ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Τα μάτια μπορούν να είναι τα παράθυρα της ψυχής μας, αλλά είναι επίσης μια μικρογραφία του εγκεφάλου μας. Χάρη σε μια οπτική έκδοση του υπερήχου, είναι δυνατόν να εντοπιστούν πολλές ασθένειες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, το Alzheimer’ s, το Parkinson’ s ακόμα και όγκους στον εγκέφαλο, κοιτώντας έτσι απλά τα μάτια του ασθενή.

eyeΠως γίνεται αυτό; Ο εγκέφαλος συνδέεται με κάθε μάτι με ένα οπτικό νεύρο, έτσι οποιοσδήποτε εκφυλισμός του εγκεφάλου που προκαλείται από τέτοιες ασθένειες μπορεί επίσης να βλάψει τα κύτταρα κατά μήκος του νεύρου και τον αμφιβληστροειδή, λέει η οφθαλμίατρος-χειρούργος Helen Danesh-Meyer του πανεπιστημίου της Ιατρικής Σχολής του Ώκλαντ στη Νέα Ζηλανδία. Πράγματι, μια απώλεια οπτικής λειτουργίας είναι ένα από τα πρώτα συμπτώματα σε πολλούς ανθρώπους με μια νευρολογική ασθένεια.

Αν και υπάρχουν στοιχεία από τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 μιας τέτοιας σύνδεσης μεταξύ του οπτικού νεύρου και των ασθενειών όπως το Alzheimer’ s, χωρίς όργανα ικανά να αναλύσουν της αμφιβληστροειδικές, μόνο πρόσφατα αυτή η γνώση θα μπορεί να τεθεί σε χρήση, λέει η Danesh-Meyer.

Η ακρίβεια των οφθαλμολογικών εργαλείων έχει βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Οι εξελίξεις περιλαμβάνουν έναν τύπο της αποκαλούμενης τομογραφίας αμφιβληστροειδών Heidelberg (HRT), και μια συσκευή λέιζερ αποκαλούμενη GDx, συσκευές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην ανίχνευση της μορφής και του πάχους των νευρικών ινών στο πίσω μέρος του ματιού.

Ο απώτερος στόχος της οφθαλμολογικής ιατρικής είναι να εντοπιστούν οι ασθένειες προτού προκύψουν τα πρώτα συμπτώματα. Η δυσκολία με αυτό είναι ότι το πάχος των αμφιβληστροειδικών ινών μπορεί να ποικίλει από πρόσωπο σε πρόσωπο, μας λέει η Danesh-Meyer, έτσι δεν υπάρχει πάντα μια σαφής βασική γραμμή για σύγκριση.

Το χαμηλό κόστος και η απλότητα της τεχνολογίας μπορεί να το καταστήσουν εφικτό σε πολλούς ανθρώπους της ανίχνευσης του κάθε ματιού τους σε μια νέα ηλικία δίνοντας έτσι στους γιατρούς ένα αρχείο του υγιούς αμφιβληστροειδικού νεύρου τους. Έτσι, με την τακτική ανίχνευση, μερικές νευρολογικές ασθένειες θα μπορούσαν να επισημανθούν πολύ νωρίτερα προς μεγάλο όφελος των ασθενών.

Πηγή: New Scientist Tech Copyright Reed Business Information Ltd.(19/01/09)



Μια πιθανή θεραπεία για την σπάνια αλλά θανατηφόρα παρενέργεια της προοδευτικής λευκοεγκεφαλοπάθειας (PML) του φαρμάκου για την σκλήρυνση κατά πλάκας Tysabri, βρίσκεται υπό έρευνα.tysabri

Η δύο εταιρείες στην ανάπτυξη και την πώληση του Tysabri, Biogen και Elan, εξετάζουν την αποτελεσματικότητα ενός χαπιού ελονοσίας που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ για την θεραπεία του PML, μια λοίμωξη του εγκεφάλου που έχει συνδεθεί με τη χρήση του Tysabri, σύμφωνα με τον Al Sandrock, επικεφαλής του τμήματος νευρολογίας της Biogen.

Το Tysabri είχε αποσυρθεί από την αγορά το 2005 μετά από τρεις περιπτώσεις PML. Η διπλάσια αποτελεσματικότητα του φαρμάκου για την θεραπεία της σκλήρυνσης σε σχέση με τις άλλες θεραπείες ανάγκασαν τις ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ να επαναφέρουν το φάρμακο με την αιτιολογία ότι η αποτελεσματικότητα υπερβαίνει τους κινδύνους.

Ωστόσο, η απειλή του PML έχει επηρεάσει σημαντικά τις πωλήσεις της αγωγής.

Από τον Ιούλιο του 2008 έχουν αναφερθεί πέντε νέες περιπτώσεις PML, προκαλώντας τις ανησυχίες των ασθενών που πιστεύουν ότι ένα πιο ασφαλές Tysabri θα είναι μακράν η καλύτερη θεραπευτική τους επιλογή, δήλωσε ο John Richert του Εθνικής Αμερικανικής κοινωνίας για την σκλήρυνση κατά πλάκας.

Το Tysabri αποτελείται από εργαστηριο-μηχανικά αντισώματα το οποία έχουν σχεδιαστεί για να καταστέλλουν την ανοσοποιητική επίθεση στον κεντρικό νευρικό σύστημα που οδηγεί στην σκλήρυνση κατά πλάκας.

Το PML συμβαίνει όταν ένα κοινό βακτήριο, που ονομάζεται ιός JC, μεταλλάσσεται, διαπερνάει την ανοσολογική άμυνα του οργανισμού και εισχωρεί στον εγκέφαλο, προκαλώντας ανεπανόρθωτες βλάβες.

Η Biogen ψάχνει θεραπεία για το PML από το 2005, εξετάζοντας τουλάχιστον 2000 φαρμακευτικά στοιχεία γνωστά για την καταπολέμηση των λοιμώξεων του εγκεφάλου.

Ένα φάρμακο που συχνά χρησιμοποιείται για την ελονοσία με όνομα mefloquine είναι αυτό που έχει δείξει πιο αποτελεσματικό στις εργαστηριακές δοκιμές.

Μια κλινική δοκιμή με mefloquine βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη σε 40 ασθενείς με διάγνωση PML από οποιαδήποτε αιτία, είτε έχει σχέση με ανοσοκατασταλτικά φάρμακα ή από τον ιό HIV.

Στόχος της δοκιμής είναι να εξεταστεί εάν το mefloquine, το οποίο πωλείται από την Roche Holding με την επωνυμία Lariam, μπορεί να θεραπεύσει την σπάνια εγκεφαλοπάθεια PML όταν συμβεί. Η δοκιμή αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους.

Πηγή: The Irish Times © 2009 irishtimes.com and MSRC (25/03/09)



 

Τα χλαμύδια είναι μικροβιακή λοίμωξη που έχει ως αποτέλεσμα να διαταράσσεται η φυσιολογική κολπική έκκριση, να προκαλείται έκκριση από το πέος και φαγούρα. Τα χλαμύδια είναι αποτέλεσμα παθογόνων μικροοργανισμών, και πιο συγκεκριμένα των βακτηρίων Chlamydia trachomatis, τα οποία ζουν στο σπέρμα και τα κολπικά υγρά. Πως μεταδίδεται; Τα χλαμύδια συμπεριλαμβάνεται στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, τα οποία μεταδίδονται με σεξουαλική επαφή. Ποια είναι τα συμπτώματα; Τα συμπτώματα που εκδηλώνονται στις γυναίκες, μολονότι σε μεγάλο ποσοστό δεν εκδηλώνονται, είναι τα εξής:



Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια είναι βλάβη ή καταστροφή των αεραγωγών και των ιστών των πνευμόνων που προκαλείται από το κάπνισμα ή από κάποιες ασθένειες, όπως η χρόνια βρογχίτιδα, η βρογχιολίτιδα, το πνευμονικό εμφύσημα και το βρογχικό άσθμα. Η ΧΑΠ είναι μια ύπουλη νόσος που μπορεί να εξελίσσεται μακροχρόνια (20 ή και παραπάνω χρόνια) χωρίς να παρουσιάζει συμπτώματα. Πρόκειται για μια πάθηση που αυξάνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να αποτελεί πλέον την τέταρτη πιο κοινή αιτία θανάτου.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
  • δύσπνοια

  • χρόνιος βήχας

  • παραγωγή πτυέλων

  • λαχάνιασμα

  • συριγμός
Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
  • το κάπνισμα

  • η ρύπανση

  • λοιμώξεις αναπνευστικού
Πως γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση της ΧΑΠ γίνεται με σπιρομέτριση (φύσημα σε ένα ειδικό μηχάνημα για εντοπισμό και ταξινόμηση της ασθένειας σε ήπια, μέτρια, σοβαρή). Ωστόσο συμπληρωματικά, μπορεί να γίνουν και περαιτέρω εξετάσεις, όπως ακτινογραφία θώρακος, αξιολόγηση των αερίων αίματος ή αξονική τομογραφία θώρακος.

Τι είδους επιπλοκές μπορεί να παρουσιαστούν;
  • αναπνευστική ανεπάρκεια

  • συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού

  • καρδιακή ανεπάρκεια

  • θάνατος
Πως αντιμετωπίζεται;

Η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια δε θεραπεύεται, ωστόσο χορηγούνται φάρμακα ή γίνεται οξυγονοθεραπεία για την επιβράδυνση της πορείας της ασθένειας και την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει -συνδυαστικά ή μη- τη λήψη βρογχοδιασταλτικών, κορτικοστεροειδών, αντιβιοτικών φάρμακων και ετήσιο εμβολιασμό.

Πως μπορεί να προληφθεί

Η ΧΑΠ προκαλείται από το κάπνισμα, τη ρύπανση ή από λοιμώξεις του αναπνευστικού, για αυτό το λόγο η πρόληψη εξαρτάται από την αποφυγή του καπνίσματος (ενεργητικού και παθητικού), τη διαβίωση σε ένα υγιές περιβάλλον και τον έλεγχο ασθενειών που αποδυναμώνουν το αναπνευστικό σύστημα, όπως είναι τα συνεχή κρυολογήματα και η χρόνια βρογχίτιδα.


Η τριχομονάδωση είναι παρασιτική λοίμωξη που έχει ως αποτέλεσμα να διαταράσσεται η φυσιολογική κολπική έκκριση και στους άνδρες να προκαλείται έκκριση από το πέος. Η τριχομονάδωση προκαλείται από το παράσιτο Trichomonas vaginalis, το οποίο μολύνει τον κόλπο των γυναικών και την ουρήθρα των ανδρών.

Πως μεταδίδεται;

Η τριχομονάδωση συμπεριλαμβάνεται στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, τα οποία μεταδίδονται με σεξουαλική επαφή.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Τα συμπτώματα στις γυναίκες παρουσιάζονται σε ένα διάστημα 5- 28 ημερών και είναι τα εξής:
  • κιτρινωπή ή πρασινωπή έκκριση από τον κόλπο

  • φαγούρα ή πόνος κατά την ούρηση

  • πόνος κατά την περίοδο

  • πόνος στο κάτω μέρος της κοιλιάς

  • πόνος ή αιμορραγία κατά τη διάρκεια της συνουσίας
Τα συμπτώματα που εκδηλώνονται στους άνδρες, μολονότι σε μεγάλο ποσοστό δεν εκδηλώνονται, είναι τα εξής:
  • έκκριση από το πέος

  • φαγούρα ή πόνος κατά την ούρηση
Τι είδους επιπλοκές μπορεί να προκαλέσει;

Στις γυναίκες μπορεί να προκαλέσει τις εξής:
  • πρόωρη γέννηση ή γέννηση βρέφους με χαμηλό σωματικό βάρος

  • σαλπιγγίτιδα με κίνδυνο στείρωσης, φλεγμονώδη νόσο της πυέλου
Πως θεραπεύεται;

Η θεραπεία των τριχομονάδων περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και αυστηρή αποχή από το αλκοόλ κατα τη διάρκεια της θεραπείας λόγω παρενεργειών. Η θεραπεία αυτή, εκριζώνει το παράσιτο με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμοστεί και στον ερωτικό σύντροφο προκείμενου να εξαλειφτεί το ενδεχόμενο επαναμόλυνσης.

Πως μπορεί να προληφθεί;

Οι τριχομονάδες, όπως όλα τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα προλαμβάνονται με την ασφαλή σεξουαλική επαφή. Ωστόσο, ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε τη μετάδοση της νόσου είναι να αποφύγετε τη σεξουαλική επαφή μέχρι να καταπολεμήσετε τη λοίμωξη.


Η ρινορραγία, η επίσταξη ή αλλιώς το «άνοιγμα της μύτης» είναι η αιμορραγία από τη μύτη. Αν η αιμορραγία ξεκινά από το χαμηλότερο σημείο του διαφράγματος ονομάζεται πρόσθια ενώ αν ξεκινά από το πίσω μέρος της μύτης ονομάζεται οπίσθια. Η πρόσθια αιμορραγία είναι η πιο συνηθισμένη και ακίνδυνη μορφή ρινορραγίας ενώ η οπίσθια είναι πιο σπάνια και ενδεχομένως πιο σοβαρή, ειδικά σε άτομα άνω των 50 ετών. Η αιμορραγία από τη μύτη -που σταματά μετά από 10-20 λεπτά, είναι ένα συνηθισμένο σύμπτωμα που ταλαιπωρεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το οποίο δεν εμπνέει ανησυχία. Σε κάθε άλλη περίπτωση που παρατηρείται αυξημένη συχνότητα επεισοδίων ρινορραγίας και/ή παρατεταμένης αιμορραγίας, θα πρέπει να καταφεύγετε στο γιατρό.

Που οφείλεται;

Οι σύντομες ρινορραγίες (οι οποίες είναι συνήθως πρόσθιες) οφείλονται κυρίως στους εξής παράγοντες:
  • σε τραυματισμό της μύτης (σκάλισμα της μύτης, ισχυρό ''φύσημα'', τραύμα από ξένο σώμα)

  • σε λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού

  • σε υψηλό πυρετό

  • σε ξηρότητα βλεννογόνου της μύτης

  • σε στραβό διάφραγμα

  • σε περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως έκθεση από χαμηλή σε υψηλή θερμοκρασία
Οι παρατεταμένες ρινορραγίες, αυτές δηλαδή που διαρκούν παραπάνω από 20 λεπτά, (οι οποίες είναι συνήθως οπίσθιες) οφείλονται συνήθως σε ασθένειες, όπως είναι οι εξής:
  • η αρτηριοσκλήρωση

  • η αναιμία

  • η αιμορροφιλία

  • η θρομβοπενία

  • η λευχαιμία

  • η χρόνια νεφρίτιδα

  • οι όγκοι της μύτης
Ρινορραγία μπορεί να προκληθεί και από τη χρήση φαρμάκων που εμποδίζουν την πήξη του αίματος (αντιπηκτικά ή αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα όπως η ασπιρίνη).

Πως αντιμετωπίζεται;
  • πιέζετε - με κρύα επιθέματα - το σημείο της μύτης που βρίσκεται κάτω από το διάφραγμα για τουλάχιστον 10 λεπτά

  • μην αναπνέετε από τη μύτη και μη τη φυσάτε, αναπνέετε από το στόμα

  • σε περίπτωση που δεν σταματά η αιμορραγία, θα χρειαστεί να επισκεφτείτε το γιατρό, ο οποίος μπορεί να γεμίσει τα ρουθούνια με ρινικούς σπόγγους ή να εφαρμόσει τοπική καυτηρίαση


Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί ιοί που προκαλούν έρπη. Ο απλός έρπης τύπου 1 (ΗSV1) προκαλεί επιχείλιο έρπη, ο απλός έρπης τύπου 2 (ΗSV2) προκαλεί έρπη των γεννητικών οργάνων, ενώ ο ιός (VZV) προκαλεί έρπη ζωστήρα. Και οι τρεις ιοί προκαλούν φουσκάλες και έλκη (πληγές), τα οποία εκδηλώνονται σε διαφορετικά σημεία και με διαφορετική ένταση ανάλογα με τον τύπο του ιού. Ο επιχείλιος έρπις εμφανίζεται στα χείλια, το στόμα και το πρόσωπο. Ο έρπις των γεννητικών οργάνων εμφανίζεται στα γεννητικά όργανα ενώ ο έρπις ζωστήρας, ο οποίος προσβάλλει μόνον όσους έχουν περάσει ανεμοβλογιά, εμφανίζεται κατά μήκος της οδού του νεύρου όπου κρυβόταν ο ιός από τότε που ο οργανισμός είχε προσβληθεί από ανεμοβλογιά.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Τα συμπτώματα του έρπη γενικά είναι τα εξής:
  • φουσκάλες που μετατρέπονται σε έλκη, τα οποία επουλώνονται δύσκολα, ανάλογα με το ιό

  • φαγούρα και ερεθισμός στην πάσχουσα περιοχή
Στα συμπτώματα του έρπη ζωστήρα περιλαμβάνονται και τα εξής:
  • εξάνθημα με πόνο

  • πόνος κατά μήκος του νεύρου, χωρίς εξάνθημα
Στα συμπτώματα του έρπη των γεννητικών οργάνων περιλαμβάνονται και τα εξής:
  • Μικρές, κόκκινες φυσαλίδες (φλύκταινες) ή ανοιχτές πληγές (έλκη) στα γεννητικά όργανα, τον πρωκτό και στις παρακείμενες περιοχές

  • Πόνος ή φαγούρα γύρω από την περιοχή των γεννητικών οργάνων, των εσωτερικών των μηρών ή των γλουτών

  • διογκωμένοι λεμφαδένες στο λαιμό ή στη βουβωνική χώρα

  • πόνοι στους μυς και στις αρθρώσεις

  • πονοκέφαλος

  • πόνος κατά την ούρηση
Πως μεταδίδεται;

Ο έρπης μεταδίδεται μέσω:
  • της επαφής του δέρματος με μολυσμένο δέρμα από έρπη

  • του φιλιού

  • σεξουαλικής επαφής (συμπεριλαμβανομένου και του στοματικού έρωτα)

  • του τοκετού (η μητέρα μπορεί να μεταδώσει τον έρπητα στο βρέφος κατά τη διάρκεια του τοκετού)
Πως θεραπεύεται;

Η θεραπεία του έρπη περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και επαλείψεις με κρέμες. Για τον απλό έρπη μπορείτε να προμηθευτείτε την κρέμα από το φαρμακείο, για τον έρπη ζωστήρα και τον έρπη των γεννητικών οργάνων, όμως, χρειάζεται να απευθυνθείτε σε γιατρό. Ο έρπης των γεννητικών οργάνων δε θεραπεύεται, ωστόσο αντιμετωπίζεται με αντιικά φάρμακα, τα οποία ανακουφίζουν τα συμπτώματα, βοηθούν στην επούλωση των ελκών και προστατεύουν από άλλες μολύνσεις. Για το λόγο αυτό η θεραπεία για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου ιού, όπως και του έρπη ζωστήρα, θα πρέπει να ξεκινά άμεσα.

Τι είδους επιπλοκές μπορεί να προκαλέσει;

Ο ιός του έρπη των γεννητικών οργάνων αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

Πως μπορεί να προληφθεί;

Μπορείτε να προλάβετε τον έρπη αποφεύγοντας την δερματική επαφή με μολυσμένο από έρπη δέρμα και διατηρώντας ασφαλείς σεξουαλικές επαφές.
Πιο συγκεκριμένα:
  • Χρησιμοποιήστε προφυλακτικό κατά τη διάρκεια κάθε σεξουαλικής επαφής

  • Περιορίστε τον αριθμό των συντρόφων

  • Αποφύγετε την σεξουαλική επαφή εάν ο σύντροφός σας παρουσιάζει έρπη στα γεννητικά όργανα ή οπουδήποτε αλλού


Το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου ή η σπαστική κολίτιδα είναι διαταραχή της κινητικότητας του παχέος εντέρου. Ο μηχανισμός πρόκλησης του ΣΕΕ σχετίζεται με παράγοντες, όπως το ψυχικό στρες, τα εγκεφαλικά ερεθίσματα, η σεροτονίνη και οι ορμονικές μεταβολές (στις γυναίκες). Το σύνδρομο αυτό είναι συχνότερο στις γυναίκες από ότι στους άνδρες και ταλαιπωρεί συνήθως ηλικίες που κυμαίνονται από 20-40 ετών.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
  • κοιλιακό άλγος που υποχωρεί μετά την αφόδευση

  • αλλαγή στην συχνότητα των κενώσεων

  • εναλλαγή δυσκοιλιότητας και διάρροιας

  • κόπρανα με διαφορετική σύσταση και βλέννα

  • αίσθημα μετεωρισμού (τυμπανισμού της κοιλιάς), ειδικά μετά το φαγητό

  • διαταραχή κενώσεων (από 3 κενώσεις την ημέρα ή λιγότερες από 3 την εβδομάδα)

  • αίσθημα για άμεση αφόδευση ή αίσθημα ατελούς κένωσης του ορθού
Επίσης, μπορεί να εμφανιστούν και άλλα συμπτώματα σχετικά με το ανώτερο πεπτικό σύστημα ή μη, όπως είναι τα εξής:
  • εφίδρωση

  • ναυτία, εμετός

  • κεφαλαλγία, ζάλη

  • δυσκολία στην κατάποση

  • αίσθημα ξηροστομίας ή υπερβολικής παραγωγής σιέλου

  • αίσθημα στομαχικού κορεσμού μετά τη λήψη μικρής ποσότητας τροφής

  • οσφυαλγία (πόνος στη μέση)

  • ινομυαλγίες (μορφή ρευματισμού που προσβάλλει τους μυς)

  • δυσπαρευνία (πόνος κατά τη σεξουαλική συνεύρεση)

  • προκάρδιο άλγος

  • συχνοουρία
Που οφείλεται;

Τα ακριβή αίτια της νόσου δεν έχουν γίνει ακόμη σαφή, ωστόσο ο μηχανισμός πρόκλησης, ο οποίος σχετίζεται με παράγοντες, όπως το ψυχικό στρες, τα εγκεφαλικά ερεθίσματα, η σεροτονίνη και οι ορμονικές μεταβολές, φαίνεται να πυροδοτείται από την κακή διαχείριση του στρες, την βίωση ενός τραυματικού γεγονότος και την πλούσια σε λίπη και/ή φυτικές ίνες διατροφή.

Ποιοι παράγοντες εντείνουν την σπαστική κολίτιδα;
  • το στρες

  • τα πλούσια σε λίπη και/ή σε φυτικές ίνες γεύματα

  • η έμμηνος ρύση
Πως γίνεται η διάγνωση;

Τα πρώτα βήματα της διάγνωσης περιλαμβάνουν λεπτομερή λήψη ιατρικού ιστορικού και κλινική εξέταση. Στη συνέχεια γίνονται αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις και περαιτέρω εξετάσεις, όπως έλεγχος κοπράνων, υπερηχογράφημα κοιλίας, κολονοσκόπηση ή βαριούχος υποκλυσμός (ακτινολογική εξέταση) προκειμένου να αποκλειστούν άλλες ασθένειες.

Πως θεραπεύεται;

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ειδική φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία της σπαστικής κολίτιδας, η γενική θεραπεία της νόσου περιλαμβάνει την κατάλληλη δίαιτα με εξατομικευμένα διατροφικά προγράμματα και σε ορισμένες περιπτώσεις χορήγηση αντικαταθλιπτικών (για την αναστολή της δράσης της σεροτονίνης) και/ή αναλγητικών φαρμάκων, και ενδεχομένως ψυχοθεραπεία για τη σωστή διαχείριση του στρες.

Τι μπορείτε να κάνετε;

Πέρα από τη λήψη της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής που θα σας συνταγογραφήσει ο γιατρός σας, μπορείτε να υιοθετήσετε έναν υγιή τρόπο ζωής που θα περιλαμβάνει σωστή διατροφή (αποφεύγετε τις τροφές και τις ουσίες που σας πειράζουν), άσκηση (για τη σύσφιξη των στομαχικών μυών), περιορισμό αλκοόλ και διακοπή καπνίσματος. Γενικότερα προτιμάτε να καταναλώνετε μικρά γεύματα μασώντας καλά τις τροφές.


Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι μία συχνή πάθηση του πεπτικού συστήματος που προκαλείται από την παλινδρόμηση του γαστρικού οξέος που υπάρχει στο στομάχι προς τον οισοφάγο και την επιστροφή του προς τα πίσω. Η σοβαρότητα της πάθησης εξαρτάται από την καυστικότητα του υγρού και την περιοδικότητα των επεισοδίων παλινδρόμησης την ημέρα.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
  • κάψιμο πίσω από το στέρνο

  • πόνος στο κέντρο του θώρακα

  • επίμονος βήχας

  • ερυγές (ρέψιμο)

  • ένα αίσθημα βάρους στην κοιλιά και δυσπεψία

  • αιμάτινες γραμμές στον εμετό

  • διάβρωση των δοντιών από το οξύ
Που οφείλεται;

Το στομάχι εκκρίνει οξύ για να διασπά τις τροφές που εισέρχονται σε αυτό μέσω ενός μικρού ανοίγματος. Ο γαστροοισοφαγικός σφιγκτήρας φράζει αυτό το άνοιγμα για να αποτρέψει πιθανή διαρροή του στομαχικού οξέος. Αν ο γαστροοισοφαγικός σφιγκτήρας χαλαρώσει, τότε το οξύ παλινδρομεί προς και από τον οισοφάγο με αποτέλεσμα να ερεθίζει τον οισοφάγο και να δημιουργεί αίσθημα καψίματος.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
  • η διαφραγματοκήλη

  • η λήψη ακατάλληλων φαρμάκων

  • η διατροφή με μεγάλα γεύματα που είναι πλούσια σε λίπη

  • η παχυσαρκία

  • το κάπνισμα

  • το αλκοόλ και ο καφές

  • η εγκυμοσύνη
Πως γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης γίνεται με γαστροσκόπηση, με εικοσιτετράωρη πεχαμετρία οισοφάγου, η οποία μετρά την οξύτητα των υγρών ή με το τεστ Bernstein, το οποίο αναπαράγει τα συμπτώματα της νόσου.

Πως θεραπεύεται;

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση θεραπεύεται με την κατάλληλη διατροφή και με φαρμακευτική αγωγή, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει αντιόξινα, αντιεκκριτικά και γαστροκινητικά φάρμακα μόνα τους ή σε συνδυασμούς. Σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν η αιτία της νόσου είναι η διαφραγματοκήλη, μπορεί να χρειαστεί να γίνει χειρουργική επέμβαση συνήθως με λαπαροσκόπηση.

Ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές;

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση πρέπει να ελέγχεται προκειμένου να προλαμβάνονται οι βλάβες στον οισοφάγο, οι οποίες μπορεί να είναι οι εξής:
  • έλκη

  • αιμορραγία

  • καλοήθεις στενώσεις

  • καρκίνος
Πως μπορεί να προληφθεί;

Για την πρόληψη της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης θα πρέπει να ακολουθείται ένας υγιεινός τρόπος ζωής που να περιλαμβάνει καλή διατροφή, αποφυγή κατάκλισης αμέσως μετά τα γεύματα, άσκηση, διακοπή καπνίσματος και περιορισμό του αλκοόλ. Τα άτομα που έχουν εκδηλώσει τη νόσο, χρειάζεται να ελέγχουν τους παράγοντες κινδύνου και να ακολουθούν την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, σύμφωνα με τις ιατρικές συμβουλές.



Η επιστήμη της ανάπλασης κυττάρων ή και ενός ολόκληρου μέλους ακούγεται ακόμη ως φουτουριστική ή επιστημονική φαντασία, το μέλλον όμως είναι εδώ.
Το βίντεο που μπορείτε να δείτε αναφέρεται στην ανάπλαση κυττάρων και την δυνατότητα της ανάπτυξης οργάνων από τα κύτταρα του σώματος μας.
Μια ασθενής με προχωρημένη φυματίωση αναπνέει πια πολύ καλύτερα μετά από μεταμόσχευση τραχείας που της έγινε, χρησιμοποιώντας δικά της βλαστικά κύτταρα.

Ενισχύοντας το έργο της φύσης
Η αναπλαστική ιατρική λαμβάνει βλαστικά κύτταρα από τον μυελό των οστών ή και αλλού του ίδιου του ατόμου και με ειδικές τεχνικές ξεκινώντας από μια καλλιέργεια κυττάρων μπορεί να παράξει στο εργαστήριο αγγεία, καρδιακές βαλβίδες, μια ουροδόχο κύστη και άλλα όργανα.
Ο σκοπός της έρευνας είναι να φτάσει στο σημείο της παραγωγής ολόκληρων οργάνων όπως η καρδιά, το ήπαρ, οι πνεύμονες ή μέχρι και να είμαστε σε θέση να αναπλάσουμε και να αντικαταστήσουμε γερασμένο δέρμα.
Τα προτερήματα της αναπλαστικής ιατρικής
Η μεταμόσχευση οργάνων που έχουν παραχθεί από δικά μας κύτταρα δεν έχει τον φόβο της απόρριψης του μοσχεύματος και δεν είναι απαραίτητη η φαρμακευτική ανοσοκατασταλτική θεραπεία που συνοδεύει τις μεταμοσχεύσεις από άλλο άτομο σήμερα.
Πολλαπλά αποδεδειγμένες θεραπείες
Το μέλλον είναι πολύ κοντά. Ως γέφυρα για την εφαρμογή στον άνθρωπο η Vet-Stem μια εταιρία στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας ξεκίνησε ήδη την εφαρμογή παρόμοιων θεραπειών σε σκύλους και άλογα.
Οι θεραπείες έχουν εφαρμοστεί επιτυχώς σε πάνω από 3000 άλογα και περιλαμβάνουν κατάγματα, νοσήματα των αρθρώσεων, τένοντες ή σύνδεσμοι που επανέρχονται σε πλήρη λειτουργικότητα.
Φανταστείτε τις προεκτάσεις αυτών των θεραπειών στους ανθρώπους.


Ένα νέο «όπλο» έχουν στα χέρια τους οι γιατροί, προκειμένου να μπορούν να αναγνωρίσουν και κατ’ επέκταση να αντιμετωπίσουν τη φλεβική θρομβοεμβολική νόσο – μία ύπουλη πάθηση που μπορεί να είναι μοιραία για τους ασθενείς. Πρόκειται για τις νέες κατευθυντήριες οδηγίες πρόληψης και θεραπείας της νόσου, που συντάχθηκαν με πρωτοβουλία της Ερευνητικής Μονάδας Θρόμβωσης και Βιολογίας των Αγγείων της Α΄ Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μαζί με 80 ειδικούς στη Θρόμβωση ιατρούς, διαφόρων ειδικοτήτων (χειρουργοί, ορθοπεδικοί, αγγειολόγοι, γυναικολόγοι, ογκολόγοι, αναισθησιολόγοι, αιματολόγοι) από όλες τις βαθμίδες υγείας. Το βιβλίο, που εκδόθηκε με την υποστήριξη μεγάλης φαρμακευτικής εταιρείας, θα διανέμεται δωρεάν στους γιατρούς, με στόχο να σωθεί το 50% των Ελλήνων ασθενών, που κινδυνεύει να εκδηλώσει την πάθηση.

Όπως τόνισαν ο Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής του Α.Π.Θ., Διευθυντής της Α’ Πανεπιστημιακής Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκης, κος Δημήτριος Κισκίνης, ο αναπληρωτής Καθηγητής Αιματολογίας και Αιμόστασης του Πανεπιστημίου Pierre et Marie Curie (Paris IV) και υπεύθυνος της ερευνητικής μονάδας Θρόμβωσης και Βιολογίας των αγγείων της Α’ Πανεπιστημιακής Κλινικής του Α.Π.Θ., κος Γρηγόρης Γεροτζιάφας, ο Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Διευθυντής της Αγγειοχειρουργικής Κλινικής του Περιφερειακού Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου κος Αστέριος Κατσαμούρης, ο Καθηγητής Ορθοπεδικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κος Κωνσταντίνος Μαλίζος και ο αναπληρωτής Καθηγητής, Διευθυντής του Κέντρου Θρόμβωσης του New Mexico των ΗΠΑ κος Αλέξανδρος Σπυρόπουλος: «Η Ελλάδα είναι η πέμπτη χώρα στον κόσμο που βγάζει αυτό το βιβλίο, την ώρα που περίπου 20.000 ασθενείς καταλήγουν από την ασθένεια κάθε χρόνο. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι το 30% των αιφνιδίων θανάτων οφείλεται σε πνευμονική εμβολή. Στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης 543.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ετησίως (το 12% των θανάτων) εξαιτίας της πνευμονικής εμβολής (θρόμβωση των πνευμονικών αρτηριών). Εν ολίγοις, η Φλεβική Θρομβοεμβολική Νόσος σκοτώνει κάθε χρόνο διπλάσιο αριθμό ανθρώπων σε σχέση με το άθροισμα των θανάτων που οφείλονται στο AIDS (6.000), στον καρκίνο του προστάτη (63.000), στον καρκίνο του μαστού (86.000) και στα τροχαία ατυχήματα (55.000)».

Τι έδειξαν οι μελέτες

Διακεκριμένοι Έλληνες επιστήμονες προτείνουν τη σύσταση Επιτροπής Θρόμβωσης, που θα λειτουργεί με πρότυπα των Επιτροπών Μετάγγισης Αίματος, σε κάθε νοσοκομείο.
Εξάλλου ενδιαφέρον παρουσιάζει η μελέτη ENDORSE, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Lancet το 2007 και από την οποία προέκυψε ότι, σε παγκόσμια κλίμακα, το 42% των νοσηλευόμενων σε Παθολογικές Κλινικές και το 64% των νοσηλευόμενων σε Χειρουργικές Κλινικές διέτρεχαν κίνδυνο Φλεβικής Θρομβοεμβολής. Ωστόσο μόλις οι τέσσερις στους δέκα ασθενείς που νοσηλεύονταν στις παθολογικές κλινικές και οι έξι στους δέκα χειρουργικούς ασθενείς έλαβαν κάποια μορφή προφύλαξης για την αντιμετώπιση του σοβαρού αυτού προβλήματος.
Η εν λόγω μελέτη έγινε σε δείγμα 70.000 ασθενών από 32 χώρες και από την Ελλάδα συμμετείχαν 1.845 ασθενείς. Σε ότι αφορά στη χώρα μας προέκυψε ότι για το 70% των ασθενών που κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους από Φλεβική Θρομβοεμβολή δεν είχε ληφθεί μέριμνα! Αυτό και μόνο το στοιχείο δείχνει ότι ο κίνδυνος της φλεβικής θρόμβωσης δεν εκτιμάται σωστά από τους γιατρούς σε παγκόσμιο επίπεδο.

Λίγα λόγια για τη νόσο

Με τον όρο φλεβική θρόμβωση εννοούμε τον σχηματισμό θρόμβων και πηγμάτων αίματος μέσα σε φλεβικά αγγεία. Φλεβική θρόμβωση παρουσιάζεται σε πιο βαθιές φλέβες των κάτω άκρων και μπορεί να μην προκαλέσει καθόλου συμπτώματα και να μην γίνει αντιληπτή από τον ασθενή, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη βλάβη στο πόδι, γνωστή και ως μεταθρομβωτικό σύνδρομο, σε χρόνια φλεβική ανεπάρκεια ή σε δυνητικά θανατηφόρο πνευμονική εμβολή.
Τα συμπτώματα είναι ενόχληση ή πόνος όταν ο ασθενής είναι σε όρθια στάση ή βαδίζει, που υποχωρεί με ανάπαυση και με ανύψωση του κάτω άκρου, ευαισθησία, οίδημα (πρήξιμο) και θερμότητα.

Πού οφείλεται

Τα τρία βασικά αίτια της θρόμβωσης είναι οι διαταραχές της πηκτικότητας του αίματος, ο τραυματισμός των αγγείων και η αλλαγή στην αιματική ροή. Σε περίπτωση παρακώλυσης της αιματικής ροής, λόγω ασθένειας, τραυματισμού και αδράνειας των βαλβίδων, το αίμα λιμνάζει και ευνοείται η δημιουργία θρόμβων.

Παράγοντες κινδύνου

  • Γενετική προδιάθεση -μεταλλάξεις γονιδίων που ελέγχουν τον μηχανισμό της πήξης του αίματος
  • Ιστορικό προηγηθείσας φλεβικής θρόμβωσης ή οικογενειακό ιστορικό του ασθενούς με αναφερόμενα τέτοια περιστατικά
  • Πρόσφατη χειρουργική επέμβαση
  • Ηλικία άνω των 40 ετών
  • Ορμονοθεραπεία ή λήψη αντισυλληπτικών
  • Κύηση ή πρόσφατος τοκετός
  • Προηγηθείς καρκίνος ή ήδη υπάρχων καρκίνος
  • Τραυματισμός άκρου ή ορθοπεδικές επεμβάσεις
  • Πολύωρη ακινησία ή καθιστική ζωή
  • Παχυσαρκία.

Τρόποι αντιμετώπισης

Η δημιουργία θρόμβων στις πιο βαθιές φλέβες (εν τω βάθει) των κάτω άκρων (μετά από σοβαρές εγχειρήσεις, τραυματισμούς ή κατάγματα, που κρατούν τον ασθενή σε ακινησία για μεγάλο χρονικό διάστημα) είναι σοβαρή και απαιτεί εισαγωγή στο νοσοκομείο για στενή παρακολούθηση, θεραπεία και εξετάσεις. Ο κυριότερος κίνδυνος της μη έγκαιρης διάγνωσης ή της πλημμελούς αντιμετώπισης είναι η «μετανάστευση» του θρόμβου προς τους πνεύμονες (πνευμονική εμβολή), η οποία μπορεί να είναι ακόμη και θανατηφόρος. Συνήθως, η νοσηλεία διαρκεί 5-10 ημέρες, αλλά στη συνέχεια απαιτείται παρακολούθηση και θεραπεία για 4 έως 6 μήνες. Η θνητότητα της πνευμονικής εμβολής αν δεν αντιμετωπιστεί φθάνει μέχρι και 30%.
Η κυριότερη μορφή αντιμετώπισης της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης και πρόληψης της Πνευμονικής εμβολής είναι με φαρμακευτική αντιπηκτική αγωγή.

Η πρόληψη

Η πρόληψη των θρομβώσεων στις ομάδες υψηλού κινδύνου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Γενικά συνιστάται η κατά το δυνατόν αποφυγή παρατεταμένων χρονικών διαστημάτων ακινησίας. Κατά τη διάρκεια ενός πολύωρου αεροπορικού ταξιδιού συνιστάται καλή ενυδάτωση, αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ και άσκηση των ποδιών, είτε με μυϊκή σύσπαση των μυών της γάμπας είτε με περπάτημα στο διάδρομο του αεροπλάνου, κάθε 30 λεπτά. Στους υπέρβαρους ασθενείς, συνίσταται η απώλεια βάρους, καθώς η παχυσαρκία αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης. Το σημαντικότερο είναι να ελέγχονται οι παράγοντες κινδύνου έτσι ώστε να αξιολογείται σωστά ο ασθενής και να χορηγείται η κατάλληλη αγωγή προφύλαξης.




Ως υπέρταση ορίζεται η αρτηριακή πίεση που υπερβαίνει τα 140/90 mmHg σε επανειλημμένες μετρήσεις από τον γιατρό. Πρόκειται για μια ύπουλη πάθηση που χαρακτηρίζεται και ως «σιωπηλός δολοφόνος» δεδομένου ότι μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή προσβολή, χωρίς καμία προειδοποίηση και χωρίς κανένα σύμπτωμα. Η έγκαιρη διάγνωση και ρύθμιση της υπέρτασης είναι ζωτικής σημασίας καθώς αποτελεί άμεσο παράγοντα κινδύνου για τα καρδιαγγειακά επεισόδια (π.χ εγκεφαλικά, εμφράγματα). Τα υπέρβαρα άτομα όπως και τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν υπέρταση.

Που οφείλεται;

Τα αίτια της πρωτοπαθούς υπέρτασης παραμένουν αδιευκρίνιστα ενώ για τα αίτια της δευτεροπαθούς υπέρτασης ενοχοποιούνται παράγοντες, όπως η παχυσαρκία, η υπερκατανάλωση αλκοόλ, η απορύθμιση των ορμονών, το στρες και ορισμένες παθήσεις των νεφρών.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Τα συμπτώματα της υπέρτασης- αν και συνήθως δεν εκδηλώνονται με αποτέλεσμα να μη γίνεται αντιληπτή η νόσος από μεγάλο ποσοστό ασθενών- είναι τα εξής:

  • πονοκέφαλος
  • αίσθημα κόπωσης
  • ρινορραγία


Πως γίνεται η διάγνωση;

Τα πρώτα βήματα της διάγνωσης περιλαμβάνουν τακτικές επισκέψεις στο γιατρό και μέτρηση της αρτηριακής πίεσης σε διαφορετικές ώρες τις ημέρας. Στη συνέχεια σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να γίνουν και περαιτέρω εξετάσεις, όπως οφθαλμολογικές, αιματολογικές, ουρολογικές, ηλεκτροκαρδιογράφημα ή υπερηχογράφημα καρδιάς και νεφρών καθώς και 24ωρη μέτρηση της αρτηριακής πίεσης με ειδική φορητή συσκευή (holter πιέσεως).

Πως αντιμετωπίζεται;

Ανάλογα με τη σοβαρότητα της υπέρτασης, αν δηλαδή είναι ήπια, μέτρια, σοβαρή ή πολύ σοβαρή, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αλλαγή του τρόπου ζωής και λήψη αντιυπερτασικών φαρμάκων.

Ποιοι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης;

  • το οικογενειακό ιστορικό
  • η παχυσαρκία
  • η ηλικία
  • η καθιστική ζωή και η έλλειψη σωματικής άσκησης
  • τα αντισυλληπτικά χάπια και μερικά άλλα φάρμακα (π.χ ερυθροποιητίνη)
  • εγκυμοσύνη
  • η υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ
  • η αυξημένη κατανάλωση αλατιού
  • η αυξημένη χοληστερίνη
  • το κάπνισμα
  • ο σακχαρώδης διαβήτης


Τι επιπλοκές μπορεί να προκαλέσει;

Η υπέρταση μπορεί να βλάψει:

  • τον εγκέφαλο (εσωτερική αιμορραγία, εγκεφαλικό επεισόδιο)
  • την καρδιά (καρδιακή ανεπάρκεια, στεφανιαία νόσος)
  • τους νεφρούς (νεφρική ανεπάρκεια)
  • τους οφθαλμούς (θαμπή όραση)


Τι μπορείτε να κάνετε;

Μπορείτε να υιοθετήσετε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, που να περιλαμβάνει καλή διατροφή (για να αποφύγετε την παχυσαρκία), άσκηση (για να αποφύγετε τους κινδύνους της καθιστικής ζωής), περιορισμό του στρες και του αλκοόλ και διακοπή καπνίσματος. Αν ανήκετε στην ομάδα υψηλού κινδύνου κάνετε τακτικά εξετάσεις ενώ μετά την ηλικία των 30 μετράτε την πίεσή σας ανά τακτικά χρονικά διαστήματα.



Περίοδος επωάσεως

2-10 ημέρες, συνήθως 4

Περίοδος απομονώσεως (λόγω μολυσματικότητας)

Αν χορηγείται αντιβιοτικό 24 ώρες, αν όχι, μέχρι να πιστοποιηθεί μέσω βακτηριολογικής εξετάσεως, ότι ο ασθενής έχει θεραπευτεί.

Η μηνιγγίτιδα είναι ο οξύς μολυσματικός πυρετός, ο οποίος προκαλεί φλεγμονή στις μεμβράνες που περιβάλουν τον εγκέφαλο και την σπονδυλική στήλη (μήνιγγες), με συνέπεια να υποστούν βλάβες.

Η αιτία της φλεγμονής είναι η μόλυνση από βακτήρια ή ιούς.

Η μηνιγγίτιδα που προκαλείται από βακτηριακή μόλυνση είναι ο σοβαρότερος τύπος και σε κάποιες περιπτώσεις προκαλεί μόνιμη βλάβη στον εγκέφαλο ή ακόμη και θάνατο.

Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα, τις περισσότερες φορές προκαλείται στα παιδιά από το βακτήριο Neisseria meningitidis και ονομάζεται μηνιγγοκοκκική μηνιγγίτιδα.

Το βακτήριο Νeisseria είναι φυσιολογικά εγκατεστημένο στη μύτη και στο λαιμό και συνήθως δεν προκαλεί αρρώστιες.

Το γιατί σε κάποια παιδιά προκαλεί μηνιγγίτιδα, είναι άγνωστο.

Ένα άλλο συνηθισμένο αίτιο που προκαλούσε μηνιγγίτιδα ήταν η μόλυνση με το βακτήριο Haemophilus influenzae της γρίπης, αλλά αυτή η περίπτωση έχει γίνει σπάνια, από τότε που άρχισε ο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ στα μωρά.

Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι πιο συνηθισμένη ανάμεσα σε παιδιά μικρότερα από 5 ετών, ωστόσο μπορεί να εμφανισθεί σε κάθε ηλικία. Συνήθως εμφανίζεται σε μεμονωμένες περιπτώσεις.

Η ιογενής μηνιγγίτιδα, έχει την τάση να εμφανίζεται σε επιδημίες, κατά την διάρκεια των χειμερινών μηνών και είναι πιο συχνή σε παιδιά μεγαλύτερα των 5 ετών.

Τα συμπτώματα, τόσο της βακτηριακής όσο και της προκαλούμενης από ιούς μηνιγγίτιδας, είναι παρόμοια στα αρχικά στάδια.

Ωστόσο, τα συμπτώματα της βακτηριακής μηνιγγίτιδας είναι συνήθως πιο έντονα και με την τάση να εμφανίζονται γρήγορα, μερικές φορές μέσα σε λίγες ώρες, ενώ τα συμπτώματα που προκαλεί η οφειλόμενη σε ιό μηνιγγίτιδα είναι ήπια.

Στα βρέφη τα πρώτα συμπτώματα είναι συχνά αμυδρά και μπορεί να περιλαμβάνουν:

· Μη φυσιολογική υπνηλία

· Πυρετό

· Εμετό

· Άρνηση λήψης τροφής

· Έντονο κλάμα

· Νευρικότητα

Στα μεγαλύτερα παιδιά, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν όλα τα παραπάνω, όπως επίσης και τα εξής:

· Έντονο πονοκέφαλο

· Αποστροφή για το έντονο φως και για τους δυνατούς ήχους

· Ακαμψία των μυών, ειδικότερα των μυών του λαιμού

Στα παιδιά όλων των ηλικιών που έχουν βακτηριακή μηνιγγίτιδα, τα αρχικά συμπτώματα μπορεί να ακολουθούνται:

· Από αυξανόμενη υπνηλία

· Από απώλεια των αισθήσεων ή σπασμούς (περιστασιακά)

· Μερικά παιδιά με μηνιγγίτιδα εμφανίζουν ένα χαρακτηριστικό εξάνθημα, το οποίο αποτελείται από επίπεδα, ροζ ή πορφυρά σπυράκια που δεν ξεθωριάζουν όταν τα πιέζουμε.

Θεραπεία

Η μηνιγγίτιδα που προκαλείται από στο βακτήριο Haemophilus influenzae της ΓΡΙΠΗΣ, μπορεί να προληφθεί με τον συνηθισμένο ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ, που παρέχει ανοσοποίηση στο συγκεκριμένο βακτήριο και γίνεται σε όλα τα παιδιά.

Μικρής διάρκειας προστασία ενάντια σε ένα είδος της μηνιγγοκοκκικής μηνιγγίτιδας, παρέχεται από ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ κατά τη διάρκεια τοπικών επιδημιών.

Ο μοναδικός άλλος τρόπος πρόληψης της βακτηριακής μηνιγγίτιδας είναι να χορηγηθούν αντιβιοτικά σε αυτούς που έρχονται σε άμεση επαφή με ένα παιδί που έχει προσβληθεί.

Η έγκαιρη θεραπεία με αντιβιοτικά, όταν γίνεται στα πρώτα στάδια της βακτηριακής μηνιγγίτιδας συνήθως οδηγεί σε πλήρη ανάρρωση.

Σε μερικά παιδιά μπορεί να παρουσιαστούν κάποιες βλάβες στον εγκέφαλο, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν κώφωση, κρίσεις σπασμών ή δυσκολίες στη μάθηση, ειδικότερα αν η θεραπεία καθυστερήσει. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η αρρώστια μπορεί να είναι θανατηφόρα, ακόμα και αν η θεραπεία γίνει έγκαιρα.

Εάν ένα παιδί σας παρουσιάσει συμπτώματα μηνιγγίτιδας, θα πρέπει να λάβει αμέσως ιατρική βοήθεια.


Οι πυρετικοί σπασμοί εμφανίζονται στα παιδιά που η ηλικία τους είναι από 6 μηνών ως 5 χρονών.Είναι ένα είδος σπασμών ο οποίος συνδέεται με υψηλή θερμοκρασία - πάνω από 39° C - η οποία συνήθως προέρχεται από κάποια μόλυνση σε ένα μέρος του σώματος, εκτός από τον εγκέφαλο.Οι σπασμοί, τις περισσότερες φορές, συνδέονται με μολύνσεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, όπως είναι το κρυολόγημα.Οι πυρετικοί σπασμοί προκαλούνται από τη απότομη αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και εμφανίζονται, συνήθως, κατά την έναρξη κάποιας εμπύρετης αρρώστιας.Τα παιδιά είναι ευαίσθητα στις κρίσεις σπασμών γιατί οι εγκέφαλοί τους δεν είναι ακόμα ώριμοι. Αυτές οι κρίσεις σπασμών δεν είναι συνήθως σοβαρές.

Το πρώτο στάδιο της κρίσης διαρκεί περίπου μισό λεπτό.

Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

· Απώλεια των αισθήσεων

· Ακαμψία του σώματος

· Διακοπή της αναπνοής για περισσότερο από μισό λεπτό

· Ακούσια κένωση ή ούρηση

Το δεύτερο στάδιο συνήθως διαρκεί για λιγότερο από 5 λεπτά.

Το παιδί παραμένει αναίσθητο και ίσως εμφανιστούν συμπτώματα που μπορεί να περιλαμβάνουν:

· Νευρική σύσπαση των άκρων και/ ή του προσώπου

· Αναποδογύρισμα των ματιών

Στο τέλος του δευτέρου σταδίου, το παιδί ανακτά τις αισθήσεις του και κοιμάται βαθιά για μία με δύο ώρες.Όταν το παιδί ξυπνήσει, μπορεί να είναι σαστισμένο, νυσταλέο και ευερέθιστο.

Κάποια από τα παιδιά που έχουν υποστεί ένα επεισόδιο πυρετικών σπασμών μπορεί να έχουν και ένα δεύτερο αργότερα.

Ωστόσο, τα παιδιά που είναι μεγαλύτερα από 5 ετών, σπανίως έχουν άλλα επεισόδια.

· Αν παρουσιαστούν πυρετικοί σπασμοί, θα πρέπει να είναι άμεση η επικοινωνία με το γιατρό και να εξετασθεί, ώστε να αποκλειστεί η περίπτωση της ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑΣ.





OΛΕΣ ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΡΥΘΜΙΖΟΝΤΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ. ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΟΥ 24ΩΡΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ.
Το εσωτερικό ρολόι του οργανισμού, που καθορίζει το βιολογικό ρυθμό, γνωστός και ως κιρκαδικός ρυθμός από την συγχώνευση των λατινικών λέξεων Circa-που σημαίνει περίπου- και Dies- που σημαίνει μέρα.
Ο ρυθμός αυτός λειτουργεί βάση δύο ορμονών, της μελατονίνης και της ντοπαμίνης. Η ντοπαμίνη σχετίζεται με την εγρήγορση και η μελατονίνη αφορά τον καθορισμό του ύπνου.
Μόλις το φως της ημέρας ελαττώνεται και μέσω αυτού ερεθίζονται οι νευρικοί υποδοχείς των οφθαλμών, μειώνεται η ντοπαμίνη και η κορτιζόνη του οργανισμού, και αυξάνεται η μελατονίνη, θέτοντας σε λειτουργία την διαδικασία του ύπνου.
Το αντανακλαστικό αυτό τόξο σχηματίζεται σε δύο περιοχές του εγκεφάλου πάνω από τον υποθάλαμο, τους λεγόμενους υπερχιασματικούς πυρήνες. Ο κάθε πυρήνας έχει μέγεθος ρυζιού και περιέχει από 50.000 κύτταρα, τα οποία συντονίζονται μεταξύ τους και με τον υπόλοιπο οργανισμό, προκειμένου να φέρουν την αρμονία των βιορυθμών σε όλο το σώμα.
Εάν υπάρχει διαταραχή στο σύστημα των πυρήνων, τότε εμφανίζεται με πλήθος από νοσηρές ανωμαλίες, όπως διαταραχές βάδισης, σίτισης, πόσης, ύπνου, σκέψης κτλ.
Αυτά τα αναφέρουμε για να γίνει γνωστό πως ο απλός βιορυθμός του βιολογικού ρολογιού, που κλείνουμε στο κεφάλι μας, είναι υπεύθυνος για τον τρόπο ζωής μας και για όλες τις δυσάρεστες καταστάσεις, που προκαλεί καμιά φορά η δυσλειτουργία του.


 

Η φαινυλκετονουρία ή ΦΚΟ, (αγγλικά: phenylketonuria ,PKU) είναι ένα σχετικά σπάνιο κληρονομικό μεταβολικό νόσημα, κληρονομούμενο με τον αυτοσωματικό υπολειπόμενο χαρακτήρα, με συχνότητα περίπου μια περίπτωση στα χίλια ζώντα νεογνά. Είναι




Οι εγκεφαλικοί όγκοι παρουσιάζουν ιδιαίτερα προβλήματα στην αντιμετώπιση τους. Η έγκαιρη διάγνωση διευκολύνει τη θεραπεία τους.

Οι όγκοι στον εγκέφαλο μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις. Η ταχύτητα ανάπτυξης των καλοηθών όγκων είναι αργή.

Αντίθετα οι κακοήθεις όγκοι αναπτύσσονται συνήθως γρήγορα. Παράλληλα συμπιέζουν ή διηθούν τους γειτονικούς ιστούς του εγκεφάλου προκαλώντας περισσότερα προβλήματα.

Οι πρωτογενείς εγκεφαλικοί όγκοι αναπτύσσονται από τον ανώμαλο πολλαπλασιασμό εγκεφαλικών κυττάρων. Όγκοι μπορούν να δημιουργηθούν από τα διάφορα είδη των εγκεφαλικών κυττάρων.

Είναι επίσης δυνατόν να αναπτυχθούν μεταστάσεις στον εγκέφαλο από κάποιον άλλο καρκίνο που έχει εκδηλωθεί σε διαφορετικό μέρος του σώματος. Οι δευτερογενείς αυτοί όγκοι είναι συχνότεροι από ότι οι πρωτογενείς όγκοι του εγκεφάλου.

Στα παιδιά οι περισσότεροι όγκοι είναι πρωτογενείς. Στους ενήλικες συμβαίνει το αντίθετο δηλαδή οι περισσότεροι είναι μεταστάσεις καρκίνων που εκδηλώθηκαν αλλού στο σώμα.

Το μέγεθος του εγκεφαλικού όγκου, η ανατομική θέση στην οποία δημιουργήθηκε, η ταχύτητα ανάπτυξης του, έχουν καθοριστικό ρόλο τόσο στο είδος των συμπτωμάτων που θα προκληθούν όσο και στη θεραπευτική αντιμετώπιση.

Η πίεση που ασκείται από τον όγκο στους υγιείς ιστούς του εγκεφάλου, το οίδημα που δημιουργείται στον εγκεφαλικό ιστό που περιβάλλει τον όγκο και η απόφραξη της κυκλοφορίας του εγκεφαλονωτιαίου υγρού, δημιουργούν μια κλινική εικόνα του ασθενούς, ιδιαίτερα ανησυχητική.

Τα σημεία και συμπτώματα που μπορούν να προκαλούν οι πρωτογενείς ή δευτερογενείς εγκεφαλικοί όγκοι έχουν σχέση με πολλές βασικές λειτουργίες όπως η όραση, η ακοή, η ομιλία, η μνήμη, η κίνηση, η ισορροπία, η συμπεριφορά και η ψυχική κατάσταση.

Τα κυριότερα είναι τα ακόλουθα:
  1. Έντονος πονοκέφαλος: Ο πονοκέφαλος αυτός είναι ισχυρότερος από ότι συνήθως, επιδεινώνεται προοδευτικά, εκδηλώνεται το πρωί, εντοπίζεται πάντοτε στην ίδια περιοχή και μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία, εμετούς, διπλωπία ή απώλεια όρασης.

    Περισσότεροι από το 50% των ασθενών με εγκεφαλικό όγκο, παρουσιάζουν πονοκέφαλους. Χειροτερεύουν με το βήχα και με την αλλαγή της θέσης του ασθενούς. Με την αύξηση του όγκου γίνονται συχνότεροι, διαρκούν περισσότερο και γίνονται ισχυρότεροι
  2. Προβλήματα όρασης: Διπλωπία (ο ασθενής βλέπει διπλά), απώλεια της περιφερικής ή άλλου μέρους της όρασης
  3. Δυσκολίες ομιλίας και ακοής
  4. Δυσκολίες ισορροπίας: Ο ασθενής δυσκολεύεται να κρατήσει την ισορροπία του, παρουσιάζει αταξία, προβλήματα στο συντονισμό των κινήσεων του
  5. Εμετοί: Ο ασθενής παρουσιάζει το πρωί όταν ξυπνά αναγούλες, εμετούς που δεν εξηγούνται από άλλους λόγους. Κάποτε οι εμετοί αυτοί μπορεί να είναι έντονοι
  6. Απώλεια αίσθησης ή και κίνησης: Ο ασθενής χάνει προοδευτικά τη δυνατότητα να κινεί ή να αισθάνεται ένα μέλος του σώματός του, χέρι ή πόδι. Μπορεί επίσης να έχει μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσματα σε ένα μέλος του
  7. Σύγχυση, δυσκολίες συγκέντρωσης
  8. Αλλαγές στη συμπεριφορά
  9. Σπασμοί: Οι αλλαγές στην ηλεκτρική δραστηριότητα των νευρώνων του εγκεφάλου που δημιουργεί ό όγκος, είναι αιτία σπασμών, απώλειας της συνείδησης, απώλειας ούρων ή και κοπράνων.

    Σπασμοί που εμφανίζονται ξαφνικά σε ένα ενήλικα χωρίς προηγούμενο ιστορικό σπασμών ή ατυχήματος με εμπλοκή του εγκεφάλου ή άλλης ασθένειας που προκαλεί σπασμούς, πρέπει να δημιουργεί την υποψία για εγκεφαλικό όγκο. Κάποτε οι σπασμοί μπορεί να είναι το μόνο σημείο ενός εγκεφαλικού όγκου που αυξάνεται με αργό ρυθμό

Η ύπαρξη ενός ή περισσότερων από τα πιο πάνω σημεία ή συμπτώματα, δεν δείχνει υποχρεωτικά ότι υπάρχει όγκος στον εγκέφαλο. Υπάρχουν πολλές άλλες ασθένειες που είναι σε θέση να προκαλέσουν την ίδια κλινική εικόνα.

Όμως οποιοσδήποτε που παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα, πρέπει να δει το γιατρό όσο πιο σύντομα γίνεται. Μόνο ο γιατρός μπορεί να κάνει τις αναγκαίες εξετάσεις και να καθοδηγήσει τον ασθενή στη διάγνωση και θεραπεία της πάθησης.



Τα εγκεφαλικά ημισφαίρια είναι τα δυο τμήματα στα οποία χωρίζεται μορφολογικά αλλά και από άποψη λειτουργιών ο εγκέφαλος του ανθρώπου και άλλων θηλαστικών. Τα δυο εγκεφαλικά ημισφαίρια συνδέονται με το μεσολόβιο, μια πυκνή δέσμη νευραξόνων που επιτρέπει την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των δυο ημισφαιρίων. Τα δυο ημισφαίρια δεν έχουν συμμετρική λειτουργία, δηλαδή το καθένα φιλοξενεί τα κέντρα για διαφορετικές δεξιότητες και αντιληπτικές ικανότητες. Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου διακοπεί η επικοινωνία μεταξύ τους, κυρίως λόγω χειρουργικής διχοτόμησης του μεσολοβίου, μπορούν να λειτουργήσουν και ανεξάρτητα. Επίσης στην περίπτωση κάποιας βλάβης στο ένα ημισφαίριο, το άλλο μπορεί να αναπληρώσει μερικά τις λειτουργίες του. Το κάθε ημισφαίριο ελέγχει την «χιαστί» αντίθετη πλευρά του σώματος· δηλαδή, το δεξί ημισφαίριο δέχεται τα ερεθίσματα από το αριστερό τμήμα του σώματος, και ελέγχει τις κινήσεις αυτού του τμήματος. Το αντίστροφο ισχύει για το αριστερό.

Αριστερό ημισφαίριο

Ελέγχει το δεξί ήμισυ του σώματος αισθητικά και κινητικά, ενώ σε αυτό γίνονται κυρίως οι λεκτικές, αναλυτικές και λογικές νοητικές διεργασίες. Είναι υπεύθυνο για την αντίληψη του χρόνου, την ομιλία, τη γραφή, την αντίληψη του λόγου, τον συμβολισμό, τη λεκτική μνήμη και την αναλυτική σκέψη. Επίσης για την επικοινωνία με λέξεις κατά κυριολεξία, την επεξεργασία των ακουστικών ερεθισμάτων και της αφηρημένης πληροφορίας, την πρόκληση ελεγχόμενης συμπεριφοράς και τη δευτερογενή ερμηνεία συμπεριφοράς. Σε αυτό εκτελούνται διαδικασίες σχετικές με τα μαθηματικά και τη γραμματική.

Δεξιό ημισφαίριο

Ελέγχει το αριστερό ήμισυ του σώματος αισθητικά και κινητικά και είναι υπεύθυνο για την οπτική αντίληψη του χώρου, την κατανόηση των μεταφορικών εννοιών και του χιούμορ,συσχέτιση,σύνθεση λεγομένων συναισθηματική φόρτιση και μελωδία λόγου,οπτική μνήμη, την επικοινωνία, τόσο με τόνο φωνής όσο και με εκφράσεις του προσώπου και εξωλεκτική κινησιολογία («γλώσσα του σώματος»). Επίσης για την προσοχή, τη διάκριση πολύπλοκων ακουστικών τόνων, την πρόκληση παρορμητικής συμπεριφοράς, τα αισθήματα, τις συγκινήσεις, τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και την καλλιτεχνική έκφραση.




ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΦΛΕΒΙΔΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ, ΟΤΑΝ ΑΙΜΟΡΡΑΓΟΥΝ, ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΞΕΙΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΕΣ ΒΛΑΒΕΣ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ, Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΕΤΟΙΩΝ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΤΡΑΥΜΑΤΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ.
Η Νατάσσα Ρίτσαρντσον , μία επώνυμη ηθοποιός του διεθνούς χώρου του θεάτρου και του κινηματογράφου, τραυματίστηκε ελαφρά στο σκι, σε μία κοσμοπολίτικη πίστα του Καναδά, και μεταφέρθηκε στο εκεί άρτια εξοπλισμένο νοσοκομείο.
Μετά από μία εξέταση, το κρανιακό της τραύμα θεωρήθηκε επιπόλαιο και αφέθηκε από τους γιατρούς να συνεχίσει τις διακοπές της. Το επόμενο βράδυ, λόγω αιμορραγίας και οιδήματος, πέθανε από εγκεφαλικό εγκολεασμό.

Το κακό έγινε με έναν γνωστό τρόπο, που δυστυχώς κατά κανόνα παραβλέπεται. Στον εγκέφαλο πολλά μικρά φλεβίδια αναστομώνονται με μεγάλες φλέβες των εγκεφαλικών μηνίγγων. Όταν αυτά τα φλεβίδια υποστούν μια μικρή ρωγμή, «στάζει» από εκεί το αίμα στο εσωτερικό του κρανίου για μικρό ή μακροχρόνιο διάστημα.
Το δεύτερο συμβαίνει πάρα πολύ τακτικά, με αποτέλεσμα να έχουμε την εμφάνιση συμπτωμάτων ακόμα και μετά από πολλά έτη, με τη μορφή αιματωμάτων, υγρωμάτων, ή ακόμη και επιφανειακής σιδήρωσης.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα συμπτώματα αναπτύσσονται «ύπουλα», πολλές φορές χωρίς να τα αντιληφθεί ο ασθενής, και κάποια στιγμή εμφανίζονται διογκωμένα, κάνοντας τη δυσάρεστη κλινική έκπληξη.
Η πρόληψη και ο συνεχής έλεγχος για αυτές τις περιπτώσεις με την τακτική επανάληψη ανάλογων εξετάσεων είναι μονόδρομος.


Το φαινόμενο του αιφνίδιου θανάτου από καρδιά

Τη μια στιγμή κάποιος 40χρονος με αξιοζήλευτο επίπεδο χοληστερίνης χαίρεται τη ζωή του. Την επόμενη στιγμή είναι ξαφνικά νεκρός από την καρδιά του. Οι γιατροί αποδίδουν τον αιφνίδιο θάνατο σε μια ανωμαλία του ηλεκτρικού συστήματος της καρδιάς. Τώρα, μια νέα έρευνα αποδίδει σε γενετικά αίτια το πρόβλημα και εξηγεί έτσι γιατί δεν προϋπάρχουν εξωτερικά συμπτώματα, ούτε ίχνη κάποιου προβλήματος στις εξετάσεις αίματος.

Μια ομάδα Αμερικανών ερευνητών από την Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, υπό τον καθηγητή Νταν Άρκινγκ, σε συνεργασία με ερευνητές από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και άλλους, ανακάλυψε εννέα νέα γονίδια που κάνουν ένα άτομο ευάλωτο σε αιφνίδιο θάνατο από καρδιά και επιβεβαίωσε το ρόλο ενός ακόμα γονιδίου (Nos1ap). Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Nature Genetics", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.

"Περίπου τα μισά από αυτά τα γονίδια μάς ξάφνιασαν. Κανείς δεν περίμενε ότι θα σχετίζονται με τη βιολογία της καρδιάς", δήλωσε ο Άρκινγκ. Τα συγκεκριμένα γονίδια τροποποιούν τον χρονισμό των συστολών της καρδιάς (γνωστό ως "διάστημα QT"), που αντιστοιχεί στην συνολική διάρκεια της κοιλιακής εκπόλωσης και επαναπόλωσης.

Το διάστημα QT εντοπίζεται μέσω ενός κοινού ηλεκτροκαρδιογραφήματος. Οι άνθρωποι που εμφανίζουν επιμήκυνση του "διαστήματος QT, έχουν υψηλότερο κίνδυνο αιφνίδιου θανάτου. "Ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος είναι πραγματικό πρόβλημα. Δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία για έναν άνθρωπο", δήλωσε ο Άρκινγκ.

Σύμφωνα με την έρευνα, που βασίστηκε σε περίπου 16.000 άτομα, όσα πιο πολλά από τα δέκα επίμαχα γονίδια έχει ένας άνθρωπος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες αιφνιδίου θανάτου. Ένα έμφραγμα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο να αποκτήσει κάποιος αυτό τον ανώμαλο καρδιακό ρυθμό (επιμήκυνση διαστήματος QT), όμως όσοι κληρονομούν αυτό το γενετικό ρίσκο, συχνά ποτέ δεν το μαθαίνουν.

"Το πρόβλημα με αυτούς τους ανθρώπους", δήλωσε ο Άρκινγκ, "είναι ότι δεν εμφανίζουν γνωστούς παράγοντες κινδύνου. Δεν έχουν υψηλή χοληστερίνη, ούτε είναι υπέρβαροι". Τελικά, ο στόχος της ερευνητικής ομάδας είναι η ανάπτυξη νέων φαρμάκων με βάση τα ευρήματα των νέων γονιδίων.




Ο εκφυλκισμός της ωχράς κηλίδας είναι μια ασθένεια που πλήττει ολοένα και περισσότερο κόσμο με το πέρασμα του χρόνου. Η ασθένεια δεν θεραπεύεται και οδηγεί τελικά στην τύφλωση, υπάρχει όμως η δυνατότητα της πρόληψης ώστε να μη φθάσει η νόσος στο τελικό στάδιο που σημαίνει απώλεια της όρασης. Αρχικά θα πρέπει κάθε άνθρωπος μετά τα 55 του χρόνια να εξετάζεται για τη νόσο.



Επιπτώσεις του σακχαρώδη διαβήτη στα αγγεία και τα νεύρα των ποδιών
  • Αποφρακτικές αγγειοπάθειες των κάτω άκρων.
  • Διαβητική μικροαγγειοπάθεια (πάχυνση της βασικής μεμβράνης των τριχοειδών). Όλοι οι διαβητικοί παρουσιάζουν αλλοιώσεις στα τριχοειδή (μικροαγγειοπάθεια). Σε σημαντικό ποσοστό οι διαβητικοί παρουσιάζουν αποφρακτικές αλλοιώσεις στις αρτηρίες των κάτω άκρων.
  • Διαβητική νευροπάθεια. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, τα κινητικά και αισθητικά νεύρα παρουσιάζουν αλλοιώσεις. Συμπτώματα και κλινικά σημεία διαβητικής αγγειοπάθειας και νευροπάθειας:
    • Παραισθησία
    • Υπαισθησία
    • Υπερευαισθησία
    • Ριζιτικό άλγος
    • Ανιδρωσία
    • Απώλεια τριχών
    • Τροφικά έλκη
    • Τοπική λοίμωξη
    • Μυϊκή ατροφία
Αποτέλεσμα των επιπτώσεων του σακχαρώδη διαβήτη είναι το : Διαβητικό πόδι

Χαρακτηριστικά διαβητικού ποδιού
  • Παρουσιάζει αγγειοπάθεια και νευροπάθεια.
  • Είναι ευαίσθητο στην ανάπτυξη τροφικών αλλοιώσεων.
  • Είναι ευαίσθητο στις τοπικές λοιμώξεις.
Θεραπεία διαβητικού ποδιού
Η θεραπευτική προσέγγιση του διαβητικού έλκους περιλαμβάνει τον έλεγχο των εξής παραμέτρων:
  • Ρύθμιση του σακχαρώδη διαβήτη
  • Έλεγχος περιφερικής νευροπάθειας
  • Απώλεια βάρους
  • Επιμελής φροντίδα άκρων
  • Φροντίδα τραυμάτων
  • Έλεγχος τοπικών λοιμώξεων (καλλιέργειες – αντιβιογράμματα – συστηματικά αντιβιοτικά)
  • Αφαίρεση νεκρωμένων ιστών – ακρωτηριασμοί


Τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη σε 81 νοσοκομεία της Ευρώπης και της Αμερικής έδωσαν ελπίδες σε αυτούς που πάσχουν από ημικρανίες.

Οι ασθενείς ακολούθησαν μια θεραπεία που βασίζεται στο φάρμακο Telcagepant, το οποίο αν και νέο αποδείχτηκε ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην αντιμετώπιση του πόνου σε σχέση με τα υπάρχοντα φάρμακα. Μάλιστα δεν δημιουργεί και παρενέργειες.
Οι έρευνες οδήγησαν στην ανάπτυξη του νέου φαρμάκου που ενεργεί στο ανθρώπινο σύστημα με διαφορετικό τρόπο από τις υπόλοιπες θεραπείες.

Το νέο φάρμακο διακόπτει την ακολουθία των χημικών αντιδράσεων που προκαλούν τους έντονους πόνους σε διαφορετικό σημείο από εκείνο στο οποίο επεμβαίνουν τα υπόλοιπα φάρμακα.

Στο τέλος της έρευνας ανακαλύφθηκε ότι το νέο φάρμακο όχι μόνο μειώνει τον πόνο αλλά εμποδίζει ολοκληρωτικά την επανεμφάνισή του.


Κόπωση.
Ακράτεια.
Δυσκολία συγκέντρωσης.
Κυκλοθυμία.
Ευαισθησία στη ζέστη.


Όλοι όσοι πάσχουν από ΣΚΠ, άσχετα από το βαθμό αναπηρίας, μπορούν να ωφεληθούν από την άσκηση. Στην εποχή μας που όλοι ασχολούνται με την φυσική τους κατάσταση, η άσκηση αναγνωρίζεται σαν ένα αναπόσπαστο μέρος ενός ολιστικού προγράμματος αποκατάστασης.

Μετάφραση από τα Αγγλικά: Κοτσιρίλου Δέσποινα
Επιστημονική επιμέλεια: Γιάννης Σιούτης, φυσίατρος

Πριν ξεκινήσετε οποιαδήποτε άσκηση, διαβάστε το εγχειρίδιο προσεκτικά.

Διαιρείται σε 4 τομείς.

1. Παθητικές ασκήσεις: Ασκήσεις που απαιτούν την ύπαρξη άλλου προσώπου.
2. Ενεργητικές ασκήσεις και ασκήσεις υπό αντίσταση: Ασκήσεις που θα κάνουμε μόνοι μας ή με αντίσταση από άλλο πρόσωπο ή βάρος.
3. Ασκήσεις ισορροπίας και συντονισμού: Ασκήσεις που θα βοηθήσουν άτομα με προβλήματα ισορροπίας και συντονισμού στις κινήσεις τους.
4. Ασκήσεις για την σπαστικότητα: Τεχνικές που έχουν σχεδιαστεί να μειώσουν την σπαστικότητα.

Ένα πρόγραμμα άσκησης με την επίβλεψη του ειδικού μπορεί

1. Να αυξήσει τη μυϊκή δύναμη
2. Να διατηρήσει ή να αυξήσει την αντοχή
3. Να διατηρήσει ή να αυξήσει το εύρος κίνησης και την ελαστικότητα των αρθρώσεων
4. Να μειώσει την σπαστικότητα
5. Να δυναμώσει τη λειτουργία της καρδιάς και των αγγείων.
6. Να προλάβει προβλήματα από τις κατακλίσεις
7. Να προλάβει δευτερογενή συμπτώματα της ΣΚΠ, π.χ.: Μυϊκή ατροφία, συσπάσεις των μυών
8. Να βοηθήσει στον έλεγχο του βάρους
9. Να μειώσει την τάση για δυσκοιλιότητα
10. Να προάγει μια εσωτερική αίσθηση επιτεύγματος και ευεξίας

Συμβουλευτείτε το γιατρό σας να σας συστήσει ένα φυσίατρο και μαζί του να σχεδιάσετε ένα εξατομικευμένο πρόγράμμα ασκήσεων που θα κάνετε μόνοι σας ή με τη βοήθεια του φυσιοθεραπευτή σας.

Μερικές συμβουλές πριν ξεκινήσετε:

Επειδή οι ΑμΣΚΠ παρουσιάζουν διαφορετικά συμπτώματα που ποικίλουν αρκετά από καιρό σε καιρό, δεν είναι δυνατό να κάνουμε ένα πρόγραμμα ασκήσεων κατάλληλο για όλους. Έτσι μια άσκηση που είναι σωστή για κάποιο διάστημα μπορεί να αποδειχτεί ακατάλληλη για καποιο άλλο. Επομένως ένα πρόγραμμα ασκήσεων για τη ΣΚΠ πρέπει να είναι εξατομικευμένο και μπορεί να χρειαστεί να τροποποιηθεί εάν αλλάξουν οι επιπτώσεις της ασθένειας.

Σας συστήνουμε να συμβουλεύεστε το γιατρό για οποιοδήποτε πρόγραμμα άσκησης θέλετε να κάνετε. Μπορείτε να δείξετε αυτό το εγχειρίδιο στον γιατρό σας και τον φυσίατρο ή τον φυσιοθεραπευτή σας. Ζητήστε οδηγίες, για το ποιες ασκήσεις είναι πιο κατάλληλες για εσάς.
Μην ξεκινήσετε κάποιο πρόγραμμα ασκήσεων κατά την διάρκεια μιας ώσης, εκτός και εάν ο γιατρός σας συμβουλέψει διαφορετικά.

Η αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος κατά την διάρκεια της άσκησης μπορεί να αυξήσει την σπαστικότητα και/ ή την κούραση. Η ενεργητική άσκηση με μικρή αντίσταση και αργό ρυθμό προκαλεί μικρότερη αύξηση της θερμοκρασίας από ότι ασκήσεις με μεγάλη αντίσταση. Ανεπαρκείς περίοδοι ξεκούρασης μπορεί να έχουν σαν αποτέλεσμα την υπερκόπωση. Μάθετε τα όρια σας και να στοχεύετε σε ένα αργό αλλά σταθερό κέρδος.

Όταν ασκήστε, να φοράτε ρούχα που δεν εμποδίζουν την κίνηση.

Πειραματιστείτε σε διαφορετικές ώρες της ημέρας ώστε να βρείτε το χρονικό διάστημα που είναι περισσότερο άνετο/ ξεκούραστο για σας. Μερικοί ΑμΣΚΠ προτιμούν να χωρίζουν το πρόγραμμα άσκησης τους σε δύο μέρη: ένα το πρωί και ένα το βράδυ.

Εάν αισθανθείτε πόνο ή δυσφορία κατά τη διάρκεια της άσκησης, σταματήστε αμέσως. Μετά συμβουλευτείτε το γιατρό σας πριν ξανακάνετε αυτή την άσκηση.

Ξεκινήστε με αργό ρυθμό το πρόγραμμα των ασκήσεων. Μη ζορίζετε οποιοδήποτε μέρος του σώματος ή μην ξεπερνάτε τα όριά σας.

Επεξήγηση Ειδικών Όρων

Ο γιατρός ή φυσιοθεραπευτής σας, μπορεί να χρησιμοποιήσει τους παρακάτω τεχνικούς όρους, όταν σχεδιάζει ένα πρόγραμμα ασκήσεων για σας.

1. Εύρος κίνησης:
Το μέγεθος της κίνηση που μπορούμε να κάνουμε σε μία άρθρωση.

2. Παθητικό εύρος κίνησης:
Το μέγεθος της κίνηση που μπορεί να γίνει με βοήθεια (π.χ. από τον θεραπευτή ή από κάποιο μηχάνημα)

3. Ενεργητικό εύρος κίνησης:
Το μέγεθος κίνησης που μπορούμε να κάνουμε σε μία άρθρωση χωρίς βοήθεια

4. Σπαστικότητα:
“Σφίξιμο” των μυών λόγω αυξημένου μυϊκού τόνου και υπερβολική αντίδραση στο “τέντωμα” (=στην διάταση) των μυών.

5. Σύγκαμψη:
Ένα συγκεκριμένο όριο στο εύρος κίνησης μιας άρθρωσης

6. Μυϊκή ατροφία:
Οι μυϊκές ίνες που δεν έχουν κινηθεί για κάποιο χρονικό διάστημα, χάνουν δύναμη και μέγεθος

7. Βασικές κινήσεις ασκήσεων

Κάμψη
Είναι η κίνηση που κάνει η άρθρωση όταν διπλώνει

Έκταση
Είναι η κίνηση που κάνει η άρθρωση όταν τεντώνει

Προσαγωγή
Είναι η κίνηση που απομακρύνει τα άκρα από το σώμα

Απαγωγή
Είναι η κίνηση που φέρνει τα άκρα κοντά στο σώμα.



Όταν η απόλαυση γίνεται δύσκολη

Οι σεξουαλικές διαταραχές είναι συχνές στα άτομα που πάσχουν από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας(ΣΚΠ) πολύ συχνά όμως υποβαθμίζονται. Στη κλινική εικόνα της ΣΚΠ, οι σεξουαλικές διαταραχές, σπάνιες στην αρχή, συχνές στην πορεία της εξέλιξής της, υποβαθμίζονται τόσο από τον ίδιο τον ασθενή, όσο και από τον γιατρό του, είτε γιατί δεν αναφέρονται (από μια κακώς εννοούμενη συστολή), είτε γιατί δεν αξιολογούνται δεδομένου ότι θεωρούνται μικρότερης σημασίας σε σύγκριση με τα υπόλοιπα συμπτώματα.

Στην πραγματικότητα όμως μπορεί να είναι πηγή θλίψης και απογοήτευσης και να επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή του ασθενούς ή/και του ζευγαριού. Συχνά οι σεξουαλικές διαταραχές αναπτύσσονται ταυτόχρονα με την προσβολή των αισθητηρίων οργάνων και των κυστικών και εντερικών λειτουργιών και λιγότερο με την εμφάνιση κινητικών προβλημάτων. Αντίθετα, η ηλικία, η κλινική κατάσταση και η διάρκεια της ασθένειας φαίνεται ότι δεν επηρεάζουν τόσο πολύ.

Στον άνδρα, οι διαταραχές που αναφέρονται πιο συχνά είναι η μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας (λίμπιντο) και η ανικανότητα να φτάσει σε οργασμό και αυτές ακολουθούν δυσκολίες μερικής ή ολικής στύσης και πιο σπάνια η αδυναμία εκσπερμάτισης.

Στη γυναίκα, στη μείωση της επιθυμίας και στην αδυναμία να φτάσει σε οργασμό, προστίθενται η μείωση της ευαισθησίας στην περιοχή των γεννητικών της οργάνων, μείωση της ύγρανσης του κόλπου και δυσπαρεύνεια (οδυνηρή συνουσία).

Η ΣΚΠ μπορεί να προκαλέσει κατ’ ευθείαν σεξουαλικές δυσλειτουργίες όταν οι απομυελινωτικές βλάβες εντοπίζονται στα μυελικά κέντρα που εποπτεύουν τη σεξουαλική λειτουργία ή στα ανώτερα νευρικά κέντρα που οργανώνουν τη συγκέντρωση των εξωτερικών και ψυχογενών ερεθισμάτων, που καθορίζουν τη σεξουαλική ανταπόκριση.

Άλλα συμπτώματα της ΣΚΠ όπως η κόπωση, οι αισθητηριακές διαταραχές, οι δυσκολίες συγκέντρωσης, οι κυστικές δυσλειτουργίες, μπορούν από τη πλευρά τους να επηρεάσουν τη σεξουαλική δραστηριότητα.

Από μια άλλη πλευρά, οι φυσικές αλλαγές που προκαλεί η ΣΚΠ όχι μόνο μπορούν να προκαλέσουν μείωση της αυτονομίας, καταστάσεις εξάρτησης και κατάθλιψης, αλλά συχνά παρεμβαίνουν αρνητικά και στη διαμόρφωση της εικόνας του εαυτού, στην αυτοεκτίμηση και στην αποδοχή από την πλευρά του συντρόφου.

Μπροστά σε μια σεξουαλική διαταραχή, θα πρέπει πρώτα να αποκλειστεί μία ορμονική ανεπάρκεια (υπογοναδισμός, υπερπρολακτιναιμία) ή μία δυσλειτουργία του αγγειακού συστήματος μέσω των κατάλληλων εργαστηριακών ερευνών (ορμονικοί προσδιορισμοί, ντόπλερ σε κατάσταση ηρεμίας και μετά χορήγηση φαρμάκων).

Μετά είναι ανάγκη να διερευνηθούν οι επιπτώσεις που έχουν μερικά φάρμακα που χορηγούνται για τη ΣΚΠ, για παράδειγμα το μπακλοφέν μπορεί να μειώσει την ερωτική επιθυμία, η βενζοδιαζεπίνη μπορεί να επηρεάσει την εκσπερμάτιση, τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά τη στύση και την ύγρανση του κόλπου.

Τέλος οι νευροφυσιολογικές έρευνες ανάμεσα στις επικαλούμενες γεννητικές και κινητικές θα επιτρέψουν να διακρίνουμε αν η προέλευση είναι ψυχογενούς ή οργανικής δυσλειτουργίας. Αν η αιτία της διαταραχής είναι μόνο ψυχογενής, μπορεί να είναι χρήσιμη μία ψυχοθεραπευτική παρέμβαση που θα καθοδηγεί το ζευγάρι και που θα στοχεύει στο να βελτιώσει τη στάση του για την αποδοχή της ασθένειας, τη δυνατότητα επικοινωνίας και τη μεταξύ τους κατανόηση.

Ο ψυχολόγος και ο σεξολόγος έχουν ένα βασικό ρόλο σε αυτή τη φάση.

Ο νευρολόγος πρέπει να εξατομικεύει τα φάρμακα που μπορούν να επηρεάζουν αρνητικά τη σεξουαλική ανταπόκριση και να τα αντικαταστήσει όταν είναι δυνατόν ή να τροποποιήσει τη δοσολογία τους.

Ο ουρολόγος και ο ανδρολόγος, προσφέρουν τις συμβουλές τους πάνω στις διαγνωστικές έρευνες και θεραπείες.

Στον άνδρα, για την ελλιπή στύση, αποδείχτηκαν αποτελεσματικά τα αγγειοδιασταλτικά φάρμακα (παπαβερίνη, φεντολαμίνη, προσταγλανδίνη Ε1) χορηγούμενα ενδομυϊκώς από τον ασθενή ή την σύντροφό του μετά από κατάλληλη εκπαίδευση. Υπάρχουν σαφείς κανόνες που πρέπει να σεβαστούμε για να αποφύγουμε επιπλοκές όπως ο πριαπισμός, (οδυνηρή συνεχόμενη στύση) αιματώματα, μολύνσεις και ίνωση. Πολύ ενθαρρυντική φαίνεται να είναι η από τους στόματος χορήγηση του σιλντεναφίλ (Βιάγκρα) που ενισχύει τη στύση και δυναμώνει τους λείους μύες των σηραγγωδών σωμάτων του στυτικού ιστού του πέους.

Σε μια πειραματική έρευνα πάνω σε 178 ασθενείς με μερική ή ολική ανικανότητα από τραυματική βλάβη της σπονδυλικής στήλης, αποδείχτηκε αποτελεσματική στο 64 και 78 % των περιπτώσεων.

Για περιπτώσεις αυστηρά επιλεγμένες, μπορεί να είναι χρήσιμα τα μηχανικά βοηθήματα, όπως προθέσεις και χρήση αντλίας κενού.

Δυστυχώς, για την αδυναμία εκσπερμάτισης, δεν υπάρχουν προς το παρόν διαθέσιμες αρκετά αποτελεσματικές πρακτικές.

Για την τεκνοποίηση, μπορεί να επιτευχθεί ή να διευκολυνθεί η εξαγωγή του σπέρματος με ηλεκτροδιέγερση ή με ενέσεις φισοστιγμίνης.

Στη γυναίκα το πρόβλημα της ξηρότητας του κόλπου μπορεί να ξεπεραστεί με ειδικού τύπου λιπαντικές αλοιφές, αλλά δεν υπάρχουν φάρμακα για τη μειωμένη ευαισθησία ή τη μειωμένη δυνατότητα να φτάσει σε οργασμό.

Μπορεί να είναι ωφέλιμο να αναπτύξει και να ενεργοποιήσει με το σύντροφό της εναλλακτικές τεχνικές διερεύνησης του σώματός της, έτσι ώστε να καταφέρει να φτάσει στην ευχαρίστηση (ηδονή)

Ανδρική ανατομία και φυσιολογία
Στον άνδρα η διάταξη των αισθητηρίων νεύρων στο γεννητικό σύστημα (αποτελούμενο από τον προστάτη, τους όρχεις, την επιδιδυμίδα, τον σπερματικό πόρο και το πέος) φτάνει στο μυελό της ιεράς μοίρας της σπονδυλικής στήλης S2-S4 δια των νεύρων των γεννητικών οργάνων. Η διάταξη των επαγωγών νεύρων απαρτίζεται από αγγειοδιασταλτικές (S2-S4 και αγγειοσυσταλτικές (Τ12-L2) ίνες και κατευθύνεται προς τα σηραγγώδη σώματα του στυτικού ιστού μαζί με αρτηρίες και φλέβες που αποτελούν το πέος. Οι μύες της βάσης της πυέλου (ισχιακού και βολβοσηραγγώδους) νευρώνονται από κινητικά νεύρα (S2-S4). Η στύση είναι ψυχογενής και πυροδοτείται σαν απάντηση σε ερεθίσματα φαντασιωσικά, οπτικά, αφής, όσφρησης και αντανακλαστικά κατόπιν ερεθισμού των γεννητικών οργάνων. Η εκσπερμάτiση (έξοδος του σπερματικού υγρού) προκαλείται από τις συσπάσεις των μυών της πυελικής βάσης και προωθούν το σπερματικό υγρό στην ουρήθρα. Ο οργασμός προκαλείται από την εγκεφαλική διεργασία των ερεθισμάτων που προέρχονται από την περιοχή των γεννητικών οργάνων και των μυών κατά τη διάρκεια της εκσπερμάτισης.

Το γυναικείο γεννητικό σύστημα
Το γυναικείο γεννητικό σύστημα αποτελείται από τις σάλπιγγες, τη μήτρα, τον κόλπο, τα μικρά και μεγάλα χείλη, την κλειτορίδα τους βαρθολίνειους αδένες (αδένες της σεξουαλικότητας) με νευρικές ίνες της παρασυμπαθητικής ιεράς μοίρας, που μεταφέρονται από τα νεύρα της πυελικής βάσης. Η απάντηση σε ερεθίσματα ψυχογενή και αντανακλαστικά, είναι η αγγειοδιαστολή του σηραγγώδους ιστού της κλειτορίδας, των μικρών χειλέων και της κατώτερης πλευράς του κόλπου, οι εκκρίσεις των αδένων και η ύγρανση του πλακώδους επιθηλίου του κόλπου.

Έρως και ψυχή
Η άποψη της ψυχολόγου Laura Mancuso

Από όλα τα συμπτώματα της ΣΚΠ, τα σεξουαλικά είναι από τα πιο δύσκολα να συζητηθούν ανοιχτά. Συχνά λόγω αμηχανίας, ή λόγω ελλιπούς πληροφόρησης, οι άνθρωποι έχουν τη τάση να υποβαθμίζουν αυτή τη σημαντική πλευρά της ζωής τους και οι γιατροί επίσης έχουν κάποια συστολή στην αντιμετώπιση του θέματος. Η τεχνολογική εξέλιξη παρουσιάζει διάφορες λύσεις για τα σεξουαλικά προβλήματα, αλλά το πιο αποτελεσματικό φάρμακο βρίσκεται στην ενότητα των φυσικών και συναισθηματικών πλευρών του κάθε ανθρώπου. Για να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε ένα πρόβλημα σχετικό με τη σεξουαλικότητα, βασικό είναι η ποιότητα της σχέσης των συντρόφων και η δυνατότητά τους να ανοίγονται σε καινούργιες ιδέες που αφορούν τη σεξουαλική απόλαυση. Η αλλαγή μπορεί να είναι δύσκολη γιατί θέτει σε αμφισβήτηση τους ρόλους αρσενικό - θηλυκό όπως έχουν βιωθεί για χρόνια στη ζωή του ζευγαριού. Η συνάντηση με τον ψυχολόγο και οι ομάδες συζήτησης (ομάδες αλληλοβοήθειας) βοηθούν τους ανθρώπους στο να επικοινωνήσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις σε μια ήρεμη ατμόσφαιρα, να διευρύνουν και να εμπλουτίσουν με καινούργιους τρόπους, τη δική τους προσωπική σεξουαλική ζωή.



ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ