ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Το εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται από αιφνίδια διακοπή της ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο.

Ποιες Είναι οι Αιτίες
Σε περίπτωση εγκεφαλικού επεισοδίου διαταράσσεται αιφνίδια η ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Υπάρχουν δύο τύποι εγκεφαλικού επεισοδίου:
 • Ο συνηθέστερος τύπος ονομάζεται ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό συμβαίνει όταν ένα αιμοφόρο αγγείο που καταλήγει στον εγκέφαλο αποφραχθεί ξαφνικά και σταματήσει η ροή του αίματος.

 • Ο δεύτερος τύπος ονομάζεται αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό συμβαίνει όταν αιμοφόρο αγγείο στον εγκέφαλο υποστεί ρήξη, προκαλώντας αιμορραγία.

Το αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται συνήθως από έναν τραυματισμό και ως εκ τούτου δεν μπορεί να προβλεφθεί. Το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο όμως προκαλείται από απόφραξη αρτηριών, με τον ίδιο τρόπο που προκαλείται και το έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Όταν γίνει αιφνιδίως απόφραξη μιας εκ των καρωτιδικών αρτηριών, τα κύτταρα του εγκεφάλου δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν πλέον και πεθαίνουν αν δεν αποκατασταθεί σύντομα η παροχή αίματος. Τα κύτταρα του εγκεφάλου είναι πολύ ευαίσθητα στην έλλειψη οξυγόνου. Αν γίνει απόφραξη μιας μεγάλης αρτηρίας, θα προκληθεί μεγαλύτερη βλάβη σε σύγκριση με μια μικρότερη αρτηρία.

Απόφραξη μιας αρτηρίας προκαλείται συνήθως από ένα θρόμβο αίματος. Θρόμβοι αίματος σχηματίζονται στις καρωτιδικές αρτηρίες λόγω ρήξης του σχηματισμού από τη συσσώρευση λιπιδίων (πλάκα) τα οποία επικάθονται στα τοιχώματα της αρτηρίας. Η δημιουργία της πλάκας (μια διεργασία η οποία ονομάζεται αθηροσκλήρωση) στενεύει την αρτηρία. Όταν ραγίσει αυτή η πλάκα, σχηματίζεται θρόμβος αίματος πάνω από τη ρήξη, ο οποίος μπορεί ν’ αποφράξει ολόκληρη την αρτηρία. Η διεργασία σχηματισμού ενός θρόμβου αίματος πάνω στην πλάκα ονομάζεται αθηροθρόμβωση.

Η αθηροσκλήρωση προκαλεί προοδευτική στένωση των αρτηριών, όπου η πλάκα επικάθεται στο αρτηριακό τοίχωμα. Η αθηροθρόμβωση συμβαίνει όταν ραγίσει η πλάκα και σχηματιστούν θρόμβοι αίματος, οι οποίοι προκαλούν την αιφνίδια απόφραξη μιας αρτηρίας η οποία με τη σειρά της προκαλεί το εγκεφαλικό επεισόδιο.


Ποιες Είναι Οι Προειδοποιητικές Ενδείξεις το Εγκεφαλικού Επεισοδίου

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι η πρόληψη. Για να το επιτύχετε, πρέπει να είστε ενήμεροι για τους παράγοντες κινδύνου και να είστε σίγουροι ότι τους έχετε υπο έλεγχο. Επίσης ο ιατρός σας έχει στη διάθεσή του, διάφορα φάρμακα και διαδικασίες, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να αποτρέψετε ένα πρώτο ή το επόμενο εγκεφαλικό επεισόδιο.
Σε πολλές περιπτώσεις το εγκεφαλικό επεισόδιο συμβαίνει χωρίς προειδοποιητικές ενδείξεις. Όμως μερικές φορές υπάρχουν προειδοποιητικά σημεία ότι έχει διαταραχθεί προσωρινά η ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Οι ενδείξεις αυτές διαρκούν συνήθως για λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά και ονομάζονται Παροδικό Ισχαιμικό Επεισόδιο ή ΠΙΕ.


Συμπτώματα και Προειδοποιητικές Ενδείξεις του Εγκεφαλικού Επεισοδίου 
Οπτικές Διαταραχές - Βραχυπρόθεσμη τύφλωση ενός οφθαλμού

- Διπλή όραση
- Θαμπή όραση


Εξασθένιση Ισορροπίας
- Ζάλη με αστάθεια βαδίσματος
- Εξασθένιση ακοής

Νευρικές Διαταραχές
- Αιφνίδια εξασθένιση μυών στο μισό του σώματος ή το χέρι
- Μούδιασμα προσώπου, χεριών ή ποδιών

Διαταραχές Ομιλίας και Επικοινωνίας
- Αιφνίδια αδυναμία ομιλίας
- Ακατάλληλη εκφορά λόγου
- Αδυναμία κατανόησης

Αυτά τα προειδοποιητικά συμπτώματα δεν είναι πάντοτε έντονα και μπορεί να εξαφανιστούν μετά από σύντομο χρονικό διάστημα (στην περίπτωση ενός παροδικού επεισοδίου). Εύκολα θα μπορούσε να τα εκλάβει κανείς ως προσωρινή αδυναμία. Κρύβουν όμως μια πραγματική απειλή εγκεφαλικού επεισοδίου.


Ποιοι Είναι οι Παράγοντες Κινδύνου 
Κάθε ξεχωριστός παράγοντας κινδύνου αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου. Ο συνδυασμός διαφόρων παραγόντων κινδύνου αυξάνει σε ακόμα πιο σημαντικό βαθμό τον κίνδυνο.

Οι παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο είναι ίδιοι με εκείνους του εμφράγματος του μυοκαρδίου. Αν υποστείτε εγκεφαλικό επεισόδιο, κινδυνεύετε να υποστείτε και ένα έμφραγμα.

Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες οι οποίοι δεν μπορούν να επηρεαστούν, όπως είναι η ηλικία, το φύλο (οι άνδρες κινδυνεύουν περισσότερο) και το οικογενειακό ιστορικό. Πάντως, ορισμένοι παράγοντες κινδύνου μπορεί να μεταβάλλονται βάσει των επιλογών στον τρόπο ζωής.

Με την ελάττωση των παραγόντων κινδύνου μειώνεται και ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου, εμφράγματος μυοκαρδίου ή άλλων αγγειακών νόσων.


Οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο είναι οι εξής:

• Η υψηλή πίεση
• Το κάπνισμα
• Η υψηλή χοληστερόλη
• Το υπερβολικό βάρος
• Η ανθυγιεινή διατροφή
• Το άγχος
• Η έλλειψη άσκησης
• Ο διαβήτης
• Οι καρδιακές νόσοι
• Η υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών
• Τα αντισυλληπτικά χάπια

Οι γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά και είναι υπέρβαρες ή υποφέρουν από ημικρανίες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.


Πως θα Μειώσετε τον Κίνδυνο Εγκεφαλικού Επεισοδίου

• Να μην καπνίζετε
• Να κάνετε υγιεινή διατροφή
• Να γυμνάζεστε τακτικά
• Να διατηρείτε το βάρος σας σε κανονικά επίπεδα
• Να αποφεύγετε το άγχος
• Να διατηρείτε χαμηλή τη χοληστερόλη σας
• Να διατηρείτε χαμηλή την πίεσή σας
• Να αποφεύγετε την υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών

Οι ασθενείς με διαβήτη είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούν τις παραπάνω συμβουλές και να παρακολουθούν τη γλυκόζη του αίματός τους τακτικά για τη μείωση του κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου.

Οι γυναίκες που παίρνουν αντισυλληπτικά χάπια πρέπει να μιλήσουν με τον ιατρό ή το γυναικολόγο τους για να διαπιστώσουν αν διατρέχουν κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.


ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ

  • Ξαφνική αδυναμία σε ένα άνω ή κάτω άκρο, σε μια πλευρά του σώματος.
  • Ξαφνικό μούδιασμα σε μια πλευρά του προσώπου ή του σώματος.
  • Ξαφνική θολούρα ή απώλεια της όρασης, ιδιαίτερα σε ένα μόνο μάτι.
  • Ξαφνική δυσκολία στην ομιλία ή ξαφνική αδυναμία να καταλάβετε τι λέει κάποιος.
  • Ξαφνική ζάλη ή απώλεια της ισορροπίας.
  • Ξαφνικός βασανιστικός πονοκέφαλος.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
ΜΕΤΡΑ ΜΕΙΩΣΗΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Αρτηριακή υπέρταση
Έλεγχος αρτηριακής πίεσης κάθε 2 χρόνια. Η μείωση της ‘μικρής’ αρτηριακής πίεσης έστω και λίγο, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο σχεδόν στο μισό.
Κολπική μαρμαρυγή (είδος ταχυπαλμίας)
Η βαρφαρίνη ή η ασπιρίνη μπορούν να βοηθήσουν. Σχετικά με την βαρφαρίνη ρωτήστε τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό σας.
Αθηροσκλήρυνση (αρτηριοσκλήρωση) και υψηλά επίπεδα χοληστερόλης
Να ελέγχετε τακτικά τα επίπεδα χοληστερόλης σας, να τρώτε τροφές φτωχές σε λιπαρά και να ασκείστε συχνά.
3-6 μήνες ύστερα από μια ισχαιμική προσβολή
Αν έχετε προειδοποιητικές ενδείξεις μιας παροδικής ισχαιμικής προσβολής, ο γιατρός μπορεί να σας δώσει θεραπείες που μειώνουν την πιθανότητα για εγκεφαλικό επεισόδιο.
Καρδιακή ανεπάρκεια και ανάπτυξη θρόμβων στην καρδιά
Αντιπηκτικά φάρμακα ή ασπιρίνη
Κάπνισμα (το αίμα γίνεται πιο επιρρεπές στην θρόμβωση, ανεβαίνει η αρτηριακή πίεση και βλάπτεται ο έσω χιτώνας των αγγείων. Όσο περισσότερο καπνίζετε, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος)
Σταματήστε το κάπνισμα και ενημερωθείτε για στρατηγικές που μπορούν να σας βοηθήσουν.
Διαβήτης
Ακολουθείστε τις συστάσεις του γιατρού για τη διατροφή και τη φαρμακευτική αγωγή με στόχο τη μείωση του σακχάρου.
Αυξημένο σάκχαρο
Συζητήστε με τον γιατρό σας πώς θα χάσετε βάρος με ένα πρόγραμμα λογικής δίαιτας.
Παχυσαρκία (θεωρείστε παχύσαρκοι αν ζυγίζετε 20% περισσότερο από ότι θα έπρεπε)
Αν έχετε μηχανικές καρδιακές βαλβίδες, θα πρέπει να παίρνετε βαρφαρίνη και να κάνετε τακτικές εξετάσεις αίματος για να επιβεβαιωθεί ότι η δόση είναι σωστή.
Θρόμβοι αίματος
Συμπεριλάβετε στη δίαιτα σας βιταμίνη Ε
Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης Ε
Φυτικά έλαια, ξηροί καρποί, σπόροι, φύτρο σιταριού, φυλλώδη πράσινα λαχανικά













Περίπου 500-600 λεμφαδένες υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα. Οι λεμφαδένες είναι μικροί σχηματισμοί μεγέθους ολίγων χιλιοστών, οι οποίοι φιλτράρουν υγρά, που κυκλοφορούν στο σώμα κι έτσι αποτελούν σταθμοί συλλογής ξένων σωμάτων, όπως βακτηρίων ιών ή καρκινικών κυττάρων. Στη συνέχεια λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται επί των συλλεχθέντων ξένων σωμάτων εντός των λεμφαδένων και τα εξολοθρεύουν. Οι φυσιολογικοί λεμφαδένες (λεμφογάγγλια), το σχήμα των οποίων μοιάζει με αυτό των νεφρών, είναι ευκίνητοι και ελαστικοί και λειτουργούν ως «ισθμός» μέσω του οποίου συγκρατούνται υπολείμματα κατεστραμμένων κυττάρων, νεοπλασματικά κύτταρα αλλά και ξένα σωματίδια, μικρόβια κ.λπ. Τα μέρη του σώματός μας όπου συνήθως εντοπίζονται διογκωμένοι λεμφαδένες είναι ο λαιμός, οι μασχάλες και οι βουβωνικές χώρες. Εσωτερικές λεμφαδενικές διογκώσεις μπορούν όμως να παρουσιαστούν και στους πνεύμονες, στην κοιλιά καθώς και σε άλλα, σπανιότερα μέρη.
Σε ποιές παθήσεις πρήζονται οι λεμφαδένες;
Τα νοσήματα που μπορούν να δώσουν την εικόνα παθολογικής λεμφαδενικής διόγκωσης είναι αρκετά, με σημαντικότερα τα εξής:

Λοιμώδη νοσήματα. Κάποιες ιογενείς λοιμώδεις νόσοι συχνά συνοδεύονται από πρησμένους λεμφαδένες. Μερικές από αυτές είναι 
  • η ερυθρά,
  • η ιλαρά,
  • η ανεμοβλογιά,
  • ο έρπης,
  • η λοιμώδης μονοπυρήνωση,
  • το AIDS κ.ά.

Επίσης κάποιες μικροβιακές λοιμώξεις όπως
  • η φυματίωση,
  • η βρουκέλλωση,
  • η οστρακιά κ.λπ.,

ενώ το ίδιο σύμπτωμα μπορεί να εμφανίζεται και σε αρκετά παρασιτικά νοσήματα όπως
  • η τοξοπλάσμωση,
  • η λεϊσμανίαση,
  • η ακτινομυκητίαση κ.λπ.

Νεοπλασίες. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλα
  • τα κακοήθη νεοπλάσματα,
  • λεμφώματα,
  • λευχαιμίες και
  • άλλα σπάνια κακοήθη νοσήματα που μπορεί να χαρακτηρίζονται από διογκωμένους λεμφαδένες.

Αυτοάνοσα νοσήματα. Τα νοσήματα του συνδετικού ιστού όπως αποκαλούνται διαφορετικά τα αυτοάνοσα, για παράδειγμα
  • ο λύκος,
  • η ρευματοειδής αρθρίτιδα,
  • η σαρκοείδωση,
  • η αμυλοείδωση κ.λπ., μπορούν επίσης να συνοδεύονται από παθολογικούς λεμφαδένες.

Πόσο επικίνδυνη είναι η διόγκωση των λεμφαδένων;
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ηλικία και η πιθανή ευαισθησία του ασθενούς καθώς και το μέγεθος των διογκωμένων λεμφαδένων, η σύστασή τους και η διάρκεια της διόγκωσης παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση. Ειδικά στα μικρά παιδιά εντοπίζονται συχνά πρησμένοι λεμφαδένες, κάτι που όμως θεωρείται φυσιολογικό. Κάθε ανησυχητική διαπίστωση κατά την ψηλάφηση ωστόσο πρέπει να οδηγεί αμέσως στον γιατρό.
Eργαστηριακός έλεγχος.
Ο αιματολογικός έλεγχος θα μας δώσει μια εικόνα της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενούς, ενώ κάποιες ειδικές αιματολογικές εξετάσεις ή η ανίχνευση αντισωμάτων κατά ορισμένων ιών, μπορεί και να αποκαλύψει την αιτία της διόγκωσης, όπως στην περίπτωση των διογκωμένων λεμφαδένων φλεγμονώδους αιτιολογίας.
Η πρώτη απεικονιστική εξέταση που χρειάζεται να ζητηθεί είναι το υπερηχογράφημα. Εξέταση εύκολη, ανώδυνη και άριστα ανεκτή από τον ασθενή, είναι σε θέση σε ικανά χέρια να μας δώσει πληροφορίες, όχι απλά εφάμιλλες τη αξονικής ή και της μαγνητικής τομογραφίας, αλλά να προσεγγίσει και αυτήν ακόμα την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης. Σε μεμονωμένες, πάντως, περιπτώσεις, θα χρειασθεί να συμπληρωθεί ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική και σπανιότερα, μαγνητική τομογραφία. Οι εξετάσεις αυτές θα πρέπει να γίνουν με χορήγηση σκιαγραφικής και παραμαγνητικής ουσίας αντίστοιχα. Ο απεικονιστικός έλεγχος θα μας πληροφορήσει για το μέγεθος της διόγκωσης, για το αν είναι συμπαγής ή κυστική και για τη σχέση της με τα μεγάλα αγγεία ή άλλα σημαντικά όργανα. Τα στοιχεία αυτά θα βοηθήσουν και στο σχεδιασμό ενδεχόμενης χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση του όγκου.
Με την ολοκλήρωση του απεικονιστικού ελέγχου, έχουν συλλεχτεί αρκετές πληροφορίες, ώστε να μπορούμε, στις περισσότερες περιπτώσεις, να προχωρήσουμε στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις ωστόσο, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης, για παράδειγμα όταν πρόκειται να προχωρήσουμε σε μεγάλη και ακρωτηριαστική επέμβαση, όπως ο λεμφαδενικός καθαρισμός. Στις περιπτώσεις αυτές, προχωρούμε σε παρακέντηση της διόγκωσης. Η παρακέντηση με λεπτή βελόνα και η λήψη υλικού για κυτταρολογική εξέταση (FNA) μπορεί σε μεγάλο ποσοστό να αποκαλύψει την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης.
Αν η κυτταρολογική εξέταση δεν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, είναι προτιμότερο να επαναληφθεί, παρά να προχωρήσουμε σε ανοικτή βιοψία. Η ανοικτή βιοψία έχει το μειονέκτημα ότι παραβιάζει τα όρια του όγκου και σε περιστατικά κακοήθειας ενδέχεται να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη διασπορά. Σε ειδικές περιπτώσεις πάντως, όπως στα λεμφώματα, η ανοικτή βιοψία ίσως να είναι απαραίτητη. Η τομή για την ανοικτή βιοψία θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μπορεί σε δεύτερο χρόνο, να επεκταθεί για την ολική αφαίρεση του όγκου ή για να διενεργηθεί λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου.
Με την ολοκλήρωση των διαγνωστικών εξετάσεων, λαμβάνεται η απόφαση για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της διόγκωσης.
Η οποιαδήποτε διόγκωση λεμφαδένα στο σώμα μας, θα πρέπει να μας οδηγήσει άμεσα στον ιατρό. Οι διογκωμένοι λεμφαδένες είναι τα καμπανάκια που χτυπούν πάντα όταν τα όργανα που φρουρούν πάσχουν από οτιδήποτε.


Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D.




 


Το νάτριο (sodium) και το κάλιο (potassium) είναι δύο βασικοί ηλεκτρολύτες του σώματος. Ονομάζονται ηλεκτρολύτες διότι έχουν ένα μικρό ηλεκτρικό φορτίο όταν διαλύονται στα υγρά του σώματος βοηθώντας έτσι να μεταδίδονται τα νευρικά σήματα (ονομάζονται και ιόντα). Υπάρχουν και άλλοι ηλεκτρολύτες στο σώμα όπως π.χ. το χλώριο, το μαγνήσιο και το ασβέστιο.




Τί είναι η λεύκη

Η λεύκη είναι μία χρόνια νόσος του δέρματος, στην οποία το χρώμα του δέρματος καταστρέφεται. Προσβάλλει το 1-2% του πληθυσμού. Η λεύκη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, όμως στο 50% των περιπτώσεων η ηλικία έναρξης είναι μεταξύ 10 και 30 ετών. Έχει ίδια επίπτωση και στα δύο φύλα και παρατηρείται σε όλες τις φυλές. Η λεύκη φαίνεται να είναι κληρονομούμενη νόσος. Πάνω από το 30% των πασχόντων αναφέρουν λεύκη σε έναν γονέα, αδελφό ή παιδί. Το δέρμα χάνει το φυσιολογικό του χρώμα και εμφανίζονται απόλυτα λευκές κηλίδες ή πλάκες.



Η λειχηνοειδής πιτυρίαση (Λ.Π.) είναι μια λεμφοϋπερπλαστική διαταραχή που πιθανώς πυροδοτείται από αντιγονικό ερέθισμα(ιό ή άλλο λοιμώδη παράγοντα). Θεωρείται μία καλοήθης αντιδραστική διαδικασία, αλλά μελέτες τη συσχετίζουν με το υποδερμικό λέμφωμα Τ-κυττάρων. Δεν υπάρχει γεωγραφική προδιάθεση. Η κορυφή της ηλικιακής κατανομής είναι τα 5 με 10 χρόνια, με υπεροχή των αγοριών.
Η λειχηνοειδής πιτυρίαση χαρακτηρίζεται από ένα εύρος κλινικών εκδηλώσεων με οξέα και χρόνια επεισόδια που επιτρέπουν το διαχωρισμό σε οξεία λειχηνοειδή ευλογιοειδή πιτυρίαση (PLEVA) και χρόνια λειχηνοειδή πιτυρίαση (PLC).
Ο όρος «λειχηνοειδής πιτυρίαση» (pityriasis lichenoides) περιλαμβάνει ποικίλες δερματικές εκδηλώσεις κυμαινόμενες από σχετικά μικρές, καλοήθεις, φολιδωτές βλατίδες (pityriasis lichenoides chronica) (PLC), έως βαριές, οξείες βλατιδώδεις αλλοιώσεις εξελισσόμενες ταχέως σε ψευδοφυσαλίδες και κεντρική νέκρωση (pityriasis lichenoides et varioliformis acuta) (PLEVA).
Λοιμώδεις παράγοντες. Η λειχηνοειδής πιτυρίαση μπορεί να αποτελεί αντίδραση υπερευαισθησίας σε λοιμογόνους μικρο-οργανισμούς, δεδομένου ότι παρατηρείται κατά σποραδικές επιδημίες  και σε ασθενείς με ιστορικό λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού, στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας ή λοίμωξης από Toxoplasma Gondii, EBV, HIV ή άλλους μικρο-οργανισμούς.
Χρόνια λειχηνοειδής πιτυρίαση (PLC)
Χαρακτηρίζεται από μικρές καφεκόκκινες, ενίοτε φολιδωτές, βλατίδες, εντοπιζόμενες συνήθως στον κορμό και τις εγγύς περιοχές των μελών και γλουτών, αλλά και στα χέρια και τα πόδια, το πρόσωπο και το τριχωτό της κεφαλής.
Σε μελαγχροινά άτομα, μπορεί να παρουσιάζονται ως γενικευμένες υποχρωματισμένες κηλίδες. Διαρκούν κατά μέσον όρο 7.5 μήνες, αλλά μπορεί να παρουσιάζουν εξάρσεις και υφέσεις για διάστημα αρκετών ετών
Στα παιδιά, γενικά η λειχηνοειδής πιτυρίαση είναι καλοήθης κατάσταση και δεν επηρεάζει την υγεία. Εάν το παιδί δεν έχει συμπτώματα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα λιπαντικό για την απομάκρυνση των φολίδων. Η θεραπεία συνίσταται σε ερυθρομυκίνη (30-50 mg/kg/24ωρο επί 2 μήνες) σε συνδυασμό με ηλιοθεραπεία. Εάν έχει αποτέλεσμα, η ερυθρομυκίνη μειώνεται προοδευτικά σε διάστημα μερικών μηνών.







Έχετε άγχος ή προβλήματα και ξεσπάτε πάνω σε μια σολοκατένια τούρτα; Η πεσμένη σας ψυχολογία βρίσκει καταφύγιο στα...πατατάκια; Αν ναι, διαβάστε το παρακάτω άρθρο και αναζητήστε λύση στο πρόβλημά σας. 

Οι διατροφικές διαταραχές όπως η νευρική βουλιμία και ανορεξία, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στη σωματική υγεία. Μπορούν μάλιστα να απειλήσουν τη ζωή.

Έχουν αρνητικές συνέπειες στην ψυχική υγεία και εμποδίζουν αυτούς που πάσχουν από το να έχουν μια ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή.
Τα κορίτσια εφηβικής ηλικίας και οι νεαρές γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο από τη νευρική ανορεξία και βουλιμία. Από το σύνολο των ασθενών που παρουσιάζουν βουλιμία ή ανορεξία, μόνο 10% έως 15% είναι άνδρες.
Υπολογίζεται ότι 1,1% έως 4,2% των γυναικών παρουσιάζουν νευρική βουλιμία σε κάποια φάση της ζωής τους. Για τη νευρική ανορεξία το ποσοστό αυτό κυμαίνεται από 0,5% έως 3,7%.
Οι διατροφικές διαταραχές είναι πρόβλημα συναισθηματικό και σωματικό. Συσχετίζονται με έμμονες ιδέες για το φαγητό, το βάρος και το σχήμα σώματος.

Γιατί συμβαίνει;
Η νευρική βουλιμία όπως και η ανορεξία, προκύπτουν από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση παραγόντων. Οι παράγοντες αυτοί έχουν σχέση με:
-Διαταραχές της προσωπικότητας
-Προβλήματα του συναισθηματικού κόσμου
-Οικογενειακές πιέσεις
-Γενετική ή βιολογική προδιάθεση
-Πολιτισμικούς παράγοντες και υπεραφθονία τροφών
-Έμμονες ιδέες για ισχνότητα σώματος
-Η νευρική βουλιμία είναι συχνότερη από τη νευρική ανορεξία. Χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας και προκλητού εμετού.
Αρχίζει συνήθως στην εφηβική ηλικία. Συχνά η αιτία έναρξης της, είναι η αποτυχία μιας νεαρής κοπέλας να ακολουθήσει μια περιοριστική δίαιτα. Αντιδρά τρώγοντας υπερβολικά με κρίσεις υπερφαγίας.
Τα επεισόδια υπερφαγίας χαρακτηρίζονται από κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων τροφών πολύ γρήγορα σε μικρό χρονικό διάστημα. Ο ασθενής νιώθει ότι δεν μπορεί να έχει έλεγχο στις ποσότητες φαγητών που τρωει κατά το επεισόδιο υπερφαγίας.
Το άτομο με νευρική βουλιμία νιώθει στη συνέχεια άσχημα για την υπερβολική λήψη τροφής. Καταφεύγει στην πρόκληση εμετού, χρήση καθαρτικών, διουρητικών και στην υπερβολική σωματική άσκηση (συμπεριφορά ακύρωσης).
Ακολούθως, ο κύκλος επαναλαμβάνεται με διαδοχικά επεισόδια υπερφαγίας και διορθωτικής ή ακυρωτικής συμπεριφοράς (προκλητός εμετός, χρήση καθαρτικών και διουρητικών, υπερβολική άσκηση).
Τα βουλιμικά άτομα έχουν συνήθως κανονικό ή περίπου κανονικό βάρος σώματος. Εάν συνυπάρχει και νευρική ανορεξία τότε παρατηρείται απώλεια βάρους.
Τα άτομα με νευρική βουλιμία, φοβούνται να κερδίσουν βάρος, επιθυμούν να χάσουν βάρος και αισθάνονται πολύ άσχημα για το σώμα τους.
Επίσης νιώθουν πολύ άσχημα και ντρέπονται για τα επεισόδια βουλιμίας που παρουσιάζουν. Κρατούν μυστική την εν λόγω συμπεριφορά τους. Μετά από τη συμπεριφορά ακύρωσης που ακολουθεί το βουλιμικό επεισόδιο, νιώθουν καλύτερα.
Υπάρχουν περιγραφές ασθενών με νευρική βουλιμία που παρουσίαζαν μέχρι και 14 επεισόδια υπερφαγίας εβδομαδιαίως.
Για τη διάγνωση της νευρικής βουλιμίας πρέπει ο ασθενής να παρουσιάζει τουλάχιστο δύο επεισόδια υπερφαγίας με επεισόδια ακύρωσης εβδομαδιαίως, για τρεις μήνες.
Υπάρχουν και ειδικοί που πιστεύουν ότι μόνο ένας κύκλος υπερφαγίας και προκλητού εμετού την εβδομάδα είναι αρκετός για τη διάγνωση.

Τι μπορεί να προκαλέσει η νευρική βουλιμία;
Η βουλιμία μπορεί να απειλήσει τη ζωή όπως και η ανορεξία. Εάν δεν αντιμετωπιστεί η βουλιμία μπορεί να προκαλέσει τα ακόλουθα:
-Διαταραχές στο στομάχι
-Καρδιακά προβλήματα
-Νεφρικά προβλήματα
-Οδοντικά προβλήματα λόγω των οξέων του στομαχιού από τους εμετούς
-Αφυδάτωση
Όσο πιο γρήγορα γίνει η διάγνωση της νευρικής βουλιμίας και αρχίσει η θεραπευτική αντιμετώπιση τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση. Χρειάζονται ψυχολογικές και κοινωνικές παρεμβάσεις, διατροφική αποκατάσταση και φάρμακα.
Η θεραπεία των προβλημάτων της ψυχικής διάθεσης και των αγχωδών διαταραχών, αποτελεί ένα από τους βασικούς στόχους της αντιμετώπισης. Η ατομική ή ομαδική ψυχοθεραπεία μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά.
Σε άτομα με κατάθλιψη ή αγχώδεις διαταραχές που δεν έχουν ανταποκριθεί στην ψυχολογική θεραπεία, ορισμένα αντικαταθλιπτικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν και να αποτρέψουν υποτροπές του προβλήματος.
Είναι σημαντικό να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην έγκαιρη ανίχνευση, διάγνωση και αντιμετώπιση των διατροφικών διαταραχών, ιδιαίτερα σε κορίτσια και νεαρές γυναίκες.
Η νευρική βουλιμία και η ανορεξία είναι ψυχικές ασθένειες με ακραίες συμπεριφορές όσον αφορά στη διατροφή για τις οποίες όμως υπάρχει δυνατότητα επιτυχούς αντιμετώπισης.
Από τον Γρηγόρη Βασιλειάδη, M.Sc.,Ph.D. (can.), Συμβουλευτικό Ψυχολόγο Ψυχοθεραπευτή


Η σημασία του ύπνου είναι τεράστια και για τη σωματική και για την ψυχική υγεία του ανθρώπου. Οι έρευνες καταδεικνύουν ολοένα και περισσότερο ότι χρειαζόμαστε να κοιμόμαστε επαρκώς- το παρακάτω άρθρο μας ενημερώνει για σχετικά ευρήματα:

Αραγε αρκούν πέντε ή έξι ώρες ύπνου το βράδυ; Οχι και οι συνέπειες από την έλλειψη ύπνου είναι πολύ σοβαρότερες απ’ ό,τι νομίζαμε.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, χρειαζόμαστε τουλάχιστον επτά ή οκτώ ώρες ύπνου κάθε νύχτα για να λειτουργήσουμε ικανοποιητικά. Η έλλειψή του βλάπτει την υγεία, περιορίζει το προσδόκιμο ζωής, ενώ επηρεάζει αρνητικά τη μνήμη, τη μάθηση, τη δημιουργικότητα, την παραγωγικότητα, τη συναισθηματική σταθερότητα.
Οι ειδικοί της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ και του Ψυχιατρικού Ινστιτούτου αναφέρουν ότι από την αϋπνία επηρεάζεται η καρδιά, οι πνεύμονες και οι νεφροί, η όρεξη, ο μεταβολισμός, το σωματικό βάρος, η λειτουργία του ανοσοποιητικού, η αντοχή μας στις διάφορες ασθένειες, η ευαισθησία στον πόνο, ο χρόνος αντίδρασης στα διάφορα ερεθίσματα, η διάθεση και η λειτουργία του εγκεφάλου. Επίσης, o κακός ύπνος βοηθά την εμφάνιση κλινικής κατάθλιψης.
Ιδιαίτερα ευάλωτοι στα δεινά της έλλειψης ύπνου είναι οι ηλικιωμένοι. Ο Τίμοθι Μονκ διευθύνει το Ερευνητικό Πρόγραμμα Ανθρώπινης Χρονοβιολογίας της Western Psychiatric και συντονίζει πενταετή έρευνα για τους καρδιακούς ρυθμούς, την αντιδραστικότητα στο στρες, τη λειτουργία του εγκεφάλου και τη γενετική στην τρίτη ηλικία. «Οταν μεγαλώνει ο άνθρωπος, το βιολογικό ρολόι αποδυναμώνεται» εξηγεί ο δρ. Μονκ.
Πολλοί από τους ανθρώπους που υποφέρουν μπορούν να βοηθηθούν από ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, όπως παραδείγματος χάρη είναι η τήρηση ενός σταθερού προγράμματος ύπνου, η αποφυγή των ολιγόλεπτων υπνάκων αργά το απόγευμα, αλλά και ο περιορισμός των ενοχλήσεων από το φως, το θόρυβο, τα κατοικίδια και άλλα.
Δεν είναι λίγες οι μελέτες που αποδεικνύουν ότι η έλλειψη ύπνου οδηγεί στην αύξηση του σωματικού βάρους. Συνήθως όσοι δεν καταφέρνουν να κοιμηθούν αρκετές ώρες έχουν πολύ περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους να πιουν και να τσιμπολογήσουν. Τα επίπεδα, ωστόσο, της ορμόνης λεπτίνης στο αίμα, αυτής δηλαδή που λέει στον εγκέφαλό μας ότι έχει χορτάσει, είναι πολύ χαμηλότερα σε όσους δεν έχουν κοιμηθεί επαρκώς. Ταυτόχρονα, τα επίπεδα της γκρελίνης, της ορμόνης που διεγείρει την όρεξη, είναι υψηλότερα.
Ο μεταβολισμός επιβραδύνεται όταν οι καρδιακοί ρυθμοί και ο ύπνος διαταράσσονται. Αν αυτό δεν αντιμετωπιστεί με περισσότερη σωματική άσκηση ή μείωση των θερμίδων που προσλαμβάνουμε, είναι δυνατό να πάρουμε έως και πέντε κιλά εντός ενός έτους, ενώ επηρεάζεται και η δυνατότητα του οργανισμού να επεξεργαστεί τη γλυκόζη του αίματος, με αποτέλεσμα την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2. Σε μία από τις πολλές μελέτες που έχουν εκπονηθεί επί του θέματος, νέοι υγιείς άνδρες που κοιμήθηκαν μόνον τέσσερις ώρες το βράδυ επί αρκετές νύχτες εμφάνισαν πολύ υψηλότερες συγκεντρώσεις γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα τους. Ο κίνδυνος καρδιαγγειακών νόσων είναι πολύ υψηλότερος σε όσους κοιμούνται λιγότερο από έξι ώρες την ημέρα, ενώ ακόμα και ένα βράδυ με κακό ύπνο μπορεί να προκαλέσει υπέρταση.
Ιάπωνες ερευνητές που πραγματοποιήσαν μελέτη σε 24.000 γυναίκες από 40 έως 79 ετών διαπίστωσαν ότι όσες κοιμούνταν λιγότερο από έξι ώρες το βράδυ είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο του μαστού. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό πιθανόν να είναι το αποτέλεσμα της περιορισμένης έκκρισης μελατονίνης.



Μέλι, ένα ολόγλυκο φάρμακο
Mέλι για την ενούρηση στα παιδιά
Aν για κάποιο διάστημα το παιδί σας «λερώνει» το κρεβάτι του, ενώ δεν είναι πια σε ηλικία που δικαιολογεί τέτοια «ατυχήματα», δώστε του πριν πέσει για ύπνο 1 κουταλάκι μέλι. H γλυκιά γεύση του μελιού θα απαλύνει τον εκνευρισμό που του προκαλεί η σκέψη ότι μπορεί να του ξανασυμβεί το δυσάρεστο περιστατικό, ενώ η ίδια η σύσταση του μελιού θα βοηθήσει τον οργανισμό του να κατακρατήσει τα υγρά μέχρι το πρωί.

Mέλι για την οστεοπόρωση

Aν θέλετε να προλάβετε την οστεοπόρωση, υπάρχει ένα παλιό γαλλικό γιατροσόφι που φαίνεται ότι βοηθάει τις γυναίκες όλων των ηλικιών και ιδιαίτερα όσες βρίσκονται στην εμμηνόπαυση. Πίνετε πρωί και βράδυ, κατά προτίμηση ενδιάμεσα από τα γεύματα, ένα ποτήρι νερό στο οποίο έχετε διαλύσει 2 κουταλάκια μηλόξιδο και μια κουταλιά μέλι. Το ξίδι δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για τη διευκόλυνση της απορρόφησης του ασβεστίου από τον οργανισμό, ενώ το μέλι, εκτός από όλες τις άλλες δυναμωτικές ουσίες που παρέχει, περιέχει και ασβέστιο (4 mg/100 γρ.).

Pοδοπέταλα και μέλι για τα σκασμένα χείλη
Φτιάξτε αυτή την πολύ αποτελεσματική αλοιφή τώρα, πριν πιάσουν τα μεγάλα κρύα και σκάσουν τα χείλη σας. Mουλιάστε για 30 λεπτά σε μισό φλιτζάνι βραστό νερό μία μικρή χούφτα ροδοπέταλα που θα έχετε προηγουμένως ξεπλύνει. Aφού σουρώσετε το νερό και αφήσετε τα ροδοπέταλα να κρυώσουν, αναμείξτε τα με 2 κουταλιές μέλι μέχρι να δημιουργηθεί μία πάστα. Bάλτε την αλοιφή σε ένα μικρό γυάλινο κουτάκι και φυλάξτε τη στην τσάντα σας. Είναι θρεπτική και αφήνει τα χείλη βελούδινα και απαλά. Aυτή την εποχή, τριαντάφυλλα θα βρείτε μόνο στα ανθοπωλεία. Tην άνοιξη, όμως, θυμηθείτε να φτιάξετε την αλοιφή από τα τριαντάφυλλα που ανθίζουν στο μπαλκόνι σας.

Λεμόνι και μέλι για το βήχα
Μια κρίση βήχα και το ενοχλητικό γαργάλημα στο λαιμό μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα φυσικό σιρόπι που θα φτιάξετε στο σπίτι.

Βάλτε ένα λεμόνι με τη φλούδα του σε ένα κατσαρολάκι με λίγο νερό και αφήστε το να βράσει για 5 λεπτά περίπου. Στη συνέχεια, βγάλτε το, κόψτε το στη μέση και στύψτε το. Όσο είναι ακόμα ζεστό, διαλύστε στο χυμό του 3 κουταλιές μέλι, ανακατέψτε καλά και πιείτε το σε δύο δόσεις μέσα στην ημέρα. Το μέλι δρα ως μαλακτικό στο λαιμό και έτσι μαλακώνει το βήχα. O χυμός λεμονιού έχει αντισηπτικές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. O συνδυασμός και των δύο δημιουργεί ένα φυσικό, ήπιο αντιμικροβιακό διάλυμα, που θα ανακουφίσει το λαιμό σας.
Μέλι για την τριχόπτωση
Αν μετά το καλοκαίρι τα μαλλιά σας είναι άτονα και παρουσιάζουν αυξημένη τριχόπτωση, μπορείτε να τα δυναμώσετε ακολουθώντας μια θεραπεία με μέλι. Διαλύστε ένα φλιτζανάκι μέλι σε τέσσερα φλιτζάνια ζεστό νερό. Λουστείτε κανονικά με το συνηθισμένο σας σαμπουάν, ξεβγάλτε καλά τα μαλλιά, στεγνώστε τα ελαφρά με μια πετσέτα και απλώστε πάνω τους το διάλυμα του μελιού. Αφήστε το να ενεργήσει για 10-15 λεπτά, ώστε να επιδράσουν τα ιχνοστοιχεία και οι βιταμίνες στον κορμό και το βολβό της τρίχας, και μετά ξεβγάλτε τα με άφθονο νερό. Επαναλάβετε την κούρα μελιού κάθε φορά που λούζεστε και μετά από λίγο καιρό θα δείτε σημαντική βελτίωση στο πρόβλημά σας.

Πράσο και μέλι για το βήχα
Aν υποφέρετε από έναν ενοχλητικό βήχα, μπορείτε να φτιάξετε ένα αποτελεσματικό μαλακτικό για το λαιμό που θα σας ανακουφίσει. Kόψτε σε ροδέλες 3 πράσα και βάλτε τα να βράσουν καλά με λίγο νερό. Όταν μαλακώσουν, σουρώστε τα και αναμείξτε τα καλά με 2 κουταλιές μέλι μέχρι να σχηματιστεί μια πάστα. Kάθε φορά που σας πιάνει κρίση βήχα, πίνετε μία κουταλιά από αυτό το φάρμακο. Tο πράσο ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σκόρδο και το κρεμμύδι και διαθέτει, όπως κι αυτά, πλούσιες θεραπευτικές ιδιότητες, χωρίς όμως να έχει τόσο έντονη γεύση και μυρωδιά. Tο μέλι, γνωστό για τις αντιβιοτικές, μαλακτικές και αντισηπτικές του ιδιότητες υπάρχει σε πολλά αντιβηχικά γιατροσόφια.








Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να σχεδιαστεί ένα τεστ αίματος για τη διάγνωση της κατάθλιψης. Στο παρελθόν έχουν γίνει δοκιμές για τον εντοπισμό ενός αξιόπιστου δείκτη διάγνωσης της συγκεκριμένης ψυχικής διαταραχής στα ούρα ή το αίμα. Οι προσπάθειες αυτές όμως είχαν φτωχά αποτελέσματα, δεδομένης της σύνθετης και πολύπλοκης βιοχημικής ταυτότητας της κατάθλιψης. Το υπό μελέτη τεστ δεν αποκλείεται να ανατρέψει αυτή την εικόνα. Μάλιστα, αν τεθεί σε εφαρμογή η εν λόγω εξέταση, θα αποτελεί το πρώτο εργαστηριακό τεστ που θα αφορά τη διάγνωση ψυχιατρικής νόσου.

Οι 9 δείκτες
Το υπό μελέτη τεστ εξετάζει 9 βιολογικούς δείκτες, μεταξύ των οποίων η κορτιζόλη και η προλακτίνη, που σχετίζονται με τη φλεγμονή, την ανάπτυξη και τη διατήρηση των νευρώνων του εγκεφάλου, καθώς και την αλληλεπίδραση ανάμεσα στις δομές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την απόκριση στο στρες. Οι τιμές των 9 βιολογικών δεικτών συνδυάζονται με μια ειδική φόρμουλα και το αποτέλεσμα του συνδυασμού τους κατατάσσεται σε μια κλίμακα ανίχνευσης της σοβαρής κατάθλιψης, για την αντιμετώπιση της οποίας ίσως συστηθούν αντικαταθλιπτικά, καθώς και ψυχοθεραπεία.

Η αξία του τεστ
«Παραδοσιακά η διάγνωση της κατάθλιψης, καθώς και άλλων ψυχικών διαταραχών, γίνεται με βάση τα συμπτώματα που αναφέρει ο ίδιος ο ασθενής, αλλά η ακρίβεια αυτής της διαδικασίας ποικίλλει και συχνά εξαρτάται από την εμπειρία και τα μέσα που διαθέτει ο γιατρός», εξηγεί ο δρ. Γιώργος Παπακώστας, διευθυντής του Τομέα Μελετών της Ανθεκτικής Κατάθλιψης στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στη Βοστόνη των Η.Π.Α. (να σημειώσουμε ότι ως ανθεκτική ορίζεται η κατάθλιψη που δεν ανταποκρίνεται σε τουλάχιστον 2 φαρμακευτικές προσπάθειες για την αντιμετώπισή της). Και συνεχίζει ο καθηγητής: «Η προσθήκη ενός αντικειμενικού και αξιόπιστου βιολογικού τεστ θα μπορούσε να βελτιώσει την ακρίβεια της διαγνωστικής μεθοδολογίας και πιθανόν να μας βοηθήσει στο άμεσο μέλλον να επιλέγουμε την πιο αποτελεσματική και με τις λιγότερες παρενέργειες θεραπεία».

Το επόμενο βήμα
Για να αποδειχθεί η πραγματική αξία αυτού του τεστ, είναι απαραίτητο να γίνουν κλινικές μελέτες με περισσότερους ασθενείς, τονίζει ο δρ. Γιώργος Παπακώστας. Ο ίδιος εκτιμά ότι όταν το τεστ τεθεί σε ευρεία εφαρμογή, θα αποτελεί ένα προσιτό σε κόστος τεστ ρουτίνας.
Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η εν λόγω μελέτη έχει ήδη γεννήσει ερωτήματα που αφορούν το κατά πόσον ένα τεστ αίματος μπορεί να είναι πιο αξιόπιστο από τον γιατρό που καλείται να διαγνώσει την κατάθλιψη, καθώς και το πρόβλημα που μπορεί να δημιουργηθεί σε περιπτώσεις που ο εξεταζόμενος πάσχει από κατάθλιψη μεν, σύμφωνα με την εκτίμηση του γιατρού του, αλλά το αποτέλεσμα του τεστ είναι αρνητικό (ψευδώς αρνητικό). Επιπλέον, με δεδομένο ότι η κατάθλιψη θεωρείται πολύπλοκη ψυχική διαταραχή, εκτιμάται ότι η διάγνωσή της δεν μπορεί να «περιοριστεί» στα όρια μιας αιματολογικής εξέτασης.

Πόσο μας απειλεί η κατάθλιψη
➜ Οι πιθανότητες να πάθουμε ένα καταθλιπτικό επεισόδιο στη ζωή μας είναι 10-20%, αλλά για όσους έχουν ήδη περάσει ένα καταθλιπτικό επεισόδιο οι πιθανότητες να υποστούν ένα δεύτερο ανέρχονται στο 50%.
➜ Στη χώρα μας εκτιμάται ότι νοσεί από μέτρια κατάθλιψη το 5-10% του πληθυσμού και από βαριά το 3%.

Η έρευνα με μια ματιά
➜ Η πρώτη φάση της έρευνας συμπεριελάμβανε 36 ενηλίκους που είχαν διαγνωστεί με σοβαρή κατάθλιψη και 43 υγιείς ενηλίκους. Η δεύτερη φάση συμπεριελάμβανε 34 ασθενείς με κατάθλιψη και 31 ενηλίκους με θετικό αποτέλεσμα στην κλίμακα ανίχνευσης της σοβαρής κατάθλιψης.
➜ Το τεστ αίματος διεξήχθη σε όλους τους συμμετέχοντες και έδειξε ότι μπορούσε να διαγνώσει τους ασθενείς με κατάθλιψη στο 91% των περιπτώσεων. Επίσης, μπορούσε να διαγνώσει με 81% ακρίβεια τις περιπτώσεις των ενηλίκων που δεν νοσούσαν. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην έγκριτη ιατρική επιθεώρηση «Molecular Psychiatry».
➜ «Σήμερα μπορεί να είναι δύσκολο να πειστούν οι ασθενείς για την ανάγκη να ακολουθήσουν θεραπεία με βάση τα επίσημα διαγνωστικά ερωτηματολόγια που χρησιμοποιούνται για την κατηγοριοποίηση των συμπτωμάτων τους», επισημαίνει ο John Bilello, επικεφαλής επιστημονικός συνεργάτης της φαρμακευτικής εταιρείας που χρηματοδότησε τη μελέτη, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα. Και προσθέτει: «Εκτιμούμε ότι η βιολογική υπόσταση του τεστ δίνει στους ασθενείς μια χειροπιαστή απόδειξη της σύγχρονης παγκόσμιας προσέγγισης της κατάθλιψης ως μιας ασθένειας που μπορεί να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί ιατρικά και όχι ως μιας νοσηρής κατάστασης που στιγματίζει τον ασθενή».

  ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΟΥΝΤΑΣ, νευρολόγος-ψυχίατρος, διδάκτορ του Πανεπιστημίου Αθηνών.





somatotypes


Ο ανθρώπινος οργανισμός, μπορεί να καταναλώσει οποιαδήποτε τροφή σε οποιοδήποτε χρόνο δίχως να νιώθει ενοχές για την εικόνα του σώματος του αν τηρείται η μετριότητα στην ποσότητα της τροφής.
Όμως, λόγω της ιδιαίτερης μορφολογίας της ψυχολογίας του κάθε ανθρώπου ενδέχεται να εμφανισθούν ιδιαίτερες τάσεις προς το κάθε τρόφιμο ή την συχνότητα κατανάλωσης του.
Κάθε εξωτερικό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου οργανισμού, συνθέτει την εικόνα της ψυχολογίας του.
Ανάλογα λοιπόν την ψυχολογία μας, καταναλώνουμε και διάφορες ποιοτικά τροφές ή σε διάφορες ποσότητες.
Χαρακτηριστικά εξωτερικά γνωρίσματα του ανθρώπινου σώματος, είναι τα εξής:
-Αν είναι υπέρβαρος/παχύσαρκος.
-Αν είναι μυώδης.
-Αν είναι ελιποβαρής.
-Αν έχει ιδιαίτερα μακρά ή κοντά άκρα.
Κάθε άνωθεν γνώρισμα, αποτελεί την βάση για την εξαγωγή συμπεράσματος του κάθε σωματοτύπου και κατ’ επέκταση της ψυχολογίας του.
Πιο συγκεκριμένα, ο διαχωρισμός του σωματοτύπου γίνεται σε 3 κατηγορίες.
1η κατηγορία.
Ο ενδομορφικός, διακρίνεται εξωτερικώς λόγω της αυξημένης περιμέτρου μέσης, των κοντών άκρων  και δη των ποδιών σε ακολουθία αυξημένης μάζας λίπους. Επίσης, ενδέχεται να εμφανίσουν ενιαία δομή κεφαλής και λαιμού.
Η προσωπικότητα του συγκεκριμένου οργανισμού, εντοπίζεται στην έντονη φλυαρία, κοινωνικότητα και στην ευαισθησία τόσο στην προσέγγιση λοιπών ανθρώπων όσο και στην αντιμετώπιση συναισθημάτων και καταστάσεων.
2η κατηγορία.
Ο εκτομορφικός, διακρίνεται από λεπτά και ενδεχομένως  μακρά άκρα. Εμφανίζει ισχνό δέρμα με ελάχιστη περιεκτικότητα λιπώδους ιστού. Ψυχολογικώς, διακρίνεται από εσωστρέφεια με έλλειψη ενέργειας και διάθεσης. Επίσης, είναι φιλάσθενος και αρκετά επιρρεπής στον πόνο.
3η κατηγορία.
Ο μεσομορφικός, διακρίνεται από ένα καλίγραμμο σώμα, γυμνασμένο σε υπέρμετρο βαθμό με ελάχιστες σωματικές ιδιαιτερότητες. Είναι εκείνος ο οργανισμός, ο οποίος είναι διαθέσιμος σε κάθε νέα πρόκληση και ιδιαιτέρως σε κάθε νέα φυσική δραστηριότητα δίχως να σκέφτεται τις επιπτώσεις.
Ο κάθε χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου, όπως προαναφέρθηκε δεν σημαίνει ότι αποτελεί την ιδανική λύση και αυτό γιατί έχουν ‘’αναγκασθεί’’ να δημιουργήσουν τον συγκεκριμένο σωματότυπο.
Για παράδειγμα.
Ο εκτομορφικός, δεν του αρέσει το ελιποβαρές σώμα του και φυσικά δεν είναι χαρούμενος λόγω της φιλασθενείας του.
Ο μεσομορφικός, αν και εμφανίζει καλλίγραμμη εικόνα δεν μένει ικανοποιημένος διότι στερείται πολλές διατροφικές επιλογές του και φυσικά λόγω της συγκεκριμένης στέρησης βρίσκεται εκτός κοινωνικού συνόλου.
Ο ενδομορφικός, λόγω της αυξημένης περιεκτικότητας σε λίπος θεωρεί τον εαυτό του υποδεέστερο τον υπολοίπων και προσπαθεί μέσω της επικοινωνίας να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο με συχνές μεταπτώσεις στην ψυχολογία του όταν βρίσκεται μόνος του.
Κάθε προαναφερόμενος σωματότυπος, χρειάζεται την στήριξη διατροφικώς .



Πιο συγκεκριμένα.  
Ο ενδομορφικός σωματότυπος, θα χρειασθεί μία σημαντικού βαθμού απώλεια σωματικού βάρους με τήρηση των σωστών αναλογιών στα θρεπτικά συστατικά.
Σε καμία περίπτωση, δεν θα πρέπει να εμπιστευθεί μαγικές λύσεις ή κετογονικού τύπου δίαιτες όπως την δίαιτα Atkins διότι στην αρχική φάση της διατροφής θα παρουσιάσει μία μεγάλη απώλεια όμως λόγω της ικανότητας του οργανισμού του να αποθηκεύει μεγαλύτερο ποσό λίπους θα δεσμεύσει στην δεύτερη φάση μεγαλύτερη ποσότητα μιας και η αρχική απώλεια εντοπίζεται στην ταχεία αποβολή υγρών.
Ο εκτομορφικός σωματότυπος, θα πρέπει να ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες του διαιτολόγου – διατροφολόγου, οι οποίες θα στηρίζονται στα 6 γεύματα και στην αυξημένη περιεκτικότητα λιπαρών οξέων και υδατανθράκων για την υγιή αύξηση του σωματικού βάρους  και την μυική ενδυνάμωση, μιας και θα έχει εμφανίσει μυική ατροφία.
Ο μεσομορφικός σωματότυπος, θα πρέπει να ακολουθήσει ένα πλήρες εξατομικευμένο διατροφολόγιο, το οποίο θα έχει μελετηθεί με βάση την υπερπροπόνηση την οποία ασκεί στο σώμα του και να ακολουθήσει ευλαβικώς τα προ-προπονητικά και μετα-προπονητικά γεύματα.
Σε κάθε περίπτωση, η συμβολή του εκάστοτε ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΥ – ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΥ, κρίνεται αναγκαία  και η αγάπη για το σώμα μας επιβεβλημένη.


ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ