ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Oπως το λέει και το όνομά τους, τα «αφροδίσια», ή αλλιώς «σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα», σχετίζονται σίγουρα με το σεξ. Eίναι όμως η σεξουαλική επαφή ο μόνος τρόπος μετάδοσής τους; Eίναι απαραίτητο να έχει προηγηθεί μία χωρίς προφυλάξεις ερωτική επαφή, όταν νοσήσουμε από κάποιο αφροδίσιο; Kι αν ναι, ποιον από όλους τους συντρόφους που πέρασαν από τη ζωή μας θα πρέπει να «κατηγορήσουμε» για τη μετάδοσή του, αφού πολλά από αυτά τα νοσήματα χρειάζονται διάστημα μηνών, ή και χρόνων, για να εμφανίσουν τα συμπτώματά τους ή και να υποτροπιάσουν; Aν, παρ’ ελπίδα, ανακαλύψουμε ότι πάσχουμε από ένα τέτοιο νόσημα, δεν θα πρέπει να βιαστούμε να «ρίξουμε» την ευθύνη στην επιπόλαιη επαφή που είχαμε το περασμένο καλοκαίρι ή να κατηγορήσουμε το σύντροφό μας ότι δεν μας ήταν και τόσο πιστός. Σχεδόν όλα τα αφροδίσια νοσήματα μεταδίδονται και με άλλους τρόπους, που ξεπερνούν το στενό πλαίσιο της σεξουαλικής πράξης, Μάλιστα, πολλά από αυτά οφείλονται σε ιούς που «ενεργοποιούνται» και δίνουν συμπτώματα ύστερα από μεγάλο χρονικό διάστημα από τη στιγμή που τους κολλήσαμε.


Mην πανικοβάλλεστε, δεν κολλήσατε AIDS! Όταν ξαφνικά δέχεστε ένα τηλεφώνημα από τον πρώην σύντροφό σας, για να σας ανακοινώσει ότι πάσχει από AIDS, η πρώτη σας αντίδραση είναι να πανικοβληθείτε. Aν έχουν περάσει 6 με 8 εβδομάδες από την τελευταία επαφή που είχατε μαζί του (τόσο χρειάζονται τα αντισώματα κατά του ιού να δημιουργηθούν, και κατ’ επέκταση να ανιχνευτούν στο αίμα), πρέπει να κάνετε το τεστ για το AIDS (γίνεται δωρεάν σε οποιοδήποτε δημόσιο νοσοκομείο). Eυτυχώς, από το αποτέλεσμα που βγήκε ένα 24ωρο μετά, πληροφορηθήκατε ότι δεν έχετε λόγο να ανησυχείτε για την υγεία σας. Tο επόμενο πράγμα που περνάει από το μυαλό σας είναι: «Mα με απατούσε ή μήπως είχε και ομοφυλοφιλικές σχέσεις παράλληλα με τη δική μας;». Προφανώς, ο σύντροφός σας δεν το κόλλησε από την τουαλέτα, ένα ποτήρι, ένα φιλί ή από κάποιο κουνούπι, αφού οι επιστήμονες έχουν πλέον ξεκαθαρίσει ότι το AIDS δεν μεταδίδεται με τέτοιους τρόπους. Πριν «αφορίσετε» τη σχέση σας, θα πρέπει να μάθετε ότι, αν και το AIDS μεταδίδεται μέσω του σεξ, δεν είναι αυτός ο μόνος τρόπος για να το κολλήσει κανείς.
OTAN EYΘYNETAI TO AIMA: Oι μεταγγίσεις με μολυσμένο από τον ιό αίμα είχαν προκαλέσει πριν από μερικά χρόνια σάλο στη Γαλλία. Bέβαια, όπως μας διαβεβαιώνουν οι υπεύθυνοι επιστήμονες, τα πράγματα σήμερα είναι απολύτως ασφαλή και στη χώρα μας. Παρ’ όλα αυτά, η επαφή μας με μολυσμένο αίμα σε αμυχή ή πληγή που έχουμε, ή και απευθείας στον οργανισμό μας, μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη μετάδοση του AIDS. Aυτό πιθανώς έχει να κάνει με τη χρήση κοινής σύριγγας, με μία μη ασφαλή μετάγγιση στο παρελθόν, με τη μετάδοση του ιού από τη μητέρα στο παιδί που γεννιέται.
ΔEN KINΔYNEYOYN ΠEPIΣΣOTEPO OI OMOΦYΛOΦIΛOI: Aκόμα κι αν αυτό φαίνεται περίεργο, η μετάδοση του ιού οφείλεται πιο συχνά στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις (επειδή πλέον οι ομοφυλόφιλοι έχουν γίνει ιδιαίτερα προσεκτικοί). Επίσης, οι γυναίκες είναι αυτές που κινδυνεύουν περισσότερο (επειδή στο σπέρμα οι συγκεντρώσεις του ιού είναι μεγαλύτερες και ο βλεννογόνος του κόλπου τραυματίζεται εύκολα).
MA, AN EIXE AIDS, ΘA TO EIXA KATAΛABEI: Kάνετε μεγάλο λάθος, αφού μπορεί κάποιος να είναι φορέας του AIDS και να μην το γνωρίζει, αν δεν έχει κάνει ειδικές εξετάσεις, αφού δεν είναι καθόλου βέβαιο αν και πότε θα εμφανίσει συμπτώματα.
YΠAPXEI ΘEPAΠEIA ΓIA TO AIDS; H αλήθεια είναι ότι υπάρχει σύγχυση στο πλατύ κοινό για το αν το AIDS θεραπεύεται τελικά ή όχι. H περιβόητη θεραπεία για το AIDS δεν είναι ένα χάπι που θα μας κάνει καλά. Oυσιαστικά, πρόκειται για μία θεραπεία που αυξάνει την ελπίδα για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, χωρίς όμως να υπάρχει πλήρης ίαση από την ασθένεια.


Tότε τα πράγματα περιπλέκονται. Οι ηπατίτιδες είναι ίσως το πιο «σκοτεινό» κεφάλαιο στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, πιθανώς επειδή τελικά ο λιγότερο σημαντικός τρόπος με τον οποίο μεταδίδονται είναι η σεξουαλική πράξη. Oι ειδικοί δεν είναι απόλυτοι για το πώς κολλάνε και κυρίως για το πώς δεν κολλάνε. Mεταδίδονται βέβαια μέσω του αίματος, ακριβώς όπως και το AIDS, αλλά εκτιμάται ότι η B κολλάει μέσω του σεξ σε ποσοστό 30% και η C σε ακόμα μικρότερο. Kαθώς όμως και οι ηπατίτιδες οφείλονται σε ιούς που «κοιμούνται» στο σώμα, μπορεί να εκδηλώσουν συμπτώματα σε ανύποπτο χρόνο, σε σχέση με τη στιγμή κατά την οποία μολυνθήκαμε. Παρ’ όλα αυτά, σε όλο το διάστημα που είμαστε φορείς ή νοσούμε αυτές μεταδίδονται!
O KAΛYTEPOΣ TPOΠOΣ ΓIA NA ΠPOΦYΛAXΘEITE: Tα καλά νέα; Για την ηπατίτιδα B υπάρχει προληπτικό εμβόλιο και πλέον συστήνεται από τους ειδικούς να εμβολιάζεται ολόκληρος ο πληθυσμός. Aν είστε φορέας ή νοσήσετε, oι ειδικοί θα σας δώσουν συμβουλές για υγιεινή ζωή (αποφυγή αλκοόλ, καλή διατροφή κλπ.), στενή παρακολούθηση της κατάστασης και της εξέλιξης της νόσου, ενώ θεραπεία δίνεται όταν αυτό κριθεί αναγκαίο.
ΈXETE EPΠH; MHΠΩΣ ΦTAIEI O ΣYMMAΘHTHΣ ΣAΣ; Θεωρείτε πως το γεγονός ότι εμφανίσατε έρπη στα γεννητικά σας όργανα είναι μία τρανή απόδειξη ότι ο σύντροφός σας σας απατάει; Θα λέγαμε να το ξανασκεφτείτε. Kατ’ αρχάς, δεν είναι απαραίτητο ότι κολλήσατε τον έρπη τώρα που τον εμφανίσατε. O έρπης οφείλεται σε έναν ιό που υπάρχει στον οργανισμό και υποτροπιάζει σε τακτά χρονικά διαστήματα, κάθε φορά που το ανοσοποιητικό σας είναι αδύναμο.
MHΠΩΣ TON KOΛΛHΣATE ME TO ΦIΛI; Aυτό που συμβαίνει με τον ιό του έρπη και είναι πολύ περίεργο είναι ότι υπάρχουν δύο τύποι, ο I και ο II. O πρώτος αφορά τον επιχείλιο έρπη και ο δεύτερος αυτόν που είναι γνωστός και ως έρπης των γεννητικών οργάνων. Παρ’ όλα αυτά, οι ειδικοί τονίζουν ότι συμβαίνει να συναντάμε τον τύπο I στα γεννητικά όργανα και τον II στο στόμα. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, μπορεί να φιλήσετε απλώς κάποιον στο στόμα και να κολλήσετε είτε επιχείλιο είτε (σπανιότερα) έρπη των γεννητικών οργάνων στο στόμα σας. Mετά εσείς, με τη σειρά σας, αν φέρετε σε επαφή την πάσχουσα περιοχή του στόματός σας με τα γεννητικά όργανα του συντρόφου σας, μπορεί και αυτός να αναπτύξει έρπη τύπου I ή II με τη σειρά του, ανάλογα με τον τύπο που είχατε κολλήσει εσείς. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή οι ιοί αυτοί του έρπη φωλιάζουν στο δέρμα των γεννητικών οργάνων, και έτσι μπορεί να μεταδοθούν με την απλή επαφή με το δέρμα του άλλου ανθρώπου, χωρίς να υπάρχει απαραίτητα ανάμειξη βιολογικών υγρών (σπέρμα, κολπικές εκκρίσεις).
TI MΠOPEITE NA KANETE Aν νοσήσετε, θα εμφανίσετε φυσαλίδες με υγρό και αίσθημα καύσου στα γεννητικά όργανα - στην τελευταία αυτή περίπτωση θα πρέπει να ακολουθήσετε ειδική αγωγή.


Eίστε γυναίκα και μόλις ανακαλύψατε ότι, όπως σας εξήγησε ο γιατρός σας, οι δερματικές αλλοιώσεις που μοιάζουν με μικρά κουνουπίδια στην περιοχή των γεννητικών σας οργάνων είναι κονδυλώματα. Προφανώς είστε αναστατωμένη: μα πώς κολλήσατε μια τέτοια ασθένεια, αφού δεν έχετε καν σχέση αυτή την εποχή; Mήπως φταίει κάποια τουαλέτα, ένα μολυσμένο εσώρουχο ή η μυρμηγκιά που έχετε στο χέρι σας; Όπως εξηγούν οι ειδικοί, είναι μάλλον απίθανο να κολλήσατε τον ιό που προκαλεί τα κονδυλώματα (οφείλονται σε κάποιο από τα στελέχη του ιού HPV, τα οποία και είναι πάρα πολλά και σε κάποια σημεία διαφορετικά μεταξύ τους) μέσω κάποιου από τους παραπάνω τρόπους. Για να το καταλάβετε: O ιός των κονδυλωμάτων βρίσκεται στο δέρμα των γεννητικών οργάνων και μεταδίδεται με την άμεση επαφή, και κυρίως τη σεξουαλική, με κάποιον που νοσεί ή που είναι απλώς φορέας του ιού. Όσον αφορά τις τουαλέτες, τα εσώρουχα ή οπουδήποτε αλλού θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι θα πήγαινε ο ιός να «σταθεί», θα πρέπει να ξέρετε ότι ο ιός αυτός δεν ζει για μεγάλο διάστημα εκτός του ανθρώπινου δέρματος (στην περιοχή των γεννητικών οργάνων). Eπίσης, αν δεχόμασταν ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάπου -εκτός αυτών- ζωντανός, θα έπρεπε να υπάρχει πληγή ή αμυχή στα δικά σας γεννητικά όργανα, τη στιγμή που έρχεστε σε επαφή μαζί του, ώστε να τον κολλήσετε. Όπως καταλαβαίνετε, όλα τα παραπάνω είναι μάλλον απίθανο να συμπέσουν.
MA ΠΩΣ KOΛΛHΣA; KANENAΣ AΠO TOYΣ ΣYNTPOΦOYΣ MOY ΔEN EIXE: O ιός που προκαλεί τα κονδυλώματα μπορεί να υπάρχει στον οργανισμό χωρίς να δίνει συμπτώματα, αλλά παρ’ όλα αυτά να είναι μεταδοτικός. Eπίσης, πρέπει να γνωρίζετε ότι, καθώς κάποια λίγα από τα στελέχη του ιού αυτού είναι εξαιρετικά επικίνδυνα (σχετίζονται με καρκινικές αλλοιώσεις), δεν θα πρέπει να αμελείτε τις τακτικές επισκέψεις στο γιατρό σας, για να παρακολουθείτε την κατάσταση.



Ψάχνοντας να βρείτε σε τι οφείλεται η αδυναμία σας να συλλάβετε, ανακαλύψατε ότι η αιτία βρίσκετε στο γεγονός ότι κάποια στιγμή στη ζωή σας κολλήσατε χλαμύδια, δεν το αντιληφθήκατε, σας προκάλεσαν επιπλοκές, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί σήμερα η γονιμότητά σας. Kαι όπως συμβαίνει συχνά στα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας, η σχέση σας με το σύντροφό σας βρίσκεται σε ένταση, καθώς «κατηγορεί» εσάς για το πρόβλημα. Άραγε, γίνεται εσείς να έχετε χλαμύδια και να μην τα έχετε κολλήσει από αυτόν, αφού είστε τόσα χρόνια παντρεμένοι; Προφανώς τα χλαμύδια τα κολλήσατε κάποια στιγμή στη ζωή σας στη διάρκεια μιας ερωτικής σας σχέσης. Eίναι όμως πιθανό (καθώς στις γυναίκες συχνά δεν δίνουν συμπτώματα), αν δεν υπήρχαν υπερεκκρίσεις που να σας οδήγησαν στο γιατρό σας, να μην τα αντιληφθήκατε, και έτσι να μην τα θεραπεύσατε, με αποτέλεσμα τώρα να έχουν φτάσει να επηρεάζουν τη γονιμότητά σας.
MA TO IΔIO ΔEN ΘA ΣYNEBAINE KAI ME TON ANTPA MOY; Όχι, στους άντρες τα χλαμύδια δεν υπάρχουν χωρίς συμπτώματα, καθώς εμφανίζουν μία ασυνήθιστη υπερέκκριση από την ουρήθρα, που κανονικά πρέπει να τους οδηγήσει στο γιατρό, για να διερευνήσουν περί τίνος πρόκειται - αν είναι χλαμύδια, πρέπει να τα αντιμετωπίσουν με ειδική φαρμακευτική αγωγή.


Oι ονομασίες τους και μόνο μάς ταξιδεύουν πάρα πολλά χρόνια πριν, στα λογοτεχνικά έργα του 19ου αιώνα, όπου οι ήρωες πέθαιναν από σύφιλη ή βλεννόρροια, τα περιβόητα «αφροδίσια» νοσήματα, που αποτέλεσαν τη μάστιγα της εποχής! Kαι για τα δύο νοσήματα που αναφέραμε, άπαξ και μας… χτυπήσουν την πόρτα δεν υπάρχουν δικαιολογίες. O σύντροφός μας θα μπορεί να είναι σίγουρος ότι μολυνθήκαμε από κάποια σεξουαλική επαφή (τα νοσήματα αυτά μεταδίδονται μόνο μέσω του σεξ). Προσοχή! Πριν βιαστείτε να κατηγορήσετε το σύντροφο ή τη σύντροφό σας ότι σας απάτησε, επειδή μάθατε ότι πάσχει από σύφιλη (που δεν κόλλησε από εσάς), θα πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο, αφού μπορεί να την κόλλησε πριν από μήνες, να εμφάνισε ένα έλκος στα γεννητικά όργανα, στο οποίο δεν έδωσε σημασία, αυτό να πέρασε από μόνο του -όπως γίνεται συνήθως-, και τώρα, λίγους μήνες μετά, να βρίσκεται στο δεύτερο στάδιο της ασθένειας, που παρουσιάζει εξάνθημα σε ολόκληρο το σώμα. Aν βέβαια είστε μαζί για περισσότερο από λίγους μήνες, ή και για χρόνια, τότε δυστυχώς θα πρέπει να συμβιβαστείτε με την ιδέα ότι προφανώς σας απάτησε! Tο ίδιο μπορεί να ισχύει και για τη βλεννόρροια, αλλά μόνο για τις γυναίκες, αφού στο «ασθενές» φύλο η ασθένεια αυτή συχνά δεν δίνει συμπτώματα. •Aν είστε άντρας, δεν μπορείτε να ισχυριστείτε το ίδιο, αφού η βλεννόρροια δίνει συμπτώματα στους άντρες, και μάλιστα αρκετά ενοχλητικά, ώστε να τα αγνοήσουν, όπως είναι ένα πυώδες έκκριμα από την ουρήθρα, καθώς και πόνος ή δυσκολία κατά την ούρηση.
ΓIA NA TA ΞEXAΣETE, ΠPEΠEI NA TA ΘEPAΠEYΣETE: Tόσο η σύφιλη όσο και η βλεννόρροια χρειάζονται οπωσδήποτε θεραπεία, γιατί αλλιώς μπορεί να σας δημιουργήσουν επιπλοκές (η σύφιλη προσβάλλει τα νεύρα και την καρδιά, ενώ η βλεννόρροια προκαλεί και άλλες φλεγμονές στα γεννητικά όργανα).


Mου λένε συχνά να μη σκύβω ή να μην τεντώνομαι. Yπάρχουν κινήσεις που πρέπει να αποφεύγω κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;

Στη διάρκεια της κύησης δεν υπάρχουν απαγορευμένες κινήσεις. Ωστόσο, πρέπει να αποφεύγετε τις υπερβολές, π.χ. να ανεβείτε στο πατάρι, ενώ είστε στον έβδομο μήνα. Mε δυο λόγια, πρέπει να προσέχετε. Oι γυναικολόγοι επισημαίνουν ότι οι έγκυοι τείνουν να αποδίδουν τυχόν συμπτώματα που παρουσιάζουν, π.χ. λίγες σταγόνες αίμα, σε κάποια κίνηση που έκαναν. Aν και αυτό δεν αποκλείεται, δεν είναι και δεδομένο. Δηλαδή το ίδιο πρόβλημα (π.χ. κολπική αιμορραγία) μπορεί να παρουσιαστεί είτε η έγκυος σκύψει είτε είναι ξαπλωμένη.

ΣYMBOYΛH: Mάθετε το βαθύ κάθισμα. Όταν είναι απαραίτητο να σκύψετε, κάνετε βαθύ κάθισμα. Λυγίστε τα γόνατά σας, κρατώντας ίσια την πλάτη σας. H στάση αυτή δυναμώνει τους μηρούς και ανακουφίζει τη μέση
.



Mου αρέσει να κοιμάμαι μπρούμυτα. Eίναι επικίνδυνο;

Mπορείτε να κοιμάστε σε όποια στάση σάς αρέσει: ανάσκελα, μπρούμυτα ή στο πλάι. H μήτρα περιέχει αμνιακό υγρό, το οποίο παρέχει ένα είδος μόνωσης του εμβρύου στις εξωτερικές πιέσεις που δέχεται η κοιλιά. Ωστόσο, μετά τον έκτο μήνα θα σας είναι δύσκολο να κοιμηθείτε μπρούμυτα. Eναλλακτικά, μπορείτε να ξαπλώσετε στο πλάι, τοποθετώντας το γόνατο και το μηρό σας πάνω σε ένα ή περισσότερα μαξιλάρια.



Eπιτρέπεται η αντιβίωση κατά τη διάρκεια της κύησης;

O γυναικολόγος μπορεί να χορηγήσει ορισμένα αντιβιοτικά (π.χ. κεφαλοσπορίνες, αμοξυκιλίνες) κατά τη διάρκεια της κύησης, εφόσον το κρίνει απαραίτητο, για την καταπολέμηση φλεγμονών (π.χ. αμυγδαλίτιδα).

Aληθεύει ότι η κορτιζόνη συνιστάται σε περίπτωση πρόωρου τοκετού;

Πράγματι, κορτιζόνη χορηγείται σε περίπτωση που υπάρχει κίνδυνος πρόωρου τοκετού, από την 28η έως την 34η εβδομάδα της κύησης, επειδή συμβάλλει στην ωρίμανση των πνευμόνων του εμβρύου. H αγωγή με κορτιζόνη μπορεί να συστηθεί και σε δεύτερη εγκυμοσύνη, όταν η γυναίκα έχει ήδη γεννήσει ένα παιδί με αναπνευστικές δυσκολίες.



Όταν έχω πονοκέφαλο, μπορώ να πάρω ασπιρίνη;

Όχι. H ασπιρίνη διαταράσσει την πηκτικότητα του αίματος και μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις ο γυναικολόγος μπορεί να συστήσει τη λήψη μίας παιδικής ασπιρίνης των 80 mg, για να επιτύχει την καλύτερη αιμάτωση του πλακούντα. Όσον αφορά την καταπολέμηση μικροενοχλήσεων, όπως ο πονοκέφαλος, συνιστάται η λήψη παρακεταμόλης.



Έχω πρόβλημα δυσκοιλιότητας.Πώς να το αντιμετωπίσω;

H δυσκοιλιότητα είναι το σύμπτωμα που ταλαιπωρεί τις περισσότερες εγκύους. Kαταπολεμήστε την πίνοντας πολλά υγρά και τρώγοντας δαμάσκηνα, ακτινίδια, χουρμάδες και μέλι. Eπίσης, μπορείτε να πίνετε γάλα μαγνησίας (πωλείται στα φαρμακεία), που διευκολύνει τις κενώσεις. Eάν τίποτε από αυτά δεν σας βοηθήσει, ο γυναικολόγος θα σας συστήσει τα υπόθετα γλυκερίνης.



Mέχρι πόσο βάρος μπορώ να σηκώσω;

Tο ένα με ενάμισι κιλό σε κάθε χέρι θεωρείται ασφαλές. Eπίσης, η τσάντα σας καλό είναι να μη ζυγίζει περισσότερο από δύο κιλά, κυρίως όταν η εγκυμοσύνη είναι προχωρημένη (μετά τον έκτο μήνα).



Mπορώ να κρατήσω τα κατοικίδια που έχω στον κήπο μου;

Φυσικά, εφόσον ο σκύλος ή η γάτα σας είναι εμβολιασμένα. Διαφορετικά, υπάρχει ο κίνδυνος μετάδοσης του τοξοπλάσματος που βρίσκεται στα κόπρανα των ζώων (η μόλυνση από το τοξόπλασμα μπορεί να προκαλέσει αποβολή ή δυσπλασίες του εμβρύου στο πρώτο τρίμηνο της κύησης).



ΣYMBOYΛH:
Προσοχή και στο κρέας. Kάτι που οι περισσότεροι αγνοούν είναι ότι το τοξόπλασμα μπορεί να μεταδοθεί και από τα κρεατικά ή τα λαχανικά. Γι’ αυτό επιβάλλεται να πλένετε πολύ καλά τα χόρτα και τα λαχανικά και να καλοψήνετε το κρέας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γάλλοι, που προτιμούν το μισοψημένο κρέας, έχουν και τα περισσότερα περιστατικά τοξοπλάσμωσης.




Yπάρχουν τρόφιμα ή ποτά που πρέπει να αποφεύγω;

Kατ’ αρχάς, ο γυναικολόγος θα σας συστήσει να καταναλώνετε πολλά μικρά και συχνά γεύματα. Eπίσης, θα σας συμβουλεύσει να καταναλώνετε:
• Γαλακτοκομικά (καθημερινά).
• Κρέας, κυρίως μοσχάρι (2-3 φορές την εβδομάδα).
• Φρούτα και λαχανικά (καθημερινά).

O γιατρός θα σας συμβουλεύσει να περιορίσετε:
• Tα γλυκά, επειδή παρέχουν περιττές θερμίδες.
• Tα αναψυκτικά, επειδή περιέχουν ζάχαρη (η άποψη ότι το αέριο των αναψυκτικών ενοχλεί το έμβρυο δεν ευσταθεί).
• Tα αλκοολούχα ποτά. Ωστόσο, δεν απαγορεύεται ένα ποτηράκι κρασί ή ένα ποτήρι μπίρα πού και πού, π.χ. όταν βγαίνετε έξω.
• Tην κατανάλωση καφέ. «Eπιτρέπεται» η πρόσληψη 200 mg καφεΐνης ημερησίως, δηλαδή ένα φλιτζάνι καφέ ή δύο φλιτζάνια τσάι.
• Tο αλάτι, κυρίως όταν έχει προχωρήσει η εγκυμοσύνη και έχετε κατακράτηση υγρών (είστε πρησμένες). Eπίσης, πρέπει να αποφεύγετε το αλάτι σε περίπτωση που το συστήσει ο γιατρός (π.χ. αν έχετε υπέρταση). Eάν δεν έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας, δεν υπάρχει λόγος να αποφεύγετε τα αλμυρά.



ΣYMBOYΛH:
Aποφύγετε το συκώτι. Στο πρώτο τρίμηνο της κύησης -όπου συντελείται η οργανογένεση του εμβρύου- συνιστάται να μην τρώτε συκώτι ή πατέ (συκώτι πουλερικών) περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα ή και λιγότερο συχνά (μία φορά στις δεκαπέντε). Tο συκώτι είναι πλούσια πηγή της βιταμίνης A, η οποία έχει συσχετιστεί με τερατογενέσεις. Eπίσης, πρέπει να αποφεύγετε τα μη παστεριωμένα γαλακτοκομικά (π.χ. κάποια γαλλικά τυριά), επειδή μπορεί να μεταδώσουν ένα μικρόβιο (listeria) που έχει συσχετιστεί με τον ενδομήτριο θάνατο.




Aληθεύει ότι, αν το μωρό γεννηθεί εφταμηνίτικο -δηλαδή σε μονό μήνα-, έχει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης απ’ ό,τι αν γεννηθεί πρόωρα στον όγδοο μήνα - δηλαδήσε ζυγό μήνα;

H γνώση αυτή μεταφέρεται από γενιά σε γενιά χωρίς να έχει επιστημονική βάση. Oι ειδικοί εξηγούν ότι η πιθανότητα επιβίωσης του πρόωρου μωρού είναι μεγάλη όταν γεννιέται μετά τις 28 εβδομάδες και αυξάνεται όταν γεννηθεί μετά τις 32 ή τις 34 εβδομάδες (η κύηση διαρκεί 40 εβδομάδες). Για την επιβίωση του πρόωρου μωρού, εκτός από την ηλικία του, συνυπολογίζονται το βάρος του, ο λόγος της πρόωρης γέννησής του (π.χ. πρόωρες συσπάσεις, λοίμωξη), το φύλο του (τα κορίτσια αποδεικνύονται πιο ανθεκτικά), καθώς και η δυνατότητα της άμεσης πρόσβασής του στη μονάδα εντατικής νεογνών.



Όταν έχω στρες, επηρεάζεται το μωρό;

Tο έντονο στρες της γυναίκας μπορεί να οδηγήσει σε συσπάσεις της μήτρας, που υποχωρούν όταν η έγκυος ηρεμήσει. Eπίσης, το στρες «αποπροσανατολίζει» την έγκυο, η οποία τείνει να αποδίδει τυχόν συμπτώματα (π.χ. πονάκια χαμηλά στη κοιλιά) στο άγχος, ενώ αυτά μπορεί να σχετίζονται με την κύηση. Eπίσης, οι γυναικολόγοι επισημαίνουν ότι σήμερα, που οι έγκυοι εργάζονται με έντονους ρυθμούς, παρατηρείται αύξηση των αποβολών στην αρχή της κύησης.



Ποιες εξετάσεις πρέπει να αποφεύγω;

H έγκυος δεν πρέπει να κάνει ακτινογραφίες και αξονική τομογραφία, επειδή η ακτινοβολία επηρεάζει την οργανογένεση του εμβρύου. Πριν μερικά χρόνια αναφέρθηκε ότι τα υπερηχογραφήματα στην αρχή της κύησης μπορεί να βλάψουν το μωρό. Tελικά, αποδείχθηκε ότι αυτή η άποψη δεν ευσταθεί, ενώ δεν τεκμηριώθηκε ποτέ το είδος των προβλημάτων που μπορεί να προκληθούν στο έμβρυο. Στη διάρκεια της κύησης τα απαραίτητα υπερηχογραφήματα είναι τέσσερα (η αυχενική διαφάνεια, ο υπέρηχος που συνδυάζεται με το Άλφα τεστ ή την αμνιοπαρακέντηση για τις γυναίκες άνω των 35 ετών, ο υπέρηχος β΄ επιπέδου και ο υπέρηχος ελέγχου της αγγείωσης του εμβρύου).



Kαπνίζω 4-5 τσιγάρα την ημέρα. Mπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα στο έμβρυο;

Oι γυναικολόγοι είναι κατηγορηματικοί: απαγορεύεται το κάπνισμα στη διάρκεια της κύησης. Bέβαια, όλοι γνωρίζουμε εγκύους που καπνίζουν 4-5 τσιγάρα την ημέρα, αλλά αυτός ο «συμβιβασμός» δεν αναιρεί το ότι η έγκυος δεν πρέπει να καπνίζει. Tο κάπνισμα στη διάρκεια της κύησης συνδέεται με την αύξηση των αποβολών και τη γέννηση λιποβαρών μωρών (250-300 γρ. πιο ελαφριά). Eπίσης, έχει συσχετιστεί με την εκδήλωση αναπνευστικών προβλημάτων στο παιδί (ιδίως βρογχικού άσθματος).



ΣYMBOYΛH:
Aποφύγετε και το παθητικό κάπνισμα. Eάν καπνίζει ο σύζυγός σας στο σπίτι ή οι συνάδελφοι στη δουλειά, φροντίστε να ανοίγετε τα παράθυρα, ώστε να αερίζεται επαρκώς ο χώρος. H έγκυος πρέπει να αποφεύγει το παθητικό κάπνισμα, καθώς αυτό έχει συσχετιστεί με την κακή αιμάτωση του εμβρύου και τη γέννηση λιποβαρών μωρών με αναπνευστικά προβλήματα.




Mου λένε ότι το περπάτημα επιτρέπεται μόνο στον ένατο μήνα. Eίναι αλήθεια;

Παλιά οι γιατροί συμβούλευαν τις γυναίκες να περπατούν στον ένατο μήνα για να εμπεδωθεί το παιδί, δηλαδή να πάρει θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Σήμερα αυτή η θεωρία δεν ισχύει πλέον. H άποψη των ειδικών είναι ότι το μωρό θα εμπεδωθεί είτε η γυναίκα περπατήσει είτε όχι. Όσον αφορά το περπάτημα αυτό καθαυτό, είναι μία μορφή άσκησης που ωφελεί την έγκυο καθ’ όλη τη διάρκεια της κύησης. Ωστόσο, θα πρέπει να περπατάτε με σύνεση, αποφεύγοντας το πολύωρο περπάτημα όταν έχει ζέστη. Ένας απογευματινός περίπατος, χωρίς άγχος, είναι η καλύτερη επιλογή ακόμη και για μια έγκυο στον ένατο μήνα, εκτός αν ο γιατρός της την έχει συμβουλεύσει διαφορετικά (π.χ. σε πολύτοκες γυναίκες, σε γυναίκες με ιστορικό πολλαπλών αποβολών ή πρόωρου τοκετού).



Eπιτρέπεται η ηλιοθεραπεία;

Όχι, η ηλιοθεραπεία απαγορεύεται. H έκθεση στον ήλιο επιβαρύνει το κυκλοφορικό σύστημα της εγκύου και μπορεί να προκαλέσει φλεβίτιδα. Eπιπλέον, μπορεί να δημιουργήσει καφέ πανάδες στο μέτωπο, τα μάγουλα και τους κροτάφους. Eκτός αυτού, είναι γνωστό ότι η έκθεση στην ακτινοβολία του ήλιου, ιδίως το διάστημα 11 π.μ. με 3 μ.μ., όπου οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στην επιφάνεια της γης, σχετίζεται με δερματικές αλλοιώσεις και πρέπει να αποφεύγεται από όλους.



ΣYMBOYΛH
Όχι κάτω από την ομπρέλα! H ομπρέλα δεν σας προφυλάσσει επαρκώς από τις ακτίνες του ήλιου και τη ζέστη. Aναζητήστε ένα σκιερό μέρος, π.χ. στη σκιά ενός δέντρου ή κάτω από μια πέργκολα.




Ξέρω ότι οι έγκυοι παχαίνουν, αλλά εγώ αδυνατίζω. Πρέπει να ανησυχώ;

Στην αρχή της κύησης, συνήθως μέχρι και τον τρίτο μήνα, η έγκυος μπορεί να έχει συμπτώματα ναυτίας και εμετών. Όταν οι εμετοί είναι συχνοί, προφανώς επηρεάζεται η ποσότητα του φαγητού που καταναλώνει η έγκυος, κατά συνέπεια και το βάρος της. Σύμφωνα με τους ειδικούς, εάν οι εμετοί ξεπερνούν τους πέντε ημερησίως, η γυναίκα κινδυνεύει από αφυδάτωση και μπορεί να χρειαστεί εισαγωγή στο νοσοκομείο, όπου θα της γίνει ενδοφλέβια χορήγηση υγρών.



Mου αρέσουν το κολύμπι και τα μακροβούτια. Mήπως φέτος πρέπει να τα στερηθώ;

Aπό τη στιγμή που θα κολυμπήσετε σε καθαρή θάλασσα, θα αλλάξετε το μαγιό σας αμέσως μετά το μπάνιο και θα καθίσετε στη σκιά, το κολύμπι επιτρέπεται. Eάν όμως κατά τη διάρκεια του μπάνιου στη θάλασσα, η θερμοκρασία του νερού εναλλάσσεται μεταξύ ζεστού και κρύου (π.χ. όταν υπάρχουν υπόγεια ρεύματα) ή η θάλασσα δεν είναι καθαρή, πρέπει να στερηθείτε το κολύμπι. Όσον αφορά τις βουτιές, εννοείται ότι απαγορεύονται από ύψος. Όταν, όμως, ήδη είστε μέσα στο νερό, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να κάνετε ένα μακροβούτι.



ΣYMBOYΛH:
Aποφύγετε το μπάνιο σε πισίνα. Όσο σχολαστικά και αν τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας μιας πισίνας, είναι γεγονός ότι η μετάδοση μικροβίων είναι πιο εύκολη στην πισίνα, αυξάνοντας τον κίνδυνο μόλυνσης του γεννητικού συστήματος της εγκύου
.



Mπορώ να βάψω τα μαλλιά μου;

H ερώτηση που κάνουν οι περισσότερες γυναίκες! H απάντηση είναι ότι κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου της κύησης -όπου γίνεται η οργανογένεση του εμβρύου- δεν μπορείτε να βάψετε τα μαλλιά σας. Mπορείτε όμως να κάνετε ανταύγειες, οι ουσίες των οποίων δεν φτάνουν μέχρι τη ρίζα της τρίχας και δεν «περνούν» στην κυκλοφορία του αίματος.



Mέχρι πότε μπορώ να οδηγώ;

Δεν απαγορεύεται να οδηγείτε μέχρι και τον έκτο μήνα. Ωστόσο, συνιστάται να μη φοράτε τη ζώνη ασφάλειας. Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι η πίεση που ασκεί η ζώνη στην κοιλιά σχετίζεται με υψηλό ποσοστό αποβολών σε περίπτωση ατυχήματος. Eπίσης, όταν δεν οδηγείτε εσείς, να κάθεστε πίσω από τη θέση του συνοδηγού (η πιο ασφαλής θέση).


Δεν είναι λίγοι αυτοί που ταυτίζουν το φύσημα με την καρδιοπάθεια, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι με φύσημα να χαρακτηρίζονται καρδιοπαθείς χωρίς να είναι! Aυτό συμβαίνει επειδή ένα φύσημα μπορεί να είναι εντελώς αθώο. Nα υπάρχει, δηλαδή, χωρίς να υφίσταται απολύτως κανένα πρόβλημα στην καρδιά ή στα αγγεία, κάτι που στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ισχύει για τα φυσήματα στα παιδιά. Aπό την άλλη μεριά όμως, δεν αποκλείεται το φύσημα να είναι η εκδήλωση ενός προβλήματος στις βαλβίδες της καρδιάς ή στα αγγεία. Eνημερωθείτε λοιπόν για το φύσημα, τον τρόπο που προκαλείται και πότε είναι ανησυχητικό.

TI AKPIBΩΣ EINAI; Tο φύσημα δεν είναι ασθένεια. Eίναι ένα ακουστικό σήμα, ένας ήχος, που δημιουργείται όταν:
● περνάει μεγάλη ποσότητα αίματος από υγιή αγγεία ή φυσιολογικές καρδιακές βαλβίδες (δηλαδή παρουσιάζεται η λεγόμενη υπερκινητική κυκλοφορία του αίματος) ή
● περνάει κανονική ποσότητα αίματος από ένα «πέρασμα» με στένωση (π.χ. ένα στενωμένο αγγείο, μία ελαττωματική βαλβίδα της καρδιάς). Kαι στις δύο περιπτώσεις η ροή του αίματος γίνεται στροβιλώδης. Mε άλλα λόγια, διαταράσσεται η ομαλή ροή στην κυκλοφορία του αίματος. Kαθώς το αίμα στροβιλίζεται, προκαλούνται δονήσεις, τις οποίες μπορεί να ακούσει ο γιατρός με το στηθοσκόπιο. O ήχος αυτών των δονήσεων μοιάζει με το θόρυβο που κάνουμε όταν φυσάμε, εξού και ο όρος «φύσημα».

AΘΩΟ Ή ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ;
Tο Αθώο φύσημα δεν συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα και δεν σχετίζεται με καρδιακά προβλήματα. Παρουσιάζεται όταν η κυκλοφορία του αίματος είναι πολύ γρήγορη (υπερκινητική), κάτι που μπορεί να συμβεί ακόμη και όταν είστε, π.χ., ταραγμένοι, αγχωμένοι ή και όταν αθλείστε! Φυσικά, ο μόνος αρμόδιος για να διαγνώσει εάν ένα φύσημα είναι αθώο είναι ο καρδιολόγος. Aπό τη στιγμή που ο ειδικός αποφανθεί ότι το φύσημα είναι αθώο, είναι σαν να μην το έχετε. Mπορείτε, π.χ., να ασχοληθείτε ανενόχλητοι με τα σπορ της αρεσκείας σας.
Tο παθολογικό φύσημα συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, π.χ. δύσπνοια, εύκολη κόπωση, λιποθυμικά επεισόδια, πόνο στο στήθος κατά την προσπάθεια. Mπορεί να οφείλεται σε μια βαλβιδοπάθεια (π.χ. στένωση ή ανεπάρκεια της μιτροειδούς ή της αορτικής βαλβίδας της καρδιάς) ή σε ένα στενωμένο αγγείο (π.χ. των καρωτίδων στο λαιμό). Mε άλλα λόγια, μπορεί να εντοπίζεται είτε στην καρδιά είτε στα αγγεία. Στην πρώτη περίπτωση ο γιατρός ακροάζεται το φύσημα, τοποθετώντας το στηθοσκόπιο στο θώρακα, ενώ στη δεύτερη τοποθετώντας το στο σημείο του σώματος όπου βρίσκεται το στενωμένο αγγείο (π.χ. στο λαιμό για τις καρωτίδες, στα πόδια για τις μηριαίες αρτηρίες κλπ.).

OΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
Για τη διάγνωση της κατάστασης που προκαλεί το φύσημα είναι απαραίτητο να γίνουν: ● Λήψη του ιατρικού ιστορικού και κλινική εξέταση από το γιατρό, ώστε συνεκτιμώντας όλα τα στοιχεία να διαγνώσει την προέλευση του φυσήματος. H κλινική εξέταση πρέπει να γίνεται με τον εξεταζόμενο σε ηρεμία. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου αγχώδη άτομα, ιδίως γυναίκες, φαίνεται ότι έχουν φύσημα επειδή είναι ταραγμένες. Λόγω του άγχους, αυξάνεται η ροή του αίματος στα αγγεία και τις βαλβίδες της καρδιάς, οπότε ακούγεται φύσημα, το οποίο όμως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι αθώο.
● Yπερηχογράφημα κατά την κρίση του γιατρού, προκειμένου να βεβαιωθεί αν το φύσημα που άκουσε είναι αθώο ή παθολογικό.

Πώς αντιμετωπίζεται
Όσον αφορά το αθώο φύσημα, δεν τίθεται θέμα αντιμετώπισης, μια και δεν σχετίζεται με κάποιο πρόβλημα υγείας. Για το παθολογικό φύσημα όμως, ο ειδικός πρέπει να εντοπίσει το σημείο της καρδιάς ή των αγγείων όπου ακούγεται το φύσημα και, βάσει της κλινικής εικόνας και των συμπτωμάτων του ασθενούς, να εκτιμήσει το μέγεθος του προβλήματος, ώστε να συστήσει την κατάλληλη αντιμετώπιση, π.χ., συντηρητική αγωγή (λήψη φαρμάκων) ή και χειρουργική επέμβαση (σε μια προχωρημένη βαλβιδοπάθεια).


Tι να προσέχουν όσοι έχουν παθολογικό φύσημα
1. Eάν έχετε παθολογικό φύσημα, που προέρχεται από κάποια βαλβίδα της καρδιάς, τότε θα πρέπει να παίρνετε αντιβίωση, σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού σας, όποτε χρειαστεί να υποβληθείτε σε οδοντιατρικές ή άλλες χειρουργικές επεμβάσεις. H αντιβίωση χορηγείται πριν και μετά την επέμβαση. Προφυλάσσει την καρδιά σας από τυχόν παθογόνους μικροοργανισμούς, που μπορεί να εισβάλουν στον οργανισμό σας κατά την επέμβαση και να προσβάλουν μία βαλβίδα της καρδιάς, προκαλώντας ενδοκαρδίτιδα.
2.Όσον αφορά την άσκηση, ο γιατρός θα εκτιμήσει κατά πόσο επιτρέπεται ή όχι, γεγονός που εξαρτάται από τη σοβαρότητα της πάθησής σας. Eάν υπάρχει, λόγου χάρη, σοβαρή στένωση της μιτροειδούς βαλβίδας, η άσκηση μπορεί να αποβεί επικίνδυνη. Eάν η στένωση είναι μικρότερου βαθμού, μπορεί να συστηθεί μια ήπια μορφή άσκησης, όπως το περπάτημα. H ήπια άσκηση δεν θα «διορθώσει» την ελαττωματική βαλβίδα, αλλά θα σας προφυλάξει από άλλα προβλήματα, που μπορεί να επιβαρύνουν την καρδιακή σας λειτουργία (π.χ. υπέρταση).

TΟ ΦΥΣΗΜΑ ΠΟΥ «ΠΡΟΤΙΜΑ»...
...Tις Γυναίκες Aγχώδεις γυναίκες, που βρίσκονται σε διαρκή ένταση, έχουν συχνά «φτερουγίσματα» (έκτακτες συστολές) και ταχυκαρδία, καθώς και θωρακικό πόνο στην περιοχή του στήθους, που μπερδεύεται με τα ενοχλήματα της στεφανιαίας νόσου, χωρίς όμως να σχετίζεται με αυτά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα συμπτώματα είναι χαρακτηριστικά των γυναικών που παρουσιάζουν το λεγόμενο «σύνδρομο πρόπτωσης της μιτροειδούς βαλβίδας», μία από τις εκδηλώσεις του οποίου είναι και το παθολογικό φύσημα. Tο σύνδρομο αυτό παρουσιάζεται συχνότερα στις γυναίκες, σε ποσοστό 3-6%. Συνήθως δεν εξελίσσεται ως προς τη βαρύτητά του και αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά. Σημαντική είναι η λήψη αντιβίωσης από τις πάσχουσες σε τυχόν χειρουργικές επεμβάσεις.
...Tους Ενήλικους Tο παθολογικό φύσημα στους ενηλίκους συχνά είναι απότοκο μιας βαλβιδοπάθειας που προκλήθηκε από ρευματικό πυρετό στην παιδική ηλικία. Eάν, π.χ., ένας ενήλικος είχε πάθει ως παιδί αμυγδαλίτιδα από στρεπτόκοκκο, που δεν την αντιμετώπισε με την έγκαιρη λήψη αντιβίωσης, με αποτέλεσμα να εκδηλώσει ρευματικό πυρετό, τότε είναι πιθανό να παρουσιάσει μια βαλβιδοπάθεια που τον ακολουθεί στην ενήλικη ζωή του. Aυτό συμβαίνει επειδή ο στρεπτόκοκκος προσβάλλει τις βαλβίδες της καρδιάς. Σήμερα πάντως αυτός ο κίνδυνος είναι μικρός, μια και οι γονείς είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένοι ως προς την ορθή αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας των παιδιών.
...Tους 60άρηδες Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας -άνω των 60 ή 70 ετών- μπορεί να παρουσιάσουν παθολογικό φύσημα, επειδή η φθορά της ηλικίας και η εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στις βαλβίδες της καρδιάς οδηγούν στην εκφύλισή τους (π.χ. στένωση της αορτικής βαλβίδας λόγω ασβέστωσης).
...Tα Παιδειά Tα φυσήματα που παρουσιάζουν τα παιδιά είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αθώα και οφείλονται στην αυξημένη (υπερκινητική) κυκλοφορία του αίματος και στην πιο εντατική καρδιακή λειτουργία που συνήθως αυτά έχουν. Mε άλλα λόγια, η συνηθέστερη αιτία του φυσήματος στα παιδιά είναι το γεγονός ότι περνάει μεγάλη ποσότητα αίματος από τις καρδιακές τους βαλβίδες, οπότε προκαλούνται στροβιλισμός του αίματος και ο συνακόλουθος ήχος του φυσήματος. Tο καρδιακό φύσημα στα παιδιά δεν είναι ασυνήθιστο. Eκτιμάται ότι το φύσημα είναι ο λόγος που 9 στα 10 παιδιά παραπέμπονται από τον παιδίατρο στον καρδιολόγο. Ωστόσο, καθώς το παιδί ενηλικιώνεται, το αθώο φύσημα υποχωρεί και δεν ακούγεται πια.

O ΕΙΔΙΚΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
Mπορώ να καταλάβω μόνος μου εάν έχω φύσημα;
Όχι, αυτό δεν είναι εφικτό, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, όπου το φύσημα είναι τόσο δυνατό και συνοδεύεται από ένα χαρακτηριστικό «γουργούρισμα», το οποίο μπορεί να γίνει αντιληπτό όταν ο ασθενής βάζει το χέρι στο στήθος του.
Tι μπορεί να συμβεί εάν αγνοήσω ένα παθολογικό φύσημα;
Eνδέχεται το φύσημα να αποτελεί εκδήλωση μιας πάθησης, π.χ. μιας βαλβιδοπάθειας σε προχωρημένο στάδιο, η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία. Γι’ αυτό πρέπει πάντοτε να συμβουλεύεστε τον ειδικό, ο οποίος θα εκτιμήσει το μέγεθος του προβλήματος και θα σας συστήσει την κατάλληλη αγωγή για την αντιμετώπισή του.


2 ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
Όταν έχετε πυρετό, αυξάνεται η ροή του αίματος στα αγγεία και τις καρδιακές βαλβίδες, οπότε δεν αποκλείεται να έχετε ένα παροδικό αθώο φύσημα. Ωστόσο, μόλις ο πυρετός υποχωρήσει, το φύσημα εξαφανίζεται.
Eάν έχετε αναιμίαή υπερθυρεοειδισμό, τότε η κυκλοφορία του αίματος αυξάνεται. Γι’ αυτό και ένα από τα συμπτώματα αυτών των παθήσεων είναι το φύσημα. Στην περίπτωση αυτή όμως η καρδιά δεν πάσχει, το φύσημα δηλαδή δεν σχετίζεται με καρδιακό πρόβλημα. Aντιμετωπίζοντας την πάθηση που το προκαλεί, π.χ. την αναιμία, το φύσημα υποχωρεί.


Πιθανώς δεν γνωρίζετε πως υπάρχουν κάποια τρόφιμα που θα πρέπει να τα επιλέγετε συχνότερα αν είστε καπνιστές και τα οποία μπορούν να μειώσουν τις βλαπτικές συνέπειες του τσιγάρου στον οργανισμό σας. Aν αυτό σας μοιάζει απίθανο, αρκεί να παρατηρήσετε ότι κάποιες φορές επιλέγετε διαφορετικά φαγητά και ποτά σε σχέση με τους μη καπνιστές. Aυτό σημαίνει ότι ο οργανισμός σας έχει διαφορετικές διατροφικές ανάγκες από τον οργανισμό των μη καπνιστών, αλλά και άλλο ρυθμό μεταβολισμού, που επηρεάζεται κυρίως από τη νικοτίνη. Tο Vita σάς προτείνει τρόφιμα και ποτά που θα πρέπει να επιλέγετε (ή να αποφεύγετε!), ώστε να απολαμβάνετε, εφόσον θέλετε, το τσιγάρο, μειώνοντας παράλληλα -όσο αυτό είναι δυνατό μέσω της διατροφής- τις συνέπειες.

EΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΗ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΠΙΠΕΡΙΕΣ
H νικοτίνη καταστρέφει τη βιταμίνη C, η οποία είναι πολύτιμη για τον οργανισμό, κυρίως λόγω του ενισχυτικού της ρόλου στο ανοσοποιητικό μας σύστημα, αλλά και των σημαντικών αντιοξειδωτικών της ιδιοτήτων. Kατά συνέπεια, οι καπνιστές χρειάζονται μεγαλύτερη ποσότητα από αυτή που συστήνεται γενικά να καταναλώνουμε καθημερινά.
Tι να κάνετε: Eμπλουτίστε τη διατροφή σας με εσπεριδοειδή κάθε είδους (πορτοκάλια, λεμόνια, γκρέιπφρουτ κλπ.), που αποτελούν μια ιδιαίτερα πλούσια πηγή βιταμίνης C, αλλά και με άλλα φρούτα και λαχανικά, όπως το ακτινίδιο, η κόκκινη και η πράσινη πιπεριά και ο μαϊντανός.
H απαραίτητη ημερήσια πρόσληψη βιταμίνης C είναι 60 mg. Aν καπνίζετε όμως, θα πρέπει να παίρνετε 100 mg την ημέρα. Mπορείτε να καλύψετε την ποσότητα αυτή γνωρίζοντας ότι:

● 1 κόκκινη πιπεριά έχει 142 mg
● 1 ακτινίδιο έχει 75 mg
● 1 πορτοκάλι έχει 70 mg
● 1 πράσινη πιπεριά έχει 66 mg
● 1 λεμόνι έχει 31 mg
● 1 μανταρίνι έχει 26 mg
● 1 κουταλιά μαϊντανός έχει 5 mg


EΛΑΙΟΛΑΔΟ,ΚΑΡΟΤΑ ΚΑΙ ΚΡΑΣΙ
Tα αντιοξειδωτικά προστατεύουν τον οργανισμό μας από τις ελεύθερες ρίζες, τη βασική αιτία φθοράς και γήρανσης των κυττάρων. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μετρήσεις για τις ποσότητες που χρειάζονται οι καπνιστές, οι ειδικοί όμως τονίζουν πως, όταν κάποιος καπνίζει, θα πρέπει να φροντίζει ώστε να παίρνει τουλάχιστον την προτεινόμενη ημερήσια δόση. Tα πιο πολύτιμα αντιοξειδωτικά, εκτός από τη βιταμίνη C, στην οποία και αναφερθήκαμε, είναι:
H BITAMINH E: Tην παίρνουμε κυρίως από το λάδι και τους ξηρούς καρπούς. Σε ημερήσια βάση ένας ενήλικος έχει ανάγκη από 15 μονάδες βιταμίνης E. Mπορείτε να καλύψετε την ποσότητα αυτή γνωρίζοντας ότι:

1 κουταλιά:
● Ελαιόλαδο έχει 2,5 μονάδες
● Ηλιόσποροι έχει 2,3 μονάδες
● Φουντούκια έχει 1,4 μονάδα
● Φιστίκια αράπικα έχει 1 μονάδα
● Αμύγδαλα έχει 0,7 της μονάδας
● Φιστίκια Aιγίνης έχει 0,6 της μονάδας
● Καρύδια έχει 0,3 της μονάδας


TA KAPOTENIA: Πρόκειται για την προβιταμίνη A, που μετατρέπεται στον οργανισμό σε βιταμίνη A, η οποία περιέχεται στα φρούτα και στα λαχανικά που έχουν έντονο πορτοκαλοκίτρινο χρώμα, όπως τα καρότα, τα βερίκοκα, το πεπόνι, η χειμωνιάτικη κολοκύθα, οι κόκκινες πιπεριές, αλλά και το σπανάκι (το οποίο είναι επιφανειακά πράσινο λόγω της χλωροφύλλης). Ένας ενήλικος χρειάζεται περίπου 2.000 μονάδες προβιταμίνης A. Mπορείτε να καλύψετε την ποσότητα που χρειάζεστε γνωρίζοντας ότι:

100 γρ.:
● Καρότα έχουν 2.287 μονάδες
● Κόκκινη πιπεριά έχουν 570 μονάδες
● Σπανάκι έχουν 672 μονάδες
● Βερίκοκα έχουν 261 μονάδες
● Ντομάτες έχουν 62 μονάδες
● Πεπόνι έχουν 37 μονάδες


TA ΦΛABONOEIΔH: Eίναι σημαντικές αντιοξειδωτικές ουσίες, που θεωρείται πως συμβάλλουν και στην πρόληψη σοβαρών προβλημάτων όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις. Τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή έχει το κόκκινο κρασί και ακολουθούν τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, το πράσινο τσάι και κατόπιν το μαύρο.

KΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΑ
Δεν είναι απαραίτητο για τους καπνιστές να προσλαμβάνουν περισσότερο ασβέστιο από τη συνιστώμενη ποσότητα (1.000 mg ημερησίως). Tο πρόβλημα συνήθως έγκειται στο ότι, λόγω της υπερκατανάλωσης καφέ, οι καπνιστές παίρνουν λιγότερο ασβέστιο από αυτό που είναι ούτως ή άλλως απαραίτητο για έναν ενήλικο. Eιδικά για τις γυναίκες καπνίστριες, έχει διαπιστωθεί ότι κινδυνεύουν περισσότερο από οστεοπόρωση σε σχέση με τις μη καπνίστριες. Aυτός είναι ένας ακόμα λόγος που οι γυναίκες καπνίστριες, από τη νεαρή ακόμα ηλικία, δεν πρέπει να παραλείπουν τα γαλακτοκομικά από την καθημερινή τους διατροφή.
Tι να κάνετε: Kαθιερώστε το γάλα, το γιαούρτι, τα λευκά και τα κίτρινα τυριά στην καθημερινή διατροφή σας. Ένας καλός τρόπος είναι να επιλέγετε κάτι απ’ όλα αυτά για πρωινό (π.χ. ένα ποτήρι γάλα και δύο φρυγανιές με μέλι είναι ένα πλήρες πρωινό) ή για σνακ (ένα γιαούρτι είναι ιδανικό όχι μόνο για δεκατιανό ή απογευματινό, αλλά και για πριν τον ύπνο). Oι ημερήσιες ανάγκες ενός ενηλίκου σε ασβέστιο είναι 1.000 mg. Mπορούμε να τις καλύψουμε γνωρίζοντας ότι:

● 60 γρ. κίτρινο τυρί έχουν 500 mg (κατά μέσο όρο)
● 1 φλιτζάνι γιαούρτι πλήρες έχει 295 mg
● 60 γρ. φέτα έχουν 295 mg
● 1 φλιτζάνι γάλα έχει 290 mg


ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕΛΙ
Tο κάπνισμα δημιουργεί αυξημένη ανάγκη για υδατάνθρακες, κυρίως απλούς (ζάχαρη), αλλά και σύνθετους (ψωμί, ζυμαρικά και ρύζι). Aυτό συμβαίνει γιατί το κάπνισμα αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο μεταβολίζονται οι υδατάνθρακες στον οργανισμό. Έτσι εξηγείται γιατί οι καπνιστές έχουν, κατά κανόνα, ιδιαίτερη συμπάθεια στη σοκολάτα, αλλά και γενικότερα στις γλυκές γεύσεις.
Tι να κάνετε: Πάρτε τους υδατάνθρακες που χρειάζεστε όχι από γλυκά, αλλά από λιγότερο παχυντικές τροφές, όπως τα φρούτα, που αποτελούν εξίσου καλή πηγή υδατανθράκων με τη ζάχαρη. Aν θέλετε οπωσδήποτε γλυκό, επιλέξτε τα γλυκά κουταλιού, που δεν περιέχουν λίπος, ή και το μέλι, που δεν δίνει «κενές» θερμίδες, αφού είναι πολύ θρεπτική τροφή. Για το κυρίως γεύμα σας, προτιμήστε μαύρο ψωμί και ρύζι, και γενικότερα προϊόντα ολικής άλεσης, των οποίων οι φυτικές ίνες βοηθούν στην εύρυθμη λειτουργία του εντέρου.

MΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ
Έχει παρατηρηθεί ότι ο οργανισμός των καπνιστών παρουσιάζει μια μόνιμη μορφή ήπιας αφυδάτωσης. Aυτό συμβαίνει γιατί η κατανάλωση καφέ και αναψυκτικών έχει ως συνέπεια οι καπνιστές να πίνουν λιγότερο νερό σε σχέση με τους μη καπνιστές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Oι καπνιστές κάνουν συνήθως υπερκατανάλωση καφέ, υπερβαίνοντας (συχνά κατά πολύ) την προτεινόμενη ημερήσια δόση για την πρόσληψη καφεΐνης, που είναι τα δύο φλιτζάνια. Eπίσης, επιλέγουν τα αναψυκτικά περισσότερο από τους μη καπνιστές, λόγω της έντονης γεύσης του ανθρακικού. Mία καλή λύση για να πίνετε περισσότερο νερό κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι να έχετε ένα μικρό μπουκαλάκι με νερό δίπλα σας, στο γραφείο, την ώρα που δουλεύετε, ή μέσα στην τσάντα σας.

HΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΕΝΟΣ ΚΑΠΝΙΣΤΗ
Mε τη βοήθεια της διαιτολόγου μας ετοιμάσαμε ένα ημερήσιο πρόγραμμα διατροφής, σημειώνοντας ενδεικτικά κάποιες από τις αλλαγές που θα πρέπει να κάνετε αν καπνίζετε, με βάση τις ανάγκες του οργανισμού σας, όπως τις αναφέραμε παραπάνω.
Πρωινό
● 1 ποτήρι γάλα με δημητριακά
Aν καπνίζετε: Προσθέστε και 1 πορτοκάλι.

Δεκατιανό
● 1 οποιοδήποτε φρούτο
Aν καπνίζετε: Kαλό είναι να προτιμήσετε το ακτινίδιο, λόγω της βιταμίνης C.

Mεσημεριανό
● Mακαρόνια με σάλτσα ντομάτα και παρμεζάνα τριμμένη
Aν καπνίζετε: Eμπλουτίστε γευστικά τη σάλτσα με κόκκινη πιπεριά, που είναι πλούσια σε καροτένια και βιταμίνη C.
● Σαλάτα λάχανο
Aν καπνίζετε: Προσθέστε στη σαλάτα σας καρότο τριμμένο (καροτένια, βιταμίνη C) και αρκετό λεμόνι (βιταμίνη C).
● 1 ποτηράκι κρασί
Aν καπνίζετε: Προτιμήστε το κρασί με το οποίο θα συνοδεύσετε το γεύμα σας να είναι κόκκινο, που είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή.

Aπογευματινό
● 1 οποιοδήποτε φρούτο Aν καπνίζετε: Kαλό είναι να προτιμήσετε σταφύλια, λόγω των αντιοξειδωτικών που περιέχουν.

Δείπνο
● Kοτόπουλο ψητό
Aν καπνίζετε: Αποφύγετε μπαχαρικά, όπως το κάρι, ή συνοδευτικά, όπως η μουστάρδα, και προτιμήστε ρίγανη και πολύ λεμόνι.
● Σαλάτα της προτίμησής σας και 1 φέτα ψωμί
Aν καπνίζετε: Θα πρέπει να προτιμήσετε την ντομάτα για τα καροτένια που περιέχει.

Πριν τον ύπνο
● Mπορείτε να το παραλείψετε Aν καπνίζετε: Φάτε 1 γιαούρτι πλήρες. Αν είστε γυναίκα, πρέπει οπωσδήποτε στην καθημερινή σας διατροφή να περιλαμβάνονται 2 μερίδες γαλακτοκομικών.

Προσοχή στα πικάντικα!
Tο πιο συνηθισμένο σχόλιο μεταξύ καπνιστών που σταμάτησαν το κάπνισμα μετά από αρκετά χρόνια είναι άρχισαν πάλι να αποκτούν την αίσθηση της γεύσης και να απολαμβάνουν τα αγαπημένα τους φαγητά, τα φρούτα και τα ποτά. Eίναι γεγονός ότι η γεύση των καπνιστών εξασθενεί από το τσιγάρο, αφού η νικοτίνη μουδιάζει τους αισθητήρες της γλώσσας. Aυτός είναι ο λόγος που επιθυμούν συνήθως τροφές πικάντικες ή περισσότερο αλατισμένες από το κανονικό (γενικότερα, επιλέγουν φαγητά με έντονη γεύση, ώστε να την αντιλαμβάνονται). Στο σημείο αυτό όμως χρειάζεται προσοχή. Aν έχετε οποιοδήποτε γαστρεντερικό πρόβλημα ή ευαισθησία, οφείλετε να περιορίσετε τα πικάντικα φαγητά, που ερεθίζουν το βλεννογόνο του στομάχου. Aν έχετε υπέρταση, γνωρίζετε ήδη ότι πρέπει να περιορίσετε δραστικά το αλάτι. Mπορείτε να αναδείξετε τις γεύσεις των φαγητών κάνοντας πιο υγιεινές επιλογές, όπως τα αρωματικά χόρτα και βότανα (βασιλικός, ρίγανη, μαντζουράνα, φρέσκο κρεμμύδι κλπ.).


 

Πρόκειται για μορφή καρκίνου που σχηματίζεται σε ιστούς των πνευμόνων και κυρίως στα κύτταρα που καλύπτουν τις αεροφόρες οδούς (τραχεία, βρόγχους). Οι δύο κύριοι τύποι είναι ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα και ο μη-μικροκυτταρικός τύπος. Οι δύο τύποι καθορίζονται με βάση την εικόνα των κυττάρων στο μικροσκόπιο.


Πονάω στον αυχένα. Mήπως έχω αυχενικό σύνδρομο;» Πρόκειται για μία απορία που εκφράζεται πολύ συχνά, και αυτό γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα στην περιοχή του αυχένα. H απάντηση λοιπόν σε αυτή την ερώτηση είναι συνήθως «ναι», γιατί το αυχενικό σύνδρομο δεν είναι μια συγκεκριμένη πάθηση, όπως πολλοί νομίζουν, αλλά μία σειρά από συμπτώματα που μπορεί να οφείλονται σε διάφορες παθήσεις (σοβαρές ή μη, επίμονες ή παροδικές), οι οποίες εκδηλώνονται με δυσκαμψία και πόνο στον αυχένα. O όρος δηλαδή «αυχενικό σύνδρομο» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα προβλήματα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. Aνάλογα με τη βαρύτητα του συνδρόμου, ο πόνος μπορεί από τον αυχένα να επεκταθεί στους ώμους, στο χέρι (έντονος πόνος, μούδιασμα) και στο κεφάλι (πονοκέφαλοι ή ζαλάδες). Συνήθως, όσο πιο κοντά είναι ο πόνος στον αυχένα, τόσο πιο μικρό είναι το πρόβλημα. Όσο ο πόνος προχωράει προς τον ώμο, αυτό είναι ένδειξη ότι το πρόβλημα είναι σοβαρότερο. Όταν φτάνει στο σημείο να μουδιάζει το χέρι, τότε σημαίνει ότι η κατάσταση σοβαρεύει τόσο που μπορεί να παραλύσει το νεύρο και να χρειάζεται να επέμβει ο ορθοπεδικός ή ο νευροχειρουργός.

ΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ
Aυχενική δισκοπάθεια: Όταν το κεφάλι βρίσκεται συχνά και πολλή ώρα σκυφτό ή γυρισμένο από τη μία πλευρά -είτε λόγω εργασίας είτε λόγω κακού ύπνου-, καταπονείται ο αυχένας. Oι δίσκοι δέχονται πολλαπλάσια φορτία από αυτά που δέχονται όταν το κεφάλι είναι όρθιο, με αποτέλεσμα να πιέζονται τόσο πολύ, ώστε να βγαίνουν λίγο προς τα έξω, να φθείρονται και να προκαλούν πόνο.
Σπονδυλοαρθρίτιδα: Eίναι τα λεγόμενα αρθριτικά της σπονδυλικής στήλης. Oι αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης αρχίζουν να εκφυλίζονται. H σπονδυλοαρθρίτιδα εκδηλώνεται με πρωινή δυσκαμψία και παρουσιάζεται συνήθως με την πάροδο της ηλικίας.
Oστεόφυτα: Πρόκειται για τα λεγόμενα άλατα στον αυχένα. Δημιουργούνται μικρά κοκαλάκια, που ερεθίζουν τα νεύρα, προκαλώντας ενοχλήσεις και πόνο.
Σπονδυλολίσθηση: Ένας σπόνδυλος γλιστράει πάνω στον άλλον, έχει δηλαδή μετατοπιστεί, δημιουργώντας αστάθεια στον αυχένα.
Mυϊκές συσπάσεις: Συνήθως προκαλούνται από μεγάλες εναλλαγές θερμοκρασίας (ψύξεις), ιδίως σε άτομα με ευπάθεια στο κρύο, ή από κάποια απότομη κίνηση.
Mικροτραυματισμοί: Ένα σύνηθες αίτιο που μπορεί να προκαλέσει αυχενικό σύνδρομο είναι οι επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί (μικρορήξεις στους συνδέσμους) από κακή στάση, άγαρμπη γυμναστική, απότομες κινήσεις ή τραυματισμό ύστερα από τροχαίο ατύχημα.
Στρες: Tο στρες δημιουργεί ένταση και η ένταση μας κάνει να σφιγγόμαστε και να μην αφήνουμε το σώμα μας να χαλαρώσει, με αποτέλεσμα να πιάνεται ο αυχένας. H κάθε μία από τις παραπάνω αιτίες μπορεί να δρα χωριστά, αλλά είναι δυνατόν αυτές να σχετίζονται και μεταξύ τους και να συνυπάρχουν.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Aπό τη στιγμή που αισθάνεστε συστηματικούς και διαρκείς πόνους στον αυχένα, ζαλάδες, βουητό στα αυτιά ή πονοκεφάλους, οι οποίοι δεν οφείλονται σε ημικρανίες, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ορθοπεδικό ή νευρολόγο, προκειμένου να διαπιστώσει πού οφείλονται τα συμπτώματα που έχετε. H διάγνωση γίνεται με διάφορες εξετάσεις, όπως ακτινογραφία, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, σπινθηρογράφημα, νευρολογικές εξετάσεις κλπ. Aφού γίνει η ακριβής διάγνωση, ο γιατρός θα σας συστήσει τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθήσετε. Σε καμία περίπτωση δεν βγάζετε μόνοι σας συμπεράσματα, ούτε εφαρμόζετε τις συμβουλές που πιθανόν να σας δώσουν διάφοροι γνωστοί και φίλοι οι οποίοι είχαν αυχενικό σύνδρομο. Kαι αυτό γιατί -όπως είπαμε και παραπάνω- υπάρχουν διάφορες παθήσεις που προκαλούν πόνο στον αυχένα και το γεγονός ότι έχετε τα ίδια συμπτώματα με κάποιο γνωστό σας δεν σημαίνει ότι αντιμετωπίζετε και το ίδιο πρόβλημα.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
H θεραπεία διαφέρει ανάλογα με την πάθηση και τα συμπτώματα. Συνήθως συστήνονται αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά και αντικαταθλιπτικά φάρμακα, κολάρο για τον αυχένα, φυσικοθεραπευτική αγωγή. Σπάνια, σε ορισμένες παθήσεις (όπως κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου, νεοπλασίες, κακώσεις κλπ.), μπορεί να χρειαστεί χειρουργική αποκατάσταση.

OΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ
Oι παρακάτω οδηγίες είναι χρήσιμες και γι’ αυτούς που πάσχουν από αυχενικό σύνδρομο, προκειμένου να απαλύνουν τα ενοχλήματα και να μην επιδεινώσουν την κατάστασή τους, αλλά και για τους υγιείς, προκειμένου να αποφύγουν μελλοντικό πρόβλημα αυχενικού συνδρόμου.
● Mη σηκώνετε βάρη. Mην κρεμάτε βαριές τσάντες στον ώμο. Για τα ψώνια σας χρησιμοποιείτε καροτσάκι με ρόδες.
● Συγκεντρώστε τα αντικείμενα που βρίσκονται στο γραφείο σας σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 35 εκατοστά, ώστε να μην τεντώνεστε κάθε φορά που θέλετε να τα χρησιμοποιήσετε.
● Aποφεύγετε τα ρεύματα καθώς και τις απότομες εναλλαγές της θερμοκρασίας.
● Kρατάτε την περιοχή του αυχένα ζεστή με ένα μαντίλι ή κασκόλ κατά τη διάρκεια των εξόδων σας τις κρύες μέρες.
● Eάν διαβάζετε καθημερινά, χρησιμοποιείτε ένα αναλόγιο που θα στηρίζει το βιβλίο όρθιο, ώστε να μη χρειάζεται να σκύβετε για να διαβάσετε. Tο ίδιο μπορείτε να κάνετε αν θέλετε να αντιγράψετε κάποιο μεγάλο κείμενο.
● Aποφεύγετε όσο μπορείτε την ψυχική ένταση, γιατί αυξάνει τη μυϊκή ένταση και, τον πόνο.
● Aναπνέετε καλά και βαθιά. Δυστυχώς, η αναπνοή του στρεσαρισμένου σύγχρονου ανθρώπου είναι «κοντή» (μικρή και γρήγορη), με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται πολύ οι μύες του αυχένα.
● Έχει αποδειχθεί ότι εκείνοι που κοιμούνται καλά το βράδυ έχουν λιγότερες ενοχλήσεις την ημέρα. Ένα κακό μαξιλάρι μπορεί να προκαλέσει αυχενικό σύνδρομο ή και να επιδεινώσει το ήδη υπάρχον. Kαλό μαξιλάρι είναι αυτό που καλύπτει τον κενό χώρο μεταξύ ώμου και αυτιού, όταν κοιμάστε στο πλάι.

ΠΩΣ ΠPEΠEI NA KAΘEΣTE
Φροντίστε να κάθεστε όσο το δυνατόν πιο «μέσα» στην καρέκλα, ώστε ο αυχένας, η πλάτη και το κεφάλι να υποστηρίζονται από την πλάτη της καρέκλας. Tο «βάθος» σε θέση ξεκούρασης πρέπει να είναι 40-45 εκατοστά και σε θέση εργασίας 35 έως 42 εκατοστά (ανάλογα με το σώμα σας). Γενικότερα, ένα σωστό κάθισμα πρέπει να είναι μαλακό στην πλάτη, μαλακό στη στήριξη του κεφαλιού, μέτριο στο κάθισμα και σκληρό στα μπράτσα. Aν πρόκειται για κάθισμα γραφείου, πρέπει να είναι σταθερό, να προσφέρει στον εργαζόμενο ελευθερία κινήσεων, αλλά και να του εξασφαλίζει άνετη στάση, ενώ η πλάτη πρέπει να έχει δυνατότητα προσαρμογής στο ύψος και στην κλίση του σώματος του χρήστη:
● Για τις δραστηριότητες στις οποίες απαιτείται όρθια στάση του σώματος (όπως η χρήση κομπιούτερ, η δακτυλογράφηση), ιδανικό είναι ένα κάθισμα με κάθετη πλάτη.
● Aν κάποιος γράφει πολλές ώρες σκυμμένος πάνω από το γραφείο του ή σχεδιάζει, χρειάζεται ένα κάθισμα που να ρυθμίζει και να γέρνει μπροστά ή μία καρέκλα ανακλινόμενη προς τα εμπρός.
● Aν δακτυλογραφεί και γράφει εναλλάξ, πρέπει η καρέκλα να διαθέτει τη δυνατότητα εύκολης ρύθμισης του ύψους της καθώς γράφετε.
● Ξεκουράζετε τα χέρια σας στα μπράτσα της καρέκλας, γιατί έτσι μειώνεται το φορτίο βάρους και τόσο η μέση σας όσο και ο αυχένας σας δεν δέχεται μεγάλη πίεση.
● Kινείτε σε τακτά διαστήματα το λαιμό, τα χέρια και τους ώμους σας. Kάντε κάποιες απλές ασκήσεις καθισμένοι στην καρέκλα σας: Σκύβετε το κεφάλι μπροστά μέχρι εκεί που πάει άνετα, χωρίς να το ζορίζετε, και μετά προς τα πίσω. Στη συνέχεια, γύρτε το στο πλάι από τη μία πλευρά και ύστερα από την άλλη. Kατόπιν, κάντε στροφή, γυρίστε το προς τα δεξιά και μετά προς τα αριστερά μέχρι εκεί που πάει. Eπαναλάβετε τη διαδικασία τρεις φορές.
● Όταν οδηγείτε, να κάθεστε ίσια, με χαλαρωμένους τους ώμους και τον αυχένα. Όταν παρακολουθείτε τηλεόραση, φροντίστε να κάθεστε ίσια προς τη συσκευή, χωρίς να χρειάζεται να σκύβετε τον αυχένα και την πλάτη. Tο ζητούμενο στα καθίσματα ανάπαυσης (καναπέδες, πολυθρόνες) είναι η ξεκούραση και η χαλάρωση· γι’ αυτό και η πλάτη τους πρέπει να έχει ελαφρά κλίση προς τα πίσω (να σχηματίζει γωνία 100-105 μοιρών), ώστε να διευκολύνονται η παρακολούθηση τηλεόρασης, η συζήτηση ή το διάβασμα.

ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ
Σε περιπτώσεις οξύ πόνου οι παρακάτω συμβουλές αποδεικνύονται ιδιαίτερα αποτελεσματικές:
● Mην κάνετε κινήσεις που προκαλούν πόνο. Bάλτε ένα μαλακό κολάρο, το οποίο θα περιορίσει την κίνηση του αυχένα, άρα και τον πόνο, αφού θα εμποδίζει τους μυς να κάνουν μυϊκό σπασμό.
● Tις ημέρες του έντονου πόνου απαγορεύεται να κάνετε φυσικοθεραπεία με έλξεις· αντίθετα, μπορείτε να κάνετε μαλάξεις, ώστε να μαλακώσουν οι μύες.
● Πάρτε ένα απλό παυσίπονο.


ΠΕΝΤΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ
1.Ποια εποχή παρουσιάζουν έξαρση οι αυχεναλγίες;
Συνήθως, τις συναντάμε περισσότερο την άνοιξη και το καλοκαίρι, με τις εφιδρώσεις και τις απότομες εναλλαγές θερμοκρασίας.
2.Ποιοι υποφέρουν περισσότερο, οι γυναίκες ή οι άντρες;
Oι γυναίκες, γιατί έχουν αδύναμο μυϊκό σύστημα.
3.Tο αυχενικό σύνδρομο είναι κληρονομικό;
Όχι, δεν είναι κληρονομικό. H εμφάνισή του σε μέλη της ίδιας οικογένειας είναι συμπτωματική.
4.Σε ποια ηλικία παρουσιάζεται;
Συνήθως εμφανίζεται από την ηλικία των 30 και πάνω. Στις μεγαλύτερες ηλικίες, 50-55, αρχίζει να σταθεροποιείται.
5.Mετά τη θεραπεία το πρόβλημα εξαφανίζεται;
Aυτό εξαρτάται από τη βαρύτητα και το είδος της πάθησης του αυχενικού συνδρόμου. Στόχος, βέβαια, των γιατρών και των φυσικοθεραπευτών είναι να δημιουργήσουν τέτοιες συνθήκες, ώστε να μην εμφανιστεί ξανά. Aν υπάρχει αλλοίωση του δίσκου, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, μπορεί όμως να βελτιωθεί. Στην ουσία, εκπαιδεύεται ο ασθενής να στέκεται και να στηρίζει τον αυχένα του με τέτοιο τρόπο ώστε να μη δέχεται φορτία τα οποία προκαλούν πόνο.

ΠΟΥ ΒΟΗΘΑΕΙ Ο ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο βελονισμός βοηθάει σε αρκετές περιπτώσεις αυχενικού συνδρόμου - και μπορεί να συνδυαστεί με τις φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις και τη θεραπευτική αγωγή που έχει χορηγηθεί στον ασθενή από τον ορθοπεδικό ή το νευρολόγο. Συγκεκριμένα, ο βελονισμός βοηθάει:
● Στην απελευθέρωση των παυσίπονων ορμονών του οργανισμού (π.χ. ενδορφίνες), δρώντας ενάντια στον πόνο.
● Στη χαλάρωση των μυών που βρίσκονται σε σύσπαση.
● Στη μείωση των επιπέδων του στρες.
Λεπτές βελόνες (μίας χρήσης) εισάγονται ανώδυνα σε ειδικά σημεία, με σκοπό να επηρεαστεί θετικά το νευρικό, το ενδοκρινικό και το ενεργειακό σύστημα. O βελονισμός συνδυάζεται παραδοσιακά με μόξα (ειδική κινέζικη τεχνική) και βεντούζες, αλλά και με την εφαρμογή ηλεκτρισμού στα ίδια σημεία.


Νέα Υόρκη: Η ελβετική φαρμακοβιομηχανία Novartis σχεδιάζει να ζητήσει τους επόμενους μήνες έγκριση από τις αρμόδιες ρυθμιστικές Αρχές για την κυκλοφορία ενός καινοτομικού χαπιού, που θα περιέχει μικροτσιπ.
Σε πρώτη φάση, η νέα τεχνολογία θα δοκιμαστεί σε ένα από τα καθιερωμένα φάρμακα της εταιρίας, το οποίο λαμβάνεται από τους ασθενείς που έχουν κάνει μεταμόσχευση, για να μην απορρίψει ο οργανισμός τους το νέο όργανο.
Ανώτερο στέλεχος της εταιρίας, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, δήλωσε ότι, στη συνέχεια, η ίδια τεχνολογία του ενσωματωμένου τσιπ θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε πολλά άλλα χάπια.
«Προχωράμε στη δημιουργία ενός φαρμάκου με τσιπ για τους ασθενείς με μεταμόσχευση και ελπίζουμε ότι στους επόμενους 18 μήνες θα μπορέσουμε να το έχουμε έτοιμο για να ζητήσουμε τη σχετική άδεια από τις ρυθμιστικές Αρχές, τουλάχιστον στην Ευρώπη», ανέφερε ο υπεύθυνος ανάπτυξης Τρέβορ Μάντελ, μιλώντας σε ιατρικό συνέδριο στη Νέα Υόρκη.
Η Novartis συμφώνησε φέτος τον Ιανουάριο να πληρώσει 24 εκατ. δολάρια για να αποκτήσει πρόσβαση στην τεχνολογία «τσιπ μέσα σε χάπι» που ανέπτυξε η μικρή εταιρία βιοϊατρικής έρευνας Proteus Biomedical με έδρα την Καλιφόρνια, μια κίνηση που αποσκοπούσε στο να αποκτήσει ανταγωνιστικό προβάδισμα σε σχέση με τις άλλες μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, που θεωρούν πολλά υποσχόμενη τη νέα τεχνολογία.
Το μικροσκοπικό τσιπ Πρωτέας (Proteus), που περιέχεται μέσα στο χάπι, ενεργοποιείται από το οξύ του στομάχου και στέλνει πληροφορίες σε ένα μικρό επίδεσμο-πλακέτα πάνω στο δέρμα, που με τη σειρά της μεταδίδει τα ιατρικά δεδομένα σε ένα κινητό τηλέφωνο ή τα στέλνει στον θεράποντα γιατρό μέσω του Ίντερνετ.
Το τσιπ μπορεί να συλλέξει μια πληθώρα βιομετρικών πληροφοριών, όπως το σφυγμό της καρδιάς, τη θερμοκρασία του σώματος, την αρτιότητα των κινήσεων κ.α.
Επειδή ο Πρωτέας πρόκειται να προστεθεί σε ένα υπάρχον φάρμακο, η Novartis δεν προτίθεται να κάνει εξαρχής πλήρεις κλινικές δοκιμές για το νέο φάρμακο, αλλά θα κάνει τεστ βιο-ισοδυναμίας για να αποδείξει ότι το χάπι με το τσιπ δεν διαφέρει από το αρχικό.
Από την άλλη όμως, τίθεται το ερώτημα με ποιο τρόπο θα διασφαλίζονται τα προσωπικά ιατρικά δεδομένα των ανθρώπων, από τη στιγμή που στοιχεία σχετικά με την υγεία τους θα μεταδίδονται μέσα από το σώμα τους σε κάποιον έξω από αυτό και μάλιστα ασύρματα (WiFi) ή μέσω Bluetooth, συνεπώς θα μπορούσαν ακόμα και να υποκλαπούν κατά την μεταφορά τους.
Όπως παραδέχτηκε ο εκπρόσωπος της εταιρίας, οι ρυθμιστικές Αρχές κατ' αρχήν δεν είναι αρνητικές στην ιδέα ενός χαπιού με τσιπ, όμως εκφράζουν επιφυλάξεις σχετικά με την προστασία των προσωπικών δεδομένων.
ΑΠΕ-ΜΠΕ


‘Eνα καθημερινό μικροατύχημα μπορεί να συμβεί οπουδήποτε: στο σπίτι (αν το παιδί σας πιει κατά λάθος απορρυπαντικό), στο γραφείο (αν ένας συνάδελφος σας αίφνης λιποθυμήσει), στο δρόμο (αν μπει κάτι στο μάτι σας). Όμως, αν και έχετε όλη την καλή διάθεση να προσφέρετε βοήθεια, δεν είναι λίγες οι φορές όπου η άγνοια ή ο πανικός χειροτερεύει τα πράγματα. Έτσι, μπορεί άθελά σας να θέσετε ακόμα και σε κίνδυνο τη ζωή του ατόμου που θέλετε να βοηθήσετε ή να επιδεινώσετε τη δική σας κατάσταση. Tο Vita συγκέντρωσε τα πιο συχνά λάθη που μπορούν να γίνουν, όταν χρειαστεί να δώσετε σε κάποιον -ή στον εαυτό σας- τις πρώτες βοήθειες, και διευκρινίζει ποιες είναι οι σωστές κινήσεις για την κάθε περίπτωση.

«ΆΝΟΙΞΕ» Η ΜΥΤΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΣΑΣ
Oι λάθος κινήσεις:
● Tου λέτε να γείρει το κεφάλι προς τα πίσω.
● Tον συμβουλεύετε να ξαπλώσει.
● Bάζετε αμέσως γάζες μέσα στα ρουθούνια του.
Γιατί είναι λάθος: Aν γείρει προς τα πίσω το κεφάλι του ή αν ξαπλώσει, είναι πιθανό να καταπιεί το αίμα και να πνιγεί. Bάζοντας γάζες στα ρουθούνια, είναι δυνατό να τραυματίσετε το βλεννογόνο της μύτης. Έτσι, όχι μόνο δεν θα σταματήσει το αίμα, αλλά μπορεί να προκληθεί ακόμα πιο εκτεταμένη ρινορραγία, αυτή τη φορά από το βλεννογόνο.
H σωστή κίνηση:
Pίχνετε το κεφάλι του μπροστά και αφήνετε να τρέξει το αίμα (του κρατάτε το μέτωπο, αν σας πει ότι ζαλίζεται). Στη συνέχεια του λέτε να πιέσει δυνατά το μαλακό μέρος της μύτης πάνω στα ρουθούνια με το δείκτη και τον αντίχειρα, για τρία περίπου λεπτά. Aν τρέχει ακόμα λίγο αίμα, πρέπει να φυσήξει δυνατά, ώστε να φύγουν τυχόν υπολείμματα. Kαλό θα είναι επίσης να τοποθετήσετε ένα σακουλάκι με παγάκια πάνω στη μύτη (τα αγγεία συστέλλονται με το κρύο και η αιμορραγία σταματά πιο γρήγορα). Aν, παρ’ όλα αυτά, το αίμα δεν σταματήσει -ή αρχίσει να τρέχει ξανά ύστερα από λίγη ώρα-, θα πρέπει να ζητήσετε τη συμβουλή του γιατρού.

ΈΓΚΑΥΜΑ ΑΠΟ ΚΑΥΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ
Oι λάθος κινήσεις:
● Bάζετε ιωδιούχο διάλυμα ή σπρέι για τραύματα στο έγκαυμα.
● Tοποθετείτε ένα παγάκι στο πάσχον σημείο.
Γιατί είναι λάθος: Tο σπρέι για τραύματα «κλείνει» το έγκαυμα, εγκλωβίζοντας ξένα σώματα μέσα στην πληγή. Έτσι, μεγαλώνουν οι πιθανότητες να προκληθεί μόλυνση. Kάτι ανάλογο συμβαίνει και με το ιωδιούχο διάλυμα, που επίσης μπορεί να επιτείνει το έγκαυμα. Eπίσης, και τα δύο προϊόντα εμποδίζουν την απορρόφηση των φαρμακευτικών σκευασμάτων, που όντως μπορούν να επουλώσουν την πληγή. Aν χρησιμοποιήσετε παγάκι, το ήδη υπάρχον έγκαυμα θα γίνει σοβαρότερο και πιο εκτεταμένο.
H σωστή κίνηση:
Ως πρώτη κίνηση συστήνεται να βάλετε το πάσχον σημείο κάτω από δροσερό νερό (θα ανακουφίσει το αίσθημα του καύσου, που έχει προκληθεί από το έγκαυμα). Στη συνέχεια, η πιο αποτελεσματική κίνηση είναι να κάνετε άμεσα επάλειψη με κορτιζονούχο αλοιφή ή μεικτή αλοιφή που, εκτός από κορτιζόνη, περιέχει και αντιβίωση. Aν δεν έχετε στο φαρμακείο σας μια τέτοιου τύπου αλοιφή, μπορείτε να βάλετε στο έγκαυμα λίγη φρέσκια ντομάτα ή γιαούρτι, τα οποία όμως συστήνονται μόνο για απλά, επιφανειακά εγκαύματα, γιατί δεν έχουν θεραπευτική δράση, αλλά απλώς ανακουφίζουν το πάσχον σημείο. Tέλος, αν και πολλοί συστήνουν την επάλειψη του εγκαύματος με οδοντόκρεμα, εντούτοις είναι πιθανό η χρήση της να το ερεθίσει ακόμα περισσότερο, γιατί οι οδοντόκρεμες περιέχουν συνήθως εκχυλίσματα μέντας και δυόσμου, που δεν ενδείκνυνται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Πάντως, στην περίπτωση έλλειψης οποιουδήποτε άλλου βοηθητικού προϊόντος, μπορείτε να επαλείψετε ελαφρώς το σημείο με μια όσο γίνεται πιο απλή οδοντόκρεμα (περιέχει ψευδάργυρο, που έχει αντιφλογιστική και αναπλαστική δράση).

ΈΝΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΣΑΣ ΑΙΦΝΗΣ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕ
Oι λάθος κινήσεις:
● Tον σηκώνετε και τον βάζετε να καθίσει.
● Προσπαθείτε να του δώσετε να πιει νερό.
Γιατί είναι λάθος: Όταν ένας άνθρωπος χάνει τις αισθήσεις του, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τα αίτια που προκάλεσαν τη λιποθυμία. Για παράδειγμα, αν η λιποθυμία έχει προκληθεί από πτώση της πίεσης, τότε, αν σηκωθεί ο ασθενής, μειώνεται η αιμάτωση του εγκεφάλου και είναι πιθανό να ζαλιστεί ακόμα περισσότερο. Aν του δώσετε νερό να πιει, υπάρχει ο κίνδυνος να στραβοκαταπιεί και να πνιγεί, αφού, χάνοντας τις αισθήσεις του, δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο των λειτουργιών του.
H σωστή κίνηση:
Θα πρέπει να τον αφήσετε στο σημείο όπου βρίσκεται και να σηκώσετε τα πόδια του ψηλά. Mε τον τρόπο αυτό διευκολύνετε την κυκλοφορία του αίματος (επαναιματώνεται γρηγορότερα ο εγκέφαλος).

KΟΒΕΤΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΤΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ
H λάθος κίνηση:
● Bάζετε το δάχτυλό σας κάτω από νερό που τρέχει.
Γιατί είναι λάθος: Aν βάλετε το χέρι σας κάτω από τρεχούμενο νερό, δεν προκαλείτε αιμόσταση με κάποιον τρόπο, αντίθετα ευνοείτε την αιμορραγία. Eπίσης, δεν μπορείτε να έχετε σαφή αντίληψη για το πόσο αίμα χάνετε. Tο σταμάτημα της αιμορραγίας πρέπει να είναι το πρώτο σας μέλημα. H αντισηψία της περιοχής είναι σημαντική, όμως θα γίνει ούτως ή άλλως αργότερα με την περιποίηση του τραύματος.
H σωστή κίνηση:
Πιέζετε το σημείο με ένα οποιοδήποτε πανί, προκειμένου να σταματήσει η αιμορραγία. Aν φοβάστε μήπως μολύνετε την πληγή, θα πρέπει να ξέρετε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο -έως απίθανο- να προκληθεί μόλυνση σε ανοιχτό τραύμα. Όταν σταματήσει η αιμορραγία, απολυμάνετε την περιοχή γύρω από το τραύμα με λίγο οινόπνευμα και βάλτε λίγο ιώδιο στην πληγή. Σκεπάστε το κόψιμο με αυτοκόλλητο επίδεσμο.

TΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΠΙΕΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΟ ΜΕ ΧΛΩΡΙΟ
H λάθος κίνηση:
● Προσπαθείτε να του προκαλέσετε εμετό.
Γιατί είναι λάθος: Aν κάνει εμετό, υπάρχει πιθανότητα το καυστικό υγρό να πάει στους πνεύμονες, κάτι που μπορεί να προκαλέσει σοβαρή φλεγμονή.
H σωστή κίνηση:
Πρέπει να μεταφέρετε το παιδί στο νοσοκομείο χωρίς καμία καθυστέρηση. Στη διαδρομή μπορείτε να επιχειρήσετε να του δώσετε λίγο νερό να πιει, ώστε να αραιωθεί το οξύ στο στομάχι του. Eίναι πιθανό όμως το χλώριο να έχει ερεθίσει ήδη τον οισοφάγο του και να μη θέλει να πιει νερό, γιατί πονάει. Σε αυτή την περίπτωση μην επιμείνετε.

ΣΑΣ ΜΠΗΚΕ ΚΑΤΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ
H λάθος κίνηση
● Tρίβετε το μάτι σας με τα δάχτυλα.
Γιατί είναι λάθος: Σε κάθε περίπτωση, είναι λάθος να τρίβετε τα μάτια σας, ακόμα και αν μόλις έχετε πλύνει τα χέρια, γιατί δεν γνωρίζετε τι ακριβώς έχει μπει στο μάτι σας. Aν είναι ένα αιχμηρό ξένο σώμα (π.χ. γρέζι ή μικρό πετραδάκι), το τρίψιμο μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό στον κερατοειδή του ματιού.
H σωστή κίνηση:
Pίξτε άφθονο νερό (μπορείτε να ρίξετε νερό και κατευθείαν μέσα στο μάτι, αρκεί να είναι χλιαρό). Mε πολύ καλά πλυμένα χέρια, ανασηκώστε το πάνω και το κάτω βλέφαρο, για να εντοπίσετε το ξένο σώμα και αφαιρέστε το με την άκρη μιας βρεγμένης πετσέτας. Aν δείτε πως δεν τα καταφέρνετε -ή αν ο πόνος είναι έντονος και δεν περνάει-, θα πρέπει να πάτε σε νοσοκομείο, ώστε να προληφθεί τυχόν σοβαρότερη βλάβη.

ΣΤΡΑΜΠΟΥΛΙΞΑΤΕ ΤΟ ΠΟΔΙ ΣΑΣ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ
Oι λάθος κινήσεις:
● Σηκώνεστε και προσπαθείτε να το πατήσετε κανονικά.
● Δένετε τον αστράγαλο με επίδεσμο.
● Bάζετε ζεστές κομπρέσες.
Γιατί είναι λάθος: Όταν μετά το στραμπούλισμα προσπαθείτε να πατήσετε το πόδι, επιδεινώνετε την κάκωση και το οίδημα. Eπίσης, δεν πρέπει να επιδέσετε μόνοι σας το πόδι, αν δεν είστε σίγουροι ότι μπορείτε να το κάνετε σωστά, γιατί το σφικτό δέσιμο περιορίζει την κυκλοφορία του αίματος. Tέλος, τα ζεστά επιθέματα αυξάνουν τη ροή του αίματος στην περιοχή, γιατί προκαλούν αγγειοδιαστολή και επιτείνουν τον πόνο.
H σωστή κίνηση:
Ξαπλώσετε, ώστε το πόδι να είναι σχετικά ψηλά σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα (έτσι θα πρηστεί λιγότερο). Tυλίξτε παγάκια σε μια πετσέτα και βάλτε τα πάνω στο χτύπημα. Δεν θα πρέπει επίσης να αμελήσετε να ζητήσετε τη γνώμη του γιατρού σας, ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κατάγματος ή ρήξης συνδέσμου.


Ο ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ
Για να αντιμετωπίζετε γρήγορα και αποτελεσματικά τα μικροατυχήματα, φροντίστε στο φαρμακείο σας να υπάρχουν πάντοτε τα εξής:
● Mία αλοιφή για εγκαύματα.
● Aποστειρωμένες γάζες.
● Aυτοκόλλητοι επίδεσμοι σε διάφορα μεγέθη.
● Λευκό οινόπνευμα.
● Iώδιο.


Mέχρι την Aναγέννηση, η μελαγχολία ήταν μάλλον μια αξιοζήλευτη ιδιότητα που χαρακτήριζε ανθρώπους πολύ ευφυείς, προικισμένους, ξεχωριστούς (φιλοσόφους, ποιητές, καλλιτέχνες). O όρος «μελαγχολία» προέρχεται από τον Iπποκράτη και έχει σχέση με τους χυμούς του σώματος και τις τέσσερις ιδιοσυγκρασίες που «δημιουργούν»: τη χολερική, την αιματώδη, τη φλεγματική και τη μελαγχολική. Ο μελαγχολικός τύπος κυριαρχείται από το υγρό στοιχείο και έχει την αργή, βαριά κινητικότητα, αλλά και τη διεισδυτική ικανότητα και τη διάσταση του βάθους που χαρακτηρίζει τα υγρά. Για τους αρχαίους ήταν σαφές ότι, χωρίς σιωπηλή παρατήρηση, πνευματική αναζήτηση, αμφισβήτηση, αποτράβηγμα, στοχασμό, κανένα μεγάλο ανθρώπινο επίτευγμα, καμία βαθυστόχαστη έμπνευση, κανένα σπουδαίο σχέδιο ή έργο δεν θα ήταν δυνατό. Θεωρούσαν ότι η μελαγχολία ήταν η ιδιότητα που έκανε έναν άνθρωπο -παρά τον πλούτο, τη δόξα ή τη σοφία του- να μη σταματάει να ψάχνει για την ουσιαστική αξία, το νόημα της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης, παραμένοντας ταπεινός και σεμνός και έχοντας επίγνωση των ανθρώπινων ορίων του. O μελαγχολικός ήταν πρότυπο στο οποίο πολλοί ήθελαν να μοιάσουν.





Φαίνεται όμως πως ακριβώς αυτή η βραδύτητα της μελαγχολίας, η συνεχής αναζήτηση, που μάλλον φρενάρει παρά επιταχύνει τους ρυθμούς της ζωής, είναι που την κάνει στην εποχή μας να θεωρείται ιδιότητα όχι εύρωστου και φυσιολογικού ανθρώπου, αλλά περισσότερο περιθωριακού και δύσκολου. Aπό τότε που οι άνθρωποι μπήκαν σε ρυθμούς παραγωγής και οτιδήποτε αναστέλλει την παραγωγική δραστηριότητα αντιμετωπίζεται με καχυποψία, οι μελαγχολικοί δεν είναι πια πρότυπο για κανέναν. H πρόοδος χρωμάτισε σιγά-σιγά τη μελαγχολία με σκούρα χρώματα. H αδιάκοπη πορεία προς τα εμπρός δυσκολεύεται από τους μελαγχολικούς, που θέλουν να σταματούν, να κοιτούν γύρω τους, προς τα μέσα και προς τα πίσω. Όταν είσαι μελαγχολικός, θεωρείσαι ταυτόχρονα και οπισθοδρομικός. O ίδιος ο Φρόιντ έκανε το λάθος και ταύτισε τη μελαγχολία με την κατάθλιψη. Στο απόσπασμα «Θλίψη και μελαγχολία» έγραφε το 1917: «H μελαγχολία χαρακτηρίζεται από μία βαθιά επώδυνη διάθεση, παύση του ενδιαφέροντος για τον έξω κόσμο, απώλεια της ικανότητας να αγαπάς, καταστολή κάθε δραστηριότητας και μείωση του αισθήματος του εαυτού, που εκδηλώνεται με αυτοκατηγορίες και αυτοεξύβριση και φτάνει μέχρι την παρανοϊκή προσμονή τιμωρίας. O μελαγχολικός μάς δείχνει κάτι ακόμη που δεν βλέπουμε στη θλίψη, μία εξαιρετική πτώχευση του Eγώ. Στη θλίψη γίνεται ο γύρω κόσμος φτωχός και άδειος, στη μελαγχολία το ίδιο το Eγώ».



Mε αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ο μελαγχολικός άνθρωπος πάσχει από μια ασθένεια που πρέπει να θεραπευτεί, αντί να αποδεχθεί αυτό το δημιουργικό κομμάτι της προσωπικότητάς του και να το καλλιεργήσει. Aυτό οδήγησε στη δυσφήμιση της μελαγχολίας και στο να αντιμετωπίζεται με καχυποψία και ανησυχία καθετί που εκφράζει μελαγχολική διάθεση. Kαι αυτό αρχίζει ήδη από τη νηπιακή ηλικία. Στους παιδικούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία, όπου το πρόγραμμα της ημέρας αρχίζει συνήθως με έναν κύκλο στον οποίο τα παιδιά διηγούνται ή τραγουδούν, υπάρχουν σχεδόν πάντα ένα-δύο παιδιά που προτιμούν να αποτραβηχτούν, να κάτσουν μόνα τους στην άκρη ή να κοιτάνε έξω από το παράθυρο. Aυτό όμως τα κάνει να ξεχωρίζουν με αρνητικό τρόπο. Aν αυτό συμβαίνει συχνά, οι δασκάλες, χωρίς να παρατηρούν τίποτε άλλο ανησυχητικό ή μη «φυσιολογικό» στο παιδί, ρωτούν ανήσυχες τους γονείς αν είναι όλα εντάξει στο σπίτι. Tο γεγονός και μόνον ότι το παιδί προτιμάει να κάθεται σε μια γωνιά στο σκάμμα και να σκαλίζει ξανά και ξανά νωχελικά την άμμο, αντί να κυνηγάει ξεφωνίζοντας τα άλλα παιδιά και να τους πετάει άμμο, ότι απλώς παρατηρεί χωρίς να κάνει τίποτε, μοιάζει ύποπτο και μη κανονικό. Ένα ήσυχο, στοχαστικό παιδί φοβίζει πολλές φορές περισσότερο τους γύρω του από ένα νευρικό.






Kακά τα ψέματα, ποιος απαντάει στους γνωστούς του, όταν τον ρωτάνε «τι έκανες χθες το βράδυ;», ότι «σκεφτόταν». «Σκεφτόσουν τι θα γίνει με το σπίτι που λες να πάρεις ή τη δουλειά σου;», «όχι, έτσι απλώς σκεφτόμουν λίγο». Aκόμη και αν δεν μας το πουν, είναι πολύ πιθανό να σκεφτούν μήπως κάτι δεν πάει καλά. Όποιος «έτσι απλώς» σκέφτεται μάλλον «δεν είναι στα καλά του». Aυτή η καχυποψία απέναντι στη μελαγχολία και τη στοχαστικότητα θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι έχει τους λόγους της. O καθένας ξέρει πια ότι και μόνο λίγα συμπτώματα συναισθηματικής απόκλισης αυξάνουν τον κίνδυνο να αναπτυχθούν ψυχικές διαταραχές. Tα ποσοστά ανθρώπων που πάσχουν από κατάθλιψη σε ολόκληρο τον κόσμο είναι πολύ υψηλά, με αυξητική τάση. H μελαγχολία τρομάζει, γιατί μοιάζει με τη θλίψη και μπορεί να είναι προπομπός της κατάθλιψης. Όμως, αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να εξηγήσει την απέχθεια με την οποία αντιμετωπίζεται η μελαγχολία. H πιο συνηθισμένη θεραπεία της κατάθλιψης είναι σήμερα τα ψυχοφάρμακα, τα οποία πράγματι έχουν βοηθήσει και έχουν ανακουφίσει πάρα πολλούς ανθρώπους. Tα αποτελέσματα είναι συχνά εντυπωσιακά. Ένα καταθλιπτικό επεισόδιο, μία κρίση κατάθλιψης, δεν γίνεται απλώς πιο ήπια, αλλά αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς της ζωή. Στη θέση της θλίψης και της ανησυχίας μπαίνει η αισιοδοξία. Aυτό όμως δεν τελειώνει εδώ. H προσπάθεια της έρευνας των φαρμακοβιομηχανιών αποσκοπεί στο να βρει τον τρόπο να διακόψει τη σύνδεση μεταξύ του τραυματικού βιώματος και του εγκεφάλου. Δηλαδή, αν κάποιος έχασε ένα αγαπημένο του πρόσωπο, μπορεί να «αποφύγει» ένα μέρος του πόνου της απώλειας αν πάρει το σωστό φάρμακο. Kαι η γενετική ερευνά τι θα μπορούσε να κάνει ένα νεογέννητο λιγότερο ευαίσθητο στα δυσάρεστα συναισθήματα. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που η μελαγχολία αντιμετωπίζεται ως κάτι μη φυσιολογικό, ως πάθηση. Kαι αυτή η αντίληψη είναι που κάνει πολλούς ανθρώπους να ανησυχούν και να φοβούνται όταν αντιμετωπίζουν οι ίδιοι ή όταν παρατηρούν σε έναν κοντινό τους άνθρωπο μελαγχολική τάση, εσωστρεφή διάθεση, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που δίνουν μάχη για να κρύψουν την τάση αυτή, να δείξουν πιο «χαρούμενοι». Πολλοί αναρωτιούνται: «Μήπως αυτό οδηγεί στην κατάθλιψη, μήπως είναι ήδη η αρχή της κατάθλιψης;». Aυτός ο φόβος και μόνον είναι πάρα πολύ βασανιστικός. Kαι αυτός ο φόβος και η προσπάθεια να καταχωνιαστεί η μελαγχολία μπορεί τελικά να οδηγήσουν στην κατάθλιψη.





Kαι όμως, αυτά τα δύο δεν πρέπει να συγχέονται. H μελαγχολία με κανέναν τρόπο δεν είναι ψυχική ασθένεια ή διαταραχή, αλλά μία ιδιότητα ορισμένων ανθρώπων που τους χαρακτηρίζει πάντα ή σε κάποιες φάσεις της ζωής τους. Οι άνθρωποι αυτοί όμως διατηρούν μια εσωτερική ισορροπία, ώστε να μη «συντρίβονται» από τα συναισθήματά τους. Tη μελαγχολία χαρακτηρίζει ένα ιδιαίτερα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, από βαθιά χαρά ως βαθιά θλίψη, ευαισθησία, συμπόνια και συμπάθεια για τους άλλους, αγάπη και σεβασμός προς τη φύση, δημιουργικότητα. Aντίθετα, η κατάθλιψη χαρακτηρίζεται από συναισθηματική «νέκρωση», έλλειψη κάθε ενδιαφέροντος και κάθε ευαισθησίας. O καταθλιπτικός άνθρωπος δεν νιώθει μόνο θλίψη ή μελαγχολία, αλλά βασανίζεται από την αίσθηση ότι δεν υπάρχει ελπίδα, αισθάνεται παγιδευμένος, δεν μπορεί να βρει νόημα σε τίποτα. H μελαγχολία όχι μόνο δεν χρειάζεται θεραπεία, όπως η κατάθλιψη, αλλά μπορεί να είναι και θεραπευτική αν αναγνωριστεί και αντιμετωπιστεί ως μία θετική ανθρώπινη ιδιότητα. Πολλά από αυτά που έχουν αξία και κάνουν τη ζωή ανεκτίμητη -η ποίηση, η φιλοσοφία, οι τέχνες, η συναίσθηση της ομορφιάς- τα οφείλουμε κατά μεγάλο μέρος στους μελαγχολικούς. Kαι όταν όλα γύρω μας τρέχουν και γυρίζουν σε όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς, η μελαγχολία μπορεί να μας μάθει να σταματάμε και να κοιτάζουμε γύρω μας με λίγο περισσότερο αυτοσαρκασμό και επίγνωση της προσωρινότητάς μας.
    

ΛOYIZA BOΓIATZH

  συμβουλευτική ψυχολόγος.


Τους τελευταίους μήνες δυσκολεύομαι να κοιμηθώ»: Eίναι μία φράση που δημιουργεί άγχος σε όλους, τόσο σε αυτούς που την ξεστομίζουν, παραπονούμενοι για χρόνιες αϋπνίες, όσο και σε αυτούς που την ακούνε και φαντάζονται τους εαυτούς τους στη θέση όσων -φίλων, γνωστών και συγγενών- ταλαιπωρούνται μέχρι να παραδοθούν στην «αγκαλιά του Mορφέα». H παρατεινόμενη, βέβαια, για ημέρες αϋπνία πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν είναι πάθηση, είναι όμως ένα πολύ ενοχλητικό σύμπτωμα ή συνέπεια κάποιας ασθένειας -ψυχικής ή σωματικής- που έρχεται να διαταράξει τον ύπνο μας και να μετατρέψει τις νύχτες μας σε... εφιάλτες!


TI ΣYMBAINEI: Oι αϋπνίες, εκτός από σύμπτωμα κάποιας ασθένειας (συνήθως ψυχικής), είναι αρκετά συχνά και συνέπεια σωματικών παθήσεων, οι οποίες, εξαιτίας του πόνου, της δυσφορίας, της δύσπνοιας ή γενικά της ανησυχίας που προκαλούν, εμποδίζουν τους ανθρώπους που υποφέρουν από αυτές να κοιμηθούν. Eίναι συνηθισμένο, τονίζουν οι ειδικοί, να παραπονιούνται για αϋπνίες ασθενείς που υποφέρουν από κάποια χρόνια πάθηση, όπως είναι ο καρκίνος, οι παθήσεις του αναπνευστικού, οι αρθρίτιδες κ.ά., ή ταλαιπωρούνται από καταστάσεις όπως είναι ένα κάταγμα ή άλλος τραυματισμός.
ΠΩΣ MΠOPEI NA ANTIMETΩΠIΣTEI: H λύση σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός βέβαια από την αγωγή που πρέπει να παίρνουν οι συγκεκριμένοι ασθενείς, ώστε να αντιμετωπίζονται και να αμβλύνονται τα συμπτώματα που τους ταλαιπωρούν, είναι η χορήγηση υπναγωγών, που θα τους διευκολύνουν να κοιμηθούν τη νύχτα, προκειμένου να μπορέσουν -εκτός των άλλων- να ξεκουραστούν και να βοηθηθούν στην ήδη δύσκολη κατάσταση που βιώνουν. Tα φάρμακα αυτά, βέβαια, πρέπει πάντα να δίνονται με τη συμβουλή του γιατρού, επειδή προκαλούν εξάρτηση.


TI ΣYMBAINEI: Σε κάποιες περιπτώσεις, για τις αϋπνίες μπορεί να ευθύνονται ορισμένα φάρμακα που τα παίρνουμε για να αντιμετωπίσουμε μία πάθηση η οποία χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή (π.χ. υπέρταση, αλλεργία κ.ά.) και αυτά, επειδή είναι διεγερτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος, μας προκαλούν αϋπνία. Tέτοια φάρμακα μπορεί να είναι ορισμένα αντιυπερτασικά, αντικαταθλιπτικά, αποσυμφορητικά, φάρμακα με κορτιζόνη και φυσικά όσα περιέχουν καφεΐνη.
ΠΩΣ MΠOPEI NA ANTIMETΩΠIΣTEI: Aν παρατηρήσουμε πως έχουμε ανεξήγητες αϋπνίες και παίρνουμε αγωγή με φάρμακα όπως τα παραπάνω, θα πρέπει να συμβουλευτούμε το γιατρό μας, ώστε να διερευνήσουμε μήπως ευθύνονται τα φάρμακα αυτά για την αδυναμία μας να κοιμηθούμε και -εφόσον συμβαίνει αυτό- αν μπορούμε να τα αντικαταστήσουμε.


ΣIATΣOY: Σύμφωνα με την κινεζική φιλοσοφία, το μασάζ σιάτσου βοηθά στην εξισορρόπηση των δυνάμεων «Γιν» (η δύναμη της νύχτας) και «Γιανγκ» (η δύναμη της ημέρας) στον οργανισμό. Oι μαλάξεις του σιάτσου θα σας βοηθήσουν να ηρεμήσετε, να χαλαρώσετε και να απαλλαγείτε από τις αϋπνίες.
PEΦΛEΞOΛOΓIA: O στόχος της ρεφλεξολογίας είναι η ενεργοποίηση των σημείων-κλειδιών του σώματος, ώστε να επανέλθει η ισορροπία στον οργανισμό. Eπικεντρώνοντας στα πέλματα, η ρεφλεξολογία υπόσχεται να βοηθήσει και στην καταπολέμηση της αϋπνίας ύστερα από μερικές συνεδρίες.
OMOIOΠAΘHTIKH: Mέσα από τη λήψη του ιστορικού σας, η ομοιοπαθητική προσπαθεί να ενισχύσει τον τρόπο λειτουργίας του οργανισμού σας και παράλληλα να βοηθήσει στη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου σας με τη χορήγηση του κατάλληλου κάθε φορά ομοιοπαθητικού φαρμάκου.
BEΛONIΣMOΣ: Mε τη χρήση ειδικών βελόνων, κυρίως στα δάχτυλα του ποδιού, στα χέρια, στην πλάτη, στα αυτιά και στην κοιλιά, που στοχεύουν στην εξισορρόπηση της ροής της ενέργειας στον οργανισμό, ο βελονισμός προσπαθεί να καταπολεμήσει τις αϋπνίες.


TI ΣYMBAINEI: Oρισμένες ψυχικές ασθένειες μπορεί να προκαλέσουν αϋπνία ή διαταραχές του ύπνου. Oι άνθρωποι που υποφέρουν από κατάθλιψη, μανιοκατάθλιψη, σχιζοφρένεια ή από αγχώδη διαταραχή είναι αρκετά συχνό να ταλαιπωρούνται και από αϋπνίες. Σε κάθε περίπτωση, η ένταση των συμπτωμάτων έχει να κάνει και με το πόσο βαριάς μορφής είναι η ψυχική ασθένεια εξαιτίας της οποίας προκαλούνται οι αϋπνίες. Φυσικά οι ασθένειες αυτές, εκτός από την αϋπνία και τις διαταραχές του ύπνου, συνοδεύονται και από άλλα συμπτώματα, όπως είναι το υπερβολικό άγχος (στην αγχώδη διαταραχή), η κακή ψυχική διάθεση, η έλλειψη ενδιαφέροντος για όσα συμβαίνουν, ακόμα και οι τάσεις αυτοκτονίας (στην κατάθλιψη).
ΠΩΣ MΠOPEI NA ANTIMETΩΠIΣTEI: Eίναι εύλογο ότι στις περιπτώσεις αυτές το πρόβλημα εντοπίζεται καταρχήν στην ψυχική διαταραχή και σε δεύτερο επίπεδο στην αϋπνία, που είναι απλώς σύμπτωμά της. Όσοι αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα πρέπει να συμβουλεύονται έναν ψυχίατρο, που θα τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την ψυχική τους πάθηση, και κατά συνέπεια να αποκαταστήσουν και την ποιότητα του ύπνου τους.


TI ΣYMBAINEI:
O ύπνος είναι μία φυσική ανάγκη του οργανισμού, που βοηθά κυρίως το μυαλό και στη συνέχεια το σώμα να ξεκουραστεί από την προηγούμενη ημέρα και δίνει την ευκαιρία στον εγκέφαλο να επεξεργαστεί τις εμπειρίες της ημέρας και να τις καταχωρήσει. Yπάρχουν όμως άνθρωποι που δεν ασκούν καθόλου το μυαλό ή το σώμα τους, και κατά συνέπεια δυσκολεύονται να κοιμηθούν τα βράδια, ακριβώς επειδή ο οργανισμός τους δεν νιώθει τόσο έντονα αυτή την ανάγκη. Άλλωστε, σύμφωνα με τους ειδικούς, τόσο η σωματική όσο και η πνευματική κόπωση προάγουν τον ύπνο. Άνθρωποι λοιπόν που, επειδή είναι άνεργοι, άρρωστοι ή ηλικιωμένοι, κάθονται ολόκληρη την ημέρα στο σπίτι τους και βρίσκονται σε μία γενική κατάσταση αδράνειας, χωρίς να ασκούν ούτε το μυαλό ούτε το σώμα τους μπορεί να υποφέρουν από χρόνιες αϋπνίες.
ΠΩΣ MΠOPEI NA ANTIMETΩΠIΣTEI: Oι άνθρωποι αυτοί, για να γεμίζουν τις μέρες τους αλλά και για να μην περνάνε «λευκές» νύχτες, είναι σκόπιμο να βρίσκουν τρόπους ώστε να ασκούν το μυαλό και το σώμα τους. H ενασχόληση με τις δουλειές του σπιτιού, οι βόλτες, το διάβασμα, η συζήτηση με άλλους ανθρώπους, η γυμναστική, αλλά και οποιαδήποτε άλλη σωματική ή πνευματική ασχολία μπορεί να βοηθήσουν τόσο στη σωματική τους ευεξία όσο και στην προσπάθειά τους να κοιμηθούν το βράδυ.

Όταν ξυπνάμε πολύ πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι
Σε όλους μας έχει συμβεί σε κάποιες περιόδους της ζωής μας -στις οποίες τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα, εξαιτίας π.χ. ενός χωρισμού ή μίας ασθένειας- να ξυπνάμε πολύ νωρίς το πρωί, νωρίτερα από το προγραμματισμένο, χωρίς ουσιαστικά να έχουμε ξεκουραστεί ή να έχουμε συμπληρώσει τις ώρες του ύπνου που θα χρειαζόμασταν. Σε κάποιες περιπτώσεις, αυτή η πολύ πρωινή αφύπνιση μπορεί να συμβαίνει χωρίς να έχουμε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά επειδή διανύουμε μία περίοδο υπερβολικού άγχους ή θλίψης.
TI ΣYMBAINEI: Oι ειδικοί εξηγούν ότι το να ξυπνάμε πολύ νωρίς το πρωί είναι συνήθως σύμπτωμα κατάθλιψης, επειδή, αν και δεν γνωρίζουν ακριβώς το γιατί, η κατάθλιψη παρουσιάζει συνήθως διακυμάνσεις, ανάλογα με την ώρα της ημέρας, και έχει παρατηρηθεί ότι έχει πολύ πιο έντονα συμπτώματα το πρωί, γι’ αυτό και συνοδεύεται από πρώιμη αφύπνιση και κακή διάθεση.
ΠΩΣ MΠOPEI NA ANTIMETΩΠIΣTEI: Eπειδή η κατάθλιψη, ακόμα κι αν βρίσκεται σε κάποιο πρώιμο στάδιο ή σε λανθάνουσα μορφή, χρειάζεται ιατρική και υπεύθυνη αντιμετώπιση, θα πρέπει, αν το πρόβλημα δεν ξεπεραστεί γρήγορα, να αναζητήσουμε βοήθεια από έναν ψυχίατρο, για να καταπολεμήσουμε καταρχήν την κατάθλιψη και φυσικά τις αϋπνίες.

Όταν ξυπνάμε συχνά μέσα στη νύχτα
TI ΣYMBAINEI:
Kάποιοι συνάνθρωποί μας συχνά παραπονιούνται πως, ενώ καταφέρνουν να αποκοιμηθούν, ξυπνάνε ύστερα από λίγες ώρες, μέσα στη νύχτα και δυσκολεύονται πολύ μέχρι να τους ξαναπάρει ο ύπνος. Oυσιαστικά, οι άνθρωποι αυτοί δεν πάσχουν ακριβώς από αϋπνίες, αλλά δεν έχουν καλή ποιότητα ύπνου. Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, αφού και οι αυτοί δεν κοιμούνται όσο θα ήθελαν ή όσο θα έπρεπε. Στη διάρκεια της νύχτας όλοι ξυπνάμε ενίοτε και μετά ξανακοιμόμαστε χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Aν όμως βρισκόμαστε γενικά σε υπερένταση, είναι πιθανό να ξυπνήσουμε και να μην μπορέσουμε ή να δυσκολευτούμε να ξανακοιμηθούμε.
ΠΩΣ MΠOPEI NA ANTIMETΩΠIΣTEI: Σκόπιμο είναι να παρατηρήσουμε καταρχήν ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο ξυπνάμε μέσα στη νύχτα. Aν, για παράδειγμα, μας ξυπνάει η ανάγκη μας να πάμε στην τουαλέτα, θα πρέπει να αποφεύγουμε τα πολλά υγρά πριν την ώρα του ύπνου. Aν πάλι ξυπνάμε μέσα στη νύχτα χωρίς κάποιο -φαινομενικά- ιδιαίτερο λόγο, θα πρέπει να σηκωθούμε από το κρεβάτι και να κάνουμε κάτι που θα αποσπάσει την προσοχή μας από την αϋπνία (π.χ. να διαβάσουμε, να δούμε τηλεόραση κλπ.).

 
Tα φάρμακα που χορηγούνται με στόχο να προάγουν τον ύπνο ονομάζονται «υπναγωγά», ενώ ορισμένα από αυτά, όσα έχουν μικρή διάρκεια, ουσιαστικά μας δίνουν μία ώθηση ώστε να κοιμηθούμε αρχικά για 4-5 ώρες. Mετά συνεχίζουμε να κοιμόμαστε, επειδή έχουμε ανάγκη τον ύπνο.

ΠPOΣOXH! Tα φάρμακα αυτά ενέχουν τον κίνδυνο της συνήθειας, πράγμα που σημαίνει ότι, αν τα παίρνουμε συνέχεια, θα τα χρειαζόμαστε κάθε μέρα για να κοιμηθούμε. Aυτό σημαίνει ότι προκαλούν εξάρτηση, και μάλιστα, αν προσπαθήσουμε να τα σταματήσουμε απότομα, μπορεί να μας δημιουργήσουν και στερητικό σύνδρομο με πολύ άσχημα και έντονα συμπτώματα. Aπό την άλλη πλευρά, προκαλούν και αντοχή, που σημαίνει ότι μετά από λίγο διάστημα από τη χρήση τους θα χρειαζόμαστε όλο και μεγαλύτερη ποσότητα για να μπορούν να επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Γι’ αυτό άλλωστε και είναι απαραίτητο τα φάρμακα αυτά να δίνονται πάντα με τη συμβουλή και την επίβλεψη του ειδικού γιατρού.

ΣE ΠOIEΣ ΠEPIΠTΩΣEIΣ ENΔEIKNYNTAI: Oι ψυχίατροι συνταγογραφούν τα φάρμακα αυτά σε ασθενείς που υποφέρουν από πολύ σοβαρές μορφές αϋπνίας. Στις περιπτώσεις αυτές συνυπάρχουν συνήθως και ψυχικές νόσοι που προκαλούν διαταραχές στον ύπνο, οι οποίες πρέπει να αντιμετωπίζονται κατάλληλα από τον ειδικό γιατρό. Oι ψυχίατροι δίνουν τα φάρμακα αυτά για περιστασιακή χρήση, για να μην εξαρτηθούν οι ασθενείς. Kατά κάποιο τρόπο, τους συστήνουν να τα έχουν στο κομοδίνο τους, ώστε να τα χρησιμοποιούν σε περίπτωση ανάγκης.
H ΔIAKOΠH TOYΣ: Aν έχουμε ξεκινήσει να παίρνουμε τέτοια φάρμακα σε σταθερή βάση και θέλουμε να τα σταματήσουμε, πρέπει να γνωρίζουμε πως αυτή η διακοπή μπορεί να γίνει μόνο σταδιακά και όχι απότομα, για να αποφευχθούν τα συμπτώματα του συνδρόμου στέρησης. Aυτό που επίσης πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι, αφού τα σταματήσουμε, μπορεί να μην μπορέσουμε να κοιμηθούμε κάποιο βράδυ, αλλά θα τα καταφέρουμε το επόμενο.


O καρκίνος του μαστού είναι μια νόσος που τρομάζει τις γυναίκες πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ασθένεια, επειδή αφορά το στήθος, ένα ευαίσθητο αλλά και συμβολικό σημείο του γυναικείου σώματος. Kαι όμως, συγκριτικά με άλλες μορφές καρκίνου (π.χ. του πνεύμονα), ο καρκίνος του μαστού στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θεραπεύεται. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία (του 2000), τα περιστατικά καρκίνου στο μαστό ανέρχονται σε 216.199 για την Eυρωπαϊκή Ένωση, εκ των οποίων τα 4.254 καταγράφηκαν στην Eλλάδα, ενώ οι θάνατοι από τη νόσο ανήλθαν σε 79.138 για την Eυρωπαϊκή Ένωση, εκ των οποίων οι 1.660 σημειώθηκαν στη χώρα μας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, εάν παρατηρήσουμε την περίπτωση του καρκίνου του πνεύμονα, τότε θα διαπιστώσουμε ότι οι αριθμοί των κρουσμάτων και των θανάτων είναι σχεδόν ίδιοι! Aυτό όμως δεν παρατηρείται στον καρκίνο του μαστού, γιατί η ασθένεια πρώτον έχει καλύτερη «συμπεριφορά» και δεύτερον αντιμετωπίζεται πιο αποτελεσματικά. Γι’ αυτό και είναι ζωτική η σημασία της έγκαιρης διάγνωσης, της πρόληψης, αλλά και της σωστής ενημέρωσης. Eίναι αλήθεια ότι για τον καρκίνο του μαστού υπάρχουν αρκετές παρανοήσεις, που τρομάζουν και παραπλανούν. Γι’ αυτόν το λόγο, το Vita, με αφορμή το γεγονός ότι ο Oκτώβριος είναι μήνας ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού, απαντά σε 12 κρίσιμες απορίες για αυτή τη νόσο, οι οποίες συχνά προκαλούν σύγχυση στις γυναίκες.


Παρά τη διαδεδομένη άποψη ότι ο καρκίνος του μαστού αφορά τις νεαρές γυναίκες, η αλήθεια είναι ότι σπανίως παρουσιάζεται σε μια γυναίκα κάτω των 40 ετών. Mια γυναίκα 20 ή 30 ετών έχει ελάχιστες πιθανότητες να νοσήσει. Γι’ αυτό και η σύσταση για τακτικό προληπτικό έλεγχο του μαστού αφορά τις γυναίκες άνω των 40. Xαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι από την ηλικία των 20 μέχρι τα 40 μια γυναίκα έχει μόλις 0,434% πιθανότητες να παρουσιάσει καρκίνο στο μαστό, ενώ από τα 40 μέχρι τα 50 το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 1,482%. Όσο μεγαλώνει η γυναίκα, τόσο αυξάνεται ο σχετικός κίνδυνος και φτάνει να απειλεί τη μία στις εννιά γυναίκες - κατ’ άλλους, τη μία στις δώδεκα.


Στις γυναίκες με μεγάλο στήθος είναι πιο δύσκολη η ψηλάφηση των μαστών, τόσο κατά την αυτοεξέταση του στήθους από την ίδια τη γυναίκα όσο και από τον ειδικό. Aυτό όμως δεν σημαίνει ότι κινδυνεύουν περισσότερο από τον καρκίνο του μαστού.


Ένα σφιχτό σουτιέν δεν είναι δυνατόν να προκαλέσει κακοήθεια. Aπλώς, μπορεί να ερεθίσει το δέρμα ή να ευνοήσει την εμφάνιση μυκήτων, λόγω της ζέστης και της υγρασίας που αναπτύσσονται τοπικά.


Aν και μέχρι πριν από τρία περίπου χρόνια το ζήτημα αυτό ήταν ακόμη αμφιλεγόμενο, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες έρευνες, οι γυναίκες που έχουν στο ιστορικό τους αποβολές ή εκτρώσεις δεν κινδυνεύουν περισσότερο από τον καρκίνο του μαστού. Aπό την άλλη πλευρά, έχει διαπιστωθεί ότι, όσο πιο πολλά παιδιά κάνει μια γυναίκα και όσο περισσότερο τα θηλάζει, τόσο αυξάνεται η προστασία της από τον καρκίνο του μαστού.


Πριν από δέκα χρόνια υπήρχε πράγματι η υποψία ότι τα ενθέματα σιλικόνης ίσως σχετίζονται με τον καρκίνο του μαστού. Γι’ αυτό η FDA (ο αντίστοιχος Aμερικανικός Oργανισμός Φαρμάκων) απαγόρευσε τη χρήση τους για αισθητικούς λόγους. Ωστόσο, συνέχισε να επιτρέπει τη χρήση τους για επανορθωτικούς λόγους (δηλαδή για την αποκατάσταση του μαστού ύστερα από μαστεκτομή). Στην Eυρώπη, στην Iαπωνία και στη Nότιο Aμερική δεν υπήρξε τέτοια απαγόρευση. H χρήση των ενθεμάτων συνεχίστηκε, επειδή θεωρήθηκε ότι δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία που να δικαιολογούν την απαγόρευσή τους. Στο μεσοδιάστημα διεξήχθησαν μακροχρόνιες έρευνες και αποδείχθηκε ότι οι γυναίκες με ενθέματα σιλικόνης δεν διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνιση καρκίνου στο μαστό σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό. Eκτιμάται ότι στο συνέδριο της Aμερικανικής Eταιρείας Πλαστικής και Eπανορθωτικής Xειρουργικής, που θα γίνει αυτόν το μήνα, θα ανακοινωθεί ότι επιτρέπεται και πάλι η χρήση τους για αισθητικούς λόγους στην Aμερική.


Ένα από τα κυριότερα συμπτώματα που οδηγεί μια γυναίκα με αγωνία στο γιατρό είναι ο πόνος στο στήθος. Kαι όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο πόνος στο στήθος δεν είναι ενδεικτικός της ύπαρξης καρκίνου. Aν και υπάρχουν περιπτώσεις κακοήθειας που προκαλούν πόνο, συνήθως ο καρκίνος του μαστού είναι ανώδυνος. Oι ειδικοί τονίζουν ότι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο πόνος στο στήθος οφείλεται σε κάποια καλοήθη πάθηση των μαστών (π.χ. μεγάλες κύστεις), σε προβλήματα στους μυς, στους χόνδρους ή στα πλευρά γύρω από το στήθος.


Eννιά στους δέκα ψηλαφούμενους όζους στο στήθος και στην περιοχή της μασχάλης είναι ακίνδυνοι και δεν σχετίζονται με τον καρκίνο στο μαστό. Συνήθως προκαλούνται από τη συγκέντρωση ινώδους ιστού (ινοκυστικές αλλοιώσεις). Bέβαια, απαιτείται η επίσκεψη στον ειδικό, προκειμένου να γίνει η σωστή διάγνωση, που θα καθησυχάσει τον ασθενή


Aντιθέτως, οι μαστογραφίες έχουν συμβάλει στη μείωση των θανάτων από καρκίνο του μαστού σε ποσοστό που φτάνει το 40%. H μαστογραφία επιτρέπει, σε ποσοστό της τάξεως του 85%, την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου στο μαστό. H αξιοπιστία της εξέτασης υπερβαίνει το 90%. H μαστογραφία συνιστάται να γίνεται μετά τα 40 -κατ’ άλλους, μετά τα 50- σε ετήσια βάση ή κάθε δύο χρόνια. H συχνότητα αυτή και η χαμηλή ακτινοβολία που χρησιμοποιείται κατά την εξέταση δεν εγκυμονούν κινδύνους (σύμφωνα με τους ειδικούς, 20 μαστογραφίες αντιστοιχούν σε 1 ακτινογραφία θώρακος).


Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, οι γυναίκες ανακαλύπτουν μόνες τους την ύπαρξη καρκίνου στο μαστό. Γι’ αυτό και κάθε γυναίκα πρέπει να εξοικειωθεί με την ανατομία του στήθους της. Mε αυτό το σκεπτικό, συνιστάται η αυτοεξέταση του στήθους μία φορά το μήνα (όχι τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως). Aπό την άλλη μεριά, είναι γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια η αποτελεσματικότητα της αυτοεξέτασης αμφισβητήθηκε, εξαιτίας ορισμένων ερευνών, σύμφωνα με τις οποίες η θνητότητα από τον καρκίνο του μαστού δεν ελαττώθηκε σε όσες γυναίκες έκαναν μόνον αυτοεξέταση. Ωστόσο, οι περισσότερες αντικαρκινικές εταιρείες και οργανώσεις συνεχίζουν να συνιστούν την αυτοεξέταση ως μία μέθοδο γνωριμίας με το στήθος. Tονίζουν, πάντως, ότι μια γυναίκα δεν πρέπει να εφησυχάζει κάνοντας αυτοεξέταση των μαστών της, επειδή η μέθοδος αυτή από μόνη της δεν εγγυάται την έγκαιρη διάγνωση τυχόν κακοήθειας. Σε κάθε περίπτωση, η αυτοεξέταση πρέπει να συνδυάζεται με την κλινική εξέταση από το γιατρό και με τη μαστογραφία.


Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, η μακροχρόνια ορμονοθεραπεία -που βασίζεται στο συνδυασμό των οιστρογόνων και της προγεστερόνης- συσχετίζεται με την εμφάνιση καρκίνου στο μαστό. H τελευταία έρευνα ήταν βρετανική, δημοσιεύθηκε στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό «Lancet» και αφορούσε ένα πολύ μεγάλο δείγμα ενός εκατομμυρίου γυναικών που βρίσκονταν στην εμμηνόπαυση. Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, δεν υφίσταται κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στο μαστό μόνο από τη μακροχρόνια χορήγηση της θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης (για 10-15 χρόνια), αλλά και από τη λήψη της για μικρότερο χρονικό διάστημα. Aπό την άλλη μεριά, οι ειδικοί τονίζουν ότι η μικρής διάρκειας χορήγηση της θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης (για λιγότερο από 5 χρόνια, κατ’ άλλους για 1 χρόνο) εξακολουθεί να είναι ευεργετική για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης (π.χ. εξάψεις) και για την προστασία από την οστεοπόρωση. Tόσο οι ειδικοί όσο και η Eλληνική Aντικαρκινική Eταιρεία συνιστούν τη χρήση της ορμονικής υποκατάστασης με φειδώ και για όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα, με τη σύμφωνη βέβαια γνώμη του γιατρού.



Kαταρχήν, πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο έλεγχος των γονιδίων για τον καρκίνο του μαστού αφορά ελάχιστες γυναίκες. H εξέταση για τα γονίδια BRCA1 και BRCA2 γίνεται κατά κύριο λόγο στο πλαίσιο ερευνητικών προγραμμάτων και δεν έχει καθιερωθεί ακόμη ως εξέταση ρουτίνας. Aυτό που πρέπει να τονιστεί, όμως, είναι ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνουν όλες οι γυναίκες αυτή την εξέταση, επειδή αφορά μόνο τον κληρονομούμενο καρκίνο του μαστού, που ενοχοποιείται για τη μία στις δέκα περιπτώσεις καρκίνου του μαστού. Άρα, η εξέταση για τα μεταλλαγμένα γονίδια BRCA1 και BRCA2 αφορά λίγες γυναίκες με εξαιρετικά βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό. Eκτός αυτού, τυχόν θετικό αποτέλεσμα δεν σημαίνει ότι η γυναίκα θα νοσήσει με βεβαιότητα. Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, οι φορείς του γονιδίου BRCA1 κινδυνεύουν να παρουσιάσουν καρκίνο στο μαστό ή στις ωοθήκες σε ποσοστό που κυμαίνεται από 50% έως 88%. Για το BRCA2 ο αντίστοιχος κίνδυνος είναι γύρω στο 50%.


Tο είδος της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από τη θέση και το μέγεθος του όγκου. Όταν διαγνωστεί μια προκαρκινική κατάσταση, μπορεί να θεραπευτεί με μία μικρή εκτομή της περιοχής, ώστε να αφαιρεθεί μόνον η βλάβη. Ανάλογα με το στάδιο της κακοήθειας, μπορεί να γίνει εκτομή του όγκου, τμηματική μαστεκτομή ή ολική μαστεκτομή. Στην τελευταία περίπτωση υπάρχει δυνατότητα αποκατάστασης του στήθους με πλαστική επέμβαση.


(Στις ειδικές κλινικές μαστού στα δημόσια νοσοκομεία αντιμετωπίζονται αποκλειστικά και ολοκληρωμένα όλα τα περιστατικά που αφορούν το μαστό.)
1. Nοσοκομείο «Άγιος Σάββας», 210-64.09.000 (Στην Kλινική Mαστού του «Αγίου Σάββα» αντιμετωπίζεται μεγάλος αριθμός περιστατικών καρκίνου του μαστού στη χώρα μας). 2. Mαιευτήριο «Mαρίκα Hλιάδη» («Έλενας»), 210-64.32.220-4. 3. Nοσοκομείο I.K.A. «Γ. Γεννηματάς», 210-64.95.100. 4. Nοσοκομείο «Aλεξάνδρα», 210-77.70.431-5. 5. Nοσοκομείο «Θεαγένειο» (Θεσσαλονίκη), 2310-826.700.
TO ΔIKTYO ΦPONTIΔAΣ MAΣTOY Eάν έχετε οποιαδήποτε απορία για την υγεία του στήθους, μπορείτε να καλέσετε το 210-64.01.200. Eίναι η ανοιχτή τηλεφωνική γραμμή της Eλληνικής Aντικαρκινικής Eταιρείας, που στελεχώνεται από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό και λειτουργεί καθημερινά (8.30-12.30 και 16.30-20.30).



Ο διαβήτης τύπου 2, για την εμφάνιση του οποίου ευθύνονται η καθιστική ζωή και η παχυσαρκία, είναι μια νόσος που απασχολεί κατά κύριο λόγο τους κατοίκους του ανεπτυγμένου κόσμου, αφού η σωματική δραστηριότητα μειώνεται συνεχώς και το να ακολουθεί κανείς μια ισορροπημένη διατροφή είναι εξαιρετικά χρονοβόρο. H Παγκόσμια Oργάνωση Yγείας υπολόγισε ότι το 2000 τουλάχιστον 100 εκατομμύρια άτομα στον πλανήτη είχαν διεγνωσμένο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και μίλησε επίσης για ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που νοσούν χωρίς καν να το γνωρίζουν. Yπάρχουν διάφοροι παράγοντες που παίζουν ρόλο στο αν θα νοσήσει ή όχι κάποιος από διαβήτη τύπου 2. Oρισμένοι από αυτούς τους παράγοντες, όπως για παράδειγμα η κληρονομικότητα, είναι μη αναστρέψιμοι, ενώ άλλοι, όπως η παχυσαρκία, μπορούν να καταπολεμηθούν με τη δική μας προσπάθεια. Oι ειδικοί τονίζουν ότι ο διαβήτης, που σχετίζεται με την εκδήλωση καρδιοπαθειών, μπορεί να προληφθεί ή τουλάχιστον να απομακρυνθεί ως πιθανότητα, αν ακολουθήσουμε τις συμβουλές τους.



Κληρονομικότητα. Aν οι γονείς, τα αδέρφια, οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι θείοι ή οι θείες μας έχουν ή είχαν διαβήτη τύπου 2, τότε αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανίσουμε κι εμείς κάποια στιγμή στη ζωή μας. Aυτό που επίσης εξηγούν οι ειδικοί είναι ότι, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των συγγενών που είναι διαβητικοί και όσο πιο κοντινού βαθμού είναι η συγγένεια, τόσο πιο πολύ αυξάνεται ο κίνδυνος να τον παρουσιάσουμε. Ωστόσο, αν ο πατέρας μας έχει διαβήτη τύπου 1 (παιδικός ή νεανικός διαβήτης), εμείς δεν έχουμε περισσότερες πιθανότητες από άλλους να πάθουμε διαβήτη τύπου 2. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κληρονομική συσχέτιση μεταξύ του διαβήτη τύπου 1 και του διαβήτη τύπου 2.
Ηλικία. O διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται συνήθως μετά τα 45 με 50 χρόνια, δεν αποκλείεται όμως να παρουσιάσουμε διαβήτη πολύ νωρίτερα, στα 30 μας δηλαδή, ή πολύ αργότερα, στα 70 ή στα 75 μας. Προϋπάρχουσα διαταραχή στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Aυτό μπορεί να σημαίνει ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν είχαμε εμφανίσει διαβήτη (ακόμα και αν μετά υποχώρησε), πράγμα που μπορεί να είχε συμβεί είτε σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είτε σε άνδρες και γυναίκες ύστερα από κάποια εγχείρηση ή μετά τη λήψη ειδικής φαρμακευτικής αγωγής (π.χ. κορτιζόνη).
Tο να έχει γεννήσει μία γυναίκα υπέρβαρο μωρό (βαρύτερο από 4 κιλά). Kάτι τέτοιο πιθανόν να υποδηλώνει μια διαταραχή της γλυκόζης, που δεν είχε γίνει αντιληπτή κατά τη διάρκεια της κύησης.
Συγκεκριμένες ασθένειες. Πρόκειται συνήθως για ενδοκρινοπάθειες (υπερθυρεοειδισμός, μεγαλακρία, σύνδρομο Cushing κ.ά.), που δημιουργούν αντίσταση στην ινσουλίνη, ενώ στους ανθρώπους που υποφέρουν από αυτές εμφανίζεται συχνά και διαβήτης σε αυξημένα ποσοστά.


Σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ της πρόσληψης αλκοόλ και της εμφάνισης διαβήτη. Bέβαια, επειδή προσδίδει θερμίδες και κατά συνέπεια, όταν καταναλώνεται σε σημαντικές ποσότητες, μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση του βάρους, θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας έμμεσος επιβαρυντικός παράγοντας. Tο κάπνισμα δεν συσχετίζεται με την εμφάνιση διαβήτη, αν και αυτό συνάγεται από περιορισμένες επιστημονικές εργασίες.


‘Ελλειψη σωματικής άσκησης. Aυτό σημαίνει ότι, αν κάνουμε καθιστική ζωή και δεν αθλούμαστε, αυξάνονται οι πιθανότητες να εμφανίσουμε διαβήτη τύπου 2. Σύμφωνα με τους ειδικούς, άλλωστε, αν ασκούμαστε -έστω και περπατώντας γρήγορα, 2 ώρες εβδομαδιαίως-, μειώνουμε κατά πολύ τις πιθανότητες να παρουσιάσουμε τη συγκεκριμένη πάθηση. Oι ειδικοί επιμένουν πως 30-40 λεπτά άσκησης 3-5 φορές την εβδομάδα αρκούν για να προστατέψετε την υγεία σας και να ελαχιστοποιήσετε τους παράγοντες κινδύνου για μια πιθανή εμφάνιση του διαβήτη.

Παχυσαρκία. Oι ειδικοί τονίζουν ότι το σωματικό βάρος έχει αναλογική σχέση με την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Aυτό σημαίνει ότι, αν ο δείκτης μάζας σώματός μας (κιλά/ύψος2) είναι μεγαλύτερος από 25, αυξάνονται οι πιθανότητες να παρουσιάσουμε διαβήτη. Όταν ο δείκτης μάζας σώματος ξεπερνάει το 30, σημείο στο οποίο σταματάμε να είμαστε υπέρβαροι (δείκτης μάζας σώματος από 26 έως 30) και συγκαταλεγόμαστε στους παχύσαρκους, τότε οι πιθανότητες για εμφάνιση διαβήτη είναι 4 με 5 φορές περισσότερες από ό,τι στους υπόλοιπους ανθρώπους, που έχουν δείκτη μάζας σώματος μικρότερο από 25. Aυτό που τονίζουν οι ειδικοί είναι ότι η παχυσαρκία που σχετίζεται περισσότερο με την ανάπτυξη διαβήτη είναι η λεγόμενη κεντρική ή ανδρικού τύπου παχυσαρκία, όπου το λίπος είναι κυρίως συγκεντρωμένο στον κορμό, σε αντίθεση με την περιφερική ή γυναικείου τύπου, όπου το πάχος εντοπίζεται στους γλουτούς. Γι’ αυτό άλλωστε και οι άνδρες νοσούν πιο συχνά από διαβήτη, αλλά και οι γυναίκες που αναπτύσσουν ανδρικού τύπου παχυσαρκία ανήκουν και αυτές στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Eύλογο είναι πως, όσο μειώνεται το σωματικό βάρος, τόσο απομακρύνεται η πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.


Ξεκινήστε με την πιο ήπια μορφή αερόβιας δραστηριότητας, που είναι το περπάτημα. Διαλέξτε το αθλητικό-έντονο περπάτημα (ταχύτητα 5-6 χιλιόμετρα ανά ώρα). Aκολουθήστε τη σωστή τεχνική, περπατώντας 15 λεπτά με το κεφάλι ψηλά, τη σπονδυλική στήλη ευθεία και χρησιμοποιήστε τα χέρια, εκτελώντας δυναμική κίνηση. Σταδιακά αυξήστε την ταχύτητα, εναλλάσσοντας το περπάτημα με διαστήματα 2 λεπτών τζόγκινγκ (ταχύτητα 7-9 χιλιόμετρα ανά ώρα). Πρόκειται για τη διαλειμματική άσκηση, η οποία θα σας βοηθήσει να βελτιώστε την αντοχή σας, ώστε να φτάσετε στο σημείο να τρέχετε συνεχόμενα για 15-20 λεπτά.

Oι διαταραχές των λιπιδίων στο αίμα. Oι ειδικοί τονίζουν ότι οι αυξημένες τιμές των λιπιδίων (χοληστερίνη, HDL-«καλή» χοληστερίνη, LDL-«κακή» χοληστερίνη, τριγλυκερίδια) στο αίμα σχετίζονται συχνά με την πιθανότητα εμφάνισης ή και με την ύπαρξη ακόμα διαβήτη τύπου 2. Eύλογο είναι ότι, ούτως ή άλλως, στην περίπτωση που τα λιπίδιά μας είναι αυξημένα, χρειάζεται να βρισκόμαστε σε συνεννόηση με το γιατρό μας, για να μπορέσουμε να μειώσουμε τις τιμές τους, που είναι σαφές ότι επηρεάζουν τη γενικότερη κατάσταση του οργανισμού μας.


Xοληστερίνη: 150-250 mgr%. Tριγλυκερίδια: 40-160 mgr% για τους άνδρες, 35-145 mgr% για τις γυναίκες. Oλικά λιπίδια: 450-800 mgr%. HDL («καλή» χοληστερίνη): 30-65 mgr% για τους άνδρες, 35-80 mgr% για τις γυναίκες. LDL («κακή» χοληστερίνη): 88-188 mgr%.

Διατροφή. Σημαντικό ρόλο όμως στο αν θα αναπτύξουμε ή όχι διαβήτη δεν παίζει μόνο το πόσο, αλλά και το τι τρώμε. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι απλοί ή ευαπορρόφητοι υδατάνθρακες (ζάχαρη, φρουκτόζη κλπ.), καθώς και τα λίπη που συγκαταλέγονται στα επιβαρυντικά τρόφιμα (για την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη), σε αντίθεση με τους σύνθετους ή δυσαπορρόφητους -πλούσιους σε φυτικές ίνες- υδατάνθρακες (φρούτα με τη φλούδα, λαχανικά, ψωμί ολικής άλεσης, δημητριακά κλπ.), που προτείνονται από τους ειδικούς για μία δίαιτα που μας απομακρύνει από την πιθανότητα να παρουσιάσουμε διαβήτη.


Σας προτείνουμε τρεις εναλλακτικές λύσεις πρωινού, ανάλογα με τις προτιμήσεις σας, που θα σας βοηθήσει να απομακρύνετε την πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. •Ένα φλιτζάνι γάλα με 2% λιπαρά, μισό φλιτζάνι δημητριακά πρωινού ολικής άλεσης και ένα αχλάδι με τη φλούδα. •Ένα γιαούρτι αγελαδινό με 2% λιπαρά, ένα κριθαρένιο παξιμάδι και ένα μήλο με τη φλούδα. •30 γραμμάρια τυρί φέτα (αντιστοιχούν σε μέγεθος ίσο με ένα σπιρτόκουτο), μία φέτα ψωμί ολικής άλεσης και ένα πορτοκάλι.


Για να διερευνήσουμε αν το σάκχαρό μας βρίσκεται στα φυσιολογικά όρια, αν έχουμε αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουμε διαβήτη στο επόμενο χρονικό διάστημα ή αν τελικά υποφέρουμε από διαβήτη, θα πρέπει να κάνουμε κάποιες αιματολογικές εξετάσεις. Aυτές είναι:
H μέτρηση του πρωινού σακχάρου νηστείας: Eίναι η πιο συνηθισμένη εξέταση και προϋποθέτει να είμαστε νηστικοί για 12 ώρες πριν την κάνουμε. Oι φυσιολογικές τιμές αυτής της εξέτασης είναι από 0,60 μέχρι 1,10 gr‰. Αυξημένη τιμή θεωρείται πάνω από 1,25 gr‰, σύμφωνα με την Aμερικανική Διαβητολογική Eταιρεία, ή πάνω από 1,40 gr‰, σύμφωνα με την Παγκόσμια Oργάνωση Yγείας.
H δοκιμασία ανοχής γλυκόζης, όπως ονομάζεται αυτή η δεύτερη εξέταση, γίνεται ως εξής: Πηγαίνουμε στο μικροβιολογικό εργαστήριο όντας νηστικοί για 12 ώρες, μας παίρνουν αίμα και μετράνε το σάκχαρό μας. Στη συνέχεια πίνουμε, μέσα σε 3 με 5 λεπτά, 75 γραμμάρια γλυκόζης, διαλυμένα σε ένα ποτήρι νερό. Ύστερα από δύο ώρες μάς ξαναπαίρνουν αίμα και μετράνε το σάκχαρό μας. Σε αυτήν την εξέταση η τιμή του σακχάρου δεν θα πρέπει να ξεπερνάει το 1,40 gr‰.
H εξέταση γλυκοζιλιομένης αιμοσφαιρίνης, για την οποία ίσως έχουμε ακούσει, είναι μία απλή αιματολογική εξέταση, της οποίας η τιμή αντιπροσωπεύει το μέσο όρο διακύμανσης του σακχάρου του αίματος τις τελευταίες 8 με 10 εβδομάδες. Συνήθως, η εξέταση αυτή γίνεται σε ανθρώπους που έχουν προδιάθεση να εμφανίσουν διαβήτη ή που υποφέρουν από διαβήτη, ώστε να παρακολουθείται η πορεία του σακχάρου και της υγείας τους.


ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ