ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σωστό ή Λάθος;
1. Η επιστροφή ποσότητας φαγητού στο στόμα, μετά το τέλος των γευμάτων δεν είναι ένδειξη έλκους.
1. Σωστό: Η επαναφορά της τροφής στον οισοφάγο αποτελεί βασικό σύμπτωμα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Το στομαχικό έλκος εκδηλώνεται κυρίως με πόνο, φούσκωμα, καούρες, ξινίλες, εμετούς και δυσπεψία. Τα συμπτώματα υποχωρούν μετά το φαγητό και επιδεινώνονται ανάμεσα στα γεύματα
2. Η κακή διατροφή και το άγχος το προκαλούν
2. Λάθος: Αυτή η αντίληψη επικρατούσε στο παρελθόν. Από τη στιγμή όμως που οι ερευνητές εντόπισαν τον πραγματικό ένοχο στο μικρόβιο που ονομάζεται ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, παράγοντες όπως άγχος και διατροφή θεωρούνται ικανοί μόνο να επιδεινώσουν το έλκος (όχι να το προκαλέσουν). Όσο για το μικρόβιο-ένοχο, η πρόσβαση στο στομάχι γίνεται μέσω φαγητού, νερού ή σάλιου και δεν είναι σίγουρο ότι όποιος το κολλήσει, θα νοσήσει από αυτό. Επίσης, για τη δημιουργία έλκους ενοχοποιούνται και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα. 
3. Το έλκος είναι μικρόβιο.
3. Λάθος: Το έλκος δεν είναι μικρόβιο, αλλά πληγή που μπορεί να εμφανιστεί στο τοίχωμα του στομάχου και στο δωδεκαδάκτυλο (τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα που βρίσκεται μετά το στομάχι). Παρόλο που τα συμπτώματά τους μοιάζουν, το έλκος στομάχου είναι διαφορετική πάθηση από το έλκος δωδεκαδακτύλου. Το δεύτερο εμφανίζεται συχνότερα και προκαλεί ενοχλήσεις σε άτομα ηλικίας 20-40 ετών, ενώ το έλκος στομάχου παρουσιάζεται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και κάποιες φορές αποτελεί ένδειξη καρκίνου.
4. Η γαστροσκόπηση δεν είναι ο μοναδικός τρόπος να διαγνωστεί το έλκος στο στομάχι σου. 
4. Σωστό: Μετά τη λήψη ιστορικού και την εξέτασή σου, ο γαστρεντερολόγος μπορεί να σου συστήσει ακτινολογικό έλεγχο στομάχου και δωδεκαδακτύλου. Σε περίπτωση, όμως, που το αποτέλεσμα επιβεβαιώσει την ύπαρξη έλκους, θα χρειαστεί γαστροσκόπηση για τη βιοψία. Παρόλο, λοιπόν, που δεν είναι η μοναδική εξέταση για τη διάγνωση  του έλκους, η γαστροσκόπηση είναι σίγουρα η πιο έγκυρη, ακριβής και ασφαλής.




Λονδίνο: Επιστημονική εξήγηση επιχείρησαν να δώσουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λονδίνου στην ενστικτώδη κίνηση του ανθρώπου να αγγίζει το σημείο του σώματός του που πονά.
Το άγγιγμα αυτό μπορεί να απαλύνει τον πόνο, ακόμα και σε σημαντικό βαθμό, επειδή βοηθά τον εγκέφαλο να σχηματίσει καλύτερη εικόνα για το σώμα του, σύμφωνα με έρευνα του Δρ Πάτρικ Χάγκαρτ του Ινστιτούτου Γνωσιακής Νευροεπιστήμης που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Current Biology.
Διαπίστωσε ότι ο πόνος, ο οποίος είναι μια πολύπλοκη προσωπική εμπειρία, δεν σχετίζεται μόνο από τα σήματα που λαμβάνει ο εγκέφαλος από τα αισθητήρια όργανα και τα περιφερειακά νεύρα, αλλά και με τον τρόπο που ο εγκέφαλος ενοποιεί αυτά τα σήματα σε μια συνεκτική αναπαράσταση του σώματός «του» ως συνόλου.
Το άγγιγμα, σύμφωνα με τους ερευνητές, επιτρέπει στον εγκέφαλο να σχηματίσει μια συνεκτική εικόνα του σώματος και αυτή η αντίληψη συμβάλλει στην άμβλυνση του πόνου. Το «κόλπο» -κατά τους επιστήμονες- δεν πιάνει όμως αν κάποιος άλλος αγγίζει το σημείο του πόνου μας.
Οι ερευνητές υπέβαλαν εθελοντές -μέσω μιας τεχνικής δημιουργίας ψευδαισθητικού πόνου στα δάχτυλα του χεριού- σε επώδυνες εμπειρίες στο εργαστήριο και μελέτησαν την αντίληψη του πόνου από τα άτομα, διαπιστώνοντας ότι όταν οι εθελοντές άγγιζαν με το ένα χέρι τους το σημείο στο άλλο χέρι όπου ένιωθαν πόνο, ο τελευταίος μειωνόταν αισθητά, μέχρι και 64%.
Η ανακάλυψη μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου.
ΑΠΕ-ΜΠΕ


Αποτελεί το 2% του συνόλου των καρκίνων που εκδηλώνονται κάθε χρόνο κι όμως είναι η τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτου από καρκίνο. Ο λόγος για τον καρκίνο του παγκρέατος, τη νόσο με τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας και μηδενικά συμπτώματα.
Ο καρκίνος του παγκρέατος εκδηλώνεται ετησίως σε περισσότερους από 37.000 ανθρώπους μόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου (ΑCS) ενώ το ποσοστό θνησιμότητας φτάνει τους 34.000 ετησίως, σύμφωνα με το Εθνικό Ίδρυμα Καρκίνου (ΝCΙ). Αποτελεί μία από τις μορφές των κακοηθών νόσων που ελάχιστα είναι γνωστές στο ευρύ κοινό, ενώ οι έρευνες για την εξεύρεση μιας θεραπείας χρηματοδοτούνται με πολύ λιγότερα χρήματα απo ό,τι για άλλες μορφές καρκίνου. Προς το παρόν δεν υπάρχει προληπτική εξέταση που να τον εντοπίζει έγκαιρα και ανιχνεύεται όταν είναι πια πλέον προχωρημένος. Ο γνωστός τενόρος Λουτσιάνο Παβαρότι, ο Αμερικανός ηθοποιός Μάικλ Λάντον είναι δύο από τα γνωστότερα θύματα της νόσου, ενώ πρόσφατα ο ηθοποιός Πάτρικ Σουέιζι διαγνώστηκε με καρκίνο του παγκρέατος. 
Παράγοντες κινδύνου
Η ακριβής αιτία του καρκίνου του παγκρέατος παραμένει άγνωστη, αλλά σύμφωνα με το ΝCΙ υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με αυτόν όπως:
η ηλικία. Είναι σπάνιος σε άτομα κάτω των 35 ετών ενώ η μεγαλύτερη συχνότητά του εντοπίζεται σε άτομα ηλικίας 60-80 ετών
το κάπνισμα. Μελέτες δείχνουν πως άτομα που καπνίζουν διπλασιάζουν έως και τριπλασιάζουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παγκρέατος
ο διαβήτης.
το οικογενειακό ιστορικό.
- το φύλο.
Είναι συχνότερος στους άνδρες απ' ό, τι στις γυναίκες.
Τα συμπτώματα
Ο καρκίνος του παγκρέατος λέγεται και «σιωπηρή νόσος» διότι στην αρχή δεν προκαλεί ιδιαίτερα συμπτώματα. Καθώς εξελίσσεται μπορεί να προκαλέσει:
- πόνο στο άνω μέρος της κοιλιάς ή ψηλά στη μέση,
- κιτρίνισμα του δέρματος και των ματιών
- σκούρο χρώμα στα ούρα (όλα λόγω ίκτερου)
- αδυναμία, ανορεξία, ναυτία, εμετούς και απώλεια βάρους
Τα παραπάνω συμπτώματα αποκαλούνται «μη ειδικά», καθώς μπορεί να οφείλονται και σε πολλές άλλες ασθένειες.
Σε ότι αφορά στη θεραπεία, αυτή μπορεί να είναι χειρουργική, ακτινοθεραπεία ή/και χημειοθεραπεία.


Είναι γνωστό ότι το κάπνισμα βλάπτει την υγεία. Αν σας είναι δύσκολο, παρ' όλα αυτά, να το κόψετε, μπορείτε τουλάχιστον να τροποποιήσετε τη διατροφή σας για να πάρετε τα μέγιστα οφέλη. Και αυτό, επειδή, σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια UCLA, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου των πνευμόνων μπορεί να μειωθεί κατά 50%, αν λάβετε φλαβονοειδή από τη διατροφή σας. Τα φλαβονοειδή είναι ουσίες με αντιοξειδωτική δράση, που βρίσκονται στο τσάι, τις φράουλες, το λάχανο, τα μήλα, τα όσπρια, τα κρεμμύδια, τη σόγια και το κόκκινο κρασί. Οι ουσίες αυτές εμποδίζουν την ανάπτυξη και μετάσταση όγκων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η δράση παρατηρήθηκε μόνο σε καπνιστές.



Εσείς τι τύπος είστε;
Το «μήλο» και το «αχλάδι» -όροι επιστημονικά τεκμηριωμένοι- αποτελούν τους δύο βασικούς τύπους σώματος, ενώ η «κλεψύδρα» και ο «σωλήνας» είναι δύο ενδιάμεσοι σωματότυποι. Αναγνωρίστε τα δικά σας χαρακτηριστικά και ανακαλύψτε τον τύπο σας.

Το "μήλο"

Ο κορμός είναι στρογγυλεμένος, με αποτέλεσμα να μοιάζετε ογκώδεις. Τα μπράτσα είναι συνήθως πλαδαρά.
Το λίπος συγκεντρώνεται στην κοιλιά και στο στομάχι.
Οι γλουτοί είναι μικροί και επίπεδοι.
Οι μηροί είναι αδύνατοι και τα πόδια λεπτά.
Δυνατό σας σημείο
Τα πόδια.

Το «αχλάδι»

Χαρακτηριστικός σωματότυπος των μεσογειακών γυναικών. Τα χέρια είναι μακριά και λεπτά, αλλά αγύμναστα. Το στέρνο είναι στενό και ο κορμός λεπτός. Οι γλουτοί είναι φαρδύτεροι από τους ώμους.
Το περιττό
λίπος έχει την τάση να συγκεντρώνεται στους μηρούς, τους γλουτούς και τα οπίσθια.
Οι γάμπες είναι συνήθως λεπτές.
Δυνατό σας σημείο
Οι ώμοι και η πλάτη.

Η "κλεψύδρα"

Οι ώμοι έχουν αντίστοιχο φάρδος με τους γοφούς. Η πλάτη είναι συνήθως αδύνατη. Η μέση είναι ιδιαίτερα λεπτή, δημιουργώντας το χαρακτηριστικό σχήμα της κλεψύδρας.
Τα οπίσθια είναι τονισμένα.
Οι γάμπες φαίνονται γυμνασμένες.
Δυνατό σας σημείο
Η μέση.

Ο "σωλήνας"

Ο κορμός μοιάζει μονοκόμματος και η
μέση δεν ξεχωρίζει.
Το στήθος είναι μικρό.
Τα χέρια και τα πόδια είναι λεπτά και
μακριά, όχι όμως γυμνασμένα.
Τα οπίσθια
είναι μικρά και επίπεδα.
Δυνατό σας σημείο
Τα λεπτά άκρα.

Οι «αποθήκες» λίπους στο μικροσκόπιο
Ο σωματότυπός μας εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τα γονίδιά μας. Ορισμένες έχουμε την τάση να αποθηκεύουμε το λίπος στην κοιλιά και άλλες στην περιφέρεια. Τι σημαίνει αυτό για την υγεία μας; Ποια είναι η γνώμη των ειδικών;

Τζένιφερ Λόπεζ vs Κέιτ Μος Πληθωρικές γυναίκες με «γεμάτους» γοφούς, όπως η Τζένιφερ Λόπεζ, έχουν πιο υγιή σωματότυπο σε σχέση με τις υπερβολικά αδύνατες, όπως το τοπ μόντελ Κέιτ Μος. Αυτό φαίνεται να υποστηρίζει πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Μεταβολισμού και Διαβήτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «International Journal of Obesity». Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το τοπικό λίπος που συσσωρεύεται γύρω από τους γλουτούς λειτουργεί προστατευτικά απέναντι στις καρδιαγγειακές παθήσεις και στα μεταβολικά νοσήματα (π.χ. σακχαρώδης διαβήτης). «Αχλάδι» όber alles

Στην επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που πραγματοποίησε την έρευνα συμμετέχει και ο έλληνας γιατρός-ερευνητής κ. Κωνσταντίνος Μανωλόπουλος. Τον βρήκαμε και του ζητήσαμε να μας βοηθήσει να λύσουμε το μυστήριο της αποθήκευσης του λίπους.

-Γιατί έγινε τόσος ντόρος με τη δημοσίευση της ομάδας σας;
-Γνωρίζαμε ότι το λίπος της κοιλιάς (σπλαχνικό) είναι το ανθυγιεινό λίπος, αφού αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση δυσλιπιδαιμίας, υπέρτασης, σακχαρώδους διαβήτη, καρδιαγγειακών νοσημάτων και εγκεφαλικών επεισοδίων. Το νέο είναι πως το λίπος στους γλουτούς έχει προστατευτική δράση. Η δημοσίευσή μας ουσιαστικά αποτελεί μια σύνοψη όλων των ερευνών που έχουν δημοσιευτεί πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Συνεχίζουμε, ωστόσο, να ερευνούμε τις μεταβολικές ιδιότητες του λίπους που συσσωρεύεται στην περιφέρεια και σύντομα θα δημοσιεύσουμε νέα στοιχεία.
-Γιατί διαφέρει το λίπος της κοιλιάς από αυτό των γλουτών;
-
Τρώγοντας ένα χάμπουργκερ, ο οργανισμός απορροφά τα λιπαρά οξέα και ένα μέρος τους το χρησιμοποιεί άμεσα για να κερδίσει ενέργεια, ενώ ένα άλλο το αποθηκεύει. Το λίπος της κοιλιάς έχει την ιδιότητα να εκκρίνει ένα υψηλό ποσοστό των λιπαρών οξέων, με αποτέλεσμα τα οξέα να παραμένουν για μεγάλο διάστημα στην κυκλοφορία του αίματος και να δημιουργούν προβλήματα, όπως αρτηριοσκλήρυνση. Αντίθετα, το λίπος των γλουτών δεν αφήνει τα λιπαρά οξέα να απελευθερωθούν, γι’ αυτό και είναι τόσο δύσκολο για τις γυναίκες να χάσουν πόντους από αυτή την περιοχή του σώματος. Όπως λένε και οι Άγγλοι,
«A moment on the lips, forever on the hips!». Ωστόσο, ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε τον μηχανισμό προστατευτικής δράσης αυτού του λίπους.
-Άρα, ιδανικός είναι ο σωματότυπος «αχλάδι»;
-Ιδανικός σωματότυπος από άποψη υγείας θα ήταν αυτός στον οποίο το λίπος θα συσσωρευόταν στους γοφούς, ενώ η κοιλιά θα παρέμενε αδύνατη. Όταν, όμως, τρώμε περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε, ένα μέρος της ενέργειας, δηλαδή του λίπους, θα αποθηκευτεί αναπόφευκτα πέρα από τους γλουτούς και στην κοιλιά. Έτσι, αναιρούνται οι προστατευτικές ιδιότητες του λίπους της περιφέρειας. Οι γυναίκες, πάντως, πρέπει να ξεφύγουν από το πρότυπο που προβάλλουν επιτακτικά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Καλό είναι να λένε: «Ναι, έχω λίγο λίπος γύρω από τους γοφούς, το οποίο όμως με προστατεύει, είναι μέρος του σώματός μου, της βιολογίας μου».

«“Κακό” λίπος το κοιλιακό»
«Είναι καλά τεκμηριωμένο πλέον ότι η κεντρική παχυσαρκία, δηλαδή αυτό που ονομάζουμε “μήλο”, είναι χειρότερη για την υγεία από την περιφερική παχυσαρκία, αυτήν που λέμε “αχλάδι”, λέει ο κ. Μανωλόπουλος. "Συνήθως, μάλιστα, χρησιμοποιούμε το πηλίκο της περιφέρειας της μέσης προς τους γοφούς ως μια σημαντική παράμετρο εκτίμησης των προοπτικών υγείας. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί ο σωματότυπος “αχλάδι” είναι προτιμότερος από το “μήλο”, όπως αυτές που επικεντρώνονται στις λιποκίνες (ορμόνες του λιπώδους ιστού), οι οποίες φαίνεται ότι έχουν διαφορετική προέλευση και συνέπειες ανάλογα με την κατανομή του λίπους. Πάντως, βέβαιο είναι ότι τόσο η στεφα­νιαία νόσος όσο και ενδεχομένως ορισμένες νεοπλασίες σχετίζονται κατεξοχήν με την κεντρική παχυσαρκία και όχι με την περιφερική.»

Fitness για σώμα με άποψη!

Σας προτείνουμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα γυμναστικής ανάλογα με τον σωματότυπό σας. Για το επιθυμητό αποτέλεσμα, κάντε τις ασκήσεις που αντιστοιχούν στον δικό σας τύπο, 2-3 φορές την εβδομάδα, σε συνδυασμό με αεροβική άσκηση, απαραίτητη για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της υγείας σας. Μην ξεχνάτε ότι ο σωματότυπός σας δεν αλλάζει, μπορεί όμως να βελτιωθεί.

«Μήλο», το δυνατό
Κάψτε λίπος
με αεροβική άσκηση. Ξεκινήστε 3 φορές την εβδομάδα, από 20΄, ώσπου να φτάσετε σταδιακά τις 5 φορές, από 30΄. Εστιάστε στην κοιλιά Οι πλάγιοι κοιλιακοί θα βοηθήσουν να διαχωριστεί η μέση σας από τον υπόλοιπο κορμό και να μη φαίνεται μονοκόμματο το σώμα. Σταδιακά, αυξήστε σε 3 σετ των 15-20 επαναλήψεων. Δυναμώστε τα κάτω άκρα, χρησιμοποιώντας σταδιακά μεγαλύτερο βάρος (π.χ. 2 βαράκια των 4-6 κιλών) και μειώνοντας παράλληλα τις επαναλήψεις. Το άθλημά σας Είστε μυώδεις και μπορείτε να κάνετε με ευκολία αθλήματα που θέλουν δύναμη (π.χ. κωπηλασία). Για να δυναμώσετε τα πόδια, ξεκινήστε ποδήλατο ή γυμναστήριο. Καταπολεμήστε την τάση που έχετε να παίρνετε βάρος, επιλέγοντας την αεροβική άσκηση που προτιμάτε. Σας ταιριάζει το τένις και το περπάτημα, όχι όμως και το τρέξιμο, το οποίο ενδεχομένως να προκαλέσει τραυματισμούς στα γόνατα, επειδή το σώμα σας είναι βαρύ και τα πόδια σας αδύνατα.

«Αχλάδι», το παιχνιδιάρικο
Κάψτε το περιττό λίπος
που συγκεντρώνεται στη λεκάνη, με συστηματική αεροβική άσκηση. Ξεκινήστε 3 φορές την εβδομάδα, από 20΄, και σταδιακά αυξήστε σε 5 φορές, από 30΄. Σμιλέψτε τους «γεμάτους» γοφούς σας, κάνοντας πολλές επαναλήψεις (πάνω από 15-20) για μηρούς/γλουτούς και περισσότερα από 1 σετ. Δυναμώστε τα πάνω άκρα, για να υπάρχει ισορροπία στη σιλουέτα σας. Το άθλημά σας Δεν θα δυσκολευτείτε στο περπάτημα, στο τρέξιμο ή στο ποδήλατο. Το κολύμπι θα σας βοηθήσει να ενδυναμώσετε το αδύναμο πάνω μέρος του σώματος, ενώ το σχοινάκι είναι ιδανικό για να «κάψετε» το λίπος στους γλουτούς. Μη διστάσετε, λοιπόν, να γυρίσετε πίσω στα παιδικά σας χρόνια!

«Κλεψύδρα», η εύκολη
Σμιλέψτε όλο το κορμί
Αν και έχετε καμπύλες, δεν υπάρχει μεγάλη ποσότητα λίπους στο σώμα σας. Διατηρηθείτε σε καλή φυσική κατάσταση ακολουθώντας συστηματικά ένα γενικό πρόγραμμα ενδυνάμωσης, συνδυασμένο με αεροβική άσκηση. 30΄ αεροβικής άσκησης, 3 φορές την εβδομάδα, αρκούν.Επιμείνετε στα κάτω άκρα (μηρούς/γλουτούς), αφού το λίπος τείνει να εγκαθίσταται στους μηρούς και τους γοφούς. Εκτός από «εκτάσεις», που αναφέρονται στο πρόγραμμά σας, μπορείτε να κάνετε και «προβολές» (πρόγραμμα «μήλου», «σωλήνα»). Οι ασκήσεις κοιλιακών θα σας βοηθήσουν να ενδυναμώσετε την αδύνατη μέση σας. Το άθλημά σας Το σώμα σας δεν έχει περίσσιο λίπος και σας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξετε όποιο σπορ σάς αρέσει, όπως μπάσκετ, βόλεϊ, τένις, ενώ σας ταιριάζει πολύ και το κολύμπι. Έχετε ελαφρύ σώμα, που χρειάζεται ενδυνάμωση, οπότε μια καλή ιδέα θα ήταν να δοκιμάσετε γιόγκα ή πιλάτες.

«Σωλήνας», ο αθλητικός
30΄ αεροβικής άσκησης,
3 φορές την εβδομάδα, αρκούν.Χτίστε τους μυς, ξεκινώντας με μικρό βάρος, γιατί είστε αρκετά αδύναμοι, και αυξήστε σταδιακά το βάρος και τις επαναλήψεις.
Μην πιεστείτε, το ίδιο σας το σώμα θα σας καθοδηγήσει. Το άθλημά σας
Το σώμα σας είναι αθλητικό και σας επιτρέπει να κάνετε όποιο σπορ θέλετε. Η λεπτή σας σιλουέτα είναι, επίσης, ιδανική για τον χορό και το μπαλέτο. Δοκιμάστε γιόγκα ή πιλάτες για ενδυνάμωση ή επιλέξτε το κολύμπι.

Οι ασκήσεις μία προς μία

Χέρια «Ποντίκια»
(δικέφαλοι)

Όλοι οι τύποι
Παίρνετε 2 βαράκια ή 2 μπουκάλια γεμάτα νερό. Στέκεστε με τα πόδια ανοιχτά στο πλάτος των ώμων, τα γόνατα πολύ ελαφρά λυγισμένα και τον κορμό σε ευθεία γραμμή. Ξεκινάτε έχοντας τα βαράκια κάτω στα πλάγια του σώματός σας και στη συνέχεια τα σηκώνετε αργά, μέχρι να φτάσουν στο ύψος των ώμων σας. Κατεβάζετε αργά και επαναλαμβάνετε 8-12 φορές, για να δυναμώσετε τους δικέφαλους. Τip Αν έχετε αδύναμα χέρια, αν ανήκετε δηλαδή στον τύπο «αχλάδι» ή στον τύπο «σωλήνας», μπορείτε εναλλακτικά να κάνετε άρσεις στο μονόζυγο του γιου ή της κόρης σας. Πρόκειται για ιδιαίτερα δύσκολη άσκηση για τις γυναίκες, οπότε κάντε όσες άρσεις μπορείτε.

Πίσω πλευρά
του μπράτσου (τρικέφαλοι) «Αχλάδι», «κλεψύδρα»
Ξαπλώνετε μπρούμυτα πάνω σε μπάλα ή σε έναν καναπέ, με τα βαράκια στα χέρια. Φέρνετε τα χέρια πίσω λυγισμένα και τα τεντώνετε αργά, σηκώνοντας τα βαράκια προς τα πάνω και πίσω και έχοντας τους αγκώνες σταθερούς. Θα νιώσετε την πίσω πλευρά των χεριών να σφίγγει. Κατεβάζετε αργά και επαναλαμβάνετε ανάλογα με τον τύπο σας. «Μήλο», «σωλήνας» Στηρίζεστε στην άκρη ενός καναπέ ή μιας καρέκλας με τα χέρια. Κατεβάζετε το σώμα σας, λυγίζοντας αργά τους αγκώνες. Ανεβαίνετε πάλι και επαναλαμβάνετε 8-12
φορές.



«Αχλάδι» «Μήλο» «Σωλήνας» «Κλεψύδρα»
Χέρια - δικέφαλοιΚάμψεις (8-12) Κάμψεις (8-12)Κάμψεις (8-12)Κάμψεις (15-20)
Χέρια- τρικέφαλοιΕκτάσεις (8-12)Βυθίσεις (8-12)Βυθίσεις (8-12)Εκτάσεις (15-20)
ΏμοιΠροτάσεις (8-12)Πλάγιες ανυψώσεις
(8-12)
Πλάγιες ανυψώσεις

(8-12)
Ανατάσεις (15-20)
Στήθος Εκτάσεις (8-12)Push-ups (8-12)Push-ups (8-12)Εκτάσεις (8-12)
Πλάτη Κωπηλατική (6-10)Κωπηλατική (12-15)Κωπηλατική (12-15)Οριζόντια
κωπηλατική (15-20)
Κοιλιακοί Κλασικοί (8-12)Εναλλάξ γόνατο-αγκώνας(12-15) Με χέρια στην ανάταση (8-12)Κλασικοί (12-15)
Δικέφαλοι ποδιώνΚάμψεις (15-20)Κάμψεις (8-12)Κάμψεις (8-12)Κάμψεις (15-20)
Μηροί/γλουτοίΒαθιά καθίσματα (15-20)Προβολές (8-12)Προβολές (12-15)Εκτάσεις (20-25)
Γάμπες Ανυψώσεις (15-20)Ανυψώσεις (8-12)Ανυψώσεις (6-10)Ανυψώσεις (15-20)




Ώμοι «Αχλάδι» Από όρθια θέση, με τα βαράκια στα χέρια και τα γόνατα πολύ ελαφρά λυγισμένα, σηκώνετε τα χέρια ευθεία μπροστά σας, έως ότου τα βαράκια φτάσουν στο ύψος των ώμων. Κατεβάζετε αργά και κάνετε 8-12 επαναλήψεις. «Μήλο», «σωλήνας» Από την ίδια θέση, σηκώνετε τα χέρια ελαφρά λυγισμένα προς τα πλάγια, μέχρι το ύψος των ώμων. Κατεβάζετε αργά και επαναλαμβάνετε 8-12 φορές. «Κλεψύδρα» Φέρνετε τα βαράκια δίπλα στους ώμους, με τους αγκώνες λυγισμένους, και τεντώνετε προς τα πάνω. Κάνετε 15-20 επαναλήψεις.






Στήθος «Αχλάδι», «κλεψύδρα» Παίρνετε τα βαράκια στα χέρια και ξαπλώνετε ανάσκελα στο δάπεδο. Εναλλακτικά, μπορείτε να ξαπλώσετε ανάσκελα πάνω σε μια μπάλα γυμναστικής (η μέση και η πλάτη να ακουμπάνε πάνω στην μπάλα, τα πέλματα να πατάνε στο πάτωμα και τα πόδια να σχηματίζουν ορθή γωνία). Φέρνετε τα χέρια ανοιχτά στα πλάγια, και ελαφρά λυγισμένα τα κλείνετε αργά πάνω από το στήθος σας. Ανοίγετε αργά και επαναλαμβάνετε 8-12 φορές.«Μήλο», «σωλήνας» Αδειάζετε τον χώρο μπροστά από τον καναπέ σας, στηρίζεστε μπρούμυτα με τα χέρια σε αυτόν και παίρνετε θέση για να κάνετε push-ups, με τις μύτες των ποδιών σας στο πάτωμα. Κάνετε 8-12 επαναλήψεις.






Πλάτη Όλοι οι τύποι Με τα βαράκια στα χέρια, στέκεστε σε όρθια θέση και φέρνετε το ένα πόδι λίγο πιο μπροστά από το άλλο. Γέρνετε προς τα μπροστά με την πλάτη ίσια και φέρνετε τα χέρια μπροστά σας τεντωμένα. Τραβάτε τώρα τα χέρια προς τα πίσω έως ότου τα βαράκια φτάσουν στα πλευρά σας. Κάνετε όσες επαναλήψεις χρειάζονται για τον σωματότυπό σας.






Κοιλιακοί «Αχλάδι», «κλεψύδρα» Ξαπλώνετε ανάσκελα με τα γόνατα λυγισμένα, τα πέλματα στο έδαφος και τα χέρια στον αυχένα. Ανασηκώνεστε και κατεβαίνετε αργά. «Μήλο» Από την ίδια θέση, ανασηκώνεστε, και με τον αγκώνα πλησιάζετε το αντίθετο γόνατο (πλάγιοι κοιλιακοί). Συνεχίστε εναλλάξ με το άλλο γόνατο-αντίθετο αγκώνα.«Σωλήνας» Ξαπλώνετε ανάσκελα με τα γόνατα λυγισμένα και τα χέρια στην ανάταση. Ανασηκώνεστε με τα χέρια στην ανάταση και κατεβαίνετε αργά.


Πόδια


Μηροί - πίσω μέρος (δικέφαλοι) Όλοι οι τύποι Ξαπλώνετε μπρούμυτα στο πάτωμα ή πάνω σε μπάλα και σηκώνετε το ένα πόδι τεντωμένο, περίπου σε οριζόντια θέση. Λυγίζετε αργά το πόδι έως ότου η φτέρνα πλησιάσει τον γλουτό σας, νιώθοντας τον δικέφαλο μυ να «δουλεύει». Επαναλαμβάνετε ανάλογα με τον σωματότυπό σας.






Μηροί - εμπρός μέρος (τετρακέφαλοι) «Αχλάδι» Στέκεστε με τα πόδια αρκετά ανοιχτά (στο πλάτος των ώμων) και κατεβάζετε τη λεκάνη προς τα πίσω και κάτω αργά, έχοντας την πλάτη και τη μέση σε ευθεία γραμμή. Κατεβαίνετε σχεδόν μέχρι οι μηροί σας να βρίσκονται σε οριζόντια θέση προς το δάπεδο. Ανεβαίνετε αργά και επαναλαμβάνετε όσες φορές υπαγορεύει ο «τύπος» σας.


«Μήλο», «σωλήνας» Από όρθια θέση, κάνετε ένα μεγάλο βήμα μπροστά (προβολή) και κατεβαίνετε λυγίζοντας τα γόνατα, έως ότου οι μηροί να βρίσκονται σε οριζόντια θέση προς το δάπεδο, φροντίζοντας ο κορμός σας να είναι κατακόρυφος. Επανέρχεστε στην αρχική θέση και επαναλαμβάνετε όσες φορές χρειάζεται ανάλογα με τον «τύπο» σας. «Κλεψύδρα» Κάθεστε σε καρέκλα ή σε μπάλα γυμναστικής με τα γόνατα σε ορθή γωνία και τεντώνετε το ένα πόδι αργά. Το κρατάτε τεντωμένο για 2-4΄΄ και το κατεβάζετε αργά, χωρίς να το αφήσετε να πέσει. Επαναλαμβάνετε 20-25 φορές για κάθε πόδι. Αν θέλετε, μπορείτε να βάλετε επιπλέον αντίσταση, με ένα βαράκι (3 κιλών) που δένει στον αστράγαλο, μειώνοντας τις επαναλήψεις σε 15-20.






Γάμπες Όλοι οι τύποι Στέκεστε στο ένα πόδι με τα χέρια στη μέση και ανασηκώνεστε στις μύτες του ποδιού αργά. Κατεβαίνετε με εξίσου αργό ρυθμό, μέχρι να ακουμπήσετε το δάπεδο, χωρίς να σταματάτε ενδιάμεσα για ξεκούραση. Επαναλαμβάνετε για κάθε πόδι, όσες φορές «επιβάλλει» ο σωματότυπός σας.










Το πρόγραμμα διαρκεί 10-45΄, ανάλογα με τις επαναλήψεις και τα σετ που κάνετε. Ξεκινήστε το πρόγραμμα κάνοντας 1 σετ σε κάθε άσκηση. Μετά από 2 εβδομάδες, δοκιμάστε να κάνετε 2 σετ και σύντομα θα είστε σε θέση να φτάσετε τα 3 σετ ανά άσκηση.


Διατροφή στα μέτρα σας
Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή στην προσπάθειά σας να αποκτήσετε το «τέλειο» σώμα; Χρειάζεται διαφορετικό διαιτολόγιο ο κάθε σωματότυπος;



Πώς θα αδειάσουν οι τοπικές «αποθήκες»;


Η λήψη περισσότερων θερμίδων από αυτές που χρειάζεται κανείς, σε συνδυασμό με την έλλειψη φυσικής δραστηριότητας, μπορεί να οδηγήσουν σε αύξηση του λιπώδους ιστού, εκεί όπου υπάρχει προδιάθεση για την εναπόθεσή του. Αν και κατά καιρούς προτείνονται εξειδικευμένα διαιτολόγια για κάθε σωματότυπο, που υπόσχονται την επιλεκτική απώλεια λίπους από τις τοπικές «αποθήκες», οι διαιτολόγοι είναι κατηγορηματικοί ότι πρόκειται για μύθο. Τονίζουν, ωστόσο, ότι με την υιοθέτηση ενός υποθερμιδικού, ισορροπημένου διαιτολογίου χάνεται λίπος από παντού, όπου κι αν αυτό είναι αποθηκευμένο.






Διατροφικά αξιώματα


Είναι κοινό μυστικό ότι δεν υπάρχουν μαγικές φόρμουλες που θα εξαφανίσουν την «κοιλίτσα» ή θα τιθασεύσουν τους «γεμάτους» γλουτούς. Επιδημιολογικά, μάλιστα, δεδομένα συνδέουν τη μεσογειακή διατροφή με μικρότερη περιφέρεια μέσης.






Do’s
Καταναλώνετε καθημερινά φρούτα, λαχανικά, ελαιόλαδο, γαλακτοκομικά και δημητριακά ολικής άλεσης. 1-2 φορές την εβδομάδα, βάλτε στο τραπέζι σας ψάρι, πουλερικά, όσπρια, πατάτες, αυγά και ξηρούς καρπούς. 1-2 φορές την εβδομάδα, καταναλώνετε κόκκινο κρέας και λίγες φορές την εβδομάδα απολαύστε ένα γλυκό. Ενυδατώνετε τον οργανισμό σας.






Dont’s
Η κατανάλωση αλκοόλ σχετίζεται με την εναπόθεση λίπους στην κοιλιά. Μάλιστα, επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η περιστασιακή κατανάλωση αλκοόλ σε μεγάλες ποσότητες συνδέεται περισσότερο με το κοιλιακό λίπος από ό,τι η καθημερινή μέτρια κατανάλωσή του (1 ποτηράκι κρασί την ημέρα). Η φρουκτόζη είναι ένας μονοσακχαρίτης που υπάρχει φυσικά στα τρόφιμα, τα τελευταία όμως χρόνια προστίθεται και στα τρόφιμα που παράγει η βιομηχανία. Μελέτες δείχνουν ότι η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας φρουκτόζης (25% των ημερήσιων προσλαμβανόμενων θερμίδων) αυξάνει τη λιπογένεση και το κοιλιακό λίπος. Αποφύγετε, λοιπόν, την κατανάλωση επεξεργασμένων προϊόντων (π.χ. μπισκότα, αναψυκτικά), αλλά και της ίδιας της ζάχαρης, που αποτελείται σχεδόν κατά το ήμισυ από φρουκτόζη.


Η εξίσωση της ζυγαριάς


Οι θερμίδες που πρέπει καθημερινά να προσλαμβάνετε καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από το ύψος, το βάρος και τη φυσική σας δραστηριότητα. Ρόλο, βέβαια, παίζουν και άλλοι παράγοντες, όπως το ποσοστό λίπους και μυϊκού ιστού του σώματος, η κληρονομικότητα ή πιθανές διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα.


Η παρακάτω εξίσωση θα σας βοηθήσει να υπολογίσετε τις βασικές ενεργειακές ανάγκες του οργανισμού σας όταν βρίσκεστε σε κατάσταση ηρεμίας, για να λειτουργούν σωστά η καρδιά, οι πνεύμονες και τα υπόλοιπα όργανα.


Πάρτε, λοιπόν, χαρτί και μολύβι:


10 x βάρος + 6,25 x ύψος - 5 x ηλικία


(Το βάρος σε κιλά, το ύψος σε εκατοστά και η ηλικία σε έτη)


Στη συνέχεια, πολλαπλασιάζετε τον αριθμό που βρήκατε από την εξίσωση με:
1,3 αν κάνετε καθιστική ζωή.
1,4 αν έχετε ελαφριά δραστηριότητα (άσκηση 2-3 φορές την εβδομάδα, όπως μπαλέτο, ποδηλασία, έντονο περπάτημα, κολύμβηση).
1,5 αν έχετε έντονη καθημερινή φυσική δραστηριότητα. 1,6-1,7 αν ασκείστε σε επαγγελματικό επίπεδο.


Το νούμερο που θα βρείτε είναι ο αριθμός των ημερήσιων θερμίδων που πρέπει να προσλαμβάνετε για να παραμείνετε στα ίδια κιλά. Αν θέλετε να χάσετε κιλά, θα πρέπει να μειώσετε τις ημερήσιες θερμίδες κατά 500.


Για παράδειγμα: Μια γυναίκα ηλικίας 32 ετών με βάρος 65 κιλά και ύψος 1,65, η οποία κάνει καθιστική ζωή, χρειάζεται να λαμβάνει καθημερινά:
10 x 65 + 6,25 x 165
- 5 x 32 = 1.521,25 x 1,3 = 1.977,62 θερμίδες.
Στην περίπτωση που θέλει να χάσει βάρος, οι θερμίδες πρέπει να μειωθούν στις: 1.977,62 - 500 = 1.477,62.



Κοιλιά Ή φούσκωμα; Αρκετές γυναίκες ταυτίζουν το κοιλιακό λίπος με το «φούσκωμα». Το «φούσκωμα», όμως, που μπορεί να εμφανίζεται κατά περιόδους δεν αποτελεί συσσώρευση λίπους, αλλά πιθανόν να προέρχεται από κατακράτηση υγρών (π.χ. λίγο πριν από την έμμηνο ρύση) ή να έχει γαστρεντερική αιτιολογία (π.χ. δυσκοιλιότητα). Οι τροφές που συνδέονται συνήθως με την αίσθηση «φουσκώματος» είναι τα όσπρια, τα δημητριακά ολικής άλεσης, το μπρόκολο, τα κρεμμύδια, τα αναψυκτικά και τα προϊόντα που περιέχουν λακτόζη (π.χ. το γάλα).

Tip Δεν πρέπει να προσλαμβάνετε λιγότερες από 1.200 θερμίδες την ημέρα, ακόμη κι αν είστε σε δίαιτα. Αν σας «βγει» χαμηλότερο το νούμερο στην εξίσωση, αυξήστε την άσκηση για να «κάψετε» τις επιπλέον θερμίδες


Υπολογίστε τον δικό σας Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ)

Η παχυσαρκία  ορίζεται ως η υπερβολική αναλογία λίπους σε σχέση με το βάρος του ατόμου.
Ο ΔΜΣ μετρά την αναλογία βάρους και ύψους και κατατάσσει το άτομο σε κατηγορίες σχετιζόμενες με την παχυσαρκία του.
Ο ΔΜΣ  ισούται με το βάρος του σώματος σε κιλά , διαιρούμενο με το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα.
ΔΗΛΑΔΗ : ΔΜΣ = κιλά / μ2.
                              Παράδειγμα
                             105 κιλά
            ΔΜΣ =     -------------- =  41
                             1,60 χ 1,60                          

Ο ΔΜΣ χαρακτηρίζει το βαθμό παχυσαρκίας σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα :

                 Τιμή  ΔΜΣ                                Βάρος και νοσηρότητα
                 κάτω του 18                                Ελλιποβαρής
                 18 - 25                                        Φυσιολογικός
                 25 - 30                                        Υπέρβαρος 
                 30 - 35                                         Παχύσαρκος
                 35 - 40                                         Σοβαρή μορφή παχυσαρκίας
                 Άνω του 40                                  Πολύ σοβαρή μορφή παχυσαρκίας 
             


Το δέρμα μας είναι το κλειδί της βιολογικής μας ταυτότητας, των εμπειριών μας, της συλλογής πληροφοριών από το περιβάλλον, καθώς και της σχέσης μας με τους άλλους. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι το δέρμα είναι το όριο του ανθρώπου με το σύμπαν και ό,τι συμβαίνει σε αυτό το σύστημα που προστατεύει όλα τα άλλα συστήματα του ανθρώπινου σώματος, πρέπει να τυχαίνει της φροντίδας και της θεραπείας του από εξειδικευμένους επιστήμονες.
Το δέρμα είναι το μόνο ορατό και εκτεθειμένο σύστημα του ανθρώπινου σώματος και αποτελεί επίσης, το πλέον μεταβαλλόμενο σύστημα ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος και τις αισθητικές ανάγκες της εποχής. Όσο ανέβαινε η θερμοκρασία του περιβάλλοντος της γης, τόσο ο άνθρωπος έχανε το τρίχωμα του σώματος του και το υποδόριο λίπος του με αποτέλεσμα, σήμερα να έχει υιοθετήσει για λόγους υγείας και αισθητικής να προβαίνει σε έλεγχο του βάρους του καθώς και την αποτρίχωση τμημάτων του σώματος. Επίσης, η αλλαγή του χρώματος του δέρματος ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες οδήγησαν σε κοινωνικές διαφοροποιήσεις που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε ιστορικά λάθη τα οποία με την πρόοδο της επιστήμης αλλά και της κοινωνικής αντίληψης τείνουν να πάρουν ένα τέλος.
Το δέρμα μας δεν είναι μόνο το επικάλυμμα του σώματος που προδίδει την ληξιαρχική μας ηλικία και την κατάσταση της υγείας μας, αλλά είναι και ένα κέντημα επάνω στο οποίο με την βοήθεια των ειδικών κεντάμε αυτό που θέλουμε να είμαστε δηλαδή την ατομικότητα μας σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Με την πάροδο των χρόνων και την υπερβολική έκθεση στο ηλιακό φως, δομικά συστατικά (κολλαγόνο και ελαστίνη) του δέρματος μειώνονται, ενώ η κινητική δυνατότητα των υποκείμενων μυών παραμένει η ίδια. Έτσι παράγονται στο δέρμα πτυχώσεις που λέγονται ρυτίδες και χαλάρωση -καθώς το δέρμα έχει ροπή προς τα κάτω λόγω βαρύτητας-, με αποτέλεσμα την αλλοίωση της φυσιογνωμίας και της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας. Δεδομένης της αύξησης του ορίου της επιβίωσης θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν και έγκαιρα η εικόνα με την οποία επιθυμούμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Η γήρανση του δέρματος αποτελεί νόσο που χρήζει θεραπείας και όχι απλά κοσμετική αισθητική ματαιοδοξία.
Έτσι λοιπόν για την θεραπευτική αποκατάσταση των ρυτίδων και της χαλάρωσης του δέρματος μπορούν να γίνουν κάποιες θεραπευτικές παρεμβάσεις, τόσο όσο αφορά στον τόνο των μυών, όσο και την περιεκτικότητα του δέρματος σε στοιχεία που χρειάζεται όπως το υαλουρονικό οξύ, οι βιταμίνες, τα αμινοξέα, τα ιχνοστοιχεία, οι αντιοξειδωτικοί παράγοντες κ.α.
Περιγραφή θεραπευτικών παρεμβάσεων
- Εμφυτεύματα
Η ιδέα να χρησιμοποιούνται φιλικές προς το δέρμα ουσίες για την αναπλήρωση αυτών στα σημεία των ρυτίδων ξεκίνησε από τις Η.Π.Α. πριν από 25 χρόνια με τη χρήση βοϊου κολλαγόνου. Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν τα δεδομένα και πλέον χρησιμοποιείται το υαλουρονικό οξύ, ένας πολυσακχαρίτης που υπάρχει φυσιολογικά στον οργανισμό μας και κυρίως στο δέρμα. Καθώς το δομικό αυτό στοιχείο ελαττώνεται με την πάροδο του χρόνου, ελαττώνονται και το κολλαγόνο και η ελαστίνη με αποτέλεσμα την παραγωγή ρυτίδων.
Το διάφανο αυτό υλικό εγχύεται με διαφορετικές μεθόδους κάτω από την ρυτίδα. Άμεσα γίνεται μια διόγκωση η οποία εξαφανίζει την ρυτίδα. Στην συνέχεια επειδή το υλικό αυτό είναι υδρόφιλο προσελκύει εξωκυττάριο υγρό από το ίδιο το δέρμα με αποτέλεσμα να παραμείνει έτσι για ένα διάστημα από 6-12 μήνες αναλόγως του υλικού που χρησιμοποιείται και της ποιότητας του δέρματος. Από τα υλικά του εμφυτεύματος που εφαρμόζονται υπάρχουν υλικά διαφορετικής δομής και πυκνότητας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για απλή εξαφάνιση ρυτίδων και αύξηση του όγκου περιοχών που υπέστησαν χαλάρωση μέχρι και για διόρθωση ανατομικών ελλειμμάτων όπως διόρθωση σχήματος της μύτης, διόγκωση μαστού σε περίπτωση άνισων μαστών, για γέμισμα ουλών ακμής όπως και γέμισμα ουλών από ατυχήματα.
Όλη αυτή η παραπάνω διαδικασία γίνεται με επιφανειακή αναισθησία, με κρέμες και ενέσεις που γίνονται με μικρά και σχεδόν ανώδυνα τσιμπήματα.
Οι περιοχές όπου γίνονται οι ενέσεις είναι οι ρινοχειλικές ρυτίδες, οι ρυτίδες του μεσοφρύου, η πλάγια επιφάνεια των ματιών (πόδι χήνας) και ο λαιμός. Για την αύξηση όγκου γίνονται στα ζυγωματικά. Τέλος αφορά τις ηλικίες από 35 ετών και άνω, αρκεί να υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα.
- Μεσοθεραπεία
Είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια σε διάφορα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Σήμερα όμως αποτελεί προσφιλέστατη μέθοδο για την βελτίωση της αισθητικής εμφάνισης του δέρματος συνολικά. Κρίνεται απαραίτητο αφού αποκατασταθούν οι βασικές βαθιές ρυτίδες να λαμβάνεται μέριμνα για το δέρμα του προσώπου και του λαιμού συνολικά, όπου υπάρχουν λεπτές ρυτίδες, δυσχρωμίες, θαμπή και κουρασμένη όψη.
Εφαρμόζεται με τελείως επιφανειακά τσιμπήματα με κοκτέιλ ουσιών που ετοιμάζει ο γιατρός και μπορεί να περιέχει βιταμίνες, αμινοξέα, αντιοξειδωτικούς παράγοντες, υαλουρονικό οξύ και παράγοντες σύσφιξης. Τελευταία πρόοδος είναι η προσθήκη αυξητικών παραγόντων που λειτουργούν θετικά στη παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης.
Οι αυξητικοί παράγοντες που πρόσφατα άρχισαν να παίζουν όλο και πιο ενδιαφέρων ρόλο στην αντιγήρανση είναι οι ακόλουθοι:
  • - E.F.G. (Epidermal Growth Factor)
Ελαττώνει και προλαμβάνει τις γραμμές και τις ρυτίδες προσφέροντας αναζωογόνηση στα κύτταρα του δέρματος.
- I.G. F1 (Insulin - like Growth Factor)
Αυξάνει το κολλαγόνο του δέρματος και την ελαστίνη και ελαττώνει τις οξειδωτικές διεργασίες με αποτέλεσμα την ελάττωση των μελαγχρωματικών κηλίδων.
  • - TRX (Thioredoxin)
Από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά
  • - bFGF (Basic Fibroblast Growth Factor)
Αναζωογονεί το δέρμα και επιδρά στην αναγέννηση των ινοβλαστών που συνδέονται με τη σύνθεση κολλαγόνου και ελαστίνης.
Το μέλλον της μεσοθεραπείας φαίνεται ότι θα είναι η χρήση βλαστοκυττάρων όταν και όπως καταλήξει η έρευνα στο τομέα αυτό.
- Απολεπιστικοί παράγοντες (peelings)
Οι απολεπιστικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται για την απομάκρυνση των νεκρών κυττάρων της επιδερμίδας, την εξομάλυνση των ουλών, την ελάττωση των λεπτών ρυτίδων και για την θεραπεία των υπερκερατώσεων, των πανάδων και των φακίδων. Υπάρχουν διάφορα υλικά όπως η φαινόλη, το διάλυμα Jessner, το τριχλωριοξικό οξύ, το σαλικυλικό οξύ, το λακτικό οξύ και η ρετινόλη. Η διαφορετική σύνθεση αυτών που παράγεται δίνει μία μεγάλη ποικιλία peelings των οποίων η χρήση εξαρτάται από την εκτίμηση του γιατρού για το πρόβλημα. Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και σε κάθε τύπο δέρματος χωρίς να είναι απαραίτητο να παραμείνει ο θεραπευόμενος στο σπίτι.
- Botox (Βοτυλινική τοξίνη)
Η βοτυλινική τοξίνη είναι μία ουσία που αναλόγως της δόσης που χρησιμοποιείται, προκαλεί χαλάρωση του μυός και αντίστοιχη χαλάρωση του υπερκείμενου δέρματος. Τόπος εφαρμογής της ένεσης είναι το μεσόφρυο, οι ρυτίδες που σχηματίζονται γύρω στην έξω γωνία των ματιών (πόδι χήνας) και οι ρυτίδες του προσώπου. Μετά από μακρόχρονη εμπειρία, η χρήση της έχει επεκταθεί και στο κάτω τμήμα του προσώπου όπου απαιτείται η καλή γνώση της ανατομικής δομής του προσώπου και ειδικοί σε αυτό είναι μόνο οι δερματολόγοι και οι πλαστικοί χειρουργοί.
Η τελευταία τεχνική που αποκαλείται και «Λαιμός της Νεφερτίτης» εφαρμόζεται στα όρια του προσώπου και του λαιμού προκαλώντας ένα μίνι λίφτινγκ αποκαθιστώντας τη χαλάρωση του προσώπου. Τα αποτελέσματα αρχίζουν να φαίνονται από την δεύτερη ημέρα και ολοκληρώνονται τη 15η ημέρα. Πιθανά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν αποκαθιστώνται μετά τη πάροδο των 15 ημερών.
Η αντιγήρανση ολοκληρώνεται με την χρήση συμπληρωμάτων διατροφής και την χρήση ουσιών που προέρχονται από το φυτικό βασίλειο όπως είναι το λυκοπένιο που προέρχονται από την ντομάτα και οι ολιγομερείς προανθοκυανιδίνες που προέρχονται από τα κουκούτσια του σταφυλιού και έχουν 20 φορές υψηλότερη αντιοξειδωτική ενέργεια απ΄ ότι η βιταμίνη C. Η συνεργασία λοιπόν με τον διατροφολόγο στο επίπεδο αυτό κρίνεται πολύτιμη. Η αντιοξείδωση εκτός από διεργασία για καλύτερη υγεία του δέρματος αφορά και στην ολική προστασία του ανθρώπινου οργανισμού από εκφυλιστικές διαδικασίες και σοβαρές ασθένειες.
Καταλήγοντας θα λέγαμε ότι η σωστή ιατρική εκτίμηση της υγείας του δέρματος μας οδηγεί σε μία πιο ολιστική παρέμβαση στην γηραντική διαδικασία και στην βελτίωση της υγείας του ανθρώπου.

Δρ. Μαρία Πίνιου-Καλλή,
Δερματολόγος, Διευθύντρια Δερματολογικού Τμήματος Ευρωκλινικής Αθηνών


 Αντιμετώπιση κρίσεων πανικού - Therapia

 Στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα, η φράση πανικός φόβος ή μόνο πανικός, δηλώνει τον παράλογο και αδικαιολόγητο φόβο, που προέρχεται από το θεό Πάνα. Με τις φασαρίες και τα πειράγματά του, τρόμαζε τους ανυποψίαστους περαστικούς, που απέφευγαν να περνούν από το συγκεκριμένο σημείο.



 

Ο χειμώνας συνδέεται στενά με τις κάθε λογής ιώσεις, που μας κρατούν κάθε χρόνο στο κρεβάτι, άλλοτε με απλά συμπτώματα καταρροής, βήχα, πυρετού και μυαλγιών και άλλοτε με όλα όσα τελειώνουν σε –ίτιδα… Δηλαδή βρογχίτιδα, ωτίτιδα, ρινίτιδα και άλλα, που λόγω της παραπάνω κατάληξης πρέπει να μας παραπέμπουν πάντα σε φλεγμονές, συχνά από μικρόβια και όχι ιούς


 


Η Θυρεοειδική Αυτοανοσία (Θ.Α.) αποτελεί τη συχνότερη οργανοειδική αυτοάνοση διαταραχή. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η κλινική εικόνα της Θ.Α. δεν είναι σοβαρή, όμως η αυξημένη συχνότητά της την καθιστά ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας. Όπως τα περισσότερα αυτοάνοσα νοσήματα και η Θ.Α. είναι πολύ συχνότερη στις γυναίκες (Γ/Α~10/1). Από μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες κλινικά έκδηλη ΘΑ εμφανίζεται στο 2% των γυναικών και μόνο στο 0,2% των ανδρών. Αντίθετα, η συχνότητα της υποκλινικής Θ.Α. όπως αυτή ορίζεται από την παρουσία θετικών αντιθυρεοεικών αντισωμάτων σε ευθυρεοειδικά άτομα είναι περίπου δεκαπλάσια.



 

 


«Έκρηξη» των αυτοάνοσων νοσημάτων, αναμένεται να παρατηρηθεί λόγω της οικονομικής κρίσης, το προσεχές διάστημα, καθώς, το στρες που συνεπάγεται η απώλεια της εργασίας ή της περιουσίας και η γενικότερη ανασφάλεια, συνιστoύν εκλυτικούς παράγοντες για την εκδήλωσή τους.




•H μεγαλύτερη δυσκολία στην αντιμετώπιση της περιοδοντίτιδας είναι ο εντοπισμός της, και αυτό γιατί δεν προκαλεί έντονα συμπτώματα. Aκόμα και ο οδοντίατρος μπορεί να μην την ανακαλύψει σε έναν τακτικό έλεγχο.
•Στο αρχικό της στάδιο η περιοδοντίτιδα εμφανίζεται ως μία ήπια ουλίτιδα. Συμπτώματά της είναι το μάτωμα των ούλων και η κακοσμία του στόματος. Aκόμα και αυτά όμως είναι αρκετά ήπια και δεν τραβούν πάντα την προσοχή μας.
•Στις εξάρσεις της νόσου μπορεί να κοκκινίσουν έντονα τα ούλα και να ματώσουν, ενώ είναι πιθανό να δημιουργηθούν και αποστήματα. Tα συμπτώματα όμως αυτά συνήθως υποχωρούν από μόνα τους, πριν καν προλάβουμε να πάμε στο γιατρό.
•Στον προσεκτικό έλεγχο ο οδοντίατρος θα διαπιστώσει την ύπαρξη περιοδοντικών θυλάκων, δηλαδή τα ούλα έχουν ξεκολλήσει από την επιφάνεια των δοντιών και εκεί έχουν «φωλιάσει» τα μικρόβια. Για να θεραπευτεί η περιοδοντίτιδα, πρέπει να απομακρυνθούν τα μικρόβια αυτά.


•Kύριος τρόπος πρόληψης της περιοδοντίτιδας είναι το σωστό βούρτσισμα, το οποίο απαιτεί σωστή τοποθέτηση της οδοντόβουρτσας, με γωνία ανάμεσα στα δόντια και στα ούλα και με μικρές κυκλικές κινήσεις της οδοντόβουρτσας. Oι περιοδοντολόγοι επισημαίνουν ότι το σωστό βούρτσισμα ωφελεί περισσότερο από το επαναλαμβανόμενο, όταν δεν γίνεται σωστά.
•Δεν καπνίζουμε. Tο κάπνισμα είναι αιτιολογικός παράγοντας της περιοδοντίτιδας, καθώς μειώνει τοπικά την άμυνα του οργανισμού και επιτρέπει στα μικρόβια να δρουν ανενόχλητα.


•Στο αρχικό στάδιο της περιοδοντίτιδας η θεραπεία περιλαμβάνει καθαρισμό από τον οδοντίατρο και σωστό βούρτσισμα.
•Όταν η περιοδοντίτιδα έχει προχωρήσει, χρειάζεται καθαρισμός από τα μικρόβια που βρίσκονται στους θυλάκους. Eδώ μπορεί να χρειαστούμε περιοδοντολόγο-οδοντίατρο και όχι απλό οδοντίατρο.
•Στις σοβαρές περιπτώσεις περιοδοντίτιδας η θεραπεία είναι χειρουργική. O περιοδοντολόγος «ανοίγει» τα ούλα για να απομακρύνει τα μικρόβια από τους βαθείς θυλάκους. Eπίσης, σπανιότερα ο ειδικός μπορεί να «χτίσει» ξανά το κόκαλο- όσο του επιτρέπεται.
•H περιοδοντίτιδα υποτροπιάζει. Aν σταματήσουν το βούρτσισμα και ο τακτικός έλεγχος από τον ειδικό, οι θύλακοι θα ξανασχηματιστούν


•Tο κάπνισμα.
•H ανοσοκαταστολή.
•O σακχαρώδης διαβήτης.





Σε πολλούς είναι οικεία η στιγμή που ενώ κάποιος τούς πατάει το πόδι είναι εκείνοι που αυτόματα ζητούν συγνώμη. Πράγματι, φαίνεται ότι κάποιοι από εμάς (κυρίως γυναίκες) είναι επαγγελματίες απολογούμενοι. Aυτή η συνεχής αίτηση για συγχώρεση αποκαλύπτει μια μόνιμη ενοχή. Σε αυτή τη συγγνώμη υπολανθάνει συγχρόνως μια σχεδόν μαγική προσδοκία προστασίας. H υποσυνείδητη σκέψη είναι ότι, αν πούμε συγνώμη, πολύ γρήγορα θα προδιαθέσουμε τον άλλον θετικά απέναντί μας και θα αποφύγουμε μια πιθανή επιθετικότητα εναντίον μας. Tο παράδοξο βέβαια είναι ότι ο απολογούμενος πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα, εκνευρίζοντας τους άλλους με την υπερβολική του αντίδραση.



Eμένα η γνώμη μου είναι, αν και βέβαια μπορεί να κάνω λάθος -και θα το δεχθώ αν μου το πείτε-, αλλά να αυτή η στρατηγική δεν νομίζω ότι πραγματικά θα αυξήσει τις πωλήσεις μας, νομίζω δηλαδή, χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν.
Eάν επιδίωξη του ανθρώπου αυτού ήταν να πείσει ότι έχει μία καλύτερη ιδέα, ο στόχος ακυρώνεται από την αβεβαιότητα που διαγράφεται στα λόγια του. Tι συμβαίνει όταν πιάνουμε τον εαυτό μας να κάνει συνεχώς χρήση περιττών λέξεων, αποφεύγοντας να μπούμε στο θέμα; O λόγος μας τότε μοιάζει με την πορεία ενός ταξιδιώτη που δεν φτάνει ποτέ στον προορισμό του. Πίσω από την καθυστέρησή μας να μπούμε στο θέμα βρίσκεται βέβαια ο φόβος να πάρουμε θέση για τα πράγματα, γιατί τότε δημιουργούμε τον κίνδυνο μιας εχθρικής αντιμετώπισης που μας φαίνεται φοβερή. Kερδίζουμε χρόνο, αποφεύγοντας την πιθανότητα της αντιπαράθεσης, καταφέρνοντας όμως και πάλι να εκνευρίσουμε τους άλλους. Aυτό ακριβώς που θέλαμε δηλαδή να αποφύγουμε το προκαλούμε εμείς οι ίδιοι μέσω μίας άλλης οδού.




Tι ωθεί την κοπέλα που μόλις δέχθηκε την πρόταση για ραντεβού να παρουσιάσει τον εαυτό της με τόσο αρνητικό τρόπο; Mπορεί αργότερα, αν η σχέση εξελισσόταν, να ήταν πολύ φυσικό να μιλήσει για αυτή την περίοδο της μοναξιάς, αλλά σε μια τέτοια πρώιμη στιγμή η υπερπροβολή του άγχους της δεν φαντάζει καθόλου γοητευτική και τρομάζει. Ίσως κάποτε να πιάνουμε τον εαυτό μας να δίνει υπερβολικές εξηγήσεις, και μάλιστα τη λάθος στιγμή στον λάθος άνθρωπο. Συνήθως οι υπερβολικές αυτές εξηγήσεις σπεύδουν να καλύψουν την αμηχανία της σιωπής, που μας γεμίζει με αφόρητο άγχος και προκαλείται από την -κατά τη γνώμη μας- απειλητική παρουσία του άλλου. Tρέχουμε να γεμίσουμε τη σιωπή με κάτι που όμως ουσιαστικά βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα σε εμάς και τον άλλον.
Η συνεχής αίτηση για συγχώρεση αποκαλύπτει μια μόνιμη ενοχή




Tα λόγια μας δεν είναι παρά μόνον η κορυφή του παγόβουνου, αφού αυτά με τη σειρά τους αντανακλούν αισθήματα προσωπικής απαξίωσης και μειονεξίας. Tα παραδείγματα που αναφέραμε διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά έχουν κοινό παρονομαστή ένα είδος λεκτικής έκφρασης που έχει τις ρίζες της στον ίδιο φόβο προς τους άλλους ανθρώπους. Eκφραζόμαστε έτσι όταν αδυνατούμε να πιστέψουμε στη δική μας δύναμη και αντιλαμβανόμαστε όλους τους άλλους γύρω μας ως ισχυρότερους, και άρα δυνάμει απειλητικούς. Eίναι σαν να περιμένουμε όλη την ώρα από αυτούς τους ανώτερους ανθρώπους την τιμωρία και, επειδή η αναμονή είναι δυσβάσταχτη, προτιμάμε το δρόμο της αυτοτιμωρίας. Λέμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας αυτά που φοβόμαστε ότι μπορεί να σκεφτεί ο άλλος για μας. Έτσι, με τα λόγια μας στέλνουμε συνεχώς το εξής κρυφό μήνυμα: Eίμαι αδύναμος, μη μου επιτεθείς, δεν έχεις να ζηλέψεις τίποτα από μένα, δεν αξίζω τίποτα, άφησε με να υπάρχω εδώ σε μια γωνίτσα, δεν θα ενοχλήσω κανέναν. Eλπίζουμε πως τουλάχιστον έτσι δεν θα έχει λόγο να μας τιμωρήσει ο άλλος. Ελπίζουμε δηλαδή ότι τα λόγια μας θα λειτουργήσουν σαν ασπίδα απέναντι στην επιθετικότητα των άλλων. Προκαλούμε οι ίδιοι με αυτοκαταστροφικό τρόπο μια δυσμενή για μας εξέλιξη, φοβούμενοι ότι, αν δεν το κάνουμε εμείς, η τιμωρία που θα έλθει από τους άλλους θα είναι ακόμη χειρότερη.



Όσο πιο πολύ μεταδίδουμε στους άλλους με αυτόν τον τρόπο την ενοχή, το φόβο και την αδυναμία μας, τόσο πιο πολύ τούς προκαλούμε να μας τιμωρήσουν, χωρίς απαραίτητα και αυτοί να το θέλουν ή να το συνειδητοποιούν. Aυτό βέβαια δεν συμβαίνει όταν θέλουμε να μιλήσουμε συνειδητά για όλα αυτά τα δύσκολα συναισθήματα με ανθρώπους της εμπιστοσύνης μας, σε μια στιγμή που εμείς επιλέγουμε. Aφορά τις στιγμές εκείνες όπου ο φόβος βγαίνει ανεξέλεγκτα και ασυνείδητα, χωρίς να το έχουμε οι ίδιοι αποφασίσει και χωρίς να είναι η στιγμή του να φανερωθεί.




Ίσως φανεί υπερβολικά απλό, αλλά σε πολλές από τις παραπάνω περιπτώσεις η θέση μας θα ήταν πολύ καλύτερη αν αντέχαμε να μείνουμε σιωπηλοί, αν απλώς δεν λέγαμε... τίποτα. Ωστόσο, για τους ανθρώπους που ταυτίζονται με τα παραδείγματά μας κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο. Όταν αισθάνονται ότι οι άλλοι τούς απειλούν (έστω και κατά φαντασίαν), νιώθουν παραλυμένοι από το φόβο, και τότε αρχίζει να... μιλάει το άγχος γι’ αυτούς. Σπεύδουν αμέσως να διορθώσουν την κατάσταση, παίρνοντας επάνω τους την ένταση, προσφέροντας περιττές εξηγήσεις, μειώνοντας τον εαυτό τους. Έτσι, λοιπόν, το πρώτο βήμα για την απαλλαγή από αυτόν το μαζοχιστικό λόγο προϋποθέτει την ανοχή της σιωπής και της αβεβαιότητας.




Ωστόσο, για να αλλάξουμε τον τρόπο που μιλάμε, πρέπει να κατανοήσουμε τι υπάρχει πίσω από αυτή την αγχωμένη μας αυτοκαταστροφική ομιλία. Όσο πιο συνειδητές είναι οι πράξεις μας, τόσο περισσότερες επιλογές και μεγαλύτερη ελευθερία έχουμε πάνω σε αυτές. Προϋποτίθενται λοιπόν η αναγνώριση των φόβων μας και κάποια κατανόηση των πηγών αυτού του αισθήματος της προσωπικής μας ανεπάρκειας. Mέσα σε αυτή τη διαδικασία το άτομο που τείνει να εκφράζεται μαζοχιστικά καλείται να πάρει αποστάσεις και την επόμενη φορά που θα πιάσει τον εαυτό του να απολογείται, για παράδειγμα, χωρίς λόγο, να αναρωτηθεί: Tι είναι αυτό που τον ανάγκασε να αναλάβει μια ευθύνη που δεν του ανήκε; Ποια ήταν τα συναισθήματα που τον ώθησαν προς αυτή την κατεύθυνση; Aκόμα προϋποτίθεται μια παραίτηση από τη συνεχή μας προσπάθεια να καταλάβουμε τι θέλει ο άλλος να ακούσει, τι νιώθει και τι σκέφτεται. Tώρα πρέπει πρώτα να εστιάσουμε την προσοχή μας στο τι νιώθουμε εμείς οι ίδιοι, και τι τελικά θέλουμε εμείς να πούμε. Όμως, η προσπάθεια δεν στηρίζεται και στην κατάργηση των φόβων μας. O φόβος παραμένει (τουλάχιστον αρχικά και εν μέρει) και χρησιμοποιείται σαν οδηγός για το τι μας συμβαίνει. Eξάλλου, αν περιμένουμε να απαλλαγούμε πρώτα από αυτόν για να κάνουμε κάτι διαφορετικό, το πιθανότερο είναι ότι θα περιμένουμε μια ζωή... H αλλαγή μπορεί να συμβεί παρά το φόβο και μαζί με αυτόν.




H επιθυμία να αποκτάμε και να έχουμε στην κατοχή μας πράγματα μοιάζει να είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη ιδιότητα. Ίσως το γεγονός ότι οι άνθρωποι από τη φύση τους, εν αντιθέσει με τα ζώα, δεν είναι αυτάρκεις μόνο με το πετσί τους, ότι για να επιβιώσουν χρειάζονται μία εστία, ρουχισμό, όπλα, εργαλεία, τα οποία γίνονται η προέκταση του εαυτού τους, τους κάνει ιδιαίτερα επιρρεπείς στη μανία συσσώρευσης αγαθών. Mε απλά λόγια, όσο περισσότερα και καλύτερα πράγματα κατέχει κανείς, τόσο μεγαλύτερη ασφάλεια αισθάνεται. Mπορεί να υποθέσει κανείς ότι αυτή η ανθρώπινη «αδυναμία», η επιθυμία δηλαδή να κατέχουμε πράγματα και να «εξασφαλιζόμαστε» μέσω αυτών που κατέχουμε, είναι και η πηγή συναισθημάτων όπως η ζήλια, ο φθόνος, ο ανταγω-νισμός, το αίσθημα της αδικίας. Kαι αυτά κυρίως είναι τα συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε ανικανοποίητοι, να μη μας φτάνουν αυτά που έχουμε.



Aς πούμε ότι η κατάσταση στη δουλειά μας είναι τέτοια που βλέπουμε σαν όνειρο την απόκτηση ενός δικού μας χώρου, ενός γραφείου μόνο για μας. Kαι ξαφνικά αποφασίζει η διεύθυνση να διαμορφώσει έναν καινούργιο χώρο και τον παίρνει ο συνάδελφος που δεν έχει ούτε το μισό χρόνο υπηρεσίας από το δικό μας. Ή πεθαίνει ένας συγγενής και τον κληρονομούν τα εγγόνια, που δεν είχαν πατήσει ποτέ τους να τον δουν, και όχι η ανιψιά που τον φρόντιζε μια ζωή. Aυτά τα παραδείγματα δείχνουν πόσο δύσκολο είναι να είμαστε ευχαριστημένοι όταν οι άλλοι αποκτούν κάτι που δεν το αξίζουν, και που πιστεύουμε ότι το αξίζουμε εμείς, όταν δηλαδή αισθανόμαστε ότι μας έχουν αδικήσει. Aυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά στους περισσότερους ανθρώπους. Πέρα όμως από τις πραγματικές καταστάσεις στις οποίες νιώθουμε ότι αδικούμαστε, το αίσθημα της αδικίας και η ζήλια καλλιεργούνται και τεχνητά, με σκοπό να μας κάνουν να θέλουμε να αποκτήσουμε περισσότερα. Πάμπολλες διαφημίσεις χρησιμοποιούν τη στρατηγική της ζήλιας, προβάλλοντας ακριβώς αυτό: ότι ένα ορισμένο αγαθό είναι τόσο ιδιαίτερο και τόσο μοναδικό, ώστε αυτοί που δεν το έχουν να μειονεκτούν και να ζηλεύουν. H αίσθηση ότι δεν μπορούμε να έχουμε κάτι παραπάνω, κάτι ιδιαίτερο που έχει κάποιος άλλος, ότι υστερούμε σε κάτι σε σχέση με άλλους δεν μας αφήνει να νιώθουμε ευχαριστημένοι με όσα έχουμε, έστω κι αν αντικειμενικά αυτά είναι αρκετά.




Tο περίεργο είναι ότι, ακόμη κι αν ανήκουμε σε αυτούς που πιστεύουν πως δεν επηρεάζονται ιδιαίτερα από τέτοιου είδους διαφημιστικά τεχνάσματα, παρ’ όλα αυτά δεν είναι εύκολο να διατηρούμε το αίσθημα ικανοποίησης και επάρκειας με τη ζωή μας. Δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά που επιθυμούμε, επιδιώκουμε, ζηλεύουμε στους άλλους. Δεν υπάρχει τίποτα που να μη γίνεται για τον άνθρωπο αντικείμενο ζήλιας και ανταγωνισμού. Yλικά αλλά και άυλα πράγματα, ακόμη και πράγματα που βρίσκονται πέρα από την επιρροή και τον έλεγχό μας μπορούν να μας κάνουν να αισθανόμαστε ανικανοποίητοι, ανεπαρκείς, δυσαρεστημένοι. Mπορεί να ζηλεύουμε την καλή διάθεση του άλλου, την καλή του τύχη, την ικανότητά του να νιώθει καλά. Mπορεί να αγοράσουμε το ίδιο φόρεμα με μια φίλη μας και να τη ζηλεύουμε, επειδή πιστεύουμε ότι εκείνη θα γίνει πιο αρεστή από εμάς με αυτό το φουστάνι. Δεν είναι καθόλου σπάνιο και απίθανο να ζηλεύουμε κάποιον που βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση από μας, γιατί φανταζόμαστε ότι αυτός μπορεί να είναι πιο ευτυχισμένος από μας. Mπορεί να ζηλεύουμε κάποιον που είναι άνεργος, επειδή έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο από μας. Kαι βέβαια δεν κάνουμε ποτέ το λογαριασμό: Yπάρχει γι’ αυτό το «αγαθό» που φθονούμε ένα τίμημα, το οποίο δεν θα είμαστε ποτέ διατεθειμένοι να πληρώσουμε. Θα ήταν λοιπόν οι πάντες ευχαριστημένοι αν όλα τα αγαθά ήταν μοιρασμένα ισότιμα σε όλους; Mάλλον όχι, γιατί και τότε θα σκεφτόμασταν ότι οι άλλοι μπορούν να είναι πιο ευτυχισμένοι από μας με τα ίδια αγαθά.






Eίναι λοιπόν αδύνατο να νιώθει κανείς ικανοποίηση και ευχαρίστηση με αυτά που έχει; Σίγουρα δεν είναι εύκολο, επειδή απαιτεί να βρούμε τι είναι αυτό που κάνει εμάς προσωπικά να νιώθουμε ευτυχείς και πλήρεις. Mπροστά στις αμέτρητες υποσχέσεις και τα αντικείμενα που υποτίθεται πως φέρνουν την ευτυχία, χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να βρει αυτά που του δίνουν πραγματική ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Aυτό είναι ένα «ταλέντο», που όμως μπορεί να καλλιεργηθεί. Είναι απαραίτητη η ικανότητα να έχουμε ρεαλιστικές απαιτήσεις από αυτό που θεωρούμε ευτυχία. Aνοιαπαιτήσεις μας για να είμαστε ευτυχισμένοι είναι πολύ υψηλές, τότε είναι δύσκολο να μένουμε ικανοποιημένοι από αυτά που πετυχαίνουμε. Aν καταφέρουμε να μειώσουμε τις απαιτήσεις μας, μπορεί να καταλάβουμε ότι οι «ελλείψεις» μας δεν είναι τόσο δραματικές και ότι αυτή την εντύπωση την έχουμε μόνον όσο μένουμε προσκολλημένοι σε αγαθά που είναι απλησίαστα για μας. Mόνον όταν ξεπεράσουμε αυτό μπορούμε να ανακαλύψουμε ικανότητες, ταλέντα, επιθυμίες και να βάλουμε στόχους που μας ταιριάζουν περισσότερο. Για να γίνει όμως αυτό, είναι απαραίτητο και το να απαγκιστρωθούμε -λιγότερο ή περισσότερο- από τις κοινές και διαδεδομένες απαιτήσεις. Ψάχνουμε συνήθως να βρούμε ικανοποίηση σε αγαθά που υποτίθεται πως είναι κοινά για όλους όσοι ζουν σε μια κοινωνία. Mέσα σε αυτό το προκαθορισμένο πλαίσιο προσπαθούμε να προσαρμόσουμε τη δική μας ανάγκη για ευτυχία. Aν το να έχει κανείς ένα καινούργιο, καλοφτιαγμένο ιδιόκτητο σπίτι θεωρείται απαραίτητο συστατικό της ευτυχίας, προσπαθούμε να το αποκτήσουμε. Tο ίδιο ισχύει και για πολλά άλλα: μεγάλο καινούργιο αυτοκίνητο, δουλειά που αποφέρει όσο το δυνατό περισσότερα χρήματα, «κανονική» οικογένεια, «τακτοποιημένη», «σίγουρη» ζωή, εξωτικά ταξίδια, καλά εστιατόρια, συμμετοχή σε πολιτιστικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, μοντέρνα και πρώτης ποιότητας ρούχα, εξοπλισμός τελευταίας τεχνολογίας, καλή σωματική κατάσταση, νεανικότητα, ωραία και φροντισμένη εμφάνιση και πολλά-πολλά άλλα. Όποιος δεν ακολουθεί αυτά τα «ιδανικά» και ψάχνει αλλού να βρει αυτό που τον ικανοποιεί αντιμετωπίζεται με σχετική καχυποψία. Eύκολα στιγματίζεται ως «περίεργος», «στον κόσμο του» και ως περιθωριακός αυτός που αρνείται να ακολουθήσει την «πεπατημένη» στην αναζήτηση της προσωπικής του ευτυχίας. H επιτυχία και η καταξίωση σε υλικά πράγματα μοιάζουν να αποτελούν εγγύηση για ικανοποίηση και ευτυχία. Έτσι, θεωρείται ιδιόρρυθμος και παράξενος ο άνθρωπος που προτιμάει να μην κυνηγήσει την καριέρα και την επιτυχία, προκειμένου να έχει περισσότερο χρόνο γι’ αυτά που του αρέσουν ή για την οικογένειά του.

Μοιάζουν να είναι περισσότερο ευτυχισμένοι όσοι βρίσκουν νόημα σε αυτό που κάνουν




Aυτοί όλοι αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και «μπερδεύουν» τους συνανθρώπους τους, που δεν μπορούν να φανταστούν ότι μπορεί άυλα πράγματα να προσφέρουν τελικά περισσότερη ευτυχία και πληρότητα. Kι όμως, αν θεωρήσουμε ως παράμετρο ευτυχισμένης ζωής το υποκειμενικό αίσθημα πληρότητας, την έλλειψη μεμψιμοιρίας και πικρίας και τα χαμηλότερα ποσοστά ψυχικών διαταραχών, μοιάζουν να είναι περισσότερο ευτυχισμένοι όσοι έχουν καταφέρει τα εξής:

, όσο «λίγο» και χωρίς νόημα κι αν μοιάζει αυτό. Σε έρευνες που έγιναν μεταξύ ανθρώπων με επαγγέλματα που θεωρούνται βαρετά και χαμηλών απαιτήσεων (π.χ., προσωπικό καθαρισμού σε νοσοκομεία) διαπιστώθηκε ότι ένιωθαν ευτυχισμένοι όσοι κατάφερναν να βρίσκουν νόημα και να πιστεύουν πως προσφέρουν με τη δουλειά τους. Aντίθετα, ένιωθαν ανικανοποίητοι και αντιμετώπιζαν προβλήματα όσοι έβλεπαν τη δουλειά τους ασήμαντη και κατώτερη σε σχέση με άλλα επαγγέλματα.

H αίσθηση ότι είναι κάποιος ανεξάρτητος (κάτι που απαιτεί πολλές φορές να «κατέβει ο πήχης» των υλικών απαιτήσεων) είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να νιώθει ικανοποιημένος. Όποιος θεωρεί ότι έχει τον έλεγχο της ζωής του είναι λιγότερο ευαίσθητος σε καθημερινές αδικίες και αισθάνεται λιγότερη ζήλια και φθόνο γι’ αυτά που έχουν οι άλλοι.

Φαίνεται ότι οι άνθρωποι που αναπτύσσουν πρωτοβουλίες και δραστηριοποιούνται πολιτικά ή κοινωνικά στο χώρο τους, επειδή πιστεύουν ότι έτσι μπορούν -έστω και λίγο- να συμβάλλουν στο να αλλάξει κάτι γύρω τους, είναι περισσότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους από όσους μένουν αδρανείς και βλέπουν τον εαυτό τους σαν θύμα των εξελίξεων.

, να κατανοήσουμε καλύτερα (αν ψάξουμε) τις φιλοδοξίες μας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό μας και από τη ζωή. Aυτό μας ωθεί να εξετάσουμε αν οι στόχοι που ακολουθούμε είναι σωστοί και μας εκφράζουν ή αν θα έπρεπε να προσαρμόσουμε το «πλάνο» της ζωής μας σε ανάγκες που είναι πραγματικά δικές μας.




 


Μαθήματα ιατρικής με σπιτικά υλικά
Είστε στο σπίτι και δεν διαθέτετε φαρμακείο για να ανακουφιστείτε από τους πόνους; Μη στεναχωριέστε. Τη λύση προσφέρουν τα «σπιτικά φάρμακα». Είκοσι προϊόντα που ούτε φαντάζεστε ότι μπορούν να χρησιμεύσουν. Γι’ αυτό διαβάστε τον παρακάτω χρηστικό οδηγό.






●H γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και οι καούρες δεν είναι το ίδιο πράγμα
Oι καούρες είναι ένα από τα κύρια συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, όταν δηλαδή το όξινο περιεχόμενο του στομάχου ανεβαίνει από το στομάχι προς τον οισοφάγο, και μπορεί να φθάσει ως το φάρυγγα. Mετά από ένα γεύμα, μπορεί όλοι να παθαίνουμε γαστροοισοφαγική



Aν εμφανίσετε σε κάποιο μέρος του σώματός σας ένα εξόγκωμα που είναι μαλακό και δίνει την εντύπωση πως βρίσκεται ακριβώς κάτω από την επιδερμίδα σας, τότε είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για ένα λίπωμα. Ένα καλόηθες ογκίδιο φτιαγμένο από λίπος -όπως εξηγούν οι ειδικοί-, το οποίο αφαιρούν οι χειρουργοί ή οι δερματολόγοι, κυρίως για αισθητικούς λόγους, αφού δεν συνοδεύεται από πόνο, ούτε προκαλεί συνήθως άλλα προβλήματα. Oι διεργασίες που οδηγούν στη δημιουργία ενός λιπώματος δεν είναι ξεκαθαρισμένες από τη σύγχρονη ιατρική. Όπως άλλωστε δεν είναι γνωστό πώς δημιουργούνται όλοι οι όγκοι που εμφανίζονται στο σώμα, είτε πρόκειται για καλοήθεις είτε για κακοήθεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, το λίπωμα -όπως και οτιδήποτε άλλο εμφανιστεί στο σώμα σας- χρήζει ιατρικής διάγνωσης και διερεύνησης για να θεωρηθεί απολύτως ακίνδυνο.


O μόνος αρμόδιος για να κάνει μία ασφαλή διάγνωση είναι ο γιατρός σας, ο δερματολόγος ή ο χειρουργός, ο οποίος θα αποφασίσει αν το ογκίδιο που έχετε εμφανίσει είναι πράγματι λίπωμα. Tα χαρακτηριστικά του είναι πως δεν είναι σκληρό, το μέγεθός του συνήθως δεν ξεπερνά τα 3 εκατοστά και, όταν το πιέζετε, το λίπος από το οποίο αποτελείται μπορεί να μετακινηθεί προς τη μία ή την άλλη πλευρά, και μετά επανέρχεται στη θέση του.


- Eίμαι παχύς, έχω περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσω λιπώματα;
Δεν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν περισσότερες πιθανότητες από άλλους να εμφανίσουν λιπώματα, ούτε καν όσοι είναι παχύσαρκοι και έχουν μεγαλύτερη ποσότητα λίπους στο σώμα τους. O μόνος παράγοντας κινδύνου που αναγνωρίζουν οι ειδικοί είναι η κληρονομικότητα, όταν πρόκειται για περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος εμφανίζει μεγάλο αριθμό λιπωμάτων στο σώμα του (λιπομάτωση). Aπό την άλλη πλευρά, η εμφάνιση των λιπωμάτων σχετίζεται με την ηλικία, αφού σπάνια εντοπίζονται σε παιδιά, ενώ τους ενηλίκους τούς απασχολούν συνήθως μετά τα 30 ή τα 35.
- Έχω ένα λίπωμα στο πόδι, είναι φυσιολογικό;
Δεν υπάρχουν κάποια μέρη του σώματος στα οποία παρουσιάζονται περισσότερο τα λιπώματα. Όπως όμως είναι και λογικό, δεν εμφανίζονται σε μέρη όπου δεν υπάρχει λίπος, όπως είναι οι παλάμες ή τα πέλματα. Συχνότερα θα τα συναντήσετε στα πόδια, στα χέρια, στην πλάτη, στους ώμους και στον αυχένα και σπανιότερα στο πρόσωπο ή στο κρανίο.
- Πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρέσω τα λιπώματα που έχω στο σώμα μου;
Ένα λίπωμα που δεν αλλάζει μορφή και μέγεθος δεν είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί, εκτός αν συντρέχουν αισθητικοί λόγοι. Aν όμως πρόκειται για ένα λίπωμα που μεγαλώνει, τότε πρέπει να αφαιρείται οπωσδήποτε, γιατί μπορεί να υποκρύπτει ακόμα και κάποια κακοήθεια. Eπίσης, όταν ένα λίπωμα υποτροπιάσει -πράγμα που σημαίνει πως θα ξαναεμφανιστεί μετά από ένα διάστημα αφότου αφαιρεθεί στην ίδια περίπου θέση όπου ήταν-, τότε πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε ένα χειρουργό για να το αφαιρέσει, να το καθαρίσει καλά, αλλά και να διερευνήσει τη σύστασή του.
- Eίναι απαραίτητο να καταφύγω στην εγχείρηση για να το αντιμετωπίσω;
Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείτε από ένα λίπωμα που δεν εξαφανίζεται ποτέ από μόνο του είναι η χειρουργική επέμβαση, η οποία μπορεί να γίνει είτε από κάποιο γενικό χειρουργό είτε από κάποιο δερματολόγο - χειρουργό. Πρόκειται για μία πολύ απλή επέμβαση, η οποία διαρκεί λίγα λεπτά, γίνεται με τοπική αναισθησία και συνοδεύεται από πλαστική. Eίναι πάντως σε κάθε περίπτωση απαραίτητο να γίνεται ολική χειρουργική εκτομή του λιπώματος για δύο λόγους: Για να σταλεί μετά το λίπωμα για βιοψία, ώστε να επιβεβαιωθεί και με τον εργαστηριακό έλεγχο η καλοήθεια, αλλά και για να καθαριστεί επαρκώς το λίπωμα, που μπορεί να έχει εξαπλωθεί αρκετά κάτω από το δέρμα.
- Mπορεί το ογκίδιο που έχω παρουσιάσει να είναι κάτι άλλο;
Η αλήθεια είναι πως τα καλοήθη ογκίδια που εμφανίζονται συχνότερα κάτω από την επιδερμίδα και είναι μαλακά στην αφή είναι τα λιπώματα. Σπανιότερα ένα ογκίδιο στην επιδερμίδα μπορεί να είναι ένας άλλου τύπου καλοήθης όγκος, όπως είναι ένα θήλωμα, το οποίο είναι φτιαγμένο από πρωτεΐνες των μυών, ή ένα ίνωμα. Συχνά τα ογκίδια που παρατηρούμε σε διάφορα μέρη του σώματος είναι κύστεις, που ναγνωρίζονται επειδή περιέχουν υγρό και πολλές φορές φλεγμαίνουν κιόλας. Aπό την άλλη πλευρά, ένα ογκίδιο που παρατηρείτε στο δέρμα μπορεί να είναι κακόηθες, αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα είναι σκληρό και δεν θα συμπιέζεται, ούτε θα κινείται. Φυσικά και γι’ αυτό -όπως και για όλα τα άλλα- ο μόνος ασφαλής τρόπος για να γίνει η διάγνωση είναι η εκτομή και η ιστολογική εξέταση.


Tα λιπώματα μπορεί να εμφανιστούν, εκτός από την επιδερμίδα, και στο εσωτερικό λίπος του σώματος, αυτό δηλαδή που περιβάλλει τα διάφορα όργανα, και να γίνουν αντιληπτά με κάποια ακτινογραφία, υπέρηχο κλπ., επειδή προκαλούν πόνο ή άλλα προβλήματα (π.χ., αλλαγές στις κενώσεις όταν είναι στο έντερο ή αιματουρία όταν αφορούν το ουροποιητικό). Συνήθως αυτά τα λιπώματα αυξάνονται σε μέγεθος όσο περνάει ο καιρός, είναι συχνά κακοήθη, και τότε ονομάζονται λιποσαρκώματα.



Οι απεικονιστικές μέθοδοι αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις για τη διάγνωση πολλών παθήσεων. Μπορούν να απεικονίσουν με μεγάλη ευκρίνεια τα εσωτερικά μας όργανα και να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες για δυσλειτουργίες που μπορεί να εκδηλωθούν εκεί. Είναι από τα μεγαλύτερα όπλα που διαθέτουν οι γιατροί προκειμένου να κάνουν σωστή διάγνωση και στη συνέχεια να καταστρώσουν το θεραπευτικό τους σχέδιο. Θα μπορούσε, όμως, κάποιος να υποβάλλεται σε τέτοιου είδους εξετάσεις μία φορά το χρόνο, στο πλαίσιο του τσεκάπ;
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Γιατί; Tο Vita βάζει στο μικροσκόπιο αυτές τις εξετάσεις, «μετρά» την ακτινοβολία τους, εκτιμά τα υπέρ και τα κατά τους, τις ενδείξεις και αντενδείξεις τους, και λύνει όλες τις απορίες σας.

Ακτινογραφία

Ενδείξεις
• Η ακτινογραφία είναι η «εξέταση εκλογής», δηλαδή η κύρια εξέταση για προβλήματα του σκελετού και των πνευμόνων (ακτινογραφία θώρακα). Συγκεκριμένα, ενδείκνυται για διάγνωση σπασμένων οστών, πνευμονίας και πεπτικών δυσλειτουργιών.
• Ειδική ακτινογραφία χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των μαστών και είναι η γνωστή μας μαστογραφία.

Αντενδείξεις
Απαγορεύεται καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Πλεονεκτήματα
• Γίνεται γρήγορα.
• Υπάρχει σε όλα τα νοσοκομεία.
• Η ακτινοβολία της είναι πολύ μικρότερη από αυτήν της αξονικής.
• Κοστίζει φθηνά.

Μειονεκτήματα
• Παίρνετε μια μικρή δόση ακτινοβολίας.
• Παρέχει δισδιάστατες εικόνες με πολύ μικρότερες λεπτομέρειες από άλλες μεθόδους.

Πώς γίνεται
Η διαδικασία είναι πολύ απλή. Ανάλογα με το σημείο στο οποίο πρέπει να γίνει η ακτινογραφία, μπορεί να είστε όρθιοι, καθιστοί ή ξαπλωμένοι, και ένα μηχάνημα «φωτογραφίζει» με ακτίνες Χ το σημείο με το πρόβλημα.

Πόση ώρα διαρκεί
Απαιτούνται μόνο λίγα δευτερό­λεπτα.

Ταξιδεύοντας από την Ελλάδα στις ΗΠΑ και πίσω στην Ελλάδα, η ακτινοβολία που θα πάρουμε είναι περίπου ίση με αυτή μιας ακτινογραφίας θώρακα

Αξονική τομογραφία

Ενδείξεις
• Απεικονίζει πολύ καλά τα οστά (π.χ. κατάγματα), τον πνεύμονα και το πεπτικό σύστημα.
• Χρησιμοποιείται σε επείγουσες καταστάσεις προκειμένου να διαπιστωθεί μια αιμορραγία, ένα οξύ εγκεφαλικό, οξείες παθήσεις της κοιλιάς.
• Δείχνει, επίσης, πολύ καθαρά τις αποτιτανώσεις, δηλαδή τις συσσωρεύσεις ασβεστίου στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, που παρατηρούνται σε διάφορα νοσήματα, όπως π.χ. στην αθηρωμάτωση.

Αντενδείξεις
• Απαγορεύεται καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
• Πρέπει να αποφεύγεται η διεξαγωγή αξονικής στα παιδιά και να γίνεται μόνον όταν υπάρχουν αυστηρές ιατρικές ενδείξεις. Τα παιδιά είναι πιο ευάλωτα στην ακτινοβολία και έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, άρα και μεγαλύτερο κίνδυνο από τις παρενέργειές της.
• Αν χρειαστεί λήψη σκιαγραφικού (ουσία που βοηθά να φαίνονται καθαρότερα τα «επίμαχα» όργανα κατά την τομογραφία) και είστε αλλεργικοί, ενημερώστε τον ακτινολόγο, γιατί η ουσία που χρησιμοποιείται είναι ιωδιούχος και συχνά αλλεργιογόνος. Ενδεχομένως να χρειαστεί προετοιμασία με κάποια αντιαλλεργικά και με κορτιζόνη.

Πλεονεκτήματα
• Δείχνει λεπτομερείς και τρισδιάστατες εικόνες.
• Απεικονίζει με μεγάλη ευκρίνεια τις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδιάς. Συγκεκριμένα, δεν δείχνει μόνο τη στένωση μιας αρτηρίας, όπως η κλασική στεφανιογραφία, αλλά και το σύνολο της αθηρωματικής πλάκας, δηλαδή όλη τη βλάβη μέσα στο τοίχωμα της στεφα­νιαίας αρτηρίας πριν ακόμα αυτή δημιουργήσει στένωση.
• Είναι πιο σύντομη από τη μαγνη­τική τομογραφία.
• Είναι πιο προσβάσιμη, καθώς τα περισσότερα νοσοκομεία διαθέτουν αξονικό τομογράφο.
• Είναι πιο φθηνή από τη μαγνη­τική τομογραφία.

Μειονεκτήματα
Μία αξονική τομογραφία θώρακα δίνει πολύ μεγαλύτερη δόση ακτινοβολίας από αυτήν της ακτινογραφίας.
Η δόση της ακτινοβολίας, μάλιστα, μπορεί να είναι διπλή και τρι­πλή, αν χρειαστούν περισσότερα «περάσματα» για ασφαλέστερη διάγνωση.

Πώς γίνεται
Ο ασθενής ξαπλώνει σε μια μηχανοκίνητη πλατφόρμα σαν κρεβάτι και μπαίνει στον αξονικό τομογράφο, το άνοιγμα του οποίου είναι μεγαλύτερο από αυτό του μαγνητικού. Σε αυτό εισάγεται η περιοχή του σώματος που πρόκειται να εξεταστεί. Οι εικόνες λαμβάνονται με την περιφορά ακτίνων Χ γύρω από την εξεταζόμενη περιοχή, διαμορφώνοντας μια διαδοχική αλληλουχία από «φέτες», τις οποίες συνθέτει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής.

Πόση ώρα διαρκεί
Ανάλογα με το σημείο του σώματος που εξετάζεται, αλλά και την πα­λαιότητα του μηχανήματος, μπορεί να διαρκέσει από 1 έως 10 λεπτά.






Αξονική: Τι να προσέχετε


• Είναι σημαντικό, όταν πρόκειται να υποβληθείτε σε αξονική τομογραφία, να ρωτάτε αν το μηχάνημα είναι νέας γενιάς ή πα­λιό. Να προτιμάτε τα καινούργια, δηλαδή τα πολυτομικά μηχανή­ματα, γιατί δίνουν μικρότερη δόση ακτινοβολίας, αλλά και γιατί έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν τομές από όλα τα επίπεδα του σώματος (εγκάρσιες, λοξές).
• Μην υποβάλλεστε ελαφρά τη καρδία σε αξονική τομογραφία. Να την κάνετε μόνον όταν είναι απολύτως αναγκαία, ώστε να μη θέτετε σε κίνδυνο την υγεία σας από την ακτινοβολία. Ο γιατρός σας, επίσης, θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του πόσες αξονικές και ακτινογραφίες έχετε κάνει στο παρελθόν. Αν π.χ. υποφέρετε από συχνούς πονοκεφάλους και έχετε κάνει μία φορά αξο­νική για να αποκλείσετε κάποιο ανεύ­ρυσμα, δεν χρειάζεται να την επανα­λάβετε τον επόμενο ή μεθεπόμενο χρόνο για το ίδιο πρόβλημα.



Μαγνητική τομογραφία

Ενδείξεις
• Χρησιμοποιείται για τον έλεγχο όλου του σώματος και κυρίως του κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκέφαλος, σπονδυλική στήλη). Αναδεικνύει με μεγάλη ευαισθησία και ακρίβεια τους όγκους, τις μεταστάσεις, τις αγγειακές δυσπλασίες και τα ίδια τα αγγεία του εγκεφάλου με τη χρήση μαγνητικής αγ­γειογραφίας. Δείχνει, επίσης, πολύ έγκαιρα τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια.
• Είναι η πρώτη επιλογή για τη διάγνωση της άνοιας και των νευροεκφυλιστικών παθήσεων.
• Μπορεί να δείξει περιοχές του εγκεφάλου οι οποίες είναι υπεύθυνες για την κίνηση των άκρων μας ή το λόγο (λειτουργική Μ.Τ.-fMRI).
• Δείχνει πιο καλά τα μαλακά μόρια του σώματος, για παράδειγμα τα μαλακά τμήματα των άκρων και των αρθρώσεων, όπως είναι οι μηνίσκοι, οι σύνδεσμοι, οι τένοντες.
• Μπορεί να απεικονίσει πολύ καλά τα σπογγώδη οστά (π.χ. της λεκάνης) και να δείξει, για παράδειγμα, ένα οστικό οίδημα που δεν μπορεί να δείξει ούτε η ακτινογραφία ούτε η αξονική τομογραφία.
• Με τη μαγνητική γίνεται και φασματοσκοπία, μία μη επεμβατική μέθοδος με την οποία είναι σαν να κάνουμε βιοψία χωρίς να παίρνουμε ιστό.

Αντενδείξεις
• Να αποφεύγεται τους δύο πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης.
• Αν έχετε βηματοδότη, βαλβίδα στην καρδιά ή μεταλλικά εμφυτεύματα, φροντίστε, πριν υποβληθείτε σε μαγνητική τομογραφία, να συμβουλευτείτε τόσο τον ακτινολόγο όσο και το γιατρό που σας χειρούργησε, για να πληροφορηθείτε αν τα μεταλλικά σώματα που σας τοποθέτησαν είναι συμβατά με το μαγνήτη. Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος να τα μετακινήσει ο μαγνήτης και να σας στοιχίσουν ακόμα και τη ζωή σας. Προσοχή, επίσης, χρειάζεται αν έχετε μεταλλικά θραύσματα από κάποιο ατύχημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, επιλέγεται μία άλλη μέθοδος εξέτασης (ακτινογραφία, αξονική).

Πλεονεκτήματα
• Δυνατό της σημείο είναι ότι δεν επιβαρύνει τον οργανισμό με ακτινοβολία, γιατί δεν λειτουργεί με ακτίνες αλλά με μαγνητικό πεδίο.
• Είναι πιο λεπτομερής από την αξονική και δίνει περισσότερες πληροφορίες για τη φύση της βλάβης.
• Μπορεί να πάρει τομές, δηλαδή εικόνες από όλες τις πλευρές των σημείων του σώματος που εξετάζονται (π.χ. λοξές, εγκάρσιες, επιμήκεις).
• Αποτελεί σημαντικό όπλο στα χέρια των νευροχειρουργών, γιατί τους βοηθά να καταστρώσουν τη στρατηγική της επέμβασης σε δύσκολες εγχειρήσεις. Αν π.χ. έχουμε έναν άρρωστο που είναι επιληπτικός και πρέπει να αφαιρεθεί η περιοχή που ευθύνεται για την επιληψία, είναι απαραίτητο να εντοπίσουμε και τη σχέση που έχει αυτή η περιοχή με το λόγο, γιατί το ζητούμενο δεν είναι μόνο να απαλλαγεί από την επιληψία, αλλά να μπορεί μετά το χειρουργείο να καταλαβαίνει και να μιλάει.
• Το σκιαγραφικό που μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να χρησιμοποιηθεί δεν είναι αλλεργιογόνο, όπως συμβαίνει με αυτό της αξονικής τομογραφίας.

Μειονεκτήματα
• Απαιτεί από τον ασθενή να είναι ακίνητος, καμιά φορά περισσότερο και από 30 λεπτά.
• Δεν είναι πάντα εύκολη η πρόσβαση σε αυτήν, γιατί δεν διαθέτουν όλα τα νοσοκομεία μαγνητικό τομογράφο, ειδικά στην επαρχία.
• Είναι ακριβότερη από την αξονική τομογραφία.

Πώς γίνεται
Ο ασθενής ξαπλώνει σε ένα κρεβάτι και μπαίνει μέσα στο μαγνητικό τομογράφο, που μοιάζει με τούνελ. Ο τομογράφος λειτουργεί με μαγνητικό πεδίο από 3.000 μέχρι 30.000 φορές μεγαλύτερο από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, με τη βοήθεια εκπομπής ραδιοκυμάτων, λαμβάνονται εικόνες της περιοχής που ενδιαφέρει, τις οποίες στη συνέχεια μελετά ο ειδικός ακτινολόγος προκειμένου να ανιχνεύσει τυχόν βλάβες.

Πόση ώρα διαρκεί
Συνήθως χρειάζονται από 15 έως 30 λεπτά. Υπάρχουν όμως κάποιες εξαιρέσεις όπου η εξέταση μπορεί να διαρκέσει και περισσότερο. Μία μαγνητική τομογραφία μαστών, για παράδειγμα, ή μία μαγνητική καρδιάς μπορεί να διαρκέσει και 45 λεπτά.






Τομογράφος αντί στεφανιογραφίας;

Τομογράφος νέας γενιάς «σαρώνει» την καρδιά, τη δείχνει να πάλλεται σε πραγματικό χρόνο και δίνει πλήρη αναφορά για τη λειτουργία της σε 250 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Πρόκειται για το Somatom Definition Flash, που προστίθεται στον εξοπλισμό όλο και περισσότερων ιατρικών κέντρων ανά τον κόσμο και εκτιμάται ότι θα καταργήσει τις παρεμβατικές διαγνω­στι­κές μεθόδους, όπως η στε­φανιογραφία που εγκυμονεί ορισμέ­νους κινδύνους. Το πλεονέκτη­μά του είναι ότι υπόσχεται ταχύτατη και ανώδυνη διά­γνω­­ση, που θα φανεί ιδιαί­τε­ρα χρήσιμη στις έκτακτες περι­πτώσεις (π.χ. στους έντο­­νους πόνους στο στέρνο), όταν υπάρχει ανάγκη για άμεση δράση. Οι γιατροί έχουν αμέ­σως εικόνα για το αν ο ασθε­νής έχει υπο­στεί στεφα­νιαίο επεισόδιο ή πνευ­μονική εμβολή. Επιπλέον, η ακτινο­­βολία που λαμβά­νει ο ασθενής είναι μικρό­τερη εκείνης των συμβατικών τομογράφων.



Πόση ακτινοβολία δεχόμαστε



Απεικονιστικές εξετάσεις
• Ακτινογραφία θώρακα 40 mrem*
• Αξονική τομογραφία θώρακα 760 mrem
• PΕΤ/CT 1.080 mrem

Ανθρώπινες δραστηριότητες
Ετήσια έκθεση σε millirem
• Αποστολή στο διάστημα 25.000
• Δόση στους πνεύμονες από το κάπνισμα ενός πακέτου τσιγάρων καθημερινά 15.000
• Ύπνος δίπλα σε κάποιον επί 8 ώρες 2
• Βλέποντας τηλεόραση 2 ώρες καθημερινά 1
• Αεροπορικό ταξίδι, κάθε ώρα πτήσης 0,5
• Πορσελάνινες θήκες δοντιών ή ψεύτικα δόντια 0,1

Μία αξονική τομογραφία μπορεί να αποδώσει 50-100 φορές περισσότερη ακτινοβολία από μία συμβατική ακτινογραφία, ανάλογα με το σημείο που εξετάζεται, τη μάρκα και την ηλικία του μηχανήματος.

Pet/ct SCAN

Ενδείξεις
• Η κυριότερη εφαρμογή του PET/CT είναι στην ογκολογία, σε ασθενείς με κακοήθειες. Συμβάλλει στη διάγνωση και την πα­ρακολούθησή τους, καθώς και στην εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας τους.
• Τώρα αναπτύσσονται και άλλες εφαρμογές, όπως καρδιολογικές και νευρολογικές (π.χ. πρώιμη διάγνωση της νόσου Αλτσχάιμερ).

Αντενδείξεις
Έχει τους ίδιους περιορισμούς με την αξονική.

Πλεονεκτήματα
Το PET/CT άνοιξε νέους ορίζοντες στις απεικονιστικές μεθόδους, επειδή έχει μεγάλη ευκρίνεια και ευαισθησία, καθώς συνδυάζει σε μία και μόνο εξέταση τα προτερήματα δύο διαφορετικών εξετάσεων: της λεγόμενης «τομογραφίας εκπομπής ποζι­τρονίων» (Positron Emission Tomography­-­PET) και της αξονικής τομογραφίας (CT).

Μειονεκτήματα
• Παίρνουμε μία μικρή δόση ακτινοβολίας από το ραδιοϊσότοπο που μας χορηγείται ενδοφλέβια για τη διεξαγωγή της εξέτασης, η οποία όμως γρήγορα αποβάλλεται. Παίρνουμε, όμως, και ακτινοβολία ίση με μία αξονική.
• Δεν έχουν όλοι οι ασθενείς που το χρειάζονται δυνατότητα πρόσβασης σε αυτό, γιατί δεν είναι αρκετά διαδεδομένο ούτε στο δημόσιο ούτε στον ιδιω­τικό τομέα.
• Είναι πολύ ακριβή εξέταση, αφού έχει δεκαπλάσιο κόστος από την αξονική (περίπου 2.000 €).

Πώς γίνεται
Γίνεται πρώτα έγχυση ενδοφλέβια ραδιοϊσότοπου και στη συνέχεια ο ασθενής μπαίνει σε ένα μηχάνημα όπως αυτό της αξονικής, αλλά λίγο ογκωδέστερο.

Πόση ώρα διαρκεί
Ανάλογα με την εξέταση, από 30 λεπτά έως 1 ώρα.


ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ