ΜΕΝΟΥ

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Αυνανισμός

Με τον όρο αυνανισμός, αναφερόμαστε στην διέγερση των ιδίων γεννητικών οργάνων με στόχο την πρόκληση οργασμού και αυτοϊκανοποίησης της γενετήσιας ορμής και ηδονής χωρίς συνουσία με άλλο πρόσωπο. Ο αυνανισμός δεν συναντάται μόνο στον άνθρωπο, αλλά και σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου, σε αρσενικά καθώς και σε θηλυκά ζώα. Τα ζώα αυτά αυνανίζονται και όταν έχουν και όταν δεν έχουν ερωτικό ταίρι, είναι δηλαδή ανεξάρτητο από την έλλειψη άλλης επιλογής. Ζώα όπως οι ταύροι, τα κατσίκια, τα πρόβατα, οι καμήλες, τα δελφίνια, τα λιοντάρια και οι ελέφαντες είναι γνωστόν από παλιά ότι αυνανίζονται. Κι όσο μελετάται περισσότερο η σεξουαλική συμπεριφορά των ζώων, τόσο ο κατάλογος μεγαλώνει. Μεταξύ των τρόπων και τεχνικών που χρησιμοποιούνται για αυνανισμό είναι η χρήση του χεριού, του ποδιού ή της ουράς, συνοδευόμενα κάποτε με τον ερεθισμό της θηλής. Πολλά ζώα όπως ο χιμπατζής, κάποια άλλα είδη πιθήκων, ο κλιάρος, και ο σκίουρος χρησιμοποιούν την γλώσσα τους για να γλύψουν το όργανο τους. Πολλά πουλιά αυνανίζονται με τούφες χόρτου, φύλλα δένδρων ή λάσπη, ή τρίβοντας τα όργανα τους στο έδαφος ή σε άλλες επιφάνειες. Η λέξη αυνανισμός προέρχεται από το όνομα του βιβλικού προσώπου Αυνάν, απογόνου του Ιακώβ. Όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του πέθανε, ο Αυνάν, σύμφωνα με το εβραϊκό έθιμο, νυμφεύτηκε τη χήρα του αδελφού του Ηρ, με την οποία όμως δεν ήθελε να τεκνοποιήσει επειδή το παιδί που θα γεννιόταν θα ανήκε τυπικά, με βάση τον εβραϊκό νόμο, στον αδελφό του κι όχι σε αυτόν. Ο Αυνάν δεν επιθυμούσε να αποκτήσει απόγονο που θα συνέχιζε την οικογενειακή γραμμή του νεκρού αδελφού του, αλλά απέβλεπε στην απόκτηση της κληρονομιάς των πρωτοτόκων του. (Γένεση 38:2-10). Ο Αυνάν δεν αυνανιζόταν με τη σημερινή έννοια του όρου αλλά είχε διακεκομμένη συνουσία με τη γυναίκα του. Έτσι «όταν εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού αυτού, εξέχειν επί την γην, του μη δούναι σπέρμα τω αδελφώ αυτού». Η πράξη αυτή τιμωρήθηκε από τον Ιεχωβά με θάνατο, και η σπατάλη του σπέρματος για σκοπούς εκτός της τεκνοποίησης θεωρείται αμαρτία από τους Εβραίους μέχρι σήμερα. Από το όνομα του Αυνάν προέρχεται και η λέξη αυνανισμός. Επίσημη ονομασία του όρου σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι "η κατά μόνας αμαρτία", θεωρώντας την έτσι σαφώς ως "αμαρτία". Λόγια έκφραση του όρου απαντάται και ως "προσφιλής κατά μόνας διέγερση" ή απασχόληση, (το δεύτερο περισσότερο ειρωνικά). Ο αυνανισμός αποτελεί σεξουαλική πράξη τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών, η οποία εκδηλώνεται για πρώτη φορά συνήθως κατά την περίοδο της εφηβείας του ατόμου, χωρίς όμως να περιορίζεται σε αυτήν την ηλικία. Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων αυνανίζεται και μετά την ενηλικίωση, ενώ έρευνες σε βρέφη και νήπια έχουν αποδείξει ότι ο αυνανισμός συναντάται ήδη από αυτές τις ηλικίες. Γάλλοι επιστήμονες εδημοσίευσαν πέρυσι μελέτη στη οποία τεκμιριώνουν με φωτογραφικό υλικό ότι και στη ενδομήτρια ζωή του εμβρύου λαμβάνει χώρα ο αυνανισμός. Ο αυνανισμός αν και διαδεδομένος, θεωρείται ταμπού για τους περισσότερους ανθρώπους. Παλαιότερα δε εθεωρείτο και επιβλαβής για τη σωματική και την ψυχική υγεία. Μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα η επίσημη ιατρική θέση ήταν ότι ο αυνανισμός προκαλεί σοβαρές βλάβες στην πνευματική και σωματική υγεία. Πολλές σοβαρές αρρώστιες αποδίδονταν στον αυνανισμό και πολλοί γιατροί της εποχής εκείνης περιέγραφαν ένα σχετικό σύνδρομο που ονομαζόταν «εκφυλιστική νόσος». Αναφέρω χαρακτηριστικά το απόφθεγμα ενός Γάλλου ιατρού για τον αυνανισμό «κατά την γνώμη μου ούτε η πανούκλα, ούτε ο πόλεμος, ούτε η ευλογιά, ούτε ένα πλήθος παρόμοιων διαβόλων έχει τόσο καταστροφικό αποτέλεσμα για την ανθρωπότητα από την συνήθεια του αυνανισμού. Είναι το στοιχείο καταστροφής της πολιτισμένης κοινωνίας». Για την παρεμπόδιση ή τον περιορισμό του αυνανισμού είχαν επινοηθεί και κυκλοφορούσαν στη αγορά ζώνες ασφαλείας που παρεμπόδιζαν τον αυνανισμό, και οι οποίες βρίσκονταν σε χρήση έως και το 1920. Αντίστοιχα στις γυναίκες η αντιμετώπιση του αυνανισμού ήταν χειρουργική με κλειτοριδεκτομή. Μια ευμεγέθης κλειτορίς στον Μεσαίωνα εάν έπεφτε στην αντίληψη των κυνηγών μαγισσών μπορούσε να οδηγήσει την γυναίκα στο θάνατο γιατί την θεωρούσαν ως “θηλή του διαβόλου”. Σύμφωνα μάλιστα με την ιατρική αυθεντία της εποχής Baker Brown , μετά την κλειτοριδεκτομή, οι μεν “προβληματικές γυναίκες γίνονταν ευτυχισμένες σύζυγοι, οι επαναστατημένες νεαρές επέστρεφαν στους κόλπους της οικογενείας και οι παντρεμένες που πριν απέφευγαν τα σεξουαλικά τους καθήκοντα έμεναν έγκυες.” Σήμερα όμως η επιστήμη δεν τον συνδέει πλέον με κανενός είδους παρενέργειες σωματικές ή ψυχικές. Χρησιμοποιήθηκε μάλιστα από ψυχαναλυτές κατά το 19ον αιώνα για τη θεραπεία της υστερίας στις γυναίκες. Στη σημερινή εποχή θεωρείται δεδομένο επιστημονικά ότι ο αυνανισμός αποτελεί φυσιολογική λειτουργία και κοινή εμπειρία για τους περισσότερους ανθρώπους όλων των φυλών και όλων των εποχών. Ο μεγάλος διανοούμενος και φιλόσοφος του 20ου αιώνα Λίλυ Τόμλιν έλεγε μάλιστα πως "Έχουμε λόγο να πιστεύουμε πως ο άνθρωπος αρχικά περπάτησε όρθιος για να απελευθερώσει τα χέρια του για τον αυνανισμό". Άνδρες και γυναίκες ανακαλύπτουν τη σεξουαλικότητά τους με τον αυνανισμό, ο οποίος συνήθως αρχίζει περίπου στα δέκα ή έντεκα χρόνια ενώ άλλα παιδιά το ανακαλύπτουν πολύ αργότερα. Φυσικά, αγόρια και κορίτσια παίζουν από πολύ νωρίτερα με τα γεννητικά τους όργανα. Ιδιαίτερα τα αγόρια, πιάνουν το πέος τους από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής τους, επειδή το βλέπουν σαν ένα περίεργο εξάρτημα, που προεξέχει από το υπόλοιπο σώμα τους. Τα νήπια χαϊδεύονται για την ευχαρίστηση που νιώθουν. Οταν γίνουν πέντε ή έξι χρόνων, επιδίδονται σε σεξουαλικές διερευνήσεις με μορφή παιχνιδιού με άλλα συνομήλικά τους παιδιά. Μόνο όταν τα αγόρια και τα κορίτσια φτάσουν στην εφηβεία, οπότε αρχίζει και η παραγωγή αρσενικών και θηλυκών ορμονών, καταφεύγουν στον αυνανισμό συνειδητά, για τη σεξουαλική τους ικανοποίηση. Η αυτοϊκανοποίηση είναι για τους περισσότερους μια εντελώς προσωπική υπόθεση και ο αυνανισμός ένα από τα πιο λεπτά θέματα συζήτησης. Ο αυνανισμός αποτελεί ταμπού για την κοινωνία μας, αλλά οι περισσότεροι το κάνουν. Ποσοστό 94% των ανδρών και 40% των γυναικών αυνανίζονται - οι άντρες σε διπλάσια συχνότητα από τις γυναίκες. Τα ποσοστά πέφτουν λίγο μετά το γάμο – 72% για τους άντρες και 38% για τις γυναίκες. Το ποσοστό των αντρών που αυνανίζεται στην εφηβική ηλικία πλησιάζει το 100%. Το ποσοστό των εφήβων γυναικών που αυνανίζεται είναι σημαντικά μικρότερο από αυτό των αντρών και κυμαίνεται γύρω στα 60-75%. Ένα σημαντικό ποσοστό των γυναικών αρχίζει να αυνανίζεται ήδη από την παιδική ηλικία (7-9 ετών). Ένα άλλο ποσοστό αρχίζει να αυνίζεται στη διάρκεια της προεφηβείας ή της εφηβείας. Τέλος ένα σημαντικό ποσοστό των γυναικών αυνανίζεται για πρώτη φορά αφού έχει ήδη τις πρώτες σεξουαλικές επαφές. Συνήθως οι ενήλικοι άντρες εξακολουθούν να αυνανίζονται, αν και με συχνότητα σημαντικά μικρότερη σε σχέση με την εφηβεία. Ένα ενήλικο άτομο που για κάποιο διάστημα δεν έχει τη δυνατότητα σεξουαλικών επαφών είναι φυσιολογικό να καταφεύγει στον αυνανισμό. Όμως και ένα άτομο που έχει τακτικές σεξουαλικές επαφές είναι δυνατό να αυνανίζεται, χωρίς να υπάρχει τίποτα το παθολογικό , αρκεί να μην προτιμάται συστηματικά ο αυνανισμός από τη σεξουαλική επαφή. Ο αυνανισμός είναι μια δραστηριότητα που δεν εγκαταλείπεται από τον άντρα με την ενηλικίωσή του. Πολλές φορές μάλιστα, ένας άντρας εξακολουθεί να αυνανίζεται ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία. Τα ίδια περίπου ισχύουν κα για την ενήλικη γυναίκα. Άρα λοιπόν, μόνος ο αυνανισμός δεν αρκεί να χαρακτηρίσει παθολογική τη σεξουαλικότητα ενός ενήλικου ανθρώπου, άντρα ή γυναίκας.

Πηγή: Παιδιατρική Εταιρεία Κύπρου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ