Την τελευταία δεκαετία πολλοί επιστήμονες μελετούν τις νοητικές και συναισθηματικές διαταραχές που παρουσιάζονται στους ασθενείς με ΣΚΠ.
Είναι γεγονός ότι διαταραχές αυτού του είδους παρουσιάζονται ακόμη και στα πρώτα στάδια της νόσου αλλά στο εναγώνιο ερώτημα των ασθενών αν κινδυνεύουν να «χάσουν τα λογικά τους» και να καταλήξουν ανοϊκοί θα απαντήσουμε πως η πιθανότητα είναι μικρή.
Είναι γνωστό ότι η ΣΚΠ είναι χρόνια νόσος και διαρκεί όσο διαρκεί και η ζωή του ασθενή. Σε μερικές περιπτώσεις η νόσος δεν προκαλεί ή προκαλεί παροδικά μόνο κάποια κινητικά προβλήματα και άλλοτε αφήνει μόνιμα κινητικά ελλείματα άλλοτε άλλης βαρύτητας. Ομως απο την αρχή της νόσου ο ασθενής νιώθει ότι έχει αλλάξει, κυριως όσο αφορά το συναίσθημά του. Αγωνίζεται να ισορροπήσει μεταξύ κατάθλιψης και ευφορίας ενώ διαπιστώνει ότι και η μνήμη του αρχίζει να τον προδίδει, ξεχνώντας πολύ πιο εύκολα, τα πρόσφατα κυρίως γεγονότα, ή αλλοτε μην μπορώντας να συγκεντρώσει το μυαλό του σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Συνήθως τον πιάνει πανικός νομίζοντας ότι ήρθε το τέλος του, αρνούμενος να δεχτεί την καινούρια κατάσταση και παραιτούμενος από κάθε προσπάθεια. Με αυτόν τον τρόπο χωρίς να το ξέρει επιταχύνει τη συναισθηματική και νοητική του κατάρευση και το τραγικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που η νόσος προκάλεσε αλλά αυτό που προκάλεσε η αδυναμία του να αντιμετωπίσει τους φόβους του γιατί η ασθένεια είναι ο χειρότερος εφιάλτης κάθε ανθρώπου.
Οι συναισθηματικές και νοητικές διαταραχές μπορούν να αντιμετωπιστούν πολύ αποτελεσματικά και χωρίς φάρμακα οταν ο ασθενής αποφασίζει να συνεχίσει να ζει συμβιώνοντας με την ΣΚΠ σαν να πρόκειται για μια σύζυγο. Δεν πρέπει να κλειστεί μέσα στο σπίτι του κλαίγοντας την κακή του μοίρα και μισώντας όλους τους άλλους που είναι υγιείς. Πρέπει να συνεχίζει να εργάζεται προσπαθώντας όμως να μην καταβάλλει τον εαυτό του στην προσπάθειά του να αποδείξει στους άλλους ότι τα καταφέρνει το ίδιο καλά με αυτούς και ότι δεν χρειάζεται τον οίκτο τους. Πρέπει να ξανακρίνει τις σχέσεις που έχει δημιουργήσει για να ξέρει ποιοί είναι συμπαραστάτες του και ποιοι όχι. Οχι, στις ψευτικες σχέσεις μόνο και μόνο απο το φόβο της μοναξιάς γιατί όταν η σχέση δε βασίζεται σε αγάπη, σεβασμό και συντροφικότητα αναπόφευκτα θα καταρρεύσει.
Μην μένεις σε αυτά που δεν μπορείς να κάνεις αλλά σε αυτά που μπορείς και προσπάθησε να τα κάνεις όσο καλύτερα γ’ινεται. Το ζητούμενο είναι η ψυχική ευφροσύνη, αυτή που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός και νέος. Διάβαζε όσο περισσότερο μπορείς, ενημερώσου για ό,τι εχει σχέση με τη νόσο σου γιατί μόνο έτσι μπορείς να την απομυθοποιήσεις και να πάψεις να τη θεωρείς ένα ανίκητο τέρας. Οι απαντήσεις υπάρχουν αρκεί να είσαι αποφασισμένος να αγωνιστείς για να τις κατακτήσεις. Δεν προτείνω εύκολα πράγματα απλώς εφικτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια: