύηση έγκαιρης πρόσβασης , όχι δαπανηρή και συνεπής με φάρμακα · εγγύηση εξατομικευμένων διαδρομών αποκατάστασης · δυνατότητα ενοποίησης μεταξύ της ανάγκης περίθαλψης και εργασίας (σε ρυθμιστικό και συμβατικό επίπεδο) · κατάλληλες αξιολογήσεις και αξιολογήσεις της αναπηρίας , της αναπηρίας και της αναπηρίας, καθώς και την εξασφάλιση της κατάλληλης διάρθρωσης και χρηματοδότησης για το Sm.
10. Εγκυμοσύνη
Μπορείτε να έχετε ένα παιδί εάν πάσχετε από σκλήρυνση κατά πλάκας ; Το ερώτημα είναι σημαντικό, καθώς υπάρχουν πολλά νεαρά κορίτσια που πάσχουν από αυτή την ασθένεια, η οποία επηρεάζει τις γυναίκες κατά μέσο όρο δύο φορές πιο συχνά από τους άνδρες. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρετε είναι ότι το Sm δεν είναι κληρονομική ασθένεια και επομένως δεν διακινδυνεύετε να το περάσετε απευθείας στα παιδιά σας και ακόμη και οι γενετικοί κίνδυνοι που οι απόγονοι τους αναπτύσσουν την ασθένεια είναι χαμηλοί, λιγότερο από 4% . Οι μελέτες που διεξήχθησαν μέχρι σήμερα δείχνουν επίσης ότι η κατοχή ενός παιδιού δεν επηρεάζει σημαντικά την πορεία της νόσου μακροπρόθεσμα .
Επομένως, είναι συνήθως πιθανό να σχεδιάσετε μια εγκυμοσύνη χωρίς φόβο, αλλά γνωρίζοντας ότι υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος υποτροπής κατά τους τρεις πρώτους μήνες μετά τον τοκετό. Ένας κίνδυνος για το αγέννητο προέρχεται από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για να κρατήσει το Sm στον κόλπο και γι 'αυτό είναι απαραίτητο να μιλήσετε με τον γιατρό σας προτού συνεχίσετε την εγκυμοσύνη , επειδή μπορεί να χρειαστεί να διακόψετε τις θεραπείες τους μήνες που ακολουθούν τη σύλληψη .

ΠΗΓΗ  
https://www.wired.it/.../10-cose-sapere-sclerosi-multipla/



Ο πόνος στον αυχένα είναι ένα πολύ κοινό σύμπτωμα. Συνήθως προκαλείται από την κακή στάση του σώματος, σε καθημερινές δραστηριότητες όπως η εργασία και ο ύπνος. Αυτό προκαλεί καταπόνηση των μυών και των συνδέσμων της περιοχής, με αποτέλεσμα τον πόνο και τον περιορισμό της κίνησης.


Καθώς η περιβαλλοντική θερμοκρασία ανεβαίνει, αλλάζει η επιδημιολογία των παθογόνων που εμπλέκονται στην εμφάνιση λοιμώξεων. Η παραμονή σε ανοικτούς χώρους αναγκαστικά λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, μειώνει την επίπτωση των αερογενώς μεταδιδόμενων λοιμωδών νοσημάτων.


Οι τροφικές δηλητηριάσεις αποτελούν τις πιο κοινές παθολογικές καταστάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως, στη χώρα μας μας απειλούν ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών.


Τα χλαμύδια είναι το πιο κοινό και θεραπεύσιμο σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα. Προκαλείται από το βακτήριο Chlamydia trachomatis, το οποίο μεταδίδεται από τα υγρά ή τα τοιχώματα του κόλπου των μολυσμένων γυναικών, και το έκκριμα της ουρήθρας ή και το τοίχωμα του έξω στομίου της ουρήθρας των μολυσμένων ανδρών.




ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

1) η σκλήρυνση δεν είναι μεταδοτική ασθένεια
2) δεν είναι ψυχική ή νευρική διαταραχή
3) η σκλήρυνση δεν είναι κληρονομική
Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι η πιο κοινή νευρολογική ασθένεια που προσβάλλει περίπου 80.000 ανθρώπους στη Βρετανία και 250.000 στις Η.Π.Α. Τα συμπτώματά της έχουν αναγνωριστεί εδώ και ενάμιση αιώνα και από τότε γίνονται εκτεταμένες έρευνες, παρόλα αυτά όμως η αιτία που προκαλεί την σκλήρυνση παραμένει άγνωστη.


ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ