Δακτυλιοειδές κοκκίωμα
Το δακτυλιοειδές κοκκίωμα είναι χρόνια φλεγμονή του δέρματος
Το δακτυλιοειδές κοκκίωμα, ICD-10 L92.0 είναι μια αρκετά σπάνια, χρόνια δερματολογική πάθηση στην η εμφανίζονται κοκκινωπά εξογκώματα στο δέρμα τοποθετημένα σε ένα κύκλο ή δαχτυλίδι.
Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι σημαντικά πιο συχνή νόσος στις γυναίκες (80/20 αναλογία). Το εντοπισμένο είναι πιο συχνό σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες και το διάχυτο σε ενήλικες στην 4η έως 7η δεκαετία. Στους ηλικιωμένους είναι το διάχυτο πιο συχνό.
Είναι χρόνια αυτοπεριοριζόμενη φλεγμονή του δέρματος που χαρακτηρίζεται από βλατίδες με δακτυλιοειδή διάταξη.
Υπάρχουν 2 μορφές δακτυλιοειδούς κοκκιώματος:
Εντοπισμένο κοκκίωμα δακτυλιοειδές: Είναι η πιο συχνή μορφή και αποτελείται από μια μεμονωμένη ομάδα βλατίδων στο χρώμα του δέρματος, που προοδευτικά συρρέουν προς το κέντρο για να σχηματίσουν κύκλους ή ημικύκλια.
Διάχυτο κοκκίωμα δακτυλιοειδές: Είναι πιο σπάνιο και αποτελείται από διάσπαρτες αλλοιώσεις που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με την εντοπισμένη μορφή.
Αιτίες δακτυλιοειδούς κοκκιώματος
Η κατάσταση αυτή παρατηρείται συνήθως σε κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους.
Υπάρχει οικογενής επίπτωση σε αδέλφια, δίδυμα και επόμενες γενιές.
Περιστασιακά, μπορεί να σχετίζεται με το διαβήτη ή με νόσο του θυρεοειδούς. Έχει, επίσης, συσχετιστεί με αυτοάνοσες ασθένειες, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, και η νόσος του Addison.
Σημεία και συμπτώματα δακτυλιοειδούς κοκκιώματος
Βλατιδώδεις κυκλικές ή ημικυκλικές αλλοιώσεις.
Οι βλατίδες εντοπίζονται, συνήθως, στην ραχιαία επιφάνεια των χεριών, των δαχτύλων και των ποδιών, στην εξωτερική επιφάνεια των άνω και κάτω άκρων και στον κορμό.
Υποδόρια οζίδια παρατηρούνται στις παλάμες, στα πόδια, στους γλουτούς και το δέρμα του τριχωτού της κεφαλής.
Οι αλλοιώσεις μπορεί να είναι κνησμώδεις.
Οι ασθενείς παρατηρούν συνήθως ένα δαχτυλίδι με εξογκώματα (βλατίδες) στα χέρια ή τα πόδια και συχνά κοντά στις αρθρώσεις.
Οι ανωμαλίες προκαλούνται από ομάδες Τ κυττάρων κάτω από το δέρμα. Αυτές οι βλατίδες ξεκινούν ως πολύ μικρά, σπυράκια και σε λίγο χρονικό διάστημα μεγαλώνουν. Μερικές φορές, πολλαπλοί δακτύλιοι μπορούν να ενταχθούν σε έναν ή μπορεί να εμφανιστεί σαν ένα οζίδιο κάτω από το δέρμα των χεριών ή των ποδιών. Εμφανίζεται, επίσης, στις πλευρές και στη μέση και χωρίς θεραπεία μπορεί να υπάρχει για πολλά χρόνια.
Διαφορική διάγνωση δακτυλιοειδούς κοκκιώματος
Βλατιδώδεις αλλοιώσεις, λιποειδική νεκροβίωση, δερματική αμυλοείδωση, δακτυλιοειδές ελαστολυτικό κοκκίωμα, βλατιδώδες σαρκοειδές, ομαλός λειχήνας, τριχοφυτίαση, φυματιώδης ή οριακή φυματιώδης λέπρα.
Υποδόρια ρευματικά οζίδια.
Διάγνωση δακτυλιοειδούς κοκκιώματος
Σε διάχυτη μορφή ελέγχεται το σάκχαρο αίματος και γίνονται εξετάσεις θυρεοειδούς.
Το κοκκίωμα αποτελείται από ιστιοκύτταρα και επιθηλιακά κύτταρα που περιβάλλουν την κεντρική ζώνη διασπασμένου κολλαγόνου στις κεντρικές έως ανώτερες στιβάδες του δέρματος.
Η επισκόπηση του δέρματος αποκαλύπτει την διάγνωση.
Μπορεί να γίνει εξέταση ξεσμάτων δέρματος για να αποκλεισθεί η μυκητίαση.
Θεραπεία δακτυλιοειδούς κοκκιώματος
Στην εντοπισμένη μορφή δίνεται τοπικά ακετονίδιο της τριαμσινολόνης 5 mg/ml που ενίεται μόνο στο επηρμένο όριο της αλλοίωσης με σύριγγα 30 mm. Επαναλαμβάνεται μηνιαίως. Επίσης, τοποθετούνται τοπικά στερεοειδή.
Σε διάχυτη μορφή δίνεται δαψόνη 100 mg 1-2 φορές την ημέρα PUVΑ-REPUVA. Η δαψόνη δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με ανεπάρκεια G6PD. Στην διάχυτη μορφή χρησιμοποιείται και ισοτρετινοϊνη 80 mg 1 φορά την ημέρα και νιακιναμίδη 1,5 gm 1 φορά την ημέρα ή ιωδιούχο κάλιο.
Το δακτυλιοειδές κοκκίωμα είναι συνήθως ασυμπτωματικό και αυτοπεριοριζόμενη νόσος, με διάρκεια περίπου 2 χρόνια. Η αρχική θεραπεία είναι γενικά τοπική με κρέμες στεροειδών, που ακολουθείται με από του στόματος στεροειδή και τελικά ενδοδερμικές ενέσεις στην περιοχή του κάθε δακτυλίου.
Ο συνδυασμός της ριφαμπικίνης (600 mg), οφλοξακίνης (400 mg), και υδροχλωρικής μινοκυκλίνης (100 mg) μια φορά το μήνα, ή θεραπεία ROM, παράγει ελπιδοφόρα αποτελέσματα.
Πρόγνωση δακτυλιοειδούς κοκκιώματος
Οι περισσότερες αλλοιώσεις εξαφανίζονται σε προεφηβικούς ασθενείς χωρίς θεραπεία μέσα σε δύο χρόνια, ενώ σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας (50+) μπορεί να χρειαστούν και 20 χρόνια.
40% των ασθενών έχουν υποτροπή.
Πρόληψη δακτυλιοειδούς κοκκιώματος
Η διάχυτη μορφή επιδεινώνεται με τον ήλιο και απαιτείται προστασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια: