ΜΕΝΟΥ

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Εμμηνόπαυση

Η κλιμακτήριος για τη γυναίκα χωρίζεται σε τρία μέρη: την προεμμηνόπαυση, την περιεμμηνόπαυση και την μετεμμηνόπαυση.

Στην προεμμηνόπαυση, η οποία ξεκινά περίπου στο 40ο έτος της ηλικίας και διαρκεί μέχρι τις πρώτες άτακτες μηνιαίες έμμηνες ρύσεις, προκαλούνται κάποιες συνηθισμένες αλλαγές για τα χρόνια της κλιμακτηρίου μέσω της μείωσης της παραγωγής ορμονών στις ωοθήκες. Επίσης, εμφανίζονται κάποιες ενοχλήσεις που σχετίζονται με τον κύκλο –κυρίως πριν από την περίοδο- όπως ημικρανίες η πόνοι στο στήθος. Παρά τις ίδιες διατροφικές συνήθεις είναι σχεδόν αδύνατο κανείς να διατηρήσει το βάρος του. Ακόμα όμως και με σταθερό βάρος, το σώμα σταδιακά αλλάζει όψη.

Στην περιεμμηνόπαυση η οποία ξεκινά ένα έως δύο χρόνια πριν το τέλος της περιόδου και διαρκεί μέχρι ένα ή δύο χρόνια μετά το τέλος της περιόδου, η έμμηνος ρύση διακόπτεται λόγω της μείωσης οιστρογόνων. Αυτή η μείωση οιστρογόνων μπορεί έτσι να οδηγήσει στις χαρακτηριστικές διαταραχές του αυτόνομου νευρικού συστήματος, τα τυπικά στοιχεία της κλιμακτηρίου: ξαφνικές εξάψεις, εφίδρωση που διαρκεί για αρκετά λεπτά, διαταραχή του ύπνου, ευερεθιστότητα, κόπωση, αυξομείωση της πίεσης, ζαλάδες, ταχυπαλμίες, αύξηση βάρους, τριχόπτωση στο κεφάλι και εντονότερη τριχοφυΐα στο πρόσωπο και στα πόδια.

Η μετεμμηνόπαυση ξεκινά περίπου ένα ή δύο χρόνια μετά την τελευταία περίοδο και διαρκεί περίπου δεκαπέντε χρόνια. Λόγω της διαρκούς έλλειψης οιστρογόνων προκύπτουν αλλαγές στον ιστό –π.χ. ξηρασία του βλεννογόνου υμένα του κόλπου και του στόματος και του επιπεφυκώτος υμένα των ματιών- καθώς και τα περίφοβα κατάγματα λόγω της οστεοπόρωσης. Μια αυστηρά ελεγμένη θεραπεία οιστρογόνων μετά την παύση της κυκλικής παραγωγής οιστρογόνων στην κλιμακτήριο μπορεί να μειώσει πολλά από τα προαναφερθέντα συμπτώματα και να βοηθήσει στη βελτίωση της διαταραγμένης διάθεσης κατά την εμμηνόπαυση, καθώς και στην προφύλαξη των ουρογεννητικών διαδικασιών γήρανσης που εμφανίζονται στη μετεμμηνόπαυση.

Κάθε αντικατάσταση ορμόνης πρέπει να πραγματοποιείται μεμονωμένα και απαιτεί σαφείς ενδείξεις και την τακτική εξέταση του ασθενούς από τον ειδικό ενδοκρινολόγο. Η θεραπεία οιστρογόνων αυξάνει τον σχετικό κίνδυνο καρκίνου του μαστού και σχετίζεται άμεσα με τη διάρκεια της θεραπείας: αύξηση της συχνότητας των περιστατικών κατά δύο, έξι ή δώδεκα καρκίνους ανά χίλιες γυναίκες μετά από 5, 10 ή 15 χρόνια ορμονοθεραπείας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ