ΜΕΝΟΥ

ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος, ΣΕΛ (Systemic Lupus erythematodus-SLE) ανήκει στην οικογένεια των ρευματικών παθήσεων. Οι ρευματικές παθήσεις προσβάλλουν τις αρθρώσεις, τους μυς και άλλα τμήματα του σώματος και συχνά περιλαμβάνουν κι ανωμαλίες του ανοσοποιητικού συστήματος. Ο λύκος μπορεί να προσβάλει όχι μόνο τις αρθρώσεις και τους μυς, αλλά και το δέρμα, τα νεφρά, το νευρικό σύστημα, τους πνεύμονες, την καρδιά και τα



Η βουλιμία είναι μια διατροφική διαταραχή κατά την οποία το άτομο καταφεύγει σε μεγάλες ποσότητες τροφής. Μετά προσπαθεί να απαλλαγεί από αυτές μέσω της παλινδρόμησης στομάχου (εμετό). Άραγε ο βουλιμικός προσπαθεί να απαλλαγεί από το φαγητό ή από τον… εαυτό του;

Είμαι ένα άτομο που έχω σχέση ζωής με το φαγητό. Όχι, όπως το εννοεί όλος ο κόσμος. Εγώ θεωρώ το φαγητό μέγιστη απόλαυση. Κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε εγώ τρώω… τσιμπολογάω το κατιτίς μου.

«Ζω για να τρώω, δεν τρώω για να ζω!» Γι’ αυτό και η ζυγαριά μου ξεφεύγει κατά πολύ ή επανέρχεται στα φυσιολογικά της ανάλογα με τα κέφια μου.

Ναι έχω περάσει και το στάδιο της βουλιμία. «Χρώματα» ντροπής κάθε φορά που καταβρόχθιζα μια τεράστια ποσότητα φαγητού. Και τα σημάδια στο χέρι μου μαρτυρούσαν την προσπάθειά μου να απαλλαγώ από τις ενοχές μου.

Αλλά υπάρχουν και άλλες φάσεις στη ζωή μου… της ασιτίας. Να μην τρώω τίποτα να πίνω μόνο νερό. Κι όλα αυτά για ένα αγόρι… που δεν άξιζε!

Μετά έρχεται πάλι η περίοδο της υπερφαγίας. Τιμωρώ τον εαυτό, επειδή δεν ήμουν άξια να κερδίσω το ενδιαφέρον εκείνου. Καλύπτω την συναισθηματική μου τρύπα με σοκολάτα σε κάθε μορφή της με αμύγδαλα ή φράουλα… Με φαγητό, δίχως γεύση μόνο ποσότητα.

Κλάμα, κατάθλιψη. Η ψυχοσύνθεσή μου περνά διακυμάνσεις. Μοιάζει με το δείκτη του χρηματιστηρίου, πότε άνοδος και πότε πτώση. Ελεύθερη πρώτη.

Αρνούμαι να κοιταχτώ στον καθρέπτη. Νιώθω άσχημη και τα κιλά μου είναι το νούμερο ένα πρόβλημα. Ο νούμερο ένα εχθρός μου.

Ντύνομαι με τη «στολή» της δυστυχία μου, φαρδιά ρούχα για να κρύψουν τα παραπανίσια κιλά μου.
Οι περίεργες ματιές των γύρω μου, όσοι δηλαδή με θυμόντουσαν αδυνατούλα, ενώ τώρα είμαι «τσιμπωτή» με κάνουν να κλείνομαι στον εαυτό μου. Να μην θέλω να βγω από το σπίτι μου. Να βρίσκω καταφύγιο στο φαγητό. Τον πιστό μου φίλο!

Απαισιοδοξία και θλίψη… Νιώθω φυλακισμένη στα κιλά μου. Σαν διακόπτης που γυρίζει μόνος του μέσα στο μυαλό μου θέλω να απαλλαγώ ξανά από το βραχνά μου. Το βάρος μου.

Στέρηση και αφαγία… τιμωρία και πάλι στον εαυτό μου γιατί πάχυνε. Σαν να έφαγε άλλος για μένα, είμαι ο Δρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ της λαιμαργίας.

Φαύλος κύκλος. Τα ίδια συναισθήματα και οι ίδιες καταστάσεις. Μια φυλακή για τον εαυτό μου. Γιατί δεν μπορώ να είμαι σαν την αδύνατη των διαφημίσεων, να φορώ τα extra small όπως το μοντέλο του πρωινάδικου ή να μοιάζω με την φίλη μου, της οποίας ο σωματότυπος της επιτρέπει να τρώει και να μην παχαίνει.

Τα βαθύτερα αίτια της δικής μου περίπτωσης είναι η υπερβολική αγάπη… Κι όμως κάνει κακό. Το άγχος και η ψυχολογική πίεση. Η ερωτική απογοήτευση και η αδυναμία αυτοελέγχου.

Πώς θα διακρίνετε ότι έναν βουλιμικό:
- Συνεχή επεισόδια υπερκατανάλωσης
- Χάσιμο ελέγχου στην πρόσληψη τροφής. Για κάθε τι που το απασχολεί, το παιδί «ξεδίνει» με φαγητό. Τρώγοντας εκτονώνεται. Προσπάθεια αποτροπής αύξησης βάρους μέσω πρόκλησης εμετού, χρήσης καθαρτικών, διουρητικών κ.α.
- Για περίοδο τουλάχιστον τριών μηνών, το παιδί παρουσιάζει εβδομαδιαία δύο επεισόδια υπερφαγίας ή περισσότερα.
- Το άτομο ασχολείται συνεχώς με το σώμα του και είναι αρκετή μια αυξο-μείωση βάρους για να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη διάθεση και τη συμπεριφορά του

Τρόποι αντιμετώπισης των διατροφικών διαταραχών

Προτροπή και συζήτηση
Οι γονείς πρέπει να είναι προσεκτικοί στα λόγια και τις κινήσεις τους καθώς κάτι ασήμαντο για αυτούς μπορεί να επηρεάσει πολύ το παιδί.

Για παράδειγμα, όταν ένα κορίτσι παίρνει παραπάνω βάρος κατά την εφηβεία, κάτι που είναι πολύ συνηθισμένο λόγω ορμονικών αλλαγών, ο τρόπος που θα το χειριστεί η μητέρα είναι καθοριστικός. Εάν κατηγορεί το παιδί συνεχώς ότι έχει παχύνει μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα.

Αντίθετα αν το χειριστεί πιο διακριτικά, διαμορφώνοντας από μόνη της ένα καλύτερο διατροφικό πρόγραμμα, ή προτρέποντας το παιδί της να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα, μπορεί να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα.

Κοντά στο παιδί
Οι γονείς πρέπει όπως και σε κάθε περίπτωση να είναι σωστά ενημερωμένοι. Σε κάθε τομέα πρέπει να είναι κοντά στο παιδί τους. Λέγοντας «κοντά» εννοούμε όχι σε σημείο εμμονής, αλλά σε επίπεδο υποστήριξης, κατανόησης.

- Πρέπει να ξέρουν τι βασανίζει το παιδί τους ή γιατί είναι προβληματισμένο για κάτι.
Στην περίπτωση που διαπιστώσουν κάποια διατροφική διαταραχή αρχικά πρέπει να ενημερωθούν για το θέμα και στη συνέχεια εάν δουν ότι δεν μπορούν να το χειριστούν μόνοι τους, να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό.


Οι κράμπες ή μυϊκοί σπασμοί είναι συνεχείς και επώδυνες συσπάσεις συχνά ενός ή περισσοτέρων μυών της ίδιας ομάδας του σώματός μας. Μπορούν να εμφανιστούν σε οποιονδήποτε μυ, διαρκούν λίγα δευτερόλεπτα ή αρκετή ώρα και προκαλούν έντονο πόνο. Αν και γνωρίζουμε το τι συμβαίνει στον μυ τη στιγμή του σπασμού, δεν υπάρχει στην ουσία τρόπος αντιμετώπισής του. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μπορεί να κάνουμε προκειμένου να μειώσουμε τις πιθανότητες να βρεθούμε σε αυτή την επώδυνη κατάσταση.

Οι προφυλάξεις που μπορούμε να λάβουμε είναι δυο ειδών και έχουν σχέση με την άσκηση και τη διατροφή.

Άσκηση:

Κράμπες μπορεί να προκληθούν λόγω ελλιπούς προθέρμανσης, λόγω μεγάλης επιβάρυνσης ορισμένων μυϊκών ομάδων, έλλειψης αποθεραπείας ή κακής κυκλοφορίας του αίματος.
Σε αυτή την περίπτωση συστήνεται σωστή προθέρμανση πριν από την άσκηση σε όλο το σώμα, με ιδιαίτερη έμφαση στα σημεία που θα εξασκηθούν, μυϊκές διατάσεις πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της άσκησης και προοδευτική επιβάρυνση κατά τη διάρκεια της προπόνησης.

Διατροφή:

Εκτός από την άσκηση, μεγάλο ρόλο παίζει και η διατροφή όσον αφορά την προφύλαξη από τις κράμπες. Οι αθλητές, λόγω της παρατεταμένης προσπάθειας και της μεγάλης εφίδρωσης, χάνουν μεγάλα ποσά ηλεκτρολυτών, στοιχείων που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος και είναι υπεύθυνα, ως έναν βαθμό, για τα προβλήματα μυϊκών σπασμών.

Η έλλειψη ασβεστίου, μαγνησίου, νατρίου και καλίου από τον οργανισμό μας μπορεί να είναι καθοριστικός παράγοντας εκδήλωσης τέτοιου είδους φαινομένων.

Τροφές που καλύπτουν τις ανάγκες μας σε ασβέστιο είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα μικρά ψάρια που τρώγονται με τα κόκαλα ενώ, από τις φυτικές τροφές, το μπρόκολο και το σουσάμι.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε ότι είναι απαραίτητο στον οργανισμό μας να συνυπάρχουν σε σωστές αναλογίες σε ασβέστιο και μαγνήσιο, ώστε να μπορεί ο οργανισμός μας να χρησιμοποιήσει σωστά και τα δύο αυτά μέταλλα. Τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο είναι τα πλήρη δημητριακά και οι ξηροί καρποί, καθώς και το μεταλλικό νερό. Όσον αφορά το νάτριο, είναι δύσκολο να λείψει από τον μέσο άνθρωπο, εκτός αν είναι αυστηρά χορτοφάγος.

Το νάτριο, εκτός από το αλάτι, προσλαμβάνεται από τον ανθρώπινο οργανισμό και από τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα, ορισμένα παχιά ψάρια και τα προπαρασκευασμένα φαγητά.
Τέλος, το κάλιο μπορεί να βρεθεί στα αποξηραμένα φρούτα, τα σύκα, τα σταφύλια και τους ηλιόσπορους. Πάντως, κάποιος που γυμνάζεται εντατικά ή παραμένει για πολλές ώρες στον ήλιο και αποβάλλει μεγάλα ποσά ηλεκτρολυτών θα πρέπει να λαμβάνει απαραίτητα ισοτονικά ποτά για να καλύψει τις ανάγκες του.

Πώς να τις αντιμετώπισουμε:

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας ώστε να επαναφέρουμε τον μυ στην αρχική του κατάσταση. Ο στόχος είναι απλός: Προσπαθούμε να τεντώσουμε τον βραχυμένο μυ. Έτσι, αν η κράμπα εκδηλωθεί στο γαστροκνήμιο (γάμπα) προσπαθούμε να τεντώσουμε το πόδι μας και να τραβήξουμε προς το μέρος μας τα δάκτυλα του ποδιού.

Αν εκδηλωθεί στον δικέφαλο βραχιόνιο (ποντίκι) τεντώνουμε το χέρι και σπρώχνουμε τα δάκτυλα του χεριού προς τα κάτω. Πολλές φορές, ο μυς παραμένει ερεθισμένος και μπορεί να ξανασυσπασθεί. Συνιστάται μασάζ στο σημείο, ζεστό ντους και ξεκούραση. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν απαιτείται εξέταση από ιατρό και εξετάσεις αίματος.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι αν και η κράμπα μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή προκαλώντας έντονο πόνο, η θεραπεία της είναι σχετικά εύκολη, αρκεί να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας. Ειδικά μέσα στη θάλασσα, η έλλειψη ψυχραιμίας μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε πνιγμό. Στην παραλία, πριν αποφασίσουμε να απομακρυνθούμε από την ακτή, καλό θα είναι να κάνουμε κάποιες διατάσεις και να σιγουρευτούμε ότι το σώμα μας έχει συνηθίσει τη θερμοκρασία του νερού.



Οι κράμπες ή μυϊκοί σπασμοί είναι συνεχείς και επώδυνες συσπάσεις συχνά ενός ή περισσοτέρων μυών της ίδιας ομάδας του σώματός μας. Μπορούν να εμφανιστούν σε οποιονδήποτε μυ, διαρκούν λίγα δευτερόλεπτα ή αρκετή ώρα και προκαλούν έντονο πόνο. Αν και γνωρίζουμε το τι συμβαίνει στον μυ τη στιγμή του σπασμού, δεν υπάρχει στην ουσία τρόπος αντιμετώπισής του. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μπορεί να κάνουμε προκειμένου να μειώσουμε τις πιθανότητες να βρεθούμε σε αυτή την επώδυνη κατάσταση.

Οι προφυλάξεις που μπορούμε να λάβουμε είναι δυο ειδών και έχουν σχέση με την άσκηση και τη διατροφή.

Άσκηση:

Κράμπες μπορεί να προκληθούν λόγω ελλιπούς προθέρμανσης, λόγω μεγάλης επιβάρυνσης ορισμένων μυϊκών ομάδων, έλλειψης αποθεραπείας ή κακής κυκλοφορίας του αίματος.
Σε αυτή την περίπτωση συστήνεται σωστή προθέρμανση πριν από την άσκηση σε όλο το σώμα, με ιδιαίτερη έμφαση στα σημεία που θα εξασκηθούν, μυϊκές διατάσεις πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της άσκησης και προοδευτική επιβάρυνση κατά τη διάρκεια της προπόνησης.

Διατροφή:

Εκτός από την άσκηση, μεγάλο ρόλο παίζει και η διατροφή όσον αφορά την προφύλαξη από τις κράμπες. Οι αθλητές, λόγω της παρατεταμένης προσπάθειας και της μεγάλης εφίδρωσης, χάνουν μεγάλα ποσά ηλεκτρολυτών, στοιχείων που παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος και είναι υπεύθυνα, ως έναν βαθμό, για τα προβλήματα μυϊκών σπασμών.

Η έλλειψη ασβεστίου, μαγνησίου, νατρίου και καλίου από τον οργανισμό μας μπορεί να είναι καθοριστικός παράγοντας εκδήλωσης τέτοιου είδους φαινομένων.

Τροφές που καλύπτουν τις ανάγκες μας σε ασβέστιο είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα μικρά ψάρια που τρώγονται με τα κόκαλα ενώ, από τις φυτικές τροφές, το μπρόκολο και το σουσάμι.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε ότι είναι απαραίτητο στον οργανισμό μας να συνυπάρχουν σε σωστές αναλογίες σε ασβέστιο και μαγνήσιο, ώστε να μπορεί ο οργανισμός μας να χρησιμοποιήσει σωστά και τα δύο αυτά μέταλλα. Τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο είναι τα πλήρη δημητριακά και οι ξηροί καρποί, καθώς και το μεταλλικό νερό. Όσον αφορά το νάτριο, είναι δύσκολο να λείψει από τον μέσο άνθρωπο, εκτός αν είναι αυστηρά χορτοφάγος.

Το νάτριο, εκτός από το αλάτι, προσλαμβάνεται από τον ανθρώπινο οργανισμό και από τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα, ορισμένα παχιά ψάρια και τα προπαρασκευασμένα φαγητά.
Τέλος, το κάλιο μπορεί να βρεθεί στα αποξηραμένα φρούτα, τα σύκα, τα σταφύλια και τους ηλιόσπορους. Πάντως, κάποιος που γυμνάζεται εντατικά ή παραμένει για πολλές ώρες στον ήλιο και αποβάλλει μεγάλα ποσά ηλεκτρολυτών θα πρέπει να λαμβάνει απαραίτητα ισοτονικά ποτά για να καλύψει τις ανάγκες του.

Πώς να τις αντιμετώπισουμε:

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας ώστε να επαναφέρουμε τον μυ στην αρχική του κατάσταση. Ο στόχος είναι απλός: Προσπαθούμε να τεντώσουμε τον βραχυμένο μυ. Έτσι, αν η κράμπα εκδηλωθεί στο γαστροκνήμιο (γάμπα) προσπαθούμε να τεντώσουμε το πόδι μας και να τραβήξουμε προς το μέρος μας τα δάκτυλα του ποδιού.

Αν εκδηλωθεί στον δικέφαλο βραχιόνιο (ποντίκι) τεντώνουμε το χέρι και σπρώχνουμε τα δάκτυλα του χεριού προς τα κάτω. Πολλές φορές, ο μυς παραμένει ερεθισμένος και μπορεί να ξανασυσπασθεί. Συνιστάται μασάζ στο σημείο, ζεστό ντους και ξεκούραση. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν απαιτείται εξέταση από ιατρό και εξετάσεις αίματος.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι αν και η κράμπα μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή προκαλώντας έντονο πόνο, η θεραπεία της είναι σχετικά εύκολη, αρκεί να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας. Ειδικά μέσα στη θάλασσα, η έλλειψη ψυχραιμίας μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε πνιγμό. Στην παραλία, πριν αποφασίσουμε να απομακρυνθούμε από την ακτή, καλό θα είναι να κάνουμε κάποιες διατάσεις και να σιγουρευτούμε ότι το σώμα μας έχει συνηθίσει τη θερμοκρασία του νερού.



Το χρώμα του πακέτου του τσιγάρου μπορεί να παρασύρει έναν καπνιστή στο να νομίζει ότι τα τσιγάρα που αυτό περιέχει είναι λιγότερο επικίνδυνα για την υγεία του, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα, που προτείνει τα τσιγάρα να πουλιούνται πλέον σε πακέτα χωρίς σχέδια και χρώματα.

Η μελέτη έγινε από τους ερευνητές του πανεπιστημίου του Γουότερλου, Ντέηβιντ Χάμοντ και Κάρλα Πάρκινσον, και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό για θέματα δημόσιας υγείας "Journal of Public Health" των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων της Οξφόρδης, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι καπνοβιομηχανίες σκοπίμως χρησιμοποιούν το σχεδιασμό και το χρώμα των πακέτων τους, ώστε να περάσουν υποσυνείδητες εντυπώσεις στους καπνιστές -προσφέρουν με τον τρόπο αυτό μια απατηλή αίσθηση ασφάλειας σε σχέση με τις επιβλαβείς συνέπειες του καπνίσματος.

Το 80% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι τα πακέτα που έχουν γαλάζιο ή ανοικτό μπλε χρώμα περιέχουν τσιγάρα με λιγότερη πίσσα, έχουν πιο ήπια γεύση και είναι λιγότερο επικίνδυνα σε σχέση με όσα πακέτα έχουν πιο σκούρο χρώμα.

Το 70% δήλωσαν ότι τα πακέτα που διαθέτουν κάποιο άσπρο σύμβολο έχουν τσιγάρα με λιγότερη πίσσα, είναι πιο ήπια και υγιεινά σε σχέση με τα πακέτα που έχουν γκρι σύμβολο.

Σύμφωνα με την έρευνα των Καναδών ερευνητών, οι καπνιστές είναι πιο ευάλωτοι στο να επηρεαστούν από τη συσκευασία σε σχέση με τους μη καπνιστές, γιατί "έχουν μεγαλύτερο κίνητρο να πιστέψουν ότι μερικά τσιγάρα μπορεί να είναι λιγότερο επιβλαβή".

Οι Ντέηβιντ Χάμοντ και Κάρλα Πάρκινσον επισημαίνουν ότι οι καπνοβιομηχανίες, αντιμετωπίζοντας την αυξημένη παγκόσμια ανησυχία για τους κινδύνους του καπνίσματος, έχουν συμπεριλάβει στη στρατηγική μάρκετινγκ που ακολουθούν τη συστηματική προώθηση της αντίληψης ότι "μερικά τσιγάρα είναι λιγότερο επικίνδυνα σε σχέση με άλλα". Στο πλαίσιο αυτό, τονίζουν οι επιστήμονες, "τα πακέτα αποτελούν ένα κρίσιμο μέσο για τη διαμόρφωση των αντιλήψεων των καταναλωτών σχετικά με το ρίσκο".

Οι ερευνητές προτείνουν τα τσιγάρα να πωλούνται πλέον σε πακέτα χωρίς ειδικό σχεδιασμό και χρώματα, ώστε οι καπνοβιομηχανίες να μην μπορούν πια να παραπλανούν τους καταναλωτές. Μια τέτοια "γυμνή" συσκευασία όχι μόνο είναι λιγότερο ελκυστική στους υποψήφιους αγοραστές, ιδίως τους νέους, αλλά παράλληλα θα αυξήσει και την αποτρεπτική δύναμη που έχουν οι προειδοποιήσεις υγείας που βρίσκονται πάνω στα πακέτα.

Σύμφωνα με την έρευνα, το κάπνισμα είναι υπεύθυνο για περίπου έναν στους δέκα θανάτους διεθνώς.



Οσφυαλγία είναι ο πόνος που εντοπίζεται στη μέση, και μπορεί να αντανακλάται στους μηρούς. Η οσφυαλγία είναι η δεύτερη σε συχνότητα ασθένεια μετά το κοινό κρυολόγημα. To 65-80% των ατόμων του γενικού πληθυσμού, κυρίως 30-50 ετών, παρουσιάζουν τουλάχιστον ένα επεισόδιο οσφυαλγίας κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Η χειρότερη εξέλιξη της οσφυαλγίας είναι η ισχιαλγία. Ισχιαλγία ονομάζεται ο πόνος που ξεκινά από τη μέση και καταλήγει στο πόδι. Συνδυάζεται πολλές φορές με μούδιασμα και μείωση της αισθητικότητας της περιοχής που πονά και σπάνια με δυσλειτουργία των μυών του κάτω άκρου.

Αίτια της οσφυαλγίας

Tραυματισμός των οσφυϊκών μυών ή μαλακών μορίων. Τραυματισμός σπονδύλων: κατάγματα (ύστερα από πτώση).· Οστεοαρθρίτιδα σπονδύλων: ανάπτυξη οστεοφύτων (αλάτων). Δισκοπάθεια-Δισκοκήλη: η μετατόπιση του μεσοσπονδύλιου δίσκου, πιέζει τα παρακείμενα νεύρα και προκαλεί πόνο. Επειδή τα νεύρα αυτά καταλήγουν στα κάτω άκρα, παρατηρείται επέκταση του πόνου σ΄αυτά. Φλεγμονώδεις αρθρίτιδες: προσβάλλονται οι αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων. Οστεοπόρωση: κάταγμα σπονδύλων.· Μικροβιακοί παράγοντες: λοίμωξη στο μεσοσπονδύλιο διάστημα ή στο σπόνδυλο (οστεομυελίτιδα). Νεοπλασματικά νοσήματα: όγκος ή μετάσταση στη σπονδυλική στήλη. Αιματολογικά νοσήματα. Συναισθηματικό στρες (αυξάνει τον μυϊκό σπασμό). Άλλες Παθήσεις π.χ. Νεφρολιθίαση.

Θεραπεία:

Περιορισμός των δραστηριοτήτων του ασθενή. Αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα. Θερμά καταπλάσματα, θερμαντικές αλοιφές. Τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης. Ζώνη για τη μέση. Βελονισμός (παυσίπονη θεραπεία, που τονώνει το νευρικό και μυϊκό σύστημα, χωρίς παρενέργειες). Ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών της μέσης, κινησιομαλάξεις. Χειρουργική θεραπεία: Αφορά επιλεγμένους ασθενείς με ισχυαλγία και σπονδυλική στένωση. Το ποσοστό είναι περίπου 10%.

Πρόληψη των προβλημάτων

  • Διαλέξτε σωστή θέση καθίσματος: πρέπει τα γόνατα να βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο από τα ισχία (γοφούς),στηρίζοντας το κάτω μέρος της μέσης σας, ακουμπώντας τα πόδια σας ίσια στο πάτωμα.
  • Ο πόνος στη μέση μπορεί να ανακουφισθεί όταν ξαπλώνετε στο πάτωμα με τα γόνατα λυγισμένα. Για τον ύπνο βάζετε το στρώμα σας σε σκληρή βάση (σομιέ) και χρησιμοποιείτε πάντοτε χαμηλό μαξιλάρι.
  • Αποφεύγετε να ξαπλώνετε μπρούμυτα, γιατί έτσι πιέζετε τον αυχένα και το κάτω μέρος της μέσης.
  • Σπρώχνετε ή τραβάτε ένα αντικείμενο αντί να το σηκώνετε.
  • Καθίστε στις φτέρνες ή γονατίζετε όταν εργάζεστε σε χαμηλό επίπεδο.
  • Όταν σκουπίζετε τα πατώματα ή τα χαλιά, χρησιμοποιείτε μικρές κυκλικές κινήσεις, λυγίζετε τα γόνατα και κινείτε τα πόδια σας για να αποφεύγετε τα τεντώματα.
  • Nα διακόπτετε με συχνά διαλείμματα την ορθοστασία σας, και να κάνετε κάποιες ειδικές ασκήσεις, που θα σας ανακουφίσουν.
  • Κόψτε το κάπνισμα γιατί αφυδατώνει τους μεσοσπονδύλιους δίσκους.
  • Πίνετε πολλά υγρά.
  • Διατηρείστε το βάρος σας και αν είστε υπέρβαροι προσπαθήστε να αδυνατίσετε.
  • Αποφεύγετε τα ψηλά τακούνια.
  • Αποφεύγετε ρεύματα, κλιματισμούς και ανεμιστήρες, που μπορούν να προκαλέσουν σπασμούς των μυών, που στηρίζουν τη μέση σας.
  • Αποφεύγετε τα αθλήματα: α) με στροφική καταπόνηση (Πχ. ποδόσφαιρο), β) με έντονη κινητική ενέργεια (Πχ. μπάσκετ), γ) με εμβολοειδή καταπόνηση (Πχ. Ιππασία ), δ) με κάθετη φόρτιση οσφύος (Πχ. Άρση βαρών).
  • Προτιμήστε την κολύμβηση, το περπάτημα, το ελαφρό τρέξιμο, την ορειβασία, την ποδηλασία, την σουηδική γυμναστική.


 

Το ανθρώπινο δέρμα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα «ρεζερβουάρ» βλαστοκυττάρων, το οποίο αρχίζει να εξασθενεί μετά την ηλικία των 25. Καθώς επιβραδύνεται ο ρυθμός ανανέωσής τους τα λιποκύτταρα αρχίζουν να εισχωρούν στο χόριο και οι τοξίνες





Μια νέα πειραματική θεραπεία για τη σκλήρυνση κατά πλάκας αντιστρέφει πλήρως την καταστροφική αυτοάνοση διαταραχή στα ποντίκια και θα μπορούσε να έχει τα ίδια αποτελέσματα για τους ανθρώπους, λένε ερευνητές του Εβραϊκού Γενικού Νοσοκομείου του Μόντρεαλ και του Πανεπιστημίου Μαγκίλ (McGill).

Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια αυτοάνοση πάθηση, κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου επιτίθεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Η νέα θεραπεία, που ονομάζεται GIFT15, θέτει τη σκλήρυνση κατά πλάκας σε ύφεση καταστέλλοντας την ανταπόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να είναι αποτελεσματική και σε άλλες αυτοάνοσες παθήσεις όπως η νόσος του Crohn, του λύκου και της αρθρίτιδας διατείνονται οι ερευνητές ενώ υποστηρίζουν πως ταυτόχρονα η πειραματική θεραπεία μπορεί να θέσει υπό έλεγχο κι άλλες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού σε περιπτώσεις μεταμόσχευσης οργάνων.

Επιπλέον, η εν λόγω θεραπεία, αντίθετα με τις μέχρι σήμερα υπάρχουσες μεθόδους καταστολής της αυτοανοσοποίησης που στηρίζονται σε χημικά φάρμακα, είναι ένας προσωπικός τύπος μοριακής θεραπείας , που χρησιμοποιεί τα κύτταρα του σώματος για να καταστείλει την αυτοανοσοποίηση με ένα πιο συστηματικό τρόπο.

Η νέα θεραπεία GIFT15 ανακαλύφθηκε από μια ερευνητική ομάδα υπό τον δρα Ζακ Γκαλιπό (Jacques Galipeau) του Εβραϊκού Νοσοκομείου του Μόντρεαλ, και του τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Μαγκίλ. Η έρευνα δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην έγκυρη ιατρική επιθεώρηση Nature Medicine.

Το GIFT15 αποτελείται από δύο πρωτεΐνες, την GSM-CSF και την ιντερλευκίνη-15, που αναμειγνύονται εργαστηριακά σε ένα σκεύασμα. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες οι δύο εν λόγω πρωτεΐνες, σε χωριστή μορφή ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά το σκεύασμα των δύο φέρει αντίθετα αποτελέσματα.

Ο δρ Γκαλιπό, με διεθνή φήμη στον τομέα της ανάπλασης των κυττάρων στο 'Σίγκαλ Κάνσερ Σέντερ' (Segal Cancer Centre) στο Εβραϊκό Νοσοκομείο του Μόντρεαλ, δήλωσε πως το σκεύασμα GIFT15 είναι μια νέα πρωτεϊνούχα ορμόνη που αποτελείται από δύο ξεχωριστές πρωτεΐνες, οι οποίες μαζί δρουν αντίθετα από την πρωταρχική τους βιολογική διεργασία. Οι επιστήμονες παίρνουν κύτταρα τύπου Β από τον ασθενή, τα απομονώνουν εργαστηριακά και μετά προσθέτουν το GIFT15 και τα ξαναεμβάλλουν στον ασθενή. Τα απλά κύτταρα Β μετατρέπονται σε ρυθμιστικά κύτταρα για το ανοσοποιητικό σύστημα.

Ο δρ Γκαλιπό ισχυρίζεται πως με το εν λόγω σκεύασμα η σκλήρυνση κατά πλάκας εξαφανίσθηκε από τα πειραματόζωα ποντίκια με μια μόνο δόση.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας πρέπει να διαγνωσθεί στα αρχικά της στάδια, επεσήμανε ο δρ Γκαλιπό και χρειάζονται κλινικές μελέτες για να εξακριβωθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας στους ανθρώπους. Ο κορυφαίος ερευνητής σημείωσε πως δεν παρατηρήθηκαν παρενέργειες στα ποντίκια και πως η θεραπεία ήταν αποτελεσματική με μία μόνο δόση.


1. Τα βρέφη και τα νήπια δεν πρέπει να μένουν χωρίς επίβλεψη ενηλίκου ούτε ένα λεπτό. Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι στο σπίτι που δεν μας περνάνε από το νου παρά μόνο αφού γίνει ατύχημα.

2. Επειδή για να βάλει το παιδί κάτι στο στόμα του ή να τραυματισθεί είναι ζήτημα δευτερολέπτων, αξίζει τον κόπο να επιθεωρούμε συνεχώς το οικιακό περιβάλλον και να βεβαιωνόμαστε ότι δεν αφήσαμε κοντά του: α)πράγματα μικρά, μικρότερα των 5 εκατοστών, τα οποία μπορεί να σφηνωθούν στο λαιμό του και να του προκαλέσουν ασφυξία, όπως λουκούμι, κρέας, κομμάτια παιχνιδιών, βώλοι, κέρματα, β)πράγματα κοφτερά ή μυτερά ή πολύ βαριά (ψαλίδι, μαχαίρι, ξυραφάκι, σουβλί, άλλα εργαλεία), γ)σπίρτα δ) φάρμακα (ιδίως χάπια χρωματιστά) ε)ποτήρια, βάζα, γυαλικά.

3. Οι παιδικές δηλητηριάσεις είναι συχνότατες. Τα παιδιά συχνά πίνουν υγρά χωρίς δισταγμό: χλωρίνη, νέφτι, πετρέλαιο, ούζο και άλλα που υπάρχουν στις κουζίνες. Αυτά πρέπει να κλειδώνονται, επειδή τα μικρά, και όταν ακόμα τα βάζουμε ψηλά, σκαρφαλώνουν. Κάτι φοβερό που μπορεί να συμβεί είναι να πιει ένα παιδί υγρό που αποφράζουν τους νιπτήρες. Αν αυτί είναι καυστικό νάτριο και το παιδί επιζήσει, θα καταδικασθεί σε σειρά εγχειρήσεων. Καλλίτερα τέτοια πράγματα να μην υπάρχουν στο σπίτι.
Η μεταφορά ενός χημικού υγρού (π.χ. χλωρίνης ή βενζίνης) από το δικό του μπουκάλι σε άλλο, όπου υπήρχε υγρό λιγότερο επικίνδυνο, είναι μεγάλο σφάλμα.
Οι ετικέτες με το όνομα και το περιεχόμενο υγρού και οι σχετικές προειδοποιήσεις με σήματα, νεκροκεφαλές κλπ είναι πολύ χρήσιμες, αφορούν όμως τους μεγαλύτερους και όχι τα μικρά παιδιά. Καλό είναι τα μπουκάλια με χημικά και απορρυπαντικά να έχουν ειδικό σχήμα. Και να κλείνουν με πώματα που δεν μπορεί να ανοίξει ένα παιδί, όπως τα ειδικά βουλώματα φιαλιδίων φαρμάκων που έχουν επιβληθεί σε άλλες χώρες.

4. Τα παιδιά μπορούν να πνιγούν:
- με τις πλαστικές σακούλες που καμιά φορά φορούν στο κεφάλι τους παίζοντας (οι μεγαλύτερες πρέπει να έχουν στο κάτω μέρος τους τρύπες).
- με μακρύ κορδόνι δεμένο στο κρεβάτι του ή με οποιαδήποτε κορδέλα ή σπάγκο που μπορούν να τυλιχτούν τη νύχτα στο λαιμό του παιδιού και να πάθει ασφυξία σε τρία λεπτά.
- με πολύ μαλακά μεγάλα μαξιλάρια.
Ας επιθεωρούμε λοιπόν το κρεβάτι, το πάρκο, τα παιχνίδια του παιδιού για να απομακρύνουμε προληπτικά αυτόν τον κίνδυνο.

5. Αν σας χρειάζεται ψηλό καρεκλάκι, για το μωρό, προσέξτε:
α) να μπορεί να δεθεί το μωρό σ' αυτό γερά με τρόπο που δεν θα μπορεί να γλυστρίσει κάτω από τη ζώνη
β) να μη βρίσκεται το μωρό καθισμένο κοντά στο τραπέζι, γιατί μπορεί κλωτσώντας να πέσει μαζί με το καρεκλάκι του
γ) να είναι υπό την επίβλεψη ενηλίκου.

6. Όταν κάνετε μπάνιο το μωρό και χτυπήσει το τηλέφωνο ή το κουδούνι της πόρτας ή μην απαντήσετε ή πάρτε το μωρό μαζί σα, γιατί ο πνιγμός είναι ζήτημα ελάχιστου χρόνου και δεν χρειάζεται πολύ νερό. Για τον ίδιο λόγο μην αφήνετε κουβάδες με νερό στο πάτωμα ή λεκάνες γεμάτες.
Στο μπάνιο θα βάζετε πρώτα το κρύο νερό και μετά το ζεστό, για να μην προλάβει κανένα παιδί και χωθεί στη μπανιέρα όταν έχει μόνο ζεστό νερό και πάθει έγκαυμα.

7. Τα παιδιά παθαίνουν εγκαύματα όταν καθήσουν στο τζάκι, επειδή δεν έχουμε βάλει μπροστά μια προστατευτική σχάρα. Επίσης όταν φοράνε φορέματα ή νυχτικά από εύφλεκτο τούλι και περάσουν μπροστά απο φορητή σόμπα ή άλλη φωτιά ή όταν κρατάνε αναμμένη λαμπάδα με τούλι. Τα πιο συχνά εγκαύματα παιδιών είναι από καφέ ή τσάι ή λάδι ή σούπα καυτή, που ρίχνουμε εμείς επάνω τους σκοντάφτοντας ή όταν πίνουμε κάτι ζεστό ενώ κρατάμε ένα μικρό στην αγκαλιά μας.
Το χέρι της κατσαρόλας ή του μπρικιού όπου βράζει κάτι να το στρέφουμε πάντα προς τα πίσω. Τα μικρά παιδιά συχνά το τραβάνε και περιχύνονται. Όταν πάρει φωτιά το λάδι του τηγανιού, να το σβήσουμε ψύχραιμα με ένα καπάκι ή κάτι που θα πνίξει τη φλόγα. Κάθε τι άλλο είναι πολύ επικίνδυνο, όπως το να πάμε το τηγάνι φλεγόμενο προς το νεροχύτη!

8. Οι ηλεκτροπληξίες αντιμετωπίζονται άριστα με τον ειδικό διακόπτη ασφαλείας που πρέπει όλα τα σπίτια να έχουν στον πίνακα ηλεκτροδότησης. Αυτός διακόπτει το ρεύμα και με ελάχιστη διαρροή και σώζει ζωές. Οι άλλες λύσεις (καπάκι ασφαλείας στις πρίζες με κλειδί ή χωρίς) δεν είναι τόσο ασφαλείς, γιατί προϋποθέτουν κάτι δύσκολο: πως δεν θα βρεθούμε ποτέ αφηρημένοι. Άλλωστε τα μεγαλύτερα παιδιά κάποτε θα δοκιμάσουν αυτό που τους έχει απαγορευθεί: να βγάλουν το καπάκι.

9. Στη θάλασσα προλαβαίνουμε τους πνιγμούς των παιδιών
- μαθαίνοντας κολύμπι κι εμείς κι εκείνα
- όταν κολυμπάμε σε γνωστές ακτές κι έχουμε υπόψη ότι η θάλασσα βαθαίνει απότομα σε ορισμένα σημεία
- όταν κάνουμε μπάνιο δύο ώρες μετά το κύριο γεύμα
- όταν δεν απομακρύνονται πολύ τα παιδιά από την ακτή
- όταν υπάρχουν κάποια ναυαγοσωστικά μέσα (σχοινιά, σωσίβια)
- όταν γνωρίζουμε να κάνουμε τεχνητή αναπνοή.
Στις βουτιές θα προλάβουμε τις δυσάρεστες κακώσεις της κεφαλής ή παραλύσεις από βλάβη της σπονδυλικής στήλης αν προειδοποιήσουμε τα παιδιά ότι το βάθος της θάλασσας στο σημείο της βουτιάς πρέπει να είναι γνωστό και να είναι ανάλογο με το ύψος από το οποίο πέφτουν.
Εκτός από τους πνιγμούς υπάρχουν και οι κακώσεις που προκαλούν σε λουόμενους τα κρις-κραφτ. Οσοι πλησιάζουν την ακτή με βενζινάκατο πρέπει να μηνύονται και να διώκονται πριν κάνουν κακό σε λουόμενους, εμάς ή τα παιδιά μας.

10. Να μην αφήνουμε στη μέση έπιπλα γιατί τα παιδιά τρέχουν αστόχαστα και χτυπούν ή σκοντάφτουν. Ιδίως πρέπει να ρυθμίζουμε έτσι το καλώδιο του σίδερου ή άλλα καλώδια ώστε να μην αιωρούνται στη μέση του δωματίου και σκοντάφτουν τα παιδιά.

11. Να ελέγχουμε τα φρένα των ποδηλάτων των παιδιών.

12. Να βάζουμε ένα πορτάκι στο επάνω μέρος της σκάλας, εάν υπάρχει νήπιο και όπου μπορεί να γίνει, και αυτό να ανοίγεται δύσκολα, γιατί κάποια φορά θα ξεφύγει το νήπιο και θα κατρακυλίσει από εκεί.

13. Όταν έχουμε τζαμόπορτες μεγάλες, π.χ. στα μπαλκόνια να βάζουμε κάποιο αυτοκόλλητο επάνω (π.χ γραμμή ή βούλες), ώστε να φαίνεται ότι η πόρτα είναι κλειστή. Πολλά τραύματα και μερικοί θάνατοι νέων ανθρώπων συνέβησαν, γιατί κάποιος νόμισε ότι η πόρτα είναι ανοικτή και έπεσε με ορμή επάνω της με αποτέλεσμα να σπάσει το τζάμι.

14. Τα παιδιά συνηθίζουν να βάζουν τα δάχτυλά τους στις πόρτες των σπιτιών και των αυτοκινήτων. Έτσι μαγκώνουν τα δάχτυλά τους ή τους τα μαγκώνουμε εμείς οι μεγάλοι όταν δεν έχουμε το νου μας σ' αυτόν τον κίνδυνο.

15. Πολλές φορές τραβάμε απότομα ένα παιδί από το χέρι για να το προστατεύσουμε π.χ. στο δρόμο με αποτέλεσμα να πάθει εξάρθρωση ώμου. Ας έχουμε υπ' όψη μας αυτό το ενδεχόμενο.

16. Συχνά τα αγόρια μπαίνουν σε οικοδομές για εξερεύνηση ή για παιχνίδι. Εκεί πατούν σανίδες που έχουν επάνω πρόκες και τραυματίζονται. Είναι συχνή περίπτωση στη χώρα μας, γιατί οι εργολάβοι δεν έχουν αποκτήσει τη συνήθεια να βγάζουν τις πρόκες το συντομότερο δυνατό.

17. Τα άσχημα αστεία στο σχολείο, η επίδειξη δύναμης και η έλλειψη επίβλεψης στο διάλειμμα δημιουργούν πιο πολλά ατυχήματα απ' όσα συμβαίνουν στο οικιακό περιβάλλον αν μετρήσουμε τα ατυχήματα των παιδιών 5-15 ετών. Σπρώξιμο στην αυλή και στη σκάλα, τρικλοποδιές και φάρσες είναι αιτίες καθημερινών ατυχημάτων με θλιβερές συνέπειες που μπορεί να υπερβαίνουν τη σκέψη ενός παιδιού. Οι γονείς πρέπει να σκεφθούν τι μπορούν και αυτοί να κάνουν για το θέμα.

18. Στο σχολείο επίσης οι δάσκαλοι και οι γυμναστές - και στους άλλους χώρους οι γονείς - πρέπει να προσέχουν ώστε τα παιδιά να μην παίζουν με μεγάλες μπάλες, βαριές και σκληρές που δεν αντιστοιχούν στην ηλικία τους γιατί έτσι παθαίνουν κατάγματα, διαστρέμματα και άλλες βλάβες των δακτύλων. Και αυτό φάνηκε από την ευρωπαϊκή έρευνα EHLASS στα νοσοκομεία, όπου προσέρχονται για θεραπεία οι παθόντες, εν προκειμένω παιδιά 6-12 ετών ή και μεγαλύτερα.

19. Στις παιδικές χαρές χρειάζεται εκλογή των οργάνων από ειδικούς και κατάλληλες προδιαγραφές για τη συντήρησή τους. Μια τσουλήθρα πλαστική π.χ. μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη όταν σπάσει και δεν το προσέξει κανείς. Ένας υπάλληλος του Δήμου, που επιβλέπει τα παιδιά (όσα δεν έχουν εκεί τους γονείς τους) αξίζει το μισθό του και δεν πρέπει να λείπει από τέτοιους χώρους. Στο παράδειγμα της τσουλήθρας π.χ. είναι πολλά τα παιδιά που ανεβαίνουν σ' αυτήν ανάποδα με κίνδυνο να προκαλέσουν ατύχημα στον εαυτό τους ή σε άλλα παιδιά.

20. Όταν τα παιδιά ανεβαίνουν σε δέντρα πρέπει να επαγρυπνούμε. Είναι μια επικίνδυνη άσκηση. Ιδίως οι συκιές έχουν γίνει αιτία πολλών καταγμάτων από πτώση, επειδή τα κλαδιά τους σπάνε εύκολα και πολλοί - μικροί ή μεγάλοι - δεν το ξέρουν.

21. Οταν τρώμε φρούτα εμείς ή τα παιδιά μας δεν πρέπει ποτέ να πετάμε τα φλούδια κάτω, όχι μόνο για λόγους καθαριότητας, αλλά και για την πρόληψη γλιστρήματος και πτώσεως που στην περίπτωση αυτή έχει ιδιαίτερα βαριές συνέπειες.

22. Οι σκύλοι όταν γυρίζουν ελεύθεροι δαγκάνουν συχνά ή φοβίζουν τα παιδιά. Οι φιλόζωοι πρέπει να συνοδεύουν τα σκυλιά τους στο δρόμο και τα αδέσποτα πρέπει να συγκεντρώνονται.

23. Τα μπαλκόνια πρέπει να έχουν τα κατάλληλα προστατευτικά κάγκελα και να μην αφήνουμε καρέκλες ή άλλα πράγματα κοντά στα κάγκελα, γιατί τα παιδιά ενστικτωδώς ανεβαίνουν επάνω και σκύβουν. Κατάλληλα κάγκελα είναι όσα έχουν ύψος 80 εκ και κάθετα κάγκελα χωρίς στολίδια. Τα οριζόντια κάγκελα γίνονται σκάλα για το παιδί, το ίδιο και τα διακοσμητικά σχέδια. Η απόσταση μεταξύ τους πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μη χωράει ένα παιδικό κεφάλι.

24. Ολα τα μεγάλα ψυγεία (για κρέας, για γούνες, για λαχανικά κλπ) πρέπει να ανοίγουν οπωσδήποτε και από μέσα, ακόμα και όταν δεν λειτουργούν, εφόσον χωράει μέσα άνθρωπος ή μικρό παιδί. Αν αυτό δεν συμβαίνει πρέπει οι πόρτες τους να μην μπορούν να κλείσουν πριν θρηνήσουμε κι άλλους θανάτους από την αιτία αυτή.

25. Αναφέρθηκαν περιπτώσεις που κάποιο παιδί έριξε οινόπνευμα για να ενισχύσει τη φωτιά μιας ψησταριάς πιέζοντας ένα πλαστικό μπουκάλι. Από την ακτίνα της συνεχούς ροής γύρισε πίσω η φωτιά και μεταδόθηκε στο μπουκάλι με αποτέλεσμα το παιδί να πάθει σοβαρά εγκαύματα. Και στο σημείο αυτό οι ενημερωμένοι γονείς θ' αποφύγουν αυτή την πρακτική ή καλλίτερα δεν θ' αγοράζουν πλαστικά μπουκάλια με οινόπνευμα.

26. Τραγικά συχνό είναι δυστυχώς ακόμα στην Ελλάδα ένα είδος ατυχήματος που έχει σχέση με την ευθύνη των κυνηγών και οι συνθήκες κάθε φορά είναι παρόμοιες: είναι οι πυροβολισμοί και οι ανθρωποκτονίες με δράστες νήπια ή παιδιά που περιεργάζονται κυνηγετικά όπλα, που τα βρίσκουν κρεμασμένα, γεμάτα και ανασφάλιστα. Μεγάλη είναι και η ευθύνη των γονέων. Τελευταία συχνά είναι και τα ατυχήματα με δράστες ή θύματα παιδιά, των οποίων ο πατέρας αστυνομικός άφησε ακλείδωτο και γεμάτο το υπηρεσιακό του περίστροφο στο σπίτι.

27. Πολλά εγκαύματα και ακρωτηριασμοί έχουν γίνει από πυροτεχνήματα. Μερικά απ' αυτά είναι εκρηκτικά και κατασκευάζονται πρόχειρα και παράνομα από δυναμίτιδα. Τις ημέρες του Πάσχα ας προσέχουμε τι κρατούν τα παιδιά και τι βάζουν στην τσέπη τους.

28. Οταν ανεβαίνει παιδί σε καρέκλα αυτό αποτελεί σήμα κινδύνου. Αλλά και μεις όταν ανεβαίνουμε σε σκάλα ή καρέκλα χωρίς βοήθεια άλλου προσώπου για να κρεμάσουμε την κουρτίνα ή να πάρουμε κάτι από το πατάρι ή ν' αλλάξουμε ένα γλόμπο πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτός είναι ένας από τους συχνότερους τρόπους που πέφτει κανείς στο σπίτι και παθαίνει άσχημα κατάγματα. Και ότι έτσι δίνουμε κακό παράδειγμα στα παιδιά μας, τα οποία περισσότερο προσέχουν τι κάνουμε παρά τι τους λέμε.

29. Ολοι μπορούμε να γλιστρήσουμε στο σπίτι όταν το πάτωμα είναι γυαλισμένο ή όταν υπάρχουν μικρά χαλάκια ή όταν υπάρχει ένα σκαλοπάτι μεταξύ δύο δωματίων ή μεταξύ λουτρού και διαδρόμου. Τα παιδιά υπόκεινται στον ίδιο κίνδυνο. Επίσης κινδυνεύουμε όλοι από απότομο πέσιμο και κάταγμα όταν γλιστράει ο πυθμένας της μπανιέρας. Ωσότου η βιομηχανία φτιάξει μπανιέρες με επιφάνεια που δεν γλιστράει, χρήσιμες είναι κάποιες λαστιχένιες προσθήκες για τη μπανιέρα (χταπόδια)

30. Αλλο δυστύχημα τραγικό, που μοιάζει με τροχαίο, έχει γίνει κοντά στο σπίτι κάποιου που έχει φορτηγό αυτοκίνητο και το έχει αφήσει απ' έξω, ως εξής: Ξεκινάει ο οδηγός απ' το σπίτι του και βάζει μπρος το φορτηγό χωρίς να κοιτάξει μήπως ένα νήπιο -δικό του ίσως παιδί - είναι κάτω από το φορτηγό...

Αυτά είναι τα συχνότερα στατιστικώς ατυχήματα και δη σε αστικό περιβάλλον. Δίνουν όμως αφορμή να σκεφτούμε και μεις άλλες πιθανότητες προληπτικά, έχοντας στο νου ο καθένας το δικό του σπίτι και περιβάλλον, και να λάβουμε τα αντίστοιχα μέτρα.



Αμερικανοί ερευνητές εντόπισαν βλαστικά κύτταρα που έχουν την ικανότητα να αναπτύσσουν νέες στεφανιαίες αρτηρίες, εύρημα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέους τρόπους αντιμετώπισης της αρτηριοσκλήρυνσης.

Ο Dr. Piero Anversa, του Πανεπιστημίου Brigham and Women's στη Βοστόνη, δήλωσε ότι εντόπισε τη νέα ομάδα πρωτόγονων κυττάρων και τα ονόμασε στεφανιαία αγγειακά προγονικά κύτταρα (CVPC).

Αυτά τα κύτταρα κατέχουν όλες τις βασικές ικανότητες των βλαστικών κυττάρων και διασκορπίζονται μεταξύ εσοχών στο τοίχωμα των αγγείων του ανθρώπινου κυκλοφορικού συστήματος.

Για να εξετάσουν τη δραστηριότητα αυτών των κυττάρων, οι επιστήμονες μπλόκαραν μια στεφανιαία αρτηρία σε σκυλιά και ενέχυσαν ανθρώπινα CVPC στην αρτηρία. Μετά από ένα μήνα τα σκυλιά εμφάνισαν βελτίωση στη ροή αίματος και στη λειτουργικότητα της καρδιάς. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι είχαν αναπτυχθεί μεγάλες, μεσαίες και μικρές ανθρώπινες στεφανιαίες αρτηρίες στα σκυλιά.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η καρδιά περιλαμβάνει απόθεμα CVPC που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία βιολογικού μπαϊπάς σε ασθενείς με χρόνια στεφανιαία νόσο και ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια, που προκύπτουν όταν μπλοκάρονται αρτηρίες που παρέχουν αίμα και οξυγόνο στην καρδιά.

Ο Dr. Piero Anversa, δήλωσε πως η παρούσα θεραπευτική στρατηγική θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά το στόχο της θεραπείας με βλαστικά κύτταρα, για την καρδιά που πάσχει από ισχαιμία και πως στόχος της θα γίνει η πρόληψη της βλάβης του μυοκαρδίου παρά η μερική αποκατάσταση της βλάβης που έχει εγκατασταθεί.

Η έρευνα δημοσιεύεται στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού ‘Proceedings of the National Academy of Sciences’.





  • Είναι μία λοιμώδης, δηλ. κολλητική (μεταδοτική) αρρώστια που οι γιατροί την κατατάσσουν στις επιδημίες και αυτό γιατί έχει μεγάλη μεταδοτικότητα και ο χρόνος που επωάζεται το μικρόβιο μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό είναι πολύ μικρός (από μερικές ώρες μέχρι 1 ή 2 εικοσιτετράωρα), έτσι ώστε να προσβάλλονται την ίδια εποχή πολλοί άνθρωποι.



  • Τι είναι η αρτηριακή πίεση Η αρτηριακή πίεση είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στις αρτηρίες. Εκφράζεται με δύο αριθμούς, π.χ. 12 και 8. Οι αριθμοί αυτοί αντιστοιχούν σε 120 και 80 χιλιοστόμετρα ή mm υδραργύρου, που αποτελεί τη διεθνή μονάδα μέτρησης της πίεσης. Ο μεγαλύτερος αριθμός, ο οποίος ονομάζεται συστολική πίεση, αντιστοιχεί στην πίεση του αίματος στις αρτηρίες όταν η καρδιά συστέλλεται και αδειάζει το αίμα. Ο μικρότερος αριθμός, ο οποίος ονομάζεται διαστολική πίεση, αντιστοιχεί στην πίεση του αίματος όταν η καρδιά διαστέλλεται και ξαναγεμίζει με αίμα. Τι είναι η υπέρταση Η υπέρταση είναι μια κατάσταση, στην οποία η αρτηριακή πίεση είναι αυξημένη. Συνήθως δεν έχει συμπτώματα και συχνά την ανακαλύπτουμε μετά από τυχαίες μετρήσεις. Ένα άτομο θεωρείται υπερτασικό όταν η συστολική του πίεση είναι πάνω από 140mmHg και η διαστολική του πίεση πάνω από 90mmHg. Όταν η συστολική πίεση κυμαίνεται σε επίπεδα άνω των 120mmHg έως 140mmHg και η διαστολική στα επίπεδα των 80mmHg με 90mmHg, το άτομο ανήκει σε προ-υπερτασικό στάδιο. Κάτω από αυτά τα επίπεδα η αρτηριακή πίεση είναι φυσιολογική. Ωστόσο, δεδομένου ότι η αρτηριακή πίεση παρουσιάζει αξιόλογες διακυμάνσεις, πριν το χαρακτηρισμό ενός ατόμου ως υπερτασικού και την έναρξη θεραπείας, πρέπει να γίνουν επανειλημμένες μετρήσεις μέσα σε μια μεγάλη περίοδο, ώστε να επιβεβαιωθεί η αυξημένη τιμή της αρτηριακής πίεσης. Η υπέρταση αποτελεί σημαντικό κίνδυνο για την υγεία. Όπως ήδη τονίστηκε, στην Ελλάδα 1 στα 4 άτομα είναι υπερτασικό. Από τους υπερτασικούς:

    το 37% δε γνωρίζει ότι πάσχει από υπέρταση το 11% δεν ακολουθεί θεραπεία το 37% ακολουθεί ανεπαρκή θεραπεία και μόνο το 22% είναι σωστά ρυθμισμένο.

    Από την υπέρταση κινδυνεύουν κυρίως η καρδιά, ο εγκέφαλος και τα νεφρά. Η λειτουργία της καρδιάς δυσκολεύεται στα άτομα εκείνα που έχουν υψηλή πίεση, με αποτέλεσμα την κόπωση του ζωτικού αυτού οργάνου, και την εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας. Επίσης η υψηλή πίεση ευνοεί την εναπόθεση λίπους στα τοιχώματα των στεφανιαίων αγγείων, που αιματώνουν την καρδιά. Έτσι αυξάνει ο κίνδυνος στεφανιαίας νόσου και εμφράγματος. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο κίνδυνος εμφάνισης καρδιοπάθειας σε άτομα με αρτηριακή πίεση πάνω από 160 mmHg είναι 2,3 φορές μεγαλύτερος, απ΄ ότι σε άτομα με αρτηριακή πίεση κάτω από 140mmHg. H βλάβη που προκαλείται στα αγγεία του εγκεφάλου μπορεί να γίνει η αιτία ενός εγκεφαλικού επεισοδίου ή μιας σταδιακής καταστροφής των κυττάρων του εγκεφάλου με πολύ σημαντικές συνέπειες για τη σωματική και ψυχική υγεία. Η υπέρταση μπορεί επίσης να προκαλέσει και βλάβη στις νεφρικές αρτηρίες, με συνέπεια τη σταδιακή καταστροφή των νεφρών και τη νεφρική ανεπάρκεια. Υπάρχουν παράγοντες που δημιουργούν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσει ένα άτομο υπέρταση. Οι παράγοντες αυτοί είναι η παχυσαρκία, η αυξημένη κατανάλωση αλατιού, το αλκοόλ, η καθιστική ζωή, καθώς και η κληρονομικότητα. Επίσης ο κίνδυνος της υπέρτασης αυξάνει με την ηλικία και ιδίως μετά τα 50 χρόνια. Για κάποιον λοιπόν που είναι υπερτασικός και δεν έχει διαγνωστεί, ώστε να ξεκινήσει θεραπεία, αυξάνει ο κίνδυνος εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, εμφράγματος, εγκεφαλικού επεισοδίου και νεφρικής ανεπάρκειας. Παράγοντες που συντελούν στην εμφάνιση υπέρτασης Υπάρχουν παράγοντες που δημιουργούν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσει ένα άτομο υπέρταση. Οι παράγοντες αυτοί είναι:

    το οικογενειακό ιστορικό αυξημένης υπέρτασης η παχυσαρκία η υπερβολική πρόσληψη αλατιού το αλκοόλ η καθιστική ζωή το άγχος η ηλικία (ο κίνδυνος της υπέρτασης αυξάνει με την ηλικία)

    Με εξαίρεση λοιπόν την ηλικία και την κληρονομικότητα, τους υπόλοιπους παράγοντες μπορούμε να τους ελέγξουμε σχετικά εύκολα και να προλάβουμε την εμφάνιση της υπέρτασης. Η θεραπεία της υπέρτασης έχει σαν στόχο να φέρει την αρτηριακή πίεση στα φυσιολογικά επίπεδα μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο των επιπλοκών. Αυτό γίνεται συνήθως σχετικά εύκολα εάν ακολουθήσουμε την σωστή αγωγή. Ο στόχος μας είναι ο περιορισμός της αρτηριακής πίεσης σε επίπεδα κάτω από 14 για τη συστολική και κάτω από 9 για τη διαστολική. Υπάρχουν δύο τύποι αντί-υπερτασικής αγωγής, η υγιεινοδιαιτητική και η φαρμακευτική αγωγή. Υγιεινοδιαιτητική αγωγή: Διαιτητικές αλλαγές, αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, περιορισμός κατανάλωσης αλατιού και οινοπνεύματος, αύξηση της σωματικής άσκησης, έλεγχος των ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων και του άγχους. Η τροποποίηση των συνθηκών ζωής είναι απαραίτητη, τόσο στην πρόληψη όσο και στη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης. Φαρμακευτική αγωγή: Η επιλογή του κατάλληλου φαρμάκου και της σωστής δοσολογίας πρέπει να γίνεται πάντα από γιατρό. Η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να εφαρμόζεται σταθερά και να μην αλλάζει ή να διακόπτεται χωρίς ιατρική συμβουλή. Τέλος, τα υπερτασικά άτομα θα πρέπει να ελέγχουν τη χοληστερίνη και το σάκχαρο αίματος και να μην καπνίζουν. Οι παράγοντες αυτοί επιδεινώνουν σημαντικά τις συνέπειες της υπέρτασης. Οδηγίες Πρόληψης:

    Ελέγχετε τακτικά την αρτηριακή σας πίεση

    Σε φυσιολογικούς (<120/80>

    Τρώτε περισσότερα φρούτα και λαχανικά

    Οι πατάτες, τα καρότα, τα βερίκοκα, οι μπανάνες και τα μήλα είναι πλούσια σε κάλιο, το οποί μειώνει την αρτηριακή πίεση • Μειώστε την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ γιατί συχνά προκαλεί αύξηση της πίεσης

    Κόψτε το κάπνισμα Μάθετε να χαλαρώνετε και αποφύγετε το υπερβολικό άγχος

    • Αθλείσθε τακτικά. Η σωματική άσκηση είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους μείωσης της υπέρτασης



  • Οι πάσχοντες από πολλαπλή σκλήρυνση που είναι καπνιστές έχουν ταχύτερη πρόοδο της ασθένειας, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Archives of Neurology.

    Ο Δρ Αλμπέρτο Ασέριο της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι οι καπνιστές με πολλαπλή σκλήρυνση είναι πιθανότερο να έχουν προοδευτική μορφή της νόσου, όπου τα συμπτώματα επιδεινώνονται με σταθερό ρυθμό, αντί της διαλείπουσας-υποτροπιάζουσας μορφής όπου ο πάσχων έχει διακεκομμένη συμπτωματολογία.

    Τα άτομα που καπνίζουν είναι γνωστό ότι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης σκλήρυνσης κατά πλάκας, αλλά η έρευνα για το κατά πόσο το κάπνισμα επηρεάζει την πορεία της νόσου έχει παρουσιάσει αντικρουόμενα αποτελέσματα.

    Οι ερευνητές παρακολούθησαν 1.465 πάσχοντες από πολλαπλή σκλήρυνση, το 17,5% των οποίων ήταν ενεργοί καπνιστές, για κατά μέσο όρο τρία χρόνια.

    Εκ των 891 ατόμων που οι επιστήμονες μελέτησαν την συγκεκριμένη περίοδο για να καθορίσουν τον ρυθμό προόδου της ασθένειας από τη μια μορφή στην άλλη, οι 72 τελικά παρουσίασαν πρόοδο προς την διαλείπουσα-υποτροπιάζουσα μορφή: 20 εκ των 154 καπνιστών, 20 εκ των 237 πρώην καπνιστών και 32 εκ των 500 ατόμων που δεν είχαν καπνίσει ποτέ.

    Αυτό σημαίνει ότι οι καπνιστές έχουν πάνω από διπλάσιες πιθανότητες (συγκριτικά με τους μη καπνιστές) να έχουν πρωτοπαθή προοδευτική πολλαπλή σκλήρυνση και όσοι έχουν διαλείπουσα-υποτροπιάζουσα ασθένεια έχουν 2,5 φορές επιπλέον πιθανότητες από τους μη καπνιστές να εκδηλώσουν δευτεροπαθή προοδευτική σκλήρυνση κατά πλάκας.

    Στην αρχή της μελέτης, οι καπνιστές είχαν περισσότερη ανικανότητα, πιο σοβαρή μορφή και περισσότερη ατροφία στον εγκέφαλο. Με την πάροδο του χρόνου, είχαν επίσης πιο ταχεία αύξηση του συνολικού αριθμού των τραυματισμένων εγκεφαλικών ιστών και του βαθμού της εγκεφαλικής ατροφίας.

    Ο μηχανισμός μέσω του οποίου το κάπνισμα επιδεινώνει την πολλαπλή σκλήρυνση δεν είναι ξεκάθαρος. Το κάπνισμα έχει σχετιστεί με άλλες αυτοάνοσες παθήσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αλλά όχι άλλες, έτσι οι επιδράσεις του τσιγάρου στο ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να είναι ένας παράγοντας που θα πρέπει να μελετηθεί. Μια άλλη πιθανή εξήγηση είναι ότι το κάπνισμα είναι τοξικό για το νευρικό σύστημα.

    Επί του παρόντος δεν υπάρχουν αποδεδειγμένοι παράγοντες κινδύνου για την πολλαπλή σκλήρυνση που να μπορεί ο ασθενής να ελέγξει.

    Μέχρι λοιπόν να αποδειχθεί η ύπαρξη αιτιολογικής σχέσης οι ασθενείς που πάσχουν από πολλαπλή σκλήρυνση και διακόπτουν το κάπνισμα μπορεί να μειώνουν εκτός από τον κίνδυνο εκδήλωσης παθήσεων σχετικών με το τσιγάρο και την πρόοδο της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

    Πηγή : doctors.in.gr



Η εκκριτική ωτίτιδα είναι μία ιδιαίτερα συχνή πάθηση που αφορά στα μικρά παιδιά κυρίως κάτω των επτά ετών, αποτελόντας την πιο συχνή αιτία βαρηκοΐας σαυτή την ηλικία. Πρόκειται για συλλογή υγρού στην κοιλότητα του μέσου ωτός, ενώ αυτή θα έπρεπε να περιέχει αέρα.
Στο μέσο ούς, πίσω από το τύμπανο, βρίσκονται τα οστάρια της ακοής, η σφύρα, ο άκμονας και ο αναβολέας, που πρέπει να κινούνται ελεύθερα για να μεταδίδουν τον ήχο στον κοχλία. Ο αέρας φτάνει πίσω από το τύμπανο από τη μύτη μέσω ενός λεπτού σωλήνα που λέγεται ευσταχιανή σάλπιγγα.
Μόνιμη απόφραξη της ευσταχιανής σάλπιγγας είναι ιδιαίτερα συχνή στην παιδική ηλικία και οφείλεται στην παρουσία αδενοειδών εκβλαστήσεων (τα γνωστά σε όλους κρεατάκια). Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις αποτελούνται από τον ίδιο λεμφικό ιστό με τις αμυγδαλές και βρίσκονται στο πίσω μέρος της μύτης, στην οροφή του ρινοφάρυγγα εκεί δηλαδή που η μύτη μεταπίπτει στο στόμα. Σκοπό έχουν να προστατεύουν τον οργανισμό από διάφορους ιούς και μικρόβια με την παραγωγή αντισωμάτων.
Οι υπερτροφικές αδενοειδείς εκβλαστήσεις προκαλούν εκτός από εκκριτική ωτίτιδα και δυσκολία στη ρινική αναπνοή, τα παιδιά αναπνέουν μόνο από το στόμα, ροχαλίζουν στον ύπνο, δυσκολεύονται στο φαγητό και πάσχουν από συχνές ή μόνιμες καταρροές. Έχουν μια χαρακτηριστική έκφραση στο πρόσωπο που ονομάζεται αδενοειδές προσωπείο, με μισάνοιχτο στόμα, απαθές ύφος, μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και συχνά ανωμαλίες της οδοντοστοιχίας, που αν αφορά στα μόνιμα δόντια επιβάλλει ακόμα και την παρέμβαση ορθοδοντικού.
Οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις δεν είναι ορατές από το στόμα όπως συμβαίνει με τις αμυγδαλές. Τις βλέπουμε μόνο με καθρεφτάκι ή ενδοσκόπιο, που δεν είναι συνήθως εφικτό σε μικρά παιδιά. Η ακτινογραφία που συνηθίζουν πολλοί συνάδελφοι, επιβεβαιώνει μεν τη διάγνωση, αλλά δεν βοηθάει στην απόφαση παρέμβασης επιβαρύνοντας όμως τα παιδιά με περιτή ακτινοβολία. Έτσι αν υπάρχει μόνιμα υγρό στ΄ αυτιά, οι αδενοειδίς εκβλαστήσεις πρέπει να αφαιρούνται, ακόμα κι αν δεν είναι ορατές στην ακτινογραφία, ενώ υπερβολικές αδενοειδείς εκβλαστήσεις στην ακτινογραφία δεν είναι απαραίτητο να αφαιρούνται, αν δεν προκαλούν συμπτώματα.
Με την πάροδο της ηλικίας οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις συρρικνώνονται και καθώς το κρανίο αναπτύσσεται, δεν δημιουργούν συνήθως προβλήματα σε μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες.
Η βαρηκοΐα της εκκριτικής ωτίτιδας κυμαίνεται μεταξύ 15-35 ντέσιμπελ και όταν εμμένει για μεγάλο διάστημα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην εκμάθηση της ομιλίας και στις επιδόσεις των μικρών μαθητών στο σχολείο. Οι πρώτοι που παρατηρούν πως τα παιδιά δεν ακούν καλά είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι. Το παιδί μπορεί να αυξάνει την ένταση της τηλεόρασης, να είναι ατίθασο και αφηρημένο την ώρα του μαθήματος διότι δεν μπορεί να ακούσει καλά τη δασκάλα.
Τα παλιά χρόνια οι δάσκαλοι συνήθιζαν να τιμωρούν αυτή τη συμπεριφορά με το να στέλνουν αυτά τα παιδια στο τελευταίο θρανίο. Αυτό επιδείνωνε φυσικά την κατάσταση γιατί καθιστούσε αδύνατη την οποιαδήποτε συμμετοχή τους στο μάθημα.
Το μόνιμο υγρό στο μέσο ούς που προκαλεί μόνο βαρηκοΐα μπορεί εύκολα να μολυνθεί, προκαλόντας πυώδη ωτίτιδα με ψηλό πυρετό και πόνο.
Κατά την ωτοσκόπηση την εξέταση δηλαδή των αυτιών με το μικροσκόπιο παρατηρείται η συλλογή υγρού πίσω από την τυμπανική μεμβράνη και μπορεί να επιβεβαιωθεί με το τυμπανόγραμμα, μία ειδική εξέταση πολύ απλή και ανώδυνη, κατά την οποία δεν απαιτείται καν η ενεργή συμμετοχή των παιδιών για την εκτέλεση της. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη και σε παιδιά κάτω του ενός έτους .
Η θεραπεία μπορεί αρχικά να είναι συντηρητική, με σταγόνες για τη μύτη και πλύσεις με φυσιολογικό ορρό και είναι συμπτωματική δεν αντιμετωπίζει δηλαδή την αιτία του προβλήματος. Εάν όμως παρατηρήσουμε ότι το υγρό δεν απορροφάται, άρα η βαρηκοΐα παραμένει ή έχουμε συχνές υποτροπές, τότε θα πρέπει να προχωρήσουμε στη χειρουργική θεραπεία.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της εμμένουσας ή υποτροπιάζουσας εκκριτικής ωτίτιδας έγκειται στη μυριγγοτομή και αδενοτομή. Υπό γενική αναισθησία γίνεται χειρουργική αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων από το στόμα, χωρίς εξωτερική τομή και μία μικρή τομή στην τυμπανική μεμβράνη ( παρακέντηση) για να αναρροφηθεί το υγρό. Σε μερικές περιπτώσεις που το υγρό αυτό είναι πολύ πηκτό ( κολλώδες) είναι απαραίτητη και η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού. Αυτά τα μικρά σωληνάκια τοποθετούνται μέσα στην τομή του τυμπάνου και εξασφαλίζουν καλό αερισμό του μέσου ωτός για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, βοηθώντας το έτσι να επανέλθει γρηγορότερα. Παραμένουν για μερικούς μήνες κατά του οποίους δεν επιτρέπεται να μπεί νερό στο συγκεκριμένο αυτί και αποβάλλονται σιγά- σιγά.Εάν το πρόβλημα λυθεί χωρίς τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού τότε τα πράγματα είναι πιο απλά και η τομή κλείνει από μόνη της μέσα σε λίγες μέρες.

Η επέμβαση είναι πολύ σύντομη διάρκειας συνολικά 20 λεπτών και το παιδί φεύγει την ίδια μέρα από το νοσοκομείο.


Τι πρέπει να γνωρίζουμε, τι πρέπει να μας ανησυχεί.

Από τον Dr. Στέφανο Χανδακά MD MBA PHD

Το τεστ παπ

Το τεστ Παπανικολάου είναι μια εξέταση ρουτίνας, την οποία πρέπει να πραγματοποιούν
όλες οι γυναίκες από την έναρξη της σεξουαλικής τους ζωής και κατόπιν ετησίως. Αποτελεί μια από τις εξετάσεις ρουτίνας και screening για τον καρκίνο του τράχηλου (όπως η μαστογραφια για τον καρκίνο μαστού), που εφαρμόζονται σήμερα με σκοπό τον εντοπισμό πιθανών παθολογικών κυττάρων ή μη φυσιολογικών κυττάρων πάνω στο τράχηλο ενώ παράλληλα αποτελεί την πρώτη γραμμή εντοπισμού του ιού HPV ο οποίος πλέον τείνει να αποκτήσει εικόνα επιδημίας αφού αγγίζει πάνω από 40 με 45 % του γυναικείου πληθυσμού σήμερα.
Eπιπλέον, πέρα από τον εντοπισμό τυχόν παθολογικών ή μη φυσιολογικών κυττάρων στον τράχηλο και στον ενδοτράχηλό της γυναίκας με το τεστ Παπανικολάου μπορούμε να εντοπίσουμε ελαφριές κολπίτιδες, τραχηλίτιδες ή πιθανές μυκητιασικές μολύνσεις, αυτό όμως που μονοπωλεί το ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια και αποτελεί έναν επιστημονικό προβληματισμό τόσο για τους ιατρούς όσο και για τις ασθενείς, αποτελεί ο ιός HPV.

Εχω HPV, τι σημαινει αυτό;

Ο ιός HPV (human papilloma virus), ο οποίος συνήθως εντοπίζεται σε ένα τεστ Παπ ρουτίνας και αυτό γιατί δεν έχει κλινικά συμπτώματα, είναι ένας σεξουαλικά μεταδιδόμενος ιός, ο οποίος μεταφέρεται από τον ερωτικό σύντροφο στη γυναίκα, δυστυχώς χωρίς ο άνδρας να έχει κλινικά συμπτώματα. Ο ιός αυτός, όπως και κάθε άλλος ιός στο σώμα της γυναίκας μένει πλέον μέσα στον οργανισμό της και αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι δεν μπορεί να αφαιρεθεί. Οι θεραπείες από εκεί και στο εξής -είτε αυτές είναι απλή παρακολούθηση, καυτηριασμός, loop διαθερμία ή το εμβόλιο που πιθανότατα θα βγει στην αγορά σε ένα με ενάμιση περίπου χρόνο- απλά καταστέλλουν τα συμπτώματά του, αλλά δεν τον αφαιρούν από τον οργανισμό. Αυτός ο ιός παραμένει πλέον στον οργανισμό μας δια βίου, όπως για παράδειγμα παραμένει ένας ερπητοιός και απλά εμφανίζεται σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας σε συνδυασμό με άλλα γεγονότα όπως για παράδειγμα άγχος, κόπωση κτλ.


Τι κανω μετα;

Στην περίπτωση, λοιπόν, που το τεστ Παπ μας δείξει HPV αμέσως, το επόμενο στάδιο είναι αυτό που λέμε κολποσκόπηση. Η κολποσκόπηση είναι μια γυναικολογική εξέταση η οποία διαρκεί λίγο παραπάνω, είναι πιο αναλυτική. Κατά τη διάρκεια της, ο γυναικολόγος με τη βοήθεια ενός μικροσκοπίου -το λεγόμενο κολποσκόπιο- βλέπει με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, χρησιμοποιώντας μια συγκεκριμένη διαδικασία τις αλλοιώσεις που έχει κάνει ο ιός στον τράχηλο και στον ενδοτράχηλο της γυναίκας. Στη συγκεκριμένη, λοιπόν, περιοχή όπου το λεγόμενο κυλινδρικό επιθήλιο μεταπίπτει στο πλακώδες και στη ζώνη μετάπτωσης πραγματοποιούνται κάποιες αλλοιώσεις από τον ιό. Με βάση το μέγεθος, τον τύπο και τον βαθμό αυτών των αλλοιώσεων θα αποφασιστεί αν χρειάζεται θεραπεία για το συγκεκριμένο ιό, σε περίπτωση που οι αλλοιώσεις είναι πιθανής δυσπλασίας low grade ή high grade (CIN I, CIN II, CIN III) ή LG-SIL, HG-SIL, όπως για παράδειγμα loop διαθερμία, κωνοειδής εκτομή ή απλός καυτηριασμός και βιοψία.



Βιοψία Τραχήλου Φυσιολογικός Τράχηλος Παθολογικός Τράχηλος


Κονδυλωματα

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί ότι αρκετοί τύποι κονδυλωμάτων οφείλονται επίσης στον ιό HPV και παρόλο που δεν υπάρχει θεραπεία για τον συγκεκριμένο ιό, υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης αυτών των κονδυλωμάτων. Η θεραπεία μπορεί να είναι φαρμακευτική ή να περιλαμβάνει διαθερμία και καυτηριασμό. Πάλι χρησιμοποιούνται οι ίδιες μορφές ενέργειας όπως laser, loop κτλ. Από εκεί και πέρα επειδή υπάρχει μια άμεση σχέση συγκεκριμένων τύπων HPV (16, 18) και καρκίνου του τραχήλου, βεβαίως πάντοτε μετά από πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους, αποτελεί δηλαδή το HPV έναν παράγοντα που προδιαθέτει για καρκίνο του τραχήλου, υπό ορισμένες συνθήκες.


Follow up-Facts

Πιθανότατα θα σας ζητηθεί να γίνονται τα τεστ Παπ συχνότερα (κάθε 3-6 μήνες). Επίσης μέσω κάποιων ειδικών εξετάσεων DNA η λεγόμενη ταυτοποίηση του ιού τα Loop
μπορούμε να δούμε τους συγκεκριμένους τύπους οι οποίοι έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση και μεγαλύτερη συσχέτιση με πιθανή εμφάνιση καρκίνου του τραχήλου πάντοτε σε 20 -25 χρόνια. Αυτό που επίσης πρέπει να γνωρίζουμε για τον ιό HPV είναι ότι μεταδίδεται σεξουαλικά. Μπορεί όμως να μεταδοθεί και με επαφή δέρμα με δέρμα στα γεννητικά όργανα και στην γεννητική περιοχή με αποτέλεσμα, υπό ορισμένες συνθήκες, τα προφυλακτικά να μην επαρκούν και αυτό γιατί μπορεί η μόλυνση να βρίσκεται στην περιγεννητική περιοχή. Ωστόσο, αποτελούν τη σημαντικότερη και τη μόνη μορφή προστασίας που έχουμε απέναντι σε αυτό τον ιό. Αυτό που πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε είναι ότι ο HPV είναι πλέον πάρα πολύ συχνός, όπως προαναφέραμε, σχεδόν 40 με 45% του γυναικείου πληθυσμού είναι φορέας. Περισσότεροι ενεργώς σεξουαλικοί άνθρωποι πλέον έχουν μολυνθεί, δεν έχει καμία κλινική εκδήλωση στον άνδρα πράγμα που το κάνει πιο εύκολο στο να μεταδοθεί, ενώ παραμένει δυστυχώς στο σώμα χωρίς ωστόσο να εμφανίζει κάποια συμπτώματα.
Το κάπνισμα θεωρείται ότι συμβάλλει στην εμφάνιση καρκίνου του τραχήλου και αποτελεί άλλον ένα παράγοντα που προδιαθέτει για αυτή την κατάσταση.


Το εμβόλιο

Τα τελευταία χρόνια, ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες έρευνας είναι η προσπάθεια ανάπτυξης ενός εμβολίου το οποίο θα εμποδίσει τη μόλυνση με τον ιό HPV και αυτό γιατί ο ιός αποτελεί έναν από τους πιο βασικούς παράγοντες για τον καρκίνο του τραχήλου. Δυο χιλιάδες γυναίκες το χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο λαμβάνουν διάγνωση με αυτό τον τύπο καρκίνου. Έχουμε πάνω από 100 τύπους HPV οι οποίοι έχουν Η δεύτερη φάση των συγκεκριμένων μελετών το Μάιο του 2005 έδειξε τα πρώτα σημάδια ότι πιθανότατα ένα εμβόλιο κατά του HPV θα μπορούσε, υπό συνθήκες, να μειώσει τη μόλυνση από HPV.

Η μελέτη που ονομάζεται Future II έβγαλε τα πρώτα αποτελέσματα τον Οκτώβριο του 2005. Αυτή η 3η φάση της μελέτης, η οποία περιλάμβανε πάνω από 12 χιλιάδες γυναίκες ηλικίας 16-26 ετών, έδειξε τα εξής:
Οι συγκεκριμένες γυναίκες δεν είχαν HPV και χωρίστηκαν σε 2 ομάδες. Η πρώτη πήρε το εμβόλιο το οποίο ονομάζεται GARDASIL και η δεύτερη πήρε ένα φάρμακο placebo – δηλαδή ένα δείγμα το οποίο δεν είχε καμία σχέση με το φάρμακο. Οι συγκεκριμένες 2 ομάδες των 12 χιλιάδων γυναικών παρακολουθήθηκαν τα επόμενα 2 χρόνια, έχοντας μια φυσιολογική ερωτική ζωή, για το αν θα εμφάνιζαν ή όχι τον ιό ή οποιαδήποτε άλλη μορφή δυσπλασίας ή οποιασδήποτε άλλης προκαρκινικής κατάστασης στον τράχηλο τους. Η ομάδα, λοιπόν, που είχε εμβολιαστεί δεν εμφάνισε κανένα τέτοιο σύμπτωμα ενώ από τις 5.258 χιλιάδες που είχαν πάρει την ένεση placebo, οι 21 εμφάνισαν κάποια μορφή παθολογίας την επόμενη διετία δηλαδή ένα ποσοστό 0,4%. Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν επίσης ότι έχουμε μια μείωση κατά 1% σε νέες μολύνσεις από ιούς HPV και πιθανή προστασία από τον ιό τύπου 6, 11, 16, 18. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν και άλλες μελέτες για ένα δεύτερο εμβόλιο, το οποίο πιθανότατα θα βγει στην αγορά, το cervarix. Η συγκεκριμένη μελέτη περιλαμβάνει 18 χιλιάδες γυναίκες και ονομάζεται μελέτη PATRICIA (PAPILOMA TRIAL TO PREVENT CERVICAL CANCER IN YOUNG ADULTS – Δοκιμή papiloma για την πρόληψη καρκίνου του τράχηλου σε νεαρές ενήλικες γυναίκες)

H 2η μελέτη του cervarix ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 2006.
Αυτή τη στιγμή δε φαίνεται να υπάρχουν κάποιες παρενέργειες από τα συγκεκριμένα εμβόλια ενώ τα αποτελέσματα στη μελέτη είναι πάρα πολύ ενθαρρυντικά ότι ένας πιθανός μελλοντικός συστηματικός εμβολιασμός απέναντι στον HPV μπορεί να ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες μόλυνσης από το συγκεκριμένο ιό σε γυναίκες οι οποίες δεν έχουν μολυνθεί. Τα ιδιαίτερα ενθαρρυντικά αποτελέσματα του εμβολίου και η πιθανή ανάγκη των γυναικών να εμβολιαστούν στο μέλλον, αφορά καταρχήν γυναίκες οι οποίες δεν έχουν μολυνθεί από τον ιό. Επίσης, πέρα από τον συγκεκριμένο ιό, υπάρχουν μια σειρά παθολογικών καταστάσεων, δυσπλασίες κτλ. οι οποίες θα καθιστούν το τεστ Παπ απαραίτητο σε ετήσια βάση, που γίνεται σήμερα και παρόλο τον εμβολιασμό των γυναικών από το συγκεκριμένο εμβόλιο. Συνεπώς, το συγκεκριμένο εμβόλιο δεν θα αντικαταστήσει το τεστ Παπ, το οποίο αποτελεί και την καλύτερη μέθοδο screening για πιθανές παθολογικές καταστάσεις του τραχήλου. Θα αποτελέσει, όμως, ένα μέσο ελαχιστοποίησης της μόλυνσης από HPV χωρίς βέβαια να έχει καμία άλλη σχέση με τις άλλες μορφές παθολογίας που έχει ο τράχηλος, γεγονός που κάνει το τεστ Παπ ένα αναντικατάστατο εργαλείο για την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου.
Επίσης, το συγκεκριμένο εμβόλιο δεν φαίνεται να βοηθά τις γυναίκες οι οποίες έχουν ήδη μολυνθεί από τον ιό. Πρέπει ακόμα να τονιστεί ότι τα εμβόλια τα οποία βρίσκονται υπό μελέτη και θα κυκλοφορήσουν πιθανότατα στην αγορά σε 12 με 16 μήνες θα είναι για τους τύπους 6, 11, 16 και 18. Συνεπώς, υπάρχει ένα μεγάλο μέρος των HPV οι οποίοι βρίσκονται ακόμα υπό κλινική έρευνα. Αυτή τη στιγμή έχουν ξεκινήσει και μελέτες εμβολιασμών γυναικών οι οποίες έχουν ήδη μολυνθεί από τον ιό.


Άγχος και εκδήλωση επώδυνων οργανικών συμπτωμάτων

Από τον Νικόλαο Βακόνδιο
Ψυχολόγος
Πτυχιούχος Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης

Πόνος ή δυσφορία στο στέρνο, δύσπνοια ή αίσθημα πλακώματος στο στήθος, ταχυκαρδίες (σε σημείο που να νιώθει κάποιος την καρδιά του ότι πάει να «σπάσει»), είναι συμπτώματα που νιώθουν καθημερινά, αμέτρητοι άνθρωποι.
Επίσης ο κόμπος στον λαιμό ή ένα αίσθημα πνιγμού, ναυτία ή δυσφορία και πόνος στο στομάχι, είναι επίσης συμπτώματα εξίσου συχνά, όσο και τα αισθήματα ζάλης, αστάθειας ή λιποθυμίας, τα ρίγη, ή τα ξαφνικά αισθήματα ζέστης.


Παρά το γεγονός ότι τα συμπτώματα αυτά, εμφανίζονται σε υπερβολικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων, νιώθουν, και δεν μπορούμε να τους αδικήσουμε, ότι η περίπτωσή τους είναι μοναδική, και γυρνούν συχνά από γιατρό σε γιατρό, αναζητώντας βοήθεια για αρρώστιες για τις οποίες δεν μπορεί να βρεθεί «οργανική» βάση.


Αν και επανειλημμένα τους ανακοινώνεται ότι «δεν έχουν τίποτα οργανικά», οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν πεπεισμένοι ότι τα σωματικά τους συμπτώματα και ο πόνος είναι πραγματικά.

Εκεί όμως, βρίσκεται και το λεπτό σημείο, το οποίο κάθε κλινικός ψυχολόγος θα πρέπει να γνωρίζει, διατηρώντας στενή συνεργασία με διάφορες ειδικότητες ιατρών. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί, ουσιαστικά έχουν δίκιο.


ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΤΟΣΟ, ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ.

Αφού όμως οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ασθενείς, ούτε όμως και «κατά φαντασία» ασθενείς, αφού πραγματικά πονούν και παρουσιάζουν ή νιώθουν διάφορα άλλα σωματικά συμπτώματα, τι εξήγηση δίνουμε σε αυτά τα συμπτώματα?

Αρχικά, αν και δεν είναι εύκολο να γίνει άμεσα παραδεκτό από τον άνθρωπο που ταλαιπωρείται από μία τέτοια κατάσταση, εξηγούμε ότι ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΒΛΑΒΗ»

Είναι λογικό ότι για έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει ιατρική, και ο οποίος βιώνει κάτι πολύ ρεαλιστικό, η εξήγηση αυτή να μην μπορεί να γίνει μεμιάς αποδεκτή. Ο κλινικός ψυχολόγος

Α) είναι καλό να εξηγεί σταδιακά στο άτομο, με απλούς ιατρικούς όρους, πως ο νους, μέσω του νευρικού συστήματος, μπορεί λόγω άγχους για παράδειγμα, να «δημιουργήσει» αισθήματα πόνου , τα οποία το άτομο, τα νιώθει ως πραγματικά, χωρίς όμως να υπάρχει καμία οργανική βλάβη.

Πως για παράδειγμα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος, έχει τη δυνατότητα, μέσω των νεύρων με τα οποία «επικοινωνεί» με τα όργανα του σώματος μας (μέσω του νωτιαίου μυελού και του λεγόμενου «συμπαθητικού συστήματος νεύρων), να «προκαλέσει» ένα σφίξιμο ή πόνο στο στομάχι ή αμέτρητα διάφορα άλλα σωματικά συμπτώματα.

Σε αυτό το σημείο φαίνεται πόσο απαραίτητη είναι η γνώση ιατρικής και η καλή συνεργασία του ειδικού ψυχικής υγείας με τους γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, οι οποίοι αφότου αποκλείσουν με ιατρικές εξετάσεις την πιθανή «οργανική» αιτιολογία των συμπτωμάτων του ατόμου, πρέπει να το βοηθήσουν να βγει, από τον κυκεώνα των συνεχών ιατρικών εξετάσεων.

Καθώς το άτομο βιώνει συχνά ιδιαίτερα επώδυνους σωματικούς πόνους, είναι απόλυτα φυσιολογικό ότι αναπτύσσει έναν φόβο ότι πάσχει από κάποια ασθένεια, την οποία οι ιατρικές εξετάσεις ή οι γιατροί τους οποίους επισκέπτεται, δεν μπορούν να την διαγνώσουν.

Ο φόβος αυτός συχνά εξελίσσεται σε φόβο του ατόμου ότι μπορεί να πεθαίνει και απλά οι γιατροί κάνουν λάθος, λέγοντας του ότι δεν έχει «τίποτα».


Οι αμέτρητες ιατρικές εξετάσεις, στις οποίες μπορεί να «ενδίδουν» οι γιατροί, με την σκέψη ότι μπορεί τελικά το άτομο να πειστεί ότι δεν πάσχει από κάτι «οργανικό», ουσιαστικά, «ρίχνουν περισσότερο λάδι στην φωτιά», χωρίς βεβαίως να υπάρχει τέτοια πρόθεση, μια και ο άνθρωπος συνεχίζει να «αναζητά» μια «οργανική» αιτιολογία των συμπτωμάτων.


Σε αυτό το σημείο φαίνεται πόσο σημαντικό είναι να εξηγήσει ένας γιατρός στο άτομο, ότι παρ ότι τα τόσο επώδυνα σωματικά του συμπτώματα, δεν έχουν «οργανική» βάση, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι το άτομο «τρελαίνεται», αλλά ότι πρόκειται για μια «ικανότητα» του ανθρώπινου νου, να «μετατρέπει» και να «εκφράζει»το άγχος ή την στενοχώρια από διάφορα γεγονότα και σκέψεις του ατόμου, σε σωματικά συμπτώματα.

Πρόκειται μάλιστα για μια διαδικασία που συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους, αρκεί να σκεφτούμε πόσες φορές νιώσαμε πονοκέφαλο, επειδή είχαμε αγχωθεί για κάτι. Αυτό που ποικίλλει μεταξύ των ανθρώπων, είναι κυρίως το είδος, η ένταση και η συχνότητα των σωματικών συμπτωμάτων.

Β) Ο ειδικός ψυχικής υγείας , έχοντας εξηγήσει στο άτομο πως ο νους μας μπορεί και «εκφράζεται» μέσω σωματικών συμπτωμάτων, «υποδεικνύει», σε συνεργασία με τον άνθρωπο που έχει μπροστά του, την πολλές φορές μη ορατή «πραγματική» πηγή αυτών, όπως για παράδειγμα, διάφορα στρεσογόνα γεγονότα στα οποία ο νους μας «αντιδρά» κατ αυτόν τον τρόπο.

Καλό θα ήταν λοιπών όταν παρατηρήσουμε τέτοια συμπτώματα να μην τρέχουμε ξανά και ξανά για εξετάσεις αλλά να απευθυνθούμε στον ειδικό ψυχολόγο που θα μπορέσει με την σωστή καθοδήγηση να βοηθήσει στην αντιμετώπιση κ επίλυσή τους.




Συνταχθηκε απο τον/την Επικαιροs Δευτερα, 17 Αυγουστος 2009 10:43


Δικαστήριο ανακοίνωσε απόφαση που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για τη γρίπη Η1Ν1...!

pigΔικαστική απόφαση που απαγορεύει τον ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΓΡΙΠΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ των αμερικανών πολιτών για τη γρίπη των χοίρων εξέδωσε το περιφερειακό δικαστήριο του Νιου Τζέρσι. Η απόφαση αυτή προέκυψε μετά από μήνυση κατά του ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ που κατέθεσε δικηγόρος στις 31 Ιουλίου...

Απομένει η υπογραφή της σχετικής απόφασης από το δικαστήριο για να τεθεί σε ισχύ η απαγόρευση εμβολιασμού ατόμων παρά τη θέλησή τους.
Η ίδια απόφαση απαγορεύει επίσης να γίνει διάκριση εις βάρος των συνταγματικών δικαιωμάτων των ατόμων που αρνούνται τον εμβολιασμό.

Πηγή: xanthiblogs



Κάπνισμα και σωματικό βάρος

Να καπνίζω και να είμαι αδύνατος,
ή να κόψω το τσιγάρο και να παχύνω; (ένα ψευτοδίλημμα…)

Γράφει ο Γεώργιος Πανοτόπουλος, Παθολόγος-Διατροφολόγος

Πολλοί καπνιστές αρνούνται να κόψουν το κάπνισμα, επειδή φοβούνται ότι θα παχύνουν. Όμως, αν ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά, δεν υπάρχει πραγματικό δίλημμα. Πόσο μάλλον όταν η αύξηση του βάρους δεν είναι αναπόφευκτη. Ο καπνιστής μπορεί να προετοιμαστεί κατάλληλα για να αποφύγει τις συνέπειες της διακοπής του καπνίσματος.

Οι θάνατοι που οφείλονται στο κάπνισμα, είναι τόσοι όσοι αποδίδονται στο οινόπνευμα, στα ναρκωτικά, στα τροχαία ατυχήματα και στις αυτοκτονίες μαζί. Όμως η διακοπή του καπνίσματος δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί το κάπνισμα προκαλεί εξάρτηση στη νικοτίνη τόσο ισχυρή όσο εκείνη των ναρκωτικών. Η διακοπή του καπνίσματος συνοδεύεται συχνά από αύξηση του βάρους, η οποία απασχολεί ιδιαίτερα τις γυναίκες. Φαίνεται ότι η νικοτίνη εμπλέκεται στους μηχανισμούς οι οποίοι ελέγχουν το σωματικό βάρος και την πρόσληψη τροφής. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής το γνώριζαν αυτό εδώ και πολλά χρόνια.

Οι καπνιστές ζυγίζουν κατά μέσο όρο 2,0-4,5 kg λιγότερο από τους μη καπνιστές ίδιας ηλικίας και το βάρος τους σχετίζεται με τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζουν. Η μέση αύξηση βάρους με τη διακοπή του καπνίσματος είναι 2,8 kg στους άνδρες και 3,8 kg στις γυναίκες. Όμως, στο 10% των ανδρών και στο 14% των γυναικών, η αύξηση του βάρους με τη διακοπή του καπνίσματος υπερβαίνει τα 13 kg. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το σωματικό βάρος των τέως καπνιστών επανέρχεται στο βάρος των μη καπνιστών ίδιας ηλικίας και φύλου.1,2

Το κάπνισμα συνοδεύεται από τη λεγόμενη ανδροειδή ή κοιλιακή κατανομή του λίπους.3 που συνεπάγεται αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο, ενώ η διακοπή του καπνίσματος συνοδεύεται από αύξηση του περιφερικού (γυναικοειδούς) λίπους.
Σε όσους ξαναρχίζουν το κάπνισμα, ενώ το σωματικό βάρος μειώνεται, μειώνεται και ο άλιπος (μυϊκός) ιστός, ιδίως στις γυναίκες και αυξάνεται το κοιλιακό λίπος.

Οι καπνιστές δεν τρώνε λιγότερο σε σχέση με τους μη καπνιστές, ακόμη και εάν έχουν λιγότερο βάρος. Όμως η διατροφή τους δεν είναι ποιοτική. Καταναλώνουν περισσότερο κρέας, αλλαντικά, τηγανητά, πλήρη γαλακτοκομικά, καφέ, οινόπνευμα, αλάτι και λίπος. Ακόμη, προσλαμβάνουν λιγότερα δημητριακά, φρούτα, λαχανικά, φυτικές ίνες, πολυακόρεστα λίπη και βιταμίνες Α, B, C και Ε σε σχέση με τους μη καπνιστές. Αυτές οι κακές διατροφικές συνήθειες παραμένουν και μετά τη διακοπή του καπνίσματος. Εξάλλου, ο τέως καπνιστής, χωρίς να έχει το αίσθημα της πείνας, τσιμπολογάει τροφές πλούσιες σε απλά σάκχαρα και λίπη.

Όσον αφορά τις ενεργειακές δαπάνες και το μεταβολισμό, το κάπνισμα ενός πακέτου τσιγάρων αυξάνει το μεταβολισμό κατά περίπου 200 θερμίδες. Υπάρχουν επίσης και διαταραχές των ενζύμων που σχετίζονται με την αποθήκευση του λίπους στα λιποκύτταρα (λιποπρωτεϊνική λιπάση) οι οποίες εξηγούν τις μεταβολές στο σωματικό βάρος των καπνιστών και των τέως καπνιστών.5

Συμπερασματικά, η διακοπή του καπνίσματος είναι μια απόφαση με σημαντικές συνέπειες, μία από τις οποίες είναι και οι μεταβολές στο βάρος. Ο καπνιστής, ο οποίος είναι υποψήφιος να διακόψει το κάπνισμα, πρέπει να ισορροπήσει το ισοζύγιο ενέργειας (τροφή – σωματική δραστηριότητα)και να έχει υπεύθυνη διατροφική εκπαίδευση. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να μάθει ότι η αύξηση του βάρους δεν είναι υποχρεωτική, είναι μάλλον μικρότερη από ό,τι φοβάται και σε κάθε περίπτωση δεν «ακυρώνει» τα ευεργετικά οφέλη από τη διακοπή του καπνίσματος.

Φαίνεται ότι τα άτομα, τα οποία κινδυνεύουν κυρίως από την αύξηση του βάρους είναι οι γυναίκες, οι βαρείς καπνιστές, τα άτομα σε χρόνια διατροφική στέρηση, τα άτομα που έχουν χαμηλές τιμές ενός ενζύμου (λιποπρωτεϊνικής λιπάσης) και η μαύρη φυλή.

Η αναπροσαρμογή των διαιτητικών συνηθειών, η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας και των μικροδραστηριοτήτων (π.χ. περπάτημα, κατάργηση ασανσέρ) και η ψυχική στήριξη από το περιβάλλον είναι απαραίτητες. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζονται τα άτομα που παρουσιάζουν διαταραχές της διατροφικής συμπεριφοράς, διαδοχικές αυξομειώσεις βάρους (φαινόμενο γιο-γιο) και συμπεριφορά χρόνιας στέρησης. Οι οδηγίες διατροφής πρέπει να είναι απλές και εύκολα κατανοητές, με ιδιαίτερη προσοχή στα ενδιάμεσα γεύματα (snacks), που δεν πρέπει να περιέχουν πολλές θερμίδες και λίπη, αλλά κυρίως φρούτα, λαχανικά και ψωμί ή δημητριακά.1

Οι μελέτες χορήγησης του Rimonabant (αναστολέα του υποδοχέα CB1 των κανναβινοειδών) το οποίο αποδείχθηκε αποτελεσματικό στη φαρμακευτική αντιμετώπιση της ανδροειδούς παχυσαρκίας και των καρδιομεταβολικών παραγόντων κινδύνου, δεν οδήγησαν σε στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα όσον αφορά στη χορήγηση του φαρμάκου κατά την περίοδο διακοπής του καπνίσματος. Είναι πιθανόν ότι, όπως προκύπτει και από την κλινική πρακτική, η χορήγηση της Σιβουτραμίνης, η οποία αυξάνει τις ενεργειακές δαπάνες (μέσω αναστολής επαναπρόσληψης της αδρεναλίνης) και μειώνει τη διατροφική πρόσληψη λιπαρών και γλυκών (μέσω αύξησης της σεροτονίνης), έχει θέση κατά τη περίοδο διακοπής του καπνίσματος. Αναμένονται όμως περισσότερες μελέτες. Η σημασία της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας είναι σημαντική, καθώς αυξάνει τις ενεργειακές δαπάνες, βελτιώνει τη διάθεση και μειώνει το στρες της διακοπής του καπνίσματος.

Ο ρόλος του οικογενειακού, ή του ειδικού στη διατροφή γιατρού, είναι σημαντικός, ιδιαίτερα απέναντι στους εφήβους και κυρίως στα νεαρά κορίτσια, που θεωρούν ότι το κάπνισμα μπορεί να βοηθήσει στον καλύτερο έλεγχο του σωματικού βάρους. Πόσο μάλλον όταν τα πρότυπα της σημερινής κοινωνίας και ο ρατσισμός κατά των παχυσάρκων συχνά δεν βοηθούν στη διακοπή του καπνίσματος. Ταυτόχρονα, οι κακές διατροφικές συνήθειες όσων καπνίζουν, καθιστούν επιτακτική τη βοήθεια του καπνιστή από το γιατρό, έτσι ώστε να μην αυξηθούν και άλλο οι βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος.

Οδηγίες διατροφής κατά τη διακοπή του καπνίσματος

- Αυξήστε την καθημερινή σας σωματική δραστηριότητα
- Προσέξτε τι τρώτε στα ενδιάμεσα γεύματα (snacks): συχνά είναι γεμάτα λίπη και ζάχαρη
- Μην κάνετε στερητικές δίαιτες (< 1200 θερμίδες/ ημέρα)
- Ισορροπείστε τη διατροφή σας:
• Έχετε τρία γεύματα την ημέρα
• Φάτε καλό πρωινό
• Αυξήστε τα όσπρια, τα δημητριακά, τις φυτικές ίνες
• Ελαττώστε τα ζωικά λίπη
• Ελαττώστε το οινόπνευμα και τον καφέ
• Αυξήστε την πρόσληψη βιταμινών A, B, C, E (φρούτα και λαχανικά)



Κάθε καλοκαίρι επιθυμούμε να αποκτήσουμε το χρυσαφένιο μαύρισμα ξεχνώντας τις προειδοποιήσεις για τις βλαβερές συνέπειες της πολύωρης έκθεσης στον ήλιο. Η μόδα εξακολουθεί να μας θέλει μαυρισμένους το καλοκαίρι, παρά τις ενστάσεις των δερματολόγων, οι οποίοι συνεχίζουν να προειδοποιούν για τις επιβλαβείς συνέπειες της μακράς έκθεσης στον ήλιο.

Στην πραγματικότητα ο ήλιος ενισχύει την παραγωγή της βιταμίνης D και βοηθάει τους ανθρώπους που υποφέρουν από δερματοπάθειες, όπως η ψωρίαση. Επίσης, η έκθεση στον ήλιο με μέτρο αποτελεί την καλύτερη πρόληψη απέναντι στην οστεοπόρωση. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι έγχρωμοι λαοί της Αφρικής έχουν μηδαμινό πρόβλημα οστεοπόρωσης σε αντίθεση με του βορειότερους λαούς. Από την άλλη μεριά, η υπερβολική έκθεση στον ήλιο βλάπτει το δέρμα (εγκαύματα, ερεθισμοί, μελάνωμα, ρυτίδες).

Μπορεί η διατροφή να συμβάλει σε ένα ασφαλές μαύρισμα και τη διατήρηση της υγείας του δέρματος;
Η διαδικασία του μαυρίσματος ενισχύεται όταν καταναλώνουμε τροφές πλούσιες σε χαλκό και Βιταμίνη C. Ο χαλκος συναντάται σε τροφές όπως είναι τα τα μανιτάρια, το συκώτι, τα θαλασσινά, τα μπιζέλια, τα καρύδια και τα σταφύλια. Η Βιταμίνη C εμποδίζει τη δράση των ελεύθερων ριζών που σχηματίζονται από την υπεριώδη ακτινοβολία. Η δράση της είναι πιο αποτελεσματική όταν συνδυάζεται με τη βιταμίνη Ε. Βρίσκεται σε εσπεριδοειδή, τις φράουλες, τα πεπόνια, τις ντομάτες, τις πιπεριές και τα λαχανικά με πράσινα φύλλα.

Για την ελαστικότητα του δέρματος και επιτάχυνση της διαδικασίας επούλωσης των τραυμάτων και των ηλιακών εγκαυμάτων ο ψευδάργυρος είναι ένα συστατικό που δεν πρέπει να λείπει από το διαιτολόγιο μας. Περιέχεται στα φασόλια, τα αναποφλοίωτα δημητριακά, τα αβγά, τα καρύδια, τα θαλασσινά και τα ψάρια.

Η επαρκής πρόσληψη βιταμίνης Ε διαδραματίζει επανορθωτικό και αναγεννητικό ρόλο της κυτταρικής μεμβράνης και είναι πολύ ισχυρός ανασχετικός παράγοντας της δράσης των ελεύθερων ριζών. Βρίσκεται στα λαχανικά με σκουροπράσινα φύλλα, τον κρόκο του αβγού, τα φιστίκια, τα αμύγδαλα, το ελαιόλαδο αλλά και το λάδι από το φύτρο του σιταριού.

Τέλος, για την καλή υγεία του δέρματος σημαντική είναι και η πρόσληψη βιταμινών Β που περιέχονται σε μια πληθώρα τροφών στην οποία περιλαμβάνονται τα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα γαλακτοκομικά και τυροκομικά προϊόντα, το κρέας, τα ψάρια, τα φρούτα και τα λαχανικά. Ειδικότερα η βιταμίνη 12
διεγείρει την παραγωγή της μελανίνης και βοηθάει σημαντικά στη χρησιμοποίηση του οξυγόνου από τα κύτταρα του δέρματος. Βρίσκεται στα αβγά, το γάλα, το τυρί και τα πράσινα λαχανικά.




  Οι αρτηρίες της καρδιάς (Στεφανιαίες αρτηρίες)

Η καρδιά συστέλλεται 40-60 εκατομμύρια φορές το χρόνο, δουλεύοντας χωρίς ανάπαυση σε όλη μας τη ζωή. Για να έρθει σε πέρας το τεράστιο αυτό έργο, οι μύες της καρδιάς απαιτούν συνεχή τροφοδότησή τους με οξυγονωμένο αίμα. Το οξυγονωμένο αίμα παρέχεται στην καρδιά με δύο αρτηρίες που ξεκινούν από το αρχικό τμήμα της αορτής.



  • Η φαρμακευτική εταιρία Merck ζήτησε από τις ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αρχές να εγκρίνουν το χάπι cladribine για την θεραπεία της σκλήρυνση κατά πλάκας, το πολυαναμενόμενο πρώτο φάρμακο σε μορφή χαπιού.

    Η Merck υπέβαλε την απαραίτητη αίτηση για την άδεια κυκλοφορίας του χαπιού της κλαδριβίνης, στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων.

    Η Merck παρουσίασε αποτελέσματα από την διετή κλινική δοκιμή ΙΙΙ φάσης του φαρμάκου στην διάσκεψη της Αμερικανικής Ακαδημίας της Νευρολογίας τον Απρίλιο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μειώθηκε κατά 50% ο κίνδυνο υποτροπής της νόσου. Επίσης, αρκετοί ασθενείς που έλαβαν κλαδριβίνη είχαν καλύτερη κλινική εικόνα με μηδαμινή πρόοδο της αναπηρίας της νόσου και χωρίς την παρουσίαση υποτροπής κατά την διάρκεια της διετούς έρευνας.

    Βέβαια, η μελέτη είχε και κάποια απρόσμενα, όπως την διάγνωση πέντε ασθενών με καρκίνο και την 100% εξάντληση των λευκών αιμοσφαιρίων από το αίμα κάποιων ασθενών με αποτέλεσμα να είναι απροστάτευτος ο οργανισμός τους στις λοιμώξεις.

    Σε αντίθεση με τα υφιστάμενα ενέσιμα φάρμακα για την σκλήρυνση κατά πλάκας, η κλαδριβίνη, που έχει εγκριθεί για πάνω από μια δεκαετία για την καταπολέμηση της λευχαιμίας, λαμβάνεται για μόνο λίγες εβδομάδες το χρόνο σε μορφή χαπιού. Το φάρμακο λειτουργεί καταστέλοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Η Merck σκοπεύει με την κλαδριβίνη να ανταγωνιστεί ένα άλλο πειραματικό χάπι από τη Novartis, το FTY720, φάρμακο το οποίο αποτρέπει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού να εισέλθουν στον κεντρικό νευρικό σύστημα.

    Πηγή: Bloomberg



 


Γνωρίζετε ότι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους οι γυναίκες ζουν περίπου 6 χρόνια περισσότερο από τους άνδρες είναι ότι δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην πρόληψη; Ίσως αυτό το επιχείρημα και μόνο είναι αρκετό για να σας πείσει -είτε είστε άνδρας είτε γυναίκα- ότι είναι πλέον καιρός να εντάξετε ένα τσεκάπ



Οι αρρυθμίες, μας τονίζουν οι ειδικοί, είναι τόσο συχνές που σχεδόν δεν υπάρχει καρδιά που να μην έχει παρουσιάσει κάποια στιγμή αρρυθμία. Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος ιδιαίτερης ανησυχίας από τις αρρυθμίες της καρδιάς. Αρκετές φορές, μάλιστα, δεν γίνονται ούτε καν αντιληπτές. Οι λίγες περιπτώσεις που πρέπει να μας προκαλούν ανησυχία αφορούν συνήθως ανθρώπους που ήδη αντιμετωπίζουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά τους.

Τι είναι οι αρρυθμίες;
Καθώς η καρδιά φυσιολογικά χτυπά σε μία συχνότητα που εκτείνεται από 50 έως 100 ρυθμικούς παλμούς το λεπτό, αρρυθμία είναι οποιαδήποτε διαταραχή στο ρυθμό ή τη συχνότητα της καρδιάς (ταχυκαρδία ή βραδυκαρδία). Μπορεί να απασχολήσουν όλους αλλά κυρίως μεγαλύτερους ανθρώπους μετά τα 50 και η συχνότητα εκδήλωσής τους αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι αρρυθμίες δεν συμβαίνουν σε νέους, εφήβους, ακόμη και παιδιά.

Πώς θα τις καταλάβω;
Οι αρρυθμίες δεν γίνονται αντιληπτές ούτε από όλους ούτε με τον ίδιο τρόπο. Ορισμένοι νιώθουν έντονα και ενοχλητικά συμπτώματα, ενώ άλλοι τίποτα. Γενικά, το αίσθημα που προκαλεί η αρρυθμία μπορεί να μοιάζει με ένα «κενό» στο στήθος ή με έναν «κόμπο» στο λαιμό που πνίγει ή προκαλεί βήχα. Πολύ συνηθισμένο είναι να νιώσετε ξαφνικά μια ζάλη για ελάχιστο χρονικό διάστημα ή σπανιότερα και να λιποθυμήσετε.
Προσοχή Τα συμπτώματα που προκαλούν οι αρρυθμίες δεν είναι ανάλογα της επικινδυνότητάς τους.

Συνήθωςοι αρρυθμίες είναι εντελώς ακίνδυνες. Προσοχή θα πρέπει να δείξουν όσοι έχουν καρδιακά προβλήματα

Είναι επικίνδυνες;
Οι αρρυθμίες που μπορεί να δη­μιουργήσουν πρόβλημα αφορούν κυρίως ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ήδη καρδιακό πρόβλημα ή σοβαρούς παράγοντες κινδύνου (π.χ. κάπνισμα, σάκχαρο, υψηλή χοληστερίνη, παχυσαρκία). Οι υπόλοιπες είναι κατά κανόνα «αθώες», περιστασιακές και εξαφανίζονται μαζί με το αίτιο που τις προκαλεί. Πρέπει, όμως, να προσέξετε και την περίπτωση της γενικά αυξημένης καρδιακής συχνότητας, δηλαδή όταν έχετε περισσότερους από 90 παλμούς το λεπτό σε κατάσταση ηρεμίας, και να συμβουλευτείτε σχετικά το γιατρό σας, καθώς θεωρείται ένας ανεξάρτητος, ήπιος παράγοντας κινδύνου.

Πότε πρέπει να απευθυνθώ στο γιατρό;
Όταν έχετε πολύ λίγες σφύξεις (λιγότερες από 50 το λεπτό), πολλές (περισσότερες από 100 το λεπτό σε ηρεμία), όταν ο σφυγμός ­είναι τελείως άρρυθμος (η καρδιά χτυπά ακανόνιστα ή φτερουγίζει), όταν ζαλίζεστε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα ή όταν λιποθυμάτε.

Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται με:
• Απλό ηλεκτροκαρδιογράφημα.
• Holter ρυθμού 24ώρου, ένα ειδικό φορητό μηχάνημα που συνδέεται στον ασθενή και καταγράφει τον καρδιακό ρυθμό για ένα 24ωρο.
• Τεστ κοπώσεως, για να διαπιστωθεί αν με την κόπωση επιδεινώνονται ή εξαφανίζονται οι αρρυθμίες.

Σε τι οφείλονται;
Οι αρρυθμίες μπορούν να χωριστούν σε 4 βασικές κατηγορίες, ανάλογα με το αίτιο που τις προκαλεί. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε ότι υπάρχουν οι αρρυθμίες που οφείλονται σε:
«Κακές» Ή καθημερινές συνήθειες Αυτές οι αρρυθμίες είναι κατά κανόνα ακίνδυνες, αναμενόμενες, αφορούν όλους και μπορεί να εμφανίζονται ακόμη και καθημερινά. Οφείλονται στο στρες, στην κατανάλωση καφεΐνης και αλκοόλ, στο κάπνισμα και στην έντονη σωματική δραστηριότητα (π.χ. γυμναστική, ανέβασμα σκάλας κ.ά.).
Λήψη φαρμάκων Φάρμακα για ασθένειες που δεν έχουν να κάνουν με την καρδιά (π.χ. γλαύκωμα, άσθμα κ.ά.) μπορούν ως ανεπιθύμητη παρενέργεια- να επηρεάσουν τη λειτουργία της. Τέτοια φάρμακα είναι τα ειδικά κολλύρια, φάρμακα για το άσθμα, την επιληψία, την κατάθλιψη, το θυρεοειδή κ.ά.



Εγώ μπορώ να υπολογίσω τους παλμούς μου;

Για να μετρήσετε το σφυγμό σας, χρησιμοποιήστε το δείκτη και το μέσο από τα δάχτυλα του χεριού σας. Ο αντίχειρας δεν είναι σκόπιμο να χρησιμοποιείται, επειδή έχει δικό του σφυγμό και μπορεί να σας μπερδέψει.
Εναλλακτικά:
• Ψηλαφίστε την εσωτερική πλευρά του καρπού σας (στις φλέβες), έως ότου νιώσετε τους παλμούς της καρδιάς σας. Στη συνέχεια, μετρήστε τους για 1 λεπτό.
• Βάλτε τα δύο δάχτυλα στο πλάι του λαιμού και ψηλαφώντας την καρωτίδα μετρήστε το σφυγμό σας για 1 λεπτό. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος.
• Βάλτε τα στην καρδιά και μετρήστε τους παλμούς σας για 1 λεπτό.



Ασθένειες που δεν σχετίζονται με την καρδιά και που πολλές φορές οι ασθενείς αρχίζουν να «ψάχνουν» επειδή οι αρρυθμίες είναι το πρώτο σύμπτωμά τους. Μπορεί να οφείλονται σε χρόνια προβλήματα στους πνεύμονες, (π.χ. άσθμα, χρόνια βρογχίτιδα), το θυρεοειδή ή το στομάχι (π.χ. γαστρο­οισοφαγική παλινδρόμηση, διαφραγματοκήλη).
Καρδιακά προβλήματα, όπως το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, η υπέρταση, οι βαλβιδοπάθειες, η στεφανιαία νόσος, η καρδιακή ανεπάρκεια κ.ά.

Πώς αντιμετωπίζονται;
Οι αρρυθμίες αντιμετωπίζονται ανάλογα με το αίτιο που τις προκαλεί. Έτσι:
• Αν οφείλονται σε «κακές» ή καθημερινές συνήθειες, μειώνονται ή σταματούν εάν υιοθετήσετε «καλύτερες» συνήθειες, όπως διακοπή ή περιορισμός του καπνίσματος, της κατανάλωσης καφεΐνης και αλκοόλ κτλ.
• Αν «φταίνε» τα φάρμακα που παίρνετε για κάποια άλλη ασθένεια, πρέπει να συζητήσετε με το γιατρό σας (π.χ. οφθαλμίατρο, πνευμονολόγο κλπ.) και εκείνος -αν είναι απαραίτητο και με τη βοήθεια ενός καρδιολόγου- να εκτιμήσει αν πρέπει να συνεχίσετε τα φάρμακά σας, σε ποιες δόσεις κλπ.
• Αν η αιτία είναι μία «εξωκαρδιακή» ασθένεια (π.χ. πρόβλημα με το θυρεοειδή), θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, ώστε να υποχωρήσουν και οι αρρυθμίες.
• Αν το πρόβλημα εστιάζεται στην καρδιά, οι καρδιολόγοι χρησιμοποιούν κατ’ αρχάς στις πιο ήπιες περιπτώσεις ειδικά φάρμακα, τους β-αναστολείς, και στις πιο επικίνδυνες τα αντιαρρυθμικά φάρμακα, που όμως, αν δεν χορηγηθούν σωστά, μπορεί να επιδεινώσουν τελικά το πρόβλημα. Σε περιπτώσεις αρρυθμιών που δεν αντιμετωπίζονται με φάρμακα ή σε σοβαρές βραδυκαρδίες, οι καρδιολόγοι τοποθετούν βηματοδότη, που αποκαθιστά τον καρδιακό ρυθμό όταν ανιχνεύει αρρυθμία. Όταν υπάρχει κοιλιακή ταχυκαρδία ή κοιλιακή μαρμαρυγή, τοποθετείται ένας μικρός αυτόματος απινιδωτής, που κάνει ένα μικρό ηλεκτροσόκ στην καρδιά όταν προκύπτει τέτοια αρρυθμία.



Πόσοι παλμοί είναι οι φυσιολογικοί;

Οι παλμοί της καρδιάς ρυθμί­ζονται από το φλεβόκομβο (το φυσικό βηματο­δότη της καρδιάς μας), ο οποίος και τη βηματοδοτεί με 50-100 παλμούς ανά λεπτό. Αυτό σημαίνει ότι, αν κάποια στιγμή της ημέρας οι σφυγμοί σας είναι 65 το λεπτό και μετά από λίγο -χωρίς να έχετε καπνίσει ή εκνευριστεί- έχουν πάει στους 70, 85 ή και 60 το λεπτό, είναι απολύτως φυσιολογικό. Το ίδιο και όταν οι σφυγμοί κατεβαίνουν, ακόμη και στους 40 το λεπτό, στη διάρκεια του ύπνου ή ανεβαίνουν αρκετά υψηλά, μέχρι και 100 το λεπτό, π.χ. όταν τρέχετε.



ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ