ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ














 

 


 

Η διακοπή των εργασιών για τη χορήγηση του νέου φαρμάκου “Tysarbi” για ασθενείς με υποτροπές μορφών της Πολλαπλής Σκλήρυνσης σταμάτησε. Η διακοπή έγινε μετά από εμφάνιση κρουσμάτων πολυεστιακής λευκοεγκεφαλοπάθειας και θανάτου σε ασθενείς που λάμβαναν αυτό το φάρμακο σε συνδυασμό με την ιντερφερόνη-β. Ο Αμερικανικός


Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΕΑ) έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στις συνταγογραφικές πληροφορίες του προϊόντος TYSABRI (natalizumab) πρέπει να ενσωματωθούν προειδοποιήσεις σχετικά με ηπατική βλάβη.

Το TYSABRI χρησιμοποιείται για την θεραπεία της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας σκλήρυνσης κατά πλάκας σε ασθενείς με υπέρ ενεργή νόσο παρά τη θεραπεία με μια βήτα-ιντερφερόνη ή ασθενείς με ταχέως εξελισσόμενη σοβαρή νόσο.

Μετά την εξέταση των αναφορών που έχουν παραληφθεί από τον ΕΜΕΑ σχετικά με ηπατική βλάβη σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με Tysabri, η Επιτροπή για τα Φάρμακα Ανθρώπινης Χρήσης (CHMP) του ΕΜΕΑ συμπέρανε ότι υπάρχει ανάγκη ενημέρωσης των συνταγογραφικών πληροφοριών του Tysabri για να προειδοποιηθούν οι ασθενείς και οι συνταγογράφοι ότι ενδέχεται να εκδηλωθεί ηπατική βλάβη.

Οι ιατροί θα πρέπει να ελέγχουν τακτικά την ηπατική λειτουργία των ασθενών που λαμβάνουν Tysabri. Οι ασθενείς που παρατηρούν οποιαδήποτε σημεία ηπατικής βλάβης όπως κιτρίνισμα του δέρματος ή του λευκού των ματιών, ή ασυνήθιστη σκούρα χρώση των ούρων πρέπει να επισκεφθούν τον ιατρό τους.

Η CHMP ζήτησε από την Elan, κάτοχο άδειας κυκλοφορίας του Tysabri, να υποβάλει τροποποίηση της άδειας κυκλοφορίας προκειμένου να εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές.

Όπως και με τα υπόλοιπα φαρμακευτικά προϊόντα, ο ΕΜΕΑ θα συνεχίσει να παρακολουθεί στενά το Tysabri προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα οφέλη του φαρμάκου αυτού εξακολουθούν να υπερτερούν των κινδύνων του.





01/08/2008
22:07


Του Jason Douglas

ΛΟΝΔΙΝΟ (Dow Jones)- Οι μετοχές της ιρλανδικής φαρμακευτικής Elan Corp. PLC (ELN.DB) κατέγραψαν απώλειες 60% την Παρασκευή, μετά την είδηση πως το βασικό φαρμακευτικό σκεύασμα, Tysabri για τη σκλήρυνση κατά πλάκας σχετίζεται με την πρόκληση θανατηφόρας εγκεφαλικής μόλυνσης.

Δύο Ευρωπαίοι ασθενείς που έπαιρναν το Tysabri εμφάνισαν προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια, (PML), σύμφωνα με δημοσίευμα της.

Το πρωί της Παρασκευής, οι μετοχές της Elan υποχώρησαν 59% στα 5,40 ευρώ στο Λονδίνο. Οι μετοχές της εταιρείας διαπραγματεύονται στα χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης και του Δουβλίνου. Στις ΗΠΑ, η Biogen εμπορεύεται το Tysabri.



Tysabri

Ο ΕΜΕΑ συνιστά επικαιροποίηση των πληροφοριών του προϊόντος Tysabri σχετικά με τον κίνδυνο εμφάνισης Προϊούσας Πολυεστιακής Λευκοεγκεφαλοπάθειας (PML)

Η Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) του ΕΜΕΑ, συνέστησε όπως οι πληροφορίες του προϊόντος Τysabri (natalizumab) επικαιροποιηθούν ώστε να αυξηθεί το επίπεδο ενημέρωσης αναφορικά με τον κίνδυνο Προϊούσας Πολυεστιακής Λευκοεγκεφαλοπάθειας (Progressive Multifocal Leukoencephalopathy - PML) σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση που έχουν λάβει αγωγή με το συγκεκριμένο φάρμακο.

Η προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια είναι μια σπάνια λοίμωξη του εγκεφάλου με συμπτώματα παρόμοια ενός επεισοδίου σκλήρυνσης κατά πλάκας. Η σύσταση της CHMP είναι επακόλουθο της αναφοράς δύο νέων περιστατικών PML που συνέβησαν σε ασθενείς που βρίσκονταν σε μονοθεραπεία με Tysabri για περισσότερο από 12 μήνες.

Μετά από αναθεώρηση των υπαρχόντων στοιχείων, η CHMP συμπέρανε ότι τα οφέλη από τη χρήση του Tysabri για τη θεραπεία της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας πολλαπλής σκλήρυνσης συνεχίζουν να υπερτερούν των ενδεχόμενων κινδύνων. Παρόλα αυτά, οι υπάρχουσες προειδοποιήσεις σχετικά με τον κίνδυνο εκδήλωσης PML πρέπει να ενισχυθούν ώστε να αυξηθεί το επίπεδο ενημέρωσης των συνταγογράφων και των ασθενών σχετικά με τη σπάνια αλλά σοβαρή αυτή παρενέργεια.

Επιπρόσθετα, η επιτροπή ζήτησε να επικαιροποιηθούν οι «Πληροφορίες προς τους γιατρούς καθώς και οι κατευθυντήριες γραμμές διαχείρισης ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας που λαμβάνουν Tysabri». Οι Κατευθυντήριες οδηγίες αυτές είναι μέρος ενός συμφωνημένου σχεδίου διαχείρισης κινδύνου για το Tysabri και περιλαμβάνουν μια σειρά από μέτρα ελαχιστοποίησης του κινδύνου. Μετά την επικαιροποίηση, οι ιατροί θα έχουν στη διάθεσή τους πιο λεπτομερείς οδηγίες για τη διαφορική διάγνωση της PML από μια υποτροπή της πολλαπλής σκλήρυνσης, αλλά και για το πώς θα διαχειρίζονται ύποπτα για PML περιστατικά.

Οι συστάσεις της CHMP θα σταλούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την υιοθέτηση της απόφασης.

Πρόσθετες πληροφορίες:

1.Το Tysabri χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας πολλαπλής σκλήρυνσης σε ασθενείς με υψηλής δραστηριότητας νόσο παρά τη θεραπεία με β-ιντερφερόνη ή σε ασθενείς με ταχέως εξελισσόμενη σοβαρή πολλαπλή σκλήρυνση.
2. Περισσότερες πληροφορίες για το Tysabri μπορούν να βρεθούν στην ιστοσελίδα: http://www.emea.europa.eu/humandocs/Humans/EPAR/tysabri/tysabri.htm
3.Σχετικό δελτίο τύπου με πληροφορίες για τα δυο περιστατικά PML εκδόθηκε τον Αύγουστο 2008 και είναι διαθέσιμο στις ιστοσελίδες του ΕΜΕΑ (http://www.emea.europa.eu/humandocs/PDFs/EPAR/tysabri/42455408en.pdf) και του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων.
4.Το παρόν δελτίο τύπου είναι διαθέσιμο τον ιστοχώρο του EMEA (http://www.emea.europa.eu), όπου μπορείτε να βρείτε και άλλες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του Οργανισμού.



Αναγγέλεται η επαναλειτουργία της θεραπευτικής αγωγής του φαρμάκου Tysabri για τη θεραπεία της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας (ΣΚΠ).

Παρατίθεται άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία"

Active Image

Την ίδια στιγμή από την φαρμακευτική εταιρεία που το προωθεί παρουσιάζεται ένα φυλλάδιο που εφιστά την προσοχή των ασθενών στις παρενέργειες και αφήνει κυρίως στην κρίση των ασθενών τη χρησιμοποίησή του.

Η κάρτα πληροφοριών που συνοδεύει το εν λόγω φάρμακο είναι η εξής:

Active Image

Παρακάτω παρατίθεται το φυλλάδιο πληροφοριών που συνοδεύει το Tysabri

Προσέξτε ιδιαιτέρως το Tysabri:

Υπήρξαν αναφορές μιας σπάνιας εγκεφαλικής λοίμωξης που ονομάζεται προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια (PML), που εμφανίσθηκε σε ασθενείς στους οποίους έχει χορηγηθεί το Tysabri,. Η PML συνήθως οδηγει σε σοβαρή αναπηρία ή θάνατο.

Τα συμπτώματα της PML μπορεί να είναι παρόμοια με υποτροπή της ΣΚΠ. Επομένως, αν θεωρήσετε ότι τα συμπτώματα σας της ΣΚΠ επιδεινώνονται ή αν παρατηρήσετε τυχόν νέα συμπτώματα, είναι σημαντικό να μιλήσετε με το γιατρό σας το συντομότερο δυνατό.

Μιλήστε με το σύντροφό σας ή τα άτομα που είναι υπεύθυνα για την παροχή της φροντίδας και για τη θεραπεία σας. Θα μπορούσαν να υπάρχουν συμπτώματα τα οποία εσείς δεν θα αντιλαμβανόσασταν.

Σοβαρές λοιμώξεις μπορεί να εμφανιστούν με το Tysabri. Αν αναπτύξετε μια λοίμωξη ή αν εμφανίσετε συμπτώματα όπως ανεξήγητος πυρετός, σοβαρή διάρροια, παρατεταμένη ζάλη/ κεφαλαλγία/ ακαμψία στον αυχένα, απώλεια βάρους ή νωθρότητα ή άλλα συμπτώματα τα οποία ενδέχεται να σχετίζονται με μια λοίμωξη ενώ λαμβάνετε το Tysabri, μιλήστε με το γιατρό σας το συντομότερο δυνατόν και δείξτε του την κάρτα προειδοποίησης ασθενούς και το παρόν φύλλο οδηγιών χρήσης.

Θα βρείτε επίσης τις πληροφορίες αυτές και στην Κάρτα Προειδοποίησης Ασθενούς που σας δόθηκε από το γιατρό σας. Είναι σημαντικό να φυλάξετε αυτήν την κάρτα προειδοποίησης.

Τι πρέπει να κάνετε αν η ΣΚΠ επιδεινωθεί ή αν παρατηρήσετε νέα συμπτώματα

Τα συμπτώματα της PML μπορεί να είναι παρόμοια με υποτροπή της ΣΚΠ

Επομένως, αν θεωρήσετε ότι τα συμπτώματά σας της ΣΚΠ επιδεινώνονται ή αν παρατηρήσετε τυχόν νέα συμπτώματα, είναι σημαντικό να μιλήσετε με το γιατρό σας το συντομότερο δυνατό.

Συζητήστε για τη θεραπεία σας με το σύντροφό σας ή τα άτομα που είναι υπεύθυνα για την παροχή φροντίδας. Αυτοί μπορεί να δουν κάποια συμπτώματα που εσείς ενδέχεται να μην παρατηρήσετε.

Παρακάτω, παρατίθενται δύο δημοσιεύματα της "Καθημερινής" (01.03.05 & 17.03.05) για την αναγκαιότητα τς προώθησης του φαρμάκου, όπως επίσης, αναφέρονται οι λόγοι διακοπής του φαρμάκου προ διετίας.

Πτώση 57% και 40% της χρηματιστηριακής αξίας των Elan και Biogen

Pόιτερς

Πτώση 57% και 40%, αντίστοιχα, κατέγραψε χθες η χρηματιστηριακή αξία των ιρλανδικών φαρμακευτικών Elaκαι BiogeIdec, μετά την αναστολή πωλήσεων του νέου πολυδιαφημισμένου σκευάσματος της πρώτης, Tysabri, για τη σκλήρυνση κατά πλάκας. H απόφαση των δύο εταιρειών οφείλεται στον θάνατο ενός ασθενούς από σπάνια ασθένεια και σε υποψίες για παρενέργειες του σκευάσματος σε άλλον. Στον εκλιπόντα χορηγούνταν τόσο το Tysabri όσο και το Avonex της Biogen, η οποία ήλπιζε πως οι ασθενείς θα ωφελούνταν περισσότερο αν λάμβαναν και τα δυο σκευάσματα.

Tο Tysabri εγκρίθηκε τον περασμένο Nοέμβριο και αναμενόταν να γίνει όχι μόνο το υπ’ αριθμόν 1 σκεύασμα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά και η κινητήρια δύναμη για την αναβίωση όχι μόνο της Elan, αλλά και της Biogen, της οποίας το σκεύασμα αντιμετωπίζει έντονο ανταγωνισμό. Oπως επισημαίνεται, το μεγαλύτερο πλήγμα θα δεχθεί φυσιολογικά η Elan, η οποία πριν από το Tysabri αντιμετώπιζε προβλήματα. H εταιρεία ανακοίνωσε ότι είναι πιθανό να προσαρμόσει τις προβλέψεις της για το 2005 εντός των ερχόμενων 10 ημερών.

H σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια ασθένεια που πλήττει το κεντρικό νευρικό σύστημα και μπορεί να προκαλέσει απώλειες στην όραση, αδυναμία, κακό συντονισμό των μυών, απώλεια μνήμης και άλλα. Σύμφωνα με στοιχεία, στις HΠA υπάρχουν περίπου 400.000 άτομα που έχουν πληγεί από αυτή την ασθένεια.

Διακοπή δοκιμών για την GSK

H φαρμακοβιομηχανία GlaxoSmithKline (GSK) ανακοίνωσε χθες ότι οι αρμόδιες αμερικανικές αρχές διέταξαν τη διακοπή των κλινικών δοκιμών σειράς ιδιοσκευασμάτων για την αρτηριοσκλήρωση τα οποία συγκαταλέγονται στην κατηγορία του φαρμάκου Tysabri. Tο Tysabri της φαρμακοβιομηχανίας ElaCorp. απεσύρθη από την αγορά στις 28 Φεβρουαρίου μετά τον θάνατο ασθενούς από σπάνια μόλυνση του νευρικού συστήματος.



Βοστώνη, Μασσαχουσέτη: Όταν το φάρμακο Tysabri εισήχθη για να θεραπεύσει τη σκλήρυνση πλάκας, μόλις τρεις μήνες πριν, δημιουργήθηκαν πολλές «φήμες» ανάμεσα σε ανθρώπους με σκλήρυνση, πρόθυμους να αγκαλιάσουν νέες ελπίδες, είπε ο Michele Maglione, ο οποίος διαγνώστηκε να φέρει την ανίατη ασθένεια τέσσερα χρόνια πριν.

Τώρα, μέρος της ελπίδας αυτής έχει εξασθενίσει, λόγω των νεότερων ειδήσεων, πως το φάρμακο -του οποίου δόθηκε γρήγορη έγκριση από ομοσπονδιακούς ελεγκτές- αποσύρθηκε από την αγορά, λέει ο Maglione, ένας 36χρονος εργαζόμενος σε ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό στη Νέα Υόρκη, ο οποίος παίρνει ένα άλλο φάρμακο για τη σκλήρυνση, το Betasteron.

Εντούτοις, οι κατασκευαστές του Tysabri αναφέρουν ότι η φαρμακευτική αυτή αγωγή μπορεί τελικά να επιστρέψει στην αγορά ακόμη και αν εμφανίζεται το φάρμακο αυτό υπεύθυνο -σε συνδυασμό με άλλη αγωγή- για την εμφάνιση μιας σοβαρής ασθένειας σε δυο άτομα, προκαλώντας τον θάνατο του ενός εκ των δύο.

Η Biogen Idec Inc., που έχει τη βάση της στη Μασσαχουσέτη, και η Elan Corp., ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ότι απέσυραν εθελοντικά το φάρμακο από την αγορά και συμβούλευσαν τους γιατρούς να αναβάλλουν τη συνταγογράφηση. Οι εταιρίες, επίσης, διέκοψαν τη χρήση του φαρμάκου σε κλινικές δοκιμές.

Ωστόσο, ακόμη και αν το φάρμακο δεν επιστρέψει ποτέ ξανά στην αγορά, το Tysabri έχει βοηθήσει στην πρόοδο της έρευνας σε έναν χώρο με λίγες σχετικά επιτυχίες, από τη στιγμή που η δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1868.

?Είμαστε απογοητευμένοι?, είπε ο Dr. Howard L. Weiner, συγγραφέας ενός βιβλίου για τη σκλήρυνση πλάκας και διευθυντής του Κέντρου Εταίρων Σκλήρυνσης στο Brighan και του Νοσοκομείου Γυναικών στη Βοστώνη, Μασσαχουσέτη. Αλλά τα αποτελέσματα που είδαμε με αυτό το φάρμακο, μας πήγαν ένα βήμα πιο μπροστά στην κατανόηση και θεραπεία της σκλήρυνσης, και μας βοήθησαν να εντοπίσουμε έναν δρόμο για τη θεραπεία, η οποία είναι ακόμη πολύ ενεργή?.

Φάρμακο υπό αναθεώρηση

Η σκλήρυνση πλάκας είναι μια ασθένεια του εγκεφάλου η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία των μυών, δυσκολία συγκέντρωσης, λόγο χωρίς συνοχή, και παράλυση. Περίπου 400.000 Αμερικανοί, και 2.5 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως, πιστεύεται πως προσβάλλονται από σκλήρυνση, κάτι που είναι περισσότερο συνηθισμένο στις γυναίκες από ό,τι στους άντρες, και συνήθως προσβάλλει ηλικίες μεταξύ των 20 και 50, σύμφωνα με την κοινότητα της Σκλήρυνσης. Καθότι δεν είχε προκύψει καμία θεραπεία, το Tysabri είχε θεωρηθεί μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία, εξαιτίας της μοναδικής του προσέγγισης στο να μπλοκάρει την κίνηση των φλεγμονωδών κυττάρων από τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο, ανέφερε ο Weiner.

Σε ασθενείς με σκλήρυνση πλάκας, το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματός τους μετατρέπεται σε επαναστατικό, επιθετικό, ερεθισμένο και καταστροφικό για το ίδιο του το νευρικό πλέγμα. Ο πιο κοινός τύπος σκλήρυνσης περιλαμβάνει επιδείνωση ή υποτροπιασμό των οξέων συμπτωμάτων.

Η απόφαση να αποσύρουν το Tysabri ήρθε μετά από πρόσφατες αναφορές δύο περιπτώσεων σοβαρών παρενεργειών σε ασθενείς που το χρησιμοποιούσαν -σε κλινικές δοκιμές- μαζί με ένα άλλο, προηγούμενο φάρμακο σκλήρυνσης της Biogen Idec, το οποίο ονομάζεται Avonex. Στη μια περίπτωση, ο ασθενής πέθανε. Στην άλλη, ο ασθενής ανέπτυξε μια ύποπτη μορφή σπάνιας και συχνά θανατηφόρας ασθένειας του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Και οι δυο ασθενείς έπαιρναν το Tysabri για περισσότερο από 2 χρόνια σε συνδυασμό με το Avonex, αναφέρουν οι εταιρίες.

Οι εταιρίες σχεδίαζαν να επιθεωρήσουν αρχεία από κλινικές δοκιμές για να ψάξουν για πιθανές περαιτέρω ενδείξεις για το αν τα φάρμακα -σε συνδυασμό ή μόνο του το Tysabro- θα μπορούσαν να θέσουν τους ασθενείς σε αυξημένο κίνδυνο.

Γύρω στους 5.000 ασθενείς έχουν λάβει ενδοφλέβια εμφυσήματα από το Tysabri από την περίοδο της έγκρισής του τον Νοέμβριο, είπαν οι ειδικοί της Biogen.

Ο Dr. Steven Galson, ενεργός διευθυντής του FDA Κέντρου για την Αξιολόγηση και Έρευνα Φαρμάκων, είπε ότι η ρυθμιστική αρχή ?εξακολουθεί να πιστεύει πως το Tysabri συνεχίζει να προσφέρει μεγάλη ελπίδα σε ασθενείς πολλαπλής σκλήρυνσης?.

Copyright 2005 The Associated Press (Μάρτιος, 2005).


Ένα νέο χάπι για τη σκλήρυνση κατά πλάκας έχει οδηγήσει σε αισιοδοξία, μετά από δοκιμές κλινικών ερευνών.

Η ουσία λακινιμόδη φάνηκε ότι μειώνει τα σημάδια τις ασθένειας στις απεικονιστικές εξετάσεις και ήταν καλά ανεκτή από ασθενείς με την υποτροπιάζουσα μορφή της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

Ειδικοί δήλωσαν ότι ένα χάπι ενδεχομένως θα είναι σημαντική εξέλιξη καθώς μέχρι τώρα τα φάρμακα είναι σε ενέσιμη μορφή.

Η έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Lancet, πραγματοποιήθηκε από ομάδα του Πανεπιστημίου του Μιλάνου UnivVita-Salute.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας προκαλείται από 'ελαττωματικό' ανοσοποιητικό σύστημα που προσβάλλει τo έλυτρο μυελίνης που προστατεύει τα νεύρα, επηρεάζοντας αρνητικά την ιδιότητά τους να μεταδίδουν σήματα. Επηρεάζει συγκεκριμένα τη λευκή ουσία που βρίσκεται στον εγκέφαλο και σε άλλες περιοχές του νευρικού συστήματος.

Επί του παρόντος τα διαθέσιμα φάρμακα εστιάζουν στη φλεγμονή που προκαλείται από την ασθένεια-συγκεκριμένο πρόβλημα με την υποτροπιάζουσα μορφή- αλλά όλα είναι σε ενέσιμη μορφή.

Η τελευταία δοκιμή, που έγινε σε 51 κέντρα 9 χωρών, εστίασε σε 300 ανθρώπους με σκλήρυνση κατά πλάκας που είχαν τουλάχιστον μια υποτροπή τον προηγούμενο χρόνο και των οποίων οι εξετάσεις έδειξαν ότι τουλάχιστον μια περιοχή είχε υποστεί βλάβη από φλεγμονή.

Οι συμμετέχοντες έλαβαν καθημερινή δόση 0.3mg ή 0.6mg λακινιμόδης ή εικονικό φάρμακο.

Η επίδραση αξιολογήθηκε με τη χρήση απεικονιστικών μεθόδων στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη κάθε 4 εβδομάδες για εννέα μήνες. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, όσοι έλαβαν τη μεγαλύτερη δόση λακινιμόδης είχαν κατά 40% μικρότερη βλάβη.

Ωστόσο, η χαμηλότερη δόση δεν φάνηκε να έχει σημαντικό αποτέλεσμα.

Μόνο δυο άτομα εμφάνισαν παρενέργειες, αλλά αν και ήταν σοβαρές υποχώρησαν όταν σταμάτησε η αγωγή. Η Dr L
aura Bell, της Ένωσης για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας στη Βρετανία, δήλωσε ότι οι άνθρωποι με σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί να αναθαρρήσουν ότι υπάρχουν τώρα αρκετές θεραπείες από το στόμα που βρίσκονται σε κλινικές δοκιμές τελικού σταδίου.

Σύμφωνα με την Bell, τακτική χρήση ενέσεων δεν είναι ευχάριστη και όσο πιο γρήγορα αναπτυχθεί αποτελεσματικό και ασφαλές χάπι τόσο το καλύτερο. Όπως δήλωσε, θα παρακολουθεί την πρόοδο αυτής και άλλων δοκιμών για χορήγηση αγωγής από το στόμα και ελπίζει σε νέα υποσχόμενα αποτελέσματα.




Η ΣΚΠ δεν είναι μεταδοτική ασθένεια.
Η ΣΚΠ δεν μειώνει το προσδόκιμο επιβίωσης.
Η ΣΚΠ δεν είναι κληρονομική πάθηση.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η πιο κοινή νευρολογική ασθένεια που προσβάλλει περίπου 80.000 ανθρώπους στη Βρετανία και 250.000 στις Η.Π.Α. Στην Ελλάδα οι πάσχοντες υπολογίζονται γύρω στους 8.000. Είναι πιο συχνή στα ψυχρά κλίματα : όσο πιο μακριά είναι κάποια χώρα από τον Ισημερινό, τόσο μεγαλύτερη είναι και η συχνότητα εμφάνισης της νόσου.

Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός τύπος σκλήρυνσης κατά πλάκας. Ο κάθε άνθρωπος παρουσιάζει συμπτώματα που ο άλλος μπορεί να μην έχει. Αλλά και τα συμπτώματα του ίδιου του ατόμου είναι δυνατόν να ποικίλλουν από καιρό σε καιρό. Δεν υπάρχει δηλαδή “τυπική” ΣΚΠ. Είναι μια πάθηση “προσωπική”, σαν το δακτυλικό αποτύπωμα, και έτσι δεν είναι δυνατή μια γενική περιγραφή της νόσου ή μια βέβαιη πρόγνωση.




ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Είναι κάποιες ηλικίες περίεργες. Ας πούμε εκεί γύρο στα 45 και κάτι που σε πιάνει μια κρίση. Κρίση ειλικρίνειας. Για την ακρίβεια όχι Κρίση. Απελπισία. ψάχνεις για απαντήσεις. Στο τι έζησες. Τι δεν έζησες. Τι θες να ζήσεις. Στο τι έδωσες. Τι πήρες. Αλλά και τι δεν κατάφερες να δώσεις. Κι ακόμη τι αρνήθηκες αλλά και τι ενώ ζήτησες πολύ το ζήτησες μάταια, γιατί ποτέ δεν σου το έδωσαν οι άλλοι. Είτε γιατί προσπάθησαν και δεν τους <<βγήκε>> είτε γιατί δεν το ένοιωσαν τελικά. Είναι κάποιες ηλικίες περίεργες, που βλέπεις τα χρόνια να φεύγουν κι αναρωτιέσαι <<τι έκανες>> και θες να προλάβεις να ζήσεις. Φοβάσαι μη σου φύγει η ζωή και καταλήξεις στο πως απλά επιβίωσες. Τρέμεις και μόνο στη σκέψη πως το κέρδος σου ,το κέρδος ζωής , ήταν τόσο λίγο. Πως την βαλίτσα σου δεν τη γέμισες όσο θάθελες. Ή πως τη γέμισες κατά καιρούς με λάθος πράγματα, όπως πάνω στον πανικό μας καμία φορά να φύγουμε για ταξίδι ,βάζουμε άχρηστα και ρούχα που δεν θα φορέσουμε, ξεχνώντας τα απαραίτητα. Αυτό φοβάμαι. Πως κράτησα τάχρηστα και πέταξα αυτά που πραγματικά είχα ανάγκη. Ξεχάστηκα; Πήρα <<λάθος δρόμο>> όπως λένε οι <<σωστοί>>; Μοιράστικα; Διχάστικα; Παρασύρθηκα από τα σκοτάδια όπως άλλοι παρασύρονται από τα Φώτα γιατί σκέφτηκα πως το να βρίσκεις το φως σαυτά έχει περισσότερο ενδιαφέρον; Κι η αγάπη; Την βρήκες; Ναι την είδα και της μίλησα. Πιότερο με τα μάτια και τη σιωπή παρά με τα λόγια. Λέω πως της μίλησα, μα τελικά λέω ψέματα. Τίποτα δεν της είπα. Μόνο την άρπαξα για να μείνει , και τότε κατάφερα να ψιθυρίσω...

<<ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΜΕΙΝΕ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ>>






Ήρθε και για μένα για πολλοστή φορά η νέα κρίση. Πιστεύω να μπορέσω να συνεχίσω κάποτε...

Μοναξιά

...Τα σύννεφα πυκνά μαζεύονται κι απειλούν την ισορροπία μου σ’έναν

αβέβαιο κόσμο

Ας μπορούσα να τα σταματήσω. Ας μπορούσα να φύγω μέσα από μια

στενή λουρίδα ουρανού.

Που θα πήγαινα και ποιον θα συναντούσα εκεί ;

Τα σύννεφα έχουν μαυρίσει τον ορίζοντα, την πόλη, την καρδιά μου και

κάθε ελπίδα έχει χαθεί .

Τα σύννεφα είναι κατάρα κι απειλή .Τα σύννεφα με σκεπάζουν .Κι είναι

η σιωπή .

Απ τ’ανοιχτό παράθυρο μου κοιτάζω πως πέφτουν οι στάλες – χωρίς να

καταλαβαίνω αν είναι απ τα μάτια μου ή από τον ουρανό .Τότε με είδε

ο ουρανός κι έκλαψε κι αυτός .

Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας κι ενώθηκε με τις κραυγές τις δικές

μου και του καθενός που βρέθηκε σ’αυτήν την πόλη μονάχος

...Βρέθηκα να περπατώ στον έρημο μα γνωστό μου δρόμο, μ’όλα τα σπίτια σιωπηλά, να με κοιτάζουν εχθρικά.

Τώρα ένας έναστρος ,μα παγωμένος ουρανός, με συνθλίβει και με κάνει

να τρέχω σούρνοντας τα βήματά μου προς το σπίτι μου.

Χάνομαι μες στο χρόνο μόνος, έρημος, αινιγματικός, μεσ’ από ’κει που

ήρθα αφήνοντας πίσω μου ένα χαμόγελο παντοτινό.

Κανείς ποτέ δεν θα μάθει αν ήρθα, αν έφυγα, κι αν πράγματι υπήρξα κάποτε τυχαία ανάμεσά τους...




 


Είναι ένας βουβός πόνος που σου προκαλεί αγωνία και απελπισία και σε κάνει ευερέθιστο. Δεν βλέπεις το λόγο να σηκωθείς από το κρεβάτι. Όμως η κατάθλιψη δεν χρειάζεται να καταστρέφει τη ζωή των ανθρώπων με ΣΚΠ!



Αν πείτε σε κάποιον, ότι έχετε ΣΚΠ, αμέσως συμπεραίνει ότι δεν έχετε πόνους. Αν ρωτήσετε κάποιον που έχει ΣΚΠ, αν έχει πόνους, η απάντησή του κατά πάσα πιθανότητα θα είναι διαφορετική από την παραπάνω υπόθεση.

Ο πόνος είναι ένα από τα θέματα που απασχολούν τους ΑμΣΚΠ.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, όλοι πίστευαν, ακόμη και οι γιατροί, ότι οι ΑμΣΚΠ δεν βιώνουν πόνους σαν πρωταρχικό σύμπτωμα. Τώρα όμως έχει γίνει αποδεκτό, ότι οι ΑμΣΚΠ υποφέρουν συχνά από πόνους, συνεχείς ή μικρής διάρκειας, γιατί η επαφή των συνάψεων των νεύρων δεν είναι φυσιολογική.
Γενικά πιστεύεται ότι το 55% των ΑμΣΚΠ θα βιώσουν κάποιο πόνο ενώ το 15% θα βιώσει μακροχρόνιο πόνο.

Ο πόνος είναι δύσκολο να μελετηθεί, γιατί σε αυτόν υπεισέρχονται
διάφοροι φυσικοί, ψυχολογικοί και πνευματικοί παράγοντες. Επίσης είναι δύσκολο να μετρηθεί. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος μπορεί να αντέχει να περπατάει με σπασμένο πόδι ενώ κάποιος άλλος να υποφέρει αφόρητα από ένα μώλωπα στο γόνατο.

Νευρογενείς Πόνοι
Νευρολογικοί ή νευρογενείς πόνοι είναι ευρέως φάσματος και μπορεί να είναι από κάτι μικρό και παροδικό μέχρι αφόρητοι πόνοι διαφορετικής χροιάς, οξείς, σαν κάψιμο, «σφάχτες» κτλ.
Οι νευρογενείς πόνοι θεωρείται ότι είναι «πρωτογενείς», δηλαδή ότι είναι άμεσο αποτέλεσμα του διαφορετικού τρόπου που γίνεται η επαφή των συνάψεων του κεντρικού νευρικού
συστήματος στους ΑμΣΚΠ.

Φυσιολογικά, το κεντρικό νευρικό σύστημα του οργανισμού φιλτράρει τους ασήμαντους θορύβους του περιβάλλοντος χωρίς εμείς να καταλαβαίνουμε τίποτα, έτσι ώστε να μπορούμε
να συγκεντρωθούμε στις δραστηριότητές μας, στη δουλειά μας, στο άκουσμα μουσικής, διάβασμα κ.τ.λ.
Μια από τις επιπτώσεις της ΣΚΠ, είναι η ανικανότητα να απομονώσουμε αυτούς τους θορύβους, επειδή η μεταφορά των μηνυμάτων και της πληροφόρησης είναι ελλιπείς, λόγω
της καταστροφής της μυελίνης. Η μυελίνη, που περιβάλλει τους νευρικούς ιστούς του κεντρικού νευρικού συστήματος, δρα σαν μονωτικό που κρατάει τις ηλεκτρικές διεγέρσεις στο
εσωτερικό της καθώς αυτές μεταφέρονται στα διάφορα μέρη του σώματος. Όταν υπάρχει απομυελίνωση, οι ηλεκτρικές διεγέρσεις μπορούν να διαφύγουν από τα σημεία αυτά, και να
μεταπηδήσουν από νευρική ίνα σε νευρική ίνα, όπως ακριβώς γίνεται με το βραχυκύκλωμα ηλεκτρικών καλωδίων. Θεωρητικά, αυτή η κατάσταση μπορεί να προκαλέσει ?μακελειό?.
Αυτό που γίνεται λοιπόν, είναι ότι μερικές φορές ασήμαντα και αποπλανητικά ερεθίσματα διαφεύγουν από το μηχανισμό φιλτραρίσματος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον βομβαρδισμό
από πληροφορίες και θορύβους, που δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να εμποδίσουμε. Αυτή την ελλιπή διαδικασία βιώνουμε σαν πόνο μούδιασμα, γαργάλημα, φαγούρα, κάψιμο.
Αυτές οι παραισθησίες, όπως ονομάζονται, για μερικούς ανθρώπους μπορεί, να είναι κάτι υποφερτό αλλά για άλλους να είναι αφόρητος πόνος. Οι οξείς πόνοι στη ΣΚΠ, όπως για παράδειγμα η νευραλγία του τριδύμου, μπορεί να προκαλούνται από αυτή ακριβώς τη
«χαοτική» συμπεριφορά των ηλεκτρικών διεγέρσεων που μεταπηδούν συνεχώς ανάμεσα στα αισθητήρια και στα κινητήρια νεύρα. Πάντως, οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη καταλάβει τον
μηχανισμό της προέλευσης των περισσότερων από τους οξείς πόνους.

Μυοσκελετικοί πόνοι
Οι μυοσκελετικοί πόνοι είναι συνήθως δευτερογενούς αιτιολογίας δηλαδή δεν είναι άμεσα συνδεμένοι με την απομυελίνωση, αλλά μάλλον προέρχονται από τις επιπτώσεις της ΣΚΠ στο
σώμα (κακή στάση σώματος ή βαδίσματος). Η απώλεια δύναμης των μυών ή η πλημμελής χρησιμοποίησή τους έχουν κάποιες επιπτώσεις. Ο πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης, στο
ιερό οστό, είναι, συνήθως, χρόνιος και προκαλείται από υπερβολική ένταση των αρθρώσεων, των συνδέσμων ή των μυών.
Σπαστικότητα σημαίνει δυσκαμψία που προέρχεται από ?σφίξιμο? των μυών και μπορεί να προκαλέσει δυνατές κράμπες. Οι μύες «σφίγγουν» όταν υπάρχει απομυελίνωση στα νεύρα
που ρυθμίζουν τον μυϊκό τόνο ή την κίνηση. Ο καλύτερος τρόπος για τη διαχείριση των δευτερογενών μυοσκελετικών πόνων είναι η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων παρά η λήψη αναλγητικών φαρμάκων.

Ανακούφιση του πόνου στη ΣΚΠ
Οι περισσότεροι πόνοι στη ΣΚΠ δεν προέρχονται από τη διέγερση των «παραδοσιακών» αλγοϋποδοχέων του κεντρικού νευρικού συστήματος (των υποδοχέων που διεγείρονται από κακώσεις) και γι αυτό οι ασπιρίνες ή άλλα ?παραδοσιακά? αναλγητικά δεν βοηθάνε πολύ.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν το νευρικό σύστημα σαν ένα σύστημα που κάνει πράγματα. Στην πραγματικότητα ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός εμποδίζουν πράγματα από το να γίνουν.
Οι «οδοί» του πόνου κατά μήκος του νωτιαίου μυελού παρουσιάζουν συνεχή αμφίδρομη πορεία από τον εγκέφαλο στα μέρη του σώματος και το αντίθετο, δεν είναι δηλαδή ένας
μονόδρομος, όπου ένας εγκέφαλος περιμένει παθητικά τα αισθητήρια μηνύματα να έρθουν προς αυτόν. Τουναντίον, υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα, με τον εγκέφαλο να στέλνει συνεχή
ροή ανταποκριτικών μηνυμάτων, που διατρέχουν το νωτιαίο μυελό με σκοπό να μειώσουν, να αυξήσουν ή να αγνοήσουν τα σήματα που λαμβάνει ο εγκέφαλος.
Υπάρχουν πολλά φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν αυτές τις «οδούς». Τα γνωστότερα και αυτά που χρησιμοποιούνται ευρύτερα είναι τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά σε μικρές δόσεις. Επομένως, αν ο γιατρός σας δώσει κάποιο αντικαταθλιπτικό, αυτό δεν σημαίνει ότι έχετε κατάθλιψη αλλά μάλλον ότι έχετε ένα πόνο που μπορεί να οδηγήσει στην κατάθλιψη.
Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι που βιώνουν πόνο περισσότερο από τέσσερις εβδομάδες συνήθως παθαίνουν κατάθλιψη. Το πρόβλημα με αυτά τα αντικαταθλιπτικά είναι ότι φέρνουν υπνηλία, πράγμα που όμως βοηθάει την ποιότητα του ύπνου και τη χαλάρωση.
Οι οξείς πόνοι, όπως η νευραλγία του τριδύμου και οι μυϊκοί σπασμοί, αντιμετωπίζονται κυρίως με αντισπαστικά φάρμακα, τα οποία καταστέλλουν την έντονη δραστηριότητα των
ηλεκτρικών διεγέρσεων. Ο δυνατός πόνος της οπτικής νευρίτιδας συνήθως αντιμετωπίζεται με κορτικοειδή, τα οποία μειώνουν τη φλεγμονή.
Οι χρόνιοι μυϊκοί σπασμοί και η σπαστικότητα των άκρων, όταν προέρχονται από κακή στάση σώματος, μπορούν να βοηθηθούν με κατάλληλες τακτικές ασκήσεις τεντώματος, με φυσιοθεραπεία ή με τη χρήση κατάλληλων βοηθημάτων,.
Για τους μυϊκούς πόνους, η καλύτερη αντιμετώπιση, είναι η κίνηση και η αλλαγή στάσης ή θέσης. Μερικοί γιατροί συστήνουν την αντικατάσταση του πόνου με μια άλλη αίσθηση όπως
είναι η πίεση, η ζέστη, το κρύο ή το μασάζ. Αν και φαίνεται απίστευτο εντούτοις το βύθισμα ενός μέλους που αισθανόμαστε ότι «καίει» σε χλιαρό νερό μπορεί να μετατρέψει την «καυτή»
παραισθησία σε μια ευχάριστη αίσθηση! Η φυσιοθεραπεία και η συμβουλή ειδικών για τη στάση σώματος και βαδίσματος μπορούν να βοηθήσουν τους πόνους που προέρχονται από
μια «αφύσικη» στάση σώματος. Αν όμως ο πόνος δεν περνάει με αυτούς τους τρόπους τότε είναι αναγκαία η φαρμακευτική
αγωγή. Τα μυοσκελετικά χαλαρωτικά φάρμακα επιδρούν κατευθείαν στις διεργασίες του κεντρικού νευρικού συστήματος (baclofen=Lioresal, tizanidine=Zanaflex) και καταπραύνουν
τον πόνο. Ο μυοσκελετικός πόνος μπορεί επίσης να ανταποκριθεί σε αντιφλεγμονώδη που δεν έχουν κορτιζόνη

Ο Διαδερμικός Ηλεκτρικός Ερεθισμός, μπορεί επίσης να βοηθήσει να ελεγχθεί ο πόνος αν και πάλι αυτό είναι ένα θέμα αντίδρασης του κάθε οργανισμού. Οι συσκευές του Διαδερμικού Ηλεκτρικού Ερεθισμού είναι μικρές και φορητές με ηλεκτρόδια που τοποθετούνται στο κατάλληλο μέρος του σώματος και παρέχουν χαμηλής τάσης ρεύμα, για να διεγείρουν μια συγκεκριμένη νευρική ίνα στον νωτιαίο μυελό. Αυτό μειώνει τη ροή των νευρικών
ερεθισμάτων προς τον εγκέφαλο με τελικό αποτέλεσμα να καταπραΰνεται ο πόνος. Μερικές φορές όμως ο Διαδερμικός Ηλεκτρικός Ερεθισμός έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Η άλλη όψη του πόνου
Παρ' όλες αυτές τις θεραπευτικές αγωγές, η διαχείριση του χρόνιου πόνου δεν είναι εύκολη ούτε πάντοτε επιτυχής. Η θεραπευτική αντιμετώπιση του πόνου στη ΣΚΠ έγκειται πολλές φορές σε πειραματισμούς με διαφορετικές αγωγές, κυρίως όταν υπάρχει χρόνιος πόνος.
Υπάρχουν όμως φυσικοί και ψυχολογικοί παράγοντες που συνδέονται με μια χρόνια νόσο και μπορούν να προκαλέσουν πόνο ή να τον χειροτερεύσουν.
Ένα πρόβλημα είναι, ότι οι ΑμΣΚΠ έχουν την τάση να συνδέουν κάθε πόνο με σύμπτωμα της νόσου. Όμως οι ΑμΣΚΠ, όπως και όλος ο άλλος κόσμος, μπορεί να έχουν πόνους από άλλες αιτίες, όπως για παράδειγμα αρθριτικά, ημικρανίες ή πόνους στην πλάτη.

Ο PatricK Wall είναι ένας επιστήμονας, γνωστός διεθνώς για τις έρευνές του πάνω στον πόνο και συν-εφευρέτης της συσκευής του Διαδερμικού Ηλεκτρικού Ερεθισμού. Ο ίδιος, διηγείται
συναρπαστικές περιπτώσεις, όπου άνθρωποι με τρομερά τραύματα που προήλθαν από ατυχήματα ή στον πόλεμο δεν ένοιωσαν κανένα πόνο αλλά όμως ότι, ανίσχυρα θύματα κακοποιήσεων αισθάνονται περισσότερο τον πόνο των βασανιστηρίων από τους παραπάνω.
Όταν λοιπόν ο πόνος επιμένει, υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες όπως ο φόβος, το άγχος και η κατάθλιψη που επιδεινώνουν και δυσκολεύουν την κατάσταση.
Ο Patrick Wall επισημαίνει ότι ο πόνος ποτέ δεν έρχεται μόνος του αλλά πάντοτε συνοδεύεται από ένα συναίσθημα ή μια σημασία. Για αυτό και ο κάθε πόνος είναι ιδιαίτερος για τον κάθε άνθρωπο. Αν προσέξουμε τον τρόπο που οι άνθρωποι περιγράφουν τον πόνο τους εκτός από λέξεις όπως «σφάχτης», «σουβλερός», κτλ χρησιμοποιούν και επίθετα που περιγράφουν τον βαθμό που υποφέρουν όπως τρομερός, ανυπόφορος, βουβός, ενοχλητικός καθώς επίσης και λέξεις που δείχνουν τί προξενεί το πόνος - μου φέρνει αηδία, με φοβίζει, με κουράζει, με έλουσε κρύος ιδρώτας. «Ο άνθρωπος που πονάει, είναι εγκλωβισμένος σε ένα σύνδρομο, και η θεραπευτική αγωγή πρέπει να στοχεύει σε κάθε πλευρά αυτού του
συνδρόμου», λέει ο Patrick Wall.

Συχνά, όταν ο γιατρός μπορεί να εξηγήσει την αιτία του πόνου, η συναισθηματική πλευρά μειώνεται και η οξύτητα τα πόνου καταλαγιάζει. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς το μηχανισμό δράσης των μεθόδων ελέγχου του πόνου, αλλά το καλύτερο συστατικό για οποιαδήποτε θεραπεία, είναι η πεποίθηση του ασθενούς, ότι η μέθοδος θα είναι αποτελεσματική.
Με την πάροδο των χρόνων έχουν δημιουργηθεί στα νοσοκομεία Ιατρεία Πόνου, όπου ο ασθενής μπορεί να απευθυνθεί για εξατομικευμένη αγωγή.
Μπορεί επίσης να διδαχτεί τρόπους αντιμετώπισής του. Για παράδειγμα μπορεί να μάθει πως να αναπνέει, να χαλαρώνει, έτσι ώστε να μειώνει το άγχος και την υπερδιέγερση που προέρχονται από το φόβο του πόνου και με αυτόν τον τρόπο να μειώσει την οξύτητα και την έντασή του. Επίσης μπορεί να βοηθηθεί από έναν καινούργιο τρόπο σκέψης για να μη φοβάται τον πόνο όπως : ?Δεν υπάρχει κίνδυνος από αυτόν τον πόνο, το έχω ξαναπεράσει».
Έχει αποδειχτεί ότι όταν κάποιος βρίσκει θετικούς τρόπους για την διαχείριση του πόνου του, μπορεί να τον ελέγχει καλύτερα.
Για μερικούς ΑμΣΚΠ η εκπαίδευση στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου με θετικό τρόπο είναι επιτακτική ανάγκη της καθημερινής τους ζωής. Ο πόνος στη ΣΚΠ είναι τόσο πραγματικός όσο ο πόνος οποιουδήποτε άλλου ανθρώπου. Δυστυχώς όμως δεν δίνεται η
πρέπουσα σημασία και υποστήριξη.
Στοιχεία του πόνου στη ΣΚΠ
· Καινούργιος πόνος ή εμφ
άνιση παλαιότερου πόνου δεν σημαίνει ώση
· Δεν έχουν σχέση με τη ΣΚΠ όλοι οι πόνοι. Συχνά είναι πόνοι που περνά
νε όλοι οι άνθρωποι π.χ. αρθριτικών, πονοκέφαλος κτλ
· Ούτε η ηλικία, ούτε το φύλο, ούτε τα συμπτώματα της ΣΚΠ φαίνεται να έχουν σχέση με το είδος του πόνου που μπορεί να έχει κάποιος
· Το άγχος, η κούραση και η ζέστη μπορούν να προκαλέσουν ή να μεγαλώσουν τον πόνο.
Είναι ανάγκη να μάθουμε να σεβόμαστε τα όριά μας.
· Ένας υγιεινός τρόπος ζωής, η διατήρηση του φυσιολογικού βάρους και η τακτική άσκηση - η σωστή για τον καθένα - μπορούν να μειώσουν τον πόνο που προέρχεται από κινητικά
προβλήματα.

Σημεία Πόνων στη ΣΚΠ

1. Νευρογενείς (Οξείς, σφοδροί, διαπεραστικοί πόνοι, που φτάνουν σε ένα αποκορύφωμα και μετά καταλαγιάζουν)
Γιατί : Ελλιπής σύναψη των νεύρων στον νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο

Που: παραισθησίες : γαργάλημα, μούδιασμα, τρέμουλο, κάψιμο
τσιμπήματα στα άκρα ή πόνος σαν κάποιος να σε σφίγγει ή να σε «βάζει σε πρέσα», ένας πόνος σφιξίματος γύρω από τον κορμό του σώματος
Τι βοηθάει:
· Μια ελαστική κάλτσα ή γάντια μπορούν να αλλάξουν τον πόνο σε μια αίσθηση πίεσης
· Ζεστές κομπρέσες στο δέρμα μπορούν να απαλύνουν την αίσθηση καψίματος
· Ασπιρίνη ή Tylenol (acetaminaphen) καθημερινά
· Αντικαταθλιπτικά (amitriptyline) γιατί μετριάζουν την αντίδραση του κεντρικού νευρικού συστήματος

Που: Λαιμός, το σημείο Lehrmitte :Μια ξαφνική ηλεκτρική εκκένωση που επεκτείνεται από το σώμα στα πόδια και στα χέρια μετά από σκύψιμο του κεφαλιού, φτέρνισμα ή βήξιμο.
Τι βοηθάει:
· Μαλακό κολάρο γιατί μειώνει την κάμψη του λαιμού ( η φαρμακευτική αγωγή δεν βοηθάει μιάς και αυτός ο πόνος εμφανίζεται ξαφνικά)

Που: Νευραλγία του τριδύμου = οξύς πόνος στο πρόσωπο, ?σφάχτης?, σαν στιγμιαία μαχαιριά. Είναι σπάνιος και προσβάλλει μόνο το 1% των ΑμΣΚΠ.
Τι βοηθάει: Lioresal, Tegretol (carbanazepine), Dilantin (diphenylhydantoin).
Χρησιμοποιούνται με επιτυχία όταν η εμφάνιση είναι συχνή ή όταν οι πόνοι κρατάνε για μεγάλο χρονικό διάστημα

· Που: Οξύς πόνος οπτικής νευρίτιδας, εκδηλώνεται με επίπονες κινήσεις του ματιού. Αυτό είναι ένα από τα πρώτα, κοινά, συμπτώματα της ΣΚΠ.
Τι βοηθάει: Κορτιζόνη που μειώνει τη φλεγμονή

2. Μυοσκελετικοί
Γιατί : πίεση του σώματος από την ακινησία

Που : ιερό οστό
Τι βοηθάει:
· Κουνήστε τα πόδια μπρος πίσω σαν να περπατάγατε, αν μπορείτε
· Αλλάζετε θέση καθίσματος συχνά
· Ξαπλώστε κάπου αναπαυτικά

Που : μύες, τένοντες και συνδέσμους..
Γιατί : Η ακινησία ενός άκρου και η διατήρηση του στην ίδια θέση αναγκάζει τους μύες να προσαρμοστούν έτσι που μετά είναι δύσκολο να αλλάξει κάποιος θέση.
Τι βοηθάει:
· Λίγη ώρα φυσικοθεραπείας κάθε μέρα
· Καθίστε σε μια κουνιστή πολυθρόνα με τα πόδια σε θέση 90 μοιρών από το σώμα, πιέστε το σώμα σας στην πλάτη της καρέκλας και κινηθείτε μπρος πίσω.

Που : Μυϊκοί σπασμοί. Τονικοί σπασμοί των μυών : τα πόδια και τα χέρια συσπώνται με ένα ιδιαίτερα αγωνιώδη τρόπο και τεντώνονται προς τα έξω ή γυρίζουν προς τα μέσα με βία.
Κρατούν δευτερόλεπτα μόνον.
Γιατί : Όταν εμπλέκεται ο νωτιαίος μυελός, προκαλούνται αντανακλαστικοί σπασμοί. Η ξαφνική μείωση του μήκους ενός μεγάλου μυός μπορεί να προκαλέσει κράμπες.
Τι βοηθάει:
· Ibuprofen ή αντιφλεγμονώδη που δεν περιέχουν κορτιζόνη
· Lioresal (baclofen) κάνει πολύ καλό
· Ασκήσεις τεντώματος δύο φορές την ημέρα
· Συχνή κίνηση μειώνει τη σοβαρότητα των σπασμών και των κραμπών
· Πιέστε την πατούσα σας στο κάτω μέρος του κρεβατιού μόλις σας εμφανιστεί κράμπα
· Προσοχή στη λήψη υγρών : πολύ νερό σε σχέση με το κάλιο και το νάτριο του οργανισμού και μπορεί να προκαλέσει κράμπες.

Τι γίνεται όμως με τους πόνους που μας «τρώνε» και επιμένουν;

Έχετε πραγματικά κάνει τα πάντα; Ελέγξτε την παρακάτω λίστα:
1. Έχετε δει το νευρολόγο σας για να προσδιορίσετε αν ο πόνος προέρχεται από τη ΣΚΠ ή κάποιο άλλο παράγοντα;
2. Έχετε δει ένα φυσίατρο για να δείτε αν ο πόνος προέρχεται από κάτι άλλο, ακόμη και αν η ΣΚΠ είναι άμεσα συνδεμένη με αυτόν;
3. Δοκιμάσατε φυσιοθεραπεία ή κάποιες άλλες συμπληρωματικές θεραπείες όπως τη βιοανάδραση, γιόγκα, αυτοσυγκέντρωση ή βελονισμό; Όλες αυτές οι λύσεις είναι περισσότερο
αποδεκτές από τους γιατρούς σήμερα από ότι παλαιότερα.
4. Έχετε επισκεφτεί κάποιο Ιατρείο Πόνου των Νοσοκομείων μας;
5. Έχετε πάει σε άλλους νευρολόγους, φυσίατρους ή φυσικοθεραπευτές αν οι πρώτοι δεν σας ικανοποίησαν; (η δεύτερη γνώμη είναι υπόθεση ρουτίνας στην εποχή μας)
6. Έχετε εξετάσει προσεκτικά την προσωπική συναισθηματική αντίληψη και θέση απέναντι στο πόνο; Μήπως σκεπτόσαστε συνέχεια πόσο πονάτε; Παραμένετε όσο περισσότερο
δραστήριος/α σας επιτρέπει η κατάστασή σας; Συμμετέχετε στην κοινωνική ζωή της οικογένειάς σας και των ανθρώπων γύρω σας; Έχετε θετική στάση ζωής; Έχετε ζητήσει ψυχολογική υποστήριξη για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που σας αγχώνουν ή σας
ανησυχούν ; Όλα αυτά μπορεί να επιδράσουν καταπραϋντικά στον πόνο.

ΙΑΤΡΕΙΑ ΠΟΝΟΥ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ
Τα περισσότερα μεγάλα νοσοκομεία των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης καθώς και κάποια επαρχιακά έχουν Ιατρεία Πόνου στα οποία μπορείτε να κλείσετε ραντεβού.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην Ελληνική Εταιρία Πόνου, τηλ. 2106444174.
Πάντως τα πρώτα Ιατρεία Πόνου που έγιναν και θεωρούνται από τα καλύτερα, είναι αυτό του
Νοσοκομείου Πατησίων (Παπάδων), στην Αθήνα, τηλ. 2102513345 και αυτό του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, στη Θεσσαλονίκη, τηλ. 231 0993346/0993111

Η Ελληνική Εταιρία για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας δίνει χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τη νόσο και τα επιμέρους προβλήματα που δημιουργεί. Οι πληροφορίες μας βασίζονται στις συμβουλές ειδικών, σε διάφορα δημοσιευμένα άρθρα και στη γνώμη των ειδικών, σε καμία περίπτωση όμως δεν αποτελούν θεραπευτική αγωγή. Για πληρέστερη πληροφόρηση και συμβουλή αποταθείτε στο γιατρό σας.


Η βιταμίνη D θα μπορούσε, εφόσον αυτό επιβεβαιωθεί και από μελλοντικές έρευνες, να αποτελεί πρόληψη εναντίον της κατά πλάκας σκλήρυνσης.

Η κατά πλάκας σκλήρυνση αποτελεί τη συχνότερη νευρολογική πάθηση σε νέους ενήλικες. Υπολογίζεται ότι πάσχουν από τη νόσο τουλάχιστον 2 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως.

Οι γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από την κατά πλάκας σκλήρυνση σε σύγκριση με τους άνδρες.

Η βιταμίνη D είναι ορμόνη που συντίθεται στο σώμα μας. Τα επίπεδα της στον οργανισμό, αυξάνονται με την έκθεση στο ηλιακό φως και την κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε βιταμίνη D όπως τα λιπαρά ψάρια (σολομός, σαρδέλες, σκουμπρί, κολιός) ή με τη λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων ή συμπληρωμάτων που περιέχουν βιταμίνη D.

Η βιταμίνη D που μεταξύ άλλων φαίνεται να έχει ισχυρή επίδραση στους μηχανισμούς του συστήματος άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού (ανοσολογικό σύστημα), σε έρευνες κατά τις τελευταίες δεκαετίες, βρέθηκε ότι πιθανόν να έχει σχέση με προστατευτική δράση εναντίον ασθενειών που οφείλονται σε διαταραχές του ανοσολογικού συστήματος (αυτοάνοσες ασθένειες) όπως η κατά πλάκας σκλήρυνση και ο καρκίνος.

Μια νέα μεγάλη και σημαντική έρευνα, η πρώτη που διενεργήθηκε σε ευρεία κλίμακα, εξέτασε με προοδευτικό τρόπο σε 7.000 ανθρώπους που υπηρετούν στις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών, τη σχέση βιταμίνης D και της κατά πλάκας σκλήρυνσης. Οι ερευνητές ανάλυσαν δείγματα αίματος των ανθρώπων αυτών για να μετρήσουν τα επίπεδα της βιταμίνης D.

Βρήκαν ότι μεταξύ των λευκών, εκείνοι με τα ψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D, είχαν 62% λιγότερες πιθανότητες να προσβληθούν από την κατά πλάκας σκλήρυνση σε σύγκριση με εκείνους με τα χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D στο αίμα τους.

Μεταξύ αυτών που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D, όσοι ήσαν ταυτόχρονα και κάτω των 20 χρονών, είχαν το μεγαλύτερο κίνδυνο προσβολής από κατά πλάκας σκλήρυνση. Το εύρημα αυτό δείχνει ότι ο ρόλος της βιταμίνης D, πιθανόν να είναι ιδιαίτερα σημαντικός πριν από την έναρξη της ενήλικης ζωής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στους συμμετέχοντες στη μεγάλη αυτή έρευνα, σε αυτούς που ήσαν μαύρου χρώματος ή ισπανικής προέλευσης, δεν βρέθηκε να υπάρχει οποιαδήποτε σχέση μεταξύ βιταμίνης D και κατά πλάκας σκλήρυνσης. Επισημαίνεται ότι οι άνθρωποι αυτοί στην έρευνα, είτε ήσαν πολύ μικρού αριθμού (άτομα ισπανικής προέλευσης) είτε είχαν όλοι χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D (άτομα μαύρου χρώματος), στοιχεία που πιθανόν να επηρεάζουν τα αποτελέσματα για τις εν λόγω πληθυσμιακές ομάδες.

Η προληπτική δράση της βιταμίνης D εναντίον της κατά πλάκας σκλήρυνσης, χρειάζεται περαιτέρω έρευνες για να επιβεβαιωθεί. Εάν αυτό επιτευχθεί, τότε θα μπορούσε να υιοθετηθεί μια στρατηγική αντιμετώπισης της νόσου με τη χορήγηση της βιταμίνης D σε άτομα ή ηλικιακές ομάδες του πληθυσμού που κινδυνεύουν περισσότερο.

Με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι δυνατόν να γίνει σύσταση για χορήγηση της βιταμίνης D με στόχο την πρόληψη της κατά πλάκας σκλήρυνσης.



Σχηματική απεικόνιση του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Η αναγνώριση των παραγόντων που προκαλούν την κατά πλάκας σκλήρυνση είναι πολύ σημαντική.

Στη συνέχεια η κατανόηση των παθολογικών μηχανισμών που οδηγούν στη καταστροφή της μυελίνης, η οποία παρατηρείται στην ασθένεια αυτή, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπιση.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα οι γνώσεις που έχει η επιστήμη για το θέμα είναι περιορισμένες.

Οι επικρατέστερες εκδοχές που υπάρχουν μέχρι τώρα για το θέμα της αιτιολογίας, περιλαμβάνουν τις ιογενείς λοιμώξεις και τους αυτοάνοσους μηχανισμούς, οι οποίοι οδηγούν στην σταδιακή καταστροφή της μυελίνης που παρατηρείται στη νόσο.

Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, έχουν διεκπεραιώσει πρόσφατα μια μεγάλη έρευνα η οποία έδειξε το ρόλο που παίζει στην παθογένεση της ασθένειας ο ιός του Epstein-Barr (EBV).

Ο ιός EBV προκαλεί λοιμώξεις σε ένα ποσοστό της τάξης του 90% του πληθυσμού. Προκαλεί την ασθένεια που είναι γνωστή με το όνομα λοιμώδης μονοπυρήνωση (ή "η ασθένεια του φιλιού").

Η λοιμώδης μονοπυρήνωση χαρακτηρίζεται από πυρετό, φαρυγγίτιδα, λεμφαδενοπάθειες, σωματική καταβολή και σπανιότερα από ηπατομεγαλία, σπληνομεγαλία και επηρεασμό του μυελού των οστών. Διαρκεί περίπου 4 εβδομάδες.

Στην επιδημιολογική αυτή έρευνα, οι γιατροί μελέτησαν σε 62.000 γυναίκες τα αντισώματα αίματος σε σχέση με το ιό EBV. Ταυτόχρονα μέτρησαν και τα αντισώματα για ένα άλλο πολύ κοινό ιό που μολύνει τον πληθυσμό, τον ιό CMV.

Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι η μόλυνση με τον ιό EBV παίζει ρόλο στην αιτιολογία της κατά πλάκας σκλήρυνσης. Η μόλυνση με τον ιό CMV δεν αποδείχτηκε ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με την ασθένεια αυτή.

Συνολικά, από τα άτομα που μολύνονται από τον ιό, μόνο μερικά θα αναπτύξουν τη νόσο. Αυτό σημαίνει ότι ο ιός αυτός από μόνος του δεν αρκετός για να προκαλέσει την καταστροφή της μυελίνης που παρατηρείται στους ασθενείς αυτούς.

Είναι πολύ πιθανόν ότι και παράγοντες γενετικής ή κληρονομικής προδιάθεσης να συνυπάρχουν στα άτομα που θα αναπτύξουν την κατά πλάκας σκλήρυνση. Ακόμη υπάρχει το ενδεχόμενο ταυτόχρονης λοίμωξης και με κάποιο άλλο μικρόβιο που να συντείνει στην παθογένεση της νόσου.

Συνοπτικά στην αιτιολογία της κατά πλάκας σκλήρυνσης ενοχοποιούνται ιογενείς παράγοντες, αυτοάνοσοι μηχανισμοί καταστροφής της μυελίνης και κληρονομικοί παράγοντες.

Δεδομένα όπως αυτά που σας παρουσιάζουμε σήμερα, υποστηρίζουν τον ρόλο των ιών και ιδιαίτερα του EBV. Όμως δεν αποκλείεται να εμπλέκονται και άλλοι λοιμώδεις μεταδοτικοί παράγοντες και για τους λόγους αυτούς είναι απαραίτητο να συνεχιστούν οι έρευνες για την ανεύρεση των ενόχων που προκαλούν την κατά πλάκας σκλήρυνση.



Κατά πλάκας σκλήρυνση και ανταπόκριση στη θεραπεία με ιντερφερόνη
22-11-2008

Μαγνητική τομογραφία (MRI) που δείχνει βλάβες της κατά πλάκας σκλήρυνσης.

Η συστηματική αξιολόγηση με μαγνητική τομογραφία δείχνει ότι μόνο περίπου 50% των ασθενών με κατά πλάκας σκλήρυνση πετυχαίνουν και καταφέρνουν να διατηρούν για περίοδο τριών χρόνων θετικά αποτελέσματα στην εξέλιξη της νόσου τους με τη βοήθεια της θεραπείας με ιντερφερόνη βήτα-1b.

Το σημαντικό αυτό συμπέρασμα προέκυψε από έρευνα σε 15 ασθενείς με κατά πλάκας σκλήρυνση οι οποίοι υποβάλλονταν σε εξέταση μαγνητικής τομογραφίας του εγκεφάλου τους κάθε μήνα για 6 μήνες πριν από την έναρξη της θεραπείας με ιντερφερόνη βήτα και για 36 μήνες που διήρκεσε η θεραπεία τους.

Στην τρίχρονη θεραπεία τους οι ασθενείς λάμβαναν ενέσεις ιντερφερόνης βήτα, υποδορίως (κάτω από το δέρμα) στη δόση των 250 μικρογραμμαρίων για μία μέρα σε κάθε δύο.

Είναι γεγονός ότι οι ασθενείς με κατά πλάκας σκλήρυνση, πριν την εκδήλωση υποτροπών της νόσου τους παρουσιάζουν στη μαγνητική τομογραφία (MRI) βλάβες του εγκεφάλου που προσλαμβάνουν τη σκιαγραφική ουσία που χορηγείται στη διάρκεια της εξέτασης. Η πρόσληψη σκιαγραφικού από τις εν λόγω αλλοιώσεις συνηγορεί στο ότι πρόκειται για εστίες επιδείνωσης της νόσου.

Η επιδείνωση της νόσου με χειρότερη κλινική κατάσταση του ασθενούς θεωρείται ότι ακολουθεί τις εν λόγω υποτροπές. Πολλές κλινικές έρευνες έδειξαν ότι η ιντερφερόνη βήτα έχει την ικανότητα να μειώνει τις βλάβες του εγκεφάλου που φαίνονται στη μαγνητική ότι προσλαμβάνουν τη σκιαγραφική ουσία.

Όμως λίγα είναι γνωστά για την ανομοιογένεια της ανταπόκρισης των ασθενών όπως αυτή τεκμηριώνεται στις εξετάσεις της μαγνητικής τομογραφίας. Πράγματι δεν είναι όλοι οι ασθενείς που ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο στην ιντερφερόνη. Επιπρόσθετα ένας ασθενής μπορεί διαχρονικά να έχει διαφορετική ανταπόκριση στην ίδια θεραπεία.

Στην έρευνα που σας παρουσιάζουμε που διεξάχθηκε από γιατρούς του Εθνικού Ινστιτούτου Νευρολογικών Διαταραχών και Αποπληξίας (National Institute of Neurological Disorders and Stroke) των Ηνωμένων Πολιτειών, για πρώτη φορά έγινε λεπτομερής παρακολούθηση και ανάλυση των ευρημάτων της μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου σε ασθενείς με κατά πλάκας σκλήρυνση που λάμβαναν μακροχρόνια θεραπεία με ιντερφερόνη βήτα-1b.

Τα ευρήματα ήταν τα ακόλουθα:

  1. 8 ασθενείς (53.3%) παρουσίασαν 60% μείωση του αριθμού των βλαβών για κάθε περίοδο 6 μηνών. Οι ασθενείς αυτοί θεωρήθηκαν ως θετικά ανταποκρινόμενοι στη θεραπεία με ιντερφερόνη βήτα-1b
  2. 7 ασθενείς θεωρήθηκαν ως μη θετικά ανταποκρινόμενοι στη θεραπεία. Από αυτούς οι 3 (20%), είχαν αρχικά παρουσιάσει μείωση του συνολικού αριθμού των εγκεφαλικών βλαβών αλλά στη συνέχεια δεν παρουσίασαν άλλες μειώσεις. Άλλοι 2 ασθενείς της ομάδας αυτής, ουδέποτε παρουσίασαν τη μείωση της τάξης του 60% των βλαβών. Ακόμη 2 δεν έδειξαν καμία ανταπόκριση στους πρώτους 6 μήνες αλλά μετά είχαν μείωση της τάξης του 60% ή περισσότερο
  3. 3 ασθενείς από αυτούς που ανταποκρίθηκαν θετικά και όλοι οι 7 της ομάδας που δεν έδειξαν ανταπόκριση, παρουσίασαν τουλάχιστον 1 επεισόδιο κλινικής επιδείνωσης κατά τη διάρκεια της θεραπείας

Οι Αμερικάνοι ερευνητές δηλώνουν ότι τα αποτελέσματα αυτά μας δείχνουν ότι με βάση και κριτήριο τη στενή παρακολούθηση της εξέλιξης του εγκεφάλου με μαγνητική τομογραφία, η θεραπεία ιντερφερόνη βήτα-1b δεν πετυχαίνει σε περίπου 50% των ασθενών.

Επίσης τονίζουν ότι για ένα μικρό ποσοστό των ασθενών, πιθανόν στους πρώτους 6 μήνες της θεραπείας να φαίνεται στη μαγνητική τομογραφία ότι δεν ανταποκρίνονται. Αυτό μπορεί στη συνέχεια να αλλάξει και έτσι απαιτείται συχνή απεικονιστική παρακολούθηση του εγκεφάλου κατά τον πρώτο χρόνο της θεραπείας.

Τονίζουν ότι η συχνή παρακολούθηση του εγκεφάλου των ασθενών με μαγνητική τομογραφία στον πρώτο χρόνο θεραπείας αναδεικνύει τους ασθενείς εκείνους που έχουν μια καθυστερημένη ανταπόκριση στη θεραπεία η οποία στη συνέχεια διατηρείται.

Βλέπουμε ότι υπάρχει ανομοιογένεια στην κατά πλάκας σκλήρυνση:

  • Μερικοί ασθενείς έχουν καλύτερη εξέλιξη διότι η φλεγμονή στον εγκέφαλο τους υποχωρεί πιο εύκολα χάρις στην ιντερφερόνη βήτα-1b
  • Άλλοι, με πιθανότατα ισχυρότερη διαταραχή φλεγμονής που βλάπτει τον εγκέφαλο τους, έχουν λιγότερο καλή ανταπόκριση στις αντιφλεγμονώδεις δράσεις της ιντερφερόνης και χειρότερη κλινική εξέλιξη




ΕΙΣΑΓΩΓΗ


Sample Image
Με σιγουριά η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μετά τον καρκίνο και το έμφραγμα η πιο πολυσυζητημένη ασθένεια. Τα τελευταία εκατό χρόνια αποτελεί ένα από τα κύρια θέματα της νευρολογίας σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Χιλιάδες εργατοώρες έχουνε ξοδευτεί από όλους τους μεγάλους και επώνυμους νευρολόγους όλων των εθνικοτήτων για τα αίτια και τη θεραπεία της ασθένειας αυτής. Παρόλα αυτά, αίτιο και θεραπεία παραμένουν ακόμη στο σκοτάδι. Κατά καιρούς πάντοτε κάποιος φιλόδοξος ιατρός αναφέρει ένα νέο διαγνωστικό μονοπάτι για την πλήρη εξήγηση της αιτιολογίας της αρρώστιας. Επίσης, με την ίδια συχνότητα πλέον σε βαθμό μηνών ανακοινώνεται και ένα καινούργιο φάρμακο ή θεραπεία.

Βέβαια, ασθενής και θεραπευτές τα έχουν συνηθίσει αυτά και τα αντιμετωπίζουν με μεγάλο σκεπτικισμό. Περιορίζονται τελευταία στη διασταύρωση εμπειριών και πληροφοριών έχοντας την αγωνία απλώς μην χάσουν καμία σπουδαία είδηση. Το φυλλαδιάκι αυτό επειδή γράφεται για αυτούς τους ανθρώπους δίνει συγκεκριμένες πληροφορίες μέσα σε ένα πραγματικό πλαίσιο προκειμένου οι αναγνώστες του να πάρουν μια συγκεκριμένη βοήθεια. Η πείρα έχει δείξει ότι η γενική αντιμετώπιση που χαρακτηρίζει τώρα τη θεραπεία της σκλήρυνσης, δηλαδή, ο βομβαρδισμός με αγνώστου δραστικότητας φάρμακα σε αγνώστου λειτουργίας ασθένεια, δεν αποδίδει τίποτα.




ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ;
Η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας σήμερα με τα τεχνικά μέσα που έχουμε (νευροφυσιολογία, μαγνητική τομογραφία, βιοχημικές εξετάσεις κλπ.) είναι εύκολη.

Μάλιστα, μερικές φορές είναι τόσο εύκολη που δυσκολεύονται και οι γιατροί να την πιστοποιήσουν. Παραδείγματος χάρη, όταν ανακαλύπτουμε σκλήρυνση κατά πλάκας σε ένα βρέφος ή σε ένα γέρο, είναι δύσκολο να τη δεχθούμε, τη στιγμή που μέχρι τώρα μας δίδασκαν τα σοφά βιβλία πως η αρρώστια αυτή είναι μια αρρώστια των νέων. Το πρόβλημα, λοιπόν, σήμερα δεν είναι τόσο πώς θα τεθεί η διάγνωση, αλλά πώς θα καλυφθεί η αμηχανία των γιατρών να γίνει δεκτή. Τις περισσότερες φορές ακόμη και κορυφαίοι γιατροί αρνούνται να δεχθούν πως πίσω από ένα απλό σύμπτωμα ή ασθένεια π.χ. μια καταθλιπτική συνδρομή, κρύβεται η σκλήρυνση κατά πλάκας. Έτσι, ακόμα και όταν αποδειχθεί, είναι στον εξεταστή πολλές φορές τρομερά δύσκολο να πει με σιγουριά και βεβαιότητα στον ασθενή τι συμβαίνει. Ακολουθούνε δικαιολογίες του τύπου (δεν είμαστε ακόμη σίγουροι…), (να περιμένουμε ακόμη λίγο…), (να κάνουμε μια καινούργια μαγνητική …), και γενικά μια έντονη διάχυτη τάση αναβολής της προβλεπόμενης θεραπείας. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνεται ο φόβος του ασθενούς, ο ασθενής να γίνεται κοινωνικά ασταθής, να καταφεύγει σε πολλούς γιατρούς, όπου συζητεί με τον τελευταίο τις γνώμες των προηγουμένων και αναβάλει την αγωγή.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Μετά από δεκαετίες εμπειριών με τα συμπτώματα της νόσου και τη δαιδαλώδη πορεία που έχει από ασθενή σε ασθενή, έχει γίνει ευτυχώς γνωστό στους περισσότερους γιατρούς ότι η θεραπεία δεν μπορεί να αναβάλλεται. Η αγωγή πρέπει στην κυριολεξία να αρχίζει «από χθες». Η κάθε αναβολή είναι μοιραία, διότι πάνω σε κάθε παλιά βλάβη έρχεται μια καινούργια, καθώς οι εξωτερικοί παράγοντες μπορούν να πολλαπλασιάσουν την παθολογία που κουβαλάει ο ασθενής. Για αυτό το λόγο η θεραπεία πρέπει να αρχίζει αμέσως χωρίς καμία αναβολή. Καλύτερα μια λάθος θεραπεία, παρά καμία. Τη λάθος θεραπεία μπορείς να τη διορθώσεις, η καμία είναι απλώς ένα επιπλέον σκαλί της αβεβαιότητας. Σε όλες τις περιπτώσεις η εξέλιξη της νόσου εξαρτάται άμεσα από την αρχή της αγωγής.
ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΟΛΙΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ;Μοιραίο είναι πως η εμφάνιση της νόσου και η πιστοποίηση της διάγνωσης προκαλούν ένα σοκ και μια μεγάλη αμηχανία. Έμπειροι γιατροί ξέρουν και τα διαχειρίζονται αυτά και προστατεύουν τον ασθενή. Τις περισσότερες φορές όμως ο πάσχων είναι μόνος του και πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος του. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει ο ασθενής να κάνει τα εξής βασικά πράγματα και να ενεργήσει ανάλογα:1. Ακούγοντας τη διάγνωση να απορρίψει κάθε πανικό, με τη βεβαιότητα ότι έχει να κάνει με μια ασθένεια που σήμερα αντιμετωπίζεται. Μπορεί η αιτιολογία της ασθένειας να είναι άγνωστη, όμως οι γιατροί σήμερα έχουν τα μέσα να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματα. Η πρόγνωση για τα πρώτα στάδια είναι πάρα πολύ ευνοϊκή και αν αντιμετωπιστεί η ασθένεια με ψυχραιμία η εξέλιξη είναι κατά κανόνα ευχάριστη.2. Άμεση διαχείριση με σωστό τρόπο της ασθένειας. Αυτό σημαίνει επιλογή γιατρού, ο οποίος είναι σε θέση μετά από την πρώτη κιόλας εξέλιξη να έχει γνώμη για το βαθμό βαρύτητας της αρρώστιας (αυτό μετράται με ειδικές κλίμακες), την πρόγνωση και την εξέλιξη. Ο γιατρός να είναι σε θέση να βάλει άμεση θεραπευτική αγωγή χωρίς κωλυσιεργία και να μπορεί να ενημερώσει και να διαχειριστεί τα άγχη της οικογένειας του πάσχοντος και να προφυλάξει τον ασθενή απ’ όλες τις επιπλοκές.3. Οικογενειακό, συγγενικό και εργασιακό περιβάλλον πρέπει να δέχονται ειδικό τρόπο πληροφόρησης, ερμηνείας της νόσου του ασθενή προκειμένου να έχουμε αποφυγή συγκρούσεων και παρεξηγήσεων. Ο καλά ενημερωμένος από το γιατρό του ασθενής ξέρει να τα αντιμετωπίζει αυτά προς όφελός του. 4. Άμεση λύση των θεσμικών προβλημάτων, όπως προνόμια, επιδόματα, άδειες, προμήθεια φαρμάκων, φυσιοθεραπειών κλπ. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν πριν ακόμη τα χρειαστεί κανείς. Όσο πιο γρήγορα τελειώσουν, τόσο ευκολότερο και φιλικό γίνεται το μέλλον του ασθενούς. Αδυναμία κατανόησης των προβλημάτων από το οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον, δυσκαμψία διοικητικών παραγόντων, ανεπάρκεια δημοσίων υπαλλήλων και εχθρική προς αρρώστους νεοελληνική νοοτροπία είναι τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ασθενής. Για όλα αυτά πρέπει να έχει γνώσεις και να τα αντιμετωπίζει.5. Πρόγραμμα ζωής: η πείρα έχει δείξει πως η ασθένεια αυτή κυλάει ανώδυνα χωρίς να αφήνει πληγές μόνο όταν υπάρχει ολοκληρωμένος προγραμματισμός και αυτογνωσία. Το άτομο σαν άρρωστος έχει πάντα την τάση να εξιδανικεύει την κοινωνική πρόνοια, τις συμπεριφορές των τριγύρω, να θεωρεί αυτονόητη τη βοήθεια των άλλων και γενικά να ζει σε μια εικονική πραγματικότητα. Ο ασθενής από την αρχή ωμά και ξερά πρέπει να γνωρίζει ότι στην ουσία είναι μόνος και πρέπει να φροντίσει τον εαυτό του. Είναι κάτι που ακούγεται σκληρό, όμως, έχει και τη θετική του πλευρά. Όπως λέει κι ο Νίτσε «ότι δε σκοτώνει, δυναμώνει», αυτό συμβαίνει πάρα πολλές φορές με την ασθένεια. Παρατηρούμε ασθενείς που άλλαξε προς το θετικό η ζωή τους όταν η αρρώστια τους προσγείωσε στην πραγματικότητα βγάζοντας τους από την ψευδαίσθηση που ζούσαν μέχρι τότε. Ο ασθενής, λοιπόν, πρέπει να ξέρει τη γεωγραφική, επαγγελματική και κοινωνική του θέση. Τις αρνητικές και θετικές συνέπειες της θέσης αυτής, μπορεί να τις διεκδικήσει ή να απαιτήσει τι πιθανότητες έχει να το κατακτήσει και πού μπορεί να στραφεί. Να επιλέξει πρόσωπα με τα οποία μπορεί να συνεργαστεί ή δυνατόν μόνιμο γιατρό και να καταλάβει τουλάχιστον ένα πράγμα απόλυτα σωστά: ότι θα υπολογίζει την ασθένεια εφ’ όρου ζωής. Αυτό είναι όπως η παροιμία «τίμα με να σε τιμώ». Όσο κανείς προσέχει την ασθένειά του, τόσο και αυτή τον αφήνει στην ησυχία του. 6. Η φαρμακευτική αγωγή.

Ελάχιστοι γιατροί είναι σε κάθε χώρα που έχουν πλήρη γνώση της ενέργειας και των παρενεργειών των φαρμάκων της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Ο ασθενής πρέπει να ξέρει ότι κατά τη θεραπεία ο πανικός του γιατρού είναι μεγαλύτερος από τον δικό του. Το γεγονός ότι καλείται κάποιος γιατρός να θεραπεύσει μια αγνώστου αιτιολογίας ασθένεια με αγνώστου τρόπου δράσης φάρμακα φέρνει κατά κανόνα σύγχυση. Επίσης, οι γιατροί ακριβώς λόγω της σύγχυσης αυτής ακολουθούν πιστά τις οδηγίες των φαρμακευτικών εταιρειών οι οποίες βέβαια, σαν πρώτο στόχο έχουν τη μεγάλη κατανάλωση των φαρμάκων. Στη σύγχρονη αγορά αυτό είναι ασφαλώς επιτρεπτό και προάγει την έρευνα και την εξέλιξη, όμως πολλές φορές συγκρούεται με την πραγματική ανάγκη του ασθενή. Ο ασθενής πρέπει απλά να ξέρει ότι στη σκλήρυνση κατά πλάκας δεν υπάρχουν φάρμακα, υπάρχει θεραπεία. Θεραπεία που είναι πολύπλευρη, κατά κύριο λόγο συνδυαστική (φάρμακα, καθοδήγηση τρόπου ζωής, φυσιοθεραπεία, ψυχοθεραπεία). Όπως, λοιπόν, σε όλες τις χρόνιες παθήσεις, αν κάποια αγωγή είναι πετυχημένη, θα φανεί ήδη τον πρώτο μήνα. Εάν δεν υπάρχουν θετικά αποτελέσματα τον πρώτο μήνα τότε κατ’ ουσίαν η θεραπεία αφήνει μόνο τις παρενέργειές της. Μακροχρόνιες θεραπείες χωρίς εμφανές αποτέλεσμα πρέπει να διακόπτονται γιατί είναι επικίνδυνες, ενώ επιτυχημένες μακροχρόνιες πρέπει να ελέγχονται κατά καιρούς για την έκταση των παρενεργειών.
ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ;

Είναι πάρα πολύ απλό. Χρησιμοποιώντας τα μέσα που κάνουν τη διάγνωση και κυρίως αυτά που είναι αναίμακτα και ανώδυνα, όπως είναι τα προκλητά δυναμικά, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, διάφορες νευροφυσιολογικές εξετάσεις κλπ σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα, μπορούμε να δούμε ανά πάσα στιγμή την πρόοδο της θεραπείας. Σε περίπτωση που έχουμε μακροχρόνιες θεραπείες χωρίς έλεγχο, τις διακόπτουμε αμέσως. Ο κίνδυνος των παρενεργειών είναι πάρα πολύ μεγάλος, για τους λόγους αυτούς η μονιμότητα ελέγχου της θεραπείας από ένα ιατρό είναι απολύτως απαραίτητη. Το δεύτερο που την κάνει απαραίτητη είναι η συνοσηρότητα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑ

Είναι όταν έχουμε πολλές ασθένειες μαζί. Εν προκειμένω στη σκλήρυνση κατά πλάκας γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ένα αυτοάνοσο νόσημα. Είναι δηλαδή, μια αρρώστια που ξεκινά προκαλούμενη από τον ίδιο τον οργανισμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κατά κανόνα σε ποσοστό μεγαλύτερο από το 60% υπάρχουν και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα μικρότερης ή μεγαλύτερης έντασης. Τα πιο συνηθισμένα είναι τα εξής: κατάθλιψη, δερματοπάθειες, θυρεοειδοπάθειες, ψυχικές διαταραχές. Μπορούμε να το φανταστούμε σαν ένα δένδρο με πληγωμένο κορμό ή ρίζα και ως εκ τούτου με προσβεβλημένη λειτουργία ενός ή πολλών κλαδιών του. Για αυτό πάντα πριν τη θεραπεία της σκλήρνσης κατά πλάκας πρέπει να γίνεται ένας έλεγχος για την υφιστάμενη συνοσηρότητα. Σε αυτές τις ασθένειες συνοσηρότητα και κληρονομικότητα παίζουν ένα ρόλο «συγκοινωνούντων δοχείων». Ο ένας παράγων επηρεάζει τον άλλον μέχρι να φτάσουν στην ίδια στάθμη.
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ

Η βασανιστική ερώτηση για κάθε ασθενή ή και συγγενή ή σύντροφο ασθενούς είναι το θέμα της κληρονομικότητας. Η κληρονομική λοιπόν επιβάρυνση είναι ουσιαστικά σχετικά μεγάλη σε ότι αφορά το κυρίως νόσημα, δηλαδή τη σκλήρυνση κατά πλάκας και πολύ μεγαλύτερη σε ότι αφορά τα αυτοάνοσα νοσήματα που αποτελούν και τον κορμό. Ψάχνοντας το στενότερο ή και ευρύτερο περιβάλλον του ασθενούς, καταγράφοντας παθήσεις και προδιαθέσεις σε μεγάλο βαθμό παίρνουμε ουσιαστικές πληροφορίες για τη μελλοντική εξέλιξη της πάθησης της σκλήρυνσης. Το αποτέλεσμα των επεξεργασμένων αυτών πληροφοριών είναι μια καλύτερη τροποποίηση της φαρμακευτικής αυτής αγωγής και κυρίως της προφύλαξης του ασθενούς. Αξίζει, λοιπόν, ο ασθενής από την πρώτη στιγμή μαζί με το θεράποντα ιατρό να ελέγξει το οικογενειακό του περιβάλλον έτσι που μπορεί να φτάσουμε σε ήδη ουσιαστικά αποτελέσματα και να γίνει πρόληψη π.χ. σε θέματα διατροφής.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Η διατροφή μαζί με την κόπωση, το στρες και τις λοιμώξεις πρέπει να είναι ένα από τα κύρια προβλήματα του ασθενούς. Πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικός στο τι πίνει και τρώει και πώς το πίνει και το τρώει. Πράγματα που είναι γνωστά ότι επηρεάζουν αυτόν και την οικογένειά του πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία, να μην κάνει πειραματισμούς με γεύσεις, τροφές και διατροφικούς συνδυασμούς που του είναι άγνωστοι. Να λαμβάνει πάντα μεγάλη υπόψη τους λόγους υγιεινής στη διατροφή και να αποφεύγει κάθε μορφή εμπλουτισμένου με διάφορα στοιχεία αλκοόλ. Αν κάτι τον πειράξει δεν μπαίνει στον πειρασμό να το ξαναδοκιμάσει. Αποφεύγει και τροφές που είναι εύπεπτες, αλλά αυτόν τον πειράζουν σε έντονες καιρικές συνθήκες, π.χ. σε μεγάλη ζέστη ή πολύ κρύο.
Εικ. Ο ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ

Οι λοιμώξεις πάντα ήταν το υπόβαθρο ανάπτυξης της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Κάποιοι ιοί όπως είναι ο μεγαλοκυτταρικός ιός, ο ιός Epstein - Barr, ο έρπης, διάφορα εμβόλια ίσως είναι η αφορμή εμφάνισης της νόσου. Σε εκδήλωση, λοιπόν, κάθε λοίμωξης και κυρίως με εμφάνιση πυρετού ειδοποιείται άμεσα ο γιατρός ή το περιβάλλον του γιατρού για έγκαιρη προστασία (αντιγριπικά, αντιιϊκά, αντιβιοτικά φάρμακα κλπ). Επειδή το κεφάλαιο των λοιμώξεων ακόμη και για προηγμένης ευφυΐας γιατρούς είναι πάρα πολύ δύσκολο, καλό είναι ο ασθενής να καταφεύγει στην άμεση προστασία του θεράποντα για να κερδίζει χρόνο, καθώς είναι από τα πράγματα που έχουν άμεσες συνέπειες.
ΣΤΡΕΣΤο θέμα αυτό το αφήσαμε τελευταίο γιατί είναι και το ουσιαστικότερο μέλημα του ασθενούς. Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι πολυπαραγοντική, αλλά κατά κανόνα εμφανίζεται μετά από έντονο στρες ψυχικό, οικογενειακό, κοινωνικό, επαγγελματικό κλπ. Από την πρώτη μέρα που θα τεθεί η αγωγή και όσο διαρκέσει η συνεργασία θεραπευτή - ασθενούς η διαχείριση του στρες πρέπει να είναι ένα από τα κύρια μελήματα και των δύο πλευρών. Ούτε ο ασθενής να το υποτιμά, ούτε ο γιατρός να αποφεύγει να το συζητά έστω και αν η αφορμή θεωρείται ελάχιστης σημασίας. Έχουμε άπειρα παραδείγματα ασθενών που έφτασαν στην παράλυση μετά από συγκινησιακή φόρτιση π.χ. θάνατος συγγενούς, δραματική ταινία κλπ ή ακόμη από το στρες μιας απόλαυσης π.χ. νυχτερινό μπάνιο το καλοκαίρι. Σε αυ tau;ές τις περιπτώσεις πρέπει να αφήνει ελεύθερη τη φαντασία του να εντοπίζει τι τον ταράζει και να το συζητά. Πίνακας. Παράγοντες επιβάρυνσης της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
1. Στρες (οικογενειακό, επαγγελματικό, κοινωνικό κλπ)
2. Ζέστη
3. Υπερβολικός εξαερισμός (αναπνοών)
4. Κρυολόγημα
5. Αφυδάτωση
6. Στέρηση ύπνου
7. Λοιμώξεις κάθε τύπου
8. Επιδράσεις φαρμάκων
9. Αναιμία
10. Νεφρική ασθένεια
11. Ηπατική διαταραχή
12. Άλλες αναστρέψιμες οργανικές διαταραχές
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Το φυλλάδιο αυτό γράφηκε γενικά για να ορίσει, να διευκρινίσει κάποια πράγματα και να δώσει κάποιες κατευθύνσεις στους ασθενείς. Στην καλύτερη περίπτωση ίσως δώσει την αφορμή για απορίες ή για υλικό συζήτησης και αντιμετώπισης νέων καταστάσεων. Πάντοτε η συνεχής επαφή και ανταλλαγή εντυπώσεων ασθενών και θεραπευτών είναι αυτό που προάγει την ιατρική εξέλιξη και θεραπεία.


ΥΠΝΟΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ


Written by Dr. Δ. Κουντούρης

Μια νέα ερευνητική ιατρική επιτυχία, με παγκόσμιο ενδιαφέρον και τεράστια σημασία προς την κατεύθυνση της διάγνωσης και θεραπείας ασθενών με σκλήρυνσης κατά πλάκας, θα ανακοινωθεί από ΄Ελληνες γιατρούς, στο προσεχές νευρολογικό συνέδριο της Ιταλίας .

Η ιατρική μελέτηSample Image της ποιότητας του ύπνου, 500 ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας, με συγκεκριμένους μετρήσιμους δείκτες, απέδειξε ότι μπορεί να προσδιορισθεί με ακρίβεια το είδος και η ποσότητα των θεραπευτικών μέσων, για να έχουν θετικό αποτέλεσμα. Η μελέτη αυτή αποτελεί και λύση στο “ιατρικό παράδοξο” που απασχόλησε ως τώρα διεθνή νευρολογικά συνέδρια, σύμφωνα με το οποίο ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) που παρουσίαζαν τα ίδια συμπτώματα, δεν είχαν την ίδια ανταπόκριση στην ίδια φαρμακευτική αγωγή, παρουσιάζοντας άλλοτε και παρενέργειες.

«Όταν ξεκινήσαμε πριν μερικά χρόνια, με τον Γερμανό καθηγητή Χανς Κορχούμπερ, να κάνουμε σε ασθενείς συγκεκριμένες ιατρικές εξετάσεις, κατά τη διάρκεια που αυτοί κοιμούνται, δεν φανταζόμασταν πως θα βρούμε στην ποιότητα του ύπνου των ασθενών το «κλειδί» που θα μας οδηγήσει σε αναθεώρηση του τρόπου διάγνωσης και μας επιτρέπει συγχρόνως να προσδιορίζουμε με ακρίβεια και τα ενδεδειγμένα θεραπευτικά μέσα», λέει στο Εθνος της Κυριακής ο νευρολόγος–ψυχίατρος δρ Δημήτρης Κουντούρης.
«Στην έρευνα που κάναμε τα τελευταία 4 χρόνια αναλύσαμε τον ύπνο σε 500 ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, παράλληλα με τις γνωστές εξετάσεις μελέτης του ύπνου, εγκεφαλογράφημα κλπ, χρησιμοποιώντας στοιχεία της νέας επιστήμης της Βιομετρικής, ερευνήσαμε σε βάθος τρεις παραμέτρους που είναι απόλυτα ουσιαστικές για την αποτελεσματικότητα οποιασδήποτε θεραπείας στην νόσο αυτή. Πρόκειται για την έρευνα των «σταδίων» του ύπνου, με αντίστοιχες μετρήσεις για τη συμπεριφορά των βιορυθμών, τη διαδικασία της νευρογέννεσης και τη συγκέντρωση των ελευθέρων ριζών οξυγόνου.

Μέχρι τώρα οι καταγραφές αυτές ήτανε μόνο σε θεωρητικό επίπεδο και δύσκολα πραγματοποιήσιμες. Με την σύγχρονη ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας είναι πλέον δυνατό να πάρουμε όλες τις λειτουργίες αυτές, σε μετρήσιμα μεγέθη. Καταγράφοντας, αναλύοντας και μελετώντας με προσοχή τους παράγοντες αυτούς διαπιστώθηκε πλέον ότι στον βαθύ ύπνο έχουμε μια ανεξάρτητη, αλλά πολλαπλά συντονισμένη διαδικασία, σχεδόν σε… αυτόματο «πιλότο», προστασίας του εγκεφάλου για την επόμενη μέρα. Για να κατανοηθεί πως φτάσαμε στην παρατήρηση συγκεκριμένων μετρήσιμων μεταβολών στον εγκέφαλο, να εξηγήσουμε ότι διάφοροι σχηματισμοί νευρώνων μέσα στον ίδιο τον εγκέφαλο λειτουργούν ως ειδικά κέντρα, συντονίζουν τον σωστό ύπνο, την ανακούφιση από τους πόνους, την δημιουργία και εξάσκηση της μνήμης, την προετοιμασία για την εγρήγορση και άλλες λειτουργίες.

Πέρα από αυτές τις λειτουργίες, μικρότερες υπολειτουργίες, οι οποίες πάλι με μικρούς κυτταρικούς σχηματισμούς έχουν την ευθύνη για την τροποποίηση του μεταβολισμού για την κατανομή ενέργειας σε διάφορα όργανα, δημιουργούν νέα κύτταρα που αντικαθιστούν αυτά που καταστρέφονται και κυρίως ορίζουν ακόμα και τη συμπεριφορά του ανθρώπου μέσα στο οικοσύστημα. Εάν οι συσχετισμοί αυτοί διαταραχτούν τότε έχουμε την εμφάνιση αλλαγών του μεταβολισμού, που εκφράζεται με άνιση κατανομή ενέργειας, με αύξηση των ελευθέρων ριζών οξυγόνου, διαταραχή των σταδίων του ύπνου, με τελικό αποτέλεσμα την εμφάνιση νοσηρών καταστάσεων. Η ισχύς αυτών των νοσηρών καταστάσεων είναι τέτοιας δυναμικότητος που εάν δεν διορθωθεί η ίδια η παθολογική τους δομή, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα να επηρεάσουμε τις ασθένειες που αυτοί προκαλούν δευτερογενώς.

Εδώ οφείλεται και το παράδοξο φαινόμενο, δηλαδή σε χρόνια νοσήματα όπως είναι και η σκλήρυνση κατά πλάκας, ενώ έχουμε άριστη εφαρμογή φαρμακευτικής θεραπείας, με όλους τους προστατευτικούς κανόνες που ήδη γνωρίζουμε, τα αποτελέσματα είναι μέτρια αρνητικά η μηδαμινά. Στην ομάδα των ασθενών που εξετάσαμε εμείς και χωρίσαμε σε υποομάδες ανάλογα με τον τύπο των σταδίων του ύπνου και της παραγωγής ελευθέρων ριζών οξυγόνου μπορέσαμε επίσης να μετρήσουμε το ποσοστό καταστροφής των ίδιων των κυττάρων.

Μια κορυφαία εξέταση, που πρόσφατα άρχισε να έχει εφαρμογές και στην καρδιολογία, ήταν ο προσδιορισμός μιας ουσίας δηλητήριο, της ομοκυστεΐνης, με μέτρηση στα διάφορα στάδια, συγχρόνως με τις άλλες καταγραφές ύπνου. Εκεί λοιπόν είδαμε ότι ακριβώς οι παθολογικοί αυτοί παράγοντες αυξάνονται ραγδαία, παρόλη την φαρμακευτική αγωγή που χορηγείται. Σε αρκετές δε περιπτώσεις η αντίσταση του εγκεφάλου στην λήψη των θεραπευτικών ουσιών, ήταν τόσο μεγάλη που η θεραπεία γινόταν «μπούμερανγκ»!

Η άνιση κατανομή, που μέσω των διαδικασιών ύπνου ήταν προγραμματισμένη από λάθος παράγοντες στον εγκέφαλο, δημιουργούσε αρνητικές προδιαγραφές για την θεραπεία και συνέβαινε το φαινόμενο, ενώ οι ασθενείς έπαιρναν την σωστή αγωγή, να χειροτερεύουν τα προβλήματα τους, τόσο τα οργανικά όπως ήτανε οι παρέσεις, οι διαταραχές όρασης, αισθητικότητας κτλ, όσο και τα ψυχικά. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ασθενών, παρουσίασε έντονες αντιδράσεις κατάθλιψης, απομόνωσης και κρίσεων. Σε αρκετούς από αυτούς τους ασθενείς που μπορέσαμε φαρμακευτικά να διορθώσουμε τις καταστάσεις ύπνου, είδαμε ταυτόχρονα την άμεση βελτίωση των αποτελεσμάτων της θεραπευτικής αγωγής.

Τελικά αυτό που βγαίνει από την εργασία που κάναμε , είναι ότι η μελέτη και η καταγραφή των σταδίων του ύπνου σε παράλληλη σύγκριση με τα αποτελέσματα των συγχρόνων βιομετρικών εξετάσεων είναι το «κλειδί» της θεραπείας για την σκλήρυνση κατά πλάκας.Αποτελεί μια ασφαλή πυξίδα που μας δίνει την δυνατότητα να προσανατολίζουμε τη θεραπεία σε σωστό δρόμο.Φαίνεται δε ότι ο δρόμος αυτός είναι κοινός για τις θεραπείες των χρόνιων νευρολογικών νοσημάτων.Χρειάζονται νέες έρευνες πάνω σε αυτή την δομή ίσως για να βρούμε γρήγορες λύσεις στο πρόβλημα αυτό με τις τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις.
Ταραγμένος ύπνος

Η αρρώστια της σκλήρυνσης κατά πλάκας αρχίζει και παίρνει διεθνώς μεγάλες διαστάσεις, κυρίως στο Βόρειο ημισφαίριο, ενώ καινούρια φάρμακα για την θεραπεία της νόσου προστέθηκαν την τελευταία δεκαετία.Ωστόσο, ενώ στην αρχή, αυτά τα φάρμακα, υπόσχονται γρήγορες και αποτελεσματικές θεραπείες, βλέπουμε με έκπληξη ότι η ωφέλεια τους είναι μικρή, όταν μάλιστα οι ασθενείς συμβαίνει να έχουν ταραγμένο ύπνο! Εδώ φαίνεται να επαληθεύεται η θεωρία του Ασκληπιού ότι όποιος χαλαρώνει και κοιμάται γιατρεύεται.

Αυτό που ο Ασκληπιός πριν από αιώνες είχε σαν υπόθεση εργασίας και σαν γιατρός στην Επίδαυρο χρησιμοποιούσε για την θεραπεία των διαφόρων νοσημάτων, η σύγχρονη Ιατρική κατάφερε να τον καταγράψει μόλις τα τελευταία 60 με 70 χρόνια και τώρα έχουμε ραγδαίες εξελίξεις με την πρόοδο της τεχνολογίας που προσθέτει νέα διαγνωστικά μέσα. Στη 10ετία του 50, ερευνητές κατάφεραν να καταγράψουν στη διαδικασία του ύπνου τις αυτόματες συντονισμένες κινήσεις των ματιών το λεγόμενο στάδιο «REM» του ύπνου, από τα αρχικά «Rapid Eye Movement» που σημαίνει γρήγορες κινήσεις των οφθαλμών.

Η ιατρική αντιμετώπιζε ως τώρα με… φιλοσοφική διάθεση και την έρευνα του ύπνου και σχεδόν καθόλου δεν την έχει χρησιμοποιήσει για θεραπευτικούς σκοπούς.Από καιρό ωστόσο, έχει γίνει συνείδηση ότι ο ύπνος είναι το «κλειδί» που λύνει πάρα πολλά θεραπευτικά προβλήματα.Είναι θέμα χρόνου με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, η αγωγή που θα εξαρτάται από τις εξετάσεις του ύπνου, να αποτελεί πλέον διαγνωστική και θεραπευτική ρουτίνα.Για τον ύπνο ισχύει και αυτό που είπε και ο μεγάλος Γερμανός ιδρυτής της Νευρολογίας Νοnne, παραφράζοντας κάποια πολιτική ρήση: «Στον ύπνο όλοι είναι ίσοι».Μελετώντας τα δικά μας αποτελέσματα και αξιολογώντας τα», καταλήγει ο δρ. Δημ. Κουντούρης, βλέπουμε ότι μια ουσιαστική διάγνωση και θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας, χωρίς τη μελέτη του ύπνου, δεν είναι δυνατή».
Τα νεότερα

Από τις πρώτες μελέτες ύπνου που κάναμε, τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν και δημοσιεύτηκαν στα πρακτικά στο διεθνές συνέδριο της Βαρκελώνης «International Symposium on Paediatric Movement Disorders», καθώς και σε άλλα τρία συνέδρια που πραγματοποιήθηκαν στην Κούβα («Restauraciόn Neurologica 2004 BA&DA SYMPOSIUM», «4th Conference of Neurology», « International Congress of the Cuban Society of Neurophysiology»).Τα νεότερα αποτελέσματα από την εξέλιξη της μελέτης, θα ανακοινωθούν σύντομα στο διεθνές συνέδριο της Ρώμης « 8th International Congress of Parkinson’s Disease and Movement Disorders και στο ψυχιατρικό συνέδριο της Γενεύης «12th AEP CONGRESS European Psychiatry: Evidence & Experience».
Γλωσσάρι

- Ελεύθερες ρίζες οξυγόνου. Μόρια οξυγόνου που χαρακτηρίζονται από τις οξειδωτικές φθορές που προκαλούν στον οργανισμό. Υπεύθυνα κυρίως για την καταστροφή των εγκεφαλικών κυττάρων.Μείωσή τους είναι ο στόχος κάθε νευρολογικής θεραπείας. - Νευρογέννεση. Διαδικασία παραγωγής και διαφοροποίησης αρχέγονων νευρικών κυττάρων στον «οσφρητικό λοβό» και «Ιππόκαμπο» του εγκεφάλου που αντικαθιστούν τα κύτταρα που… σκοτώνουν οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου.- Στάδια ύπνου. Διαίρεση κατά τμήματα του ύπνου με τις διαφορετικές λειτουργίες εκάστου, με αντίστοιχες λειτουργίες- διαταραχές του εγκεφάλου, σε μετρήσιμα μεγέθη. - Βιορυθμοί. Ο συντονισμός εγρήγορσης και ύπνου του ασθενούς, σε συσχετισμό με το εξωτερικό περιβάλλον. Οι βιορυθμοί είναι ρυθμιστές όλων των ζωτικών λειτουργιών όπως και των ελεύθερων ριζών οξυγόνου, νευρογένεσης και σταδίων ύπνου.


ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ