ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ

Με τον όρο ουρολοιμώξεις ο κόσμος συνήθως αναφέρεται στην κλασσική τριάδα των συμπτωμάτων συχνουρία, δυσουρία, πόνος υπερηβικός. Στην πραγματικότητα αυτά τα συμπτώματα αφορούν την κυστίτιδα ενώ όταν υπάρχει και πυρετός τότε ομιλούμε για ουρολοίμωξη. Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις σημαίνει 3-4 ενίοτε και 5-6 επεισόδια ετησίως με την ίδια χαρακτηριστική εικόνα. Το πιο κοινό μικρόβιο των ουρολοιμώξεων είναι το κολοβακτηρίδιο. Είναι το μικρόβιο το οποίο καταπολεμάται πάρα πολύ εύκολα και δυστυχώς με την κατάχρηση των αντιβιοτικών όπως και τις ατελείς θεραπείες συμβαίνει, όλο και πιο συχνά να συναντούμε στελέχη ανθεκτικά σε πάρα πολλά αντιβιοτικά δυσχεραίνοντας έτσι τη θεραπεία.

Ο όρος ουρολοίμωξη είναι ένας γενικός όρος που περιλαμβάνει όλες τις μολύνσεις των διαφόρων τμημάτων του ουροποιητικού συστήματος και των δυο φύλων αλλά και των γεννητικών οργάνων του άνδρα. Κάποιες μορφές όπως η κυστίτιδα στις γυναίκες είναι πολύ συχνές. Υπολογίζεται πως 1 στις τρεις γυναίκες παθαίνει κυστίτιδα μέχρι την ηλικία των 30. Στην πλειοψηφία τψν περιπτώσεων η θεραπεία είναι απλή και αποτελεσματική.

Άλλες μορφές, όπως για παράδειγμα η πυελονεφρίτιδα είναι πιο σπάνιες αλλά η θεραπεία τους είναι πιο δύσκολη και απαιτεί τη συνδρομή ειδικού ουρολόγου και κάποιες φορές ακόμη και την εισαγωγή στο νοσοκομείο.

Εκτός απο τις παραπάνω μορφές, οι άνδρες πάσχουν επίσης από ειδικές μορφές ουρολοίμωξης, όπως είναι η προστατίτιδα και η ορχεοεπιδιδυμίτιδα. Και οι δυό αυτές μορφές μπορούν να εμφανιστούν τόσο σε νέους όσο και σε ηλικιωμένους άντρες αλλά συνήθως έχουν διαφορετική αιτιολογία. Η προστατίτιδα είναι ιδαίτερα συχνή ενώ η ορχεοεπιδιδυμίτιδα συνήθως συνυπάρχει ή την επιπλέκει.

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΔΡΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Στους άνδρες δεν είναι τόσο συχνές και όταν εμφανίζονται έχουν συνήθως σχέση με τη στάση των ούρων και την υπερτροφία του προστάτη ή με τη λιθίαση των νεφρών.Αντίθετα στις ενήλικες γυναίκες είναι συχνές και η συχνότητά τους αυξάνει με την ηλικία.
Οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις στις γυναίκες πολλές φορές έχουν σχέση με τη σεξουαλική δραστηριότητα και τότε θα πρέπει να γίνεται και γυναικολογικός έλεγχος με πλήρη καλλιέργεια κολπικού υγρού διότι εάν δεν θεραπευτεί το γυναικολογικό πρόβλημα δε υπάρχει λύση για το ουρολογικό.

ΑΙΤΙΑ
Ένας σημαντικός λόγος εάν όχι ο σημαντικότερος σε άτομα χωρίς ανατομικές ανωμαλίες του ουροποιητικού είναι η ελάχιστη κατανάλωση υγρών.
Ένας ακόμη σημαντικός λόγος, πολύ συχνός στις γυναίκες, είναι η αποφυγή της χρήσης ξένης τουαλέτας με αποτέλεσμα το ¨κράτημα των ούρων¨ για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι ατελείς θεραπείες είναι μια ακόμη πολύ βασική αιτία. Συνήθως ο ασθενής έχει γίνει ¨ειδικός¨ πλέον και με τις πρώτες ενδείξεις ξεκινάει την αντιβιοτική αγωγή που έχει συνηθίσει να παίρνει άσχετα εάν το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται οριστικά με αποτέλεσμα να ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος όπου το πρώιμο τέλος κάθε ουρολοίμωξης αποτελεί την καλύτερη αρχή για την επόμενη.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Θεραπεία μπορεί να υπάρξει εφόσον όμως γίνει σωστή προσέγγιση στο πρόβλημα με κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο. Στην αρχή ξεκινάμε με ένα λεπτομερές ιστορικό όσον αφορά στη συχνότητα των λοιμώξεων, τον τρόπο εμφάνισης, τη σχέση με καταστάσεις ,π.χ. ύστερα από την περίοδο ή μετά από σεξουαλική επαφή κ.λπ.
Μια απλή ουρολοίμωξη είναι σε θέση κάθε ιατρός να την αντιμετωπίσει γιατί ούτε η διάγνωσή της είναι δύσκολη ούτε τα συνήθη μικρόβια που την προκαλούν είναι δύσκολα στην αντιμετώπισή τους. Στην περίπτωση όμως που βλέπουμε ότι έχουμε υποτροπές παρά τη σωστή θεραπεία τότε η βοήθεια του ουρολόγου είναι απαραίτητη.
Η αποτυχία της θεραπευτικής αγωγής σημαίνει την ύπαρξη κάποιας ανατομικής ή λειτουργικής ανωμαλίας που θα πρέπει να εντοπισθεί μετά τον κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο.
Ο κλινικός έλεγχος γίνεται για την ανάδειξη προβλημάτων όπως π.χ. το εκτρόπιο της ουρήθρας, τα στενώματα της ουρήθρας, πρόπτωση μήτρας ή η υπερτροφία του προστάτη στον άνδρα.
Ο εργαστηριακός απεικονιστικός έλεγχος περιλαμβάνει υπέρηχους, ενδοφλέβια πυελογραφία ή αξονική τομογραφία για την αποκάλυψη προβλημάτων όπως π.χ. λιθίαση, στάση των ούρων, εκκολπώματα, υπερτροφία του προστάτη, στενώματα ουρήθρας κ.λ.π. που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την εμφάνιση των ουρολοιμώξεων .

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
Κατανάλωση υγρών και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες που η απώλεια υγρών μέσω του ιδρώτα είναι πολύ μεγαλύτερη. Αποφυγή χρήσεως αντιβιοτικών με την πρώτη ενόχληση και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ιατρού. Ποτέ μην σταματάτε τη θεραπεία με την υποχώρηση των συμπτωμάτων αλλά να την ολοκληρώνετε και να ελέγχετε με εξετάσεις το κατά πόσο ήταν αποτελεσματική. Μην θεωρείτε ότι είναι φυσιολογικό και επόμενο να ζείτε με κάποιο πρόβλημα διότι για τα περισσότερα προβλήματα λύσεις μόνο που δεν τις γνωρίζετε.