ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ
 
Τι σημαίνει «φορέας» και πώς μπορώ να μάθω αν είμαι εγώ φορέας;
Φορέας λέγεται το άτομο που έχει τον ιό της ηπατίτιδας B, C ή D στο σώμα του ακόμα κι όταν όλα τα συμπτώματα έχουν εξαφανιστεί. Επειδή ο ιός είναι παρών στο αίμα μπορεί να μεταδοθεί σε άλλους. Η ηπατίτιδα Α δεν μένει για πάντα στο αίμα, οπότε δεν νοείται χρόνιος φορέας για αυτήν. Η ηπατίτιδα Β αναγνωρίζεται μέσω μιας απλής αιματολογικής εξετάσεως. Αυτή μπορεί να ανιχνεύσει την παρουσία του ιού (ή σωστότερα τμημάτων του) στο αίμα, καθώς και τον βαθμό ανοσίας που άφησε η νόσος μετά τη θεραπεία. Ορισμένοι φορείς είναι μολυσματικοί, ενώ άλλοι δεν είναι. Και αυτό μπορεί να πιστοποιηθεί μέσω μιας απλής αιματολογικής εξέτασης. Υπάρχουν εξετάσεις και για τους φορείς της ηπατίτιδας C.
Κολλάς ηπατίτιδα από τη μετάγγιση αίματος;
Πλέον όλα τα αίματα ελέγχονται πριν από τη μετάγγιση για την παρουσία ιών της ηπατίτιδας Β και C. Χάρη σ΄ αυτή την πρακτική το ποσοστό μόλυνσης με ηπατίτιδα σε άτομα που παίρνουν αίμα έχει μειωθεί από 8-10% σε 0,5%. Οι τράπεζες αίματος ειδοποιούν τους δότες αν ανακαλύψουν την παρουσία του ιού στο αίμα τους.
Πώς μπορώ να μάθω αν έχω κολλήσει τον ιό της ηπατίτιδας D;
Η ηπατίτιδα D μπορεί να διαγνωστεί μέσω μιας εξέτασης για την παρουσία αντισωμάτων στον ιό και ενός θετικού τεστ στην ηπατίτιδα Β. Και τα δύο πρέπει να είναι θετικά για να είναι σίγουρο ότι υπάρχει μόλυνση με την ηπατίτιδα D. Εξετάσεις για την ηπατίτιδα Ε αναπτύσσονται αυτή τη στιγμή και δεν είναι ακόμα διαθέσιμες στο εμπόριο.
Πάντα παθαίνεις ίκτερο όταν έχεις ηπατίτιδα;
Όχι πάντα. Εξαρτάται από τον τύπο της ηπατίτιδας και από την περίπτωση. Η ηπατίτιδα Α για παράδειγμα προκαλεί ίκτερο σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ΄ ό,τι η ηπατίτιδα C. Αυτός είναι και ο λόγος που η τελευταία μπορεί να δρα απαρατήρητη για χρόνια. Στην ηπατίτιδα Β πολλές φορές εμφανίζεται ίκτερος, άλλα σε αρκετά περιστατικά δεν υπάρχει κάποια ορατή αλλαγή στη χροιά του δέρματος.
Εάν είμαι έγκυος και πάθω ηπατίτιδα υπάρχει κίνδυνος για το μωρό μου;
Η ηπατίτιδα δεν αυξάνει τον κίνδυνο για θνησιγενή μωρά ή γενετικές ανωμαλίες. Παρ΄ όλα αυτά οι αποβολές είναι πιο συχνές, όπως και η ίδια η σύλληψη καθίσταται δυσκολότερη σε όσες έχουν χρόνια ηπατίτιδα. Όταν εμφανιστεί ηπατίτιδα Β κατά την κύηση σε μια μητέρα που είναι φορέας του ιού είναι πάρα πολύ πιθανό να μολυνθεί και το βρέφος κατά τον τοκετό. Η μόλυνση του εμβρύου στην ενδομήτριο ζωή είναι σπάνια. Τα περισσότερα μολυσμένα μωρά γίνονται φορείς του ιού. Κάποια λίγα αρρωσταίνουν σοβαρά ενώ άλλα γλιτώνουν. Όλες οι έγκυες γυναίκες πρέπει να κάνουν εξετάσεις για ηπατίτιδα Β ώστε τα μωρά εκείνων που είναι θετικές να εμβολιαστούν στη γέννα. Η ιογενής ηπατίτιδα συνήθως κάνει τον κύκλο της και δεν είναι πιο σοβαρή απ΄ ό,τι σε ανθρώπους που δεν είναι έγκυοι, αρκεί η έγκυος να λαμβάνει καλή προγεννητική φροντίδα. Ωστόσο, η ηπατίτιδα Ε έχει για ανεξήγητους λόγους υψηλή θνησιμότητα κατά την κύηση.
Εάν παίρνω φάρμακα για άλλους λόγους μπορώ να συνεχίσω;
Όλα τα φάρμακα που παίρνετε πρέπει να τα δει γιατρός, ο οποίος θα αποφασίσει αν θα τα συνεχίσετε ή όχι. Αυτό οφείλεται στο ότι τα περισσότερα φάρμακα μεταβολίζονται (περνούν από επεξεργασία και καταστρέφονται) στο συκώτι. Καθώς η λειτουργία του μπορεί να έχει υποστεί ζημιά από την ηπατίτιδα, τα φάρμακα δεν μπορούν να απομακρυνθούν και οι πυκνότητές τους στο αίμα μπορούν να φτάσουν σε τοξικά για τον οργανισμό επίπεδα. Συνήθως δεν γίνεται χορήγηση πρόσθετων φαρμάκων εκτός αν είναι απαραίτητα για τη θεραπεία άλλου προβλήματος.
Μπορώ να παίρνω αντισυλληπτικά αν έχω ηπατίτιδα;
Παρόλο που το χάπι μερικές φορές προκαλεί ανωμαλίες στο συκώτι φαίνεται ότι η λήψη του κατά ή και μετά από την ιική ηπατίτιδα δεν είναι προβληματική. Ωστόσο αν υπάρχει και ίκτερος τότε πρέπει να διακοπεί η λήψη του μέχρι να εξαφανιστούν τα συμπτώματα.
Μπορώ να ασκούμαι αν έχω ηπατίτιδα;
Η σκληρή, εντατική άσκηση δεν ενδείκνυται κατά την οξεία φάση της νόσου. Όταν τα συμπτώματα αρχίσουν να μετριάζονται μπορείτε να ασκείστε ελαφρά.
Πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος για μένα και την οικογένειά μου;
Εντός της οικογένειας είναι πιθανή η μόλυνση με ηπατίτιδες Α, Β, C ή Ε. Η γρήγορη διάγνωση και τα αρμόζοντα μέτρα προφύλαξης με ανοσοσφαιρίνη για την ηπατίτιδα Α και με ανοσοσφαιρίνη και εμβολιασμό για την ηπατίτιδα Β είναι πολύ σημαντικά για όσους εκτίθενται στον ιό.
Πρέπει να κάνω ειδική διατροφή ή να παίρνω βιταμίνες;
Μια θρεπτική, ισορροπημένη δίαιτα με πρόσθετες πλούσιες σε θερμίδες τροφές συνήθως αρκεί κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Δεδομένου ότι ορισμένοι ασθενείς χάνουν την όρεξή τους και έχουν ναυτία καθώς περνά η ημέρα, ένα γερό πρωινό συνήθως είναι το γεύμα που ανέχονται καλύτερα. Πολλά μικρά σνακ μεταξύ των γευμάτων ενδείκνυνται αν τα μεγάλα γεύματα προκαλούν προβλήματα. Η λήψη συμπληρωμάτων με βιταμίνες δεν έχει σαφή αξία αν υπάρχει ισορροπημένη διατροφή.
Πρέπει να σταματήσω το αλκοόλ;
Ναι. Όλα τα οινοπνευματώδη ποτά πρέπει να αποφεύγονται κατά την οξεία φάση της νόσου, αφού ο μεταβολισμός του αλκοόλ γίνεται στο συκώτι και το επιβαρύνει ακόμη περισσότερο. Κατά την περίοδο ανάρρωσης ή μετά τη θεραπεία μπορείς να καταναλώνετε με μέτρο λίγο αλκοόλ. Πολλοί αλκοολικοί έχουν ηπατίτιδα C και τα ποσοστά σοβαρής βλάβης του συκωτιού είναι πολύ υψηλότερα.
Πρέπει να αποφεύγω το σεξ;
Η σεξουαλική δραστηριότητα δεν φαίνεται να επηρεάζει ούτε την ασθένεια ούτε την ανάνηψη. Ωστόσο υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης του ερωτικού συντρόφου, ειδικά όσον αφορά την ηπατίτιδα Β. Ο κίνδυνος μετάδοσης της C είναι μικρός. Συνιστάται η χρήση προφυλακτικού όπως άλλωστε για όλα τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Μπορώ να προετοιμάζω γεύματα;
Αν έχετε ηπατίτιδα Α ή Ε δεν πρέπει να προετοιμάζετε γεύματα ή ν΄ αγγίζετε τροφές που τρώνε άλλοι. Από την άλλη, η περίοδος που είστε περισσότερο μολυσματικός είναι προτού εμφανιστούν τα συμπτώματα, οπότε το πιθανότερο είναι ότι έχετε ήδη μεταδώσει τον ιό. Αν έχετε ηπατίτιδα Β, C ή D δεν υπάρχουν περιορισμοί όσον αφορά την προετοιμασία γευμάτων






























Η ροδόχρους πιτυρίαση είναι μια ήπια φλεγμονώδης εξανθηματική νόσος που χαρακτηρίζεται από βλατιδώδεις και κηλιδώδεις βλάβες, οι οποίες αρχικά είναι διακριτές αλλά μπορεί να καταστούν συρρέουσες.

Το βασικό σύμπτωμα που ταλαιπωρεί όσους πάσχουν είναι τα εξανθήματα ροζ χρώματος που εμφανίζονται κυρίως στο θώρακα και στην κοιλιά, και σε μικρότερο βαθμό στα χέρια, στα πόδια, στο λαιμό και στην πλάτη. Κάποιες φορές οι ασθενείς έχουν έντονη φαγούρα.
Εμφανίζεται κυρίως το φθινόπωρο και το χειμώνα, δεν φαίνεται να είναι μεταδοτική και έχει αιτία τον απλό έρπητα τύπου 7.

Συμπτώματα

Οι μονήρεις πλάκες έχουν σχήμα ωοειδές ή δακτυλιοειδές και καλύπτονται με ξηρά, ελαφρώς ρυτιδωμένο τμήμα επιδερμίδας, το οποίο συχνά απολεπίζεται καταλείποντας ένα λεπιδώδες περιτραχήλιο.

Όταν η βλάβη διατείνεται κατά μήκος του επιμήκους άξονα της, τα λέπια συνήθως διπλώνονται κατά μήκος των γραμμών τάσεως δημιουργώντας το σημείο “της κρεμάμενης κουρτίνας”.
Η νόσος τις περισσότερες φορές ξεκινά με μια μονήρη πρόδρομη ή μητρική πλάκα που είναι συνήθως μεγαλύτερη από τις ακόλουθες βλάβες, η οποία μπορεί να υφίσταται για μια εβδομάδα ή και περισσότερο πριν να εμφανιστούν οι άλλες. Μέχρι να αρχίσει η υποστροφή της πρόδρομης πλάκας, οι νέες βλάβες εξαπλώνονται ραγδαία και συνήθως εξαφανίζονται αυτομάτως μετά από 3 έως 8 εβδομάδες.

Οι υποτροπές της νόσου δεν είναι συχνές. Η επίπτωση είναι υψηλότερη στις ηλικίες μεταξύ 15 και 40, και η νόσος παρουσιάζεται κυρίως την άνοιξη και το φθινόπωρο. Οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από τους άντρες.
Το πλήρως αναπτυγμένο εξάνθημα έχει εντυπωσιακή εμφάνιση, εξαιτίας της κατανομής και των σταθερών χαρακτηριστικών των μεμονωμένων βλαβών. Οι κηλίδες διατάσσονται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε ο επιμήκης άξονας τους να είναι παράλληλος με τις γραμμές τάσης του δέρματος. Το εξάνθημα είναι συνήθως γενικευμένο, και εντοπίζεται κυρίως στον κορμό αφήνοντας ελεύθερες τις εκτεθειμένες στον ήλιο επιφάνειες. Ορισμένες φορές εντοπίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή, όπως είναι ο τράχηλος, οι μηροί, οι βουβωνικές χώρες ή οι μασχάλες. Στις περιοχές αυτές είναι δυνατόν να δημιουργηθούν συρρέουσες δακτυλιοειδείς πλάκες με γυροειδές περίγραμμα, οι οποίες παρουσιάζουν ισχυρή ομοιότητα με τη δερματοφυτία κορμού.

Τα βλέφαρα, οι παλάμες και τα πέλματα, το τριχωτό της κεφαλής ή το πέος προσβάλλονται σπανίως. Οι στοματικές βλάβες είναι σχετικά ασυνήθεις. Πρόκειται για ασυμπτωματικές, ερυθηματώδεις κηλίδες με επηρμένα όρια και ιαθέν κέντρο ή για αφθώδεις βλάβες που μοιάζουν με έλκη. Οι βλάβες αυτές υποστρέφουν ταυτόχρονα με τις δερματικές.

Μπορεί να υπάρχει μέτριος κνησμός, ιδιαίτερα κατά την εισβολή της νόσου, καθώς και ήπια γενικά συμπτώματα πριν από την έναρξη. Παραλλαγές στον τρόπο εμφάνισης, στην πορεία και στις κλινικές εκδηλώσεις είναι εξαιρετικά συχνές.

Μητρική πλάκα.
 
Μια ασυνήθης μορφή, συχνή σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών, είναι η βλατιδώδης ροδόχρους πιτυρίαση, που εμφανίζεται στις τυπικές θέσεις και διατρέχει παρόμοια πορεία με εκείνη της κοινής μορφής. Τα παιδιά της μαύρης φυλής είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στην ανάπτυξη αυτού του τύπου ροδόχρου πιτυρίασης. Μια ανάστροφη κατανομή, που αφήνει απρόσβλητες τις καλυμμένες περιοχές, είναι ασυνήθης αλλά όχι σπάνια και παρατηρείται πιο συχνά στις βλατιδώδεις μορφές. Η πορφυρική ροδόχρους πιτυρίαση μπορεί να εκδηλωθεί με πετέχειες και εκχυμώσεις κατά μήκος των γραμμών Langer του τραχήλου, του κορμού και του εγγύς τμήματος των άκρων.

Θεραπεία

Οι περισσότεροι ασθενείς δεν χρειάζονται θεραπεία, εφόσον είναι ασυμπτωματικοί. Παρ’ όλα αυτά, η διάρκεια του εξανθήματος μπορεί να μειωθεί σημαντικά με διάφορες θεραπευτικές μεθόδους. Διαπιστώθηκε ότι οι μέθοδοι αυτές ήταν χρήσιμες πριν από την αναγνώριση της ιογενούς φύσης της νόσου, και παραμένουν πρακτικές θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση του κνησμού.

Η έκθεση στη UVB σε ερυθηματογόνες δόσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίσπευση της υποχώρησης των βλαβών, αφού έχει παρέλθει η οξεία φλεγμονώδης φάση. Το ερύθημα που προκαλείται από τη θεραπεία με UV ακολουθείται από επιφανειακή αποφολίδωση.
Σε ελάχιστες περιπτώσεις η φαγούρα μπορεί να είναι έντονη και να οδηγήσει σε εκζεματοποίηση και δευτερογενή λοίμωξη ως αποτέλεσμα ξεσμού. Τα πλύματα ή οι κρέμες κορτικοστεροειδών προσφέρουν άμεση ανακούφιση.

Σε μια μελέτη διαπιστώθηκε ότι η ερυθρομυκίνη, χορηγούμενη σε δόση 250 mg τέσσερις φορές την ημέρα για τους ενήλικες και 25-40 mg/κιλό σε τέσσερις διαιρεμένες ημερήσιες δόσεις για τα παιδιά επί 2 εβδομάδες οδήγησε σε πλήρη υποχώρηση όλων των βλαβών. Η αντίδραση αυτή που παρατηρήθηκε στους 33 από τους 45 ασθενείς αντιπαραβάλλεται με την απουσία της ίδιας αντίδρασης στους 45 ασθενείς, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε placebo θεραπεία. Για την ξηρότητα και τον ερεθισμό του δέρματος συνιστάται η χρήση απλών μαλακτικών.

Τα άτομα που έχουν νοσήσει μία φορά με ροδόχρου πιτυρίαση δεν εμφανίζουν ξανά την ασθένεια. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν αναπτύξει αντισώματα και έχουν αποκτήσει μόνιμη ανοσία.










Καρκίνος του λάρυγγα (larynx cancer). Ποια τα συμπτώματα, ποιοι κινδυνεύουν και πώς προλαμβάνεται;


Ο καρκίνος του λάρυγγα είναι μια σοβαρή ασθένεια που απειλεί τη ζωή για την οποία όμως υπάρχει μια αποτελεσματική πρόληψη…

Ο καρκίνος του λάρυγγα είναι από τους συχνότερους καρκίνος στον άνθρωπο και σχεδόν πάντοτε οφείλεται στο κάπνισμα και στην κατανάλωση αλκοόλ. Είναι 5 φορές πιο συχνός στους άνδρες και τις περισσότερες φορές (70%) εμφανίζεται πάνω στις φωνητικές χορδές αλλάζοντας τη χροιά της φωνής, με αποτέλεσμα ο ασθενή να πηγαίνει νωρίς στον ιατρό και να σώζεται 9 στις 10 φορές.

Η νόσηση αφορά τη μέση και τη μετέπειτα ηλικία, όμως μπορεί να εμφανισθεί και σε προγενέστερη ηλικία. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται περίπτωση καρκινώματος του λάρυγγα σε ηλικία 14 ετών.

Γενικά ο καρκίνος του λάρυγγα έχει αργή εξέλιξη και μπορεί κανείς να τον προλάβει στην αρχή του, οπότε και είναι σίγουρη σχεδόν η οριστική θεραπεία. Φυσικά, ακόμα καλύτερο είναι να κόψετε το κάπνισμα και το αλκοόλ.

Οι περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου του λάρυγγα όπως επίσης και το 90% των καρκίνων της κεφαλής και του λαιμού, οφείλονται σε γνωστούς παράγοντες που προκαλούν καρκίνο.

Για το λόγο αυτό, η πρόληψη είναι δυνατή χάρη σε μια αλλαγή του τρόπου ζωής που στόχο έχει την αποφυγή της έκθεσης στους νοσηρούς καρκινογόνους παράγοντες.

Ποια είναι όμως τα συχνότερα σημεία και συμπτώματα του καρκίνου του λάρυγγα;

Επίμονη βραχνάδα της φωνής που εγκαθίσταται προοδευτικά.
Δυσκολία στην κατάποση.
Επίμονος πόνος στο λαιμό ή πόνος που εκδηλώνεται κατά την κατάποση.
Τραχηλική διόγκωση λόγω μετάστασης στους τραχηλικούς λεμφαδένες.
Πόνος στο αυτί.
Εμφάνιση μάζας στο λαιμό.
Αλλαγές στη φωνή.
Αιμόπτυση λόγω αιμορραγίας του όγκου, σε προχωρημένα στάδια.

Το βράγχος φωνής είναι η σπουδαιότερη και κατά κανόνα η πρώτη εκδήλωση του καρκίνου του λάρυγγα. Άλλα συμπτώματα είναι ο χρόνιος ερεθιστικός βήχας, η δυσφαγία, η δύσπνοια, η αιμόπτυση, ο πόνος στο λαιμό και τέλος οι διογκωμένοι λεμφαδένες του λαιμού.

Οποιοδήποτε ενόχλημα από το λάρυγγα ή το φάρυγγα που επιμένει περισσότερο από δύο εβδομάδες θα πρέπει να ελέγχεται από ωτορινολαρυγγολόγο.
Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες που προκαλούν τον καρκίνο του λάρυγγα;
Το κάπνισμα: Περισσότεροι από 95% των ασθενών που προσβάλλονται από καρκίνο του λάρυγγα, είναι καπνιστές. Το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο διότι δημιουργεί μεταλλάξεις στα γονίδια των κυττάρων του βλεννογόνου του αναπνευστικού συστήματος. Επίσης μειώνει το σύστημα άμυνας του οργανισμού με αποτέλεσμα αυτό να μη μπορεί να καταπολεμά νεοεμφανιζόμενα καρκινικά κύτταρα.
Οι πιθανότητες κάποιου καπνιστή να αναπτύξει καρκίνο του λάρυγγα αυξάνονται όχι μόνο από το πόσο καπνίζει αλλά και από τη συνολική χρονική διάρκεια για την οποία καπνίζει.
Το αλκοόλ: Το αλκοόλ είναι ένας παράγοντας που ευνοεί την ανάπτυξη του καρκίνου του λάρυγγα.
Στην πραγματικότητα το αλκοόλ δρα σε συνέργεια με τον καπνό και μεγεθύνει τις αρνητικές του επιδράσεις. Τα άτομα τα οποία καπνίζουν και πίνουν αλκοόλ έχουν πολύ περισσότερο κίνδυνο για καρκίνο του λάρυγγα παρά το απλό άθροισμα και των δύο κινδύνων μαζί.
Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων: Ο ιός αυτός (HPV) έχει συσχετισθεί με την γένεση του καρκίνου του λάρυγγα.

Η γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση: Η πάθηση αυτή που χαρακτηρίζεται από την επιστροφή όξινου περιεχομένου του στομαχιού προς τον οισοφάγο και κάποτε προς το λάρυγγα, θεωρείται ότι δυνατόν να συμβάλλει στη γένεση του καρκίνου του λάρυγγα.

Η χρόνια έκθεση σε χημικές ουσίες Π.χ. νικέλιο, αμίαντος, θειικό οξύ). Ο αμίαντος, όπως και για άλλους καρκίνους, θεωρείται ένας παράγοντας που ευνοεί την ανάπτυξη του καρκίνου λάρυγγα.

Τα άτομα που παρουσιάζουν αλλαγές στη φωνή, επίμονη βραχνάδα, πρέπει να ζητούν συμβουλή από το γιατρό τους. Αυτό γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό εάν υπάρχουν στα άτομα αυτά, παράγοντες κινδύνου όπως το κάπνισμα και ψηλή κατανάλωση αλκοόλ.
Διάγνωση
Η διάγνωση του καρκίνου του λάρυγγα, εφόσον εκτιμηθούν τα κλινικά συμπτώματα, γίνεται με ενδοσκόπηση του λάρυγγα (απεικόνιση των βλαβών από κοντά με ειδική συσκευή) από τον ωτολαρυγγολόγο .Στη συνέχεια μπορεί να ληφθεί δείγμα της βλάβης για εξέταση στο μικροσκόπιο και σε ορισμένες περιπτώσεις να γίνει περαιτέρω έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία.
Θεραπεία του Καρκίνου του Λάρυγγα
Υπάρχουν διάφορες θεραπείες του καρκίνου του λάρυγγα που εφαρμόζονται είτε μόνες τους είτε σε συνδυασμό.

Α. Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει τις συντηρητικές επεμβάσεις. Σε πρώιμο στάδιο ο όγκος παραμένει περιορισμένος στη γλωττιδική περιοχή, επειδή οι γνήσιες φωνητικές χορδές δεν έχουν λεμφαγγεία. Οι θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνουν την ακτινοθεραπεία, την ανοικτή μερική λαρυγγεκτομή και την ενδοσκοπική με laser CO2 αφαίρεση. Οι ασθενείς με πρώιμο γλωττιδικό καρκίνο (ΤIS, T1 ή T2 χωρίς τοπικές ή απομακρυσμένες μεταστάσεις) έχουν καλή πρόγνωση. Στόχοι της θεραπευτικής αγωγής είναι η ίαση με διατήρηση του λάρυγγα, η ελαχιστοποίηση του κόστους και των σοβαρών επιπλοκών και η, όσο το δυνατόν, καλύτερη ποιότητα φωνής.

Η μερική λαρυγγεκτομή αποτελεί καθιερωμένη χειρουργική επιλογή, αλλά σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για την αντιμετώπιση των T1 γλωττιδικών καρκίνων που καταλαμβάνουν την πρόσθια γωνία και ως θεραπεία σε υποτροπή μετά από ακτινοθεραπεία. Ο πενταετής τοπικός έλεγχος αναφέρεται στο 90-98% και για τη διατήρηση του λάρυγγα στο 93-98%.

Β. Η ακτινοθεραπεία είτε σαν μοναδική θεραπεία σε πρώιμο στάδιο είτε σε συνδυασμό με τη χειρουργική ή την χημειοθεραπεία. Σε μεγάλο αριθμό ασθενών με πρώιμο γλωττιδικό καρκίνο, ο όγκος έχει ήδη αφαιρεθεί με τη διαγνωστική βιοψία. Έτσι, πολλοί ασθενείς χωρίς υπολειμματικό καρκίνο υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία που δεν χρειάζεται, με κίνδυνο ανάπτυξης ακτινογενούς καρκίνου. Σε περίπτωση τοπικής υποτροπής ή δεύτερου πρωτοπαθούς όγκου, η ακτινοθεραπεία δεν μπορεί να επαναληφθεί και συχνά η μόνη θεραπευτική επιλογή είναι η ολική λαρυγγεκτομή.

Γ. Η χημειοθεραπεία εφαρμόζεται είτε σε συνδυασμό με την ακτινοθεραπεία είτε με την χειρουργική θεραπεία.

Η επιλογή της θεραπείας είναι αποτέλεσμα ιατρικής συνεκτίμησης πολλών παραγόντων.
Πώς μπορεί να προληφθεί;

Ο καλύτερος τρόπος για να μειώσετε τις πιθανότητες εμφάνισης αυτού του τύπου καρκίνου είναι να υιοθετήσετε ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής, που θα περιλαμβάνει αποφυγή του καπνίσματος και περιορισμό του αλκοόλ. Επιπλέον, η έγκαιρη εξέταση σε περίπτωση επιμένουσας βραχνάδας είναι ζωτικής σημασίας.
Ο καρκίνος του λάρυγγα προκαλείται από κακοήθη βλάβη των κυττάρων του λάρυγγα, η οποία συμβαίνει συχνότερα στις φωνητικές χορδές. Εμφανίζεται κυρίως μετά την ηλικία των 50 ετών, προσβάλλοντας με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα τους άνδρες.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

  • βραχνάδα που παρουσιάζεται χωρίς λόγο, ιδιαίτερα μετά την ηλικία των 40 ετών
  • δυσκολία στην κατάποση
  • επίμονος βήχας και πονόλαιμος που δεν υποχωρεί
  • απώλεια βάρους

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

  • το κάπνισμα
  • ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV)
  • η κατανάλωση αλκοόλ

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση του καρκίνου του λάρυγγα, εφόσον εκτιμηθούν τα κλινικά συμπτώματα, γίνεται με ενδοσκόπηση του λάρυγγα (απεικόνιση των βλαβών από κοντά με ειδική συσκευή) από τον ωτορινολαρυγγολόγο. Στη συνέχεια, μπορεί να ληφθεί δείγμα της βλάβης για εξέταση στο μικροσκόπιο και σε ορισμένες περιπτώσεις να γίνει περαιτέρω έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Ο καρκίνος του λάρυγγα ανήκει στην κατηγορία των καρκίνων που αντιμετωπίζονται επιτυχώς, εφόσον τα καρκινικά κύτταρα εντοπίζονται στις φωνητικές χορδές και είναι σε αρχικό στάδιο. Η θεραπεία που ακολουθείται είναι η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ολόκληρου ή μέρους του λάρυγγα, η οποία ωστόσο αλλοιώνει την ομιλία, και η θεραπεία με λέιζερ, η οποία είναι πιο ανώδυνη και δεν επηρεάζει την ομιλία.

Πώς μπορεί να προληφθεί;

Ο καλύτερος τρόπος για να μειώσετε τις πιθανότητες εμφάνισης αυτού του τύπου καρκίνου είναι να υιοθετήσετε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, που θα περιλαμβάνει αποφυγή του καπνίσματος και περιορισμό της κατανάλωσης αλκοόλ. Επιπλέον, ζωτικής σημασίας είναι η έγκαιρη εξέταση σε περίπτωση επιμένουσας βραχνάδας.
Με τη συνεργασία της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας














Ένα από τα πιο "αθόρυβα" αλλά σημαντικά όργανα για τη λειτουργία του οργανισμού μας είναι το συκώτι.
Και αυτό γιατί η λειτουργία του εμπλέκεται στη χώνεψη της τροφής, την αποτοξίνωση του οργανισμού, την παραγωγή των πρωτεϊνών, λειτουργεί σαν αποθήκη βιταμινών και μετάλλων, παρέχοντάς τα στον οργανισμό όταν τα χρειαστεί και τέλος απορροφά από τις τροφές τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται το σώμα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο πόνος στο συκώτι είναι παραπάνω από σπάνιο φαινόμενο, ωστόσο θα πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχουν μερικές ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Δείτε ποια είναι τα συνηθέστερα και πιο πρώιμα συμπτώματα, που φανερώνουν δυσλειτουργία ή πρόβλημα:

Δερματικές αλλαγές
Είτε πρόκειται για τοπικό αποχρωματισμό της επιδερμίδας που παίρνει μια κιτρινωπή απόχρωση, είτε τα νύχια των χεριών ή τα ακροδάχτυλα γίνονται σταδιακά κίτρινα, τότε ίσως πρόκειται για πρώιμες ενδείξεις πιθανού προβλήματος. Το σύμπτωμα αυτό ίσως οφείλεται στην αδυναμία του οργάνου να αποβάλει τις τοξίνες από τον οργανισμό, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση της χολερυθρίνης κάτω από το δέρμα.

Υπερευαισθησία στο δέρμα

Ίσως εκδηλώνεται ακόμη και με τη μορφή φαγούρας, που χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η επιδερμίδα που είναι επιρρεπής στη φλεγμονή μετά τον έντονο κνησμό, υποδηλώνει προβλήματα στο συκώτι.
Προβλήματα στο έντερο και την ούρηση

Η δυσλειτουργία του συκωτιού μπορεί να φανεί από το χρώμα των ούρων που είναι περισσότερο σκούρο του αναμενόμενου, αλλά και των κοπράνων που επίσης εμφανίζουν σκουρότερες αποχρώσεις.

Προβλήματα κοιλιακής φύσεως
Μπορεί να εκδηλώνονται ως κράμπες ή πόνοι στην κοιλιά, αέρια και έντονο πρήξιμο. Συνήθως τα συμπτώματα αυτά γίνονται πιο έντονα, όσο χειροτερεύει και η κατάσταση στο συκώτι.

Επίσης πιθανή είναι και η συσσώρευση υγρού στο κοιλιακό τοίχωμα, το οποίο ΑΝ δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολία στην αναπνοή. Ναυτία και εμετοί είναι επίσης ενδείξεις κακής λειτουργίας του συκωτιού.
Παρατεταμένη κόπωση και απώλεια βάρους
Το σώμα που λειτουργεί με ένα υποτονικό συκώτι, απαιτεί περισσότερη ενέργεια για την τήρηση συγκεκριμένων λειτουργιών, με αποτέλεσμα το αίσθημα της κόπωσης, την απώλεια βάρους και τη συνεχή ανάγκη για ξεκούραση.
Αν έχετε ενδείξεις ότι σας συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, τότε ακόμη και προληπτικά, καλό θα είναι να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό.



ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ