ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η τελευταία Τετάρτη του Μαΐου θεσπίστηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Multiple Sclerosis International Federation (MSIF) ως Παγκόσμια Ημέρα για τη ΣΚΠ και γιορτάζεται με συντονισμένες εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο από το 2009. Στόχος είναι η ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινού και της Πολιτείας, η επίτευξη της μεγαλύτερης κατανόησης μέσω της σωστής ενημέρωσης γι’ αυτή τη χρόνια πάθηση, καθώς και τις επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πασχόντων αλλά και των οικογενειών τους.
Ο Σύλλογος Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΑμΣΚΠ) θα συμμετάσχει στον παγκόσμιο εορτασμό στις 26 Μαΐου 2010, λειτουργώντας περίπτερο στον πεζόδρομο της Κοραή στο κέντρο της Αθήνας από τις 10:00 έως τις 18:00. Το περίπτερο θα στελεχωθεί από εθελοντές μέλη του ΣΑμΣΚΠ και θα είναι διαμορφωμένο έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους περαστικούς να καθίσουν να ενημερωθούν σχετικά με τη ΣΚΠ. Στο περίπτερο θα υπάρχει ενημερωτικό έντυπο υλικό του ΣΑμΣΚΠ, ενώ θα διανέμεται στους περαστικούς ειδικό έντυπο (τρίπτυχο) σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα και τη ΣΚΠ. Η εκδήλωση γίνεται με βασικό χορηγό τη Novartis (Hellas) Α.Ε.Β.Ε. και τη βοήθεια της CNS Genesis Pharma S.A.

Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας :
επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό
είναι αγνώστου αιτιολογίας πολυπαραγοντική αυτοάνοση νόσος
εμφανίζεται σε ηλικία ανάμεσα στα 20 και τα 40, ενώ η μέση ηλικία έναρξης είναι στα 30
προσβάλλει περισσότερο τις γυναίκες από τους άνδρες σε ποσοστό 2 : 1
έχει ποικιλία συμπτωμάτων που τη χαρακτηρίζουν και θα πρέπει κάποιος να επισκεφτεί νευρολόγο για να γίνει παρακλινικός έλεγχος, καθώς πολλές παθήσεις μοιάζουν με τη ΣΚΠ και για το λόγο αυτό πρέπει να ελεγχθούν και να αποκλειστούν
τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν σε ένταση, από πολύ ελαφριά έως και πολύ βαριά, ενώ μπορεί να εξαλειφθούν είτε με τη βοήθεια φαρμάκων είτε άλλων θεραπευτικών μεθόδων

Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας :

δεν είναι μεταδοτική ασθένεια
δεν είναι κληρονομική πάθηση
δεν είναι ψυχική διαταραχή
δεν είναι θανατηφόρος



Τα λευκά αιμοσφαίρια, που κυκλοφορούν στο αίμα, περιλαμβάνουν τα ουδετερόφιλα πολυμορφοπύρηνα, τα ηωσινόφιλα πολυμορφοπύρηνα, τα βασεόφιλα πολυμορφοπύρηνα, τα μονοπύρηνα ή μονοκύτταρα, τα λεμφοκύτταρα, τα πλασματοκύτταρα। Η παραγωγή των λευκών αιμοσφαιρίων γίνεται από το μυελό των οστών και από τα λεμφικά όργανα που εντοπίζονται στους λεμφαδένες, το σπλήνα, τον θύμο, τις αμυγδαλές, τους λεμφικούς σχηματισμούς του εντέρου και άλλων περιοχών. Τα λευκά αιμοσφαίρια μεταναστεύουν από την κυκλοφορία σε ιστούς που έχουν αλλοιωθεί ή φλεγμαίνουν και απομακρύνουν τα αλλοιωμένα κύτταρα. Είναι σημαντικά για την ομαλή λειτουργία ου ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, το οποίο έχει ζωτική σημασία για την αποτελεσματική άμυνα έναντι του stress και λοιμώξεων και την προστασία έναντι χρόνιων νοσημάτων, όπως αλλεργιών, καρκινωμάτων, αυτοάνοσων νοσημάτων, συνδρόμων χρόνιας κόπωσης. Η ομαλή παραγωγή και λειτουργία των λευκών αιμοσφαιρίων ρυθμίζεται από μια ποικιλία παραγόντων (π.χ. ιντερλευκίνη, granulocyte macrophage colony stimulating factor, granulocyte colony stimulation factor, stem cell factor, monocyte colony stimulation factor), η έκκριση των οποίων στο ανθρώπινο σώμα εξαρτάται από σύνθετους παράγοντες, όπως ορμόνες, παράγοντες φλεγμονής, stress, ογκογονίδια. Έτσι κάθε βλαπτικός παράγοντας, ακόμη και το απλό stress ή η ίωση μπορεί να προκαλέσει παροδικά διαταραχή των λευκών αιμοσφαιρίων και να διαταράξει τα αποτελέσματα του check up. Αυτός είναι ο λόγος που κάθε διαταραχή των λευκών στο check up, πρέπει οπωσδήποτε να επαναλαμβάνεται. Οι διαγνώσεις έτσι της λευκοκυττάρωσης (υψηλά λευκά), της λευκοπενίας (χαμηλά λευκά), της αναστροφής του τύπου (υπεροχή των λεμφοκυττάρων έναντι των πολυμορφοπυρήνων), της ηωσινοφιλίας (υψηλά ηωσινόφιλα), της μονοκυττάρωσης (υψηλά μονοκύτταρα), της λεμφοπενίας (χαμηλά λεμφοκύτταρα), τίθενται μόνο όταν το παθολογικό αποτέλεσμα επαναληφθεί με νέα αιμοληψία.
1. ΛΕΥΚΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ
Υψηλά λευκά αίματος προκαλεί μια ποικιλία παραγόντων και νοσημάτων όπως το χρόνιο stress, οι μεταβολικές διαταραχές, παράγοντες διατροφής, φάρμακα, αιματολογικά νοσήματα, λοιμώξεις, καρκινώματα. Οι μηχανισμοί περιλαμβάνουν την αύξηση της παραγωγής των λευκών για την αντιμετώπιση των αυξημένων κυτταρικών βλαβών, καθώς και την αυξημένη απελευθέρωση της εφεδρείας των λευκών λόγω παραγωγής ορμονών όπως κατεχολαμινών. Στα αιματολογικά κακοήθη νοσήματα, η αύξηση οφείλεται σε κακοήθη, ανεξέλεγκτη υπερπαραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων, λόγω κακοήθους εκτροπής μητρικών κυττάρων.
2. ΛΕΥΚΟΠΕΝΙΑ
Χαμηλά λευκά αίματος προκαλεί μια ποικιλία παραγόντων και νοσημάτων όπως φάρμακα, τοξίνες, παράγοντες διατροφής, λοιμώξεις, αιματολογικά νοσήματα, νοσήματα λεμφικού ιστού, ηπατικά νοσήματα. Τα λευκά μειώνονται είτε λόγω μειωμένης παραγωγής (π.χ. βλάβη μητρικού κυττάρου από φάρμακα), είτε αυξημένη καταστροφή στην περιφέρεια (π.χ. ύπαρξη παθολογικών αντισωμάτων, που τα καταστρέφουν). Η λευκοπενία συχνά συνοδεύεται από συχνές λοιμώξεις λόγω μειωμένης λειτουργίας του ανοσοποιητικού. Ορισμένα άτομα έχουν ιδιοσυγκρασιακή λευκοπενία, χωρίς παθολογικό υπόστρωμα.
3. ΗΩΣΙΝΟΦΙΛΙΑ
Υψηλά ηωσινόφιλα αίματος προκαλεί μια ποικιλία παραγόντων και νοσημάτων, όπως παρασιτικές λοιμώξεις, ορισμένα δερματολογικά νοσήματα, νοσήματα του εντέρου, αλλεργίες, καρκινώματα, αιματολογικά νοσήματα, νοσήματα λεμφικού ιστού. Υψηλοί αριθμοί πάνω από 5000/μl, προκαλούν σοβαρές δευτεροπαθείς βλάβες στους ιστούς όπως καρδιακή βλάβη και πολυοργανική ανεπάρκεια λόγω διήθησης από ηωσινόφιλα. Στην περίπτωση αυτή επιβάλλεται επείγουσα διερεύνηση και θεραπεία.
4. ΜΟΝΟΚΥΤΤΑΡΩΣΗ
Τα μονοκύτταρα είναι πολύ σημαντικά ιδιαίτερα σε βακτηριακές φλεγμονές και σε ειδικές ιώσεις καθώς και στην αποτελεσματική επιδιόρθωση μιας σειράς από κυτταρικών βλαβών που προκαλούνται από ορισμένα νοσήματα. Υψηλά μονοκύτταρα αίματος προκαλεί μια ποικιλία παραγόντων και νοσημάτων, όπως είναι ορισμένες λοιμώξεις, κολλαγονικά νοσήματα, γαστρεντερικά νοσήματα, αιματολογικά νοσήματα, νοσήματα εναπόθεσης λιπιδίων, η κακοήθης ιστιοκυττάρωση. Οι μηχανισμοί περιλαμβάνουν είτε την αντιδραστική αύξηση λόγω αυξημένων βλαβών σε ιστούς (π.χ. φυματίωση, βακτηριδιακή ενδοκαρδίτιδα) είτε ανεξέλεγκτη υπερπαραγωγή λόγω κακοήθους εκτροπής (λευχαιμία, κακοήθης ιστιοκυττάρωση).
5. ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Φυσιολογικά τα πολυμορφοπύρηνα είναι περισσότερα από τα λεμφοκύτταρα. Στην αντίθετη περίπτωση πρόκειται για αναστροφή του τύπου των λευκών. Τα λεμφοκύτταρα είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη ειδικής ανοσίας και ανοσολογικής μνήμης. Συγκεκριμένα μετά την είσοδο ενός λοιμογόνου παράγοντα ειδικά αντισώματα που παράγονται από λεμφοκύτταρα (Β λεμφοκύτταρα) και ειδικά ευαισθητοποιημένα λεμφοκύτταρα (Τ λεμφοκύτταρα) επιτίθενται στο παθογόνο. Τα ειδικά αντισώματα και τα ειδικά ευαισθητοποιημένα λεμφοκύτταρα έχουν σημαντικό ρόλο στην ανοσολογική μνήμη, στην οποία οφείλεται η ανοσία που αναπτύσσει ο οργανισμός έναντι ορισμένων παθογόνων μικροοργανισμών μετά τη λοίμωξη.
Αναστροφή του τύπου προκαλεί μια ποικιλία παραγόντων και νοσημάτων, όπως λοιμώξεις, νοσήματα του εντέρου, καρκινώματα, αιματολογικά νοσήματα, νοσήματα λεμφικού ιστού. Ορισμένα άτομα παρουσιάζουν ιδιοσυγκρασιακώς μικρού βαθμού αναστροφή του τύπου.
6. ΛΕΜΦΟΠΕΝΙΑ
Τα χρόνια χαμηλά επίπεδα λεμφοκυττάρων καθίστανται συχνά εμφανή λόγω αυξημένων επεισοδίων λοιμώξεων. Η ικανότητα πρόσκτησης ανοσίας μετά από την επίθεση λοιμογόνων διαταράσσεται σημαντικά.
Χαμηλά λεμφοκύτταρα αίματος προκαλεί μια ποικιλία παραγόντων και νοσημάτων, όπως λοιμώξεις, ειδικοί ιοί, αιματολογικά νοσήματα, νοσήματα λεμφικού ιστού, κληρονομικά σύνδρομα.
Τα ευρήματα της σωστής ιατρικής εξέτασης είναι κομβικής σημασίας για την ορθή παθολογική εκτίμηση του ατόμου, τον καθορισμό του είδους του επιπρόσθετου εργαστηριακού ελέγχου και την θεραπεία।

Συγγραφέας: ΑΝΑΣΤΑΣΊΑ ΜΟΣΧΟΒΆΚΗ


Το τελευταίο διάστημα γίνεται πολύς θόρυβος για το HPV-DNA τεστ, μια διαγνωστική μέθοδο η οποία χρησιμοποιείται ευρέως στο εξωτερικό, όχι όμως τόσο στη χώρα μας. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι δημιουργεί νέα δεδομένα στην έγκαιρη διάγνωση του δεύτερου σε συχνότητα καρκίνου στις γυναίκες, μετά τον καρκίνο του μαστού. Τους ζητήσαμε, λοιπόν, να μας πληροφορήσουν πόσο αξιόπιστο είναι, κάθε πότε πρέπει να γίνεται και αν θα αντικαταστήσει το ΠΑΠ τεστ. Διαβάστε τι μας είπαν.

Ένα απλό τεστ
O γυναικολόγος παίρνει επίχρισμα από τον τράχηλο της μήτρας και το στέλνει σε εργαστήριο Κυτταρογενετικής, όπου γίνεται γενετική ανάλυση (ταυτοποίηση) στελεχών του ιού HPV (Human Papilloma Virus = ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων) που πιθανόν εντοπίστηκαν. Yπάρχουν πάνω από 30 στελέχη του ιού που συσχετίζονται με βλάβες και ενδέχεται να προκαλέσουν κακοήθεια. Τα HPV-DNA τεστ που χρησιμοποιούνται δεν ανιχνεύουν όλα τα στελέχη του ιού, αλλά όλα ταυτοποιούν τα στελέχη 16 και 18, που είναι τα πιο επικίνδυνα για την εκδήλωση καρκίνου, καθώς και τα στελέχη 6 και 11, που προκαλούν κονδυλώματα γεννητικών οργάνων.

Πότε πρέπει να γίνεται
Αν και σε ορισμένες χώρες το HPV-DNA τεστ γίνεται ταυτόχρονα με το ΠΑΠ τεστ, στην Ελλάδα δεν υπάρχει επίσημη οδηγία. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ειδικούς, το HPV τεστ γίνεται όταν το ΠΑΠ τεστ δείξει κυτταρικές αλλοιώσεις, ώστε να διαπιστωθεί αν η παρουσία τους οφείλεται σε στελέχη του HPV που μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Αυτό σημαίνει ότι το καινούργιο τεστ δεν υποκαθιστά το ΠΑΠ τεστ, αλλά συμπληρώνει τη διαγνωστική του ακρίβεια, δεδομένου μάλιστα ότι το τελευταίο μπορεί να οδηγήσει και σε ψευδώς αρνητικό (καθαρό) αποτέλεσμα, σε ποσοστό που αγγίζει το 20%.

Πόσο αξιόπιστο είναι
Εξαρτάται από τον τρόπο λήψης του επιχρίσματος και από τον αριθ­μό των στελεχών που ανι­χνεύει το τεστ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν η λήψη δεν γίνει σωστά και το τεστ ανιχνεύσει μικρό μόνο αριθμό στελεχών του ιού, αυξάνονται οι πιθανότητες να μην εντοπιστούν άλλα εν δυνάμει παθογόνα στελέχη του HPV. Διαφορετικά, η ακρίβεια του αποτελέσματος ξεπερνά το 90%.

Εάν το αποτέλεσμα βγει θετικό
Γίνεται απαραίτητα κολποσκόπηση, με την οποία εντοπίζονται οι περιοχές που παρουσιάζουν κυτταρικές αλλοιώσεις και λαμβάνονται δείγματα για ιστολογική ανάλυση (βιοψία). Το θετικό αποτέλεσμα μπορεί να σημαίνει ότι:
1. Η γυναίκα είναι φορέας στελεχών του HPV που δεν είναι επικίνδυνα για την εκδήλωση κακοήθειας ή εμφάνισης κονδυλωμάτων και τα οποία εξουδετερώνει μόνο του το ανοσοποιητικό σύστημα, οπότε συνήθως συστήνεται απλή παρακολούθηση.
2. Η γυναίκα είναι φορέας στελεχών του HPV που μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας ή κονδυλώματα. Ο γιατρός επιλέγει το είδος της αντιμετώπισης ανάλογα με τις βλάβες που έχουν προκληθεί.
α) Αν είναι ήπια βλάβη, συστήνεται παρακολούθηση κάθε 6 μήνες με ΠΑΠ τεστ και κολποσκόπηση, υγιεινή διατροφή, άσκηση και διακοπή του καπνίσματος, προκειμένου να περιοριστούν οι πιθανότητες να εξελιχθεί σε κάτι πιο σοβαρό.
β) Αν είναι σοβαρή, θα κρίνει ο γιατρός αν θα γίνει καυτηριασμός του τραχήλου της μήτρας με λέιζερ ή εκτομή μέρους του τραχήλου.

Εάν το αποτέλεσμα βγει αρνητικό
Σημαίνει ότι οι πιθανότητες να αναπτύξει η γυναίκα καρκίνο του τραχήλου της μήτρας είναι εξαιρετικά μικρές, οπότε ο γιατρός συνήθως συστήνει την επανάληψη του HPV τεστ μετά από 5 χρόνια, με την προϋπόθεση ότι κάθε χρόνο θα κάνει πλήρη γυναικολογικό έλεγχο (κλινική εξέταση, ΠΑΠ τεστ, υπερηχογράφημα ή και κολποσκόπηση), θα χρησιμοποιεί προφυλακτικό και δεν θα αλλάζει συχνά ερωτικούς συντρόφους.

Πού γίνεται το τεστ
Σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία και σε ορισμένα ιατρεία και μικροβιολογικά εργαστήρια.

Πόσο κοστίζει
Το ελάχιστο κόστος διαμορφώνεται περίπου στα 100 ευρώ, αλλά ανεβαίνει σημαντικά ανάλογα με τον αριθμό των στελεχών του ιού που μπορεί να ανιχνεύσει το κάθε τεστ. H δαπάνη δεν καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία.


Γράφει η Σκουρολιάκου Μαρία, Λέκτορας Εντερικής και Παρεντερικής Διατροφής, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο,Κλινική Φαρμακοποιός, Επιστημονική Σύμβουλος Κέντρου Διατροφικής Υποστήριξης και Διαιτολογίας, μαιευτήριο ΙΑΣΩ - Φοντόρ Χριστίνα, Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου

Η βιταμίνη Β12 είναι μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη του συμπλέγματος βιταμινών Β. Είναι απαραίτητη για την παραγωγή των ερυθρών και των λευκών κυττάρων του αίματος, καθώς και για τη φυσιολογική ανάπτυξη και συντήρηση του νευρικού ιστού. Η βιταμίνη Β12 είναι ο γενόσημος όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει εκείνες τις ενώσεις, οι οποίες παρουσιάζουν τη βιολογική δράση της κυανοκοβαλαμίνης. Περιλαμβάνει μια ποικιλία συστατικών που περιέχουν κοβάλτιο, και τα οποία είναι γνωστά ως κοβαλαμίνες. Η κυανοκοβαλαμίνη και η υδροξυκοβαλαμίνη είναι οι δυο βασικές μορφές της βιταμίνης Β12 στην κλινική χρήση.

ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ

Η βιταμίνη Β12 είναι διαθέσιμη σε δισκία, σε κάψουλες και σε ενέσιμες μορφές βρίσκεται σε πολλά πολυβιταμινούχα συμπληρώματα. Ανεπάρκεια της Β12, λόγω έλλειψης ενδογενούς παράγοντα, γενικά θεραπεύεται με τη χορήγηση κοβαλαμίνης παρεντερικά. Ωστόσο, μια έρευνα έδειξε πως η χορήγηση ημερησίως 2mg Β12 από το στόμα ήταν το ίδιο αποτελεσματική με την ενδομυϊκά χορήγηση 1mg Β12 μια φορά το μήνα.

Σε περιπτώσεις ανεπάρκειας χρειάζονται 2 με 25 μg Β12 ημερησίως.

Η βιταμίνη Β12 εμπλέκεται στην ανακύκλωση των συνενζύμων του φυλλικού οξέος και στην αποσύνθεση της βαλίνης. Απαιτείται, επίσης, για τη μυελινοποίηση των νεύρων, την αναπαραγωγή των κυττάρων, την αιμοποίηση και τη σύνθεση των νουκλεοπρωτεϊνών. Τρεις βιοχημικές αντιδράσεις απαιτούν την παρουσία της βιταμίνης Β12 ως μεθυλ-κοβαλαμίνης ή ως αδενοσυλ-κοβαλαμίνης:

1) Η μετατροπή της ομοκυστεΐνης σε μεθειονίνη, 2) Η μετατροπή του L-μεθυλμαλονυλο-CoA σε ηλέκτρυλο-CoA, 3) Ο ισομερισμός της L-λευκίνης και της β-λευκίνης.

ΗΜΕΡΗΣΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ

Η βιταμίνη Β12 πρέπει να απελευθερωθεί από τις πρωτεΐνες με τις οποίες συνδέεται, πριν γίνει η πέψη και η απορρόφησή της. Η απορρόφηση λαμβάνει χώρα σχεδόν αποκλειστικά στον τελικό ειλεό.

Η βιταμίνη Β12 αποθηκεύεται πρωταρχικά στο ήπαρ. Στο αίμα είναι δεσμευμένη με συγκεκριμένες πρωτεΐνες του πλάσματος (τρανσκοβαλαμίνες).

Η απομάκρυνση γίνεται μέσω των ούρων, της χολής και των κοπράνων. Ο εντεροηπατικός κύκλος συμβάλλει στη διατήρηση της Β12. Η βιταμίνη Β12 εμφανίζεται και στο μητρικό γάλα.

ΕΛΛΕΙΨΗ

Η έλλειψη της βιταμίνης Β12 οδηγεί στην εμφάνιση μακροκυτταρικής και μεγαλοβλαστικής αναιμίας. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν νευρολογικές διαταραχές (εξαιτίας της απομυελινοποίησης της σπονδυλικής στήλης, του εγκεφάλου και των οπτικών και περιφερικών νεύρων), και λιγότερο συγκεκριμένα συμπτώματα, όπως αδυναμία, ερεθισμένη γλώσσα, δυσκοιλιότητα και ορθοστατική υπόταση. Ψυχολογικές διαταραχές της έλλειψης Β12 είναι δυνατόν να εκδηλωθούν κατά την παρουσία αναιμίας (ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους).

Η κακοήθης αναιμία είναι μια συγκεκριμένη μορφή αναιμίας, η οποία προκαλείται από έλλειψη ενδογενούς παράγοντα (όχι από ελλιπή πρόσληψη βιταμίνης Β12 από τη διατροφή).

Άνθρωποι με περιορισμένη δυνατότητα απορρόφησης της βιταμίνης Β12, αναπτύσσουν ανεπάρκεια/ έλλειψη μέσα σε δύο με τρία χρόνια. Αυστηροί χορτοφάγοι (με κίνδυνο διαιτητικής ανεπάρκειας, αλλά με φυσιολογική απορροφητική ικανότητα) μπορεί να μην εμφανίσουν συμπτώματα για 20-30 χρόνια.

ΧΡΗΣΕΙΣ

Συμπληρώματα βιταμίνης Β12 μπορεί να είναι απαραίτητα σε χορτοφάγους. Αν οι χορτοφάγοι δεν καταναλώνουν τακτικά μια τροφή πλούσια σε βιταμίνη Β12, τότε χρειάζονται απαραιτήτως συμπλήρωμα. Αυτό αφορά κυρίως τις γυναίκες χορτοφάγους κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, καθώς το βρέφος μπορεί να εκδηλώσει ανεπάρκεια. Βρέφη τα οποία θηλάζουν και των οποίων οι μητέρες δεν προσλαμβάνουν τροφές πλούσιες σε Β12 πρέπει να λάβουν συμπληρώματα.

Η έλλειψη της βιταμίνης Β12 αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και μπορεί να συμβάλλει στην εμφάνιση άνοιας. Ο ρόλος των συμπληρωμάτων στην άνοια, που προκαλείται από έλλειψη της Β12, φαίνεται ότι εξαρτάται από τη διάρκεια των συμπτωμάτων. Δεν υπάρχει ισχυρή απόδειξη που να πιστοποιεί πως τα συμπληρώματα βοηθούν στην καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου του Alzheimer που δεν οφείλεται στην έλλειψη της βιταμίνης Β12. Παρομοίως, ο ρόλος της βιταμίνης Β12 είναι ασαφής όσον αφορά στην σκλήρυνση κατά πλάκας και στις διαταραχές του ύπνου. Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι η έλλειψη της βιταμίνης Β12 κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να είναι παράγοντας κινδύνου για ανωμαλία διάπλασης του νευρικού σωλήνα. Για να διαπιστωθούν τα οφέλη της βιταμίνης Β12 σε κάθε ένδειξη εκτός από την ανεπάρκεια ή την οριακή ανεπάρκεια, απαιτούνται περαιτέρω έρευνες.

Η βιταμίνη Β12 έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε ασθενείς που πάσχουν από διαβητική νευροπάθεια και στοματικά έλκη. Χαμηλά επίπεδα ορού βιταμίνης Β12 έχουν βρεθεί σε άτομα με HIV και επίσης έχουν συσχετιστεί με μια πιο γρήγορη εμφάνιση της νόσου του AIDS. Εξαιτίας του ρόλου της στον μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης, έχει προταθεί ότι η βιταμίνη Β12 ίσως διαδραματίζει κάποιον ρόλο στη μείωση του κινδύνου για εμφάνιση στεφανιαίας νόσου. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει απόδειξη πως η Β12 έχει ανεξάρτητη προστατευτική επίδραση. Νέα δεδομένα σχετίζουν τα υψηλά επίπεδα αίματος βιταμίνης Β12 με θεραπεία της κατάθλιψης. Ο τρόπος με τον οποίο δρα η βιταμίνη Β12 στα άτομα με κατάθλιψη δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί. Είναι πιθανόν ότι δρα σε συνέργια με τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα αυξάνοντας τη σύνθεση και τη δράση των μονοαμινών. Οι μονοαμίνες είναι νευροδιαβιβαστές στο κεντρικό νευρικό σύστημα με αντικαταθλιπτική δράση.

Επίσης η βιταμίνη Β12 φαίνεται εμποδίζει τη συσσώρευση της πρωτεΐνης ομοκυστεϊνης η οποία είναι δυνατόν να αυξάνει τον κίνδυνο προσβολής και από κατάθλιψη.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

Η βιταμίνη Β12 δεν πρέπει να χορηγείται για τη θεραπεία της ανεπάρκειας, εάν δεν έχει προηγηθεί πλήρης διάγνωση (χορήγηση >10μg ημερησίως μπορεί να προαγάγει αιματολογική αντίδραση σε ασθενείς με ανεπάρκεια φυλλικού οξέος).

Εγκυμοσύνη και θηλασμός

Τα συμπληρώματα μπορεί κάποιες φορές να απαιτούνται (ιδιαίτερα σε γυναίκες χορτοφάγους). Δεν έχουν αναφερθεί προβλήματα με τη χορήγηση φυσιολογικών δόσεων.

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Η βιταμίνη Β12 μπορεί περιστασιακά να προκαλέσει διάρροια και κνησμός στο δέρμα. Επίσης υπερβολικές δόσεις επίσης, μπορεί να επιδεινώσουν την ακμή.

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ

Με φάρμακα

Αλκοόλ: Υπερβολική πρόσληψη μπορεί να επηρεάσει την απορρόφηση της βιταμίνης Β12. Μπορεί να ελαττώσουν την απορρόφηση της Β12 οι αμινογλυκοσίδες, τα αμινοσαλικυλικά, η χλωραμφενικόλη, η χολεστυραμίνη, η κολχικίνη, η μετφορμίνη, τα μεθυλντόπα, τα από του στόματος αντισυλληπτικά, οι ανταγωνιστές του υποδοχέα Η2 της ισταμίνης κ.α.

Τα αντιβιοτικά μπορεί να αλληλεπιδράσουν με μικροβιολογικές εξετάσεις προσδιορισμού ερυθροκυτταρικής Β12 και Β12 ορού (ψευδή χαμηλά αποτελέσματα).

Το χλωριούχο κάλιο (τροποποιημένη απελευθέρωση): Παρατεταμένη χορήγηση μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα της Β12 και οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων: Παρατεταμένη θεραπεία μπορεί να ελαττώσει τα επίπεδα ορού της Β12.

Με θρεπτικά συστατικά

Φυλλικό οξύ: Μεγάλες δόσεις οι οποίες χορηγούνται κατ΄ επανάληψη μπορεί να ελαττώσουν τα επίπεδα της Β12 στο αίμα.

Βιταμίνη C: Μπορεί να καταστρέψει την Β12 (αποφυγή της πρόσληψης μεγάλων δόσεων βιταμίνης C μέσα σε μία ώρα από την πρόσληψη Β12 από το στόμα).




 
Λίγα λόγια… Πρόκειται για δίαιτα υποθερμιδική, η οποία βασίζεται «στη διατροφή που ταιριάζει στην ομάδα αίματός σας». Διακρίνει τους ανθρώπους σε 4 διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με την ομάδα αίματος που έχουν (δηλαδή, 0, Α, Β, και ΑΒ) και ταυτόχρονα προβαίνει σε διάκριση των τροφών σε δύο κατηγορίες: σ’ εκείνες που λειτουργούν συμπληρωματικά της κάθε ομάδας και σ’ εκείνες που αντιτίθενται σ’ αυτές.


Μύθος: Η κατάθλιψη είναι πάντα μία αντίδραση σε μία άσχημη κατάσταση της ζωής όπως το διαζύγιο, ο θάνατος αγαπημένου προσώπου ή η απώλεια εργασίας.

Αλήθεια: Κάποιες φορές η κατάθλιψη εμφανίζεται και όταν όλα πηγαίνουν καλά. Η κατάθλιψη μπορεί να πυροδοτηθεί από δυσάρεστα γεγονότα ή συνθήκες ζωής, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Η κατάθλιψη σχετίζεται και με κάποιες χημικές ουσίες του εγκεφάλου.

Μύθος: Αν δεν μπορεί κάποιος να συνέλθει από κατάθλιψη αυτό σημαίνει ότι είναι αδύναμος χαρακτήρας.

Αλήθεια: Η κατάθλιψη δεν υποδηλώνει ότι κάποιος είναι αδύναμος χαρακτήρας. Πρόκειται για μία κατάσταση που χρειάζεται ιατρική βοήθεια, όπως ο διαβήτης ή η αρθρίτιδα.

Μύθος: Αν κάποιος που έχει κατάθλιψη απλά κάνει υπομονή και περιμένει, η κατάθλιψη θα περάσει.

Αλήθεια: Η κατάθλιψη μπορεί να μην υποχωρήσει από μόνη της. Σε κάποιους ασθενείς η κατάθλιψη μπορεί να διαρκέσει χρόνια αν δεν αντιμετωπιστεί.

Μύθος: Μόνο οι ασθενείς με τάσεις αυτοκτονίας χρειάζονται φαρμακευτική θεραπεία.

Αλήθεια: Τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι μόνο για τους ασθενείς με τάσεις αυτοκτονίας. Τα αντικαταθλιπτικά μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν καλά και να ζήσουν τη ζωή τους με τον τρόπο που επιθυμούν.

Μύθος: Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα προκαλούν εθισμό και αλλάζουν την προσωπικότητα.

Αλήθεια: Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δεν προκαλούν εθισμό και δεν αλλάζουν την προσωπικότητα. Όταν το άτομο δεν τα χρειάζεται πια μπορεί να τα διακόψει χωρίς πρόβλημα.


Πως μπορώ να βοηθήσω έναν φίλο με κατάθλιψη;

Το καλύτερο πράγμα που μπορείτε να κάνετε για κάποιον φίλο σας με κατάθλιψη είναι να τον βοηθήσετε να ζητήσει θεραπεία. Αυτό μπορεί να σημαίνει να τον ενθαρρύνετε να αναζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό και να παραμείνει στη θεραπεία όταν την ξεκινήσει. Αυτό επίσης που μπορείτε να κάνετε είναι να του προσφέρετε συναισθηματική υποστήριξη, που σημαίνει κατανόηση, υπομονή, στοργή και ενθάρρυνση. Εμπλέξτε το άτομο σε συζητήσεις και δραστηριότητες και σε περίπτωση που αρνηθεί, επιμείνετε χωρίς όμως να ασκείτε πίεση. Θυμίστε στο άτομο ότι με τον καιρό και την κατάλληλη θεραπεία, θα αισθανθεί καλύτερα.

Πηγή:
Ενημερωτικό έντυπο της Μονάδας Υποστήριξης και Παρακολούθησης "Ψυχαργώς"


Μύθος: Τα άτομα με σχιζοφρένεια είναι συνήθως βίαια και επικίνδυνα.

Αλήθεια: Τα άτομα με σχιζοφρένεια δεν είναι συνήθως βίαια και επικίνδυνα.

Η πραγματικότητα για τη σχέση βίας και σχιζοφρένειας είναι πολύ διαφορετική από την εικόνα που αναπαράγουν τα στερεότυπα. Αποτελέσματα ερευνών έχουν δείξει ότι:

  • Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων με ψυχική ασθένεια δε χρησιμοποιεί βία και γενικότερα τα άτομα με ψυχική ασθένεια δεν είναι περισσότερο επικίνδυνα αν συγκριθούν με τον υγιή πληθυσμό.
  • Τα άτομα με σχιζοφρένεια εμφανίζουν ελαφρά αυξημένους δείκτες στα εγκλήματα βίας. Η βία όμως που σχετίζεται με τη σχιζοφρένεια οφείλεται κυρίως στη μη λήψη των φαρμάκων ή στην ακαταλληλότητα της θεραπείας και στην έλλειψη στήριξης και αποδοχής.
  • Οι ασθενείς με σχιζοφρένεια που κάνουν κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για εκδήλωση βίαιης συμπεριφοράς.
  • Οι παραληρητικές ιδέες που το περιεχόμενό τους είναι απειλητικό για τη ζωή του ασθενή αυξάνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης βίαιης συμπεριφοράς. Συνεπώς η κατάλληλη θεραπεία των παραληρητικών ιδεών μειώνει αισθητά τον παραπάνω κίνδυνο.
  • Η βίαιη συμπεριφορά των ατόμων με σχιζοφρένεια τις πιο πολλές φορές περιλαμβάνει βίαιες εκδηλώσεις που σχετίζονται με την επιβίωσή τους. Στην πραγματικότητα, τα άτομα με σχιζοφρένεια συνήθως δεν είναι θύτες, αλλά θύματα βίαιης συμπεριφοράς ή κακοποίησης.
  • Τα εγκλήματα βίας που διαπράττονται από τα άτομα με σχιζοφρένεια έχουν διαφορετικό κίνητρο και διαφορετικά θύματα σε σχέση με αυτά που διαπράττονται από τους λεγόμενους «υγιείς». Συνήθως, στα πρώτα θύματά τους περιλαμβάνονται άτομα του στενού οικογενειακού τους περιβάλλοντος και ακολουθούν τα πρόσωπα εξουσίας, όπως πολιτικοί, γιατροί ή δικαστές.
  • Ο μόνος τρόπος για να μειωθεί η εκδήλωση βίαιης και επικίνδυνης συμπεριφοράς στους ασθενείς με σχιζοφρένεια είναι η πρόσβαση σε θεραπευτικές υπηρεσίες, η λήψη της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής και, γενικότερα, της θεραπείας καθώς και η παράλληλη μείωση του στίγματος και των διακρίσεων, που απογοητεύουν και αποθαρρύνουν όσους αναζητούν βοήθεια για τα προβλήματά τους.

Μύθος: Τα άτομα με σχιζοφρένεια έχουν διπλή προσωπικότητα ή διχασμένη προσωπικότητα.

Αλήθεια: Τα άτομα με σχιζοφρένεια δεν έχουν ούτε ‘διπλή’ ούτε "διχασμένη προσωπικότητα".

Αυτό συνήθως λέγεται γιατί τα άτομα με σχιζοφρένεια συχνά συμπεριφέρονται και λειτουργούν αντιφατικά. Υπάρχουν φορές, που άλλα λένε, άλλα εννοούν και άλλα κάνουν, κι ενώ αυτό μπορεί κάποιες στιγμές να συμβεί στον καθένα, στα άτομα με σχιζοφρένεια συμβαίνει συχνότερα. Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι ένα άτομο που εκδηλώνει σχιζοφρένεια μας φαίνεται διαφορετικό επειδή επηρεάζεται η σκέψη και το συναίσθημα και όχι συνολικά η προσωπικότητά του.

Μύθος: Για τη σχιζοφρένεια ευθύνονται οι γονείς και το οικογενειακό περιβάλλον.

Αλήθεια: Η οικογένεια δεν ευθύνεται για την ανάπτυξη της σχιζοφρένειας.

Δεν υπάρχουν δεδομένα, που να αποδεικνύουν ότι το οικογενειακό περιβάλλον, η ελλιπής διαπαιδαγώγηση ή η κακή ανατροφή προκαλούν σχιζοφρένεια. Ενώ αντίθετα υπάρχουν ερευνητικά στοιχεία, που πιστοποιούν επαρκώς τα βιολογικά αίτια της νόσου. Χιλιάδες γονείς υποφέρουν από συναισθήματα ντροπής και ενοχής γιατί θεωρούν ότι πιθανόν αυτοί με τη συμπεριφορά τους προκάλεσαν αυτή την κατάσταση. Σήμερα, έχει αποδειχθεί ότι οι οικογενειακές σχέσεις μπορεί να μην ευθύνονται για τη γένεση της σχιζοφρένειας αλλά μπορεί να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά την εξέλιξή της. Επειδή το συναισθηματικό βάρος από τη σχιζοφρένεια είναι τεράστιο για τα μέλη των οικογενειών, αυτό που χρειάζονται είναι κατανόηση, συμπαράσταση και υποστήριξη και σε καμία περίπτωση απόρριψη και ενοχοποίηση.

Μύθος: Τα άτομα με σχιζοφρένεια έχουν νοητική στέρηση.

Αλήθεια: Σχιζοφρένεια και νοητική στέρηση είναι δύο διαφορετικές διαγνώσεις.

Η σχιζοφρένεια προσβάλλει άτομα ανεξάρτητα από το νοητικό τους επίπεδο. Ένα άτομο με νοητική στέρηση δε σημαίνει ότι έχει απαραίτητα κάποια άλλη ψυχική διαταραχή. Ούτε ότι ένα άτομο με σχιζοφρένεια, όταν εμφανίζει προβλήματα από τη σκέψη του, σημαίνει ότι έχει μειωμένη νοημοσύνη. Η σχιζοφρένεια και η νοητική στέρηση είναι δυο τελείως διαφορετικές καταστάσεις.

Μύθος:Τα άτομα με σχιζοφρένεια πρέπει να κλείνονται στο ψυχιατρείο.

Αλήθεια: Τα άτομα με σχιζοφρένεια πρέπει να νοσηλεύονται όταν και όσο το χρειάζονται πραγματικά.

Αυτό γίνεται, κυρίως, όταν κυριαρχούν τα οξέα συμπτώματα της νόσου που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε εξωτερική βάση. Η σχιζοφρένεια σήμερα μπορεί να αντιμετωπιστεί πιο αποτελεσματικά έξω από το ίδρυμα, στην κοινότητα. Εξάλλου, ο εγκλεισμός στο ίδρυμα στερεί τον ασθενή από τα κοινωνικά ερεθίσματα, τον οδηγεί στο περιθώριο και την κοινωνική απομόνωση και συμβάλλει έτσι στη διαιώνιση του στίγματος .

Μύθος: Οι άρρωστοι με σχιζοφρένεια δεν είναι ικανοί να πάρουν αποφάσεις για τη θεραπεία τους.

Αλήθεια: Οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν αλλά και θέλουν να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν τη θεραπεία τους.

Βέβαια η ικανότητά τους να λάβουν ανάλογες αποφάσεις δεν είναι πάντα η ίδια σε όλες τις φάσεις της ασθένειας. Υπάρχουν φάσεις όπως η έναρξη της νόσου ή οι υποτροπές όπου η ικανότητα αυτή περιορίζεται και άλλες φάσεις όπου ο ασθενής μπορεί να συμμετέχει ενεργά στη θεραπεία του. Οι έρευνες δείχνουν πως η συμμετοχή του ασθενή και της οικογένειάς του στη λήψη αποφάσεων, βοηθάει στην καλή συνεργασία με το γιατρό και τους θεραπευτές, βελτιώνει το τελικό αποτέλεσμα και ενισχύει τη «συμμόρφωση» στη θεραπεία.

Μύθος: Τα άτομα με σχιζοφρένεια δεν μπορούν να εργαστούν.

Αλήθεια: Τα άτομα με σχιζοφρένεια μπορούν να εργαστούν, ακόμη κι αν παρουσιάζουν συμπτώματα.

Οι περισσότερες μελέτες έχουν δείξει, ότι τα άτομα που πάσχουν από σοβαρές ψυχικές ασθένειες βελτιώνονται πολύ όταν εργάζονται και γενικά φαίνεται ότι η εργασία συμβάλλει στη θεραπεία. Η εργασία επιτρέπει στα άτομα με σχιζοφρένεια να έρχονται σε επαφή με ομάδες υγιών και αυξάνει τις πιθανότητες ανάπτυξης σχέσεων με τους άλλους.

Μύθος: Κανείς δεν θεραπεύεται από τη σχιζοφρένεια.

Αλήθεια: Κάθε ασθενής με σχιζοφρένεια έχει διαφορετική εξέλιξη. Η σχιζοφρένεια έχει πολλές μορφές με διαφορετικό τρόπο έναρξης, με διαφορετική πορεία και έκβαση και διαφορετική ανταπόκριση στη θεραπεία.

Η γενίκευση, ότι κανείς δε θεραπεύεται από τη σχιζοφρένεια που υπονοεί ότι η σχιζοφρένεια είναι σε όλες τις περιπτώσεις ανίατη νόσος, οδηγεί σε απελπισία και απόγνωση και τους ασθενείς και τους συγγενείς τους.

Μύθος: Η σχιζοφρένεια προκαλείται από κακά πνεύματα και μάγια.

Αλήθεια: Η σχιζοφρένεια δεν προκαλείται ούτε από κακά πνεύματα ούτε από μάγια. Παρόλα αυτά, σε πολλά μέρη του κόσμου αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν, ότι η σχιζοφρένεια προκαλείται από τις ενέργειες κακών πνευμάτων ή την επίδραση μαγείας.

Οι μύθοι για τη σχιζοφρένεια δεν σταματούν όμως εδώ.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να γνωρίζουμε ότι:

  • Η σχιζοφρένεια δεν προκαλείται από κατάρες και από "κακό μάτι".
  • Η σχιζοφρένεια δεν είναι η τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες της οικογένειας.
  • Η σχιζοφρένεια δεν προκαλείται από έλλειψη θρησκευτικής πίστης.
  • Η σχιζοφρένεια δεν είναι το αποτέλεσμα ερωτικής απογοήτευσης.
  • Η σχιζοφρένεια δεν οφείλεται στην υπερβολική μελέτη.
  • Η σχιζοφρένεια δεν προκαλείται από τον αυνανισμό.
  • Η σχιζοφρένεια δεν είναι μεταδοτική.
Πηγή:
Ενημερωτικό έντυπο της Μονάδας Υποστήριξης και Παρακολούθησης "Ψυχαργώς"


Αυτοκτονικός ιδεασμός: Παράγοντες υψηλού κινδύνου και ενδείξεις

Τα περισσότερα άτομα δεν αυτοκτονούν, κατά την κοινή πεποίθηση, όταν είναι πολύ μελαγχολικά ή απομονωμένα. Συνηθέστερα, το σχέδιο αυτοκτονίας εκτελείται, τη χρονική περίοδο, που το άτομο δείχνει να έχει επανακτήσει τις δυνάμεις του, ψυχικές και σωματικές. Να είστε καχύποπτοι με περίεργα ξαφνικές αλλαγές της διάθεσης προς περισσότερη ευδιάθετη, χαλαρή ή κοινωνική στάση ενός ατόμου, που σας κάνει να υποψιάζεστε, ότι επιθυμεί να τερματίσει τη ζωή του. Ίσως αυτή η αλλαγή να είναι ακριβώς, όση «διάθεση» χρειάζεται το άτομο για να γίνει αυτόχειρας.

Η αυτοκτονία δεν προβλέπεται.
Η αυτοκτονία δεν είναι λύση αλλά αδιέξοδο.


Παράγοντες υψηλού κινδύνου

Αναγκαστική αλλαγή τρόπου ζωής
(π.χ. στράτευση, φοίτηση σε εκπαιδευτικό ίδρυμα μακριά από τον τόπο κατοικίας κ.α.)

Αποχωρισμός από οικεία πρόσωπα
(π.χ. ερωτικό σύντροφο, γονείς, φίλους κ.α.)

Χρήση ψυχοτρόπων ουσιών
(π.χ. αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες, υπνωτικά κ.α.)

Οικονομικά προβλήματα
(ειδικότερα η ξαφνική απώλεια οικονομικής ισχύος ή η μακρόχρονη οικονομική εξαθλίωση)

Προβλήματα στο κοινωνικό περιβάλλον
(π.χ. λόγω θανάτου, χωρισμού, δικαστικών διαμαχών κ.α.)

Θάνατος προσφιλούς προσώπου (χαμένο αίσθημα ελπίδας)


Ενδείξεις απόπειρας αυτοκτονίας

• Ακαδημαϊκή αποτυχία (κακή επίδοση)

• Ομολογία ύπαρξης αυτοκτονικού ιδεασμού ή έμμεση συζήτηση για αυτοκτονία

• Αποχωρισμός αγαπημένων αντικειμένων, σύνταξη διαθήκης, έκφραση επιθυμιών, που πρέπει να διευθετηθούν από άλλους

• Σημεία κατάθλιψης, αδυναμία άντλησης ευχαρίστησης, μελαγχολικό συναίσθημα, διαταραχές ύπνου, διαταραχές όρεξης, αίσθημα απελπισίας, υπερβολική ενοχή

• Αλλαγή συμπεριφοράς (μείωση της ακαδημαϊκής ή επαγγελματικής απόδοσης)

• Συμπεριφορές υψηλού κινδύνου (π.χ. οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα και υπό την επήρεια αλκοόλ)

• Αυξημένη κατανάλωση αλκοολούχων ποτών ή χρήση τοξικών ουσιών

• Κοινωνική αποξένωση

• Ύπαρξη αυτοκτονικού σχεδίου

Πηγή:
Απόσπασμα από την ομιλία του Άγγελου Κουτουμάνου


Τα αρχικά συμπτώματα μπορεί να είναι ασαφή και να μπερδεύουν τόσο τους πάσχοντες όσο και το γιατρό τους. Είναι δύσκολο να εξηγήσουμε τα ακαθόριστα ή υποκειμενικά συμπτώματα, όπως για παράδειγμα την κούραση ή τις διαταραχές της όρασης και της αίσθησης.


Στην αρχή, είναι πιθανόν να μη μας δώσουν μεγάλη σημασία χαρακτηρίζοντάς μας “νευρωτικούς” ή “υποχόνδριους”. Ίσως ακόμη ο γιατρός να μη μας μιλήσει για ΣΚΠ, μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Αυτό έχει κάποια λογική, γιατί τα συμπτώματά μας μπορεί να είναι κοινά με άλλων παθήσεων ή, ίσως, να μην εμφανιστούν ποτέ ξανά.

Η ειλικρίνεια μεταξύ γιατρού και ασθενούς είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους.

Πολλοί πάσχοντες εκφράζουν ανακούφιση την ώρα της τελικής διάγνωσης, επειδή επιτέλους έμαθαν από τι ακριβώς πάσχουν. Είναι απαραίτητο να ακολουθήσουν συχνές επισκέψεις στο γιατρό, έτσι ώστε εμείς οι πάσχοντες και οι συγγενείς μας να μπορέσουμε να ενημερωθούμε, να βρούμε απαντήσεις στα ερωτήματά μας, να πάρουμε πληροφορίες και να δουλέψουμε με τα συναισθήματά μας.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η στιγμή της διάγνωσης είναι δύσκολη και φέρνει απογοήτευση. Οι αντιδράσεις που προκαλεί μοιάζουν να ακολουθούν ένα μοτίβο : οι περισσότεροι πάσχοντες αναφέρουν ότι ένιωσαν άρνηση, θυμό, άγχος, κατάθλιψη, φόβο και ανασφάλεια, πριν καταφέρουν να αποδεχτούν τη διάγνωση. Η αντίδραση του καθενός δεν είναι ανάλογη τις περισσότερες φορές με τη βαρύτητα της κατάστασής του. Μπορεί κάποιος με ελαφριά μορφή της νόσου να καταρρακωθεί ψυχολογικά και κάποιος άλλος με βαριά ανικανότητα να είναι πολύ καλά συναισθηματικά.
Το να μοιραστεί με κάποιον ειδικό τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις του όσον αφορά στην πάθησή του θα είναι, πιθανόν, μια θετική εμπειρία. Θα μπορούσε να τον οδηγήσει στο να αναπτύξει μια θετική προσέγγιση στο πρόβλημά του.
Είναι μεγάλη βοήθεια το να μιλήσουμε για την κατάσταση σε κάποιον έξω από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον μας, σε ανθρώπους αποστασιοποιημένους από το πρόβλημά μας, για να καταλάβουμε αυτές τις αλλαγές συναισθημάτων. Υπάρχουν οι φίλοι, ο οικογενειακός γιατρός, ο ψυχολόγος. Μπορούμε επίσης να τηλεφωνήσουμε στην Ελληνική Εταιρία για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας και να μιλήσουμε με κάποιον, ακόμη και ανώνυμα.

Άρνηση
Μέχρι τώρα απολαμβάναμε την καλή μας υγεία και είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι μας έχει κατά κάποιο τρόπο προδώσει, ότι κάποιος μας την έχει αρπάξει. Είναι ευκολότερο να πιστέψουμε ότι ο γιατρός έσφαλε και να αναζητήσουμε άλλες ιατρικές γνώμες που πιθανολογούμε ότι θα αναστρέψουν τα δυσάρεστα νέα. Η άρνηση όμως της πραγματικότητας μόνον άγχος μπορεί να επιφέρει και να επιτείνει την απογοήτευση.
Σε μια χρόνια ασθένεια, όπως η ΣΚΠ, που παρουσιάζει εναλλαγή ώσεων και υφέσεων, είναι φυσικό να έχουμε και ανάλογες ψυχολογικές διακυμάνσεις αποδοχής και άρνησης της αρρώστιας και τότε ίσως χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχοθεραπευτή.

Θυμός
Μπορεί να νιώσουμε έντονα την αδικία του “γιατί σε μένα; γιατί τώρα;”. Αυτά τα συναισθήματα μοιάζουν με αυτά που νιώθουμε, όταν κάποιος συγγενής ή φίλος πεθάνει, και μερικές φορές μας παίρνει πολύ χρόνο να καταλάβουμε τη σημασία τους. Όπως συμβαίνει με όλα τα άσχημα νέα, μια άμεση αντίδραση είναι να θελήσουμε να βρούμε κάποιον ή κάτι που έφταιξε γι΄ αυτό που μας έτυχε : τις τωρινές συνθήκες, το ότι δουλέψαμε πολύ σκληρά ή με άγχος, τις σχέσεις μας με τον εργοδότη μας, το σύζυγο ή τα παιδιά μας. Συμβαίνει δε συχνά να κατηγορούμε και τον εαυτό μας : “Μου άξιζε αυτό που έπαθα… ίσως εγώ να το προκάλεσα”. Ο θυμός που απευθύνεται στους γύρω μας ή τον εαυτό μας είναι επώδυνος και καταστροφικός. Αν κρατήσει πολύ καιρό, τότε απομονώνει τους ανθρώπους.
Όλα όμως είναι απόλυτα φυσιολογικές αντιδράσεις. Όλοι μας υποφέρουμε με κάποιο τρόπο και μερικοί από μας αντιδρούν εντονότερα από τους άλλους. Είναι ανάγκη λοιπόν να δώσουμε στον εαυτό μας και στα αγαπημένα μας πρόσωπα το χρόνο να στενοχωρηθούμε για την κατάσταση της υγείας μας, αλλά και την ευκαιρία να εκφράσουμε ανοιχτά τα συναισθήματα, τους φόβους και τις αμφιβολίες μας.
Υπάρχουν συμπτώματα ακαθόριστα, όπως π.χ. η κούραση και η μελαγχολία, που εμφανίζονται ξαφνικά και χωρίς να υπάρχει καμία αιτία. Αυτό μπορεί να προκαλέσει απογοήτευση και μπέρδεμα, ακόμη και ενοχές, επειδή δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε στο ρυθμό που μέχρι τώρα ξέραμε. Αυτά τα συναισθήματα πρέπει να εκφραστούν, ώστε να μη μας παρεξηγήσουν και μας χαρακτηρίσουν νωθρούς ή νευρωτικούς.

Άγχος
Όλο το άγνωστο που περιβάλλει τη διάγνωση και την πρόγνωση της ΣΚΠ είναι λογικό να προκαλέσει στον πάσχοντα τεράστιο άγχος. Η αναζήτηση του τρόπου καθησυχασμού μπορεί να τον απορροφήσει πλήρως.
Η γνώση, όμως, όσον αφορά στην πάθηση, η σαφής διάγνωση και ο γιατρός θα βοηθήσουν τον πάσχοντα να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση και να την αντιμετωπίσει.

Κατάθλιψη
Όταν οι άνθρωποι αντιληφθούν ότι η ΣΚΠ μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στη ζωή τους και στα μελλοντικά τους σχέδια, τότε είναι εύλογο να νιώσουν σε κάποιο βαθμό λύπη, απογοήτευση και απαισιοδοξία.
Η κατάθλιψη μπορεί να είναι εξουθενωτική και να απαιτεί παρέμβαση από ειδικό ψυχίατρο γιατι στις περισσότερες φορές οφείλεται στις πλάκες που προκαλεί η νόσος στον εγκέφαλο.

Φόβος και ανασφάλεια
Όταν ένας άνθρωπος έχει τέτοια συναισθήματα, είναι πιθανόν να πάρει λάθος αποφάσεις ή να γίνει άθελά του ευάλωτος σε πληροφορήσεις και πιέσεις από τρίτους, άσχετα από το αν είναι καλοπροαίρετες.
Πρέπει να βρει κάποιον που να εμπιστεύεται απόλυτα και στον οποίο να μπορεί να εκμυστηρευτεί όλες του τις αγωνίες, ώστε αυτός να μπορέσει να τον βοηθήσει να καταλάβει τους φόβους του και να τους ξεπεράσει.

Παραδοχή και προσαρμογή
Όταν τα παραπάνω συναισθήματα καταλαγιάσουν, αρχίζει κανείς να παραδέχεται την καινούργια κατάσταση και να προσαρμόζει ανάλογα τη ζωή του. Τότε νιώθει πιο σίγουρος για τον εαυτό του και πιο ικανός να αντεπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες. Μπορεί να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρις ότου αποδεχτεί ειλικρινά την ανεπιθύμητη πραγματικότητα της πάθησης. Ίσως χρειαστούν και χρόνια μέχρι να τα καταφέρει. Ακόμα κι όταν πιστέψει ότι δέχτηκε τη νέα πραγματικότητα, μικρές κρίσεις μπορούν να τον πισωγυρίσουν ψυχολογικά.

Η αντίδραση κάθε ανθρώπου εξαρτάται και από τις προηγούμενες εμπειρίες της δουλειάς του και της ζωής του, από το είδος της δουλειάς που κάνει και από το αν μπορεί ν΄ αλλάξει επάγγελμα, όταν και εφόσον χρειαστεί. Η προσωπικότητα και η εικόνα που θέλει να δείξει κάποιος προς τα έξω, καθώς και η συμπαράσταση της οικογένειας και του κοινωνικού του περιβάλλοντος, παίζουν σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή.
Προσαρμογή στη σκλήρυνση κατά πλάκας σημαίνει χρυσή τομή ανάμεσα στα δύο άκρα : “καταθέτω τα όπλα” και “αρνούμαι να παραδεχτώ την πραγματικότητα”. Αυτή η χρυσή τομή μας δίνει την εσωτερική δύναμη να παραδεχτούμε την πραγματικότητα κι έτσι, αφενός να δεχτούμε τους περιορισμούς και, αφετέρου, να τους αντικαταστήσουμε με καινούργιες δυνατότητες που θα δώσουν σκοπό και νόημα στη ζωή μας.

ΘΕΣΗ ΖΩΗΣ

Το πιο πιθανό είναι ότι τα συμπτώματα της πάθησης δεν θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε τον ίδιο τρόπο ζωής ή να κάνουμε όλα όσα κάναμε προηγουμένως. Είναι φυσικό λοιπόν να πονέσουμε και να θρηνήσουμε την απώλεια αυτών των ικανοτήτων και ίσως χρειαστούμε κάποιο χρόνο για να καταφέρουμε να το ξεπεράσουμε.

Παρόλα αυτά, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΘΕΤΙΚΑ, όσο πιο πολύ μπορούμε!!

Για καθετί που δεν μπορούμε να κάνουμε υπάρχει κάτι καινούργιο που μπορούμε ν΄ αρχίσουμε. Αυτό βέβαια προϋποθέτει μεγάλη προσπάθεια, αποφασιστικότητα και κουράγιο, είναι όμως απαραίτητα στοιχεία για να μπορέσουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στις ικανότητές μας παρά στις αδυναμίες μας. Μπορεί ακόμη να χρειαστεί να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας και, με κάποιο τρόπο, να ορίσουμε εκ νέου τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντά μας.

Όταν έχουμε θέληση για αναπροσαρμογή και εκμεταλλευόμαστε τις ικανότητες και τις δυνατότητές μας στο ανώτερο δυνατόν επίπεδο, βρίσκουμε αυτή την ψυχική ηρεμία που μας βοηθάει να διατηρούμε την υγεία μας και να αισθανόμαστε ψυχική ευεξία. Είναι προτιμότερο να κατορθώσουμε αυτό που μπορούμε, παρά ν΄ αποτύχουμε σ΄ αυτό που δεν μπορούμε.

Ας μην ξεχνάμε : το να ζητήσουμε βοήθεια από έναν κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο ή ψυχίατρο δε σημαίνει ότι είμαστε ανεπαρκείς. Είναι ένα θετικό βήμα για να δεχτούμε ότι η ΣΚΠ είναι μια σύνθετη και συνεχής πρόκληση για πολλούς ανθρώπους.



 

 


«Κακοποίηση γυναικών από το σύζυγο: Το πρόβλημα του συζυγικού βιασμού» Παπαδομαρκάκη Ελένη, Ψυχολόγος «Στο γάμο, ο πιο αδύναμος, ο πιο ανόητος, ο πιο ασήμαντος άνδρας στον κόσμο, λαμβάνει το δικαίωμα να βιάζει, να χτυπά.» Virginia Woolf Ο συζυγικός βιασμός υπάγεται στο γενικότερο πλαίσιο της κακοποίησης γυναικών. Με τον όρο αυτό αναφέρεται η άσκηση σωματικής, ψυχικής, ή και σεξουαλικής βίας σε μία γυναίκα από το σύζυγο, ή τον ερωτικό σύντροφο της, νυν ή πρώην, με στόχο την επιβολή



ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Μια νέα έρευνα επιβεβαιώνει τα οφέλη της διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης του εγκεφάλου σε άτομα με κατάθλιψη. Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η τεχνική που βασίζεται σε ηλεκτρική διέγερση συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου μπορεί να βοηθήσει σημαντικά αυτούς τους ασθενείς.

Η τεχνική βασίζεται σε μια συσκευή η οποία διαθέτει ένα ηλεκτρικό πηνίο που τοποθετείται κοντά στο κεφάλι, πάνω από συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου. Οι μαγνητικοί παλμοί που εκπέμπει το πηνίο δημιουργούν μέσω του φαινομένου της επαγωγής ηλεκτρικό ρεύμα το οποίο διεγείρει τους νευρώνες της συγκεκριμένης περιοχής.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Ιατρικής της Νότιας Καλιφόρνιας ανέπτυξαν μια απομίμηση της συσκευής η οποία μιμείται τη λειτουργία της. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν σε καθημερινή βάση τόσο την κανονική συσκευή όσο και το αντίγραφο που έφτιαξαν σε 190 άτομα με κατάθλιψη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μαγνητική διέγερση έχει θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η τεχνική μπορεί να βοηθήσει ένα ποσοστό ασθενών, συγκεκριμένα ένα στα 12 άτομα που υποβάλλονται σε αυτήν.


ΛΟΝΔΙΝΟ Μια νέα μέθοδος η οποία βασίζεται σε χρήση βλαστικών κυττάρων του ίδιου του ασθενούς υπόσχεται αποτελεσματικότερη θεραπεία σε άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας. Επί μακρόν, οι επιστήμονες πίστευαν ότι βλαστικά κύτταρα τα οποία προέρχονται από τον μυελό των οστών του ίδιου του ασθενούς θα μπορούσαν να σταματήσουν ή ακόμη και να αναστρέψουν την ... See Moreεξέλιξη της πολλαπλής σκλήρυνσης, «επουλώνοντας» τις βλάβες που έχουν προκληθεί στον εγκέφαλο και στον νωτιαίο μυελό των ασθενών. Τώρα βρετανοί επιστήμονες απέδειξαν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ εφάρμοσαν τη μέθοδο σε έξι ασθενείς. Εξήγαγαν ένα μικρό τμήμα μυελού των οστών από την πυελική χώρα των ασθενών και «καθάρισαν» το υλικό ώστε να λάβουν μόνο βλαστικά κύτταρα. Μέσα στην ίδια ημέρα από τη λήψη του μυελού τα κύτταρα επανεγχύθηκαν στους πάσχοντες.

Οπως αναφέρουν οι ερευνητές στο επιστημονικό έντυπο «Clinical Ρharmacology and Τherapeutics», οι ασθενείς δεν εμφάνισαν σοβαρές παρενέργειες ενώ η νόσος τους σταθεροποιήθηκε। Μάλιστα εμφανίστηκε βελτίωση στη λειτουργικότητα των νευρικών κυττάρων που είχαν υποστεί βλάβη. Οι ερευνητές επιθυμούν τώρα να διεξαγάγουν μεγαλύτερου εύρους δοκιμή της θεραπείας.

ΤΟ ΒΗΜΑ online

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010



ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΑΓΓΕΙΑΚΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Το ΑΓΓΕΙΑΚΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ (ΑΕΕ) είχε αναγνωριστεί ως νοσολογική οντότητα από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας. Ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε τον όρο «αποπληξία» για να περιγράψει την αιφνίδια απώλεια των αισθήσεων και την παράλυση. Ο όρος εγκεφαλικό επεισόδιο χρησιμοποιείται για να περιγράψει το γεγονός της αιφνίδιας και δραματικής ανάπτυξης ενός νευρολογικού ελλείμματος, ως αποτέλεσμα παθολογικής προσβολής (απόφραξης ή αιμορραγίας) ενός ή περισσοτέρων αιμοφόρων αγγείων του εγκεφάλου με συνέπεια τη νέκρωση των εγκεφαλικών περιοχών που αιματώνονται από τα συγκεκριμένα αγγεία. Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα εγκεφαλικά επεισόδια είναι µία σοβαρή πάθηση που συχνά οδηγεί στο θάνατο ή σε µόνιµη αναπηρία προκαλώντας λειτουργικά και νευρολογικά ελλείμματα Είναι ή τρίτη κατά σειρά αιτία θνητότητας στις ανεπτυγµένες χώρες και η πρώτη αιτία πρόκλησης αναπηρίας στον άνθρωπο. Υπεύθυνο για 25.000 περιστατικά ετησίως στη χώρα μας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ Α.Ε.Ε.

ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ

ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΔΥΝΗΤΙΚΑ

ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

ΗΛΙΚΙΑ

ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ

ΥΠΕΡΤΑΣΗ

ΦΥΛΟ

ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ

ΚΟΛΠΙΚΗ ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ

ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗ

ΧΡΗΣΗ ΑΛΚΟΟΛ

ΔΙΑΒΗΤΗΣ

ΦΥΛΗ/ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΟΡΜΟΝΙΚΗΣ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

ΛΙΠΙΔΙΑ

ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΑ

ΚΑΠΝΙΣΜΑ

ΣΤΕΝΩΣΗ ΚΑΡΩΤΙΔΩΝ

Είναι δυνατό να μειώσετε τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου;

Σ τον παραπάνω πίνακα φαίνεται ότι υπάρχουν παράγοντες κινδύνου που δεν αλλάζουν, και άλλοι που αλλάζουν ή τροποποιούνται. Ορισμένα άτομα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο: Άτομα προχωρημένης ηλικίας , οι άνδρες πιο συχνά από τις γυναίκες και άτομα με ιστορικό εγκεφαλικού επεισοδίου Άλλοι παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα να συμβεί εγκεφαλικό επεισόδιο αλλά μπορούν να αντιμετωπιστούν ή να τροποποιηθούν είναι:

Υπέρταση
Ο σπουδαιότερος παράγοντας στην πρόληψη των εγκεφαλικών είναι ή ορθή θεραπεία την αρτηριακής υπέρτασης. Είναι ο ισχυρότερος ανεξάρτητος παράγοντας για την πρόκληση τόσο των ισχαιµικών όσο και των αιµορραγικών εγκεφαλικών επεισοδίων. Ένας άνθρωπος 50 ετών µε υπέρταση έχει τετραπλάσιο κίνδυνο να πάθει εγκεφαλικό τα επόµενα χρόνια από αυτόν που δεν έχει. Έχει αποδειχθεί ότι ή θεραπεία της υπέρτασης µειώνει τα εγκεφαλικά κατά 38% τουλάχιστον. Η αντιυπερτασική θεραπεία θα πρέπει να συνιστάται µόνο από ειδικό γιατρό που θα κρίνει ποιό φάρµακο και σε ποιά δόση είναι κατάλληλο για τον συγκεκριµένο ασθενή. Οι συνηθέστερες κατηγορίες φαρµάκων είναι τα διουρητικά, οι αναστολείς των β-αδρενεργικών υποδοχέων, οι ανταγωνιστές ασβεστίου, οι ανταγωνιστές της αγγειοτενσίνης ΙΙ και οι αναστολείς του µετατρεπτικού ενζύµου. Τον Οκτώβριο του 2003 δημοσιεύτηκε μελέτη 6105 ασθενών από 10 χώρες στο έγκυρο αμερικανικό περιοδικό STROKE ,που αποδείκνυε μεταξύ άλλων, οφέλη που είχαν ασθενείς που είχαν υποστεί ΑΕΕ όταν έπαιρναν αντιυπερτασική θεραπεία βασισμένη στον αναστολέα του μετατρεπτικού ενζύμου περινδοπρίλη ή και συνδυασμό της με το διουρητικό ινδαπαμίδη.

Καρδιακή και αγγειακή νόσος.
Η συχνότερη καρδιακή πάθηση που προκαλεί ισχαιµικά εγκεφαλικά είναι µια αρρυθµία που λέγεται κολπική µαρµαρυγή. Είναι ο δεύτερος στη σειρά παράγων κινδύνου εγκεφαλικών µετά την υπέρταση. Περίπου 0.4% του γενικού πληθυσµού έχει κολπική µαρµαρυγή, η συχνότητά της αυξάνεται µε την ηλικία. Τα µισά θροµβοεµβολικά εγκεφαλικά οφείλονται στην αρρυθµία αυτή. Επίσης η ασυµπτωµατική στένωση της καρωτίδας , που σηµαίνει στένωση πάνω από 50% της καρωτίδας και που δεν έχει εκδηλώσει συµπτώµατα , απαντάται περίπου στο 5 έως και 9% των ανθρώπων ηλικίας µεγαλύτερης των 65 ετών. Τα άτοµα αυτά έχουν κίνδυνο να πάθουν ισχαιµικό εγκεφαλικό µε συχνότητα 1-2% κάθε χρόνο. Με προσεκτική επιλογή ασθενών που έχουν στένωση πάνω από 60% του αυλού συνιστάται εγχείρηση ενδαρτηρεκτοµής από έµπειρο αγγειοχειρουργό .Άλλες καρδιακές παθήσεις όπως έµφραγµα µυοκαρδίου, παθήσεις των βαλβίδων, η διατατική µυοκαρδιοπάθεια κλπ, αποτελούν επίσης σηµαντικούς παράγοντες κινδύνου εγκεφαλικών. Η συµβολή του καρδιολόγου είναι απαραίτητη στην θεραπεία αυτών των παθήσεων.
Καρδιακή και αγγειακή νόσος

Ιστορικό παροδικού ισχαιμικού επεισοδίου
Παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο ονομάζεται η προσωρινή διακοπή της αιματικής ροής σε ένα σημείο του εγκεφάλου .Μπορεί έχει διάρκεια μερικών δευτερολέπτων ή μερικών ωρών, συνήθως όμως διαρκεί λιγότερο από 24 ώρες. Αποτελεί ένα σημαντικό προειδοποιητικό σημείο ενός μελλοντικού εγκεφαλικού επεισοδίου. Είναι ένδειξη ότι η αιματική ροή προς τον εγκέφαλο είναι διαταραγμένη.

Ο Διαβήτης
Η ύπαρξη σακχαρώδη διαβήτη αυξάνει το σχετικό κίνδυνο ισχαιµικού εγκεφαλικού μέχρι και 6 φορές. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος όταν ο διαβήτης συνυπάρχει µε υπέρταση.

Ο έλεγχος της χοληστερίνης
Η αύξηση της χοληστερίνης είναι σηµαντικός παράγων κινδύνου στεφανιαίας νόσου αλλά αµφισβητούµενος µέχρι πρόσφατα για την εκδήλωση γενικά εγκεφαλικών επεισοδίων. Σε ασθενείς µε ισχαιµική καρδιοπάθεια που έχουν και αυξημένη χοληστερίνη, η χορήγηση αντιχοληστερινικών φαρµάκων (στατινών) µειώνει τα εγκεφαλικά κατά µέσο όρο 23%.

Η ελάττωση του καπνίσματος
Το κάπνισµα θεωρείται σηµαντικός παράγων κινδύνου εκδήλωσης εγκεφαλικού, καθ’ όσον διπλασιάζει τη πιθανότητα της πάθησης

Η ελάττωση της κατανάλωσης υπερβολικής ποσότητας αλκοόλ, καθώς και η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας μειώνουν την πιθανότητα να συμβεί εγκεφαλικό επεισόδιο

Η καθηµερινή, µέτρια σωµατική άσκηση πάνω από µισή ώρα βοηθά έµμεσα στο να µειωθούν άλλοι παράγοντες που αυξάνουν τα εγκεφαλικά.

Λιγότερο σπουδαίοι παράγοντες κινδύνου εγκεφαλικών έχουν βρεθεί σε διάφορες µελέτες : οι χρήστες ναρκωτικών ουσιών, όπως αµφεταµίνης, κοκαίνης και ηρωίνης και τα άτοµα µε αυξηµένα επίπεδα οµοκυστείνης , έχουν σοβαρό κίνδυνο να πάθουν επίσης εγκεφαλικό καθώς και προθροµβωτικές καταστάσεις που οφείλονται σε επίκτητα ή γονιδιακά νοσήµατα (αντικαρδιολιπινικό σύνδροµο, παράγων V Leiden, κλπ) συσχετίζεται επίσης µε αύξηση του κινδύνου εγκεφαλικών.

Η χρήση θεραπείας ορµονικής υποκατάστασης σε γυναίκες µετά την εµµηνόπαυση αυξάνει τον κίνδυνο να πάθει µια γυναίκα εγκεφαλικό µετά από χρήση για πάνω από τρία χρόνια. Η πιθανότητα µιας γυναίκας να εκδηλώσει εγκεφαλικό επεισόδιο µετά από χρήση αντισυλληπτικών δισκίων είναι πολύ µικρή. Ο κίνδυνος όµως είναι µεγαλύτερος αν η γυναίκα καπνίζει, έχει υπέρταση ή έχει ήδη ένα θροµβωτικό επεισόδιο στο ιστορικό της

ΑΙΤΙΕΣ -ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΑΓΓΕΙΑΚΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ (Α.Ε.Ε.)

Τα εγκεφαλικά επεισόδια τα κατατάσσουμε σε ισχαιµικά έµφρακτα. και εγκεφαλικές αιµορραγίες. Τα ισχαιµικά εγκεφαλικά έµφρακτα είναι συχνότερα (80%) και δηµιουργούνται από απόφραξη ενός αγγείου συνήθως λόγω θρόµβου. Σαν αποτέλεσµα της απόφραξης, ο εγκέφαλος που αρδεύεται από το αγγείο αυτό νεκρώνεται. Τα κύρια αίτια των ισχαιµικών εγκεφαλικών είναι η αθηρωµάτωση αρτηριών (καρωτίδες και σπονδυλικές αρτηρίες) και καρδιακές παθήσεις όπως το έµφραγµα µυοκαρδίου και κυρίως ή κολπική µαρµαρυγή. Οι αιµορραγίες αποτελούν το 20% των εγκεφαλικών και οφείλονται συνήθως σε υπέρταση ή ανεύρυσµα του εγκεφάλου. Στην περίπτωση αυτή τα αγγεία σπάνε και αίµα χύνεται µέσα στο εγκέφαλο µε αποτέλεσµα την καταστροφή του.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ και ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ

Ο θεράπων ιατρός αρχικά ξεχωρίζει αν πρόκειται για ισχαιμικό ή αιμορραγικό επεισόδιο και αποκλείει παθήσεις που η κλινική εικόνα τους μοιάζει με ΑΕΕ. Η κλινική εικόνα του ΑΕΕ περιλαμβάνει ποικιλία συμπτωμάτων. Μπορεί να υπάρχουν κινητικές διαταραχές (παραλύσεις της μιας πλευράς του σώματος, απώλεια εκούσιου ελέγχου της κίνησης, πτώση της γωνίας του στόματος ή παραμόρφωση του προσώπου ),διαταραχές αντανακλαστικών και σπαστικότητα σε συγκεκριμένους μυς, διαταραχές αισθητικότητας, διαταραχές ελέγχου της ούρησης και της αφόδευσης, αδυναμία επικοινωνίας-λόγου ελλείμματα όρασης και διαταραχές μνήμης, αντίληψης και πράξης. Στη διάγνωση βοηθούν και εργαστηριακά μέσα και κυρίως η αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία, η μαγνητική αρτηριογραφία κ.α.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗ ΑΓΓΕΙΑΚΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ (ΑΕΕ)

1) Καρδιαγγειακά ( λόγω της δυνατής συσχέτισης μεταξύ των θρομβωτικών εγκεφαλικών και προυπάρχουσας αθηροσκληρυντικής καρδιακής νόσου)

2) Η γενικευμένη μείωση της λειτουργικής ικανότητας των συστημάτων εξαιτίας της νόσου και της ακινητοποίησης στο κρεβάτι (προβλήματα για παράδειγμα από ορθοστατική υπόταση, ατελεκτασίες πνευμόνων, κατάθλιψη, μειωμένη μυϊκή ισχύ ρικνώσεις, οστεοπόρωση, αλλαγές μεταβολισμού ,έλκη κατάκλισης, δυσκοιλιότητα, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, κ.α.

3) Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση συμβαίνει στο 42% των ασθενών που δεν παίρνουν προφυλακτική φαρμακευτική αγωγή)

4) Πνευμονολογικά : πνευμονίες (30% των ασθενών) αλλά και σοβαρότερα προβλήματα όπως η πνευμονική εμβολή σπανιότερα.

5) Νευρολογικά προβλήματα (παράλυση, εμφάνιση σπαστικότητας, επώδυνους μυϊκούς σπασμούς, άγνοια για την ύπαρξη του άλλου μισού του σώματός του επιληπτικές κρίσεις, υδροκέφαλος)

6) Γαστρεντερολογικά ( νευρογενές έντερο, δυσφαγία, δυσκαταποσία, κακή θρέψη)

7) Προβλήματα επικοινωνίας αδυναμία ή δυσχέρεια έναρθρου λόγου ,προβλήματα έκφρασης και κατανόησης του γραπτού και προφορικού λόγου , κ.α.( 30% ασθενών)

8) Γνωσιακά προβλήματα :ελλείμματα μνήμης, προσανατολισμού, γλώσσας, αντίληψης, σκέψης, προσοχής και εκμάθησης ( 15-25% των ασθενών)

9) Προβλήματα Ουροποιητικού ( ακράτεια ούρων 50% των ασθενών )

10) Δερματολογικά έλκη κατάκλισης (15% των ασθενών)

11) Κατάθλιψη :δυσκολία στον έλεγχο των συναισθημάτων παρουσιάζει το 25-79% των ασθενών

12) Πόνος λόγω της βλάβης σπάνια (2%), αλλά συχνότερα στον ημίπληκτο ώμο

13) Πτώσεις (στο 30% των ασθενών ),κατά τις μεταφορές τους ή από το αναπηρικό αμαξίδιο ,οι διαταραχές ισορροπίας και νευρομυικού συντονισμού αποτελούν τα συχνότερα αίτια

ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ

  • ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ

Η πρόληψη των εγκεφαλικών σήµερα στηρίζεται στην αναγνώριση ατόµων µε υψηλό κίνδυνο να πάθουν εγκεφαλικό. Τα άτοµα αυτά έχουν ένα ή περισσότερους από τους παράγοντες κινδύνου που αναφέρθηκαν και κινδυνεύουν να εκδηλώσουν εγκεφαλικό πολύ περισσότερο από τα άτοµα χωρίς παράγοντες κινδύνου.

Οι ασθενείς μετά την οξεία φάση παρουσιάζουν άλλοτε άλλου βαθμού αυτόματη αποκατάσταση των ελλειμμάτων τους και βελτίωση των λειτουργικών δυνατοτήτων τους. Ο χρόνος έναρξης του προγράμματος Αποκατάστασης ποικίλει από ασθενή σε ασθενή ή σε μερικές περιπτώσεις δυστυχώς απουσιάζει. Επίσης η πορεία κάθε ασθενούς με εγκεφαλικό επεισόδιο εμφανίζει σημαντικές και απρόβλεπτες διαφορές. Ένας ασθενής μπορεί να περπατήσει σε τρεις εβδομάδες ενώ ένας άλλος να μείνει σε αναπηρικό αμαξίδιο ή και κλινήρης. Οι διαφορές αυτές οφείλονται σε διάφορους παράγοντες όπως η έκταση το σημείο της βλάβης των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου, οι συνοδές παθήσεις, η ηλικία κ.α .

  • ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ που επέζησαν µετά την νόσηση

Οι Στόχοι του προγράμματος Αποκατάστασης και ο σχεδιασμός περιλαμβάνουν τα εξής:

  • κάθε ασθενής ύστερα από σωστή αξιολόγηση των λειτουργικών και νευρολογικών ελλειμμάτων πρέπει να ακολουθεί εξατομικευμένο πρόγραμμα που σχεδιάζεται με βάση τη σοβαρότητα των ελλειμμάτων του
  • στόχος της θεραπείας να είναι η αναβάθμιση του λειτουργικού επιπέδου του ασθενούς
  • εκπαίδευση του ασθενούς και της οικογένειας του σχετικά με την πάθηση και τις επιπλοκές
  • αξιολόγηση του ασθενούς για χορήγηση κατάλληλων βοηθημάτων για τις μετακινήσεις και τις δραστηριότητες της καθημερινότητας
  • πρόληψη νέου ΑΕΕ
  • βελτίωση της φυσικής του κατάστασης
  • πρόληψη και θεραπεία των συνοδών παθήσεων
  • ψυχολογική υποστήριξη
  • κοινωνική επανένταξη
  • εκπαίδευση στην αυτοεξυπηρέτηση και ανεξαρτησία του ασθενούς

v Θεραπεία στην οξεία φάση και πρώιμη Αποκατάσταση

Γίνεται αρχικά σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ή και σε Νευρολογική ή Παθολογική κλινική και περιλαμβάνει γενική υποστηρικτική αγωγή (βελτίωση οξυγόνωσης αίματος, ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης ,ρύθμιση επιπέδων σακχάρου αντιμετώπιση πιθανής πυρετικής κίνησης, αντιμετώπιση πιθανών επιληπτικών κρίσεων, ρύθμιση ηλεκτρολυτών ) και την κύρια φαρμακευτική αγωγή με αντιπηκτική θεραπεία ( εφόσον αποκλειστεί η εγκεφαλική αιμορραγία και δε υπάρχουν άλλες αντενδείξεις),προφύλαξη από την εν τω βάθει θρόμβωση, μέτρηση ενδοκράνιας πίεσης (σε αιμορραγίες) κ.α. εξειδικευμένες ιατρικές παρεμβάσεις . Μετά την 1η εβδοµάδα , η υπέρταση θα πρέπει να θεραπεύεται σε ΑΕΕ .Το όφελος υπάρχει για όλα τα είδη των ΑΕΕ (ισχαιµικά ή αιµορραγικά). Το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσµα επιτυγχάνεται µε φαρμακευτική αγωγή που περιλαμβάνει συνδυασµό αναστολέα µετατρεπτικού ενζύµου της αγγειοτενσίνης και διουρητικού.

Η Αποκατάσταση πρέπει να ξεκινά αμέσως με την είσοδο του ασθενούς στην εντατική. Υπό την καθοδήγηση του Φυσιάτρου-Ιατρού Αποκατάστασης ο θεραπευτής αρχίζει : 1) αναπνευστική κινησιοθεραπεία στον ασθενή , με σκοπό την απομάκρυνση των βρογχικών εγκρίσεων για αποφυγή επιπλοκών 2)σωστή θέση και στάση στο κρεβάτι για την πρόληψη εισρόφησης αλλά και κατακλίσεων (σε συνεργασία με τους νοσηλευτές), 3) εφαρµογή ναρθήκων και ειδικών µαξιλαριών που συµβάλλει στην πρόληψη ρικνώσεων, 3) πραγματοποίηση ασκήσεων εύρους κίνησης στα άνω και κάτω άκρα του ασθενούς επί κλίνης, με σκοπό την διατήρηση της τροχιάς των αρθρώσεων.

Κατά την παραμονή στη Νευρολογική/ Παθολογική Κλινική συνεχίζονται η αναπνευστική κινησιοθεραπεία και οι ασκήσεις εύρους κίνησης στα άνω και κάτω άκρα του ασθενούς επί κλίνης από τον θεραπευτή με σκοπό την διατήρηση της τροχιάς των αρθρώσεων για την πρόληψη παραμορφώσεων και κατακλίσεων. Έμφαση δίνεται σε θέσεις του άνω (περιοχή ημίπληκτου ώμου) και κάτω άκρου (ποδοκνημική ημίπληκτης πλευράς) με σκοπό την πρόληψη επιπλοκών που είναι συχνές μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Σε ασθενείς που αγνοούν το πάσχον μισό του σώματος τους, όλα τα ερεθίσματα πρέπει να δίνονται από την πάσχουσα πλευρά (η παραμονή συγγενών, η σίτιση, το κομοδίνο , κτλ)

v Στάδιο κυρίως Αποκατάστασης (υποξεία και χρόνια φάση)

Κέντρο Αποκατάστασης/Τμήμα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης/Σπίτι


Στα κέντρα Αποκατάστασης ή στην μονάδα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης ο Φυσίατρος-Ιατρός Αποκατάστασης συνεργάζεται με τους θεραπευτές (φυσικοθεραπευτές, κινησιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές ),τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους τεχνήτες ορθοπαιδικών μηχανημάτων ,ψυχολόγους κ.α. με στόχο την επανένταξη του ασθενούς στη ζωή. Η Αποκατάσταση είναι µια επανορθωτική µαθησιακή διαδικασία η οποία επιταχύνει και µεγιστοποιεί την ανάρρωση.

Κινησιοθεραπεία: Δίνεται σημασία αρχικά στις αναπνευστικές ασκήσεις και στην επανεκπαίδευση της καθιστής θέσης και κατόπιν στην ενδυνάμωση του υγιούς μέρους του σώματος και του κορμού, ενώ συγχρόνως γίνονται οι ασκήσεις στο ημίπληκτο μέρος με σκοπό να σηκωθεί ο ασθενής στην καθιστή θέση και να καθίσει μόνος του χωρίς βοήθεια. Στο πρόγραμμα δίνεται έμφαση στις ασκήσεις του κάτω άκρου με σκοπό την προετοιμασία του ημίπληκτου κάτω άκρου, ώστε να δεχθεί βάρος για την επανεκπαίδευση της βάδισης. Στο άνω άκρο η επανεκπαίδευση αποσκοπεί στην ανύψωση του βραχίονα χωρίς πόνο. Ακολουθούν ασκήσεις ισορροπίας σε όρθια θέση . Στη συνέχεια ο ασθενής επανεκπαιδεύεται στη βάδιση (με τη βοήθεια του θεραπευτή και βοηθημάτων ) και σταδιακά στο ανέβασμα και κατέβασμα σκάλας. Το ανέβασμα στη σκάλα γίνεται με το καλό πόδι και το κατέβασμα με το ημίπληκτο. Στην αρχή θα χρειάζεται βοήθεια άλλου προσώπου ή και βακτηριών .Η κουπαστή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ισορροπία .Η προσέγγιση που συνήθως εφαρμόζεται στα εγκεφαλικά επεισόδια είναι βασισμένη στη μέθοδο Βobath που στηρίζεται στην αναχαίτιση των παθολογικών πρότυπων κινήσεων που έχει ο ασθενής λόγω του επεισοδίου, με σκοπό την διευκόλυνση φυσιολογικών πρότυπων κινήσεων. Σημαντική είναι και η βελτίωση της αεροβικής ικανότητας ,μέσω της χρήσης του ειδικού ποδηλάτου παθητικής κινητοποίησης .Ο γιατρός και ο θεραπευτής πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους το στοιχείο της κόπωσης και να μην εξαντλούν τον ασθενή με πολύ εντατικά προγράμματα κινησιοθεραπείας.

Γνωσιακές διαταραχές: η αντιμετώπιση των γνωσιακών διαταραχών (ελλείμματα μνήμης, προσανατολισμού, γλώσσας, αντίληψης, σκέψης, προσοχής και εκμάθησης) είναι μείζονος σημασίας και πρέπει να αποτελεί στόχο του προγράµµατος Αποκατάστασης.

Διαταραχή αισθητικότητας και η ιδιοδεκτικότητα:

Συνήθως υποβαθμίζεται η σημασία τους σε ΑΕΕ, επειδή περισσότερο απασχολεί γιατρούς, ασθενή και συγγενείς η επάνοδος της λειτουργικότητας, που σχετίζεται με τις κινητικές ικανότητες. Η ιδιοδεκτικότητα μας δίνει πληροφορίες για τη θέση μελών του σώματος μας κατά την κίνηση. Η σημασία τους είναι σημαντική στην Αποκατάσταση.

Εργοθεραπεία: Βοηθά στην αποκατάσταση των προβληµάτων στο άνω άκρο και επικεντρώνεται στη λειτουργική αποκατάστασή του. Η διαδικασία αφορά στη κινητική εκπαίδευση και δίνει έμφαση και στις λοιπές λειτουργίες (νοητικές, γνωστικές, αντιληπτικές, συναισθηµατικές) και σε όλους τους τοµείς της καθηµερινής ζωής (αυτουπηρέτηση, εργασία, σπίτι και οικογένεια, κοινωνικές επαφές και ελεύθερος χρόνος).

Λογοθεραπεία : Βοηθά στις διαταραχές επικοινωνίας και κατάποσης μετά από εγκεφαλικό .Η διάγνωση και η εφαρµογή προγράµµατος αποκατάστασης των διαταραχών αυτών είναι βασικό συστατικό της θεραπείας και επιπλέον ελαχιστοποιεί την πιθανότητα πνευμονιών από εισρόφηση.

Η εφαρµογή ναρθήκων συµβάλλει στην πρόληψη ρικνώσεων (πχ εκτατικού τύπου νάρθηκες δακτύλων & πηχεοκαρπικής, νάρθηκες ρυθµιζόµενης γωνίας γονάτων και ποδοκνηµικής) και η εφαρµογή ορθωτικών μηχανημάτων είναι απαραίτητη για την ορθοστάτηση και βάδιση σε μερικούς ασθενείς

Σημαντικό στοιχείο της Αποκατάστασης αποτελεί η πρόληψη και αντιµετώπιση των ελκών κατακλίσης, διότι καθυστερούν το πρόγραµµα, αποτελούν πύλη εισόδου µικροβίων και αυξάνουν τις ενεργειακές ανάγκες του οργανισµού .

Σπαστικότητα μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο: Η σπαστικότητα είναι µια κινητική διαταραχή. Προκαλεί συσπάσεις μυών (καµπτήρες των άνω άκρων, εκτείνοντες των κάτω άκρων),ανωµαλίες του ελέγχου της στάσης και εμποδίζει την αρμονία των κινήσεων δυσκολεύοντας την λειτουργικότητα των μελών του σώματος. Η σπαστικότητα μπορεί να εμφανισθεί από το αρχικό στάδιο και μπορεί να είναι μικρού ή μεγάλου βαθμού. Η αντιμετώπιση της σπαστικότητας δεν είναι µονόπλευρη και επεκτείνεται σε διάφορα επίπεδα: Η φυσικοθεραπεία, η εφαρµογή φυσικών µέσων και ειδικών ναρθήκων και η κρυοθεραπεία, έχουν ρόλο επικουρικής παρέµβασης ,αφού η αποτελεσµατικότητά τους ,όσον αφορά τη σπαστικότητα έχει πρόσκαιρο χαρακτήρα λίγων ωρών. Βασικά στοιχεία της αντιμετώπισης της σπαστικότητας αποτελούν η φαρµακευτική αγωγή από το στόµα και η χηµική νευρόλυση (βουτυλλινική τοξίνη-ενδομυϊκά) ,ενώ σε μόνιμες παραμορφώσεις έχουν θέση οι ορθοπαιδικές επεµβάσεις .Η αντιµετώπιση της σπαστικότητας με φάρμακα και βουτυλλινική τοξίνη πρέπει να ακολουθείται από απαραίτητα προγράµµατα κινησιοθεραπείας, εργοθεραπείας και επανεκπαίδευσης της κίνησης για να επιτευχθεί το μέγιστο λειτουργικό αποτέλεσμα. Η παρέµβαση στη σπαστικότητα γίνεται πάντα βάσει των αναγκών του ασθενούς και προέχει η λειτουργικότητα και αυτοεξυπηρέτησή του.

Σύνθετο τοπικό αλγεινό σύνδροµο: Πρόκειται για µια κλινική οντότητα πού εµφανίζεται αρκετά συχνά ( 12-70%) σε άτoµα πού έχουν υποστεί Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο και αφoρά συνήθως στο άνω άκρο. Συνήθως εµφανίζεται µε καυσαλγίες, περιορισµό του εύρους κίνησης των αρθρώσεων κυρίως ώµου, καρπού και άκρας χείρας, οίδηµα, αύξηση µυϊκού τόνου και θερµοκρασίας, υπεριδρωσία κ.λ.π. Η έγκαιρη διάγνωση είναι το κλειδί για την πρόληψη και την θεραπεία.

Η Βιολογική επανατροφοδότηση (Biofeedback – BFB) αποτελεί ένα αποτελεσµατικό κλινικό θεραπευτικό βοήθημα στον τοµέα της επανεκπαίδευσης στην αποκατάσταση του ΑΕΕ .Στόχο αποτελεί η επανεκπαίδευση αδύναμων μυών. Η συσκευή μας δίνει σήμα ηχητικό ή και οπτικό. Με τον τρόπο αυτό ο ασθενής εκπαιδεύεται στην αίσθηση της αυξημένης μυϊκής δραστηριότητας , ενώ παρακολουθεί τις ενισχυμένες αντιδράσεις του στο μόνιτορ του biofeedback. Έτσι μπορεί να επικεντρώσει την προσοχή του στην αναγνώριση αυτής της αίσθησης και κατορθώνει καλύτερη κίνηση .Σημαντικό ρόλο για να υπάρχουν οφέλη από την τεχνική του biofeedback παίζει η ακέραιη ιδιοδεκτική αίσθηση που μας δίνει πληροφορίες για τη θέση μελών του σώματος μας κατά την κίνηση. Ο Φυσίατρος-Ιατρός Αποκατάστασης είναι ο ειδικός στο να διακρίνει ποιοι ασθενείς χρειάζονται το biofeedback.

Ψυχογενείς διαταραχές :Η εγκεφαλική βλάβη µπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές. Η έγκαιρη αναγνώριση και αντιµετώπιση µπορεί να βελτιώσει τόσο την ψυχική κατάσταση του ασθενούς, όσο και τη συνεργασία του στην αποκατάσταση. Θεραπευτικά τον πρώτο λόγο έχει η φαρµακευτική θεραπεία και κυρίως τα νεότερα αντικαταθλιπτικά φάρµακα. Σπουδαίας σημασίας είναι η ενθάρρυνση και επιβράβευση του ασθενούς για την προσπάθεια που κάνει ,γιατί υπάρχει κίνδυνος να απογοητευθεί και να μην θέλει να συμμετέχει στην θεραπεία καθώς και η ψυχολογική υποστήριξη και των συγγενικών προσώπων.

Διορθωτικές και λειτουργικές επεµβάσεις ηµιπληγικού άνω και κάτω άκρου

Σκοπός των χειρουργικών επεµβάσεων είναι να επιτευχθεί η κινητοποίηση και η εύκολη περιποίηση των ασθενών καθώς επίσης η βάδιση, στις περιπτώσεις που υπάρχει αυτή η δυνατότητα .Για παράδειγμα στα κάτω άκρα οι επεµβάσεις που µπορούν να βοηθήσουν στην λειτουργική αποκατάσταση των ασθενών είναι οι διατοµές τενόντων ή µυών ή οι επιµηκύνσεις αυτών

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Η πλειοψηφία των ασθενών με ΑΕΕ έχουν και συνοδά ιατρικά προβλήματα που χρήζουν παρακολούθησης και θεραπευτικών παρεμβάσεων (υπέρταση, καρδιακή νόσος, διαβήτης κ.α.). Η σωστή αντιμετώπιση μειώνει τον κίνδυνο νέου ΑΕΕ και αυξάνει την επιβίωση. Η Αποκατάσταση δεν τελειώνει όταν ο ασθενής εξέλθει του νοσοκομείου και οι ασθενείς ωφελούνται από τη συνεχιζόμενη θεραπεία. Η κατάθλιψη, η μειωμένη σεξουαλικότητα, η δυσκολία στις μεταφορές και την οδήγηση αλλά και η σπαστικότητα καθιστούν απαραίτητη τη χρόνια παρακολούθηση του ασθενούς .



ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ