α) Τι πρέπει να κάνουμε;
A •Να κρατήσουμε την ηρεμία μας και να κοιτάξουμε την ώρα.
•Να απομακρίνουμε τα αντικείμενα που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό στον ασθενή.
•Να βγάλουμε τα γυαλιά, αν υπάρχουν και να τον γυρίσουμε πλάγια ώστε να διατηρηθούν ανοικτοί οι αεραγωγοί προς αποφυγή πνιγμονής.
•Να καθαρίσουμε το σάλιο, αν αυτό υπάρχει, γύρω από το στόμα.
•Όταν αρχίσει να συνέρχεται ή βρίσκεται σε σύγχυση να τον καθησυχάσουμε.
•Αν ο σπασμός διαρκεί θα πρέπει να ειδοποιήσουμε τον γιατρό, η εάν υπάρχει διαθέσιμο φάρμακο να το χρησιμοποιήσουμε (διαζεπάμη από το ορθό).
β) Τι να μην κάνουμε;
B •Να μην επιχειρήσουμε μετακίνηση, ενώ ο σπασμός εξελίσσεται, εκτός εάν υπάρχει άμεσος κίνδυνος π.χ. αν ο σπασμός συμβαίνει σε έναν δρόμο που περνάνε αυτοκίνητα ή πάνω σε ένα κεφαλόσκαλο η κοντά σε νερό κ.ά.
•Να μην προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε τις κινήσεις.
•Να μην τον σηκώσουμε.
•Να μην βάλουμε αντικείμενα σκληρά όπως κουτάλι ή μολύβι ανάμεσα στα δόντια, για τον κίνδυνο τραυματισμού, η το δάκτυλο μας για να μην καταλήξουμε σε κάκωση τους.
•Να μην προσπαθήσουμε να δώσουμε νερό η φάρμακο από το στόμα κατά τη διάρκεια του σπασμού.
•Να μην τον ενοχλήσουμε την ώρα που το επεισόδιο έχει μόλις τελειώσει, αλλά να τον αφήσουμε να συνέλθει με ηρεμία και ησυχία επιβεβαιώνοντας τον ότι όλα θα πάνε καλά.
•Όταν γνωρίζουμε τις κρίσεις ενός ατόμου και τη συνήθη διάρκεια του δεν είναι απαραίτητο να καλούμε το ασθενοφόρο η τον γιατρό, εκτός και αν, όπως προαναφέραμε, ο σπασμός διαρκεί πολύ.
•Όσον αφορά τους μικρούς σπασμούς (εστιακούς, μυοκλονικούς κ.α.) δεν χρειάζεται συνήθως να πάρουμε μέτρα παρά μόνο εάν είναι πολύ έντονοι και έχουν τόση για επιδείνωση και μεγάλη διάρκεια. Συνήθως η παρατήρηση των κρίσεων και η παρουσία μας δίπλα στον ασθενή είναι πιο σημαντικές, από βεβιασμένες και έντονες ενέργειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια: