Λίπωμα

Το λίπωμα είναι ένα καλοήθης όγκος – σχηματισμός, που αναπτύσσεται στον υποδόριο χώρο (λίπος) κάτω από το δέρμα, και αναπτύσσεται αργά από λιποκύτταρα, με αποτέλεσμα την σταδιακή εμφάνιση ενός “μαλακού” συνήθως και ευκίνητου ογκιδίου.

Καλοήθεις όγκοι υποδόριου

Οι περιοχές που μπορεί να αναπτυχθεί είναι ποικίλες (θεωρητικά παντού) κάτω από το δέρμα, αλλά συνήθως στον κορμό, στον αυχένα και στα άκρα. Σπάνια στις φάλαγγες των δακτύλων.
Γίνεται αντιληπτό σαν ένα μικρό έπαρμα από τον ασθενή, σε μία τυχαία ψηλάφηση και συνήθως δεν “πανικοβάλει” λόγω της εύκολης διάγνωσης και από τον ίδιο.
Σπάνια μπορεί να προκαλέσει πόνο, και αυτό εκ πιέσεως σε παρακείμενο οστούν (πχ θωρακική πλευρά) ή υποδερμάτιο νεύρο.
Η αύξηση του μεγέθους είναι αργή και σταθερή, και μερικές φορές μπορεί να λάβει μεγάλο μέγεθος.

Η θεραπεία του λιπώματος είναι χειρουργική

Οι ενδείξεις είναι κυρίως αισθητικοί λόγοι, αλλά και θεραπευτικοί σε περίπτωση που ενοχλεί ή πιέζει παρακείμενα όργανα. Η επέμβαση γίνεται συνήθως με τοπική αναισθησία, κρινόμενη εκ του μεγέθους, ή με γενική εφόσον πρόκειται για ευμέγεθες λίπωμα που απαιτεί μεγάλες κινητοποιήσεις ιστών.
Γίνεται με μία τομή στο δέρμα, διάνοιξη του υποδόριου χώρου και εκτομή του λιπώματος. Η αποκατάσταση του δέρματος γίνεται συνήθως με ράμματα αφαιρούμενα ή απορροφήσιμα αν πρόκειται για ευαίσθητη περιοχή (πχ τράχηλος). Μερικές φορές τα λιπώματα είναι περισσότερα του ενός, έως πολυάριθμα, και αφορά μία κατάσταση την διάχυτη λιπωμάτωση, η οποία και ενοχλεί τον φέροντα. Πρόκειται για καλοήθη νόσο, που η θεραπεία είναι και εδώ χειρουργική των όγκων που ενοχλούν.
Μερικές φορές το λίπωμα συγχέεται με τις υποδόριες δερματοειδείς κύστεις (πχ σμηγματογόνες), οι οποίες έχουν παρόμοια εικόνα, αλλά είναι σκληρότερες στην ψηλάφηση και περιέχουν υγρό.
Η διάγνωση του λιπώματος και διαφοροδιάγνωση, γίνεται με υπερηχογράφημα μαλακών μορίων και η επιβεβαίωση γίνεται με την ιστολογική εξέταση.
Σπανιότερα, μπορεί τα λιπώματα να εμφανιστούν σε βαθύτερα τοιχωματικά στρώματα, πχ ενδομυϊκά ή και ενδοκοιλιακά κλπ.
Τότε μπορεί η διάγνωση να απαιτεί την διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας και η επέμβαση να είναι πολυπλοκότερη.

Σημαντική είναι η οντότητα αυτή να διακριθεί από την ανάπτυξη σαρκωματικών όγκων (πχ λιποσάρκωμα, ινοσάρκωμα, ραβδομυοσάρκωμα), οι οποίοι ανήκουν στους κακοήθεις όγκους του συνδετικού ιστού και είναι πολύ σοβαρές παθήσεις με σύνθετη χειρουργική αντιμετώπιση.
Γενικώς ισχύει πάντα η αρχή ότι καθετί που ανακαλύπτουμε στο σώμα μας που δεν προϋπήρχε, θα πρέπει να το ελέγχουμε. Ακόμη περισσότερο όταν οι χαρακτήρες αυτοί είναι ανησυχητικοί: Σκληρότητα και ταχεία ανάπτυξη. Παράλληλες οντότητες με το λίπωμα, είναι το ίνωμα (εξ ινώδους συνδετικού ιστού) και το νευροϊνωμα (εκ νευρικού ιστού).
Παρουσιάζουν τα ίδια συμπτώματα με το λίπωμα, διαφέροντας στην σκληρότητα (πλέον σκληρά), και αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο.