ΜΕΝΟΥ

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

ΜΟΝΑΞΙΑ


Ήρθε και για μένα για πολλοστή φορά η νέα κρίση. Πιστεύω να μπορέσω να συνεχίσω κάποτε...

Μοναξιά

...Τα σύννεφα πυκνά μαζεύονται κι απειλούν την ισορροπία μου σ’έναν

αβέβαιο κόσμο

Ας μπορούσα να τα σταματήσω. Ας μπορούσα να φύγω μέσα από μια

στενή λουρίδα ουρανού.

Που θα πήγαινα και ποιον θα συναντούσα εκεί ;

Τα σύννεφα έχουν μαυρίσει τον ορίζοντα, την πόλη, την καρδιά μου και

κάθε ελπίδα έχει χαθεί .

Τα σύννεφα είναι κατάρα κι απειλή .Τα σύννεφα με σκεπάζουν .Κι είναι

η σιωπή .

Απ τ’ανοιχτό παράθυρο μου κοιτάζω πως πέφτουν οι στάλες – χωρίς να

καταλαβαίνω αν είναι απ τα μάτια μου ή από τον ουρανό .Τότε με είδε

ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός .

Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές τις δικές

μου και του καθενός που βρέθηκε σ’αυτήν την πόλη μονάχος

...Βρέθηκα να περπατώ στον έρημο μα γνωστό μου δρόμο, μ’όλα τα σπίτια σιωπηλά, να με κοιτάζουν εχθρικά.

Τώρα ένας έναστρος ,μα παγωμένος ουρανός, με συνθλίβει και με κάνει

να τρέχω σούρνοντας τα βήματά μου προς το σπίτι μου.

Χάνομαι μες στο χρόνο μόνος, έρημος, αινιγματικός, μεσ’ από ’κει που

ήρθα αφήνοντας πίσω μου ένα χαμόγελο παντοτινό.

Κανείς ποτέ δεν θα μάθει αν ήρθα, αν έφυγα, κι αν πράγματι υπήρξα κάποτε τυχαία ανάμεσά τους...




1 σχόλιο:

  1. Σου εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να πάνε όλα καλά!
    Μην σταματήσεις να αγωνίζεσαι ποτέ ..
    Θέλει μόνο να πιστέψεις ότι θα νικήσεις κι αυτή την φορά..
    Θα νικήσεις Αντώνη!!!
    Πιστεύω σε 'σένα !!
    Η σκέψη μου θα είναι μαζί σου ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ