Από παλιότερες έρευνες γνωρίζουμε ότι το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο για την ανάπτυξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας και τροποποιεί την κλινική πορεία της ασθένειας. Οι στόχοι μια καινούργιας μελέτης είναι να ερευνηθεί εάν το κάπνισμα είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την πρόωρη μετατροπή στην κλινικά καθορισμένη σκλήρυνση κατά πλάκας μετά από ένα κλινικά απομονωμένο γεγονός απομυελίνωσης.
Στην μελέτη συμμετείχαν 129 ασθενείς με ένα κλινικά απομονωμένο γεγονός απομυελίνωσης, με εμφανείς φλεγμονές (πλάκες) στην απεικόνιση της μαγνητικής τομογραφίας του εγκεφάλου. Η θέση των ασθενών για το κάπνισμα έγινε κατά την διάρκεια του κλινικά απομονωμένου γεγονότος απομυελίνωσης.
Τα αποτελέσματα: 75% των καπνιστών έναντι 51% των μη καπνιστών ανέπτυξε κλινικά καθορισμένη σκλήρυνση κατά πλάκας μετά από 36 μήνες, και οι καπνιστές είχαν ένα σημαντικά πιο σύντομο χρονικό διάστημα στην πρώτη υποτροπή τους. Η αναλογία κινδύνου για την πρόοδο στην κλινικά καθορισμένη σκλήρυνση κατά πλάκας ήταν 1.8 για τους καπνιστές έναντι των μη καπνιστών.Το κάπνισμα συνδέεται με έναν αυξανόμενο κίνδυνο για την πρόωρη μετατροπή στην κλινικά καθορισμένη σκλήρυνση κατά πλάκας μετά από ένα κλινικά απομονωμένο γεγονός απομυελίνωσης, και τα αποτελέσματά μας προτείνουν ότι το κάπνισμα είναι ένας ανεξάρτητος αλλά σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την πρόοδο αναπηρίας στην σκλήρυνσης κατά πλάκας. Επομένως, πρέπει να εξεταστεί σοβαρά η παροχή συμβουλών σε ασθενείς καπνιστές με ένα κλινικά απομονωμένο γεγονός απομυελίνωσης.
Πηγή: Sage Journals Online 2008 by SAGE Publications
Δεν υπάρχουν σχόλια: