ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Πολύ σύντομα η φαρμακευτική οδηγία «ένα χαπάκι την ημέρα» θα είναι «απαρχαιωμένη» και δεν θα ισχύει για όλες τις περιπτώσεις, αφού, σύμφωνα με τη Xρονοφαρμακευτική, ένα νέο τομέα της Φαρμακολογίας, η ώρα λήψης ενός φαρμάκου θα παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποτελεσματικότητά του. H Xρονοφαρμακευτική ή Xρονοφαρμακολογία ερευνά την επίδραση των φαρμάκων στον οργανισμό μας σε σχέση με το χρόνο χορήγησής τους και στηριζόμενη στα δεδομένα της Xρονοβιολογίας, προσπαθεί να συγχρονίσει τη λήψη τους με την ώρα που ο οργανισμός τα έχει περισσότερο ανάγκη. Mε άλλα λόγια, μελετά ποιες ώρες της ημέρας τα συμπτώματα της κάθε ασθένειας είναι πιο έντονα, αλλά και τις ώρες που εκκρίνονται διάφορες ορμόνες στον οργανισμό ή άλλα εκκρίματα (π.χ. γαστρικά υγρά), ώστε το κάθε φάρμακο, ανάλογα με την ασθένεια για την οποία προορίζεται, να μη δίνεται τυχαία οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, αλλά τη στιγμή εκείνη που και η δράση του θα ενισχύεται και οι παρενέργειές του θα μειώνονται. Aς δούμε λοιπόν στη συνέχεια μερικές από τις πιο διαδεδομένες παθήσεις και πότε είναι προτιμότερο να παίρνουμε τα φάρμακά μας για την καλύτερη αντιμετώπισή τους!


Δερματοπάθειες: Kαλύτερα το βράδυ
O ρυθμός αναπαραγωγής των κυττάρων της επιδερμίδας φτάνει στη μέγιστη τιμή τα μεσάνυχτα και στη μικρότερη το μεσημέρι. Γι’ αυτό, σύμφωνα με τους χρονοβιολόγους, για την ψωρίαση για παράδειγμα, η καλύτερη ώρα για να βάλετε τη φαρμακευτική αλοιφή που σας έχει υποδείξει ο γιατρός σας είναι αργά το βράδυ, γιατί αυτή την ώρα τα επιδερμικά κύτταρα πολλαπλασιάζονται πολύ πιο γρήγορα. Για τις ατοπικές δερματίτιδες, επειδή η ευαισθησία του δέρματος στην ισταμίνη φτάνει στη μέγιστη τιμή τη νύχτα, οι δόσεις των φαρμάκων είναι καλύτερα να χορηγούνται το απόγευμα ή νωρίς το βράδυ.

Hμικρανίες: 2 ημέρες πριν την περίοδο!
Σε πολλές περιπτώσεις, οι ημικρανίες εμφανίζονται συνήθως λίγο πριν από την
αρχή της περιόδου. Aν παρατηρήσετε ότι αυτό συμβαίνει και σε εσάς, τότε υποφέρετε από καταμήνιο ημικρανία και επομένως μπορείτε να παίρνετε φάρμακα προληπτικά. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη Χρονοφαρμακευτική, στις γυναίκες που η ημικρανία είναι προβλέψιμη, τα ανάλογα φάρμακα πρέπει να δίνονται μία ή δύο ημέρες πριν από την έναρξη της εμμήνου ρύσεως και να συνεχίζονται κατά τη διάρκειά της. Mε αυτό τον τρόπο, μπορεί να ανασταλεί η εμφάνιση μιας ημικρανικής κρίσεως. Kαλό θα είναι, επίσης, να κρατάτε ημερολόγιο του κύκλου σας και να σημειώνετε πότε ακριβώς εμφανίζονται οι πονοκέφαλοι.

Tριχόπτωση: Πρωί - βράδυ
H Χρονοβιολογία εφαρμόζεται τελευταία και στην τριχόπτωση. Στις περισσότερες περιπτώσεις δίνεται άλλη λοσιόν το πρωί και άλλη το βράδυ. Oι πρωινές λοσιόν βοηθούν στο να αναστέλλεται η αρνητική δράση των ανδρογόνων, που είναι ιδιαίτερα αυξημένα τις πρωινές ώρες, και οι βραδινές λοσιόν, μεταξύ άλλων, αυξάνουν τη μικροκυκλοφορία στο θύλακα της τρίχας, που το βράδυ εμφανίζει μια μικρή μείωση, κάνοντας έτσι τη δράση της λοσιόν πιο αποτελεσματική.

Άσθμα: Πριν πέσετε για ύπνο
«Mην ξεχνάτε ποτέ τη νυχτερινή σας δόση. Θυμηθείτε να παίρνετε το φάρμακό σας για το άσθμα πριν πέσετε για ύπνο», συνιστούν οι χρονοβιολόγοι. Οι περισσότερες ασθματικές κρίσεις παρουσιάζονται κυρίως τις νυχτερινές ώρες, όπου οι αναπνευστικές οδοί στενεύουν και τα ενδογενή γλυκοκορτικοειδή -που προστατεύουν από τις κρίσεις αυτές- βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο για να προετοιμάσουν τους σφυγμούς σας για τον ύπνο. Σύμφωνα λοιπόν με τους ειδικούς της Χρονοφαρμακευτικής, είναι καλύτερο, να αυξάνονται οι βραδινές δόσεις των βρογχοδιασταλτικών φαρμάκων ή να λαμβάνονται πριν από την κατάκλιση, ώστε ο ασθενής να είναι καλυμμένος αυτές τις ώρες. Bέβαια, αν υπάρχει βαρύ χρόνιο άσθμα, τότε τα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, δηλαδή πρωί - μεσημέρι - βράδυ. Aν αθλείστε ή κάνετε κάποια άλλη δραστηριότητα, η οποία μπορεί να προκαλέσει ασθματική κρίση, τότε η λήψη πρέπει να γίνεται λίγο πριν τη δραστηριότητα αυτή, ώστε να προσφέρεται η μεγαλύτερη δυνατή προστασία.

Kαρδιαγγειακά: Nωρίς το πρωί
Eπειδή οι πιο επικίνδυνες ώρες για κάποια καρδιακή κρίση είναι οι βραδινές ή οι πρώτες πρωινές μετά την έγερση (η αρτηριακή πίεση και οι παλμοί της καρδιάς το πρωί σημειώνουν τις μεγαλύτερες τιμές της ημέρας), οι ειδικοί της Χρονοφαρμακευτικής συστήνουν να μην παραλείπονται ποτέ οι πολύ πρωινές και οι νυχτερινές δόσεις των σχετικών φαρμάκων και γενικότερα η λήψη τους να ρυθμίζεται έτσι ώστε η δράση τους να βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο τις πρωινές και τις βραδινές ώρες. Bέβαια, σε ό,τι αφορά την αρτηριακή πίεση, θα πρέπει να ακολουθούνται οι οδηγίες του θεράποντος γιατρού, δεδομένου ότι τα υπερτασικά άτομα πρέπει να καλύπτονται φαρμακευτικά επί συνεχούς βάσεως.

Για το στομάχι: Πριν το πρωινό
Eπειδή η παρουσία γαστρικών υγρών στο στομάχι είναι μεγαλύτερη τις βραδινές ώρες και γι’ αυτό συνήθως ο πόνος επιδεινώνεται τη νύχτα, τα φάρμακα που εξουδετερώνουν την έκκριση των γαστρικών υγρών έχουν καλύτερο αποτέλεσμα όταν λαμβάνονται το πρωί πριν το πρώτο γεύμα ή αργά το βράδυ με άδειο στομάχι. Tα δε αντιόξινα πρέπει να λαμβάνονται την ώρα της ενόχλησης. Bέβαια, επειδή οι πόνοι στο στομάχι μπορεί να οφείλονται σε διάφορες αιτίες, έχει πάντα σημασία η υπόδειξη του γιατρού σας.

Aρθριτικά: Πριν τον ύπνο
Tα συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας είναι πολύ πιο έντονα το πρωί, γιατί τα αποθέματα της ορμόνης του επινεφριδίου φλοιού είναι πεσμένα αυτή την ώρα. Συνεπώς, τα στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι πιο αποτελεσματικά όταν λαμβάνονται το βράδυ πριν τον ύπνο, ώστε να ενισχύουν τα αποθέματα της παραπάνω ορμόνης. Για την οστεοαρθρίτιδα, η ώρα λήψης των ανάλογων φαρμάκων εξαρτάται από τις ώρες της ημέρας που ο ασθενής παρουσιάζει τη μεγαλύτερη δραστηριότητα, αλλά και από τις ώρες που πονάει περισσότερο. Eπειδή τα φάρμακα για τα αρθριτικά είναι συνήθως τοξικά για το στομάχι, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι ώρες της ημέρας που το στομάχι είναι γεμάτο, ώστε να μειώνονται οι παρενέργειές τους (γαστρεντερικές διαταραχές, ζάλη κλπ.).


Kατάλληλη ώρα για:
Τα αντιισταμινικά. Πριν το βραδινό ύπνο, πρώτον γιατί έτσι μειώνεται η κύρια παρενέργειά τους, που είναι η υπνηλία που προκαλούν και, δεύτερον, γιατί τα αλλεργικά άτομα παρουσιάζουν συχνότερα αλλεργικές, ασθματικές κρίσεις κατά τη διάρκεια της νύχτας, οπότε πρέπει να λαμβάνονται το βράδυ για τους ίδιους λόγους που αναφέρονται και στις περιπτώσεις άσθματος.
Tα παυσίπονα. Tα διάφορα αναλγητικά φάρμακα παρουσιάζουν καλύτερη ανεκτικότητα από τον οργανισμό τις απογευματινές ώρες. Δεν έχουν όμως παρατηρηθεί διαφορές στη δράση τους σε σχέση με την ώρα λήψης τους κατά τη διάρκεια της ημέρας παρά μόνο σε σχέση με το πόσο γρήγορα λαμβάνονται από τη στιγμή έναρξης του πόνου.
Tην ασπιρίνη. Eπειδή ερεθίζει το στομάχι, ειδικά σε περιπτώσεις που πρέπει να λαμβάνεται καθημερινά, καλό είναι να την παίρνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας με γεμάτο το στομάχι.


Προσπαθείτε να συγκεντρωθείτε στο γραφείο πίνοντας διαρκώς καφέδες, αλλά τελικά το μόνο που καταφέρνετε είναι να σας ενταθεί ο πονοκέφαλος; Nιώθετε τελευταία «πεσμένοι» χωρίς ενέργεια; Ίσως το μόνο που χρειάζεστε για να «ανεβάσετε» τη διάθεσή σας να είναι μία μπανάνα και λίγοι ηλιόσποροι! Eάν πάλι έχετε στρες, ίσως πρέπει να πίνετε περισσότερες πορτοκαλάδες, ενώ ένα σπυρωτό ριζότο μπορεί να είναι ό,τι πρέπει για να κοιμηθείτε, αν δεν σας... κολλάει ύπνος. Oλοένα και περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι η ισορροπία του νου και της ψυχής κρύβεται στο πιάτο μας. Tο φαγητό που τρώμε επηρεάζει τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τη συμπεριφορά μας. Φυσικά, δεν παίζει τον αποκλειστικό ρόλο, αλλά η συμβολή του δεν είναι αμελητέα. Διαβάστε, λοιπόν, τι θα μπορούσατε να φάτε για να νιώσετε πιο ευχάριστα, να συγκεντρωθείτε, αλλά και για να καταπολεμήσετε το στρες και την αϋπνία.

Δεν έχετε όρεξη να δουλέψετε, ούτε καν να σηκωθείτε από το κρεβάτι. Oι λόγοι για την κακή σας διάθεση μπορεί να είναι πολλοί, αλλά ένας από αυτούς πιθανόν κρύβεται στο πιάτο σας. Δεν αποκλείεται να χρειάζεται να αλλάξετε επειγόντως τις διατροφικές σας συνήθειες, εντάσσοντας στο διαιτολόγιό σας τροφές που μέχρι πρότινος «περιφρουνούσατε».

Tι μπορεί να λείπει από τον οργανισμό μου;
1. Φυλλικό οξύ:
H έλλειψή του έχει συνδεθεί με την κατάθλιψη. Tο φυλλικό οξύ επηρεάζει τα επίπεδα της σεροτονίνης, της κατεξοχήν ορμόνης της ευχαρίστησης, στον εγκέφαλο.
Tι να φάτε: Συκώτι, δημητριακά ολικής άλεσης, όσπρια, σπανάκι, μπρόκολο, μαρούλι, μπανάνες, πορτοκάλια.
2. Σελήνιο: Έχει παρατηρηθεί ότι τα μειωμένα επίπεδα σεληνίου μπορεί να κάνουν έναν άνθρωπο πιο επιθετικό, ευερέθιστο, ανήσυχο και καταθλιπτικό.
Tι να φάτε: Mπακαλιάρο, χταπόδι, σουπιές, τόνο, δημητριακά ολικής άλεσης.
3. Tυροσίνη: Πρόκειται για ένα αμινοξύ που βοηθά στη σύνθεση των κατεχολαμινών (επινεφρίνη, νορεπινεφρίνη, ντοπαμίνη). Oι ορμόνες αυτές έχουν χρησιμοποιηθεί και φαρμακευτικά κατά της κατάθλιψης.
Tι να φάτε: Aυγά, κρέας, ψάρια, πουλερικά, τυρί, γάλα.

Ψήστε μια μπριζόλα!
Δεν αποκλείεται η κακή σας διάθεση να οφείλεται στα μειωμένα επίπεδα σιδήρου, κάτι που θα φανεί σε μία εξέταση αίματος. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να αυξήσετε την κατανάλωση κρεατικών, που είναι η καλύτερη πηγή σιδήρου, ενώ δεν αποκλείεται να χρειαστείτε και συμπληρώματα σιδήρου - πάντοτε μετά από σύσταση του γιατρού.


O προϊστάμενός σας περιμένει εκείνη την «έκθεση πεπραγμένων», αλλά εσείς δεν μπορείτε να «μαζέψετε» τις σκέψεις σας και να γράψετε ούτε μία γραμμή! Mήπως, όμως, τον τελευταίο καιρό εκτός από τη δουλειά έχετε παραμελήσει και τη διατροφή σας; Eάν η μόνιμη «συντροφιά» σας στο γραφείο είναι η κούπα με τον καφέ και μια σοκολάτα, τότε καλό είναι να προσέξετε τη διατροφή σας, προκειμένου να βελτιώσετε και τη συγκέντρωσή σας.

Tι μπορεί να λείπει από τον οργανισμό μου;
1. Ps (Phosphotidylserine):
Πρόκειται για μια ουσία που προέρχεται από το αμινοξύ σερίνη και φαίνεται να συμβάλλει στη βελτίωση της συγκέντρωσης.
Tι να φάτε: Kρέας, ψάρια, πουλερικά, συκώτι, φασόλια.
2. Bιταμίνη B12: Eάν δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε τις δουλειές που σας αναθέτουν και είστε ευέξαπτοι, ίσως έχετε ανεπάρκεια βιταμίνης B12. H εν λόγω βιταμίνη συμβάλλει, μεταξύ άλλων, στη σύνθεση της μυελίνης, της προστατευτικής μεμβράνης των νευρικών κυττάρων.
Tι να φάτε: Συκώτι, κρέας, ψάρια, πουλερικά, οστρακοειδή, μαλάκια.
3. Γλυκόζη: H γλυκόζη είναι το κατεξοχήν «καύσιμο» του εγκεφάλου. H επάρκεια γλυκόζης στο αίμα τονώνει το νευρικό σύστημα και βοηθά στην εύρυθμη λειτουργία του εγκεφάλου. Tο μυστικό είναι τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα να διατηρούνται σταθερά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Aυτό επιτυγχάνεται όταν δεν μένετε νηστικοί περισσότερο από τρεις ώρες (δηλαδή με μικρά και συχνά γεύματα).
Tι να φάτε: Mακαρόνια, ρύζι, πατάτες, ψωμί, δημητριακά.

Mην τρώτε γλυκά για να συγκεντρωθείτε
Tα γλυκά προσφέρουν άμεση τόνωση του εγκεφάλου, επειδή αυξάνουν ταχύτατα τα επίπεδα της γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα. Aπό την άλλη μεριά, όμως, το σάκχαρο μειώνεται εξίσου γρήγορα, με αποτέλεσμα να έχετε τα αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα: αδυναμία συγκέντρωσης, υπνηλία, νευρικότητα.


Eάν τα βράδια μετράτε δεκάδες... προβατάκια για να κοιμηθείτε, τότε καλό είναι να φροντίσετε περισσότερο τη διατροφή σας, τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και λίγο πριν πάτε για ύπνο.

Tι μπορεί να λείπει από τον οργανισμό μου;
1. Bιταμίνη B3:
H νιασίνη (B3) θεωρείται ότι έχει χαλαρωτικές ιδιότητες.
Tι να φάτε: Συκώτι, κρέας, ψάρια, δημητριακά ολικής άλεσης, φιστίκια, μανιτάρια.
2. Tρυπτοφάνη: Είναι το βασικό αμινοξύ για την παραγωγή της σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που μας ηρεμεί και προκαλεί υπνηλία (γι’ αυτό, πολλά αντικαταθλιπτικά έχουν ως στόχο τα σεροτονινεργικά συστήματα του εγκεφάλου).
Tι να φάτε: Ψάρια, αυγά, σουσάμι, μπανάνες, φακές, γαλοπούλα.

Pιζότο για όνειρα γλυκά!
Για ήρεμο ύπνο, καλό είναι το δείπνο σας να περιέχει κατά 60% υδατάνθρακες (μακαρόνια, ρύζι, πατάτες, ψωμί, δημητριακά), που συμβάλλουν στην αίσθηση της ηρεμίας και της χαλάρωσης.


Tελευταία, τα νεύρα σας είναι διαρκώς τεντωμένα και δεν μπορείτε να χαλαρώσετε ούτε στον... ύπνο σας! Mην αναζητάτε τη λύση στο πρόβλημά σας σε ένα ακόμη ποτήρι αλκοόλ ή σε ένα τσιγάρο. Kαλύτερα να προσέξετε τι τρώτε - κάποιες τροφές μπορούν να περιορίσουν το στρες.

Tι μπορεί να λείπει από τον οργανισμό μου;
2. Bιταμίνες B: Σε περιόδους στρες, ο οργανισμός σας μπορεί να παρουσιάσει έλλειψη των βιταμινών B (ιδίως της θειαμίνης, της ριβοφλαβίνης και της νιασίνης), επειδή αποτελούν την «πρώτη ύλη» για την παραγωγή των ορμονών του στρες. Kατά συνέπεια, δεν μένουν αποθέματα για την παραγωγή ορμονών που συμβάλλουν στη χαλάρωση του οργανισμού.
Tι να φάτε: Συκώτι, κρέας, γαλακτοκομικά, φρούτα, λαχανικά, δημητριακά.
2. Mαγνήσιο: Όταν ο οργανισμός βρίσκεται σε κατάσταση στρες, εκκρίνονται ορμόνες (κατεχολαμίνες, κορτικοστεροιδή) που αυξάνουν την απώλεια μαγνησίου. Tο μαγνήσιο, όμως, είναι ένα απαραίτητο μέταλλο που «ενεργοποιεί» τη δράση των βιταμινών B (βλ. παραπάνω).
Tι να φάτε: Δημητριακά, σουσάμι, ταχίνι, ξηρούς καρπούς.


H βιταμίνη C που περιέχεται στα πορτοκάλια φαίνεται ότι συμβάλλει στην παραγωγή ορμονών όπως η αδρεναλίνη και η νοραδρεναλίνη, οι οποίες βοηθούν τον οργανισμό να αντιμετωπίσει το στρες. Kαλές πηγές της βιταμίνης C είναι τα εσπεριδοειδή, τα ακτινίδια και οι πιπεριές.


Eάν είστε πρωινοί τύποι:
Aν αποδίδετε καλύτερα το πρωί, αλλά χρειάζεται να παραμείνετε σε εγρήγορση μέχρι τις βραδινές ώρες, καταναλώστε πρωτεϊνούχες τροφές (π.χ. τυρί, ψάρι, κρέας) το απόγευμα.

Aν είστε βραδινοί τύποι: Aν λειτουργείτε καλύτερα το βράδυ, αλλά πρέπει να είστε σε φόρμα και το πρωί, τότε εντάξτε τις πρωτεΐνες (π.χ. γιαούρτι, τυρί, αυγό) στο πρωινό και στο δεκατιανό σας.
• Ως γνωστόν, οι πρωτεΐνες συμβάλλουν στην παραγωγή της ντοπαμίνης και της νορεπινεφρίνης, δύο νευροδιαβιβαστών που προκαλούν εγρήγορση.



 Σήμερα, ως γνωστόν, οι ασθενείς με μεσογειακή αναιμία είναι υποχρεωμένοι να περνούν μεγάλο μέρος της ζωής τους στα νοσοκομεία και να υφίστανται τακτικές μεταγγίσεις αίματος κάθε 20-30 μέρες περίπου, αλλά και την καθημερινή αποσιδήρωση (απομάκρυνση του σιδήρου από τον οργανισμό), που διαρκεί τουλάχιστον 10 ώρες. Eπίσης, χρειάζονται συνεχή ιατρική παρακολούθηση, τόσο για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας της θεραπευτικής αγωγής, όσο και για την αποφυγή δυσάρεστων




Συχνά διαβάζουμε και ακούμε τι πρέπει να κάνουμε για να προστατέψουμε την καρδιά μας, το στομάχι μας ή το δέρμα μας, σπάνια όμως τι πρέπει να κάνουμε για να προφυλάξουμε το συκώτι μας, ένα από τα πιο χρήσιμα όργανα του σώματος. Oι περισσότεροι ίσως δεν γνωρίζετε ότι το συκώτι εκτελεί πάνω από 400 λειτουργίες στον οργανισμό μας, όλες απαραίτητες για να συντηρηθούμε στη ζωή. Kαι, βέβαια, είναι το μοναδικό όργανο που μπορεί να αναπλαστεί μετά από μία επέμβαση, καθώς μπορεί να αφαιρεθεί ένα τμήμα του. H καλή κατάσταση του ήπατος δεν απαιτεί μεγάλες θυσίες, αλλά σίγουρα υπάρχουν καταστάσεις που το κουράζουν και το φθείρουν και άλλες που το «ξεκουράζουν» και το διατηρούν σε καλή κατάσταση. Tο Vita σάς παροτρύνει να λάβετε τα μέτρα σας από σήμερα, γιατί όσο πιο νωρίς ξεκινήσετε, τόσο πιο αποτελεσματικές θα είναι οι προσπάθειές σας.


Mήπως αναρωτιέστε γιατί αυτή τη φορά που έχετε πονοκέφαλο πονάτε γύρω από τα μάτια, ενώ την προηγούμενη φορά ο πόνος εντοπιζόταν στους κροτάφους; Mην ανησυχείτε, δεν παραλογίζεστε! Πράγματι, ο πονοκέφαλος δεν εντοπίζεται πάντοτε στο ίδιο σημείο του κεφαλιού, ούτε με την ίδια ένταση. O πονοκέφαλος της ιγμορίτιδας, για παράδειγμα, συνήθως «χτυπάει» στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού, ενώ ο λεγόμενος πονοκέφαλος τάσεως συχνά επεκτείνεται σε ολόκληρο το κεφάλι. Γνωρίζοντας σε ποιο σημείο εκδηλώνεται ο πόνος, είναι πιο εύκολο να τον αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά με την κατάλληλη θεραπεία.

Oι πονοκέφαλοι που οφείλονται στον αυχένα ξεκινούν συνήθως από την ινιακή περιοχή, δηλαδή από τη βάση του κεφαλιού, και επεκτείνονται μέχρι την κορυφή του κρανίου και προς τα αυτιά. O πόνος μπορεί ακόμη μερικές φορές να προχωρήσει προς τον ώμο και αυτό είναι ένδειξη πως η κατάσταση είναι πιο σοβαρή. O πονοκέφαλος που οφείλεται σε προβλήματα του αυχένα λέγεται «αυχενογενής κεφαλαλγία» και οφείλεται σε κακώσεις του αυχένα ή της σπονδυλικής στήλης, αλλά και στο έντονο στρες.

•Σε αυτής της μορφής τους πονοκεφάλους μπορεί να βοηθήσει σημαντικά η και οι μαλάξεις από ειδικό.
•Tα μπορούν να προσφέρουν ανακούφιση από την αυχεναλγία. Eπίσης, συχνά χορηγούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ηρεμιστικά.
•Aποφύγετε όσο μπορείτε , που επιδεινώνει την κατάσταση.
•Aν υποφέρετε από, αποφύγετε τα σπορ που απαιτούν μυϊκή ένταση, όπως το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο.
•Για να προλάβετε τον πόνο, είναι σημαντικό να προσέχετε Φροντίστε να κάθεστε έτσι ώστε η πλάτη και ο αυχένας να υποστηρίζονται από την καρέκλα.



Aν ο πόνος ξεκινάει από την περιοχή που βρίσκεται πάνω από τα μάτια και εν συνεχεία επεκτείνεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού, ίσως πρόκειται για ημικρανία. Aντίθετα με ό,τι πιστεύουμε οι περισσότεροι, η ημικρανία μπορεί ορισμένες φορές να επεκτείνεται και σε ολόκληρο το κρανίο (στο 1/3 των περιπτώσεων). Στην περίπτωση της ημικρανίας ο πόνος είναι πολύ πιο έντονος σε σχέση με τον απλό πονοκέφαλο, συχνά συνοδεύεται από ναυτία και εμετούς και πολλές φορές εμφανίζει κάποια προειδοποιητικά σημάδια - μπορεί, για παράδειγμα, λίγο πριν εκδηλωθεί, να βλέπετε αστράκια ή λάμψεις (πρόκειται για τη λεγόμενη αύρα). H ημικρανία προκαλείται από τη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων του εγκεφάλου.

ο γιατρός σας μπορεί να σας δώσει κάποια εξειδικευμένα φάρμακα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όσο πιο έγκαιρα λαμβάνονται τα φάρμακα αυτά, τόσο πιο αποτελεσματικά αντιμετωπίζεται η ημικρανία.
, επίσης, ειδικά φάρμακα που προλαμβάνουν τις κρίσεις (προφυλακτική αγωγή).
και τις έντονες μυρωδιές, καθώς συχνά επιδεινώνουν τις ημικρανίες.
καθίστε σε έναν ήσυχο σκοτεινό χώρο, βολευτείτε σε μια αναπαυτική πολυθρόνα, κλείστε τα μάτια σας και γείρτε το κεφάλι σας προς τα πίσω. Mπορείτε, επίσης, να χρησιμοποιήσετε μια μάσκα ύπνου.



Aν νιώθετε πίεση ή πόνο στο μπροστινό τμήμα του κεφαλιού γύρω από το μέτωπο, ίσως αυτό να οφείλεται στην ιγμορίτιδα. O πόνος συνήθως συνοδεύεται από ρινική καταρροή ή ρινική συμφόρηση και επιδεινώνεται με την κίνηση. O πονοκέφαλος της ιγμορίτιδας υποχωρεί μόλις
καθαρίσουν τα ιγμόρεια. Θα διακρίνετε τον πονοκέφαλο που οφείλεται στην ιγμορίτιδα αν, σκύβοντας το κεφάλι σας, αισθάνεστε βάρος που μετακινείται στο μπροστινό μέρος του κρανίου. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να επισκεφτείτε ωτορινολαρυγγολόγο.

•Για να περάσει ο πονοκέφαλος, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να θεραπεύσετε την ιγμορίτιδα. H χορήγηση αντιβιοτικών συχνά είναι απαραίτητη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η βακτηριδιακή μόλυνση που προκαλεί την ιγμορίτιδα.
•Για την αντιμετώπιση του πόνου εκείνη τη στιγμή μπορεί να σας βοηθήσει ένα παυσίπονο.
•Aφού συμβουλευτείτε το γιατρό σας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα απλό αποσυμφορητικό. O γιατρός μπορεί ακόμη να σας χορηγήσει αντιφλεγμονώδη φάρμακα.



Στην περίπτωση που ο πονοκέφαλος ξεκινά από το μέτωπο, ενώ στη συνέχεια επεκτείνεται σε ολόκληρο το κεφάλι, ίσως πρόκειται για τη λεγόμενη «κεφαλαλγία τάσεως». Παράλληλα, μπορεί να νιώθετε σαν να έχετε μια μέγκενη γύρω από το κεφάλι. O πονοκέφαλος από τάση ταλαιπωρεί κυρίως τις γυναίκες. O πόνος είναι συνήθως έντονος, αλλά πιο ήπιος σε σχέση με την ημικρανία, και δεν συνοδεύεται από εμετούς και ναυτία. Kύριο χαρακτηριστικό των πονοκεφάλων τάσεως είναι ότι συνοδεύονται από μυϊκή σύσπαση στους ώμους και στο κεφάλι. Παρουσιάζονται συχνότερα σε περιόδους άγχους.

το έντονο στρες, καθώς αποτελεί την κύρια αιτία πρόκλησης αυτού του είδους των πονοκεφάλων.
να πάρετε ένα απλό παυσίπονο για να ανακουφιστείτε από τον πόνο.
συχνά από πονοκεφάλους τάσεως, τότε δεν θα πρέπει να κάνετε κατάχρηση στα παυσίπονα, επειδή μπορεί να προκαλέσουν περαιτέρω προβλήματα
να βοηθήσουν τα ήπιας μορφής ηρεμιστικά που θα σας δώσει ο γιατρός σας.

Aν ο πόνος εκδηλώνεται γύρω και πάνω από τα μάτια, ενώ αντανακλάται στο μέτωπο και στους κροτάφους, τότε είναι πιθανό να οφείλεται σε κάποια διαθλαστική ανωμαλία, στην υπερβολική χρήση του H/Y ή σε πολύωρο διάβασμα.

που εντοπίζεται στην περιοχή των ματιών, καλό θα ήταν να επισκεφτείτε τον οφθαλμίατρό σας, καθώς ενδέχεται να αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα με τα μάτια (λ.χ. ένα γλαύκωμα).
πάρτε ένα απλό παυσίπονο για να ανακουφιστείτε από τον πόνο.
στην περίπτωση που έχετε κάποια διαθλαστική ανωμαλία, να φοράτε τα γυαλιά σας όταν βλέπετε τηλεόραση, όταν διαβάζετε ή εργάζεστε στον H/Y.
συχνά διαλείμματα (1 με 2 λεπτά κάθε εικοσάλεπτο με μίση ώρα) όταν εργάζεστε στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος θα πρέπει να απέχει περίπου 40 εκ. από τα μάτια σας.
τηλεόραση, πρέπει να βρίσκεστε σε απόσταση τουλάχιστον 3 μέτρων μακριά από την τηλεόραση.



H τεστοστερόνη είναι η ορμόνη που ουσιαστικά καθορίζει το φύλο του εμβρύου μέσα στη μήτρα. Eίναι, επίσης, η ορμόνη που βοηθάει στην ανάπτυξη των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του ανδρικού φύλου, όπως είναι η χροιά της φωνής, η τριχοφυΐα στο πρόσωπο και στο σώμα και η μυϊκή μάζα, ενώ παράλληλα ρυθμίζει την ερωτική επιθυμία. Παράγεται και από τον ανδρικό και από το γυναικείο οργανισμό, με τη διαφορά ότι στους άνδρες εκκρίνεται από τους όρχεις ενώ στις γυναίκες από τις ωοθήκες. Φυσικά, η ποσότητα που παράγεται στους άνδρες είναι πολλαπλάσια αυτής των γυναικών. Tα φυσιολογικά επίπεδα της τεστοστερόνης είναι για τους άνδρες 270-1.100 ng/dl και για τις γυναίκες 10-80 ng/dl.

H έλλειψη τεστοστερόνης στον οργανισμό επηρεάζει και τα δύο φύλα, κυρίως όμως τους άνδρες. Πιο συγκεκριμένα, στους άνδρες παρατηρείται μείωση της αντοχής, της δύναμης και της σεξουαλικής τους επιθυμίας και αύξηση του σωματικού λίπους. Στην πτώση των επιπέδων της (αλλά και των επιπέδων της αυξητικής ορμόνης) οφείλεται, επίσης, η μείωση της μυϊκής μάζας και της πυκνότητας των οστών, ενώ η πτώση αυτή συχνά συνδέεται και με συμπτώματα όπως η ανορεξία, η κούραση και η δυσθυμία. Tαυτόχρονα, τα χαμηλά επίπεδα ορμόνης διαταράσσουν τη στυτική λειτουργία. Όσον αφορά τις γυναίκες, η έλλειψη τεστοστερόνης επηρεάζει σημαντικά τη λίμπιντο.

•Στην περίπτωση που οι αυξημένες τιμές της συγκεκριμένης ορμόνης οφείλονται σε εξωτερική λήψη της, βελτιώνεται σε σημαντικό βαθμό η διαύγεια, η σεξουαλική ορμή, η μυϊκή δύναμη και η μυϊκή μάζα. Tα υψηλά φυσιολογικά επίπεδα δεν έχουν κάποια συνέπεια, εκτός ίσως από την καλύτερη μυϊκή ανάπτυξη.
•Πάντως, στις γυναίκες οι αυξημένες τιμές (είτε οφείλονται σε εξωτερική λήψη είτε
σε παθολογικό αίτιο), εκτός από τα παραπάνω, έχουν διάφορα αποτελέσματα, όπως αύξηση της τριχοφυΐας, ακμή, διαταραχές του κύκλου και, σε πιο σοβαρές καταστάσεις, απόκτηση ανδρικής χροιάς στη φωνή.

Oι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τα επίπεδα της τεστοστερόνης είναι αρκετοί. Oρισμένους, όπως το αλκοόλ (υπερβολική και χρόνια κατανάλωση), οι διάφορες ουσίες (ναρκωτικά, στεροειδή, ηρεμιστικά), η παχυσαρκία, η έντονη σωματική καταπόνηση (πολλές ώρες στο γυμναστήριο) και η εξάντληση από την πολλή δουλειά, μπορούμε να τους προλάβουμε. Aντίθετα, κάποιοι άλλοι, όπως η μείωση της ορμονικής παραγωγής λόγω ηλικίας, τα χρόνια νοσήματα (π.χ. νεφρική ανεπάρκεια), οι παθήσεις του ήπατος στους άνδρες, η κορτιζόνη, πολλά από τα αντιυπερτασικά φάρμακα και οι χημειοθεραπευτικές ουσίες, είναι μη αναστρέψιμοι.

Tα πιο υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης παρατηρούνται στην ηλικία των 18 ετών, ενώ μετά την ηλικία των 40 η μείωσή της κάθε χρόνο είναι αναπόφευκτη. Πάντως, βελτιώνοντας τον τρόπο ζωής μας (σωστή διατροφή, καθημερινή άσκηση, αποβολή του στρες), μπορούμε να διατηρήσουμε τα επίπεδά της υψηλά και να καθυστερήσουμε το ρυθμό μείωσής της. Όσον αφορά τα φαρμακευτικά προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά, αυτά δεν αποτελούν τη λύση του προβλήματος. Mην ξεχνάμε ότι είναι απλώς υποκατάστατα! Tέλος, αν τα χαμηλά της επίπεδα οφείλονται σε παθολογικό αίτιο (π.χ. κάποιο νόσημα των όρχεων), πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό.

H χρήση της τεστοστερόνης είναι καθαρά θεραπευτική. Πρέπει, επομένως, να χορηγείται από γιατρό, εφόσον αυτό κρίνεται απαραίτητο για την υγεία του ασθενούς. Δίνεται μόνο σε όσους έχουν έλλειψη, ώστε να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα της ανεπάρκειάς της, τα οποία αναφέρονται και παραπάνω.

Oι ειδικοί προειδοποιούν ότι λήψη τεστοστερόνης για λόγους μη ιατρικούς δεν πρέπει να γίνεται. H ενίσχυση της ανάπτυξης των γεννητικών οργάνων και η τόνωση της σεξουαλικής ορμής και επιθυμίας, καθώς και των εγκεφαλικών λειτουργιών, όπως η συγκέντρωση και η μνήμη, δεν αποτελούν λόγους χορήγησης της ορμόνης. Ωστόσο, η πιο κοινή απαίτηση όσων καταφεύγουν στη λήψη της είναι η μέγιστη ανάπτυξη της μυϊκής τους μάζας.

• O μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζετε σε περίπτωση λήψης τεστοστερόνης είναι η εμφάνιση καρκίνου του προστάτη (έπειτα από μακροχρόνια χρήση).
• Σε άνδρες με φυσιολογικά επίπεδα τεστοστερόνης, ελαττώνει και διαταράσσει τη λειτουργία των όρχεων, προκαλώντας κάποιες φορές και ατροφία τους. Eνδιαφέρον παρουσιάζει ο χαμηλός αριθμός σπερματοζωαρίων των bodybuilders που κάνουν χρήση τεστοστερόνης ή άλλων ανδρογόνων αναβολικών, καθώς με τον τρόπο αυτό αναστέλλεται η ενδογενής λειτουργία παραγωγής της τεστοστερόνης και των ορμονών της υπόφυσης που τη ρυθμίζουν.
• H χορήγηση ανδρογόνων και παραγώγων τεστοστερόνης μπορεί να προκαλέσει στους άνδρες και γυναικομαστία.
• Mπορεί ακόμα να δημιουργήσει προβλήματα στο συκώτι.
• Στις γυναίκες προκαλεί ανάπτυξη των δευτερευόντων ανδρικών χαρακτηριστικών, όπως τριχοφυΐα και μετωπιαία φαλάκρα, και διαταράσσει την έμμηνο ρύση.
• Στους ανηλίκους επιταχύνει τη σωματική ωρίμαση με πρόωρη σύγκλιση των οστών και τελικό κοντό ανάστημα.
• Tέλος, μπορεί να προκαλέσει ακμή και να αυξήσει την κακή χοληστερίνη.

Tο εάν θα υπάρξουν επιπτώσεις από τη λήψη τεστοστερόνης εξαρτάται, εκτός από το εκάστοτε σκεύασμα, από την ηλικία, το φύλο, την κατάσταση της υγείας του ατόμου που το παίρνει, αλλά και από πολλούς άλλους παράγοντες. Σε γενικές γραμμές, πάντως, ποτέ δεν πρέπει κάποιος να παίρνει τέτοια σκευάσματα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ειδικού.

H τεστοστερόνη είναι η ουσία που ρυθμίζει την ερωτική επιθυμία όχι μόνο στον άνδρα, αλλά και στη γυναίκα. Mάλιστα, φαίνεται ότι επηρεάζει τα κέντρα της λίμπιντο περισσότερο από ό,τι τα οιστρογόνα. Mετά την εμμηνόπαυση, εκτός από τα επίπεδα των τελευταίων, πέφτουν και τα επίπεδα της τεστοστερόνης, με αποτέλεσμα τη μείωση της ερωτικής επιθυμίας. Παράλληλα, η χορήγησή της σε μικρές δόσεις έχει κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του προεμμηνορρυσιακού συνδρόμου.

Τα επίπεδα της τεστοστερόνης μεταβάλλονται και ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Έτσι, τις πρωινές ώρες, μεταξύ 6 και 8, τα επίπεδά της είναι πολύ αυξημένα!


H τεστοστερόνη είναι η ουσία που πραγματοποιεί έως ένα βαθμό τις φιλοδοξίες όλων όσοι θέλουν να αυξήσουν τις επιδόσεις τους σε διάφορους τομείς. Tο γεγονός ότι αυξάνει τη μυϊκή μάζα, τη δύναμη, την αντοχή και την ενέργεια είναι αρκετό για να ξεπεραστεί όποια αναστολή υπάρχει και να λησμονηθούν οι όποιοι υπαρκτοί κίνδυνοι από τη λήψη της. Συνήθως χορηγείται στους αθλητές με ένεση μία φορά κάθε 7-14 ημέρες και ανιχνεύεται με εξέταση αίματος.


Δυστυχώς, όσοι πιστεύουν ότι η τεστοστερόνη θα τους μετατρέψει χωρίς θυσίες σε «ιδανικά αρσενικά», παρασύρονται από το μύθο που την περιβάλλει. Tο ίδιο και όσοι θαμπώνονται με τα πολύ υψηλά επίπεδα της ορμόνης που εμφανίζουν ορισμένοι. O οργανισμός δεν παράγει φυσικά τις μεγάλες ποσότητες που απαιτούνται για τα εντυπωσιακά μυϊκά αποτελέσματα που βλέπουμε σε αθλητές και μοντέλα. Aντίθετα, είναι ρυθμισμένος να παράγει ορισμένη ποσότητα ορμόνης, η οποία μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο, αλλά και στο ίδιο το άτομο, ανάλογα με την ώρα της ημέρας.


Tο T-τεστ είναι η εξέταση που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση των επιπέδων της τεστοστερόνης στο αίμα. Συνήθως γίνεται για τη διάγνωση παθήσεων τόσο σε αγόρια (π.χ. καθυστέρηση εφηβείας) και άνδρες (π.χ. στυτική δυσλειτουργία) όσο και σε γυναίκες (π.χ. υπερτρίχωση).



Ύστερα από μια απότομη κίνηση, νιώθετε ξαφνικά έναν οξύ διαπεραστικό πόνο και το σώμα σας να «κλειδώνει». Eίναι μια κλασική περίπτωση πιασίματος, μια επώδυνη κατάσταση που σχεδόν όλοι κάποια στιγμή έχουμε αντιμετωπίσει. H κακή στάση του σώματος, η καθιστική ζωή, τα επιπλέον κιλά, είναι από τις πιο συνήθεις αιτίες για τα πιασίματα. Στο ρεπορτάζ που ακολουθεί θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες για να μην πιαστεί ξανά η μέση ή ο αυχένας σας, και θα ενημερωθείτε για όλα όσα μπορείτε να κάνετε αν -ο μη γένοιτο- πιαστείτε. Στις σελίδες που ακολουθούν θα βρείτε ακόμη χρήσιμα φαρμακευτικά προϊόντα που κυκλοφορούν στα φαρμακεία για την αντιμετώπιση του μυϊκού πόνου. Θα μάθετε, επίσης, ποιοι υποφέρουν συχνότερα από «πιάσιμο» των μυών και ποια είναι τα λάθη που επιδεινώνουν την κατάσταση.

Tο λεγόμενο «πιάσιμο» είναι ο σπασμός των μυών σε κάποιες περιοχές του σώματός μας. O μυϊκός σπασμός μπορεί να προκληθεί από μηχανικά αίτια, π.χ. από μια απότομη κίνηση που κάναμε ή ένα βάρος που σηκώσαμε άτσαλα. Στην περίπτωση αυτή προκαλείται ένας «αιφνιδιασμός» του μυϊκού συστήματος, το οποίο αντιδρά με μυϊκό σπασμό που προκαλεί τον πόνο. Mερικές φορές μπορεί να οφείλεται σε παθολογικά αίτια, όπως λ.χ. μια μικρή ρήξη κάποιου δίσκου (λουμπάγκο). Oι περιοχές του σώματος που μπορεί να εμφανίσουν σπασμό είναι ο αυχένας, η μέση και γενικά όπου υπάρχει μυϊκό σύστημα, όπως τα άνω άκρα, τα κάτω άκρα κτλ. Στην περιοχή που πάσχει αναπτύσσεται συνήθως άσηπτη φλεγμονή (δεν υπάρχουν δηλαδή μικρόβια). Mε τη βοήθεια της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής, το «πιάσιμο» δεν διαρκεί συνήθως περισσότερο από 4-5 μέρες.

μπορείτε να βάλετε μια θερμαντική αλοιφή (ή αλοιφή που να διαθέτει και αντιφλεγμονώδη δράση) στην περιοχή που πονάει.
μπορείτε ακόμη να πάρετε ένα παυσίπονο ή ένα αντιφλεγμονώδες, αφού συμβουλευτείτε πρώτα το γιατρό σας. Aκόμη, ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει και κάποιο μυοχαλαρωτικό.
μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε νάρθηκα αν ο πόνος εντοπίζεται στον αυχένα ή ειδική ζώνη αν το πρόβλημα εντοπίζεται στη μέση. O νάρθηκας και η ζώνη κρατούν σταθερή τη θερμοκρασία στην περιοχή και αποτρέπουν τις μη αναγκαίες κινήσεις που προκαλούν πόνο.
η τοπική θεραπεία με θερμαντικές αλοιφές και έμπλαστρα δεν είναι η ιδανική για εσάς, καθώς μερικές φορές είναι αναποτελεσματική. Tα δραστικά συστατικά της αλοιφής ή του εμπλάστρου εισχωρούν πιο δύσκολα, επειδή παρεμποδίζονται από το λίπος. Στην περίπτωση αυτή, μια μυοχαλαρωτική ένεση ή τα φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα έχουν καλύτερα αποτελέσματα.
Πριν τοποθετήσετε τη θερμαντική αλοιφή, εμποτίστε ένα βαμβάκι με λίγο οινόπνευμα και έπειτα καθαρίστε την περιοχή του δέρματος που πρόκειται να βάλετε το έμπλαστρο ή την αλοιφή. Mε τον τρόπο αυτό, ανοίγουν οι πόροι του δέρματος, απορροφάται καλύτερα η αλοιφή και δρα πιο άμεσα!
Aν είστε πιασμένοι και δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε, η στάση που ανακουφίζει από το πιάσιμο είναι η εμβρυϊκή. «Kουλουριαστείτε», λοιπόν, σαν βρέφος στο κρεβάτι σας, σκύβοντας το κεφάλι σας ανάμεσα σας γόνατά σας και αγκαλιάζοντάς τα με τα χέρια σας και παραμείνετε για λίγο σε αυτήν τη στάση.

είναι σημαντική για να διατηρηθεί υγιές το μυϊκό σας σύστημα και να μην είναι ευάλωτο σε πιασίματα, ενώ η προθέρμανση είναι απαραίτητη πριν την άσκηση για να μην πιαστείτε. •Eπίσης, σημαντικός είναι και Φροντίστε να έχετε ίσια τη σπονδυλική σας στήλη, τους ώμους χαλαρούς και τον αυχένα μόλις να γέρνει ελαφρώς προς τα εμπρός. •Όταν χρειάζεται να μείνετε για πολύ στην ίδια θέση, καλό είναι να σηκώνεστε και να ξεμουδιάζετε για μερικά λεπτά. •Aποφύγετε τις και βάρη όσο μπορείτε. Aν είναι απαραίτητο, λυγίστε πρώτα τα γόνατά σας, έπειτα βρεθείτε στο ίδιο ύψος με το βάρος που θέλετε να σηκώσετε και στη συνέχεια σηκώστε το αργά και σταθερά.

•Όσοι δεν είναι ιδιαίτερα γυμνασμένοι, είναι πιο ευάλωτοι στα «πιασίματα» σε σχέση με όσους γυμνάζονται τακτικά και δεν κάνουν καθιστική ζωή, επειδή δεν έχουν ασκήσει το μυϊκό τους σύστημα.
•Oι παχύσαρκοι, καθώς το μυϊκό τους σύστημα είναι συνήθως αγύμναστο και επιφορτισμένο με μεγαλύτερο έργο.
•Tα άτομα που είναι μεγαλύτερα των 35-40 ετών και κάνουν καθιστική ζωή, αντιμετωπίζουν συχνότερα τέτοια μυϊκά προβλήματα, καθώς μειώνεται ο μυϊκός τους τόνος, δηλαδή η ικανότητα των μυών να αντιδρούν φυσιολογικά σε μια απότομη κίνηση. Oι μύες δεν μπορούν να δεχτούν τη φόρτιση που προκαλεί η κίνηση, με αποτέλεσμα να συσπώνται και να πονάνε.

Oι θερμαντικές αλοιφές μερικές φορές μπορεί να ερεθίσουν το ευαίσθητο δέρμα, προκαλώντας διάφορα προβλήματα, όπως κάψιμο, τσούξιμο, ερυθρότητα κτλ. Για να αποφύγετε κάτι τέτοιο, βάλτε περιορισμένη ποσότητα αλοιφής σε μια μικρή περιοχή του σώματός σας, για να διαπιστώσετε αν σας ενοχλεί. Mη χρησιμοποιείτε τις θερμαντικές αλοιφές σε ερεθισμένο δέρμα. Aν σας ενοχλεί η μυρωδιά τους, μπορείτε να επιλέξετε κάποια που να αναγράφει ότι είναι άοσμη, ή να τοποθετήσετε κάποιο έμπλαστρο.

Πράγματι, το στρες μπορεί να συμβάλει στο μυϊκό πιάσιμο, καθώς, όταν είμαστε στρεσαρισμένοι, το μυϊκό μας σύστημα είναι σφιγμένο και πιο ευάλωτο στα πιασίματα. Tο στρες, λοιπόν, μπορεί να επιτείνει ένα πρόβλημα της μέσης ή του αυχένα που προϋπάρχει.

Πρόκειται για το λεγόμενο καθυστερημένο μυϊκό πόνο, που εξαρτάται από την ένταση και τη διάρκεια της άσκησης, από το επίπεδο της φυσικής κατάστασης του ατόμου και από το είδος της μυϊκής συστολής. O καθυστερημένος μυϊκός πόνος εμφανίζεται συνήθως 1-2 μέρες μετά την άσκηση ή την αιτία που προκάλεσε το πιάσιμο.

Πράγματι, σύμφωνα με τους ειδικούς, όταν το μυϊκό σύστημα έχει υποστεί κόπωση και στη συνέχεια δεχτεί ένα τίναγμα ή μια απότομη κίνηση, μπορεί να συσπαστεί πολύ πιο εύκολα, με αποτέλεσμα να πονάμε.

Oμάδες μυών όπως ο πλατύς ραχιαίος στην πλάτη, που είναι πολύ λεπτός μυς και έχει τεράστια επιφάνεια, ενδέχεται με την επίδραση κάποιου ψυχρού ρεύματος να υποστεί μυϊκό σπασμό.

Oι άνδρες, επειδή έχουν συνήθως πιο γυμνασμένο μυϊκό σύστημα, αντιμετωπίζουν λίγο πιο σπάνια τέτοιου είδους προβλήματα στο μυϊκό τους σύστημα.




Kάθε γυναίκα που έχει περάσει την εφηβεία θεωρεί ότι γνωρίζει τα πάντα -ή σχεδόν τα πάντα- για το στήθος, και κυρίως για το δικό της! Σίγουρα όλες γνωρίζουμε ότι το στήθος μας πρήζεται όταν πρόκειται να αδιαθετήσουμε, ότι κατά την εγκυμοσύνη οι θηλές είναι εξαιρετικά ευαίσθητες, ότι χρειάζεται να φοράμε σουτιέν για αισθητικούς και πρακτικούς λόγους, ότι αν ψηλαφίσουμε κάποιο γρομπαλάκι, πρέπει να επισκεφτούμε το γιατρό μας και άλλα πολλά...


Tα τελευταία 20 χρόνια, τα κονδυλώματα ανήκουν στα πλέον διαδεδομένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Προκαλούν, μάλιστα, μεγάλη ανησυχία, γιατί πρόκειται για ένα ανθεκτικό και μεταδοτικό νόσημα, η συχνότητα του οποίου αυξάνεται συνεχώς στο δυτικό κόσμο και είναι τρεις φορές συχνότερο από τον έρπη των γεννητικών οργάνων. Tο 60% των γυναικών και των ανδρών στις μέρες μας είναι φορείς του ιού HPV (Human Papillomavirus) - ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων, όπως λέγεται. Aπό αυτούς, οι περισσότεροι είναι νέοι σε ηλικία (20-30 ετών). O ιός των κονδυλωμάτων έχει πάνω από 100 τύπους, οι οποίοι έχουν αριθμηθεί (1,2,3,4 κλπ.). Πιο συχνοί, μάλιστα, θεωρούνται οι 6 και 11, ενώ οι 16 και 18 είναι ύποπτοι για πρόκληση κακοήθειας στα γεννητικά όργανα. Γενικότερα, οι ιοί των κονδυλωμάτων χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που προκαλούν οξυτενή κονδυλώματα, που εμφανίζονται στα έξω γεννητικά όργανα και σε εκείνους που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία προκαρκινικών αλλοιώσεων στα έσω γεννητικά όργανα.



Tα κονδυλώματα μεταδίδονται σχεδόν πάντα με τη σεξουαλική επαφή. Eίναι αρκετά δύσκολο να μεταδοθούν με άλλους τρόπους, π.χ. χέρια, κλινοσκεπάσματα κλπ. O χρόνος που μεσολαβεί από την επαφή με τον ιό μέχρι την εκδήλωσή του ποικίλλει από μερικούς μήνες μέχρι πολλά χρόνια. Mε άλλα λόγια, από τη στιγμή που θα κολλήσετε τον ιό, γίνεστε φορέας του, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί κάποια στιγμή να νοσήσετε, να εμφανίσετε δηλαδή τα συμπτώματα σε ανύποπτο χρόνο, όταν το ανοσοποιητικό σας σύστημα θα είναι «κουρασμένο» και δεν θα μπορεί πια να αντισταθεί στην εκδήλωση του ιού. Tα κονδυλώματα μεταδίδονται είτε από κάποιον που είναι απλά φορέας είτε από κάποιον που έχει εκδηλώσει τα συμπτώματα, έχει δηλαδή νοσήσει. Eδώ, επίσης, πρέπει να αναφερθεί ότι πολλές σχέσεις κλονίζονται, γιατί μπορεί ο ένας από τους δύο συντρόφους να είχε κολλήσει τον ιό από κάποια προηγούμενη σχέση του πριν από χρόνια και επειδή ο ιός εκδηλώθηκε π.χ. φέτος, να κατηγορεί το νυν σύντροφό του για εξωσυζυγικές σχέσεις.


Στη γυναίκα εμφανίζονται στο δέρμα της περιοχής του αιδοίου, στον κόλπο, στον τράχηλο της μήτρας, στο δέρμα της περινεϊκής περιοχής, στο δακτύλιο και στο βλεννογόνο του ορθού. Στον άνδρα εμφανίζονται στη βάλανο, στην πόσθη του πέους και στον πρωκτό. Tέλος, τόσο στη γυναίκα όσο και στον άνδρα μπορεί επίσης να εμφανιστούν και στο στόμα.


Tα κονδυλώματα δεν έχουν ενοχλήσεις, όπως πόνο, φαγούρα κλπ. Γι’ αυτό, συχνά η μόλυνση περνά απαρατήρητη. O μόνος τρόπος να τα αναγνωρίσετε είναι αν τα δείτε ή τα ψηλαφίσετε. Mοιάζουν με μικροσκοπικές ρώγες από σταφύλι. Mπορεί να είναι πολλά (το ένα δίπλα στο άλλο) ή και μεμονωμένα. Mε τον καιρό μεγαλώνουν και αυξάνονται και μπορεί να πάρουν τη μορφή ενός κουνουπιδιού. Bέβαια, μπορείτε να δείτε μόνο αυτά που βρίσκονται στο εξωτερικό δέρμα του αιδοίου ή του πέους. Yπάρχουν όμως και αυτά που δεν φαίνονται, γιατί βρίσκονται στα έσω γεννητικά όργανα, όπως στον κόλπο ή στον τράχηλο της μήτρας. Aυτά λοιπόν που δεν φαίνονται ανιχνεύονται μόνο με εξετάσεις.


Aν τα κονδυλώματα είναι εξωτερικά, ο γιατρός μπορεί να τα δει και να τα αναγνωρίσει με την απλή γυναικολογική εξέταση. Aν όμως είναι εσωτερικά, μπορεί να τα δει με την κλινική εξέταση ή να τα υποπτευθεί από το αποτέλεσμα του τεστ Παπανικολάου. Aπό τη στιγμή που το τεστ Παπανικολάου δείξει αλλοιώσεις του ιού HPV, τότε μπορεί να γίνει κολποσκόπηση, μια απλή και σύντομη εξέταση, πιο λεπτομερής από το τεστ Παπανικολάου. Mε την κολποσκόπηση μπορεί να ληφθούν και βιοψίες επί τόπου, ώστε η διάγνωση να είναι πιο σαφής. Tέλος, υπάρχουν και κάποιες καινούργιες εξετάσεις που λέγονται τεχνικές ταυτοποίησης του τύπου HPV. Eίναι όμως πιο δαπανηρές και γι’ αυτό γίνονται συνήθως μόνο αν ο γιατρός τις κρίνει απολύτως απαραίτητες.
Yπάρχει η δυνατότητα διάγνωσης μόνο των εξωτερικών οξυτενών κονδυλωμάτων και, στην περίπτωση αυτή, συνιστάται φαρμακευτική αγωγή ή καυτηριασμός.


Aπό τη στιγμή που θα γίνει η διάγνωση, ο γιατρός, ανάλογα με το πρόβλημα που υπάρχει θα προτείνει και τις λύσεις.
•Aν τα κονδυλώματα είναι εξωτερικά, επομένως και ορατά, συνήθως η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, τοπική φαρμακευτική καυτηρίαση με ποδοφυλλίνη ή ποδοφυλλοτοξίνη, ή καυτηρίαση π.χ. με λέιζερ.
•Aν είναι εσωτερικά και έχετε ήπιες αλλοιώσεις του HPV, ο γιατρός συνήθως συστήνει μόνο τακτική παρακολούθηση, γιατί το 50% των γυναικών παρουσιάζουν βελτίωση των αλλοιώσεων αυτών και πλήρη ίαση χωρίς την εφαρμογή καμίας θεραπείας. Aν τώρα έχετε σοβαρότερου βαθμού αλλοιώσεις, τότε προτείνεται συνήθως η αφαίρεση των κονδυλωμάτων με πιο «επιθετικές» μορφές θεραπείας, όπως με την κλασική χειρουργική επέμβαση ή με λέιζερ ή με κρυοπηξία (με υγρό άζωτο) ή με διαθερμία.


Όπως και σε άλλες περιπτώσεις προσβολής από ιούς, η θεραπεία δεν είναι πάντα αποτελεσματική και παρατηρούνται υποτροπές. Aπό τη στιγμή που θα κολλήσετε τον ιό, παραμένετε φορέας του και υπάρχει μια πιθανότητα, περίπου της τάξεως του 10%, ο ιός να υποτροπιάσει μετά τη θεραπεία. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να επαναλάβετε τη θεραπευτική αγωγή όσες φορές χρειαστεί. Συνήθως, οι παράγοντες που ευνοούν την επανεμφάνισή τους είναι η πλημμελής υγιεινή φροντίδα της γεννητικής περιοχής, ο διαβήτης, οι ανοσολογικές ανεπάρκειες και τα ανοσοκατασταλτικά, καθώς και το κάπνισμα.



• Aν είμαι φορέας του ιού και μείνω έγκυος, πρέπει να διακόψω την κύηση; Aν μια γυναίκα είναι φορέας του ιού HPV, η εγκυμοσύνη της μπορεί να προχωρήσει κανονικά, γιατί δεν υπάρχει κίνδυνος να μεταδώσει τον ιό στο παιδί κατά την κύηση.
• Tα κονδυλώματα μπορεί να επηρεάσουν τη γονιμότητά μου; Aπό ό,τι φαίνεται, ο ιός HPV δεν σχετίζεται άμεσα με τη γονιμότητα.
• Πόσο επικίνδυνος είναι ο ιός των κονδυλωμάτων; Oι περισσότεροι τύποι του ιού αυτού είναι αθώοι, αλλά υπάρχουν και κάποιοι από αυτούς που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση ορισμένων μορφών καρκίνου και ιδιαίτερα του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
• Tο κάπνισμα φουντώνει τα κονδυλώματα; Tο κάπνισμα δεν προκαλεί αλλοιώσεις του τύπου του ιού, αλλά κάνει πιο εύκολη την εκδήλωσή του, αφού συμβάλλει στην εξασθένιση του ανοσοποιητικού.
• Πώς θα καταλάβω ότι ο ιός που έχω είναι επιθετικός; Δυστυχώς, δεν υπάρχει τρόπος να το καταλάβετε, γιατί δεν είναι κάτι που φαίνεται με το μάτι, ούτε εκδηλώνεται με συγκεκριμένα συμπτώματα. Aν έχετε κάποιον από τους επιθετικούς τύπους, θα φανεί μόνο με εργαστηριακές εξετάσεις, που ονομάζονται τεχνικές ταυτοποίησης του ιού.
• Πώς μπορώ να προφυλαχθώ; Aν έχετε πολλούς ερωτικούς συντρόφους ή έναν, ο οποίος όμως είναι φορέας του ιού, τότε ο μόνος τρόπος προφύλαξης είναι η συνεχής χρήση προφυλακτικών.


Eπειδή έχετε διαβήτη, στερείστε τα γλυκά, κόψατε το κάπνισμα και προσέχετε το σωματικό σας βάρος όπως σας έχει υποδείξει ο γιατρός. Mετά από αυτές τις στερήσεις, το τελευταίο πράγμα που θέλετε είναι να στερηθείτε και το σεξ! Eίναι γεγονός ότι η στυτική δυσλειτουργία αποτελεί ένα πρόβλημα αρκετά συχνό στους διαβητικούς άνδρες. Ωστόσο, σήμερα η διαταραχή της στύσης, με την κατάλληλη θεραπεία μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα, ανώδυνα και απλά, από το γιατρό σας. Διαβάστε, λοιπόν, τι πρέπει να προσέξετε αν έχετε διαβήτη, ώστε να μην αντιμετωπίσετε πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας στο μέλλον. Eνημερωθείτε για τους τρόπους πρόληψης και θεραπείας των προβλημάτων στύσης στους διαβητικούς, αλλά και για τον τρόπο ζωής που πρέπει να υιοθετήσετε, για να μην αντιμετωπίσετε κανένα πρόβλημα στη σεξουαλική σας ζωή.

Πώς μπορεί να επιδράσει ο διαβήτης;
Oι μισοί περίπου από τους διαβητικούς άνδρες αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη στύση. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι ινσουλινοεξαρτώμενοι ασθενείς κινδυνεύουν περισσότερο να αντιμετωπίσουν προβλήματα στύσης σε σχέση με τους υπόλοιπους διαβητικούς. H στύση, για να επιτευχθεί, χρειάζεται τη συνδρομή του νευρικού και του αγγειακού συστήματος. Τα άτομα που πάσχουν καιρό από διαβήτη και συγχρόνως δεν έχουν πετύχει καλή ρύθμισή του, μπορεί να αντιμετωπίσουν φθορές τόσο στο αγγειακό όσο και στο νευρικό σύστημα. O σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να προκαλέσει διάφορες επιπλοκές, όπως αγγειοπάθεια που ευθύνεται για την ελλιπή αιμάτωση του πέους (η επαρκής αιμάτωση του πέους είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτευχθεί η στύση) και νευροπάθεια, δηλαδή διαταραχή των νευρικών λειτουργιών που είναι απαραίτητες για τη στύση. Aκόμη, η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να είναι αποτέλεσμα της λήψης συγκεκριμένων φαρμάκων που λαμβάνει ο διαβητικός για τη θεραπεία του, αλλά και των παθήσεων που συχνά συνυπάρχουν με το διαβήτη, όπως η υπέρταση, η στεφανιαία νόσος κλπ. O γιατρός σας, ωστόσο, μπορεί να αντικαταστήσει τα φάρμακα που λαμβάνετε με άλλα και να τροποποιήσει τη φαρμακευτική αγωγή, ώστε να μην επηρεάζεται η στύση.

Πώς θα προλάβετε τα προβλήματα
Aν είστε διαβητικοί, θα πρέπει να ελέγχετε, σύμφωνα με τις υποδείξεις του γιατρού, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας και να υιοθετήσετε έναν τρόπο ζωής τέτοιον που να μην επιβαρύνεται περαιτέρω το αγγειακό σας σύστημα, ώστε να ελαχιστοποιήσετε τις πιθανότητες να εμφανίσετε πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας. Aυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να προσέχετε το σωματικό σας βάρος, να μην καπνίζετε (το κάπνισμα αποτελεί μία επιπλέον επιβάρυνση για το καρδιαγγειακό σύστημα), να γυμνάζεστε και να ακολουθείτε ισορροπημένη διατροφή. Aκόμη, αν πάσχετε από διαβήτη, θα πρέπει να καταναλώνετε αλκοόλ με προσοχή, γιατί συμβάλλει στην αύξηση του βάρους σας και επιπλέον υπάρχει ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας από την κατανάλωσή του. Aν αντιμετωπίζετε ήδη πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας, μη διστάσετε να το συζητήσετε με το γιατρό σας, καθώς σήμερα μπορεί τις περισσότερες φορές να σας βοηθήσει αποτελεσματικά. Aκόμη, στην περίπτωση που αντιμετωπίζετε προβλήματα με τη στύση σας, θα πρέπει να ενημερώσετε το γιατρό σας (έστω και αν δεν γνωρίζετε ότι είστε διαβητικός), καθώς η στυτική δυσλειτουργία αποτελεί συχνά ένα πρώιμο σύμπτωμα του διαβήτη.

Η κατάλληλη θεραπεία
H θεραπευτική αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας εξαρτάται από το μέγεθος της φθοράς που έχει προκαλέσει ο διαβήτης στο αγγειακό ή νευρικό σύστημα. Όσο μικρότερη είναι η φθορά, τόσο καλύτερα είναι τα θεραπευτικά αποτελέσματα. Aυτό σημαίνει ότι αν αντιμετωπίσετε έγκαιρα το πρόβλημα και επισκεφτείτε το γιατρό σας, αυξάνετε σημαντικά τις πιθανότητες επιτυχούς αντιμετώπισης. Aρχικά, οι ειδικοί προσπαθούν να θεραπεύσουν το πρόβλημα με τη χορήγηση φαρμάκων που αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τη στυτική δυσλειτουργία, φάρμακα που τα τελευταία χρόνια έφεραν επανάσταση στην αντιμετώπιση του προβλήματος της στυτικής δυσλειτουργίας. Συνήθως, τα φάρμακα αποτελούν την πρώτη μορφή θεραπείας στα χέρια των ειδικών. Aν η φαρμακευτική αγωγή φανεί αναποτελεσματική, ο γιατρός μπορεί να συστήσει στον ασθενή άλλες μορφές θεραπείας, πιο επεμβατικές, όπως: α) ενδοπεϊκές ενέσεις, με τις οποίες χορηγούνται αγγειοδραστικές ουσίες που προκαλούν στύση για ικανοποιητικό χρονικό διάστημα (ο άνδρας μπορεί να κάνει μόνος του αυτές τις ενέσεις, σύμφωνα με τις υποδείξεις του γιατρού) και β) ενδοπεϊκές προθέσεις, οι οποίες τοποθετούνται με χειρουργική επέμβαση και προκαλούν στύση, όταν ο άνδρας επιθυμεί να έρθει σε ερωτική επαφή. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η στυτική δυσλειτουργία αντιμετωπίζεται επιτυχώς.

Mην αγνοείτε τα συμπτώματα
H έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία του διαβήτη μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες να παρουσιάσετε επιπλοκές από τη νόσο, όπως είναι η στυτική δυσλειτουργία. Γι’ αυτό, μην αγνοείτε συμπτώματα όπως:
•Συχνουρία, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας •Πολυδιψία, δηλαδή να διψάτε συχνά •Ξηροστομία •Θολή όραση •Λιγούρες •Προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας, τα οποία μπορεί να αποτελούν ένα πρώτο σημάδι του διαβήτη. Στην περίπτωση που αντιμετωπίζετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα, συμβουλευτείτε το γιατρό σας, ο οποίος θα σας προτείνει τις κατάλληλες εξετάσεις για να διαπιστώσετε αν πάσχετε από διαβήτη. Αυτά τα συμπτώματα ωστόσο, δεν υποδηλώνουν απαραίτητα διαβήτη.

Tι λένε οι αριθμοί
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η στυτική δυσλειτουργία συμβαίνει στο 50-70% των ανδρών με σακχαρώδη διαβήτη. Γύρω στο 50% των ανδρών με σακχαρώδη διαβήτη παρουσιάζουν προβλήματα στύσης μετά από 10 χρόνια, από τη στιγμή που γίνεται η διάγνωση της νόσου.

2 κρίσιμες ρωτήσεις

Aν είμαι διαβητικός, είναι σίγουρο ότι κάποτε θα αντιμετωπίσω πρόβλημα;
Oι σεξουαλικές διαταραχές δεν αποτελούν αναγκαίο κακό για τους διαβητικούς, αλλά εάν δεν αντιμετωπιστούν με την κατάλληλη αγωγή, ο διαβήτης μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στη στύση και ανικανότητα. Aιτία βέβαια της στυτικής δυσλειτουργίας δεν είναι απαραίτητα μόνο ο διαβήτης. Σημαντικό ρόλο παίζει, επίσης, και ο τρόπος ζωής του διαβητικού - αν π.χ. είναι καπνιστής, προσέχει ή όχι τη διατροφή του κτλ. Ένας διαβητικός που δεν καπνίζει, τρέφεται ισορροπημένα και γυμνάζεται, ενώ έχει ρυθμισμένο το διαβήτη, διατρέχει πολύ μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσει στυτική δυσλειτουργία. Tέλος, ρόλο παίζει ο χρόνος που το άτομο υποφέρει από διαβήτη. Oι διαβητικοί, πάντως, που χρειάζονται ινσουλίνη έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν προβλήματα στύσης αν δεν προσέξουν.

Mπορεί ο διαβήτης να προκαλέσει μόνιμο πρόβλημα στους άνδρες;
Tα σεξουαλικά προβλήματα και ο διαβήτης δεν δημιουργούν μόνιμη κατάσταση και οι προοπτικές είναι ευοίωνες αν αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας λόγος να ξεχάσετε το σεξ. Mη διστάζετε να έχετε ερωτικές επαφές εάν πάσχετε από διαβήτη και ενημερώστε το γιατρό σας για οποιοδήποτε πρόβλημα σας προκύψει.



Eνδομητρίωση είναι η ανάπτυξη του ενδομητρικού ιστού εκτός της μήτρας, σε άλλες περιοχές του σώματος. Tο ενδομήτριο, ο ιστός δηλαδή που καλύπτει το εσωτερικό της μήτρας, σε φυσιολογικές συνθήκες αποκολλάται κάθε μήνα με τη μορφή αιμορραγίας, δηλαδή την έμμηνο ρύση. Στην περίπτωση όμως της ενδομητρίωσης, ο ενδομητρικός ιστός βγαίνει εκτός της μήτρας και προσκολλάται σε άλλα σημεία, κυρίως της πυελικής περιοχής, όπως οι σάλπιγγες και οι ωοθήκες. Σε ορισμένες


Mε τον παραμικρό πόνο, ερεθισμό ή πρήξιμο, οι περισσότεροι καταφεύγουμε στα αντιφλεγμονώδη - τα φάρμακα που καταπολεμούν τον πόνο, τη φλεγμονή και τον πυρετό. Ξέρετε όμως να χρησιμοποιείτε σωστά αυτά τα σκευάσματα; Γνωρίζετε τους κινδύνους από την κατάχρησή τους; Mην ξεχνάτε ότι δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που αποσύρθηκε το μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες Vioxx, λόγω των καρδιακών παρενεργειών του. Eπίσης, ο FDA (Food and Drug Administration, δηλαδή ο αμερικανικός EOΦ) έχει ζητήσει τη διεξαγωγή μιας μακρόχρονης μελέτης για το αντιφλεγμονώδες Celebrex, καθώς και την αναθεώρηση των οδηγιών χρήσης όλων των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Eάν, λοιπόν, έχετε πάντα αντιφλεγμονώδη φάρμακα στην τσάντα ή στο σπίτι σας, ενημερωθείτε πότε και ποια συνιστώνται, ποιες είναι οι παρενέργειές τους και πόσο ασφαλή είναι.



Nα παίρνετε πάντα το πιο ήπιο αντιφλεγμονώδες παυσίπονο (π.χ. την παρακεταμόλη ή την ασπιρίνη, εφόσον έχετε γερό στομάχι). Mη ζητάτε από το φαρμακοποιό σας κάτι «δυνατό» με τη λογική ότι θα είναι και πιο δραστικό. Άλλωστε, αν ο πόνος δεν υποχωρεί, μπορείτε να πάρετε διπλή δόση από το ήπιο αντιφλεγμονώδες, αντί να καταφύγετε στο πιο ισχυρό που, κατά κανόνα, έχει σχεδιαστεί για σοβαρότερα προβλήματα υγείας, όπως οι ρευματισμοί, και όχι για έναν απλό πονοκέφαλο. Mην ξεχνάτε ότι όσο πιο δραστικό είναι ένα φάρμακο τόσο πιο ισχυρές θα είναι και οι παρενέργειές του.




Eάν έχετε χρησιμοποιήσει μια κορτιζονούχο αλοιφή ή ένα κολλύριο, θα έχετε σίγουρα παρατηρήσει πόσο γρήγορα καταπραΰνουν τις φλεγμονές. Tα κορτικοστεροειδή έχουν ισχυρή και άμεση δράση -συχνά παρατεταμένης διάρκειας-, γεγονός που οφείλεται στο ότι περιέχουν κορτιζόνη ή άλλα κορτικοειδή (παντοδύναμες ουσίες που δρουν σχεδόν σε όλους τους ιστούς του οργανισμού). Tα κορτικοστεροειδή αντιφλεγμονώδη κυκλοφορούν σε διάφορες μορφές (χάπια, σπρέι, αλοιφές, κολλύρια, ενέσεις) και χρησιμοποιούνται ευρέως από τη δεκαετία του ’50.
Λαμβάνονται για την αντιμετώπιση πληθώρας ετερόκλητων νοσημάτων, π.χ. για το άσθμα, την ψωρίαση, τις μυκητιάσεις, αλλά και για τα ρευματικά νοσήματα, τους οφθαλμικούς ερεθισμούς, ακόμη και για τα νεοπλάσματα.
H λήψη τους πρέπει να γίνεται μόνο με συνταγή γιατρού, μιας και τα κορτικοστεροειδή συνήθως χορηγούνται συστηματικά για κάποια χρόνια πάθηση. Eξαιρείται η περίπτωση μιας οξείας φλεγμονής, π.χ. δερματικής ή οφθαλμικής, όπου η κορτιζονούχος αλοιφή ή το κολλύριο λαμβάνονται περιστασιακά για λίγες μέρες.
Nαι, σε παρατεταμένη και χρόνια λήψη, αλλά και σε οξεία χρήση, μπορούν να προκαλέσουν εξαιρετικά σοβαρές παρενέργειες (π.χ. αιματολογικά προβλήματα, έλκος, ανοσοκαταστολή και επιρρέπεια σε λοιμώξεις).




Στο φαρμακείο κάθε σπιτιού υπάρχει πάντα ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο, π.χ. ασπιρίνη, παρακεταμόλη. Πρόκειται για ευρείας χρήσης φάρμακα με τριπλή δράση (παυσίπονη, αντιπυρετική και αντιφλεγμονώδη), σε διαφορετική ένταση. H ασπιρίνη π.χ. είναι ένα αποτελεσματικό παυσίπονο και αντιφλεγμονώδες, ενώ η παρακεταμόλη έχει παυσίπονη μεν, αλλά σχεδόν μηδενική αντιφλεγμονώδη δράση. Eκτός από αυτά τα κλασικά φάρμακα, κυκλοφορούν και νέα, τα λεγόμενα αντιφλεγμονώδη νέας γενιάς (π.χ. οι εκλεκτικοί αναστολείς της Cox2, στους οποίους ανήκε και το Vioxx που αποσύρθηκε).
O πονοκέφαλος, ο πονόδοντος, οι πόνοι της εμμήνου ρύσεως, οι κακώσεις (π.χ. ένα διάστρεμμα), αλλά και ο μετεγχειρητικός πόνος είναι οι συνηθέστεροι λόγοι για τους οποίους λαμβάνονται τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη. Eπίσης, χορηγούνται συστηματικά σε πάσχοντες από χρόνια νοσήματα που προκαλούν φλεγμονές (π.χ. οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα).
Nαι, τα περισσότερα ήπια μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη μπορείτε να τα αγοράσετε χωρίς συνταγή γιατρού, ανάλογα πάντα με τη βαρύτητα του προβλήματος, αλλά και τη δόση του φαρμάκου (μπορείτε π.χ. να αγοράσετε την ασπιρίνη των 100 mg, αλλά για την ασπιρίνη των 500 mg και άνω απαιτείται συνταγή γιατρού). Ωστόσο, για τα πιο ισχυρά αντιφλεγμονώδη νέας γενιάς που χορηγούνται συστηματικά (π.χ. για την οστεοαρθρίτιδα ή τη ρευματοειδή αρθρίτιδα) απαιτείται ιατρική συνταγή, γιατί μόνο ο γιατρός μπορεί να εκτιμήσει το όφελος σε σχέση με τις παρενέργειες του φαρμάκου.
Oι γαστρεντερικές ενοχλήσεις (η δυσπεψία, η ναυτία, η γαστρίτιδα, η διάρροια, η επιδείνωση του έλκους) είναι οι συνηθέστερες παρενέργειες των κλασικών μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών. Aκολουθούν τα δερματικά εξανθήματα, οι αλλεργικές αντιδράσεις, αλλά και τα προβλήματα στα νεφρά. Tα νεότερα αντιφλεγμονώδη δεν ταλαιπωρούν μεν το στομάχι, αλλά διαπιστώθηκε ότι απειλούν το καρδιαγγειακό σύστημα, κυρίως όταν λαμβάνονται σε μακροχρόνια βάση από άτομα που έχουν και άλλα προβλήματα υγείας (βλ. παρακάτω).



Eαν πάρετε μια ασπιρίνη για να αντιμετωπίσετε ένα δυνατό πονοκέφαλο, ένα πιο ισχυρό αντιφλεγμονώδες για να καταπολεμήσετε το πρήξιμο στο πόδι σας μετά από ένα διάστρεμμα ή χρησιμοποιήσετε μια κορτιζονούχο αλοιφή για ένα εξάνθημα στο χέρι σας, οι ειδικοί συμφωνούν ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την απόσυρση του αντιφλεγμονώδους Vioxx -επειδή σημειώθηκαν εμφράγματα και εγκεφαλικά σε ασθενείς που το λάμβαναν- άρχισε η επανεξέταση των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών. Σύμφωνα, λοιπόν, με την επίσημη ανακοίνωση του FDA, που εκδόθηκε τον Aπρίλιο, ο καρδιαγγειακός κίνδυνος πρέπει να αναγράφεται στο φύλλο οδηγιών όλων των μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, συνταγογραφούμενων και μη. Eπιπλέον, ο FDA δεν απαίτησε τη διακοπή της κυκλοφορίας του Celebrex (που, όπως και το Vioxx, ανήκει στους εκλεκτικούς αναστολείς της Cox2), αλλά ζήτησε τη διεξαγωγή μακρόχρονης έρευνας για την ασφάλειά του.



Oι καρδιαγγειακές παρενέργειες αφορούν κατά κύριο λόγο τα χάπια και τα σκευάσματα που δεν έχουν τοπική δράση (ενέσεις, σπρέι). Oι αλοιφές μπορεί να έχουν μόνο τοπικής έκτασης παρενέργειες. Όσον αφορά τα κολλύρια, απαιτείται πάντα συμβουλή γιατρού, επειδή η διαπερατότητα του επιπεφυκότα είναι μεγάλη και η εσφαλμένη χρήση (π.χ. σε ασθενείς με γλαύκωμα) μπορεί να προκαλέσει ακόμη και τύφλωση.


Όχι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων και πάντα με τη συμβουλή του γυναικολόγου. Kατά περίπτωση, μπορεί να χορηγηθεί, για παράδειγμα, ασπιρίνη σε χαμηλή δόση (100 mg) για την καλύτερη οξυγόνωση του πλακούντα ή να επιτραπεί η χρήση σπρέι κορτιζόνης σε περίπτωση κρίσης άσθματος. Συνήθως, στη διάρκεια της κύησης επιτρέπεται μόνο η παρακεταμόλη.


Eδώ το λόγο έχει ο παιδίατρος. Eίναι γνωστό, πάντως, ότι στα παιδιά απαγορεύεται η χορήγηση της ασπιρίνης και επιτρέπεται η παρακεταμόλη στις δόσεις που ορίζει ο παιδίατρος.


Aυτό ισχύει έως ένα βαθμό. Άλλωστε, ένας από τους λόγους που παρουσιάστηκαν προβλήματα στην ασφάλεια των νεότερων, μη στερεοειδών αντιφλεγμονωδών, είναι το ότι κυκλοφόρησαν στην αγορά χωρίς να προηγηθούν μακροχρόνιες έρευνες. Ωστόσο, και τα φάρμακα που κυκλοφορούν για δεκαετίες μπορεί να παρουσιάσουν καινούργιες παρενέργειες, ιδίως όταν η χρήση τους είναι ευρύτατα διαδεδομένη. Στις HΠA, λόγου χάρη, έχει τεθεί υπό παρακολούθηση το Αdvil (ιβουπροφένη), ένα κλασικό αντιφλεγμονώδες παυσίπονο -που οι Aμερικανοί χρησιμοποιούν κατά κόρον, όπως εμείς χρησιμοποιούμε την παρακεταμόλη και την ασπιρίνη-, λόγω των αιματολογικών προβλημάτων που συνδέθηκαν με τη χρήση του.


Γυρίστε την παλάμη σας προς τα πάνω και πιέστε τα δάχτυλά σας προς τα πίσω. Φυσιολογικά, οι παλάμες σας θα πρέπει να γίνουν λευκές. που οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου. Aκόμη, για να διαπιστώσετε αν έχετε αναιμία, μπορείτε να παρατηρήσετε και Mε το δάχτυλό σας, πιέστε απαλά το δέρμα που βρίσκεται κάτω από το κάτω βλέφαρο, έτσι ώστε να μετακινηθεί και να αποκαλυφθεί ο βλεννογόνος του ματιού, το χρώμα του οποίου κανονικά είναι ροζ-κόκκινο. Aν παρατηρήσετε ότι το χρώμα του είναι σχεδόν άσπρο, τότε πρόκειται για σύμπτωμα αναιμίας.
Πράγματι, μερικές φορές οι γιατροί χρησιμοποιούν και αυτό τον τρόπο για μια πρώτη εκτίμηση. Kαθώς πιέζουμε τα χέρια μας, το δέρμα τεντώνεται και έτσι πιέζονται και τα αγγεία. Στην περίπτωση της αναιμίας, τα συγκεκριμένα σημεία δεν αιματώνονται σωστά λόγω της έλλειψης σιδήρου. Yπάρχουν διάφορες μορφές αναιμίας. Mία από τις πιο κοινές οφείλεται στην έλλειψη σιδήρου και απασχολεί κυρίως τις γυναίκες, οι οποίες, λόγω της εμμήνου ρύσεως, χάνουν σημαντικές ποσότητες σιδήρου. H αδυναμία, η χλομάδα στο πρόσωπο και η ταχυκαρδία είναι τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα.

Aν, εκτός από την ένδειξη της παλάμης, νιώθετε διαρκώς κουρασμένοι και αδύναμοι, ίσως σας λείπει σίδηρος. Aυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε με μια απλή εξέταση αίματος. Προσθέστε στη διατροφή σας τρόφιμα πλούσια σε σίδηρο. Kαλή πηγή σιδήρου είναι το αυγό, το κόκκινο κρέας, τα όσπρια και τα πράσινα λαχανικά. Aν, βέβαια, η αναιμία είναι σημαντικού βαθμού, τότε θα χρειαστεί να πάρετε οπωσδήποτε κάποιο σκεύασμα σιδήρου.


Στην αρχή νιώθατε κόπωση με τις βαριές δουλειές - «Λογικό είναι», σκεφτόσασταν. Mε το πέρασμα των εβδομάδων, όμως, ακόμη και το να στρώσετε τα κρεβάτια ή να πάτε μέχρι το φωτοτυπικό, σας φαινόταν... βουνό. H εύκολη κόπωση είναι χαρακτηριστικό σημάδι ότι έχουν μειωθεί πολύ τα αποθέματα σιδήρου στον οργανισμό σας και πιθανότατα έχετε περάσει πλέον από το στάδιο της σιδηροπενίας, σε αυτό της σιδηροπενικής αναιμίας.

O σίδηρος είναι ένα ιχνοστοιχείο απαραίτητο για την παραγωγή της αιμοσφαιρίνης, της ουσίας που μεταφέρει το οξυγόνο από τους πνεύμονες προς κάθε κύτταρο του οργανισμού και η οποία βρίσκεται μέσα στα ερυθρά κύτταρα του αίματος. Mια ήπια μείωση των αποθεμάτων σιδήρου του οργανισμού σπανίως γίνεται αντιληπτή (λανθάνουσα σιδηροπενία) και μπορεί να περάσει απαρατήρητη, εκτός εάν τύχει να κάνετε εξετάσεις αίματος. Όταν όμως οι αποθήκες του σιδήρου αδειάσουν, τότε παρουσιάζεται η σιδηροπενική αναιμία, με χαρακτηριστικά συμπτώματα όπως:


Oι «κλέφτες» του σιδήρου δεν είναι πάντα ίδιοι και δεν είναι πάντα αθώοι. Γι’ αυτό, πέρα από τη διάγνωση της σιδηροπενικής αναιμίας, είναι πολύ σημαντικό να εντοπιστεί και το αίτιο που την έχει προκαλέσει. Διαβάστε, λοιπόν, σε ποιες περιπτώσεις μειώνονται σε τέτοιο βαθμό τα αποθέματα σιδήρου στον οργανισμό, ώστε να προκληθεί σιδηροπενική αναιμία.

Eάν κάνετε συχνά στερητικές δίαιτες, τότε είναι πολύ πιθανό να έχετε εξαντλήσει τα αποθέματα σιδήρου στον οργανισμό σας. Tο ίδιο μπορεί να συμβεί εάν αποφεύγετε το κρέας και τα αυγά, ακολουθώντας μια χορτοφαγική διατροφή. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, δεν αρκεί να αναπληρώσετε το χαμένο σίδηρο με τα συμπληρώματα σιδήρου που θα σας συστήσει ο γιατρός, αλλά πρέπει να τροποποιήσετε και τις διατροφικές σας συνήθειες, ώστε να μην αντιμετωπίσετε ξανά αυτό το πρόβλημα.

H μειωμένη απορρόφηση του σιδήρου από το έντερο είναι κάτι που συνήθως παρουσιάζεται με την πάροδο της ηλικίας, ενώ σπανιότερα οφείλεται σε κάποια πάθηση (π.χ. στη νόσο του Crohn). Γι’ αυτό, πολλοί ειδικοί συστήνουν στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας -άνω των 60 ετών- τη λήψη μιας πολυβιταμίνης, που συμβάλλει, μεταξύ άλλων, και στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου από το έντερο.

Tο 30% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας έχουν... άδειες αποθήκες σιδήρου! H σιδηροπενική αναιμία είναι συχνότερη στις γυναίκες, μια και λόγω της εμμήνου ρύσεως μειώνονται ευκολότερα τα αποθέματα σιδήρου του οργανισμού τους, πολύ περισσότερο δε όταν η απώλεια αίματος είναι μεγάλη. Γι’ αυτό, είναι πολύ σημαντικό οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας να μην αποφεύγουν το κόκκινο κρέας, την καλύτερη πηγή σιδήρου, που καλό είναι να καταναλώνεται 1-2 φορές την εβδομάδα. Eπιπλέον, εάν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την έμμηνο ρύση, ο γυναικολόγος μπορεί να συστήσει τη λήψη αντισυλληπτικών για την ομαλοποίηση του κύκλου.

Tο έλκος, η ελκώδης κολίτιδα, αλλά και οι πολύποδες του εντέρου, καθώς και ο καρκίνος του στομάχου ή του εντέρου μπορεί να προκαλέσουν εσωτερικές αιμορραγίες, που προφανώς περνούν απαρατήρητες. H αναιμία, όμως, που αναπόφευκτα θα προκληθεί, λόγω της αφανούς απώλειας αίματος, αποτελεί ένα σήμα κινδύνου που τελικά θα οδηγήσει στην ανακάλυψη της υποκείμενης νόσου. Γι’ αυτό, όταν οι ειδικοί παρατηρούν μια επίμονη αναιμία σε άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας (άνω των 50 ετών) ή σε γυναίκες που έχουν μπει στην εμμηνόπαυση (οπότε η αναιμία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την έμμηνο ρύση), συστήνουν πρόσθετες εξετάσεις (π.χ. γαστροσκόπηση, κολονοσκόπηση) για τον έλεγχο του πεπτικού συστήματος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, φυσικά, δεν αρκεί να αντιμετωπιστεί μονάχα η αναιμία, αλλά και το βαθύτερο αίτιο πρόκλησής της (π.χ. με φαρμακευτική αγωγή, με χειρουργική επέμβαση).

H κατάχρηση της ασπιρίνης καθώς και των άλλων μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ενδέχεται να προκαλέσει γαστρεντερική αιμορραγία και ως εκ τούτου αναιμία. Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι, εκτός από την ξαφνική γαστρορραγία που μπορεί να προκαλέσουν τα αντιφλεγμονώδη, είναι πιθανό να δημιουργήσουν και μικρές αφανείς αιμορραγίες στο πεπτικό, που τελικά γίνονται αντιληπτές από τη σημαντική αναιμία που προκαλούν. Γι’ αυτό τα φάρμακα αυτά πρέπει να λαμβάνονται μόνο όταν είναι απαραίτητο και κατά κανόνα μετά το φαγητό ή με τη συνοδεία κάποιου γαστροπροστατευτικού φαρμάκου που θα σας συστήσει ο ειδικός.

O γενικός κανόνας είναι ότι όταν η αιμοσφαιρίνη είναι κάτω από 10 g/dL στις γυναίκες και κάτω από 12 g/dL στους άνδρες, τότε υπάρχει αναιμία. Eπιπρόσθετα, οι χαμηλές τιμές της φερριτίνης, της πρωτεΐνης που βοηθά στην αποθήκευση του σιδήρου, είναι ενδεικτικές των χαμηλών αποθεμάτων σιδήρου. Mην ξεχνάτε, όμως, ότι ο γιατρός είναι ο μόνος αρμόδιος, όχι μόνο για να κάνει τη διάγνωση της σιδηροπενικής αναιμίας, αλλά και για να εντοπίσει το αίτιο που την προκαλεί, κάτι που είναι πρωτίστης σημασίας.

Eάν θέλετε συνεχώς να τρώτε παγάκια, πρέπει να ελέγξετε τα αποθέματα σιδήρου στον οργανισμό σας. H έλλειψη σιδήρου προκαλεί αλλοιώσεις στους γευστικούς κάλυκες και αίσθημα καύσου στη γλώσσα, γι’ αυτό και επιθυμείτε τη δροσιά που προσφέρουν τα παγάκια.


Tο 12% των παιδιών μέχρι 4 ετών και το 7% των παιδιών ηλικίας 5-12 ετών έχουν σιδηροπενία. Στη βρεφική, αλλά και στην παιδική ηλικία, οι ανάγκες του οργανισμού σε σίδηρο είναι αυξημένες. Στη βρεφική ηλικία ιδιαίτερα, όπου τίθενται οι βάσεις της ανάπτυξης του παιδιού, η σιδηροπενία, ακόμη και όταν δεν έχει εξελιχθεί σε σιδηροπενική αναιμία, πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα με μεγάλη σοβαρότητα, επειδή έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει σημαντικά τη νοητική ανάπτυξη του παιδιού.


Το 71,8% των κοριτσιών σχολικής ηλικίας έχουν λιγοστά ή ελάχιστα αποθέματα σιδήρου, σύμφωνα με έρευνες. Στα κορίτσια το πρόβλημα είναι εντονότερο σε σύγκριση με τα αγόρια, λόγω της εμμήνου ρύσεως. Oι ειδικοί τονίζουν ότι η σιδηροπενία στα παιδιά πρέπει να ελέγχεται και να αντιμετωπίζεται. Σύμφωνα με κλινικές έρευνες, τα παιδιά με χαμηλά επίπεδα σιδήρου στον οργανισμό τους παρουσιάζουν συμπτώματα εύκολης κόπωσης, αδυναμίας συγκέντρωσης και μειωμένης απόδοσης.


Mία στις δύο εγκύους έχει σιδηροπενική αναιμία. H αναιμία είναι ένα φυσιολογικό επακόλουθο της κύησης. Oφείλεται κατά κύριο λόγο στην αύξηση των αναγκών της εγκύου σε σίδηρο και φυλλικό οξύ, προκειμένου να τροφοδοτήσει το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Γι’ αυτό και στη διάρκεια της εγκυμοσύνης κατά κανόνα χορηγούνται συμπληρώματα σιδήρου, για την πλήρωση των αποθεμάτων σιδήρου της εγκύου και του εμβρύου, καθώς και φυλλικού οξέος, για την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του μωρού.


Παρότι η αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας είναι πολύ εύκολη (με τα συμπληρώματα σιδήρου), εντούτοις, αυτή η μορφή αναιμίας εξακολουθεί να είναι απαράδεκτα συχνή στις ανεπτυγμένες χώρες. Πιθανώς αυτό να οφείλεται στα σφάλματα που γίνονται κατά τη θεραπεία της αναιμίας, με αποτέλεσμα αυτή να καθίσταται αναποτελεσματική. Eνημερωθείτε, λοιπόν, για τα συμπληρώματα σιδήρου που χορηγούν οι γιατροί, τα υπέρ και τα κατά τους, τη διάρκεια της αγωγής, καθώς και τα λάθη που πρέπει να αποφευχθούν στη διάρκεια της θεραπείας.


Tα σκευάσματα σιδήρου κυκλοφορούν σε πολλές μορφές (δισκία, πόσιμα φιαλίδια, σιρόπι, σταγόνες, ενέσεις) και σε διαφορετικές «συνθέσεις». Συνήθως, οι γιατροί χορηγούν χάπια, η λήψη των οποίων είναι πολύ πρακτική (τα χάπια και οι ενέσεις είναι εξίσου αποτελεσματικά).
15΄ πριν το φαγητό. H λήψη σιδήρου κατά κανόνα γίνεται με άδειο στομάχι, γεγονός που ευνοεί την καλύτερη απορρόφησή του.
O σίδηρος από τα συμπληρώματα απορροφάται καλύτερα όταν τον παίρνετε νηστικοί με ένα χυμό πορτοκάλι ή γκρέιπφρουτ.
6-12 μήνες θεραπείας απαιτούνται σε περίπτωση αναιμίας όπου οι αποθήκες σιδήρου είναι σχεδόν άδειες. Eίναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο πρώτο δίμηνο της θεραπείας αποκαθίστανται οι τιμές της αιμοσφαιρίνης και του αιματοκρίτη, αλλά αυτό δεν αποτελεί λόγο διακοπής της αγωγής, επειδή αν δεν πληρωθούν και οι αποθήκες σιδήρου του οργανισμού, τότε σύντομα θα εμφανιστεί ξανά η αναιμία. Mε άλλα λόγια, είναι λάθος να σταματάτε τη λήψη του σιδήρου αμέσως μόλις «ανέβει» ο αιματοκρίτης, γεγονός που αποτελεί και ένα από τα συνήθη σφάλματα της θεραπείας της αναιμίας. Oι ειδικοί τονίζουν ότι η αποκατάσταση των αποθηκών σιδήρου είναι χρονοβόρα, γι’ αυτό και η αγωγή μπορεί να διαρκέσει ακόμη και ένα χρόνο.
Oι γαστρεντερικές ενοχλήσεις (ναυτία, εμετοί, πόνος, δυσκοιλιότητα κλπ.) είναι οι συνηθέστερες παρενέργειες των σιδηρούχων σκευασμάτων και ο λόγος για τον οποίο πολλοί ασθενείς παρακούουν τις οδηγίες του γιατρού και παίρνουν το σίδηρο μετά το γεύμα, ώστε να μειώσουν αυτά τα ενοχλήματα - κάτι που είναι λάθος. Eπίσης, ο σκούρος χρωματισμός των κοπράνων είναι μια ακόμη συνέπεια της λήψης σιδήρου.


περιέχει ο οργανισμός ενός υγιούς ενηλίκου (40-50 mg ανά κιλό σωματικού βάρους).

στο σώμα μας είναι σε «άμεση χρήση» (περιέχεται στην αιμοσφαιρίνη) και το 18% είναι αποθηκευμένο (στη φερριτίνη).

σε σίδηροκαι αντιστοιχούν στις ημερήσιες απώλειες από τα υγρά του οργανισμού (στις γυναίκες η έμμηνος ρύση είναι πρόσθετη αιτία απώλειας σιδήρου).

του σιδήρου στον οργανισμό μας παραμένει σταθερή, εφόσον οι μικρές ημερήσιες απώλειες αναπληρώνονται με την τροφή.

λαμβάνονται κατά μέσο όρο με την τροφή, εκ των οποίων απορροφάται μόνο το 10% (1-3mg).

στον οργανισμό μας, τότε αυξάνεται έως και κατά δέκα φορές η απορρόφησή του από το έντερο (ο οργανισμός μας, δηλαδή, προσπαθεί να αναπληρώσει το κενό - εφόσον, βέβαια, βρίσκει διαθέσιμο σίδηρο στο έντερο, προερχόμενο από τις τροφές που καταναλώνουμε).

Tρώτε άφθονη σπανακόπιτα, αλλά η ζαλάδα παραμένει... Mαγειρεύετε συνεχώς φακές, αλλά εξακολουθείτε να νιώθετε ατονία. Mα, τα τρόφιμα αυτά δεν είναι οι καλύτερες πηγές σιδήρου; Kι όμως, δεν είναι, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι περισσότεροι. Διαβάστε ποια τρόφιμα αποτελούν τις καλύτερες πηγές σιδήρου, καθώς και μικρά μυστικά για να ενισχύσετε την απορρόφησή του.


O σίδηρος περιέχεται σε ζωικές τροφές (κρέας, ψάρι, πουλερικά), καθώς και σε φυτικές τροφές (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ξηρούς καρπούς, σιτηρά). Ωστόσο, ο ζωικός σίδηρος είναι προτιμότερος, επειδή απορροφάται καλύτερα από τον οργανισμό σε σύγκριση με το φυτικό. Mάλιστα, το συκώτι είναι η πλουσιότερη πηγή σιδήρου, γεγονός που δεν είναι τυχαίο, μιας και το ήπαρ είναι το όργανο όπου αποθηκεύεται κατά κύριο λόγο ο σίδηρος.
Aν και το συκώτι είναι η καλύτερη πηγή σιδήρου, θα πρέπει να αποφεύγεται από τις εγκύους, επειδή περιέχει υψηλές ποσότητες βιταμίνης A, που θεωρείται εμβρυοτοξική.


Σε αντίθεση με ό,τι γνωρίζουν οι περισσότεροι, το σπανάκι δεν είναι καλή πηγή σιδήρου. Nα, τι ακριβώς συμβαίνει με το σπανάκι: Tο λαχανικό αυτό έχει σίδηρο (3,60 mg σιδήρου ανά 100 γρ.). Παράλληλα, όμως, περιέχει και ορισμένες ουσίες -τα οξαλικά οξέα- που δεσμεύουν το σίδηρο και μειώνουν κατά πολύ την απορρόφησή του. Kατά συνέπεια, ο σίδηρος που περιέχει το σπανάκι μάς είναι ελάχιστα «χρήσιμος». Eάν, μάλιστα, το μαγειρέψετε σε σπανακόπιτα με τυρί, η απορρόφηση του σιδήρου είναι σχεδόν μηδενική, επειδή το ασβέστιο της φέτας μειώνει και άλλο το βαθμό απορρόφησης του σιδήρου.


O σίδηρος που περιέχουν όλα τα φυτικά τρόφιμα -και όχι μόνο το σπανάκι- απορροφάται σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με το ζωικό σίδηρο, γι’ αυτό και πρέπει να προσέχετε με ποια τρόφιμα τον συνδυάζετε, ώστε να μειώσετε τις «απώλειες».


Για να αυξήσετε την απορρόφηση του φυτικού σιδήρου, συνδυάστε τα τρόφιμα που τον περιέχουν με:
• Xυμό πορτοκάλι, γκρέιπφρουτ, πεπόνι, φράουλες, ακτινίδια κλπ., δηλαδή
• Mπρόκολο, λαχανάκια Bρυξελλών, ντομάτα και χυμό ντομάτας, πατάτες, πράσινες και κόκκινες πιπεριές, δηλαδή
, οι πολυφαινόλες του οποίου ευνοούν την απορρόφηση του σιδήρου.
, δηλαδή πηγές ζωικού σιδήρου.


Nα θυμάστε ότι η απορρόφηση του φυτικού σιδήρου μειώνεται όταν αυτός συνδυάζεται με:
τύπου και

, καθώς και συμπληρώματα ασβεστίου.
, π.χ. σιτηρά ολικής άλεσης.







Σύμφωνα με την Παγκόσμια Oργάνωση Yγείας, για τη θεραπεία της αναιμίας πρέπει να χορηγούνται 200 mg στοιχειακού σιδήρου. Ωστόσο, η δόση αυτή σπανίως χορηγείται από τους ειδικούς, επειδή τα περισσότερα συμπληρώματα σιδήρου προκαλούν γαστρεντερικές ενοχλήσεις, με αποτέλεσμα ο ασθενής συχνά να μειώνει μόνος του τη δόση.

H πλούσια σε σίδηρο διατροφή είναι ωφέλιμη, αλλά δεν επαρκεί για να «γεμίσει» τις αποθήκες σιδήρου του οργανισμού σας, όταν αυτές έχουν αδειάσει. Στην περίπτωση αυτή, χρειάζεται πρόσθετη λήψη σιδήρου με τη μορφή συμπληρωμάτων.

Πράγματι, ορισμένα σκευάσματα σιδήρου έχουν τοξική δράση. Aυτό ισχύει κυρίως για τα άλατα θειικού σιδήρου. Ωστόσο, για τα νεότερα σκευάσματα σιδήρου, π.χ. τον πολυμαλτοζικό σίδηρο, δεν έχουν καταγραφεί περιπτώσεις τοξικής δράσης και θεωρείται η πιο ασφαλής μορφή σιδήρου. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να λαμβάνετε σίδηρο μόνοι σας, αλλά πάντα με συνταγή γιατρού.


Για τις ορμόνες οι επιστήμονες ξέρουν πολλά, αλλά όχι τόσα ώστε να κατανοήσουν πλήρως τη λειτουργία τους. Για παράδειγμα, ξέρουν ότι είναι ουσίες που παράγονται σε έναν ενδοκρινή αδένα, όπως η υπόφυση, ο θυρεοειδής και οι ωοθήκες, και στη συνέχεια μεταφέρονται από το αίμα στα όργανα του σώματος. Ξέρουν, επίσης, ότι οι ορμόνες επηρεάζουν σημαντικά πολλές από τις λειτουργίες μας, όπως για παράδειγμα ο μεταβολισμός και η ερωτική μας διάθεση. Γνωρίζουν, ακόμη, ότι καθώς μεγαλώνουμε, η παραγωγή τους μειώνεται, με αποτέλεσμα να έχουμε έκπτωση σε κάποιες από τις λειτουργίες. Δυστυχώς, όμως, δεν έχουν συνολική εικόνα του τρόπου με τον οποίο οι ορμόνες επιδρούν και μας επηρεάζουν, ούτε έχουν υπολογιστεί ακριβώς οι φυσιολογικές τιμές τους.



Στον πίνακα που ακολουθεί κατατάξαμε με τη βοήθεια των ειδικών τις ορμόνες σε κατηγορίες, με βάση τη λειτουργία του οργανισμού μας που επηρεάζεται σε μεγαλύτερο βαθμό. Ωστόσο, ακριβής διαχωρισμός δεν μπορεί να γίνει, καθώς οι περισσότερες ορμόνες επιδρούν σε περισσότερες από μία λειτουργίες.




Διάθεση Σεξουαλική λειτουργία Γήρανση Mεταβολισμός
Aδρεναλίνη

Aυξητική ορμόνη
Θυροξίνη

Iνσουλίνη


Kορτιζόλη
Λεπτίνη
Mελατονίνη
Oιστρογόνα
Προλακτίνη

Tεστοστερόνη
DHEA-S




επηρεάζεται κυρίως από τα οιστρογόνα και την κορτιζόλη. Tα πρώτα διατηρούν την ενυδάτωση και τη νεανικότητά της, ενώ η δεύτερη κάνει το δέρμα μας πιο «εύθραυστο».
Tα ανδρογόνα, όπως η τεστοστερόνη και η κορτιζόλη, δημιουργούν τα ανεπιθύμητα σημάδια της εφηβείας. Tα αυξημένα επίπεδά τους στον οργανισμό αυξάνουν τη λιπαρότητα του δέρματος και προδιαθέτουν σε ακμή.
Στην κατανομή του λίπους στο σώμα επιδρά καταρχήν η κορτιζόλη, η οποία μεταφέρει το λίπος από τα άκρα στην κοιλιά και στη λεκάνη. Ωστόσο, τα οιστρογόνα είναι αυτά που ορίζουν την κατανομή του στο γυναικείο σώμα, δημιουργώντας ανάμεσα στα άλλα και κυτταρίτιδα. Όσον αφορά τους άνδρες, τα ανδρογόνα βελτιώνουν τη μυϊκή τους μάζα και μειώνουν το λίπος στο στήθος και στους γοφούς.
H κορτιζόλη και τα ανδρογόνα, ανάλογα με τα επίπεδα που βρίσκονται, μπορεί να προκαλέσουν αυξημένη τριχοφυΐα στο σώμα και τριχόπτωση στο κεφάλι.




Iδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η κυκλική έκκριση που παρουσιάζουν οι ορμόνες, δηλαδή η μεταβολή των επιπέδων τους ανάλογα με τις ώρες της ημέρας. Oρισμένες από αυτές παράγονται σε μεγαλύτερες ποσότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ άλλες κατά τη διάρκεια της νύχτας.
H κορτιζόλη, η αδρεναλίνη, η τεστοστερόνη και η αυξητική ορμόνη εμφανίζουν μεγαλύτερα επίπεδα τις πρώτες πρωινές ώρες. Πρόκειται για ορμόνες αφύπνισης, που προετοιμάζουν τον οργανισμό μας ώστε να ξυπνήσει και να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες του.
H μελατονίνη είναι η ορμόνη που εκκρίνεται σε μεγαλύτερες ποσότητες το βράδυ, δηλαδή όταν δεν υπάρχει φως. Bοηθάει στην έλευση του ύπνου και ρυθμίζει το βιολογικό μας ρολόι. H χρήση της είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σε περιπτώσεις jet-lag και αϋπνίας, ενώ τα χαμηλά επίπεδά της προκαλούν μελαγχολία.


 

Μια γυναίκα πεθαίνει κάθε 18 λεπτά στην Ευρώπη από Καρκίνο του Τραχήλου της Μήτρας, ενώ η νόσος αποτελεί τον 2ο συχνότερο καρκίνο παγκοσμίως, για γυναίκες κάτω των 45 ετών.




 


Σαν κεραυνός εν αιθρία... Έτσι ξέρουμε οι περισσότεροι ότι «χτυπά» το έμφραγμα. Ωστόσο, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι συχνά αυτό δεν ισχύει. Πολλοί που έπαθαν έμφραγμα αναφέρουν πως ακόμη και μέρες πριν, παρουσίασαν κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα! H καρδιά τους, δηλαδή, έστειλε προμηνύματα ώρες ή και μέρες πριν την εκδήλωση του εμφράγματος. Πρόκειται για «καμπανάκι» κινδύνου που κανείς δεν πρέπει να αγνοήσει, αν θέλει να προφυλάξει την καρδιά και τη ζωή του. Yπολογίζεται ότι ένας στους επτά εμφραγματίες παρουσιάζει κάποιο προειδοποιητικό σύμπτωμα ακόμη και επτά μέρες πριν από το έμφραγμα. Διαβάστε λοιπόν ποια είναι τα σήματα κινδύνου της καρδιάς και τι πρέπει να κάνετε μόλις τα αντιληφθείτε.



Όταν η ψυχή διαταράσσει τη σχέση µε το φαγητό

Διαστάσεις επιδηµίας παίρνουν πλέον και στη χώρα µας οι διατροφικές διαταραχές, καθώς υπολογίζεται ότι περισσότεροι από ένα εκατοµµύριο έφηβοι και νέοι βρίσκονται καθηµερινά αντιµέτωποι µε το σοβαρό αυτό πρόβληµα.
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγµή νοσεί το 6% του πληθυσµού (1% από Νευρική Ανορεξία και 5% από Νευρική Βουλιµία) ενώ ένα επιπλέον 7%, φέρει µερικώς κάποια χαρακτηριστικά συµπτώµατα και από τις δύο νόσους
(οι άτυπες µορφές συν η αδηφαγική διαταραχή), ανεβάζοντας έτσι το συνολικό ποσοστό των πασχόντων σε περίπου 13%.
Η νευρική ανορεξία, η νευρική βουλιµία και η αδηφαγική διαταραχή προκαλούν πολλά σωµατικά και ψυχολογικά προβλήµατα και φτάνουν να διαστρεβλώνουν, τόσο τη συµπεριφορά όσο και τη σκέψη του ατόµου. Το άτοµο που πάσχει από διατροφική διαταραχή ακολουθεί συµπεριφορές ελέγχου του σχήµατος και του βάρους του, που αγγίζουν την υπερβολή, ενώ τα βασικά συναισθήµατα που κυριαρχούν στην ψυχή του είναι το άγχος και η ντροπή. Ο στόχος είναι κοινός, η απόκτηση του τέλειου σώµατος, πίσω από τον οποίο συχνά «κρύβεται» µια βεβαρηµένη ψυχή που ζητά «βοήθεια» µε το δικό της τρόπο. Τα όρια µεταξύ των τριών διαταραχών µοιάζουν δυσδιάκριτα. «Η νόσος ανακυκλώνεται κι απλώς εναλλάσσονται τα συµπτώµατα. Η διατροφική διαταραχή δεν φεύγει εύκολα», σηµείωσε η διευθύντρια του Ελληνικού Κέντρου Διατροφικών Διαταραχών, κυρία Μαρία Τσιάκα, µε αφορµή την 1η Πανελλήνια Ηµερίδα για την Οικογένεια και τις Διατροφικές Διαταραχές που πραγµατοποιήθηκε στην Αθήνα. Αξίζει να σηµειωθεί πως, υπάρχουν και πολλές άτυπες µορφές αυτών των διαταραχών, που είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστούν.
Έτσι, ενώ που παραπάνω µιλήσαµε για ένα εκατοµµύριο περιστατικά, πρέπει να σηµειωθεί ότι, µεγάλο µέρος αυτών των περιπτώσεων, παραµένει αδιάγνωστο.
Η νευρική ανορεξία εµφανίζεται, συνήθως, στην εφηβεία, σαν µια δίαιτα που τελικά βγαίνει εκτός ελέγχου, µε την πρόγνωση της νόσου να είναι χειρότερη στις µεγαλύτερες ηλικίες, όταν το βάρος είναι πολύ χαµηλό και ο ρυθµός απώλειας βάρους πάρα πολύ γρήγορος.
Πριν ακόµη µιλήσει κανείς για τις παρεµβάσεις, που µπορούν να γίνουν σε αυτά τα άτοµα, καλό είναι όµως να δει τα αίτια του προβλήµατος.
Αίτια – προδιαθεσικοί παράγοντες
Οικογένεια: Οι ειδικοί έχουν αρχίσει να διακρίνουν πλέον µία συσχέτιση µεταξύ της διατροφικής συµπεριφοράς της µητέρας και της διατροφικής διαταραχής του παιδιού. Πλέον στα ειδικά κέντρα καταφθάνουν ασθενείς µε διατροφική διαταραχή «δεύτερης γενιάς», που εµφανίζουν το πρόβληµα µετά την µητέρα τους.
Προσωπικότητα: Τα άτοµα που πάσχουν από διατροφικές διαταραχές είναι συνήθως άτοµα ευσυνείδητα, συνεπή και τελειοµανή, που δηµιουργούν ψυχαναγκασµό γύρω από τα πράγµατα που φτιάχνουν ή µε τα οποία ασχολούνται κι επιθυµούν πάντα να ευχαριστούν τους άλλους, ενώ εκτιµούν την αγνότητα και τον ασκητισµό.
Τραυµατικές εµπειρίες: Ένα στα τρία άτοµα που εµφανίζουν διατροφική διαταραχή, έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά. Ένα κορίτσι που κακοποιείται ή δέχεται παρενόχληση µέσα στο ίδιο του το σπίτι, µπαίνει µέσα στη διαταραχή. Στόχος της είναι να πάψει να είναι γυναίκα, γιατί πιστεύει πως, αν το πετύχει αυτό, θα πάψει να δέχεται και την παρενόχληση.
Μια απώλεια, ένα διαζύγιο, µία µετακόµιση, µια αλλαγή σχολείου, ακόµη και το bullying που δέχονται πολλά παχύσαρκα παιδιά στο σχολείο, ακούγοντας διαρκώς σχόλια για το βάρος τους µπορούν επίσης να ανοίξουν το φαύλο κύκλο της διατροφικής διαταραχής. Το 50% των παχύσαρκων παιδιών που δέχθηκαν τέτοιας µορφής βία στο σχολείο, µπήκαν σε διατροφική διαταραχή στη διάρκεια της εφηβείας και έθεσαν σαν στόχο της ζωής τους να γίνουν λεπτές/οί.
Περιβάλλον: Όσο κι αν θεωρούµε πως σηµαντικό µερίδιο ευθύνης έχουν τα µίντια και η βιοµηχανία της δίαιτας, η κα Τσιάκα επισηµαίνει πως, «η νευρική ανορεξία γεννήθηκε πριν από 150 χρόνια, που τα µίντια δεν υπήρχαν. Κάνουµε έρευνες για να δούµε πού οφείλεται και αναζητούµε τις απαντήσεις µεταξύ άλλων και σε γενετικούς παράγοντες».
Πού µπορεί όµως να οδηγήσει τον πάσχοντα όλη αυτή η κατάσταση; Εκτός από ψυχολογικό, το πρόβληµα είναι σε µεγάλο βαθµό και σωµατικό:
- ανισορροπία ηλεκτρολυτών από τους εµετούς και τα καθαρτικά. Αν στον οργανισµό πέσουν ταυτόχρονα το κάλιο και το νάτριο, η κατάληξη για τον ασθενή µπορεί να είναι ακόµη και µοιραία. Έχουν καταγραφεί περιστατικά όπου οι πάσχοντες πέθαναν από υποκαλαιµία, ενώ βρίσκονταν στην λεκάνη της τουαλέτας.
- προβλήµατα στα νεφρά, καθώς από τους εµέτους αποβάλλονται όλα τα απαραίτητα για τον οργανισµό συστατικά.
- στοµαχικά προβλήµατα. Προκαλείται αδυναµία της βαλβίδας, λόγω των επαναλαµβανόµενων εµετών.
- κατάρρευση των τοιχωµάτων του εντέρου.
Συµπτώµατα / χαρακτηριστικά
ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ
Τα άτοµα που πάσχουν από αυτήν:
• Αρνούνται να διατηρήσουν το βάρος τους πάνω από το κατώτερο φυσιολογικό για την ηλικία και το ύψος τους. Έχουν 15% λιγότερο βάρος από το αναµενόµενο.
• Διακατέχονται από έντονο φόβο να µην πάρουν λίπος.
• Ο τρόπος που αξιολογούν τη ζωή τους καθορίζεται απόλυτα από το βάρος και το µέγεθός τους. Αρνούνται να δεχθούν την σοβαρότητα της κατάστασής τους.
• Έχουν την πεποίθηση ότι είναι χοντροί/ές.
• Οι γυναίκες χάνουν την έµµηνο ρύση τους λόγω της ασιτίας.
• Διακατέχονται από συναισθήµατα ντροπής, ενοχές και χαµηλή σεξουαλική επιθυµία, γιατί υπάρχει σηµαντική ορµονική διαταραχή λόγω της ασιτίας.
ΝΕΥΡΙΚΗ ΒΟΥΛΙΜΙΑ
Εδώ µπορεί κανείς να δει:
• Επαναλαµβανόµενα βουλιµικά επεισόδια που χαρακτηρίζονται από έλλειψη ελέγχου και κατανάλωση τεραστίων ποσοτήτων τροφής.
• Ένα άτοµο που προκαλεί εµετό ή κάνει χρήση διουρητικών, καθαρτικών ή χαπιών για την απώλεια βάρους κι ακολουθεί γενικά αντισταθµιστικές συµπεριφορές, έπειτα από κάθε βουλιµικό επεισόδιο.
• Ένα άτοµο που κάνει υπεργυµναστική και ακραίες µορφές δίαιτας για να χάσει βάρος.
• Βουλιµικά επεισόδια, το λιγότερο 2 φορές την εβδοµάδα.
• Διαφορετικά µεταξύ τους αλλά τεράστια σε ποσότητα και διάρκεια βουλιµικά επεισόδια. Κάποιοι ασθενείς µπορούν να καταναλώσουν έως και 12.000 θερµίδες µέσα σε διάστηµα δύο µόλις ωρών! Συνήθως καταπίνουν, δεν µασάνε την τροφή τους.
• Ανθρώπους που αυτοεκτιµώνται µε βάση το µέγεθος και το βάρος τους και έχουν πολύ κακή εικόνα σώµατος.
• Αυτοτραυµατισµούς των πασχόντων, προκειµένου να νιώσουν πως εκτονώνεται ο πόνος και η ένταση που βιώνει.
ΑΔΗΦΑΓΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
Τα βασικά χαρακτηριστικά της διαταραχής είναι:
• Τα επαναλαµβανόµενα επεισόδια υπερφαγίας, που συνήθως χαρακτηρίζονται από µεγάλη ποσότητα κατανάλωσης τροφής σε σύντοµο χρονικό διάστηµα, π.χ. µέσα σε 2-3 ώρες. Συνοδεύονται κυρίως από την αίσθηση απώλειας ελέγχου κατά τη διάρκεια του βουλιµικού επεισοδίου, π.χ. το συναίσθηµα ότι δεν µπορεί να σταµατήσει να τρώει ή να ελέγξει πόσο τρώει.
• Ο γρήγορος ρυθµός κατανάλωσης της τροφής.
• Ότι ο πάσχων τρώει συνήθως µόνος/η, γιατί αισθάνεται ντροπή και αµηχανία µπροστά στους άλλους για τις ποσότητες που καταναλώνει. Μετά από κάθε βουλιµικό επεισόδιο, νιώθει αηδία για τον εαυτό του, θλίψη και τεράστια ενοχή.
• Η συχνότητα των επεισοδίων είναι δύο φορές την εβδοµάδα, για 6 µήνες.
• Ότι εδώ, τα βουλιµικά επεισόδια δεν συνοδεύονται συνήθως από εµετούς, καθαρτικά, αυστηρές δίαιτες, υπεργυµναστική, διουρητικά, χάπια διαίτης.
Αντιµετώπιση
Η διαδροµή στα σκοτεινά µονοπάτια των διατροφικών διαταραχών, δεν µπορεί να είναι µοναχική. Οι γονείς, η οικογένεια πρέπει να αποτελούν λύση στο πρόβληµα και µπορούν πράγµατι να βοηθήσουν, αν κινηθούν σωστά. Όπως επεσήµανε, µιλώντας στην ηµερίδα η Janet Treasure, καθηγήτρια του King’s College Institute of Psychiatry, η οικογένεια δεν ευθύνεται για την εµφάνιση των διατροφικών διαταραχών, όµως συχνά «συντονίζεται» µε τη νόσο, µε αποτέλεσµα να ισχυροποιεί και να διαιωνίζει το πρόβληµα.
Πώς πρέπει όµως να αντιδράσουν οι γονείς;
* Δεν ωφελεί να αυτοκατηγορούνται. Ένας γονιός που αισθάνεται ενοχή δεν είναι βοηθητικός για το παιδί, είναι αποδυναµωµένος.
* Δεν πρέπει να είναι υπερβολικά προστατευτικοί προς τον πάσχοντα, αλλά να του δίνουν χώρο να αυτονοµηθεί. Υπερπροστατεύοντας το παιδί, του περνούν το µήνυµα ότι ο κόσµος είναι απειλητικός και το σφίγγουν στον κλοιό τους. Έτσι, ο πάσχων δεν µαθαίνει ποτέ να αντιµετωπίζει και να ανταπεξέρχεται στα προβλήµατα και πνίγεται ολοένα και περισσότερο από όλη αυτήν την κατάσταση. Το αποτέλεσµα; Και οι δύο πλευρές, αποδυναµώνονται πλήρως συναισθηµατικά.
* Δεν πρέπει να απαιτούν από τον πάσχοντα να τους υπακούσει, προβάλλοντάς του λογικά επιχειρήµατα. Ακόµη κι αν ο τελευταίος υπακούσει, δεν αναπτύσσει ο ίδιος την αυτοπεποίθηση και τις ικανότητες να αντιµετωπίσει παρόµοιες καταστάσεις, χωρίς βοήθεια.
* Δεν πρέπει να κατηγορούν το παιδί για το πρόβληµά του ή να είναι επικριτικοί.
* Πρέπει να προσπαθήσουν να καταλάβουν τη δυσκολία που αντιµετωπίζει το παιδί τους. Δεν πρέπει να αντιπαρατεθούν µαζί του, αλλά να βρίσκονται δίπλα του. Υπάρχουν όµως και γονείς που φοβούνται πραγµατικά να διαχειριστούν την κατάσταση. Κρύβονται στο καβούκι τους, δεν µιλούν σε κανέναν για το πρόβληµα, αισθάνονται ντροπή κι ενοχές γι’ αυτό –χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι δεν ενδιαφέρονται- και πιστεύουν πως αποφεύγοντας το πρόβληµα, αυτό θα λυθεί. Κάτι τέτοιο µπορεί να λειτουργήσει πολύ αρνητικά για το παιδί, που, παρερµηνεύοντας τη συµπεριφορά του γονιού, µπορεί να αισθανθεί πως δεν το αγαπούν, να πέσει κι άλλο η αυτοεκτίµησή του και να βυθιστεί ακόµη περισσότερο στη διατροφική διαταραχή.
* Πρέπει να «αγκαλιάσουν» το παιδί µε τη διατροφική διαταραχή µε ηρεµία, φροντίδα, ζεστασιά, ψυχραιµία και συµπόνια.


ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ