Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΩΣ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ) είναι μια χρόνια ασθένεια που προσβάλλει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) και χαρακτηρίζεται από καταστροφή της μυελίνης, του μονωτικού υλικού των νεύρων, μέσω των οποίων μεταφέρεται το νευρικό ερέθισμα. Στα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά της νόσου παρατηρούμε ότι είναι συχνότερη στα άτομα της λευκής φυλής και στις γυναίκες, ενώ η συχνότητα εμφάνισής της σχετίζεται και με τη γεωγραφική κατανομή και συγκεκριμένα αυξάνεται όσο μεγαλώνει η απόσταση από τον ισημερινό, τόσο προς το βόρειο, όσο και προς το νότιο ημισφαίριο. Η ΣΚΠ μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ωστόσο εμφανίζεται κυρίως στους νεαρούς ενήλικες. Οι συνηθέστερες κλινικές εκδηλώσεις της νόσου περιλαμβάνουν το θάμβος οράσεως καθώς και τη μυϊκή ατονία. Τα αίτια της ΣΚΠ μέχρι και σήμερα παραμένουν άγνωστα, διότι η επιδημιολογική προσέγγιση συναντά αρκετές δυσκολίες, τόσο λόγω της αβεβαιότητας της διάγνωσης όσο και της σχετικής σπανιότητάς της. Τα οφέλη από οποιαδήποτε εξειδικευμένη διατροφή δεν έχουν αποδειχθεί. Παρόλα αυτά υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες που συνδέουν τις διατροφικές συνήθειες με τη νόσο. Πιο συγκεκριμένα η αυξημένη πρόσληψη κορεσμένου ζωικού λίπους συνδέεται θετικά με την επικράτηση της ΣΚΠ, καθώς και με όξυνση των συμπτωμάτων της, εν αντιθέσει με την υψηλή κατανάλωση ψαριών. ’λλα θρεπτικά συστατικά τα οποία μπορεί να σχετίζονται με τη νόσο είναι η βιταμίνη D, η οποία ρυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα και κατ’ επέκταση προστατεύει τον οργανισμό από αυτοάνοσες παθήσεις, καθώς και η βιταμίνη Β12 που έχει ανοσοκατασταλτική και νευροπροστατευτική επίδραση. Επιπρόσθετα το λινολενικό οξύ, το σελήνιο, η βιταμίνη Ε και γενικά όλα τα αντιοξειδωτικά στοιχεία συνδέονται με την καταστολή της εξέλιξης της ΣΚΠ. Πολλές δίαιτες έχουν κατά καιρούς προταθεί για την αντιμετώπιση της νόσου, όπως η δίαιτα με ιχθυέλαια, ελεύθερη αλλεργιογόνων, ελεύθερη γλουτένης και δίαιτα χαμηλή σε λιπαρά, καμία όμως ως τώρα δεν έχει αποδειχθεί αποτελεσματική. Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί 1. αν οι πάσχοντες από ΣΚΠ έλαβαν επιστημονικές συμβουλές διατροφής μετά τη διάγνωση της νόσου, 2. κατά πόσο αυτές κατάφεραν να αλλάξουν τις διατροφικές τους συνήθειες 3. αν οι γιατροί δίνουν σημασία στη διατροφή ως παρεμβατικό μέσο στην ύφεση των συμπτωμάτων της νόσου 4. και εάν θεωρούν ή όχι απαραίτητη τη συνεργασία των ασθενών με διαιτολόγο. Στη μελέτη συμμετείχαν 20 άτομα ηλικίας 26-59 ετών, 13 γυναίκες και 7 άνδρες, με παρουσία βέβαιης ΣΚΠ, εκ’ των οποίων τα 7 προήλθαν από ασθενείς του Β’ Υ.ΠΕ. ΑΤΤΙΚΗΣ- ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «ΚΑΤ», και τα υπόλοιπα 13 από μέλη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ (παράρτημα Αττικής). Τα ερωτηματολόγια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν αυτοσχέδια, μη σταθμισμένα, συμπληρώθηκαν κατόπιν συνεντεύξεως και τα αποτελέσματα επεξεργάστηκαν στο Microsoft Office Excel. Mόνο το 27% των ασθενών έλαβε επιστημονικές συμβουλές διατροφής από διαιτολόγο, εκ των οποίων το 10% παραπέμθηκε από το γιατρό, ενώ το 17% ζήτησε αυτοβούλως τη βοήθεια του. Οι ασθενείς δεν κατάφεραν να αλλάξουν τις διατροφικές τους συνήθειες, αφού η κατανάλωση κόκκινου κρέατος παραμένει υψηλή, σε αντίθεση με τα ψάρια τα φρούτα και τα λαχανικά, των οποίων η κατανάλωση είναι μέτρια έως και χαμηλή. Το 55% των ασθενών έλαβαν από τους γιατρούς διατροφικές συμβουλές, ωστόσο μόνο το 10% παραπέμθηκε από το γιατρό σε διαιτολόγο. Συμπερασματικά η σωστή διατροφή στην περίπτωση της ΣΚΠ παρέχει ένα επιπλέον περιθώριο υγείας και ενεργητικότητας.