ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Το γένος Malassezia αποτελείται από συμβιωτικούς (commensal) ζυμομύκητες, που ζουν στις περιοχές του ανθρώπινου δέρματος, όπου υπάρχει σμήγμα. Αν και αποτελούν μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του δέρματος, διαδραματίζουν παθογόνο ρόλο σε αρκετές δερματικές παθήσεις, και ιδιαίτερα στην ποικιλόχρου πιτυρίαση, στην οφειλόμενη στο Pityrosporum θυλακίτιδα και στη σμηγματορροϊκή δερματίτιδα. Οι μύκητες Malassezia έχουν επίσης συσχετιστεί με υποκατηγορίες της ψωρίασης και της ατοπικής δερματίτιδας, ιδιαίτερα εκείνων που προσβάλλουν το τριχωτό της κεφαλής. Τους ασθενείς συχνά στενοχωρεί η εμφάνιση των σχετιζόμενων με τους μύκητες Malassezia νοσημάτων, και ιδίως η δυσμελάγχρωση της ποικιλόχρου πιτυρίασης και η απολέπιση και το ερύθημα της σμηγματορροϊκής δερματίτιδας και της ψωρίασης του τριχωτού της κεφαλής. Η θεραπεία των σχετιζόμενων με τους μύκητες Malassezia δερματοπαθειών απαιτεί τη χρησιμοποίηση τοπικών ή λαμβανόμενων από το στόμα αντιμυκητιασικών φαρμάκων, συχνά σε συνδυασμό με αντιμυκητιασικά προϊόντα για πλύσιμο/μπάνιο και σαμπουάν. Σε μερικές περιπτώσεις, τα κορτικοστεροειδή χαμηλής ισχύος αποτελούν χρήσιμο επικουρικό μέσο. Οι ασθενείς με δερματοπάθειες οφειλόμενες σε Malassezia πρέπει να ενημερώνονται για την τάση των εξανθήσεων αυτών να επανεμφανίζονται, αν δεν συνεχίζεται επ’ αόριστον η θεραπεία συντήρησης. Η ομαλοποίηση της εμφάνισης του προσβεβλημένου από Malassezia δέρματος είναι δυνατό να χρειαστεί μήνες, ακόμη και μετά από επιτυχημένη θεραπεία.







Η HPV λοίμωξη αποτελεί μείζον αίτιο νοσηρότητας και στα δύο φύλα. Το εμβόλιο έναντι του HPV (τόσο το δισθενές όσο και το τετρασθενές) έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό σε κορίτσια και γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων εκτός των αρχικών ηλικιακών ενδείξεων και εκείνων με προηγούμενη σεξουαλική δραστηριότητα. Γνωρίζουμε πολύ λιγότερα για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου σε αγόρια και άνδρες, όσον αφορά στις συνδεόμενες με τον HPV νόσους. Πραγματοποιήθηκε μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με placebo μελέτη φάσης ΙΙΙ, προκειμένου να εξετάσει αυτό το ζήτημα σε υγιή αγόρια και άνδρες ηλικίας 16 έως 26 ετών. Οι συγγραφείς επέλεξαν 4.065 άτομα από 18 χώρες και τα τυχαιοποίησαν 1:1 είτε σε τετρασθενές εμβόλιο (ορότυποι HPV 6, 11, 16, 18) είτε σε placebo. Το κύριο καταληκτικό σημείο ήταν η επίπτωση των βλαβών στα γεννητικά όργανα, συνδεόμενων με τα στελέχη HPV-6, 11, 16 ή 18, σε σύγκριση με το placebo. Η ανάλυση συμπεριέλαβε τους πληθυσμούς πρόθεσης για θεραπεία (ITT, έλαβαν τουλάχιστον 1 δόση) και σύμφωνα με το πρωτόκολλο (PPT, έλαβαν και τις 3 δόσεις). Στον πληθυσμό ITT, η συνολική αποτελεσματικότητα του εμβολίου (σε σχέση με το placebo) για την εμφάνιση εξωτερικών βλαβών στα γεννητικά όργανα (οποιουδήποτε τύπου του HPV) ήταν 60%, ενώ για τις εξωτερικές βλάβες στα γεννητικά όργανα, που σχετίζονταν με τα HPV-6, 11, 16 ή 18, η αποτελεσματικότητα ήταν 66%. Στον πληθυσμό PPT, η αποτελεσματικότητα έναντι βλαβών, σε σχέση με τους τετρασθενείς τύπους του εμβολίου, ήταν 90%. Η αποτελεσματικότητα έναντι της επίμονης HPV λοίμωξης ήταν 48% και 86% στους πληθυσμούς ITT και PPT, αντίστοιχα. Παρομοίως, η πρόληψη από την HPV λοίμωξη σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή κατά την περίοδο παρακολούθησης (έως 36 μήνες) ήταν 27% και 45% στους δύο πληθυσμούς αντίστοιχα. Ανεπιθύμητες ενέργειες αναφέρθηκαν σε 69% των ασθενών που έλαβαν το εμβόλιο και σε 64% εκείνων που έλαβαν placebo. Η εμφάνιση πυρετού ήταν σπάνια και δεν είχε σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων. Ο πόνος στο σημείο της ένεσης ήταν σημαντικά υψηλότερος στην ομάδα του εμβολίου (57% έναντι 51%, Ρ<0,001). Οι συγγραφείς κατέληξαν στο ότι το τετρασθενές εμβόλιο κατά του HPV προλαμβάνει τη λοίμωξη από τα στελέχη HPV-6, 11, 16 και 18 και την ανάπτυξη σχετιζόμενων εξωτερικών βλαβών στα γεννητικά όργανα στα αγόρια και τους άνδρες ηλικίας 16 έως 26 ετών.
Σχόλιο
Η συσχέτιση της HPV λοίμωξης με την παθολογία των γεννητικών οργάνων και του πρωκτού είναι καλά τεκμηριωμένη και συμβάλλει κατά 99% στα περιστατικά του καρκίνου του τραχήλου και στην πλειονότητα των καρκίνων της πυέλου, του πρωκτού και του στόματος και φάρυγγα. Ωστόσο, οι μη διηθητικές παθολογικές καταστάσεις, όπως τα οξυτενή κονδυλώματα και οι δυσπλασίες, αποτελούν σημαντική πηγή νοσηρότητας σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό ανδρών και γυναικών. Η αξία του εμβολιασμού έναντι του HPV έχει αποδειχθεί στα κορίτσια και στις γυναίκες, ιδίως όταν πραγματοποιείται πριν από την έναρξη των σεξουαλικών επαφών. Ωστόσο, γνωρίζουμε πολύ λιγότερα για την αποτελεσματικότητά του σε αγόρια και άνδρες, αν και παγκοσμίως, έχουν ήδη εφαρμοστεί προγράμματα εμβολιασμού και στα δύο φύλα.
Η τρέχουσα μελέτη, με σχεδιασμό πολύ παρόμοιο με εκείνο αρκετών προοπτικών μελετών αποτελεσματικότητας του δισθενούς και του τετρασθενούς εμβολίου σε κορίτσια και γυναίκες, αποδεικνύει σημαντική αποτελεσματικότητα έναντι των σχετιζόμενων με τον HPV λοιμώξεων και βλαβών των γεννητικών οργάνων και του πρωκτού. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο πληθυσμός στρωματοποιήθηκε, τόσο για ετεροφυλόφιλους άνδρες, όσο και για άνδρες που είχαν σεξουαλικές επαφές με ανδρικούς πληθυσμούς. Το κύριο καταληκτικό σημείο αποτελεσματικότητας δεν διέφερε σε αυτές τις υποομάδες. Επίσης, παρομοίως με τη μελέτη στον γυναικείο πληθυσμό, σημαντικός αριθμός των συμμετεχόντων δεν ολοκλήρωσε το συνταγογραφημένο πρόγραμμα εμβολιασμού, αν και το ποσοστό ολοκλήρωσης σε αυτή τη μελέτη ήταν υψηλότερο από αυτό των μελετών FUTURE (γυναικείος πληθυσμός 16-26 ετών, τετρασθενές εμβόλιο), 69% έναντι 54%. Αν και σε αυτές τις μελέτες και τα δύο φύλα αξιολογήθηκαν σύμφωνα με τις αρχές της ITT, συμπεριλαμβανομένης μιας υποομάδας ασθενών «σε πραγματικές συνθήκες» (ασθενείς με επικρατούσα λοίμωξη), οι περιορισμοί στην ηλικία (16-23 ετών για τους ετεροφυλόφιλους άνδρες, 16-26 ετών για άνδρες που είχαν σεξουαλικές επαφές με άνδρες και 16-26 ετών για τις μελέτες σε γυναικείο πληθυσμό), ο αριθμός σεξουαλικών συντρόφων (στην τρέχουσα μελέτη, όχι άνω των 5, στις μελέτες σε γυναικείο πληθυσμό, 0 έως 4) και οι γονότυποι του HPV που μελετήθηκαν (14 από τους 40 που είναι γνωστό ότι προσβάλλουν τα γεννητικά όργανα και τον πρωκτό), περιορίζουν την εξαγωγή συμπεράσματος.
Αξιοσημείωτες ήταν οι παράμετροι αποτελεσματικότητας, που διέφεραν μεταξύ των μελετών σε άνδρες και σε γυναίκες, δηλαδή ο αριθμός περιστατικών ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας. Το κύριο επεισόδιο στην τρέχουσα μελέτη ήταν οι σχετιζόμενες με τον HPV βλάβες των γεννητικών οργάνων και του πρωκτού, οι οποίες ήταν σχεδόν στο σύνολό τους κονδυλώματα. Καθώς η μελέτη είχε ως οδηγό τα επεισόδια, η ανάλυση αποτελεσματικότητας πραγματοποιήθηκε μόλις διαγνώστηκε ο ελάχιστος αριθμός περιστατικών. Οι επιπτώσεις της ενδοεπιθηλιακής νεοπλασίας στα αγόρια και τους άνδρες είναι άγνωστες. Αν και η συνολική αποτελεσματικότητα του εμβολίου είναι αριθμητικά χαμηλότερη σε αυτόν τον πληθυσμό, συγκριτικά με τις μελέτες εμβολιασμού στις γυναίκες, τα διαστήματα βεβαιότητας αλληλεπικαλύπτονται, υποδηλώνοντας ότι το εμβόλιο έχει παρόμοια αποτελεσματικότητα και στα δύο φύλα. Παρ’ όλα αυτά, η ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία φαίνεται να αποτελεί υποχρεωτικό πρόδρομο γεγονός για την ανάπτυξη καρκίνου στο γεννητικό σύστημα. Ο αντίκτυπος του εμβολιασμού του ανδρικού πληθυσμού σε αυτό το καταληκτικό σημείο είναι άγνωστος και, κατά συνέπεια, ίσως δεν είναι οικονομικά αποτελεσματικός, για τη μείωση των σχετιζόμενων με τον HPV καρκίνων των γεννητικών οργάνων και του πρωκτού.












































ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ
Όταν ο οξύς
πόνος μεταπίπτει σε χρόνιο, τότε δεν
αποτελεί το σύμπτωμα μιας πάθησης, αλλά
είναι από μόνος του μια πάθηση. Διαρκεί
περισσότερο από την αναμενόμενη πορεία
της πάθησης ή της κάκωσης. Σύνηθες
χρονικό διάστημα από 3-6 μήνες.
Κατατάσσεται ως εξής:
ΧΡΟΝΙΚΗ  ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΑΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ
ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΟΞΥΣ ΚΑΛΟΗΘΗΣ
ΑΛΓΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΙΟΣ ΚΑΚΟΗΘΗΣ
ΝΕΥΡΟΠΑΘΗΤΙΚΟΣ
Στο παρελθόν η απάντηση στο χρόνιο πόνο ήταν: « όλα είναι
στο μυαλό σου». Ένας χρήσιμος ορισμός από
τον Margo McCaffrey(1) είναι ο εξής: «ο πόνος είναι
ότι περιγράφει το άτομο, που τον βιώνει
και υπάρχει όταν λέει ότι υπάρχει». Η
Διεθνής Ένωση για τη Μελέτη του Πόνου
λέει ότι είναι « μια δυσάρεστη αισθητική
και συναισθηματική εμπειρία, σε  συνδυασμό με πραγματική ή δυνητική βλάβη
των ιστών, ή περιγράφεται με τους όρους
μιας τέτοιας βλάβης». Ο πόνος μεταδίδεται
μέσω του σώματος με το νευρικό σύστημα,
όταν οι νευρικές απολήξεις ανιχνεύουν
βλάβη σε ένα μέρος του σώματος. Τα νεύρα
μεταδίδουν την προειδοποίηση μέσω
συγκεκριμένων νευρικών οδών στον
εγκέφαλο, όπου τα σήματα ερμηνεύονται ως
πόνος. Σήμερα οι ειδικοί του πόνου
μπορούν να κατανοήσουν τον τρόπο με τον
οποίο δημιουργείται η αίσθηση του πόνου:
τον τρόπο με τον οποίο το νευρικό σύστημα,
συμπεριλαμβανομένου του νωτιαίου μυελού,
αλληλεπιδρά με τον εγκέφαλο, έτσι ώστε να
δημιουργήσει την αίσθηση του πόνου.Η γνώση του συστήματος των
νευροδιαβιβαστών, των χημικών δηλαδή
αγγελιοφόρων, που μεταβιβάζουν τα
νευρικά σήματα, έχει ανοίξει το δρόμο σε
σημαντικές νέες μεθόδους αντιμετώπισης
του πόνου. Τα τελευταία χρόνια, οι
επιστήμονες έχουν μάθει πώς να
διαχειρίζονται αυτούς τους χημικούς
αγγελιοφόρους, ώστε να αλλάξει ο τρόπος
που αλληλεπιδρούν με τα σήματα του
εγκεφάλου. Αυτό οδήγησε στη χρήση
αντικαταθλιπτικών και άλλων φαρμάκων, τα
οποία λειτουργούν με συγκεκριμένες
χημικές ουσίες του εγκεφάλου, οι οποίες
επηρεάζουν τα συναισθήματα και βοηθούν
στην αντίληψη του πόνου. Υπάρχουν, πλέον
φάρμακα τα οποία είναι πολύ
αποτελεσματικά. Και με τις προόδους στη
μαγνητική τομογραφία, οι ερευνητές
μπορούν να αποδείξουν, ότι οι αλλαγές
είναι πολύ πραγματικές στον εγκέφαλο.
Μπορούμε να δούμε ακριβώς που
δημιουργείται η αίσθηση του πόνου στον
εγκέφαλο, όταν ενεργοποιείται από κάποιο
ερέθισμα. Μπορούμε να δούμε τις
επιπτώσεις του πόνου στη συναισθηματική
κατάσταση του ατόμου. Υπάρχει επίσης μια
νέα αντίληψη, μιας διαδικασίας η οποία
ονομάζεται κεντρική ευαισθητοποίηση. Αν
ο αρχικός πόνος από έναν τραυματισμό δεν
αντιμετωπιστεί κατάλληλα, τότε αυτά τα
σήματα του πόνου στέλνονται
επανειλημμένα, με αποτέλεσμα να
οδηγούμαστε σε αλλαγές στο κεντρικό
νευρικό σύστημα, το οποίο το κάνουν όλο
και πιο ευάλωτο. Έτσι με το πέρας του
χρόνου ακόμη και φυσιολογικά ερεθίσματα,
μπορούν να αντιληφθούν ως επώδυνα. Με
αυτές τις γνώσεις, οι ειδικοί του πόνου
συνταγογραφούν τώρα φαρμακευτικές
θεραπείες που επιτίθενται στο μέτριο έως
σοβαρό χρόνιο πόνο, από διαφορετικές
οπτικές γωνίες: καινοτόμα φάρμακα,
τεχνικές που στοχεύουν στα νεύρα, και
αντλίες χορήγησης φαρμάκων, που
προσφέρουν μια ισχυρή αναλγησία στις
νευρικές ρίζες. Οι γιατροί επίσης
εγκρίνουν τη χρήση ψυχοθεραπείας,
τεχνικές χαλάρωσης, ύπνωση και
εναλλακτικές θεραπείες, όπως ο
βελονισμός, που στηρίζονται στην όλο και
ισχυρότερη ένδειξη σύνδεσης νούς-σώματος
στην ανακούφιση του χρόνιου
πόνου. Υπάρχουν ακόμη πολλά να μάθουμε,
αλλά η έρευνα έχει δώσει ενδείξεις για
την ανάπτυξη ακόμη και νεότερων
θεραπευτικών επιλογών. Θεραπευτικές
επιλογές Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα.
Πολλοί ασθενείς προσέρχονται για
θεραπεία στα τελικά στάδια του χρόνιου
πόνου, όταν είναι πιο δύσκολο να
αντιμετωπιστεί. Όσο πιο γρήγορα
ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο μεγαλύτερη
πιθανότητα υπάρχει για επιτυχή
αντιμετώπιση του πόνου. Όταν ο πόνος
είναι σοβαρός τότε οι γιατροί στρέφονται
σε ισχυρότερα φάρμακα για την
αντιμετώπιση του: 1)Αντιεπιληπτικά.
Φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη
θεραπεία των επιληπτικών κρίσεων, είναι
αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του
χρόνιου πόνου. Είναι ασαφές το πώς
ελέγχουν τον πόνο, αλλά θεωρείται ότι
οδηγούν σε πιο ήπιες επιδράσεις του
νευροπαθητικού πόνου, όπως η μεθερπητική
νευραλγία από έρπητα ζωστήρα. Αυτά
περιλαμβάνουν το Pregabalin(Lyrica), το gabapentin
(Neurontin) και η Καρβαμαζεπίνη (Tegretol). Μια νέα
γενιά αντιεπιληπτικών φαρμάκων, φαίνεται
να είναι πολλά υποσχόμενη, με λιγότερες
ανεπιθύμητες ενέργειες
(2). 2)Αντικαταθλιπτικά. Οι χαμηλές δόσεις
των κοινών αντικαταθλιπτικών
συνταγογραφούνται σε πολλά προβλήματα
χρόνιου πόνου. Αυτά τα φάρμακα
προσαρμόζουν τα επίπεδα των χημικών
ουσιών του εγκεφάλου, και αυτός θεωρείται
ότι είναι ο μηχανισμός τους στον έλεγχο
του πόνου. Τα αντικαταθλιπτικά συχνά
βοηθούν, όταν οι άλλες θεραπείες δεν
οδηγούν σε πλήρη έλεγχο του πόνου.
Οδηγούν σε ανακούφιση του πόνου, είτε το
άτομο πάσχει από κατάθλιψη, είτε όχι. Οι
δόσεις που χρησιμοποιούνται για την
αντιμετώπιση του πόνου είναι συνήθως
χαμηλότερες, σε σχέση με αυτές που
χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της
κατάθλιψης. Η Amitriptyline (Elavil), Nortriptyline (Pamelor)
και Norpramin είναι τρικυκλικά
αντικαταθλιπτικά, που συνταγογραφούνται
στο χρόνιο πόνο, ειδικά τον καρκινικό
πόνο, τον νευροπαθητικό πόνο από
διαβητική νευροπάθεια και τη μεθερπητική
νευραλγία από έρπητα ζωστήρα. Επηρεάζουν
τα επίπεδα χημικών ουσιών του εγκεφάλου,
όπως νορεπινεφρίνη και σεροτονίνη. Η
Ντουλοξετίνη (Cymbalta)είναι ένας αναστολέας
επαναπρόσληψης της σεροτονίνης και
νορεπινεφρίνης, η οποία αυξάνει τη
διαθεσιμότητατων χημικών ουσιών του
εγκεφάλου σεροτονίνη και νορεπινεφρίνη.
Η Ντουλοξετίνη έχει εγκριθεί για τη
θεραπεία της διαβητικής νευροπάθειας,
της ινομυαλγίας και του μυοσκελετικού
πόνου, όπως στην οστεοπόρωση και τη
χρόνια οσφυαλγία. Κρέμες για ανακούφιση
του πόνου: Επίκαιρα αναλγητικά, όπως το
Zostrix, που περιέχει καψαϊκίνη είναι συχνά
χρήσιμα. Η καψαϊκίνη δρα μειώνοντας τη
μετάδοση μιας χημικής ουσίας του πόνου,
που ονομάζεται ουσία P στον εγκέφαλο.
Προϊόντα με αυτά τα συστατικά έχουν
επίσης παρόμοια δράση: το σαλυκιλικό (που
βρίσκεται σε προϊόντα όπως Aspercreme και Bengay),
μια ουσία που μειώνει τη φλεγμονή και
προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο, και
αντι-ερεθιστικές ουσίες, όπως η καμφορά,
το έλαιο ευκαλύπτου και η μινθόλη, τα
οποία οδηγούν σε ανακούφιση του πόνου,
προκαλώντας ψυχρότητα ή θερμότητα στο
σημείο του πόνου.  Δερματικά επιθέματα.
Ένα διαδερμικό επίθεμα, που περιέχει
λιδοκαϊνη μπορεί να προσφέρει ανακούφιση
στο χρόνιο πόνο. Τα επιθέματα έχουν
εγκριθεί στο νευροπαθητικό πόνο από
έρπητα ζωστήρα, μια κατάσταση γνωστή ως
μεθερπητική νευραλγία. Η Lidoderm και η Lidopain
είναι δυο δερματικά επιθέματα
λιδοκαϊνης. Η καψαϊκίνη είναι επίσης
διαθέσιμη σε επίθεμα και τοποθετείται
από τον ίδιο το γιατρό και ονομάζεται
Qutenza. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάθε τρείς
μήνες. Οπιοειδή. Όταν ο πόνος είναι
σοβαρός τότε το επόμενο στάδιο είναι τα
οπιοειδή. Τα οπιοειδή , όπως κωδεϊνη,
φαιντανύλη, μορφίνη, οξυκωδόνη δρουν
στους υποδοχείς του πόνου στο επίπεδο των
νευρικών κυττάρων και είναι πολύ
αποτελεσματικά στον έλεγχο του σοβαρού
χρόνιου πόνου. Αλλά η χρήση των οπιοειδών
ήταν πάντα αμφιλεγόμενη. Υπάρχει μια
αντίληψη μεταξύ των γιατρών, ότι θα
υπεισέλθουν σε νομικά προβλήματα, αν
υποθεραπεύσουν ή δείξουν υπέρμετρο ζήλο
στην αντιμετώπιση του πόνου με οπιοειδή.
Είναι ένας παράγοντας που σχετίζεται με
μη επαρκή εκπαίδευση σχετικά με αυτά τα
φάρμακα. Είναι πολύ αποτελεσματικά για
τους κατάλληλους ασθενείς. Πρέπει να
χρησιμοποιούνται προσεκτικά, αλλά
μπορούν να χρησιμοποιηθούν
μακροπρόθεσμα. Υπάρχει ένας μικρός
κίνδυνος εθισμού. Αλλά σύμφωνα με τις
μελέτες ο κίνδυνος είναι μικρός, όταν
χρησιμοποιούνται σωστά. Όταν
συνταγογραφούν οπιοειδή, οι ειδικοί του
πόνου συχνά χρησιμοποιούν συνδυασμούς
φαρμάκων, όπως για παράδειγμα νέα
παρατεταμένης αποδέσμευσης
αντικαταθλιπτικά. Ο συνδυασμός φαρμάκων
μας δίνει τη δυνατότητα να μειώσουμε την
ποσότητα των οπιοειδών και οδηγεί και σε
καλύτερο έλεγχο του πόνου, διότι ο
μηχανισμός δράσης των οπιοειδών είναι
διαφορετικός από άλλα φάρμακα, όπως τα
αντικαταθλιπτικά και τα αντιεπιληπτικά.
Αυτή η προσέγγιση είναι κρίσιμης
σημασίας για την αντιμετώπιση του
νευροπαθητικού πόνου, όπως η διαβητική
νευροπάθεια. H Tramadol (Ultram ER) είναι ένα μη
οπιοειδές φάρμακο που δρα στους
υποδοχείς των οπιοειδών. Έχει ένδειξη στο
μέτριο έως μετρίως σοβαρό πόνο, όταν
απαιτείται συνεχής αντιμετώπιση του
πόνου. Τα συνθετικά οπιοειδή δεν φαίνεται
να έχουν τον κίνδυνο εθισμού. Είναι
αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση πολλών
διαφορετικών συνδρόμων πόνου. Πολλοί
γιατροί τα προτιμούν, πριν προχωρήσουν
στα οπιοειδή. Μεταξύ των νεοτέρων
οπιοειδών για τον έλεγχο του πόνου
είναι: Το διαδερμικό επίθεμα Duragesic για την
αντιμετώπιση του μετρίου έως σοβαρού
πόνου. Παρέχει συνεχή παροχή οπιοειδούς
φαιντανύλης για 72 ώρες. Περισσότερες
επιλογές για τις εξάρσεις του πόνου:
Υπάρχουν δυο ταχείας δράσης φάρμακα, που
περιέχουν φαιντανύλη. Αναπτύχθηκαν για
τους ασθενείς με καρκινικό πόνο, οι
οποίοι έχουν αιφνίδιο πόνο και παίρνουν
ήδη οπιοειδή για τον καρκινικό πόνο. Το
Fentanyl citrate (Actiq) έρχεται σε μορφή
γλειφιτζούρι και το Fentora αποτελεί ένα
διαλυόμενο δίσκιο στο στόμα. Για μερικούς
οι παρακάτω διαδικασίες μπορούν επίσης
να βοηθήσουν στον έλεγχο του πόνου:
1)Νευρικοί αποκλεισμοί. Όταν μια ομάδα
νεύρων προκαλεί πόνο σε ένα συγκεκριμένο
όργανο ή περιοχή του σώματος, ο πόνος
μπορεί να αποκλειστεί με την έγχυση
τοπικού αναισθητικού. Αυτός είναι ένας
νευρικός αποκλεισμός. Οι εγχύσεις και οι
νευρικοί αποκλεισμοί είναι πιο
αποτελεσματικοί στη αντιμετώπιση του
οξέος πόνου. Αλλά και σε ασθενείς με ένα
πιεσμένο νεύρο , οι νευρικοί αποκλεισμοί
μπορούν να αμβλύνουν τον πόνο, ώστε ο
ασθενής να μπορεί να λειτουργήσει και να
αρχίσει φυσικοθεραπεία. Και αν η θεραπεία
αρχίσει νωρίς θα αποτραπεί η ανάπτυξη
χρόνιου πόνου. 2) Καυτηριασμός με
ραδιοσυχνότητες (radiofrequency ablation). Μια μικρή
περιοχή του νευρικού ιστού θερμαίνεται
για να μειώσει τα σήματα πόνου από εκείνη
την περιοχή. Η διαδικασία διεξάγεται υπό
την καθοδήγηση CT απεικόνισης. Μια βελόνα
εισάγεται στην προσβεβλημένη νευρική
περιοχή και ένα ηλεκτρικό ρεύμα
χρησιμοποιείται για τη θερμική
καταστροφή του στόχου. Μια νέα τεχνική, η
παλμική εφαρμογή υψηλών συχνοτήτων
ρεύματος, προσφέρει μόνο
νευροτροποποίηση, χωρίς να οδηγεί σε
νευρική καταστροφή, καθώς η θερμοκρασία
δεν υπερβαίνει τους 45ο C. Ο έλεγχος του
χρονίου πόνου διαρκεί από τρείς έως έξι
μήνες. Αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα,
γιατί είναι πολύ εντοπισμένη και πολύ
συγκεκριμένη θεραπεία του πόνου. Δεν
είναι πανάκεια, αλλά μπορεί να κάνει
πραγματικά τη διαφορά σε κάποιες
περιπτώσεις. 3) TENS. Διαδερμική ηλεκτρική
νευρική διέγερση. Η θεραπεία είναι
χρήσιμη για τη βραχυπρόθεσμη ανακούφιση
του πόνου. Περιλαμβάνει μια μικρή
συσκευή, που διανέμει χαμηλού επιπέδου
ηλεκτρικό ρεύμα και βοηθάει στον
αποκλεισμό του πόνου. Είναι πολύ χρήσιμο
στην αντιμετώπιση διαφόρων τύπων μυϊκού
πόνου και συχνά χρησιμοποιείται με
εγχύσεις σε Ttrigger point(μυοπεριτοναϊκά
σημεία πυροδότησης, τα οποία είναι
αλγεινά στη πίεση, σημεία του
σώματος). 4) Έγχυση στα trigger point. Είναι
επώδυνα σημεία στους μυς ή στο συνδετικό
ιστό. Μπορούν να ευαισθητοποιήσουν τα
νεύρα γύρω από αυτά και να προκαλέσουν
πόνο και σε άλλα σημεία του σώματος.
Ιδιαίτερη ευαισθησία μπορεί να
αναπτυχθεί και στους κοντινούς μυς ή
περιοχές του σώματος. Πραγματοποιείται
μια έγχυση τοπικού αναισθητικού (μερικές
φορές με ένα στεροειδές) μέσα στο trigger point
για την ανακούφιση του πόνου. Συνήθως
απαιτεί μόνο μερικές θεραπείες για την
επίλυση του trigger point και του αναδυόμενου
από αυτό πόνου. Είναι σχετικά απλή και
ασφαλή διαδικασία. 5) «Βηματοδότες
πόνου». Η τεχνική ονομάζεται ηλεκτρική
διέγερση νωτιαίου μυελού και
περιλαμβάνει μια συσκευή τύπου
βηματοδότη (νευροδιεγέρτης), που
εμφυτεύεται στο σώμα. Ο νευροδιεγέρτης
παρέχει χαμηλού επιπέδου ηλεκτρικά
σήματα προς το νωτιαίο μυελό ή σε
συγκεκριμένα νεύρα και εμποδίζει τη
μετάδοση του πόνου στον εγκέφαλο.(Τα
ηλεκτρόδια τοποθετούνται στον
επισκληρίδιο χώρο και συνδέονται με το
νευροδιεγέρτη). Ο ασθενής μπορεί να
προσαρμόσει το διακόπτη on/off και να
ρυθμίσει την ένταση των ηλεκτρικών
σημάτων. Η ηλεκτρική διέγερση του
νωτιαίου μυελού εφαρμόζεται, όταν άλλες
τεχνικές έχουν αποτύχει, όπως επίσης όταν
ένας καρκινικός πόνος έχει διηθήσει μια
νευρική ρίζα. 6) Εμφυτεύσιμες αντλίες
χορήγησης φαρμάκων. Αυτές καλούνται
επίσης ενδορραχιαίες αντλίες, επειδή
στέλνουν αναλγητικά φάρμακα στο νωτιαίο
μυελό. Τοπικά αναισθητικά, οπιοειδή και
άλλα αναλγητικά μπορούν να δοθούν δια
μέσω αυτών των εμφυτεύσιμων αντλιών. Με
το πάτημα ενός κουμπιού, γίνεται έγχυση
του αναλγητικού και αποκλεισμός του
νεύρου, ώστε να μη γίνει μετάδοση του
πόνου στο νωτιαίο μυελό. Αυτές οι αντλίες
συχνά χρησιμοποιούνται στους
καρκινοπαθείς, αλλά επίσης και σε
ασθενείς που έχουν δοκιμάσει φάρμακα,
αλλά ανέπτυξαν παρενέργειες. Η δοσολογία
είναι κατά πολύ μικρότερη σε σχέση με μια
αντίστοιχη από του στόματος, έτσι και οι
παρενέργειες είναι λιγότερες. Υπάρχει
και ένα ψυχολογικό όφελος από τις
αντλίες, καθώς ο έλεγχος του πόνου μπορεί
να βοηθήσει στην πρόληψη του
μετατραυματικού στρές. 7) Χειρουργική
επέμβαση. Το χειρουργείο μπορεί να
βοηθήσει σε κάποιες περιπτώσεις. Η
αφαίρεση ενός όγκου μπορεί να προσφέρει
ανακούφιση από τον πόνο, όπως και η
συρρίκνωση ενός όγκου με ακτινοθεραπεία.
Στη νευροχειρουργική γίνεται διατομή των
νεύρων, για τον έλεγχο του
πόνου. 8) Συμβουλευτική για καλύτερη
αντιμετώπιση του χρονίου πόνου. Είναι
πολύ δύσκολο να ζεις με ένα χρόνιο πόνο, ο
οποίος οδηγεί σε κατάθλιψη, άγχος, θυμό
και μπορεί να επιδεινώσει τον πόνο. Τα
αρνητικά συναισθήματα μειώνουν τα
ενδογενή οπιοειδή του σώματος και
αυξάνουν την ευαισθησία του στον πόνο.
Όταν ο χρόνιος πόνος εγκατασταθεί, η ζωή
του ατόμου συρρικνώνεται για να δώσει τη
θέση της στον πόνο. Οι δραστηριότητες
περιορίζονται και αυτό διαιωνίζει το
φαύλο κύκλο του πόνου, καθώς η αντίληψη
του πόνου γίνεται όλο και χειρότερη. Η
υγεία, η εργασία και οι διαπροσωπικές
σχέσεις «αιμορραγούν». Οι διαταραχές του
ύπνου και της διάθεσης, διαιωνίζουν την
αίσθηση του πόνου. Με τη συμβουλευτική,
οι ασθενείς αποκτούν δεξιότητες για τη
διαχείριση του χρόνιου πόνου. Μπορούν
επίσης να βρουν λύσεις σε καθημερινά
προβλήματα, που τους προκαλούν στρες και
κατάθλιψη, να ανακτήσουν τον αυτοέλεγχο
και την ευχαρίστηση στη ζωή
τους. Εναλλακτικές προσεγγίσεις στο
χρόνιο πόνο. Το άγχος επιδεινώνει τον
πόνο, έτσι μια τεχνική χαλάρωσης είναι
πολύ χρήσιμη σε όλους τους τύπους του
πόνου. Όταν ο ασθενής είναι αναστατωμένος
με κάτι, ο πόνος του θα ανέβει αρκετά
σημεία στην κλίμακα του πόνου. Η
βιοανάδραση, για παράδειγμα, βοηθάει τους
ανθρώπους να εκπαιδεύσουν το μυαλό τους
στον έλεγχο λειτουργιών του σώματος, όπως
η μυϊκή ένταση, η αναπνοή και η καρδιακή
συχνότητα, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε
σε μείωση του άγχους και των αντιδράσεων
του στρες. Οι τεχνικές χαλάρωσης είναι
ένα σημαντικό μέρος της θεραπείας του
πόνου. Βαθιές αναπνοές, διαλογισμός,
καθοδηγούμενη νοερή απεικόνιση, και
ύπνωση επιτρέπουν το μυαλό να βοηθήσει το
σώμα. Η τακτική εξάσκηση, βοηθά στη μείωση
του στρες και στην προώθηση της
χαλάρωσης, η οποία βοηθά στην ανακούφιση
του χρονίου πόνου. Ο βελονισμός, μια
παραδοσιακή κινέζικη τεχνική, έχει
κερδίσει το σεβασμό στη Δυτική Ιατρική.
Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας αναγνωρίζει
το βελονισμό ως ένα αποτελεσματικό μέτρο
αντιμετώπισης του πόνου, ιδιαίτερα σε
πονοκεφάλους και οσφυαλγίες και
προτείνει ότι η τεχνική μπορεί να
βοηθήσει και σε άλλες καταστάσεις
χρονίου πόνου, όπως σε αρθρίτιδα,
ινομυαλγία και σε μυϊκούς πόνους (10). Ο
βελονισμός είναι εξαιρετικά χρήσιμος με
τον πόνο και όλο και περισσότερες
ασφαλιστικές εταιρείες του εξωτερικού
καλύπτουν θεραπείες με βελονισμό.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1.Pain : Clinical Manual :Margo McCaffery MS RN-BC
FAAN (Author), Chris Pasero MS RN-BC FAAN (Author)n2. Jacqueline A. French;
Deana M. Gazzola: New Generation Antiepileptic Drugs . What Do They Offer in
Terms of Improved Tolerability and Safety? (Medscape)nn3.Breivik H et al.
Survey of chronic pain in Europe: prevalence, impact on daily life, and
treatment. Eur J Pain 2006;10(4):287–333.n4. Morley S, Eccleston C,
Williams AC. Systematic review and metaanalysis of randomized controlled
trials of cognitive behavioural therapy for chronic pain in adults,
excluding headache. Pain 1999;80:1–13.n5. Pain Management Services: Good
Practice. RCoA and BPS, London 2003
(www.rcoa.ac.uk/docs/painservices.pdf).n6. Desirable criteria for pain
treatment facilities. IASP Seattle, USA 2006
(www.iasp-pain.org/AM/Template.cfm?Section=Home&Template;=/
CM/HTMLDisplay.cfm&ContentID=3011).n7. A practical guide to the provision of
chronic pain services for adults in primary care. BPS, London 2004
(www.britishpainsociety.org/ pub_professional.htm#napp).n8. Maniadakis N,
Gray A. The economic burden of back pain in the UK. Pain
2000;84:95–103.n9. Jensen MP, Chodroff MJ, Dworkin RH. The impact of
neuropathic pain on health-related quality of life: review and implications.
Neurology 2007;68(15):1178–1782.n10. Acupuncture: Review and Analysis of
Reports on Controlled Clinical Trialsn(2003; 87 pages)n11. Ο Πόνος &
η Αντιμετώπιση του: Δημήτρης Βασιλάκος

ΠΗΓΗ  : Δαλαμαγκα Μαρια . Αναισθησιολόγος



Η ανάλυση ούρων παρέχει ενδείξεις όχι μόνο για το τι τρώμε και πίνουμε, αλλά και για το πόσο καλά λειτουργεί το σώμα. Η αναζήτηση αυτών των ενδείξεων είναι ο λόγος για τον οποίο οι γιατροί συχνά ζητούν δείγματα ούρων από τους ασθενείς, είτε στο πλαίσιο ενός τσεκάπ είτε επειδή είναι άρρωστοι.
Το χρώμα, η διαύγεια και άλλα φυσικά χαρακτηριστικά των ούρων, καθώς και ουσίες που διαλύονται μέσα τους παρέχουν ενδείξεις για πλήθος προβλημάτων, όπως λοιμώξεις, κληρονομικά ή μη μεταβολικά νοσήματα, διαταραχές των νεφρών, καρκίνοι, χρήση ουσιών, έκθεση σε τοξίνες και ανεπαρκής ή υπερβολική πρόσληψη υγρών.

Χρώμα

Η μυρωδιά των ούρων μπορεί να επηρεαστεί από τρόφιμα όπως τα σπαράγγια και ροφήματα όπως ο καφές, αλλά και εξαιτίας προβλημάτων υγείας όπως ουρολοίμωξη ή σακχαρώδης διαβήτης (αναδίδεται μια «γλυκιά» μυρωδιά εξαιτίας του αυξημένου σακχάρου). Το χαρακτηριστικό τους όμως που μπορεί να διακρίνει κάθε άνθρωπος, είναι το χρώμα τους.
Αν είστε επαρκώς ενυδατωμένοι, τα ούρα σας θα είναι διαυγή, με πολύ ανοιχτό κίτρινο χρώμα εξαιτίας της χρωστικής ουσίας τους που λέγεται ουρόχρωμα. Η αφυδάτωση που μπορεί να προκληθεί από την ανεπαρκή πρόσληψη υγρών, την έντονη εφίδρωση ή μια σοβαρή κρίση διαρροιών και εμέτων οδηγεί σε σκουρόχρωμα ούρα με μυρωδιά αμμωνίας και αποτελεί ένδειξη ότι χρειάζεστε περισσότερο νερό ή άλλα υγρά.
Τα ούρα που επίμονα, παρά την καλή πρόσληψη υγρών, έχουν σκούρο χρώμα, μπορεί να αποτελούν ένδειξη ηπατίτιδας οπότε απαιτείται έλεγχος από γιατρό.
Υπάρχουν επίσης τρόφιμα και φάρμακα που μπορεί να αλλοιώσουν το χρώμα των ούρων, προκαλώντας μερικές φορές ανησυχία. Τα κοκκινογούλια, λ.χ., μπορεί να κάνουν τα ούρα να μοιάζουν σαν να έχουν αίμα, το ίδιο και τα μούρα και το ραβέντι που μπορεί να τους προσδώσουν κόκκινο ή ροζ χρώμα.
Το ραβέντι και η φάβα μπορεί επίσης να τους προσδώσουν το χρώμα του τσαγιού, ενώ καρότα, καροτοχυμός και υψηλές δόσεις βιταμίνης C μπορεί να τα κάνουν πορτοκαλί. Τα σπαράγγια και οι βιταμίνες Β μπορεί να τους προσδώσουν πρασινωπό χρώμα.
Οσον αφορά τα φάρμακα, πολλά είναι αυτά που μπορεί να επηρεάσουν το χρώμα τους, μεταξύ αυτών καθαρτικά, αντιισταμινικά, αντιπηκτικά, αντιψυχωσικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και φάρμακα για την ελονοσία.

Αίμα

Τα ούρα μπορεί να αλλάξουν χρώμα όταν υπάρχει διαφυγή αίματος εξαιτίας, λ.χ., ουρολοίμωξης, πέτρας στον νεφρό ή στην κύστη, διογκωμένου προστάτη, όγκου στο ουροποιητικό, τραυματισμού της ουρήθρας ή της κύστεως. Αίμα στα ούρα μπορεί επίσης να εμφανιστεί ύστερα από πολύ έντονη γυμναστική όπως το πολύωρο τζόγκινγκ ή το τρίαθλον.
Αν δεν υπάρχει προφανής εξήγηση για το αίμα στα ούρα ή αν αυτό επιμένει πάνω από λίγες ημέρες, είναι απαραίτητη μια επίσκεψη στον γιατρό για να ελέγξει για νεφροπάθεια ή καρκίνο.
Όταν δεν ανευρίσκεται εξήγηση για τα κόκκινα ούρα, γίνονται εξετάσεις για έκθεση σε τοξικές ουσίες όπως ο μόλυβδος.
Αν τα ούρα αποβληθούν πολύ γρήγορα, μπορεί να δημιουργηθεί αφρός στην επιφάνειά τους. Αν όμως ένας άνθρωπος μονίμως βλέπει αφρό, ενδέχεται να χάνει πρωτεΐνες, κάτι που αποτελεί ένδειξη νεφρικής νόσου και απαιτεί άμεση ιατρική αξιολόγηση.
Τα θολά ούρα, τέλος, τυπικά αποτελούν συνέπεια ουρολοίμωξης, η οποία κατά κανόνα συνοδεύεται από συχνουρία και αίσθημα καύσου κατά την ούρηση.

Όγκος

Ο όγκος των ούρων μπορεί να αποτελεί ένδειξη ενυδάτωσης. Φυσιολογικά, ένας υγιής άνθρωπος παράγει 100 ml ούρα ανά ώρα ή περίπου 1 φλιτζάνι ανά δυόμισι ώρες. Οταν ανά ώρα παράγει πάνω από 300 ml, μπορεί να πίνει υπερβολικά πολλά υγρά. Οταν παράγει λιγότερα από 30 ml, πιθανώς είναι αφυδατωμένος.
Τα πολύ αλμυρά τρόφιμα και οι υδατάνθρακες μπορεί να μειώσουν παροδικά την αποβολή ούρων, ενώ η υπερκατανάλωση τροφίμων ή ροφημάτων με διουρητικές ικανότητες (όπως καφές, τσάι, αναψυκτικά με καφεΐνη, μπίρα, καρπούζι, σπαράγγια) μπορεί να αυξήσει την αποβολή τους.
Στα ούρα μπορεί να ανιχνευθούν και διάφορες ουσίες όπως αναβολικά (σε αθλητές ή ασκούμενους), σάκχαρο (ένδειξη διαβήτη), πρωτεΐνες (ένδειξη νεφρικής νόσου), οξέα της χολής (ένδειξης ηπατικής νόσου) ή λευκά αιμοσφαίρια (ένδειξη λοίμωξης).

Καλλιέργεια

Όταν ένας ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα ουρολοίμωξης, ο γιατρός ζητάει και καλλιέργεια ούρων με την οποία εντοπίζεται το αίτιο της λοίμωξης (συχνά είναι το κολοβακτηρίδιο ή Ε.coli). Αν ο γιατρός ζητήσει και αντιβιόγραμμα, θα ελεγχθεί η ευαισθησία του αιτίου αυτού σε διάφορα αντιβιοτικά.
Στους υγιείς ανθρώπους, τα ούρα δεν περιέχουν ούτε μικρόβια ούτε λευκά αιμοσφαίρια που τα καταπολεμούν.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ


ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ