ΑΙΜΑΤΩΜΑΤΑ

 

Αιμάτωμα καλείται η συσσώρευση αίματος σε μια περιοχή του σώματος, η οποία προκαλείται από τον τραυματισμό ενός αιμοφόρου αγγείου. Παρουσιάζεται συχνά στους αθλητές, με συνηθέστερο σημείο εμφάνισης τους μύες των άνω και κάτω άκρων, τον κορμό, το κεφάλι και γενικά όπου υπάρχει επαφή ανάλογα με την αθλητική δραστηριότητα που ασκούμε. Δύναται να εμφανισθεί, κυρίως στη μυϊκή

γαστέρα, στη μυοτενοντώδη σύναψη ή οπουδήποτε αλλού εξαιτίας διαρκούς υπερδιάτασης κατά τη διάρκεια ενός επίπονου ή έντονου αθλητικού προγράμματος. Βασικά οι μύες που τραυματίζονται συχνότερα, είναι οι μύες που περνούν πάνω από δύο αρθρώσεις (δικέφαλος, τρικέφαλος, τετρακέφαλος, γαστροκνήμιος). Το αιμάτωμα γίνεται εμφανές πολύ γρήγορα και έχει τα παρακάτω κλινικά χαρακτηριστικά:

α) Χρώμα: μελανό στην επιφάνεια που έχει υποστεί την κάκωση. Κατά την αποκατάσταση, το χρώμα του δέρματος αλλάζει, λαμβάνοντας κιτρινοϊώδης απόχρωση.
β) Περιορισμός της κίνησης.
γ) Επώδυνη κίνηση. 
δ) Σπασμός στους γύρω μυς.
ε) Φλεγμονή. Τα αιματώματα διαιρούνται σε δύο τύπους, ανάλογα το βάθος (επίπεδο) που παρουσιάζονται:

1. Υποδόρια αιματώματα (επιφανειακά)
2. Εν τω βάθει αιματώματα.

ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΩΜΑΤΑ
Τα αιματώματα αυτά δεν έχουν μεγάλη σημασία γιατί δεν αποτελούν ιδιαίτερα σημαντική κάκωση. Ο αθλούμενος δεν σταματά να αγωνίζεται. Εάν όμως υποδόρια αιματώματα εμφανίζονται συχνά, σε διάφορα σημεία του σώματος ή δεν είναι μόνο αποτέλεσμα απευθείας τραυματισμών, τότε ο αθλητίατρος είναι υποχρεωμένος να ψάξει την αιτία δημιουργίας τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση είναι απαραίτητες ορισμένες εξετάσεις αίματος, όπως η γενική αίματος, (κυρίως ο αριθμός των αιμοπεταλίων), ο χρόνος ροής πήξεως, ο χρόνος προθρομβίνης (Quick), το ασβέστιο αίματος και οι ηλεκτρολύτες ορρού. Βάσει των αποτελεσμάτων των εξετάσεων αυτών είναι δυνατόν να καθορισθεί η αιτία των υποδορίων αυτών αιματωμάτων.

ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΑΙΜΑΤΩΜΑΤΑ
Είναι σοβαρά αιματώματα λόγω του ότι η έκταση ή το βάθος τους εμποδίζουν στη λειτουργία τους βασικά όργανα. Οι αθλητές, στατιστικά, εμφανίζουν συχνότερα τέτοιου είδους αιματώματα λόγω των περισσότερων κακώσεων που υφίστανται στους αγωνιστικούς χώρους. Ο αθλούμενος στην περίπτωση αυτή μένει αρκετό καιρό έξω απ’ τους αγωνιστικούς χώρους, η δε επαναφορά του στην αθλητική δραστηριότητα εξαρτάται απ’ την έκταση του αιματώματος και το βάθος που αυτό βρίσκεται.

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Στην περίπτωση τραυματισμού, το πρώτο μέλημα του ιατρού είναι η άμεση τοποθέτηση παγοκύστης, τυλιγμένη σε μια πετσέτα. Με την άμεση εφαρμογή των ψυχρών επιθεμάτων (πάγου) η αποκατάσταση στις κακώσεις αυτές επιτυγχάνεται κατά 50%, γιατί περιορίζεται αποτελεσματικά η επέκταση του αιματώματος. Ακόμη, τα ψυχρά επιθέματα επιδρούν στις νευρικές απολήξεις και αναστέλλουν το αίσθημα του πόνου. Αφού η παγοθεραπεία συνεχισθεί για 2 ώρες περίπου (10΄ πάγος, 5΄ αφαίρεση), το τραυματισμένο σκέλος δένεται με ελαστικό επίδεσμο, απ’ την περιφέρεια προς το κέντρο, γύρω απ’ την κάκωση με σκοπό τον περιορισμό της εκχύμωσης και την ελάττωση της ποσότητας του αίματος στα μεταξύ των τραυματισμένων ιστώv διαστήματα. Μια εναλλακτική προσέγγιση, με πολύ καλά αποτελέσματα, αποτελεί ένας υγρός ελαστικός επίδεσμος (Liquid Ice), ο οποίος συνδυάζει περίδεση και κρυοθεραπεία συγχρόνως.
Στο διάστημα αυτό και για 36-60 ώρες είναι καλό το σκέλος που έχει υποστεί το αιμάτωμα, την κάκωση γενικότερα, να τοποθετείται σε ανάρροπη θέση.Τα απλά αυτά μέσα, ως πρώτες βοήθειες, είναι σημαντικά στο να περιορισθεί ή και να εξαφανισθεί το αιμάτωμα.Όταν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε η φυσικοθεραπευτική αγωγή με υπερήχους, λέιζερ ή ελαφρά μάλαξη (μετά τις 3 πρώτες ημέρες) βοηθά στην αποκατάσταση. Ένα σίγουρο θεραπευτικό μέσο είναι οι ενέσεις ενζύμων, προελεύσεως εξωτερικού, οι οποίες γίνονται αποκλειστικά και μόνο από ειδικό αθλητίατρο. Στην περίπτωση που το εν τω βάθει αιμάτωμα παραμένει πολλές ημέρες και αρχίζει να οργανώνεται (ασβεστοποίηση), η μάλαξη πρέπει να είναι ιδιαίτερα έντονη και παρατεταμένη στον χρόνο.Φαρμακευτική παρέμβαση αποτελούν τα αποιδηματικά χάπια, που βοηθούν στη λύση του αιματώματος, αντιφλεγμονώδη-παυσίπονα εάν υπάρχει φλεγμονή ή άλγος.Στην περίπτωση ασβεστοποιημένου αιματώματος, που δεν υποχωρεί με τα πιο πάνω μέσα και εμποδίζει τη σωστή λειτουργία του σκέλους, καταφεύγουμε σε χειρουργική θεραπεία (αφαίρεση του αιματώματος).