ΜΕΝΟΥ

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Παθήσεις της Σπονδυλικής Στήλης

  • Κήλη αυχενικού και οσφυϊκού μεσοσπονδυλίου δίσκου
  • Εκφυλιστική νόσος του μεσοσπονδυλίου δίσκου
  • Εκφυλιστικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης
  • Στενωση της σπονδυλικής στήλης
  • Αυχενική μυελοπάθεια
  • Χόρδωμα
  • Εξωμυελικοί όγκοι
  • Όγκοι  του νωτιαίου μυελού

Κήλη αυχενικού και οσφυϊκού μεσοσπονδυλίου δίσκου

Ορισμός 

Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου είναι η μετατόπιση του δίσκου που βρίσκεται ανάμεσα στα σώματα των σπονδύλων και λειτουργεί σαν αποσβεστήρας κραδασμών της σπονδυλικής στήλης.

Συμπτώματα

Όταν συμβεί κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου, δίσκος μπορεί να πιέσει το νωτιαίο μυελό ή τις νευρικές ρίζες προκαλώντας πόνο και  νευρολογικά συμπτώματα. Συμπτώματα μπορούν να αποτελέσουν τα κάτωθι:
  • Πόνος στη μέση , στους γλουτούς,  στο στήθος , στα άνω και κάτω άκρα.
  • Αιμωδίες  σε ένα άκρο.
  • Αδυναμία σε κάποιο μυ , σε ένα ή και στα δύο κάτω  άκρα.
  • Σοβαρός βαθύς μυϊκός  πόνος.
  • Μυϊκοί σπασμοί.

Θεραπεία

Σε πολλές περιπτώσεις οι κήλες των μεσοσπονδυλίων δίσκων μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς με φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία  και ενέσεις στεροειδών μετά από εκτίμηση στο ιατρείο αντιμετώπισης πόνου του νοσοκομείου. Αν αυτές οι θεραπείες αποτύχουν τότε το χειρουργείο αποτελεί την επόμενη επιλογή. Οι κήλες μεσοσπονδυλίου δίσκου αντιμετωπίζονται χειρουργικά με την εφαρμογή ανοικτών αλλά και ελάχιστα επεμβατικών μεθόδων όπως :
  • Οσφυϊκή μικροδισκεκτομή
  • Οπίσθια αυχενική ‘ελάχιστα επεμβατική’ τρηματεκτομή με δισκεκτομή
Στις ανοικτές επεμβάσεις συγκαταλέγεται η πρόσθια αυχενική δισκεκτομή με τη χρήση μικροσκοπίου και σπονδυλοδεσία.

Εκφυλιστική νόσος του μεσοσπονδυλίου δίσκου.

Είναι ένα συχνό πρόβλημα των ηλικιωμένων ατόμων που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό και ανθεκτικό στα αναλγητικά  πόνο στον αυχένα και τη μέση.

Συμπτώματα

  • Χαμηλή οσφυαλγία ( που επιδεινώνεται στην καθιστή θέση ).
  • Πόνος στον αυχένα
  • Δυσφορία μετά από παρατεταμένη ορθοστασία

Θεραπεία

Η αντιμετώπιση της εκφυλιστικής νόσου του μεσοσπονδυλίου περιλαμβάνει :
  • Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές σπονδυλοδεσίας
  • Δυναμική σταθεροποίηση
  • Αντικατάσταση του μεσοσπονδυλίου δίσκου / αρθροπλαστική

Εκφυλιστικές παθήσεις σπονδυλικής στήλης

Οι εκφυλιστικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης συμβαίνουν ως μέρος της  φυσιολογικής διαδικασίας γήρανσης . ΄Σχεδόν κάθε άνθρωπος  βιώνει την εμπειρία εκφύλισης των μεσοσπονδυλίων δίσκων ή των αρθρώσεων στην ηλικία περίπου των 40.   Ωστόσο σε κάποια άτομα αυτές οι αλλαγές είναι πιο προχωρημένου βαθμού σε σχέση με την ηλικία τους.

Συμπτώματα

  • Οσφυαλγία
  • Πόνος στα κάτω άκρα
  • Δυσκαμψία
  • Νευρολογικά συμπτώματα όπως αιμωδίες στα χέρια ή τα πόδια.

Θεραπεία

Η θεραπεία συνήθως είναι συντηρητική. Ωστόσο εάν αποτύχει , τότε η χειρουργική αντιμετώπιση προσφέρεται ως επιλογή ιδιαίτερα στις περιπτώσεις εκφυλιστικής νόσου του μεσοσπονδυλίου δίσκου με ή χωρίς κήλη και στις περιπτώσεις σπονδυλικής στένωσης μετά από κατάλληλο προεγχειρητικό σχεδιασμό και προσεκτική συσχέτιση των συμπτωμάτων του ασθενούς με τα ευρήματα της αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας της σπονδυλικής στήλης.

Στένωση της σπονδυλικής στήλης

Είναι η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα που μπορεί να είναι συγγενής                 
  ( από την γέννηση ) ,  επίκτητη / εκφυλιστικής αιτιολογίας ή συνδυασμός και των δύο.

Συμπτώματα

  • Πόνος στον αυχένα
  • Πόνος στη μέση
  • Πόνος στα άκρα
Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινώνονται κατά τη φυσική δραστηριότητα. Σε σοβαρές περιπτώσεις δυσλειτουργία του νωτιαίου μυελού ή  νεύρων μπορεί να συμβεί.

Θεραπεια.

Όταν  η συντηρητική θεραπεία αποτυγχάνει , τότε αποσυμπίεση και διεύρυνση του σπονδυλικού σωλήνα (πεταλεκτομή ) μπορεί να πραγματοποιηθεί . Σε μερικές περιπτώσεις αυτό συνδυάζεται με σπονδυλοδεσία ή δυναμική σταθεροποίηση.

Αυχενική μυελοπάθεια

Η αυχενική μυελοπάθεια είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων . Πολλές διαφορετικές παθήσεις μπορούν να προκαλέσουν αυτή τη διαταραχή:
  • Όγκοι νωτιαίου μυελού .
  • Εξωμυελικοί όγκοι που πιέζουν τον νωτιαίο μυελό.
  • Αγγειακές δυσπλασίες
  • Νευρολογικές παθήσεις όπως η εγκάρσια μυελίτιδα
  • Συμπίεση του νωτιαίου μυελού από σπονδύλωση , εκφυλιστική ή ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η κατάλληλη διάγνωση καθοδηγεί την θεραπεία της νόσου.

Συμπτώματα

  • Μείωση επιδεξιότητας , δυσκολία στο γράψιμο, την πληκτρολόγηση, το κούμπωμα ενός κουμπιού .
  • Δυσκολία ισορροπίας , αστάθεια
  • Δυσκολία στην κίνηση . Σπαστικότητα των άκρων.
  • Δυσχέρεια αναπνοής
  • Παράλυση των άκρων.
Πολλές φορές η αντιμετώπιση της αιτίας της μυελοπάθειας μπορεί να βελτιώσει και να διατηρήσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής του ασθενούς.

Θεραπεία

Η αυχενική μυελοπάθεια που οφείλεται σε σπονδύλωση , εκφυλιστική αρθρίτιδα και ρευματοειδή αρθρίτιδα απαιτεί εξατομικευμένη αντιμετώπιση .Εφαρμόζονται χειρουργικές τεχνικές  για την αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού από την υφιστάμενη παθολογία και τεχνικές σπονδυλοδεσίας για την αποκατάσταση και σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης όπως :
  • Πρόσθια αυχενική δισκεκτομή ( αφαίρεση του δίσκου ) και σπονδυλοδεσία.
  • Πρόσθια αυχενική σωματεκτομή ( χειρουργική αφαίρεση  του προσβεβλημένου σπονδυλικού σώματος των δίσκων σε κάθε άκρο του ) και σπονδυλοδεσία .
  • Αυχενική πεταλεκτομή ( αφαίρεση του οπίσθιου τόξου του σπονδύλου )
  • Αυχενική πεταλεκτομή πολλαπλών επιπέδων.
  • Αυχενική πεταλοπλαστική.
  • Αυχενική πεταλεκτομή και σπονδυλοδεσία.
  • Διαστοματική αποσυμπίεση της κρανιοσπονδυλικής συμβολής με τη χρήση μικροσκοπίου .
  • Ενδοσκοπική διαστοματική αποσυμπίεση της κρανιοσπονδυλικής συμβολής .
  • Ενδοσκοπική διαρινική αποσυμπίεση της κρανιοσπονδυλικής συμβολής .
  • Ινιοαυχενική σπονδυλοδεσία .
  • Αυχενοθωρακική σπονδυλοδεσία
  • Ινιοαυχενοθωρακική σπονδυλοδεσία
Η εντατική φυσικοθεραπεία και αποκατάσταση μετά το χειρουργείο βοηθούν στην μεγιστοποίηση του καλού αποτελέσματος για τον ασθενή.

 Χόρδωμα

Τα χορδώματα , μοναδικοί  κακοήθεις όγκοι που προέρχονται από υπολείμματα της νωτιαίας χορδής της αναπτυσσόμενης σπονδυλικής στήλης, μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε σημείο της σπονδυλικής στήλης. Αν και ιστολογικά δίνουν την εντύπωση καλοήθους όγκου ,στην πραγματικότητα είναι τοπικά επιθετικοί όγκοι. Τείνουν να  είναι ανενεργοί για μια χρονική περίοδο  αλλά στη συνέχεια γίνονται πολύ επιθετικοί και αποκτούν τεράστιο μέγεθος. Προκαλούν τοπικά προβλήματα και τελικά μπορούν να δώσουν μεταστάσεις σε άλλα σημεία του σώματος. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έναν  μη ελεγχόμενο όγκο  με τελική κατάληξη τον θάνατο αν δεν αντιμετωπιστεί επιθετικά από την πρώτη εμφάνισή του
 Ο ασθενής ελέγχεται προεγχειρητικά με τη χρήση αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας.  Με την εφαρμογή ενδοσκοπικών ( διαρινικών και διαστοματικών ) και ανοικτών  χειρουργικών τεχνικών και χρήση διεγχειρητικής νευροπλοήγησης επιτυγχάνεται η μακροσκοπικά ολική  αφαίρεση του όγκου  προσφέροντας αυξημένη επιβίωση στον ασθενή  και έλεγχο του όγκου. Στο ίδιο χειρουργείο  ο ασθενής υποβάλλεται αν απαιτείται σε  ινιοαυχενική σπονδυλοδεσία για την αποκατάσταση της σταθερότητας της κρανιοσπονδυλικής συμβολής.  Μετεγχειρητικά και ανάλογα με τα αποτελέσματα του  τακτικού  απεικονιστικού  επανελέγχου μπορεί να αποφασιστεί η χρήση ακτινοθεραπείας  ( ακτινοβολία πρωτονίων )-ακτινοχειρουργικής  σε συνεννόηση με συνεργαζόμενο ογκολογικό τμήμα. Ο ασθενής  τίθεται  αν απαιτείται από την νευρολογική του εικόνα  μετά το χειρουργείο σε φυσικοθεραπεία για την  αποκατάστασή του.

 Εξωμυελικοί όγκοι

Είναι όγκοι που δεν αναπτύσσονται  εντός του νωτιαίου μυελού αλλά αναπτύσσονται εντός της σπονδυλικής στήλης ασκώντας πίεση στο νωτιαίο μυελό όπως :
  • Μηνιγγιώματα
  • Σβαννώματα
  • Νευρινώματα
  • Επενδυμώματα του τελικού νηματίου

Θεραπεία

Η θεραπεία αποσκοπεί στην  ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην ίαση. Ή πλειονότητα αυτών των όγκων  μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως καθώς είναι προσβάσιμοι όγκοι και με καθαρά όρια σε σχέση με τον νωτιαίο μυελό.
Στο χειρουργείο χρησιμοποιείται  λεπτομερής νευροφυσιολογικός έλεγχος  και εφαρμόζεται μικροχειρουργική τεχνική που εξασφαλίζει την ασφαλή πλήρή αφαίρεση του όγκου  με διατήρηση ανέπαφων  των νευρικών λειτουργιών του ασθενούς. Επίσης χρησιμοποιείται  διεγχειρητικός υπέρηχος για τον ακριβή εντοπισμό του όγκου Αν απαιτηθεί ( συνήθως σπάνια )  μπορεί να πραγματοποιηθεί και σπονδυλοδεσία για την σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης.  Μετεγχειρητικά  ο ασθενής μπορεί να ακολουθήσει πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για την μεγιστοποίηση του καλού αποτελέσματος της χειρουργικής επέμβασης.

Όγκοι του νωτιαίου μυελού.

Υπάρχουν πολλοί τύποι όγκων που μπορούν να προσβάλλουν το παρέγχυμα του νωτιαίου μυελού. Μπορεί να είναι από καλοήθεις έως υψηλού βαθμού κακοήθεις όγκοι.

Τύποι

Οι πιο συχνοί τύποι ενδομυελικών όγκων είναι :
  • Επενδυμώματα
  • Υποεπενδυμώματα
  • Γαγγλιογλοιώματα
  • Αστροκυττώματα
  • Αιμαγγειοβλαστώματα
  • Παραγαγγλιώματα

 Αντιμετώπιση

Βασικός στόχος κατά την   αντιμετώπιση αυτών των όγκων είναι η διατήρηση της λειτουργικότητας , της ποιότητας ζωής και η μακρόχρονη επιβίωση του ασθενούς.
΄Το ιστορικό , η αξονική  και μαγνητική τομογραφία καθώς και η αγγειογραφία σε μερικές περιπτώσεις  είναι σημαντικά στοιχεία  για το πλάνο αντιμετώπισης του ασθενούς.
Εάν αποφασιστεί χειρουργείο , η εντόπιση , τα χαρακτηριστικά του όγκου, η βιολογική συμπεριφορά του και η νευρολογική κατάσταση του ασθενούς  θα κατευθύνουν την στρατηγική που θα ακολουθήσει ο νευροχειρουργός.

Θεραπεία.

Οι χειρουργικές επεμβάσεις  για την αντιμετώπιση  όγκου του νωτιαίου μυελού είναι απαιτητικές και υψηλού κινδύνου. Οι χειρουργικοί στόχοι  περιλαμβάνουν:
  • Πλήρη αφαίρεση του όγκου  που είναι ο στόχος για χαμηλής κακοήθειας όγκους με  ευδιάκριτα όρια .Παραδείγματα αποτελούν τα επενδυμώματα τα υποεπενδυμώματα, τα αιμαγγειοβλαστώματα  και τα παραγαγγλιώματα.
  • Κυτταρομείωση  του όγκου για διηθητικούς όγκους όπως τα  είναι τα αστροκυττώματα.

  • Νευροφυσιολογικός έλεγχος για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου πρόκλησης νευρολογικής βλάβης κατά την αφαίρεση του όγκου που περιλαμβάνει προκλητά κινητικά δυναμικά, σωματοαισθητικά προκλητά δυναμικά και συνεχές ηλεκτρομυογράφημα.
  • Χρήση διεγχειρητικού υπερήχου για τον ακριβή εντοπισμό του όγκου.

Μετά το χειρουργείο
Εξαιτίας της θέσης αυτών των όγκων , πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν νευρολογικά ελλείμματα μετά το χειρουργείο. Αυτά μπορεί να περιορίζονται απλά σε  διαταραχές αισθητικότητας ενώ άλλοι μπορεί να παρουσιάζουν σημαντική έκπτωση μυϊκής ισχύος και διαταραχές στη βάδιση. Οι ασθενείς ακολουθούν πρόγραμμα φυσικοθεραπείας και αποκατάστασης , ενώ η μετεγχειρητική τους παρακολούθηση συνιστάται σε τακτικούς απεικονιστικούς και κλινικούς επανέλεγχους. Ανάλογα με την ιστολογική ταυτότητα του όγκου καθώς και την έκταση αφαίρεσης του όγκου μπορεί να απαιτηθεί ακτινοθεραπεία ή /και χημειοθεραπεία  σε συνεννόηση πάντα με συνεργαζόμενο ογκολογικό τμήμα.

 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ