ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Το εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται από αιφνίδια διακοπή της ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο.

Ποιες Είναι οι Αιτίες
Σε περίπτωση εγκεφαλικού επεισοδίου διαταράσσεται αιφνίδια η ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Υπάρχουν δύο τύποι εγκεφαλικού επεισοδίου:
 • Ο συνηθέστερος τύπος ονομάζεται ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό συμβαίνει όταν ένα αιμοφόρο αγγείο που καταλήγει στον εγκέφαλο αποφραχθεί ξαφνικά και σταματήσει η ροή του αίματος.

 • Ο δεύτερος τύπος ονομάζεται αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Αυτό συμβαίνει όταν αιμοφόρο αγγείο στον εγκέφαλο υποστεί ρήξη, προκαλώντας αιμορραγία.

Το αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο προκαλείται συνήθως από έναν τραυματισμό και ως εκ τούτου δεν μπορεί να προβλεφθεί. Το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο όμως προκαλείται από απόφραξη αρτηριών, με τον ίδιο τρόπο που προκαλείται και το έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Όταν γίνει αιφνιδίως απόφραξη μιας εκ των καρωτιδικών αρτηριών, τα κύτταρα του εγκεφάλου δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν πλέον και πεθαίνουν αν δεν αποκατασταθεί σύντομα η παροχή αίματος. Τα κύτταρα του εγκεφάλου είναι πολύ ευαίσθητα στην έλλειψη οξυγόνου. Αν γίνει απόφραξη μιας μεγάλης αρτηρίας, θα προκληθεί μεγαλύτερη βλάβη σε σύγκριση με μια μικρότερη αρτηρία.

Απόφραξη μιας αρτηρίας προκαλείται συνήθως από ένα θρόμβο αίματος. Θρόμβοι αίματος σχηματίζονται στις καρωτιδικές αρτηρίες λόγω ρήξης του σχηματισμού από τη συσσώρευση λιπιδίων (πλάκα) τα οποία επικάθονται στα τοιχώματα της αρτηρίας. Η δημιουργία της πλάκας (μια διεργασία η οποία ονομάζεται αθηροσκλήρωση) στενεύει την αρτηρία. Όταν ραγίσει αυτή η πλάκα, σχηματίζεται θρόμβος αίματος πάνω από τη ρήξη, ο οποίος μπορεί ν’ αποφράξει ολόκληρη την αρτηρία. Η διεργασία σχηματισμού ενός θρόμβου αίματος πάνω στην πλάκα ονομάζεται αθηροθρόμβωση.

Η αθηροσκλήρωση προκαλεί προοδευτική στένωση των αρτηριών, όπου η πλάκα επικάθεται στο αρτηριακό τοίχωμα. Η αθηροθρόμβωση συμβαίνει όταν ραγίσει η πλάκα και σχηματιστούν θρόμβοι αίματος, οι οποίοι προκαλούν την αιφνίδια απόφραξη μιας αρτηρίας η οποία με τη σειρά της προκαλεί το εγκεφαλικό επεισόδιο.


Ποιες Είναι Οι Προειδοποιητικές Ενδείξεις το Εγκεφαλικού Επεισοδίου

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι η πρόληψη. Για να το επιτύχετε, πρέπει να είστε ενήμεροι για τους παράγοντες κινδύνου και να είστε σίγουροι ότι τους έχετε υπο έλεγχο. Επίσης ο ιατρός σας έχει στη διάθεσή του, διάφορα φάρμακα και διαδικασίες, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να αποτρέψετε ένα πρώτο ή το επόμενο εγκεφαλικό επεισόδιο.
Σε πολλές περιπτώσεις το εγκεφαλικό επεισόδιο συμβαίνει χωρίς προειδοποιητικές ενδείξεις. Όμως μερικές φορές υπάρχουν προειδοποιητικά σημεία ότι έχει διαταραχθεί προσωρινά η ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Οι ενδείξεις αυτές διαρκούν συνήθως για λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτά και ονομάζονται Παροδικό Ισχαιμικό Επεισόδιο ή ΠΙΕ.


Συμπτώματα και Προειδοποιητικές Ενδείξεις του Εγκεφαλικού Επεισοδίου 
Οπτικές Διαταραχές - Βραχυπρόθεσμη τύφλωση ενός οφθαλμού

- Διπλή όραση
- Θαμπή όραση


Εξασθένιση Ισορροπίας
- Ζάλη με αστάθεια βαδίσματος
- Εξασθένιση ακοής

Νευρικές Διαταραχές
- Αιφνίδια εξασθένιση μυών στο μισό του σώματος ή το χέρι
- Μούδιασμα προσώπου, χεριών ή ποδιών

Διαταραχές Ομιλίας και Επικοινωνίας
- Αιφνίδια αδυναμία ομιλίας
- Ακατάλληλη εκφορά λόγου
- Αδυναμία κατανόησης

Αυτά τα προειδοποιητικά συμπτώματα δεν είναι πάντοτε έντονα και μπορεί να εξαφανιστούν μετά από σύντομο χρονικό διάστημα (στην περίπτωση ενός παροδικού επεισοδίου). Εύκολα θα μπορούσε να τα εκλάβει κανείς ως προσωρινή αδυναμία. Κρύβουν όμως μια πραγματική απειλή εγκεφαλικού επεισοδίου.


Ποιοι Είναι οι Παράγοντες Κινδύνου 
Κάθε ξεχωριστός παράγοντας κινδύνου αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου. Ο συνδυασμός διαφόρων παραγόντων κινδύνου αυξάνει σε ακόμα πιο σημαντικό βαθμό τον κίνδυνο.

Οι παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο είναι ίδιοι με εκείνους του εμφράγματος του μυοκαρδίου. Αν υποστείτε εγκεφαλικό επεισόδιο, κινδυνεύετε να υποστείτε και ένα έμφραγμα.

Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες οι οποίοι δεν μπορούν να επηρεαστούν, όπως είναι η ηλικία, το φύλο (οι άνδρες κινδυνεύουν περισσότερο) και το οικογενειακό ιστορικό. Πάντως, ορισμένοι παράγοντες κινδύνου μπορεί να μεταβάλλονται βάσει των επιλογών στον τρόπο ζωής.

Με την ελάττωση των παραγόντων κινδύνου μειώνεται και ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου, εμφράγματος μυοκαρδίου ή άλλων αγγειακών νόσων.


Οι κυριότεροι παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο είναι οι εξής:

• Η υψηλή πίεση
• Το κάπνισμα
• Η υψηλή χοληστερόλη
• Το υπερβολικό βάρος
• Η ανθυγιεινή διατροφή
• Το άγχος
• Η έλλειψη άσκησης
• Ο διαβήτης
• Οι καρδιακές νόσοι
• Η υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών
• Τα αντισυλληπτικά χάπια

Οι γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά και είναι υπέρβαρες ή υποφέρουν από ημικρανίες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.


Πως θα Μειώσετε τον Κίνδυνο Εγκεφαλικού Επεισοδίου

• Να μην καπνίζετε
• Να κάνετε υγιεινή διατροφή
• Να γυμνάζεστε τακτικά
• Να διατηρείτε το βάρος σας σε κανονικά επίπεδα
• Να αποφεύγετε το άγχος
• Να διατηρείτε χαμηλή τη χοληστερόλη σας
• Να διατηρείτε χαμηλή την πίεσή σας
• Να αποφεύγετε την υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών

Οι ασθενείς με διαβήτη είναι πολύ σημαντικό να ακολουθούν τις παραπάνω συμβουλές και να παρακολουθούν τη γλυκόζη του αίματός τους τακτικά για τη μείωση του κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου.

Οι γυναίκες που παίρνουν αντισυλληπτικά χάπια πρέπει να μιλήσουν με τον ιατρό ή το γυναικολόγο τους για να διαπιστώσουν αν διατρέχουν κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.


ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ

  • Ξαφνική αδυναμία σε ένα άνω ή κάτω άκρο, σε μια πλευρά του σώματος.
  • Ξαφνικό μούδιασμα σε μια πλευρά του προσώπου ή του σώματος.
  • Ξαφνική θολούρα ή απώλεια της όρασης, ιδιαίτερα σε ένα μόνο μάτι.
  • Ξαφνική δυσκολία στην ομιλία ή ξαφνική αδυναμία να καταλάβετε τι λέει κάποιος.
  • Ξαφνική ζάλη ή απώλεια της ισορροπίας.
  • Ξαφνικός βασανιστικός πονοκέφαλος.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
ΜΕΤΡΑ ΜΕΙΩΣΗΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Αρτηριακή υπέρταση
Έλεγχος αρτηριακής πίεσης κάθε 2 χρόνια. Η μείωση της ‘μικρής’ αρτηριακής πίεσης έστω και λίγο, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο σχεδόν στο μισό.
Κολπική μαρμαρυγή (είδος ταχυπαλμίας)
Η βαρφαρίνη ή η ασπιρίνη μπορούν να βοηθήσουν. Σχετικά με την βαρφαρίνη ρωτήστε τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό σας.
Αθηροσκλήρυνση (αρτηριοσκλήρωση) και υψηλά επίπεδα χοληστερόλης
Να ελέγχετε τακτικά τα επίπεδα χοληστερόλης σας, να τρώτε τροφές φτωχές σε λιπαρά και να ασκείστε συχνά.
3-6 μήνες ύστερα από μια ισχαιμική προσβολή
Αν έχετε προειδοποιητικές ενδείξεις μιας παροδικής ισχαιμικής προσβολής, ο γιατρός μπορεί να σας δώσει θεραπείες που μειώνουν την πιθανότητα για εγκεφαλικό επεισόδιο.
Καρδιακή ανεπάρκεια και ανάπτυξη θρόμβων στην καρδιά
Αντιπηκτικά φάρμακα ή ασπιρίνη
Κάπνισμα (το αίμα γίνεται πιο επιρρεπές στην θρόμβωση, ανεβαίνει η αρτηριακή πίεση και βλάπτεται ο έσω χιτώνας των αγγείων. Όσο περισσότερο καπνίζετε, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος)
Σταματήστε το κάπνισμα και ενημερωθείτε για στρατηγικές που μπορούν να σας βοηθήσουν.
Διαβήτης
Ακολουθείστε τις συστάσεις του γιατρού για τη διατροφή και τη φαρμακευτική αγωγή με στόχο τη μείωση του σακχάρου.
Αυξημένο σάκχαρο
Συζητήστε με τον γιατρό σας πώς θα χάσετε βάρος με ένα πρόγραμμα λογικής δίαιτας.
Παχυσαρκία (θεωρείστε παχύσαρκοι αν ζυγίζετε 20% περισσότερο από ότι θα έπρεπε)
Αν έχετε μηχανικές καρδιακές βαλβίδες, θα πρέπει να παίρνετε βαρφαρίνη και να κάνετε τακτικές εξετάσεις αίματος για να επιβεβαιωθεί ότι η δόση είναι σωστή.
Θρόμβοι αίματος
Συμπεριλάβετε στη δίαιτα σας βιταμίνη Ε
Χαμηλά επίπεδα βιταμίνης Ε
Φυτικά έλαια, ξηροί καρποί, σπόροι, φύτρο σιταριού, φυλλώδη πράσινα λαχανικά













Περίπου 500-600 λεμφαδένες υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα. Οι λεμφαδένες είναι μικροί σχηματισμοί μεγέθους ολίγων χιλιοστών, οι οποίοι φιλτράρουν υγρά, που κυκλοφορούν στο σώμα κι έτσι αποτελούν σταθμοί συλλογής ξένων σωμάτων, όπως βακτηρίων ιών ή καρκινικών κυττάρων. Στη συνέχεια λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται επί των συλλεχθέντων ξένων σωμάτων εντός των λεμφαδένων και τα εξολοθρεύουν. Οι φυσιολογικοί λεμφαδένες (λεμφογάγγλια), το σχήμα των οποίων μοιάζει με αυτό των νεφρών, είναι ευκίνητοι και ελαστικοί και λειτουργούν ως «ισθμός» μέσω του οποίου συγκρατούνται υπολείμματα κατεστραμμένων κυττάρων, νεοπλασματικά κύτταρα αλλά και ξένα σωματίδια, μικρόβια κ.λπ. Τα μέρη του σώματός μας όπου συνήθως εντοπίζονται διογκωμένοι λεμφαδένες είναι ο λαιμός, οι μασχάλες και οι βουβωνικές χώρες. Εσωτερικές λεμφαδενικές διογκώσεις μπορούν όμως να παρουσιαστούν και στους πνεύμονες, στην κοιλιά καθώς και σε άλλα, σπανιότερα μέρη.
Σε ποιές παθήσεις πρήζονται οι λεμφαδένες;
Τα νοσήματα που μπορούν να δώσουν την εικόνα παθολογικής λεμφαδενικής διόγκωσης είναι αρκετά, με σημαντικότερα τα εξής:

Λοιμώδη νοσήματα. Κάποιες ιογενείς λοιμώδεις νόσοι συχνά συνοδεύονται από πρησμένους λεμφαδένες. Μερικές από αυτές είναι 
  • η ερυθρά,
  • η ιλαρά,
  • η ανεμοβλογιά,
  • ο έρπης,
  • η λοιμώδης μονοπυρήνωση,
  • το AIDS κ.ά.

Επίσης κάποιες μικροβιακές λοιμώξεις όπως
  • η φυματίωση,
  • η βρουκέλλωση,
  • η οστρακιά κ.λπ.,

ενώ το ίδιο σύμπτωμα μπορεί να εμφανίζεται και σε αρκετά παρασιτικά νοσήματα όπως
  • η τοξοπλάσμωση,
  • η λεϊσμανίαση,
  • η ακτινομυκητίαση κ.λπ.

Νεοπλασίες. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλα
  • τα κακοήθη νεοπλάσματα,
  • λεμφώματα,
  • λευχαιμίες και
  • άλλα σπάνια κακοήθη νοσήματα που μπορεί να χαρακτηρίζονται από διογκωμένους λεμφαδένες.

Αυτοάνοσα νοσήματα. Τα νοσήματα του συνδετικού ιστού όπως αποκαλούνται διαφορετικά τα αυτοάνοσα, για παράδειγμα
  • ο λύκος,
  • η ρευματοειδής αρθρίτιδα,
  • η σαρκοείδωση,
  • η αμυλοείδωση κ.λπ., μπορούν επίσης να συνοδεύονται από παθολογικούς λεμφαδένες.

Πόσο επικίνδυνη είναι η διόγκωση των λεμφαδένων;
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η ηλικία και η πιθανή ευαισθησία του ασθενούς καθώς και το μέγεθος των διογκωμένων λεμφαδένων, η σύστασή τους και η διάρκεια της διόγκωσης παίζουν σημαντικό ρόλο στη διάγνωση. Ειδικά στα μικρά παιδιά εντοπίζονται συχνά πρησμένοι λεμφαδένες, κάτι που όμως θεωρείται φυσιολογικό. Κάθε ανησυχητική διαπίστωση κατά την ψηλάφηση ωστόσο πρέπει να οδηγεί αμέσως στον γιατρό.
Eργαστηριακός έλεγχος.
Ο αιματολογικός έλεγχος θα μας δώσει μια εικόνα της γενικής κατάστασης της υγείας του ασθενούς, ενώ κάποιες ειδικές αιματολογικές εξετάσεις ή η ανίχνευση αντισωμάτων κατά ορισμένων ιών, μπορεί και να αποκαλύψει την αιτία της διόγκωσης, όπως στην περίπτωση των διογκωμένων λεμφαδένων φλεγμονώδους αιτιολογίας.
Η πρώτη απεικονιστική εξέταση που χρειάζεται να ζητηθεί είναι το υπερηχογράφημα. Εξέταση εύκολη, ανώδυνη και άριστα ανεκτή από τον ασθενή, είναι σε θέση σε ικανά χέρια να μας δώσει πληροφορίες, όχι απλά εφάμιλλες τη αξονικής ή και της μαγνητικής τομογραφίας, αλλά να προσεγγίσει και αυτήν ακόμα την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης. Σε μεμονωμένες, πάντως, περιπτώσεις, θα χρειασθεί να συμπληρωθεί ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική και σπανιότερα, μαγνητική τομογραφία. Οι εξετάσεις αυτές θα πρέπει να γίνουν με χορήγηση σκιαγραφικής και παραμαγνητικής ουσίας αντίστοιχα. Ο απεικονιστικός έλεγχος θα μας πληροφορήσει για το μέγεθος της διόγκωσης, για το αν είναι συμπαγής ή κυστική και για τη σχέση της με τα μεγάλα αγγεία ή άλλα σημαντικά όργανα. Τα στοιχεία αυτά θα βοηθήσουν και στο σχεδιασμό ενδεχόμενης χειρουργικής επέμβασης για την αφαίρεση του όγκου.
Με την ολοκλήρωση του απεικονιστικού ελέγχου, έχουν συλλεχτεί αρκετές πληροφορίες, ώστε να μπορούμε, στις περισσότερες περιπτώσεις, να προχωρήσουμε στη θεραπευτική αντιμετώπιση. Σε ορισμένες περιπτώσεις ωστόσο, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης, για παράδειγμα όταν πρόκειται να προχωρήσουμε σε μεγάλη και ακρωτηριαστική επέμβαση, όπως ο λεμφαδενικός καθαρισμός. Στις περιπτώσεις αυτές, προχωρούμε σε παρακέντηση της διόγκωσης. Η παρακέντηση με λεπτή βελόνα και η λήψη υλικού για κυτταρολογική εξέταση (FNA) μπορεί σε μεγάλο ποσοστό να αποκαλύψει την ιστολογική ταυτότητα της διόγκωσης.
Αν η κυτταρολογική εξέταση δεν αποδώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, είναι προτιμότερο να επαναληφθεί, παρά να προχωρήσουμε σε ανοικτή βιοψία. Η ανοικτή βιοψία έχει το μειονέκτημα ότι παραβιάζει τα όρια του όγκου και σε περιστατικά κακοήθειας ενδέχεται να οδηγήσει σε ανεπιθύμητη διασπορά. Σε ειδικές περιπτώσεις πάντως, όπως στα λεμφώματα, η ανοικτή βιοψία ίσως να είναι απαραίτητη. Η τομή για την ανοικτή βιοψία θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μπορεί σε δεύτερο χρόνο, να επεκταθεί για την ολική αφαίρεση του όγκου ή για να διενεργηθεί λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου.
Με την ολοκλήρωση των διαγνωστικών εξετάσεων, λαμβάνεται η απόφαση για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της διόγκωσης.
Η οποιαδήποτε διόγκωση λεμφαδένα στο σώμα μας, θα πρέπει να μας οδηγήσει άμεσα στον ιατρό. Οι διογκωμένοι λεμφαδένες είναι τα καμπανάκια που χτυπούν πάντα όταν τα όργανα που φρουρούν πάσχουν από οτιδήποτε.


Αλέξανδρος Γιατζίδης, M.D.




 


Το νάτριο (sodium) και το κάλιο (potassium) είναι δύο βασικοί ηλεκτρολύτες του σώματος. Ονομάζονται ηλεκτρολύτες διότι έχουν ένα μικρό ηλεκτρικό φορτίο όταν διαλύονται στα υγρά του σώματος βοηθώντας έτσι να μεταδίδονται τα νευρικά σήματα (ονομάζονται και ιόντα). Υπάρχουν και άλλοι ηλεκτρολύτες στο σώμα όπως π.χ. το χλώριο, το μαγνήσιο και το ασβέστιο.




Τί είναι η λεύκη

Η λεύκη είναι μία χρόνια νόσος του δέρματος, στην οποία το χρώμα του δέρματος καταστρέφεται. Προσβάλλει το 1-2% του πληθυσμού. Η λεύκη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, όμως στο 50% των περιπτώσεων η ηλικία έναρξης είναι μεταξύ 10 και 30 ετών. Έχει ίδια επίπτωση και στα δύο φύλα και παρατηρείται σε όλες τις φυλές. Η λεύκη φαίνεται να είναι κληρονομούμενη νόσος. Πάνω από το 30% των πασχόντων αναφέρουν λεύκη σε έναν γονέα, αδελφό ή παιδί. Το δέρμα χάνει το φυσιολογικό του χρώμα και εμφανίζονται απόλυτα λευκές κηλίδες ή πλάκες.



Η λειχηνοειδής πιτυρίαση (Λ.Π.) είναι μια λεμφοϋπερπλαστική διαταραχή που πιθανώς πυροδοτείται από αντιγονικό ερέθισμα(ιό ή άλλο λοιμώδη παράγοντα). Θεωρείται μία καλοήθης αντιδραστική διαδικασία, αλλά μελέτες τη συσχετίζουν με το υποδερμικό λέμφωμα Τ-κυττάρων. Δεν υπάρχει γεωγραφική προδιάθεση. Η κορυφή της ηλικιακής κατανομής είναι τα 5 με 10 χρόνια, με υπεροχή των αγοριών.
Η λειχηνοειδής πιτυρίαση χαρακτηρίζεται από ένα εύρος κλινικών εκδηλώσεων με οξέα και χρόνια επεισόδια που επιτρέπουν το διαχωρισμό σε οξεία λειχηνοειδή ευλογιοειδή πιτυρίαση (PLEVA) και χρόνια λειχηνοειδή πιτυρίαση (PLC).
Ο όρος «λειχηνοειδής πιτυρίαση» (pityriasis lichenoides) περιλαμβάνει ποικίλες δερματικές εκδηλώσεις κυμαινόμενες από σχετικά μικρές, καλοήθεις, φολιδωτές βλατίδες (pityriasis lichenoides chronica) (PLC), έως βαριές, οξείες βλατιδώδεις αλλοιώσεις εξελισσόμενες ταχέως σε ψευδοφυσαλίδες και κεντρική νέκρωση (pityriasis lichenoides et varioliformis acuta) (PLEVA).
Λοιμώδεις παράγοντες. Η λειχηνοειδής πιτυρίαση μπορεί να αποτελεί αντίδραση υπερευαισθησίας σε λοιμογόνους μικρο-οργανισμούς, δεδομένου ότι παρατηρείται κατά σποραδικές επιδημίες  και σε ασθενείς με ιστορικό λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού, στρεπτοκοκκικής φαρυγγίτιδας ή λοίμωξης από Toxoplasma Gondii, EBV, HIV ή άλλους μικρο-οργανισμούς.
Χρόνια λειχηνοειδής πιτυρίαση (PLC)
Χαρακτηρίζεται από μικρές καφεκόκκινες, ενίοτε φολιδωτές, βλατίδες, εντοπιζόμενες συνήθως στον κορμό και τις εγγύς περιοχές των μελών και γλουτών, αλλά και στα χέρια και τα πόδια, το πρόσωπο και το τριχωτό της κεφαλής.
Σε μελαγχροινά άτομα, μπορεί να παρουσιάζονται ως γενικευμένες υποχρωματισμένες κηλίδες. Διαρκούν κατά μέσον όρο 7.5 μήνες, αλλά μπορεί να παρουσιάζουν εξάρσεις και υφέσεις για διάστημα αρκετών ετών
Στα παιδιά, γενικά η λειχηνοειδής πιτυρίαση είναι καλοήθης κατάσταση και δεν επηρεάζει την υγεία. Εάν το παιδί δεν έχει συμπτώματα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα λιπαντικό για την απομάκρυνση των φολίδων. Η θεραπεία συνίσταται σε ερυθρομυκίνη (30-50 mg/kg/24ωρο επί 2 μήνες) σε συνδυασμό με ηλιοθεραπεία. Εάν έχει αποτέλεσμα, η ερυθρομυκίνη μειώνεται προοδευτικά σε διάστημα μερικών μηνών.




ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ